Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 2 מענטשנקינד, טו דײַן פּנים צו גוֹגן אין לאַנד מָגוג, דעם אױבערפֿירשט פֿון מֶשֶך און תּובֿל, און זאָג נבֿיאות אױף אים; 3 און זאָלסט זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: זע, איך קום צו דיר, גוֹג, דו אױבערפֿירשט פֿון מֶשֶך און תּובֿל. 4 און איך װעל דיך פֿאַרנאַרן, און װעל אַרײַנטאָן רינגען אין דײַנע קינבאַקן, און װעל דיך אַרױסציִען מיט דײַן גאַנצן חיל, פֿערד און רײַטער, פּראַכטיק אָנגעטאָן אַלע, אַ גרױס געזעמל, מיט פּאַנצערס און שילדן, װאָס האַלטן שװערדן אַלע. 5 פָּרַס, כּוּש, און פּוּט מיט זײ, אַלע מיט שילדן און קיװערס. 6 גוֹמר, און אַלע אירע מחנות, דאָס הױז פֿון תּוגַרמֶה, די עקן פֿון צפֿון, און אַלע זײערע מחנות – פֿיל פֿעלקער מיט דיר. 7 ברײט דיך אָן און זײַ אָנגעברײט, דו און אַלע דײַנע געזעמלעןװאָס זײַנען אײַנגעזאַמלט אַרום דיר, און זײַ בײַ זײ אָפּגעהיט. 8 אין פֿיל טעג אַרום װעסטו באַפֿױלן װערן, אין סָוף פֿון די יאָרן װעסטו קומען אױף אַ לאַנדװאָס איז אומגעקערט פֿון שװערד, װאָס איז אײַנגעזאַמלט פֿון פֿיל פֿעלקער – אױף די בערג פֿון ישׂראל. װאָס זײַנען געװען אַ שטענדיקע װיסטעניש; אָבער עס איז אַרױסגעצױגן געװאָרן פֿון די פֿעלקער, און זײ זיצן אין זיכערקײט אַלע. 9 און װעסט אַרױפֿגײן װי עס קומט אַ געװיטער, װי אַ װאָלקן צו באַדעקן די ערד װעסטו זײַן, דו און אַלע דײַנע מחנות, און פֿיל פֿעלקער מיט דיר. 10 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, װעלן דיר אַרױפֿקומען זאַכן אױפֿן האַרצן, און װעסט טראַכטן אַ בײזע טראַכטונג. 11 און װעסט זאָגן: איך װעל אַרױפֿגײן אױף דעם לאַנד פֿון אָפֿענע שטעט, איך װעל קומען אױף די רויִקע װאָס זיצן אין זיכערקײט, װאָס זיצן אַלע אָן אַ מױער, און ניטאָ בײַ זײ ריגל און טױערן; 12 צו רױבן זאַקרױב, און צו ראַבעװען רױב, צו לײגן דײַן האַנט אױף חורבֿות באַזעצטע, און אױף אַ פֿאָלק אײַנגעזאַמלט פֿון פֿיל פֿעלקער, װאָס האָט אָנגעשאַפֿט פֿי און פֿאַרמעג – די װאָס זיצן אױפֿן נאָפּל פֿון דער ערד. 13 שבֿא, און דדָן, און די סָוחרים פֿון תַּרְשִיש, און אַלע אירע יונגלײבן, װעלן זאָגן צו דיר: קומסטו זאַקרױב צו רױבן? האָסטו אײַנגעזאַמלט דײַן געזעמל רױב צו ראַבעװען? זילבער און גאָלד אַװעקצוטראָגן? פֿי און פֿאַרמעג אַװעקצונעמען? פֿיל זאַקרױב צו רױבן? 14 דרום זאָג נבֿיאות, דו מענטשנקינד, און זאָלסט זאָגן צו גוֹגן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: פֿאַר װאָר, אין יענעם טאָג װאָס מײַן פֿאָלק ישׂראל זיצט אין זיכערקײט, װעסטו זיך דערװיסן. 15 און װעסט קומען פֿון דײַן אָרט, פֿון די עקן פֿון צפֿון, דו, און פֿיל פֿעלקער מיט דיר, רײַטער אױף פֿערד אַלע, אַ גרױס געזעמל, און חיל אַ סך. 16 און װעסט אַרױפֿגײן אױף מײַן פֿאָלק ישׂראלװי אַ װאָלקן צו באַדעקן די ערד – אין סָוף פֿון די טעג װעט דאָס זײַן – און איך װעל דיך ברענגען אױף מײַן לאַנד, כּדי די אומות זאָלן מיך דערקענען, װען איך װער געהײליקט דורך דיר, גוֹג, פֿאַר זײערע אױגן. 17 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: דו ביסט דאָך דער װאָס איך האָב אָנגעזאָגטאין פֿריִערדיקע טעג דורך מײַנע קנעכטדי נבֿיאים פֿון ישׂראל, װאָס האָבן נבֿיאות געזאָגט אין יענע טעג, יאָרן נאָכאַנאַנד, אַז איך װעל דיך ברענגען אױף זײ. 18 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, אין דעם טאָג װאָס גוֹג קומט אױף דער ערד פֿון ישׂראל, זאָגט גאָט דער האַר, װעט אױפֿגײן מײַן גרימצאָרן אין מײַן נאָז. 19 און אין מײַן פֿאַרדראָס, אין דעם פֿײַער פֿון מײַן צאָרן האָב איך גערעדט: אױב אין יענעם טאָג װעט ניט זײַןאַ גרױסע ציטערניש אױף דער ערד פֿון ישׂראל! 20 און ציטערן װעלן פֿאַר מיר די פֿישן פֿון ים, און דער פֿױגל פֿון הימל. און די חיה פֿון פֿעלד, און יעטװעדער שרץ װאָס קריכט אױף דער ערד, און יעטװעדער מענטש װאָס אױפֿן געזיכט פֿון דער ערד; און צעשטערט װערן װעלן די בערג, און אײַנפֿאַלן װעלן די פֿעלדזטרעפּ, און יעטװעדער מױער װעט צו דער ערד פֿאַלן. 21 און איך װעל רופֿן קעגן אים אױף אַלע מײַנע בערג אַ שװערד, זאָגט גאָט דער האַר; אײנעמס שװערד װעט זײַן קעגן אַנדערן. 22 און איך װעל זיך משפּטן מיט אים, מיט פּעסט און מיט בלוט; און אַ פֿלײציקן רעגן, און האָגלשטײנער, פֿײַער, און שװעבל, װעל איך מאַכן רעגענען אױף אים און אױף זײַנע מחנותאון אױף די פֿיל פֿעלקער װאָס מיט אים. 23 און איך װעל געגרײסט װערן און געהײליקט װערן, און איך װעל זיך לאָזן דערקענען פֿאַר די אױגן פֿון פֿיל אומות, און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה.
עברית
1 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 2 בֶּן־אָדָ֗ם שִׂ֤ים פָּנֶ֙יךָ֙ אֶל־גּוֹג֙ אֶ֣רֶץ הַמָּג֔וֹג נְשִׂ֕יא רֹ֖אשׁ מֶ֣שֶׁךְ וְתֻבָ֑ל וְהִנָּבֵ֖א עָלָֽיו׃ 3 וְאָ֣מַרְתָּ֔ כֹּ֥ה אָמַ֖ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה הִנְנִ֤י אֵלֶ֙יךָ֙ גּ֔וֹג נְשִׂ֕יא רֹ֖אשׁ מֶ֥שֶׁךְ וְתֻבָֽל׃ 4 וְשׁ֣וֹבַבְתִּ֔יךָ וְנָתַתִּ֥י חַחִ֖ים בִּלְחָיֶ֑יךָ וְהוֹצֵאתִי֩ אוֹתְךָ֨ וְאֶת־כָּל־חֵילֶ֜ךָ סוּסִ֣ים וּפָרָשִׁ֗ים לְבֻשֵׁ֤י מִכְלוֹל֙ כֻּלָּ֔ם קָהָ֥ל רָב֙ צִנָּ֣ה וּמָגֵ֔ן תֹּפְשֵׂ֥י חֲרָב֖וֹת כֻּלָּֽם׃ 5 פָּרַ֛ס כּ֥וּשׁ וּפ֖וּט אִתָּ֑ם כֻּלָּ֖ם מָגֵ֥ן וְכוֹבָֽע׃ 6 גֹּ֚מֶר וְכָל־אֲגַפֶּ֔יהָ בֵּ֚ית תּֽוֹגַרְמָ֔ה יַרְכְּתֵ֥י צָפ֖וֹן וְאֶת־כָּל־אֲגַפָּ֑יו עַמִּ֥ים רַבִּ֖ים אִתָּֽךְ׃ 7 הִכֹּן֙ וְהָכֵ֣ן לְךָ֔ אַתָּ֕ה וְכָל־קְהָלֶ֖ךָ הַנִּקְהָלִ֣ים עָלֶ֑יךָ וְהָיִ֥יתָ לָהֶ֖ם לְמִשְׁמָֽר׃ 8 מִיָּמִ֣ים רַבִּים֮ תִּפָּקֵד֒ בְּאַחֲרִ֨ית הַשָּׁנִ֜ים תָּב֣וֹא אֶל־אֶ֣רֶץ מְשׁוֹבֶ֣בֶת מֵחֶ֗רֶב מְקֻבֶּ֙צֶת֙ מֵעַמִּ֣ים רַבִּ֔ים עַ֚ל הָרֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֲשֶׁר־הָי֥וּ לְחָרְבָּ֖ה תָּמִ֑יד וְהִיא֙ מֵעַמִּ֣ים הוּצָ֔אָה וְיָשְׁב֥וּ לָבֶ֖טַח כֻּלָּֽם׃ 9 וְעָלִ֙יתָ֙ כַּשֹּׁאָ֣ה תָב֔וֹא כֶּעָנָ֛ן לְכַסּ֥וֹת הָאָ֖רֶץ תִּֽהְיֶ֑ה אַתָּה֙ וְכָל־אֲגַפֶּ֔יךָ וְעַמִּ֥ים רַבִּ֖ים אוֹתָֽךְ׃   ס 10 כֹּ֥ה אָמַ֖ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה וְהָיָ֣ה בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא יַעֲל֤וּ דְבָרִים֙ עַל־לְבָבֶ֔ךָ וְחָשַׁבְתָּ֖ מַחֲשֶׁ֥בֶת רָעָֽה׃ 11 וְאָמַרְתָּ֗ אֶֽעֱלֶה֙ עַל־אֶ֣רֶץ פְּרָז֔וֹת אָבוֹא֙ הַשֹּׁ֣קְטִ֔ים יֹשְׁבֵ֖י לָבֶ֑טַח כֻּלָּ֗ם יֹֽשְׁבִים֙ בְּאֵ֣ין חוֹמָ֔ה וּבְרִ֥יחַ וּדְלָתַ֖יִם אֵ֥ין לָהֶֽם׃ 12 לִשְׁלֹ֥ל שָׁלָ֖ל וְלָבֹ֣ז בַּ֑ז לְהָשִׁ֨יב יָדְךָ֜ עַל־חֳרָב֣וֹת נוֹשָׁבֹ֗ת וְאֶל־עַם֙ מְאֻסָּ֣ף מִגּוֹיִ֔ם עֹשֶׂה֙ מִקְנֶ֣ה וְקִנְיָ֔ן יֹשְׁבֵ֖י עַל־טַבּ֥וּר הָאָֽרֶץ׃ 13 שְׁבָ֡א וּ֠דְדָן וְסֹחֲרֵ֨י תַרְשִׁ֤ישׁ וְכָל־כְּפִרֶ֙יהָ֙ יֹאמְר֣וּ לְךָ֔ הֲלִשְׁלֹ֤ל שָׁלָל֙ אַתָּ֣ה בָ֔א הֲלָבֹ֥ז בַּ֖ז הִקְהַ֣לְתָּ קְהָלֶ֑ךָ לָשֵׂ֣את כֶּ֣סֶף וְזָהָ֗ב לָקַ֙חַת֙ מִקְנֶ֣ה וְקִנְיָ֔ן לִשְׁלֹ֖ל שָׁלָ֥ל גָּדֽוֹל׃   ס 14 לָכֵן֙ הִנָּבֵ֣א בֶן־אָדָ֔ם וְאָמַרְתָּ֣ לְג֔וֹג כֹּ֥ה אָמַ֖ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה הֲל֣וֹא בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא בְּשֶׁ֨בֶת עַמִּ֧י יִשְׂרָאֵ֛ל לָבֶ֖טַח תֵּדָֽע׃ 15 וּבָ֤אתָ מִמְּקֽוֹמְךָ֙ מִיַּרְכְּתֵ֣י צָפ֔וֹן אַתָּ֕ה וְעַמִּ֥ים רַבִּ֖ים אִתָּ֑ךְ רֹכְבֵ֤י סוּסִים֙ כֻּלָּ֔ם קָהָ֥ל גָּד֖וֹל וְחַ֥יִל רָֽב׃ 16 וְעָלִ֙יתָ֙ עַל־עַמִּ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל כֶּֽעָנָ֖ן לְכַסּ֣וֹת הָאָ֑רֶץ בְּאַחֲרִ֨ית הַיָּמִ֜ים תִּֽהְיֶ֗ה וַהֲבִאוֹתִ֙יךָ֙ עַל־אַרְצִ֔י לְמַעַן֩ דַּ֨עַת הַגּוֹיִ֜ם אֹתִ֗י בְּהִקָּדְשִׁ֥י בְךָ֛ לְעֵינֵיהֶ֖ם גּֽוֹג׃   ס 17 כֹּֽה־אָמַ֞ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֗ה הַֽאַתָּה־ה֨וּא אֲשֶׁר־דִּבַּ֜רְתִּי בְּיָמִ֣ים קַדְמוֹנִ֗ים בְּיַד֙ עֲבָדַי֙ נְבִיאֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל הַֽנִּבְּאִ֛ים בַּיָּמִ֥ים הָהֵ֖ם שָׁנִ֑ים לְהָבִ֥יא אֹתְךָ֖ עֲלֵיהֶֽם׃   ס 18 וְהָיָ֣ה בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא בְּי֨וֹם בּ֥וֹא גוֹג֙ עַל־אַדְמַ֣ת יִשְׂרָאֵ֔ל נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה תַּעֲלֶ֥ה חֲמָתִ֖י בְּאַפִּֽי׃ 19 וּבְקִנְאָתִ֥י בְאֵשׁ־עֶבְרָתִ֖י דִּבַּ֑רְתִּי אִם־לֹ֣א בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא יִֽהְיֶה֙ רַ֣עַשׁ גָּד֔וֹל עַ֖ל אַדְמַ֥ת יִשְׂרָאֵֽל׃ 20 וְרָעֲשׁ֣וּ מִפָּנַ֡י דְּגֵ֣י הַיָּם֩ וְע֨וֹף הַשָּׁמַ֜יִם וְחַיַּ֣ת הַשָּׂדֶ֗ה וְכָל־הָרֶ֙מֶשׂ֙ הָרֹמֵ֣שׂ עַל־הָֽאֲדָמָ֔ה וְכֹל֙ הָֽאָדָ֔ם אֲשֶׁ֖ר עַל־פְּנֵ֣י הָאֲדָמָ֑ה וְנֶהֶרְס֣וּ הֶהָרִ֗ים וְנָֽפְלוּ֙ הַמַּדְרֵג֔וֹת וְכָל־חוֹמָ֖ה לָאָ֥רֶץ תִּפּֽוֹל׃ 21 וְקָרָ֨אתִי עָלָ֤יו לְכָל־הָרַי֙ חֶ֔רֶב נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה חֶ֥רֶב אִ֖ישׁ בְּאָחִ֥יו תִּֽהְיֶֽה׃ 22 וְנִשְׁפַּטְתִּ֥י אִתּ֖וֹ בְּדֶ֣בֶר וּבְדָ֑ם וְגֶ֣שֶׁם שׁוֹטֵף֩ וְאַבְנֵ֨י אֶלְגָּבִ֜ישׁ אֵ֣שׁ וְגָפְרִ֗ית אַמְטִ֤יר עָלָיו֙ וְעַל־אֲגַפָּ֔יו וְעַל־עַמִּ֥ים רַבִּ֖ים אֲשֶׁ֥ר אִתּֽוֹ׃ 23 וְהִתְגַּדִּלְתִּי֙ וְהִתְקַדִּשְׁתִּ֔י וְנ֣וֹדַעְתִּ֔י לְעֵינֵ֖י גּוֹיִ֣ם רַבִּ֑ים וְיָדְע֖וּ כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   ס