Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 2 מענטשנקינד, טו דײַן פּנים צו די קינדער פֿון עמון, און זאָג נבֿיאות אױף זײ. 3 און זאָלסט זאָגן צו די קינדער פֿון עמון: הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט דעם האַר: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: װײַל דו האָסט געזאָגט אַהאַ! אױף מײַן הײליקטום, װאָס עס איז פֿאַרשװעכט געװאָרן, און אױף דער ערד פֿון ישׂראל, װאָס זי איז פֿאַרװיסט געװאָרן, און אױף דעם הױז פֿון יהוּדה, װאָס זײ זײַנען אין גלות אַװעק, 4 דרום זע, איך גיב דיך צו די קינדער פֿון מזרח פֿאַר אַ ירושה, און זײ װעלן באַזעצן זײערע לאַגערדערפֿער אין דיר, און מאַכן אין דיר זײערע װױנונגען; זײ װעלן עסן דײַן פֿרוכט, און זײ װעלן טרינקען דײַן מילך. 5 און איך װעל מאַכן רַבָה פֿאַר אַ פֿיטערפּלאַץ פֿון קעמלען, און די קינדער פֿון עמון פֿאַר אַ הױעראָרט פֿון שאָף; און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה. 6 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: װײַל דו האָסט געפּאַטשט מיט דער האַנט, און געקלאַפּט מיטן פֿוס, און זיך געפֿרײט אין אַל דײַן פֿאַראַכטונג פֿון דער זעל, װעגן דער ערד פֿון ישׂראל, 7 דרום זע, איך האָב אױסגעשטרעקט מײַן האַנט אױף דיר, און איך װעל דיך מאַכן צו רױב פֿאַר די פֿעלקער, און װעל דיך פֿאַרשנײַדן פֿון די אומות, און װעל דיך אונטערברענגען פֿון די לענדער; איך װעל דיך פֿאַרטיליקן, און װעסט װיסן אַז איך בין יהוה. 8 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: װײַל מואָבֿ און שֵׂעִיר האָבן געזאָגט: זע, אַזױ װי אַלע פֿעלקער איז דאָס הױז פֿון יהוּדה, 9 דרום זע, איך עפֿן דעם רוקן פֿון מואָבֿ פֿון די שטעט, פֿון זײַנע שטעט בײַ זײַן עק, דאָס שײנע לאַנד בית-ישימות, בַעַל-מעון, און קִריָתַים, 10 אין אײנעם מיט די קינדער פֿון עמון – פֿאַר די קינדער פֿון מזרח, און איך װעל עס זײ געבן פֿאַר אַ ירושה, כּדי די קינדער פֿון עמוןזאָלן מער ניט געדאַכט װערן צװישן די פֿעלקער. 11 און איך װעל טאָן אַ משפּט אױף מואָבֿ, און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה. 12 אַזױ האָט געזאָגט דער האַר: װײַל אדום איז זיך באַגאַנגען מיט נקמה-נעמונגאַקעגן דעם הױז פֿון יהוּדה, און זײ האָבן זיך שולדיק פֿאַרשולדיקט, און זיך נוקם געװען אָן זײ, 13 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: איך װעל אױסשטרעקן מײַן האַנט אױף אדום, און װעל פֿאַרשנײַדן פֿון איר מענטשן און בהמות, און װעל זי מאַכן אַ װיסטעניש פֿון תֵּימָן ביז דדָן; דורכן שװערד װעלן זײ פֿאַלן. 14 און איך װעל ברענגען מײַן נקמה אױף אדוםדורך דער האַנט פֿון מײַן פֿאָלק ישׂראל, און זײ װעלן טאָן צו אדוםלױט מײַן כּעס און לױט מײַן גרימצאָרן; און זײ װעלן שפּירן מײַן נקמה, זאָגט גאָט דער האַר.
15 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: װײַל די פּלִשתּים זײַנען זיך באַגאַנגען מיט נקמה, און האָבן נקמה גענומען מיט פֿאַראַכטונג פֿון דער זעל, אומצוברענגען, פֿון אײביקער שׂנאה, 16 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: זע, איך שטרעק אױס מײַן האַנט אױף די פּלִשתּים, און װעל פֿאַרשנײַדן די כּרֵתים, און װעל אונטערברענגען דעם איבערבלײַבפֿון דעם באָרטן פֿון ים. 17 און איך װעל טאָן אױף זײ גרױסע נקמותמיט שטראָפֿן פֿון גרימצאָרן; און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה, װען איך ברענג מײַן נקמה אױף זײ.
עברית
1 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 2 בֶּן־אָדָ֕ם שִׂ֥ים פָּנֶ֖יךָ אֶל־בְּנֵ֣י עַמּ֑וֹן וְהִנָּבֵ֖א עֲלֵיהֶֽם׃ 3 וְאָֽמַרְתָּ֙ לִבְנֵ֣י עַמּ֔וֹן שִׁמְע֖וּ דְּבַר־אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה כֹּה־אָמַ֣ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֡ה יַעַן֩ אָמְרֵ֨ךְ הֶאָ֜ח אֶל־מִקְדָּשִׁ֣י כִֽי־נִחָ֗ל וְאֶל־אַדְמַ֤ת יִשְׂרָאֵל֙ כִּ֣י נָשַׁ֔מָּה וְאֶל־בֵּ֣ית יְהוּדָ֔ה כִּ֥י הָלְכ֖וּ בַּגּוֹלָֽה׃ 4 לָכֵ֡ן הִנְנִי֩ נֹתְנָ֨ךְ לִבְנֵי־קֶ֜דֶם לְמֽוֹרָשָׁ֗ה וְיִשְּׁב֤וּ טִירֽוֹתֵיהֶם֙ בָּ֔ךְ וְנָ֥תְנוּ בָ֖ךְ מִשְׁכְּנֵיהֶ֑ם הֵ֚מָּה יֹאכְל֣וּ פִרְיֵ֔ךְ וְהֵ֖מָּה יִשְׁתּ֥וּ חֲלָבֵֽךְ׃ 5 וְנָתַתִּ֤י אֶת־רַבָּה֙ לִנְוֵ֣ה גְמַלִּ֔ים וְאֶת־בְּנֵ֥י עַמּ֖וֹן לְמִרְבַּץ־צֹ֑אן וִֽידַעְתֶּ֖ם כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   ס 6 כִּ֣י כֹ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה יַ֚עַן מַחְאֲךָ֣ יָ֔ד וְרַקְעֲךָ֖ בְּרָ֑גֶל וַתִּשְׂמַ֤ח בְּכָל־שָֽׁאטְךָ֙ בְּנֶ֔פֶשׁ אֶל־אַדְמַ֖ת יִשְׂרָאֵֽל׃ 7 לָכֵ֡ן הִנְנִי֩ נָטִ֨יתִי אֶת־יָדִ֜י עָלֶ֗יךָ וּנְתַתִּ֤יךָֽ־לבג לַגּוֹיִ֔ם וְהִכְרַתִּ֙יךָ֙ מִן־הָ֣עַמִּ֔ים וְהַאֲבַדְתִּ֖יךָ מִן־הָאֲרָצ֑וֹת אַשְׁמִ֣ידְךָ֔ וְיָדַעְתָּ֖ כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   ס 8 כֹּ֥ה אָמַ֖ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה יַ֗עַן אֲמֹ֤ר מוֹאָב֙ וְשֵׂעִ֔יר הִנֵּ֥ה כְּכָֽל־הַגּוֹיִ֖ם בֵּ֥ית יְהוּדָֽה׃ 9 לָכֵן֩ הִנְנִ֨י פֹתֵ֜חַ אֶת־כֶּ֤תֶף מוֹאָב֙ מֵהֶ֣עָרִ֔ים מֵֽעָרָ֖יו מִקָּצֵ֑הוּ צְבִ֗י אֶ֚רֶץ בֵּ֣ית הַיְשִׁימֹ֔ת בַּ֥עַל מְע֖וֹן וקריתמה 10 לִבְנֵי־קֶ֙דֶם֙ עַל־בְּנֵ֣י עַמּ֔וֹן וּנְתַתִּ֖יהָ לְמֽוֹרָשָׁ֑ה לְמַ֛עַן לֹֽא־תִזָּכֵ֥ר בְּנֵֽי־עַמּ֖וֹן בַּגּוֹיִֽם׃ 11 וּבְמוֹאָ֖ב אֶעֱשֶׂ֣ה שְׁפָטִ֑ים וְיָדְע֖וּ כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   ס 12 כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה יַ֣עַן עֲשׂ֥וֹת אֱד֛וֹם בִּנְקֹ֥ם נָקָ֖ם לְבֵ֣ית יְהוּדָ֑ה וַיֶּאְשְׁמ֥וּ אָשׁ֖וֹם וְנִקְּמ֥וּ בָהֶֽם׃ 13 לָכֵ֗ן כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה וְנָטִ֤תִי יָדִי֙ עַל־אֱד֔וֹם וְהִכְרַתִּ֥י מִמֶּ֖נָּה אָדָ֣ם וּבְהֵמָ֑ה וּנְתַתִּ֤יהָ חָרְבָּה֙ מִתֵּימָ֔ן וּדְדָ֖נֶה בַּחֶ֥רֶב יִפֹּֽלוּ׃ 14 וְנָתַתִּ֨י אֶת־נִקְמָתִ֜י בֶּאֱד֗וֹם בְּיַד֙ עַמִּ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וְעָשׂ֣וּ בֶאֱד֔וֹם כְּאַפִּ֖י וְכַחֲמָתִ֑י וְיָֽדְעוּ֙ אֶת־נִקְמָתִ֔י נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   פ
15 כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה יַ֛עַן עֲשׂ֥וֹת פְּלִשְׁתִּ֖ים בִּנְקָמָ֑ה וַיִּנָּקְמ֤וּ נָקָם֙ בִּשְׁאָ֣ט בְּנֶ֔פֶשׁ לְמַשְׁחִ֖ית אֵיבַ֥ת עוֹלָֽם׃ 16 לָכֵ֗ן כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה הִנְנִ֨י נוֹטֶ֤ה יָדִי֙ עַל־פְּלִשְׁתִּ֔ים וְהִכְרַתִּ֖י אֶת־כְּרֵתִ֑ים וְהַ֣אֲבַדְתִּ֔י אֶת־שְׁאֵרִ֖ית ח֥וֹף הַיָּֽם׃ 17 וְעָשִׂ֤יתִי בָם֙ נְקָמ֣וֹת גְּדֹל֔וֹת בְּתוֹכְח֖וֹת חֵמָ֑ה וְיָֽדְעוּ֙ כִּֽי־אֲנִ֣י יְהוָ֔ה בְּתִתִּ֥י אֶת־נִקְמָתִ֖י בָּֽם׃   ס