Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר אין נײַנטן יאָר, אין צענטן חודש, אין צענטן טאָג פֿון חודש, אַזױ צו זאָגן: 2 מענטשנקינד, פֿאַרשרײַב דיר דעם נאָמען פֿון דעם טאָג, גענױ דעם הײַנטיקן טאָג; דער מלך פֿון בָבֿל האָט זיך אָנגעזעצט אױף ירושלים גענױ אין הײַנטיקן טאָג. 3 און גיב דעם װידערשפּעניקן געזינדל אַ משל, און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: שטעל צו דעם טאָפּ, שטעל צו, און גיס אױך אָן װאַסער אין אים; 4 זאַמל אײַן זײַנע שטיקער אין אים; איטלעך גוט שטיק, דעם דיך, און די שולטער; מיט געקליבענע קנאָכנס פֿיל אָן. 5 געקליבענע שאָף זאָלסטו נעמען, און לײג אױך אָן בײנער אונטער דעם; מאַך זידן זײַן זידונג, אַפֿילו זײַנע בײנער זאָלן צעקאָכט װערן אין אים. 6 פֿאַר װאָר, אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: װײ די בלוטיקע שטאָט, דער טאָפּ װאָס זײַן קױט איז אין אים, און זײַן קױט איז פֿון אים ניט אַרױס! שטיקערװײַז, שטיקערװײַז נעם עס אַרױס; ניט געװאָרפֿן װערן זאָל צו מאָל גורל דערױף. 7 װאָרום איר בלוט איז אין איר מיט, אױף אַ גלאַטן פֿעלדז האָט זי עס אַרױפֿגעטאָן; זי האָט עס ניט געגאָסן אױף דער ערד, צו פֿאַרדעקן דערױף שטױב. 8 כּדי אױפֿצוברענגען דעם גרימצאָרן, כּדי צו נעמען נקמה, האָב איך אַרױפֿגעטאָן איר בלוט אױף אַ גלאַטן פֿעלדז, אַז עס זאָל ניט פֿאַרדעקט װערן.
9 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: װײ די בלוטיקע שטאָט! איך אױך װעל גרױס מאַכן דעם הױפֿן. 10 מער דאָס האָלץ, צינד אָן דאָס פֿײַער, צעגענץ דאָס פֿלײש, און קאָך דאָס געקעכטס, אַז די בײנער זאָלן צעברענט װערן. 11 און לאָז אים שטײן אױף זײַנע קױלן אַ לײדיקן, כּדי ער זאָל דערהיצט װערן, און זײַן קופּער זאָל צעברענט װערן, און צעשמאָלצן װערן זאָל אין אים זײַן אומרײנקײט, זײַן שמוץ זאָל פֿאַרלענדט װערן. 12 די כּוחות האָט ער פֿאַרמאַטערט, אָבער זײַן פֿיל שמוץ גײט פֿון אים ניט אַרױס – דער געשטאַנק פֿון זײַן שמוץ. 13 פֿון װעגן דײַן שענדלעכער אומרײנקײט, װײַל איך האָב דיך גערײניקט, און ביסט פֿון דײַן אומרײנקײט ניט רײן געװאָרן, װעסטו מער ניט רײן װערן, ביז איך באַרו מײַן גרימצאָרן אױף דיר. 14 איך יהוה האָב גערעדט; עס געשעט, און איך װעל עס טאָן. איך װעל ניט נאַכלאָזן, און ניט שױנען, און ניט חרטה האָבן; לױט דײַנע װעגן און לױט דײַנע מעשׂיםטוט מען דיך משפּטן, זאָגט גאָט דער האַר.
15 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 16 מענטשנקינד, זע, איך נעם אַװעק פֿון דירדי גלוסטונג פֿון דײַנע אױגן דורך אַ שלאַק, אָבער זאָלסט ניט קלאָגן און ניט װײנען, און אַ טרער זאָל בײַ דיר ניט גײן. 17 זיפֿץ שטילערהײט; קײן טױטנטרױער זאָלסטו ניט מאַכן; דײַן קאָפּדעק בינד אָן אױף דיך, און דײַנע שיך זאָלסטו אָנטאָן אױף דײַנע פֿיס, און זאָלסט ניט פֿאַרדעקן די אױבערשטע ליפּ, און דאָס ברױט פֿון מענטשן זאָלסטו ניט עסן. 18 און איך האָב גערעדט צו דעם פֿאָלק אין דער פֿרי, און אין אָװנט איז מײַן װײַב געשטאָרבן. און איך האָב געטאָן אין דער פֿרי אַזױ װי איך בין באַפֿױלן געװאָרן. 19 האָט דאָס פֿאָלק צו מיר געזאָגט: װילסטו אונדז ניט זאָגן, װאָס באַטײַט דאָס דאָזיקע פֿאַר אונדז, אַז דו טוסט אַזױ? 20 האָב איך צו זײ געזאָגט: דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 21 זאָג צו דעם הױז פֿון ישׂראל: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: זע, איך פֿאַרשװעך מײַן הײליקטום, דעם שטאָלץ פֿון אײַער מאַכט, די גלוסטונג פֿון אײַערע אױגן, און די שמאַכטעניש פֿון אײַער זעל; און אײַערע זין און אײַערע טעכטער װאָס איר האָט איבערגעלאָזן, װעלן דורכן שװערד פֿאַלן. 22 און איר װעט טאָן אַזױ װי איך האָב געטאָן: די אױבערשטע ליפּ װעט איר ניט פֿאַרדעקן, און ברױט פֿון מענטשן װעט איר ניט עסן. 23 און אײַערע קאָפּדעקן װעלן זײַן אױף אײַערע קעפּ, און אײַערע שיך אױף אײַערע פֿיס; ניט איר װעט קלאָגן און ניט איר װעט װײנען; און איר װעט אײַנגײן פֿאַר אײַערע זינד, און קרעכצן אײנער צום אַנדערן. 24 און יחֶזקאל װעט אײַך זײַן פֿאַר אַ צײכן; אַזױ װי אַלץ װאָס ער האָט געטאָן, װעט איר טאָן. אַז דאָס װעט געשען, װעט איר װיסןאַז איך בין גאָט יהוה. 25 און דו מענטשנקינד, פֿאַר װאָר, אין דעם טאָג װאָס איך נעם אַװעק פֿון זײ זײער פֿעסטונג, די פֿרײד פֿון זײער שײנקײט, די גלוסטונג פֿון זײערע אױגן, און דעם באַגער פֿון זײער זעל, זײערע זין און זײערע טעכטער, 26 אין יענעם טאָג װעט קומען צו דיר אַן אַנטרונענער, דאָס צו מאַכן הערן אין דײַנע אױערן. 27 אין יענעם טאָג װעט דײַן מױל געעפֿנט װערן צום אַנטרונענעם, און װעסט רעדן, און מער ניט שטום זײַן; און װעסט זײ זײַן פֿאַר אַ צײכן; און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה.
עברית
1 וַיְהִי֩ דְבַר־יְהוָ֨ה אֵלַ֜י בַּשָּׁנָ֤ה הַתְּשִׁיעִית֙ בַּחֹ֣דֶשׁ הָעֲשִׂירִ֔י בֶּעָשׂ֥וֹר לַחֹ֖דֶשׁ לֵאמֹֽר׃ 2 בֶּן־אָדָ֗ם כתוב־לְךָ֙ אֶת־שֵׁ֣ם הַיּ֔וֹם אֶת־עֶ֖צֶם הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה סָמַ֤ךְ מֶֽלֶךְ־בָּבֶל֙ אֶל־יְר֣וּשָׁלִַ֔ם בְּעֶ֖צֶם הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 3 וּמְשֹׁ֤ל אֶל־בֵּית־הַמֶּ֙רִי֙ מָשָׁ֔ל וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵיהֶ֔ם כֹּ֥ה אָמַ֖ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה שְׁפֹ֤ת הַסִּיר֙ שְׁפֹ֔ת וְגַם־יְצֹ֥ק בּ֖וֹ מָֽיִם׃ 4 אֱסֹ֤ף נְתָחֶ֙יהָ֙ אֵלֶ֔יהָ כָּל־נֵ֥תַח ט֖וֹב יָרֵ֣ךְ וְכָתֵ֑ף מִבְחַ֥ר עֲצָמִ֖ים מַלֵּֽא׃ 5 מִבְחַ֤ר הַצֹּאן֙ לָק֔וֹחַ וְגַ֛ם דּ֥וּר הָעֲצָמִ֖ים תַּחְתֶּ֑יהָ רַתַּ֣ח רְתָחֶ֔יהָ גַּם־בָּשְׁל֥וּ עֲצָמֶ֖יהָ בְּתוֹכָֽהּ׃   ס 6 לָכֵ֞ן כֹּה־אָמַ֣ר אֲדֹנָ֣י יְהֹוִ֗ה אוֹי֮ עִ֣יר הַדָּמִים֒ סִ֚יר אֲשֶׁ֣ר חֶלְאָתָ֣ה בָ֔הּ וְחֶ֨לְאָתָ֔הּ לֹ֥א יָצְאָ֖ה מִמֶּ֑נָּה לִנְתָחֶ֤יהָ לִנְתָחֶ֙יהָ֙ הוֹצִיאָ֔הּ לֹא־נָפַ֥ל עָלֶ֖יהָ גּוֹרָֽל׃ 7 כִּ֤י דָמָהּ֙ בְּתוֹכָ֣הּ הָיָ֔ה עַל־צְחִ֥יחַ סֶ֖לַע שָׂמָ֑תְהוּ לֹ֤א שְׁפָכַ֙תְהוּ֙ עַל־הָאָ֔רֶץ לְכַסּ֥וֹת עָלָ֖יו עָפָֽר׃ 8 לְהַעֲל֤וֹת חֵמָה֙ לִנְקֹ֣ם נָקָ֔ם נָתַ֥תִּי אֶת־דָּמָ֖הּ עַל־צְחִ֣יחַ סָ֑לַע לְבִלְתִּ֖י הִכָּסֽוֹת׃   פ
9 לָכֵ֗ן כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה א֖וֹי עִ֣יר הַדָּמִ֑ים גַּם־אֲנִ֖י אַגְדִּ֥יל הַמְּדוּרָֽה׃ 10 הַרְבֵּ֤ה הָעֵצִים֙ הַדְלֵ֣ק הָאֵ֔שׁ הָתֵ֖ם הַבָּשָׂ֑ר וְהַרְקַח֙ הַמֶּרְקָחָ֔ה וְהָעֲצָמ֖וֹת יֵחָֽרוּ׃ 11 וְהַעֲמִידֶ֥הָ עַל־גֶּחָלֶ֖יהָ רֵקָ֑ה לְמַ֨עַן תֵּחַ֜ם וְחָ֣רָה נְחֻשְׁתָּ֗הּ וְנִתְּכָ֤ה בְתוֹכָהּ֙ טֻמְאָתָ֔הּ תִּתֻּ֖ם חֶלְאָתָֽהּ׃ 12 תְּאֻנִ֖ים הֶלְאָ֑ת וְלֹֽא־תֵצֵ֤א מִמֶּ֙נָּה֙ רַבַּ֣ת חֶלְאָתָ֔הּ בְּאֵ֖שׁ חֶלְאָתָֽהּ׃ 13 בְּטֻמְאָתֵ֖ךְ זִמָּ֑ה יַ֤עַן טִֽהַרְתִּיךְ֙ וְלֹ֣א טָהַ֔רְתְּ מִטֻּמְאָתֵךְ֙ לֹ֣א תִטְהֲרִי־ע֔וֹד עַד־הֲנִיחִ֥י אֶת־חֲמָתִ֖י בָּֽךְ׃ 14 אֲנִ֨י יְהוָ֤ה דִּבַּ֙רְתִּי֙ בָּאָ֣ה וְעָשִׂ֔יתִי לֹֽא־אֶפְרַ֥ע וְלֹא־אָח֖וּס וְלֹ֣א אֶנָּחֵ֑ם כִּדְרָכַ֤יִךְ וְכַעֲלִילוֹתַ֙יִךְ֙ שְׁפָט֔וּךְ נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהֹוִֽה׃   פ
15 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 16 בֶּן־אָדָ֕ם הִנְנִ֨י לֹקֵ֧חַ מִמְּךָ֛ אֶת־מַחְמַ֥ד עֵינֶ֖יךָ בְּמַגֵּפָ֑ה וְלֹ֤א תִסְפֹּד֙ וְלֹ֣א תִבְכֶּ֔ה וְל֥וֹא תָב֖וֹא דִּמְעָתֶֽךָ׃ 17 הֵאָנֵ֣ק דֹּ֗ם מֵתִים֙ אֵ֣בֶל לֹֽא־תַֽעֲשֶׂ֔ה פְאֵֽרְךָ֙ חֲב֣וֹשׁ עָלֶ֔יךָ וּנְעָלֶ֖יךָ תָּשִׂ֣ים בְּרַגְלֶ֑יךָ וְלֹ֤א תַעְטֶה֙ עַל־שָׂפָ֔ם וְלֶ֥חֶם אֲנָשִׁ֖ים לֹ֥א תֹאכֵֽל׃ 18 וָאֲדַבֵּ֤ר אֶל־הָעָם֙ בַּבֹּ֔קֶר וַתָּ֥מָת אִשְׁתִּ֖י בָּעָ֑רֶב וָאַ֥עַשׂ בַּבֹּ֖קֶר כַּאֲשֶׁ֥ר צֻוֵּֽיתִי׃ 19 וַיֹּאמְר֥וּ אֵלַ֖י הָעָ֑ם הֲלֹֽא־תַגִּ֥יד לָ֙נוּ֙ מָה־אֵ֣לֶּה לָּ֔נוּ כִּ֥י אַתָּ֖ה עֹשֶֽׂה׃ 20 וָאֹמַ֖ר אֲלֵיהֶ֑ם דְּבַ֨ר־יְהוָ֔ה הָיָ֥ה אֵלַ֖י לֵאמֹֽר׃ 21 אֱמֹ֣ר לְבֵ֣ית יִשְׂרָאֵ֗ל כֹּֽה־אָמַר֮ אֲדֹנָ֣י יְהוִה֒ הִנְנִ֨י מְחַלֵּ֤ל אֶת־מִקְדָּשִׁי֙ גְּא֣וֹן עֻזְּכֶ֔ם מַחְמַ֥ד עֵֽינֵיכֶ֖ם וּמַחְמַ֣ל נַפְשְׁכֶ֑ם וּבְנֵיכֶ֧ם וּבְנֽוֹתֵיכֶ֛ם אֲשֶׁ֥ר עֲזַבְתֶּ֖ם בַּחֶ֥רֶב יִפֹּֽלוּ׃ 22 וַעֲשִׂיתֶ֖ם כַּאֲשֶׁ֣ר עָשִׂ֑יתִי עַל־שָׂפָם֙ לֹ֣א תַעְט֔וּ וְלֶ֥חֶם אֲנָשִׁ֖ים לֹ֥א תֹאכֵֽלוּ׃ 23 וּפְאֵרֵכֶ֣ם עַל־רָאשֵׁיכֶ֗ם וְנַֽעֲלֵיכֶם֙ בְּרַגְלֵיכֶ֔ם לֹ֥א תִסְפְּד֖וּ וְלֹ֣א תִבְכּ֑וּ וּנְמַקֹּתֶם֙ בַּעֲוֺנֹ֣תֵיכֶ֔ם וּנְהַמְתֶּ֖ם אִ֥ישׁ אֶל־אָחִֽיו׃ 24 וְהָיָ֨ה יְחֶזְקֵ֤אל לָכֶם֙ לְמוֹפֵ֔ת כְּכֹ֥ל אֲשֶׁר־עָשָׂ֖ה תַּעֲשׂ֑וּ בְּבֹאָ֕הּ וִֽידַעְתֶּ֕ם כִּ֥י אֲנִ֖י אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   ס 25 וְאַתָּ֣ה בֶן־אָדָ֔ם הֲל֗וֹא בְּי֨וֹם קַחְתִּ֤י מֵהֶם֙ אֶת־מָ֣עוּזָּ֔ם מְשׂ֖וֹשׂ תִּפְאַרְתָּ֑ם אֶת־מַחְמַ֤ד עֵֽינֵיהֶם֙ וְאֶת־מַשָּׂ֣א נַפְשָׁ֔ם בְּנֵיהֶ֖ם וּבְנוֹתֵיהֶֽם׃ 26 בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא יָב֥וֹא הַפָּלִ֖יט אֵלֶ֑יךָ לְהַשְׁמָע֖וּת אָזְנָֽיִם׃ 27 בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא יִפָּ֤תַח פִּ֙יךָ֙ אֶת־הַפָּלִ֔יט וּתְדַבֵּ֕ר וְלֹ֥א תֵֽאָלֵ֖ם ע֑וֹד וְהָיִ֤יתָ לָהֶם֙ לְמוֹפֵ֔ת וְיָדְע֖וּ כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   ס