Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און די צאָל פֿון די קינדער פֿון ישׂראל װעט זײַן אַזױ װי די זאַמד פֿון ים, װאָס קען ניט געמאָסטן און ניט געצײלט װערן; און עס װעט זײַן, אָנשטאָט װאָס צו זײ פֿלעגט געזאָגט װערן: איר זײַט ניט מײַן פֿאָלק, װעט צו זײ געזאָגט װערן: קינדער פֿון דעם לעבעדיקן גאָט. 2 און די קינדער פֿון יהודה און די קינדער פֿון ישׂראל װעלן זיך אײַנזאַמלען אין אײנעם, און זײ װעלן זיך מאַכן אײן הױפּטמאַן, און זײ װעלן אַרױפֿגײן פֿון דעם לאַנד, װאָרום גרױס װעט זײַן דער טאָג פֿון יִזרְעֶאל. 3 זאָגט צו אײַערע ברידער: עַמי, און צו אײַער שװעסטער: רוחמָה. 4 קריגט אײַך מיט אײַער מוטער, קריגט אײַך, װאָרום זי איז ניט מײַן װײַב, און איך בין ניט איר מאַן; און זאָל זי אָפּטאָן איר זנות פֿון איר פּנים, און איר ניאוף פֿון צװישן אירע בריסט. 5 אַניט װעל איך זי אױסטאָן אַ נאַקעטע, און זי לאָזן שטײן װי אין טאָג פֿון איר געבאָרנשאַפֿט; און איך װעל זי מאַכן װי אַ מדבר, און זי לאָזן װערן װי אַ טרוקן לאַנד, און זי טײטן מיט דאָרשט. 6 און אירע קינדער װעל איך ניט דערבאַרימען, װאָרום קינדער פֿון זנות זײַנען זײ. 7 װאָרום מזַנה געװען האָט זײער מוטער, פֿאַרמיאוסט האָט זיך זײער געװינערין. װאָרום זי האָט געזאָגט: איך װעל גײן נאָך מײַנע ליבהאָבער, די װאָס גיבן מײַן ברױט און מײַן װאַסער, מײַן װאָל און מײַן פֿלאַקס, מײַן אײל און מײַן טראַנק. 8 דרום זע, איך פֿאַרשטעל דײַן װעג מיט דערנער, און װעל פֿאַרצאַמען אַ צאַם אַרום איר, אַז זי זאָל אירע שטעגן ניט געפֿינען. 9 און זי װעט נאָכיאָגן אירע ליבהאָבער און זײ ניט דער-גרײַכן, און זי װעט זײ זוכן און ניט געפֿינען; און זי װעט זאָגן: איך װעל גײן און זיך אומקערן צו מײַן ערשטן מאַן, װאָרום דענצמאָל איז מיר בעסער געװען װי אַצונד. 10 און זי װײס ניט, אַז דאָס האָב איך איר געגעבן די תּבואה, דעם װײַן, און דאָס אײל; און דאָס זילבער און גאָלד װאָס איך האָב איר געמערט, האָבן זײ פֿאַרטאָן אױף בעַל. 11 דרום װעל איך צוריקנעמען מײַן תּבואה אין איר צײַט, און מײַן װײַן אין זײַן געשטעלטער צײַט, און איך װעל אַװעקרײַסן מײַן װאָל און מײַן פֿלאַקס, װאָס איז געװען איר נאַקעטקײט צו פֿאַרדעקן. 12 און אַצונד װעל איך אַנטפּלעקן איר שאַנד פֿאַר די אױגן פֿון אירע ליבהאָבער, און קײנער װעט זי ניט מציל זײַן פֿון מײַן האַנט. 13 און איך װעל מאַכן אױפֿהערן איר גאַנצע פֿרײד; איר יָום-טובֿ, איר רֹאש-חוֹדש, און איר שבת, און אַלע אירע פֿײַערטעג. 14 און איך װעל פֿאַרװיסטן איר װײַנשטאָק און איר פֿײַגנבױם, װאָס זי האָט געזאָגט: אַ מתּנה זײַנען זײ מיר, װאָס מײַנע ליבהאָבער האָבן מיר געגעבן; 15 און איך װעל זײ מאַכן פֿאַר אַ װאַלד, און די חיה פֿון פֿעלד װעט זײ אױפֿעסן. און איך װעל זיך רעכענען מיט איר פֿאַר די טעג פֿון די בעַל-געטער, װאָס זי האָט גערײַכערט צו זײ, און אָנגעטאָן אירע אױרינגען און איר צירונג, און געגאַנגען נאָך אירע ליבהאָבער, און אָן מיר האָט זי פֿאַרגעסן, זאָגט גאָט.
16 אָבער זע, איך רעד זי איבער, און װעל זי אַװעקפֿירן אין מדבר, און װעל רעדן צו איר האַרצן. 17 און איך װעל איר אָפּגעבן אירע װײַנגערטנער דענצמאָל, און דעם טאָל פֿון קומער פֿאַר אַ טיר פֿון האָפֿענונג; און זי װעט דאָרטן זינגען װי אין די טעג פֿון איר יוגנט און װי אין טאָג פֿון איר אַרױפֿגײן פֿון לאַנד מִצרַיִם. 18 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, זאָגט גאָט, װעסטו רופֿן: מײַן מאַן, און װעסט מיך מער ניט רופֿן: מײַן אױבערהאַר. 19 און איך װעל אָפּטאָן די נעמען פֿון די בעַל-געטער פֿון איר מױל, און זײ װעלן מער ניט געדאַכט װערן מיט זײער נאָמען. 20 און איך װעל זײ שליסן אַ בונד אין יענעם טאָג, מיט דער חיה פֿון פֿעלד, און מיט דעם פֿױגל פֿון הימל, און מיט דעם שרץ פֿון דער ערד. און אַ בױגן און שװערד און מלחמה װעל איך צעברעכן פֿון לאַנד, און איך װעל זײ מאַכן ליגן אין זיכערקײט. 21 און איך װעל דיך פֿאַרקנַסן צו מיר אױף אײביק, און דיך פֿאַרקנַסן צו מיר מיט רעכט און מיט גערעכטיקײט, און מיט גענאָד און מיט באַרימהאַרציקײט. 22 און איך װעל דיך פֿאַרקנַסן צו מיר מיט טרײַשאַפֿט, און װעסט דערקענען גאָט. 23 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, װעל איך ענטפֿערן, זאָגט גאָט, װעל איך ענטפֿערן די הימלען, און זײ װעלן ענטפֿערן דער ערד, 24 און די ערד װעט ענטפֿערן דער תּבואה, און דעם װײַן, און דעם אײל, און זײ װעלן ענטפֿערן יִזרְעֶאל. 25 און איך װעל זי מיר אײַנזײען אין לאַנד, און איך װעל דערבאַרימען די ניט דערבאַרימטע, און װעל זאָגן צו ניט-מײַן-פֿאָלק: מײַן פֿאָלק ביסטו, און ער װעט זאָגן: מײַן גאָט.
עברית
1 וְֽ֠הָיָה מִסְפַּ֤ר בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֙ כְּח֣וֹל הַיָּ֔ם אֲשֶׁ֥ר לֹֽא־יִמַּ֖ד וְלֹ֣א יִסָּפֵ֑ר וְֽ֠הָיָה בִּמְק֞וֹם אֲשֶׁר־יֵאָמֵ֤ר לָהֶם֙ לֹֽא־עַמִּ֣י אַתֶּ֔ם יֵאָמֵ֥ר לָהֶ֖ם בְּנֵ֥י אֵֽל־חָֽי׃ 2 וְ֠נִקְבְּצוּ בְּנֵֽי־יְהוּדָ֤ה וּבְנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֙ יַחְדָּ֔ו וְשָׂמ֥וּ לָהֶ֛ם רֹ֥אשׁ אֶחָ֖ד וְעָל֣וּ מִן־הָאָ֑רֶץ כִּ֥י גָד֖וֹל י֥וֹם יִזְרְעֶֽאל׃ 3 אִמְר֥וּ לַאֲחֵיכֶ֖ם עַמִּ֑י וְלַאֲחֽוֹתֵיכֶ֖ם רֻחָֽמָה׃ 4 רִ֤יבוּ בְאִמְּכֶם֙ רִ֔יבוּ כִּֽי־הִיא֙ לֹ֣א אִשְׁתִּ֔י וְאָנֹכִ֖י לֹ֣א אִישָׁ֑הּ וְתָסֵ֤ר זְנוּנֶ֙יהָ֙ מִפָּנֶ֔יה וְנַאֲפוּפֶ֖יהָ מִבֵּ֥ין שָׁדֶֽיהָ׃ 5 פֶּן־אַפְשִׁיטֶ֣נָּה עֲרֻמָּ֔ה וְהִ֨צַּגְתִּ֔יהָ כְּי֖וֹם הִוָּֽלְדָ֑הּ וְשַׂמְתִּ֣יהָ כַמִּדְבָּ֗ר וְשַׁתִּ֙הָ֙ כְּאֶ֣רֶץ צִיָּ֔ה וַהֲמִתִּ֖יהָ בַּצָּמָֽא׃ 6 וְאֶת־בָּנֶ֖יהָ לֹ֣א אֲרַחֵ֑ם כִּֽי־בְנֵ֥י זְנוּנִ֖ים הֵֽמָּה׃ 7 כִּ֤י זָֽנְתָה֙ אִמָּ֔ם הֹבִ֖ישָׁה הֽוֹרָתָ֑ם כִּ֣י אָמְרָ֗ה אֵלְכָ֞ה אַחֲרֵ֤י מְאַהֲבַי֙ נֹתְנֵ֤י לַחְמִי֙ וּמֵימַ֔י צַמְרִ֣י וּפִשְׁתִּ֔י שַׁמְנִ֖י וְשִׁקּוּיָֽי׃ 8 לָכֵ֛ן הִנְנִי־שָׂ֥ךְ אֶת־דַּרְכֵּ֖ךְ בַּסִּירִ֑ים וְגָֽדַרְתִּי֙ אֶת־גְּדֵרָ֔הּ וּנְתִיבוֹתֶ֖יהָ לֹ֥א תִמְצָֽא׃ 9 וְרִדְּפָ֤ה אֶת־מְאַהֲבֶ֙יהָ֙ וְלֹֽא־תַשִּׂ֣יג אֹתָ֔ם וּבִקְשָׁ֖תַם וְלֹ֣א תִמְצָ֑א וְאָמְרָ֗ה אֵלְכָ֤ה וְאָשׁ֙וּבָה֙ אֶל־אִישִׁ֣י הָֽרִאשׁ֔וֹן כִּ֣י ט֥וֹב לִ֛י אָ֖ז מֵעָֽתָּה׃ 10 וְהִיא֙ לֹ֣א יָֽדְעָ֔ה כִּ֤י אָֽנֹכִי֙ נָתַ֣תִּי לָ֔הּ הַדָּגָ֖ן וְהַתִּיר֣וֹשׁ וְהַיִּצְהָ֑ר וְכֶ֨סֶף הִרְבֵּ֥יתִי לָ֛הּ וְזָהָ֖ב עָשׂ֥וּ לַבָּֽעַל׃ 11 לָכֵ֣ן אָשׁ֔וּב וְלָקַחְתִּ֤י דְגָנִי֙ בְּעִתּ֔וֹ וְתִירוֹשִׁ֖י בְּמֽוֹעֲד֑וֹ וְהִצַּלְתִּי֙ צַמְרִ֣י וּפִשְׁתִּ֔י לְכַסּ֖וֹת אֶת־עֶרְוָתָֽהּ׃ 12 וְעַתָּ֛ה אֲגַלֶּ֥ה אֶת־נַבְלֻתָ֖הּ לְעֵינֵ֣י מְאַהֲבֶ֑יהָ וְאִ֖ישׁ לֹֽא־יַצִּילֶ֥נָּה מִיָּדִֽי׃ 13 וְהִשְׁבַּתִּי֙ כָּל־מְשׂוֹשָׂ֔הּ חַגָּ֖הּ חָדְשָׁ֣הּ וְשַׁבַּתָּ֑הּ וְכֹ֖ל מוֹעֲדָֽהּ׃ 14 וַהֲשִׁמֹּתִ֗י גַּפְנָהּ֙ וּתְאֵ֣נָתָ֔הּ אֲשֶׁ֣ר אָמְרָ֗ה אֶתְנָ֥ה הֵ֙מָּה֙ לִ֔י אֲשֶׁ֥ר נָֽתְנוּ־לִ֖י מְאַֽהֲבָ֑י וְשַׂמְתִּ֣ים לְיַ֔עַר וַאֲכָלָ֖תַם חַיַּ֥ת הַשָּׂדֶֽה׃ 15 וּפָקַדְתִּ֣י עָלֶ֗יהָ אֶת־יְמֵ֤י הַבְּעָלִים֙ אֲשֶׁ֣ר תַּקְטִ֣יר לָהֶ֔ם וַתַּ֤עַד נִזְמָהּ֙ וְחֶלְיָתָ֔הּ וַתֵּ֖לֶךְ אַחֲרֵ֣י מְאַהֲבֶ֑יהָ וְאֹתִ֥י שָׁכְחָ֖ה נְאֻם־יְהוָֽה׃   פ
16 לָכֵ֗ן הִנֵּ֤ה אָֽנֹכִי֙ מְפַתֶּ֔יהָ וְהֹֽלַכְתִּ֖יהָ הַמִּדְבָּ֑ר וְדִבַּרְתִּ֖י עַל לִבָּֽהּ׃ 17 וְנָתַ֨תִּי לָ֤הּ אֶת־כְּרָמֶ֙יהָ֙ מִשָּׁ֔ם וְאֶת־עֵ֥מֶק עָכ֖וֹר לְפֶ֣תַח תִּקְוָ֑ה וְעָ֤נְתָה שָּׁ֙מָּה֙ כִּימֵ֣י נְעוּרֶ֔יהָ וִּכְי֖וֹם עֲלֹתָ֥הּ מֵאֶֽרֶץ־מִצְרָֽיִם׃   ס 18 וְהָיָ֤ה בַיּוֹם־הַהוּא֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה תִּקְרְאִ֖י אִישִׁ֑י וְלֹֽא־תִקְרְאִי־לִ֥י ע֖וֹד בַּעְלִֽי׃ 19 וַהֲסִרֹתִ֛י אֶת־שְׁמ֥וֹת הַבְּעָלִ֖ים מִפִּ֑יהָ וְלֹֽא־יִזָּכְר֥וּ ע֖וֹד בִּשְׁמָֽם׃ 20 וְכָרַתִּ֨י לָהֶ֤ם בְּרִית֙ בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא עִם־חַיַּ֤ת הַשָּׂדֶה֙ וְעִם־ע֣וֹף הַשָּׁמַ֔יִם וְרֶ֖מֶשׂ הָֽאֲדָמָ֑ה וְקֶ֨שֶׁת וְחֶ֤רֶב וּמִלְחָמָה֙ אֶשְׁבּ֣וֹר מִן־הָאָ֔רֶץ וְהִשְׁכַּבְתִּ֖ים לָבֶֽטַח׃ 21 וְאֵרַשְׂתִּ֥יךְ לִ֖י לְעוֹלָ֑ם וְאֵרַשְׂתִּ֥יךְ לִי֙ בְּצֶ֣דֶק וּבְמִשְׁפָּ֔ט וּבְחֶ֖סֶד וּֽבְרַחֲמִֽים׃ 22 וְאֵרַשְׂתִּ֥יךְ לִ֖י בֶּאֱמוּנָ֑ה וְיָדַ֖עַתְּ אֶת־יְהוָֽה׃   ס 23 וְהָיָ֣ה בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא אֶֽעֱנֶה֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה אֶעֱנֶ֖ה אֶת־הַשָּׁמָ֑יִם וְהֵ֖ם יַעֲנ֥וּ אֶת־הָאָֽרֶץ׃ 24 וְהָאָ֣רֶץ תַּעֲנֶ֔ה אֶת־הַדָּגָ֖ן וְאֶת־הַתִּיר֣וֹשׁ וְאֶת־הַיִּצְהָ֑ר וְהֵ֖ם יַעֲנ֥וּ אֶֽת־יִזְרְעֶֽאל׃ 25 וּזְרַעְתִּ֤יהָ לִּי֙ בָּאָ֔רֶץ וְרִֽחַמְתִּ֖י אֶת־לֹ֣א רֻחָ֑מָה וְאָמַרְתִּ֤י לְלֹֽא־עַמִּי֙ עַמִּי־אַ֔תָּה וְה֖וּא יֹאמַ֥ר אֱלֹהָֽי׃   פ