Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 2 מענטשנקינד, טו דײַן פּנים צו די בערג פֿון ישׂראל, און זאָג נבֿיאות צו זײ, 3 און זאָלסט זאָגן: איר בערג פֿון ישׂראל, הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט דעם האַר: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַרצו די בערג און צו די הײכן, צו די גראָבנס און צו די טאָלן: זעט, איך ברענג אױף אײַך אַ שװערד, און װעל אונטערברענגען אײַערע בָמות. 4 און פֿאַרװיסט װערן װעלן אײַערע מזבחות, און צעבראָכן װערן װעלן אײַערע זונזײַלן; און איך װעל מאַכן פֿאַלן אײַערע דערשלאָגענעפֿאַר אײַערע אָפּגעטער. 5 און איך װעל אַהינטאָן די פּגָרים פֿון די קינדער פֿון ישׂראלפֿאַר זײערע אָפּגעטער, און איך װעל צעשפּרײטן אײַערע בײנעררונד אַרום אײַערע מזבחות. 6 אין אַלע אײַערע װױנערטער װעלן די שטעט חרובֿ װערן, און די בָמות װעלן פֿאַרװיסט װערן; כּדי חרובֿ און װיסט װערן זאָלן אײַערע מזבחות, און צעבראָכן און צעשטערט װערן זאָלן אײַערע אָפּגעטער, און אָפּגעהאַקט װערן זאָלן אײַערע זונזײַלן, און אױסגעמעקט װערן זאָלן אײַערע װערק. 7 און פֿאַלן װעלן דערשלאָגענע צװישן אײַך, און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה. 8 אָבער איך װעל לאָזן אַן איבערבלײַב: אַז איר זאָלט האָבן אַנטרונענע פֿון שװערד צװישן די פֿעלקער, װען איר װערט צעשפּרײט אין די לענדער. 9 און אײַערע אַנטרונענע װעלן מיך דערמאָנען צװישן די פֿעלקער װאָס זײ זײַנען געפֿאַנגען געװאָרן אַהין, װי אַזױ איך בין געװען צעבראָכן פֿון װעגן זײער פֿאַרפֿירטן האַרצן װאָס האָט זיך אָפּגעקערט פֿון מיר, און פֿון װעגן זײערע אױגן װאָס זײַנען געװען פֿאַרפֿירט נאָך זײערע אָפּגעטער; און זײ װעלן זיך עקלען פֿאַר זיך אַלײן, װעגן די בײזן װאָס זײ האָבן געטאָן בײַ אַלע זײערע אומװערדיקײטן. 10 און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה; ניט אומזיסט האָב איך גערעדטזײ צו טאָן דאָס דאָזיקע בײז.
11 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: פּאַטש מיט דײַן האַנט, און קלאַפּ מיט דײַן פֿוס, און זאָג: װײ אױף אַלע בײזע אומװערדיקײטןפֿון דעם הױז פֿון ישׂראל; װאָרום פֿון שװערד, פֿון הונגער, און פֿון פּעסט, װעלן זײ פֿאַלן. 12 דער װײַטער װעט פֿון פּעסט שטאַרבן, און דער נאָנטער װעט פֿון שװערד פֿאַלן, און דער געבליבענער און באַלעגערטערװעט פֿון הונגער שטאַרבן: און איך װעל אױסלאָזן מײַן גרימצאָרן אױף זײ. 13 און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה, װען זײערע דערשלאָגענע װעלן זײַן צװישן זײערע אָפּגעטעררונד אַרום זײערע מזבחות, אױף יעטװעדער הױכן בערגל, אױף אַלע שפּיצן בערג, און אונטער יעטװעדער צװײַגהאַפֿטיקן בױם, און אונטער יעטװעדער געדיכטן אײַכנבױם, אין דעם אָרט װאָס זײ האָבן דאָרטן געגעבןאַ געשמאַקן רֵיח צו אַלע זײערע אָפּגעטער. 14 און איך װעל אױסשטרעקן מײַן האַנט אױף זײ, און װעל מאַכן דאָס לאַנד אַ װיסט און װיסטענישמער פֿון מדבר דִבֿלָה, אין אַלע זײערע װױנערטער; און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה.
עברית
1 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 2 בֶּן־אָדָ֕ם שִׂ֥ים פָּנֶ֖יךָ אֶל־הָרֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וְהִנָּבֵ֖א אֲלֵיהֶֽם׃ 3 וְאָ֣מַרְתָּ֔ הָרֵי֙ יִשְׂרָאֵ֔ל שִׁמְע֖וּ דְּבַר־אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה כֹּה־אָמַ֣ר אֲדֹנָ֣י יְ֠הוִה לֶהָרִ֨ים וְלַגְּבָע֜וֹת לָאֲפִיקִ֣ים ולגאית הִנְנִ֨י אֲנִ֜י מֵבִ֤יא עֲלֵיכֶם֙ חֶ֔רֶב וְאִבַּדְתִּ֖י בָּמֽוֹתֵיכֶֽם׃ 4 וְנָשַׁ֙מּוּ֙ מִזְבְּח֣וֹתֵיכֶ֔ם וְנִשְׁבְּר֖וּ חַמָּֽנֵיכֶ֑ם וְהִפַּלְתִּי֙ חַלְלֵיכֶ֔ם לִפְנֵ֖י גִּלּוּלֵיכֶֽם׃ 5 וְנָתַתִּ֗י אֶת־פִּגְרֵי֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל לִפְנֵ֖י גִּלּֽוּלֵיהֶ֑ם וְזֵרִיתִי֙ אֶת־עַצְמ֣וֹתֵיכֶ֔ם סְבִיב֖וֹת מִזְבְּחוֹתֵיכֶֽם׃ 6 בְּכֹל֙ מוֹשְׁב֣וֹתֵיכֶ֔ם הֶעָרִ֣ים תֶּחֱרַ֔בְנָה וְהַבָּמ֖וֹת תִּישָׁ֑מְנָה לְמַעַן֩ יֶחֶרְב֨וּ וְיֶאְשְׁמ֜וּ מִזְבְּחֽוֹתֵיכֶ֗ם וְנִשְׁבְּר֤וּ וְנִשְׁבְּתוּ֙ גִּלּ֣וּלֵיכֶ֔ם וְנִגְדְּעוּ֙ חַמָּ֣נֵיכֶ֔ם וְנִמְח֖וּ מַעֲשֵׂיכֶֽם׃ 7 וְנָפַ֥ל חָלָ֖ל בְּתֽוֹכְכֶ֑ם וִֽידַעְתֶּ֖ם כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃ 8 וְהוֹתַרְתִּ֗י בִּהְי֥וֹת לָכֶ֛ם פְּלִ֥יטֵי חֶ֖רֶב בַּגּוֹיִ֑ם בְּהִזָּרֽוֹתֵיכֶ֖ם בָּאֲרָצֽוֹת׃ 9 וְזָכְר֨וּ פְלִֽיטֵיכֶ֜ם אוֹתִ֗י בַּגּוֹיִם֮ אֲשֶׁ֣ר נִשְׁבּוּ־שָׁם֒ אֲשֶׁ֨ר נִשְׁבַּ֜רְתִּי אֶת־לִבָּ֣ם הַזּוֹנֶ֗ה אֲשֶׁר־סָר֙ מֵֽעָלַ֔י וְאֵת֙ עֵֽינֵיהֶ֔ם הַזֹּנ֕וֹת אַחֲרֵ֖י גִּלּֽוּלֵיהֶ֑ם וְנָקֹ֙טּוּ֙ בִּפְנֵיהֶ֔ם אֶל־הָֽרָעוֹת֙ אֲשֶׁ֣ר עָשׂ֔וּ לְכֹ֖ל תּוֹעֲבֹתֵיהֶֽם׃ 10 וְיָדְע֖וּ כִּֽי־אֲנִ֣י יְהוָ֑ה לֹ֤א אֶל־חִנָּם֙ דִּבַּ֔רְתִּי לַעֲשׂ֥וֹת לָהֶ֖ם הָרָעָ֥ה הַזֹּֽאת׃   פ
11 כֹּֽה־אָמַ֞ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֗ה הַכֵּ֨ה בְכַפְּךָ֜ וּרְקַ֤ע בְּרַגְלְךָ֙ וֶֽאֱמָר־אָ֔ח אֶ֛ל כָּל־תּוֹעֲב֥וֹת רָע֖וֹת בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֑ל אֲשֶׁ֗ר בַּחֶ֛רֶב בָּרָעָ֥ב וּבַדֶּ֖בֶר יִפֹּֽלוּ׃ 12 הָרָח֞וֹק בַּדֶּ֣בֶר יָמ֗וּת וְהַקָּרוֹב֙ בַּחֶ֣רֶב יִפּ֔וֹל וְהַנִּשְׁאָר֙ וְהַנָּצ֔וּר בָּרָעָ֖ב יָמ֑וּת וְכִלֵּיתִ֥י חֲמָתִ֖י בָּֽם׃ 13 וִֽידַעְתֶּם֙ כִּֽי־אֲנִ֣י יְהוָ֔ה בִּֽהְי֣וֹת חַלְלֵיהֶ֗ם בְּתוֹךְ֙ גִּלּ֣וּלֵיהֶ֔ם סְבִיב֖וֹת מִזְבְּחֽוֹתֵיהֶ֑ם אֶל֩ כָּל־גִּבְעָ֨ה רָמָ֜ה בְּכֹ֣ל רָאשֵׁ֣י הֶהָרִ֗ים וְתַ֨חַת כָּל־עֵ֤ץ רַֽעֲנָן֙ וְתַ֙חַת֙ כָּל־אֵלָ֣ה עֲבֻתָּ֔ה מְק֗וֹם אֲשֶׁ֤ר נָֽתְנוּ־שָׁם֙ רֵ֣יחַ נִיחֹ֔חַ לְכֹ֖ל גִּלּוּלֵיהֶֽם׃ 14 וְנָטִ֤יתִי אֶת־יָדִי֙ עֲלֵיהֶ֔ם וְנָתַתִּ֨י אֶת־הָאָ֜רֶץ שְׁמָמָ֤ה וּמְשַׁמָּה֙ מִמִּדְבַּ֣ר דִּבְלָ֔תָה בְּכֹ֖ל מוֹשְׁבֽוֹתֵיהֶ֑ם וְיָדְע֖וּ כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   פ