אידיש
1
און עס איז געװען אין עלפֿטן יאָר, אין דריטן חודש, אין ערשטן טאָג פֿון חודש, איז געװען דאָס װאָרט פֿון גאָט צו מיר, אַזױ צו זאָגן:
2
מענטשנקינד, זאָג צו פּרעה דעם מלך פֿון מצרַיִם, און צו זײַן המון: צו װעמען גלײַכסטו זיך אין דײַן גרױסקײט?
3
זע, אשור איז געװען אַ צעדער אין לבֿנון, מיט שײנע צװײַגן, און שאָטנדיקן געװעלד, און הױך אין װוּקס; און צװישן געדיכטענישן איז געװען זײַן שפּיץ.
4
װאַסער האָט אים אױפֿגעצױגן, דער תּהָום האָט אים אױפֿגעבראַכט; זײַנע שטראָמען, זײ פֿלעגן גײןרונד אַרום זײַן פֿלאַנצונג, און זײַנע גראָבנס האָט ער צעשיקטצו אַלע בײמער פֿון פֿעלד.
5
דרום איז זײַן װוּקס געװען העכערפֿון אַלע בײמער פֿון פֿעלד, און זײַנע צװײַגן האָבן זיך געמערט, און זײַנע ריטער זײַנען לאַנג געװאָרן, פֿון פֿיל װאַסער בײַ זײַן אױסװאַקסן.
6
אין זײַנע צװײַגן האָבן גענעסטאַלע פֿױגלען פֿון הימל, און אונטער זײַנע ריטער האָבן געבאָרןאַלע חיות פֿון פֿעלד; און אין זײַן שאָטן פֿלעגן זיצןאַלע גרױסע פֿעלקער.
7
און ער איז שײן געװען אין זײַן גרױסקײט, אין דער לענג פֿון זײַנע צװײַגן; װאָרום זײַן װאָרצל איז געװעןבײַ װאַסער אַ סך.
8
די צעדערן אין גאָרטן פֿון גאָטהאָבן אים ניט פֿאַרטונקלט; ציפּרעסן זײַנען ניט גלײַך געװעןצו די צװײַגן זײַנע; און פּלאַטאַנענבײמער זײַנען ניט געװעןאַזױ װי די ריטער זײַנע; קײן בױם אין גאָרטן פֿון גאָטאיז ניט גלײַך געװען צו אים אין זײַן שײנקײט.
9
שײן האָב איך אים געמאַכטמיט זײַנע פֿיל צװײַגן, און אים האָבן מקנא געװעןאַלע בײמער פֿון עדן װאָס אין גאָרטן פֿון גאָט.
10
דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: װײַל דו ביסט געװען הױך אין װוּקס; און ער האָט אױסגעשטרעקט זײַן שפּיץ פֿון צװישן געדיכטענישן, און זײַן האַרץ האָט זיך דערהױבן פֿון װעגן זײַן הײך,
11
דרום װעל איך אים געבן אין דער האַנטפֿון דעם מאַכטיקסטן פֿון די פֿעלקער; רעכענען װעט ער זיך רעכענען מיט אים; פֿאַר זײַן שלעכטיקײט טו איך אים פֿאַרטרײַבן.
12
און אים שנײַדן אָפּ פֿרעמדע, די פֿאָרכטיקסטע פֿון די פֿעלקער, און זײ װאַרפֿן אים אַװעק; אױף אַלע בערג און אין אַלע טאָלןפֿאַלן זײַנע צװײַגן, און זײַנע ריטער ליגן צעבראָכןאין אַלע גראָבנס פֿון דער ערד; און אַלע פֿעלקער פֿון דער ערדנידערן פֿון זײַן שאָטן, און פֿאַרלאָזן אים.
13
אױף זײַן געפֿאַלענעם שטאַם רוען אַלע פֿױגלען פֿון הימל, און אױף זײַנע ריטער זײַנען אַלע חיות פֿון פֿעלד;
14
כּדי קײן בײמער בײַם װאַסער זאָלן זיך ניט גרײסן מיט זײער װוּקס, און ניט אױסשטרעקן זײער שפּיץ פֿון צװישן געדיכטענישן; און עס זאָלן ניט שטײן אין זײער הײך זײערע מאַכטיקע, אַלע אָנגעטרונקענע מיט װאַסער; װאָרום זײ אַלע זײַנען איבערגעגעבן געװאָרן צום טױט, צו דער אונטערשטער ערד, צװישן די קינדער פֿון מענטשן, צו די גענידערטע אין גרוב.
15
אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: אין דעם טאָג װאָס ער האָט גענידערט אין אונטערערד, האָב איך געמאַכט טרױערן, האָב איך צוגעדעקטדעם תּהָום װעגן אים, און איך האָב פֿאַרמיטן זײַנע טײַכן, און פֿאַרהאַלטן געװאָרן זײַנען די גרױסע װאַסערן; און איך האָב געמאַכט פֿינצטער װעגן אים דעם לבֿנון, און אַלע בײמער פֿון פֿעלד האָבן געחלשט װעגן אים.
16
מיט דעם הילך פֿון זײַן פֿאַלןהאָב איך אױפֿגעשטורעמט די פֿעלקער, װען איך האָב אים געמאַכט נידערן אין אונטערערדמיט די גענידערטע אין גרוב. און זיך געטרײסט אין דער אונטערשטער ערדהאָבן אַלע בײמער פֿון עדן, די געקליבנסטע און בעסטע פֿון לבֿנון, אַלע אָנגעטרונקענע מיט װאַסער.
17
זײ אױך האָבן מיט אים גענידערט אין אונטערערד, צו די דערשלאָגענע פֿון שװערד – די װאָס זײַנען זײַן אָרעם געװען, װאָס זײַנען געזעסן אין זײַן שאָטן צװישן די פֿעלקער.
18
צו װעמען אַזױנס גלײַכסטו זיך אין כּבֿוד און אין גרױסקײטצװישן די בײמער פֿון עדן? אָבער װעסט גענידערט װערן מיט די בײמער פֿון עדןאין דער אונטערשטער ערד; צװישן אומבאַשניטענע װעסטו ליגן, מיט דערשלאָגענע פֿון שװערד; ער, פּרעה, און זײַן גאַנצער המון, זאָגט גאָט דער האַר.