Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אין צענטן יאָר, אין צענטן חודש, אין צװעלפֿטן טאָג פֿון חודש איז געװען דאָס װאָרט פֿון גאָט צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 2 מענטשנקינד, טו דײַן פּנים צו פּרעה דעם מלך פֿון מצרַיִם, און זאָג נבֿיאות אױף אים, און אױף מצרַיִם אין גאַנצן; 3 רעד, און זאָלסט זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: זע, איך קום אױף דיר פּרעה, מלך פֿון מצרַיִם, דער גרױסער קראָקאָדיל, װאָס הױערט אין זײַנע טײַכן, װאָס זאָגט: מיר געהערט מײַן טײַך, און איך האָב אים מיר געמאַכט. 4 און איך װעל אַרײַנטאָן רינגען אין דײַנע קינבאַקן, און װעל באַהעפֿטן די פֿיש פֿון דײַנע טײַכן אָן דײַנע שופּן; און איך װעל דיך אױפֿברענגען פֿון דײַנע טײַכן, מיט אַלע פֿיש פֿון דײַנע טײַכןװאָס װעלן אָן דײַנע שופּן באַהעפֿט זײַן. 5 און איך װעל דיך אַװעקװאַרפֿן אין מדבר, דיך מיט אַלע פֿיש פֿון דײַנע טײַכן; אױפֿן פֿרײַען פֿעלד װעסטו זיך װאַלגערן, ניט אױפֿגעזאַמלט און ניט אױפֿגעקליבן װעסטו װערן; צו דער חיה פֿון דער ערד, און צום פֿױגל פֿון הימל, האָב איך דיך געגעבן פֿאַר אַ שפּײַז. 6 און אַלע באַװױנער פֿון מצרַיִם װעלן װיסןאַז איך בין יהוה; װײַל זײ זײַנען געװען אַ שטעקן פֿון ראָר, פֿאַר דעם הױז פֿון ישׂראל. 7 אַז זײ האָבן דיך אָנגענומען אין האַנט, פֿלעגסטו זיך צעשפּאַלטן, און זײ דעם גאַנצן אַקסל צערײַסן; און אַז זײ האָבן זיך אָנגעלענט אױף דיר, פֿלעגסטו זיך צעברעכן, און זײ די גאַנצע לענדן לײמען. 8 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: זע, איך ברענג אױף דיר אַ שװערד, און װעל פֿאַרשנײַדן פֿון דיר מענטשן און בהמות. 9 און דאָס לאַנד מצרַיִם װעט זײַן װיסט און חרובֿ, און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה; װײַל ער האָט געזאָגט: דער טײַך געהערט מיר, און איך האָב אים געמאַכט. 10 דרום זע, איך קום צו דיר, און צו דײַנע טײַכן, און װעל מאַכן דאָס לאַנד מצרַיִם פֿאַר חורבֿות, אַ חרובֿ װיסטעניש, פֿון מִגדול ביז סוֵנֵה, און ביז דעם געמאַרק פֿון כּוּש. 11 ניט דורכגײן װעט אַ פֿוס פֿון אַ מענטשן אין איר, און ניט אַ פֿוס פֿון אַ בהמה װעט דורכגײן אין איר, און זי װעט ניט זײַן באַװױנט פֿערציק יאָר. 12 און איך װעל מאַכן דאָס לאַנד מצרַיִםאַ װיסטעניש צװישן פֿאַרװיסטע לענדער, און אירע שטעט, צװישן חרבֿע שטעט, װעלן זײַן אַ װיסטעניש פֿערציק יאָר; און איך װעל צעשפּרײטן מצרַיִם צװישן די פֿעלקער, און װעלן זײ צעװאַרפֿן אין די לענדער.
13 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: צום סָוף פֿון פֿערציק יאָר, װעל איך אײַנזאַמלען מצרַיִםפֿון די פֿעלקער װאָס זײ זײַנען צעשפּרײט געװאָרן אַהין. 14 און איך װעל אומקערן די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון מצרַיִם, און װעל זײ צוריקקערן קײן לאַנד פַּתרוס, אין דעם לאַנד פֿון זײער אָפּשטאַמונג; און זײ װעלן דאָרטן זײַן אַ שָפֿלע מלוכה. 15 די שָפֿלסטע פֿון די מלוכות װעט זי זײַן, און זי װעט זיך מער ניט איבערנעמען איבער די פֿעלקער; און איך װעל זײ פֿאַרמינערן, ניט צו געװעלטיקן איבער די פֿעלקער. 16 און זײ װעלן מער ניט זײַן דעם הױז פֿון ישׂראלפֿאַר אַ פֿאַרזיכערונג װאָס מאַכט דערמאָנען זינד, װען זײ קערן זיך נאָך זײ; און זײ װעלן װיסן אַז איך בין גאָט יהוה.
17 און עס איז געװען אין זיבן און צװאַנציקסטן יאָר, אין ערשטן חודש, אין ערשטן טאָג פֿון חודש, איז געװען דאָס װאָרט פֿון גאָט צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 18 מענטשנקינד, נבֿוכַדרֶאצַר דער מלך פֿון בָבֿלהאָט געמאַכט זײַן חיל דינען אַ שװערן דינסט אַקעגן צור; איטלעכער קאָפּ איז אױסגעקראָכן, און איטלעכער אַקסל איז אָפּגעריבן; און שׂכַר האָט ער ניט געקראָגןפֿאַר זיך און פֿאַר זײַן חיל פֿון צורפֿאַר דעם דינסט װאָס ער האָט געדינט אַקעגן איר. 19 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: זע, איך גיב נבֿוכַדרֶאצַר דעם מלך פֿון בָבֿל דאָס לאַנד מצרַיִם, און ער װעט אַװעקטראָגן איר שפֿע, און רױבן איר זאַקרױב, און ראַבעװען איר רױב; און דאָס װעט זײַן דער שׂכַר פֿאַר זײַן חיל. 20 פֿאַר זײַן לױן װאָס ער האָט אום דעם געדינט, האָב איך אים געגעבן דאָס לאַנד מצרַיִם, װײַל זײ האָבן געאַרבעט פֿאַר מיר, זאָגט גאָט דער האַר. 21 אין יענעם טאָג װעל איך מאַכן שפּראָצן דעם האָרן פֿון דעם הױז פֿון ישׂראל, און דיר װעל איך געבן אַן אָפֿן מױל צװישן זײ; און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה.
עברית
1 בַּשָּׁנָה֙ הָעֲשִׂירִ֔ית בָּעֲשִׂרִ֕י בִּשְׁנֵ֥ים עָשָׂ֖ר לַחֹ֑דֶשׁ הָיָ֥ה דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 2 בֶּן־אָדָ֕ם שִׂ֣ים פָּנֶ֔יךָ עַל־פַּרְעֹ֖ה מֶ֣לֶךְ מִצְרָ֑יִם וְהִנָּבֵ֣א עָלָ֔יו וְעַל־מִצְרַ֖יִם כֻּלָּֽהּ׃ 3 דַּבֵּ֨ר וְאָמַרְתָּ֜ כֹּֽה־אָמַ֣ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֗ה הִנְנִ֤י עָלֶ֙יךָ֙ פַּרְעֹ֣ה מֶֽלֶךְ־מִצְרַ֔יִם הַתַּנִּים֙ הַגָּד֔וֹל הָרֹבֵ֖ץ בְּת֣וֹךְ יְאֹרָ֑יו אֲשֶׁ֥ר אָמַ֛ר לִ֥י יְאֹרִ֖י וַאֲנִ֥י עֲשִׂיתִֽנִי׃ 4 וְנָתַתִּ֤י חחיים בִּלְחָיֶ֔יךָ וְהִדְבַּקְתִּ֥י דְגַת־יְאֹרֶ֖יךָ בְּקַשְׂקְשֹׂתֶ֑יךָ וְהַעֲלִיתִ֙יךָ֙ מִתּ֣וֹךְ יְאֹרֶ֔יךָ וְאֵת֙ כָּל־דְּגַ֣ת יְאֹרֶ֔יךָ בְּקַשְׂקְשֹׂתֶ֖יךָ תִּדְבָּֽק׃ 5 וּנְטַשְׁתִּ֣יךָ הַמִּדְבָּ֗רָה אוֹתְךָ֙ וְאֵת֙ כָּל־דְּגַ֣ת יְאֹרֶ֔יךָ עַל־פְּנֵ֤י הַשָּׂדֶה֙ תִּפּ֔וֹל לֹ֥א תֵאָסֵ֖ף וְלֹ֣א תִקָּבֵ֑ץ לְחַיַּ֥ת הָאָ֛רֶץ וּלְע֥וֹף הַשָּׁמַ֖יִם נְתַתִּ֥יךָ לְאָכְלָֽה׃ 6 וְיָֽדְעוּ֙ כָּל־יֹשְׁבֵ֣י מִצְרַ֔יִם כִּ֖י אֲנִ֣י יְהוָ֑ה יַ֧עַן הֱיוֹתָ֛ם מִשְׁעֶ֥נֶת קָנֶ֖ה לְבֵ֥ית יִשְׂרָאֵֽל׃ 7 בְּתָפְשָׂ֨ם בְּךָ֤ בכפך תֵּר֔וֹץ וּבָקַעְתָּ֥ לָהֶ֖ם כָּל־כָּתֵ֑ף וּבְהִֽשָּׁעֲנָ֤ם עָלֶ֙יךָ֙ תִּשָּׁבֵ֔ר וְהַעֲמַדְתָּ֥ לָהֶ֖ם כָּל־מָתְנָֽיִם׃   ס 8 לָכֵ֗ן כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה הִנְנִ֛י מֵבִ֥יא עָלַ֖יִךְ חָ֑רֶב וְהִכְרַתִּ֥י מִמֵּ֖ךְ אָדָ֥ם וּבְהֵמָֽה׃ 9 וְהָיְתָ֤ה אֶֽרֶץ־מִצְרַ֙יִם֙ לִשְׁמָמָ֣ה וְחָרְבָּ֔ה וְיָדְע֖וּ כִּֽי־אֲנִ֣י יְהוָ֑ה יַ֧עַן אָמַ֛ר יְאֹ֥ר לִ֖י וַאֲנִ֥י עָשִֽׂיתִי׃ 10 לָכֵ֛ן הִנְנִ֥י אֵלֶ֖יךָ וְאֶל־יְאֹרֶ֑יךָ וְנָתַתִּ֞י אֶת־אֶ֣רֶץ מִצְרַ֗יִם לְחָרְבוֹת֙ חֹ֣רֶב שְׁמָמָ֔ה מִמִּגְדֹּ֥ל סְוֵנֵ֖ה וְעַד־גְּב֥וּל כּֽוּשׁ׃ 11 לֹ֤א תַעֲבָר־בָּהּ֙ רֶ֣גֶל אָדָ֔ם וְרֶ֥גֶל בְּהֵמָ֖ה לֹ֣א תַעֲבָר־בָּ֑הּ וְלֹ֥א תֵשֵׁ֖ב אַרְבָּעִ֥ים שָׁנָֽה׃ 12 וְנָתַתִּ֣י אֶת־אֶרֶץ֩ מִצְרַ֨יִם שְׁמָמָ֜ה בְּת֣וֹךְ אֲרָצ֣וֹת נְשַׁמּ֗וֹת וְעָרֶ֙יהָ֙ בְּת֨וֹךְ עָרִ֤ים מָֽחֳרָבוֹת֙ תִּֽהְיֶ֣יןָ שְׁמָמָ֔ה אַרְבָּעִ֖ים שָׁנָ֑ה וַהֲפִצֹתִ֤י אֶת־מִצְרַ֙יִם֙ בַּגּוֹיִ֔ם וְֽזֵרִיתִ֖ים בָּאֲרָצֽוֹת׃   פ
13 כִּ֛י כֹּ֥ה אָמַ֖ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה מִקֵּ֞ץ אַרְבָּעִ֤ים שָׁנָה֙ אֲקַבֵּ֣ץ אֶת־מִצְרַ֔יִם מִן־הָעַמִּ֖ים אֲשֶׁר־נָפֹ֥צוּ שָֽׁמָּה׃ 14 וְשַׁבְתִּי֙ אֶת־שְׁב֣וּת מִצְרַ֔יִם וַהֲשִׁבֹתִ֤י אֹתָם֙ אֶ֣רֶץ פַּתְר֔וֹס עַל־אֶ֖רֶץ מְכֽוּרָתָ֑ם וְהָ֥יוּ שָׁ֖ם מַמְלָכָ֥ה שְׁפָלָֽה׃ 15 מִן־הַמַּמְלָכוֹת֙ תִּהְיֶ֣ה שְׁפָלָ֔ה וְלֹֽא־תִתְנַשֵּׂ֥א ע֖וֹד עַל־הַגּוֹיִ֑ם וְהִ֨מְעַטְתִּ֔ים לְבִלְתִּ֖י רְד֥וֹת בַּגּוֹיִֽם׃ 16 וְלֹ֣א יִֽהְיֶה־עוֹד֩ לְבֵ֨ית יִשְׂרָאֵ֤ל לְמִבְטָח֙ מַזְכִּ֣יר עָוֺ֔ן בִּפְנוֹתָ֖ם אַחֲרֵיהֶ֑ם וְיָ֣דְע֔וּ כִּ֥י אֲנִ֖י אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   פ
17 וַיְהִ֗י בְּעֶשְׂרִ֤ים וָשֶׁ֙בַע֙ שָׁנָ֔ה בָּֽרִאשׁ֖וֹן בְּאֶחָ֣ד לַחֹ֑דֶשׁ הָיָ֥ה דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 18 בֶּן־אָדָ֗ם נְבוּכַדְרֶאצַּ֣ר מֶֽלֶךְ־בָּ֠בֶל הֶעֱבִ֨יד אֶת־חֵיל֜וֹ עֲבֹדָ֤ה גְדֹלָה֙ אֶל־צֹ֔ר כָּל־רֹ֣אשׁ מֻקְרָ֔ח וְכָל־כָּתֵ֖ף מְרוּטָ֑ה וְ֠שָׂכָר לֹא־הָ֨יָה ל֤וֹ וּלְחֵילוֹ֙ מִצֹּ֔ר עַל־הָעֲבֹדָ֖ה אֲשֶׁר־עָבַ֥ד עָלֶֽיהָ׃   ס 19 לָכֵ֗ן כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה הִנְנִ֥י נֹתֵ֛ן לִנְבוּכַדְרֶאצַּ֥ר מֶֽלֶךְ־בָּבֶ֖ל אֶת־אֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם וְנָשָׂ֨א הֲמֹנָ֜הּ וְשָׁלַ֤ל שְׁלָלָהּ֙ וּבָזַ֣ז בִּזָּ֔הּ וְהָיְתָ֥ה שָׂכָ֖ר לְחֵילֽוֹ׃ 20 פְּעֻלָּתוֹ֙ אֲשֶׁר־עָ֣בַד בָּ֔הּ נָתַ֥תִּי ל֖וֹ אֶת־אֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם אֲשֶׁר֙ עָ֣שׂוּ לִ֔י נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   ס 21 בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא אַצְמִ֤יחַ קֶ֙רֶן֙ לְבֵ֣ית יִשְׂרָאֵ֔ל וּלְךָ֛ אֶתֵּ֥ן פִּתְחֽוֹן־פֶּ֖ה בְּתוֹכָ֑ם וְיָדְע֖וּ כִּי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   פ