Yiddish
Hebrew
אידיש
1 הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט, איר קינדער פֿון ישׂראל, װאָרום גאָט האָט אַ קריג מיט די באַװױנער פֿון לאַנד, װײַל קײן אמת און קײן גענאָד, און קײן דערקענונג פֿון גאָט איז ניטאָ אין לאַנד. 2 שװערן און לײקענען און טײטן און גנבֿען און מזנה זײַן, זײַנען פֿאַרשפּרײט, און בלוט אָן בלוט רירט זיך אָן. 3 דרום װער טרױערן דאָס לאַנד, און פֿאַרװעלקט װערן װעט איטלעכער װױנער דערין, מיט דער חיה פֿון פֿעלד, און מיטן פֿױגל פֿון הימל; און אַפֿילו די פֿישן פֿון ים װעלן אײַנגעטאָן װערן. 4 אָבער קײנער טאָר זיך ניט קריגן, און ניט שטראָפֿן טאָר קײנער, װאָרום דײַן פֿאָלק זײַנען אַזעלכע װאָס קריגן זיך מיטן כֹּהן. 5 דרום װעסטו שטרױכלען בײַ טאָג, און אױך דער נבֿיא װעט געשטרױכלט װערן מיט דיר בײַ נאַכט, און איך װעל פֿאַרשנײַדן דײַן מוטער. 6 פֿאַרשניטן װערט מײַן פֿאָלק פֿון ניט פֿאַרשטאַנדיקײט; װײַל דו האָסט פֿאַראַכט װיסן, דרום האָב איך דיך פֿאַראַכט פֿון צו זײַן מיר אַ כֹּהן; אַז דו האָסט פֿאַרגעסן די תּוֹרה פֿון דײַן גאָט, װעל איך אױך פֿאַרגעסן אָן דײַנע קינדער. 7 װי זײ האָבן זיך געמערט, אַזױ האָבן זײ געזינדיקט צו מיר; װעל איך זײער כּבוד אױף שאַנד אומבײַטן. 8 זײ נערן זיך אױף די זינד פֿון מײַן פֿאָלק, און אױף זײער פֿאַרברעך קוקן זײ אױס. 9 דרום װעט זײַן, אַזױ דאָס פֿאָלק אַזױ דער כֹּהן, און איך װעל זיך רעכענען מיט אים פֿאַר זײַנע װעגן, און זײַנע מעשׂים װעל איך אים אומקערן. 10 און זײ װעלן עסן און ניט זאַט װערן, זײ זײַנען מזַנה, אָבער זײ װעלן זיך ניט מערן; װײַל זײ האָבן אױפֿגעהערט אױף גאָט צו אַכטן. 11 זנות און װײַן און טרױבנזאַפֿט באַנעמט דאָס האַרץ. 12 מײַן פֿאָלק פֿרעגט בײַ זײ האָלץ, און זײַן שטעקן באַשײדט אים; װאָרום אַ גײַסט פֿון זנות האָט פֿאַרפֿירט, און זײ האָבן זיך אָפּגעקערט פֿון אונטער זײער גאָט. 13 אױף די שפּיצן בערג שלאַכטן זײ, און אױף די הײכן רײַכערן זײ, אונטער אײַכנבױם און טאָפּאָל און טערעבינט, װײַל זײַן שאָטן איז גוט. דרום זײַנען אײַערע טעכטער מזַנה, און אײַערע שניר זײַנען אומטרײַ 14 איך פֿאַרדענק ניט אײַערע טעכטער װאָס זײ זײַנען מזַנה, און אײַערע שניר װאָס זײ זײַנען אומטרײַ, אַז זײ אַלײן גײען מיט זוֹנות אַװעק, און מיט שאַנדװײַבער ברענגען זײ שלאַכטאָפּפֿער; און דאָס פֿאָלק װאָס פֿאַרשטײט ניט, װערט געשטרױכלט. 15 אױב דו ישׂראל ביסט מזַנה, זאָל זיך יהודה ניט פֿאַרשולדיקן; און קומט ניט קײן גִלגָל, און גײט ניט אַרױף קײן בית-אָוֶן, און שװערט ניט: אַזױ װי יהוה לעבט! 16 װאָרום אַזױ װי אַ װידערשפּעניקע קו האָט װידערשפּעניקט ישׂראל; זאָל גאָט זײ אַצונד פֿיטערן װי אַ שעפּס אין דערברײטערניש? 17 באַהעפֿט צו געצנבילדער איז אפֿרים, לאָז אים צו רו. 18 גײט אָפּ זײער שִכּרות, זײַנען זײ אין זנות פֿאַרזונקען; אײַנגעליבט אין שאַנד זײַנען אירע באַשיצער. 19 דער װינט האָט זײ אײַנגעבונדן אין זײַנע פֿליגלען; און זײ װעלן זיך שעמען מיט זײערע שלאַכטאָפּפֿער.
עברית
1 שִׁמְע֥וּ דְבַר־יְהוָ֖ה בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל כִּ֣י רִ֤יב לַֽיהוָה֙ עִם־יוֹשְׁבֵ֣י הָאָ֔רֶץ כִּ֠י אֵין־אֱמֶ֧ת וְֽאֵין־חֶ֛סֶד וְאֵֽין־דַּ֥עַת אֱלֹהִ֖ים בָּאָֽרֶץ׃ 2 אָלֹ֣ה וְכַחֵ֔שׁ וְרָצֹ֥חַ וְגָנֹ֖ב וְנָאֹ֑ף פָּרָ֕צוּ וְדָמִ֥ים בְּדָמִ֖ים נָגָֽעוּ׃ 3 עַל־כֵּ֣ן תֶּאֱבַ֣ל הָאָ֗רֶץ וְאֻמְלַל֙ כָּל־יוֹשֵׁ֣ב בָּ֔הּ בְּחַיַּ֥ת הַשָּׂדֶ֖ה וּבְע֣וֹף הַשָּׁמָ֑יִם וְגַם־דְּגֵ֥י הַיָּ֖ם יֵאָסֵֽפוּ׃ 4 אַ֥ךְ אִ֛ישׁ אַל־יָרֵ֖ב וְאַל־יוֹכַ֣ח אִ֑ישׁ וְעַמְּךָ֖ כִּמְרִיבֵ֥י כֹהֵֽן׃ 5 וְכָשַׁלְתָּ֣ הַיּ֔וֹם וְכָשַׁ֧ל גַּם־נָבִ֛יא עִמְּךָ֖ לָ֑יְלָה וְדָמִ֖יתִי אִמֶּֽךָ׃ 6 נִדְמ֥וּ עַמִּ֖י מִבְּלִ֣י הַדָּ֑עַת כִּֽי־אַתָּ֞ה הַדַּ֣עַת מָאַ֗סְתָּ וְאֶמְאָֽסְאךָ֙ מִכַּהֵ֣ן לִ֔י וַתִּשְׁכַּח֙ תּוֹרַ֣ת אֱלֹהֶ֔יךָ אֶשְׁכַּ֥ח בָּנֶ֖יךָ גַּם־אָֽנִי׃ 7 כְּרֻבָּ֖ם כֵּ֣ן חָֽטְאוּ־לִ֑י כְּבוֹדָ֖ם בְּקָל֥וֹן אָמִֽיר׃ 8 חַטַּ֥את עַמִּ֖י יֹאכֵ֑לוּ וְאֶל־עֲוֺנָ֖ם יִשְׂא֥וּ נַפְשֽׁוֹ׃ 9 וְהָיָ֥ה כָעָ֖ם כַּכֹּהֵ֑ן וּפָקַדְתִּ֤י עָלָיו֙ דְּרָכָ֔יו וּמַעֲלָלָ֖יו אָשִׁ֥יב לֽוֹ׃ 10 וְאָֽכְלוּ֙ וְלֹ֣א יִשְׂבָּ֔עוּ הִזְנ֖וּ וְלֹ֣א יִפְרֹ֑צוּ כִּֽי־אֶת־יְהוָ֥ה עָזְב֖וּ לִשְׁמֹֽר׃ 11 זְנ֛וּת וְיַ֥יִן וְתִיר֖וֹשׁ יִֽקַּֽח־לֵֽב׃ 12 עַמִּי֙ בְּעֵצ֣וֹ יִשְׁאָ֔ל וּמַקְל֖וֹ יַגִּ֣יד ל֑וֹ כִּ֣י ר֤וּחַ זְנוּנִים֙ הִתְעָ֔ה וַיִּזְנ֖וּ מִתַּ֥חַת אֱלֹהֵיהֶֽם׃ 13 עַל־רָאשֵׁ֨י הֶהָרִ֜ים יְזַבֵּ֗חוּ וְעַל־הַגְּבָעוֹת֙ יְקַטֵּ֔רוּ תַּ֣חַת אַלּ֧וֹן וְלִבְנֶ֛ה וְאֵלָ֖ה כִּ֣י ט֣וֹב צִלָּ֑הּ עַל־כֵּ֗ן תִּזְנֶ֙ינָה֙ בְּנ֣וֹתֵיכֶ֔ם וְכַלּוֹתֵיכֶ֖ם תְּנָאַֽפְנָה׃ 14 לֹֽא־אֶפְק֨וֹד עַל־בְּנוֹתֵיכֶ֜ם כִּ֣י תִזְנֶ֗ינָה וְעַל־כַּלּֽוֹתֵיכֶם֙ כִּ֣י תְנָאַ֔פְנָה כִּי־הֵם֙ עִם־הַזֹּנ֣וֹת יְפָרֵ֔דוּ וְעִם־הַקְּדֵשׁ֖וֹת יְזַבֵּ֑חוּ וְעָ֥ם לֹֽא־יָבִ֖ין יִלָּבֵֽט׃ 15 אִם־זֹנֶ֤ה אַתָּה֙ יִשְׂרָאֵ֔ל אַל־יֶאְשַׁ֖ם יְהוּדָ֑ה וְאַל־תָּבֹ֣אוּ הַגִּלְגָּ֗ל וְאַֽל־תַּעֲלוּ֙ בֵּ֣ית אָ֔וֶן וְאַל־תִּשָּׁבְע֖וּ חַי־יְהוָֽה׃ 16 כִּ֚י כְּפָרָ֣ה סֹֽרֵרָ֔ה סָרַ֖ר יִשְׂרָאֵ֑ל עַתָּה֙ יִרְעֵ֣ם יְהוָ֔ה כְּכֶ֖בֶשׂ בַּמֶּרְחָֽב׃ 17 חֲב֧וּר עֲצַבִּ֛ים אֶפְרָ֖יִם הַֽנַּֽח־לֽוֹ׃ 18 סָ֖ר סָבְאָ֑ם הַזְנֵ֣ה הִזְנ֔וּ אָהֲב֥וּ הֵב֛וּ קָל֖וֹן מָגִנֶּֽיהָ׃ 19 צָרַ֥ר ר֛וּחַ אוֹתָ֖הּ בִּכְנָפֶ֑יהָ וְיֵבֹ֖שׁוּ מִזִּבְחוֹתָֽם   ס