Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 2 מענטשנקינד, עס זײַנען געװען צװײ פֿרױען, טעכטער פֿון אײן מוטער. 3 און זײ האָבן מזנה געװען אין מצרַיִם; אין זײער יוגנט האָבן זײ מזנה געװען; דאָרטן זײַנען זײערע בוזעמס געדריקט געװאָרן, און דאָרטן האָט מען געקװעטשט זײערע מײדלשע בריסט. 4 און זײערע נעמען זײַנען געװען: די גרעסערע – אָהלָה, און איר שװעסטער – אָהליבֿה. און זײ זײַנען געװאָרן מײַנע, און האָבן געבאָרן זין און טעכטער. און זײערע נעמען: שומרון איז אָהלָה, און ירושלים איז אָהליבֿה. 5 און אָהלָה האָט מזנה געװען הינטער מיר, און האָט געגלוסט צו אירע ליבהאָבער, צו די אַשורים, 6 און אָהלָה האָט מזנה געװען הינטער מיר, און האָט געגלוסט צו אירע ליבהאָבער, צו די אַשורים, קריגסלײַט אָנגעטאָן אין בלאָען, דוכּסים און פֿירשטן, שײנע יונגען אַלע, ריטער װאָס רײַטן אױף פֿערד. 7 און זי האָט אַװעקגעגעבן איר זנות אױף זײ, געקליבענע זין פֿון אשור אַלע; און אַלע צו װעמען זי האָט געגלוסט, האָט זי זיך פֿאַראומרײניקט מיט אַלע זײערע אָפּגעטער. 8 און איר זנות מיט מצרַיִם האָט זי ניט פֿאַרלאָזן, װאָרום זײ זײַנען מיט איר געלעגן אין איר יוגנט, און זײ האָבן געדריקט אירע מײדלשע בריסט, און אױסגעגאָסן זײער זנות אױף איר. 9 דרום האָב איך זי איבערגעגעבן אין דער האַנט פֿון אירע ליבהאָבער, אין דער האַנט פֿון די זין פֿון אשור, װאָס זי האָט צו זײ געגלוסט. 10 זײ האָבן אַנטפּלעקט איר שאַנד; אירע זין און אירע טעכטער האָבן זײ צוגענומען, און זי האָבן זײ מיטן שװערד געטײט; און זי איז געװאָרן אַ צונעמעניש בײַ װײַבער. אַזױ האָט מען געטאָן אַ משפּט אױף איר. 11 און איר שװעסטער אָהליבֿה האָט דאָס געזען, אָבער זי איז געװען פֿאַרדאָרבענער אין איר געלוסט פֿון יענער, און אין איר זנות מער פֿון דער זנות פֿון איר שװעסטער. 12 צו די זין פֿון אשור האָט זי געגלוסט, דוכּסים און פֿירשטן, קריגסלײַט אָנגעטאָן פּראַכטיק, ריטער װאָס רײַטן אױף פֿערד, שײנע יונגען אַלע. 13 און איך האָב געזען אַז זי איז פֿאַראומרײניקט געװאָרן – אײן װעג בײַ זײ בײדן. 14 און זי האָט נאָך געמערט איר זנות, װאָרום זי האָט געזען מענער אױסגעקריצט אױף דער װאַנט, בילדער פֿון כַּשׂדים געצײכנט מיט רױטער פֿאַרב 15 אָנגעגורט מיט גאַרטלען אױף זײערע לענדן, מיט אַראָפּגעהאַנגענע טורבאַנען אױף זײערע קעפּ, מיטן אױסזען פֿון עלטסטע אַלע – די געשטאַלט פֿון די זין פֿון בָבֿל, װאָס כַּשׂדים איז דאָס לאַנד פֿון זײער געבורט. 16 און זי האָט צו זײ געגלוסט, װי אירע אױגן האָבן זײ דערזען, און זי האָט געשיקט שלוחים צו זײ קײן כַּשׂדים. 17 און די זין פֿון בָבֿל זײַנען צו איר געקומען צום ליבשאַפֿטגעלעגער, און זײ האָבן זי פֿאַראומרײניקט מיט זײער זנות; און זי איז אומרײן געװאָרן פֿון זײ, ביז איר זעל האָט זיך אָפּגעעקלט פֿון זײ. 18 און אַז זי האָט אַנטפּלעקט איר זנות און אַנטפּלעקט איר שאַנד, האָט מײַן זעל זיך אָפּגעעקלט פֿון איר, אַזױ װי מײַן זעל האָט זיך אָפּגעעקלט פֿון איר שװעסטער. 19 און זי האָט נאָך געמערט איר זנות, זיך צו דערמאָנען אָן די טעג פֿון איר יוגנט, װען זי האָט מזנה געװען אין לאַנד מצרַיִם. 20 און זי האָט געגלוסט צו זײערע קעפּסמענער, װאָס פֿלײש פֿון אײזלען איז זײער פֿלײש, און אױסגוס פֿון פֿערד איז זײער אױסגוס. 21 און דו האָסט געבענקט נאָך דער שענדלעכקײט פֿון דײַן יוגנט, װען מע האָט געדריקט אין מצרַיִם דײַנע בריסט פֿון װעגן דײַן יונגן בוזעם. 22 דרום, אָהליבֿה, האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: זע, איך דערװעק אױף דיר דײַנע ליבהאָבער, די װאָס דײַן זעל האָט זיך אָפּגעעקלט פֿון זײ, און איך װעל זײ ברענגען אױף דיר פֿון רונד אַרום: 23 די זין פֿון בָבֿל, און אַלע כַּשׂדים, פּקוד און שוֹעַ און קוֹעַ, אַלע זין פֿון אשור מיט זײ, שײנע יונגען, דוכּסים און פֿירשטן אַלע, עלטסטע און באַרופֿענע, רײַטער אױף פֿערד אַלע. 24 און זײ װעלן קומען אױף דיר אין אַ מחנה, מיט רײַטװעגן און רעדער, און מיט אַ געזעמל פֿעלקער; מיט פּאַנצער און שילד און קיװערװעלן זײ זיך אױסשטעלן קעגן דיר רונד אַרום; און איך װעל איבערגעבן פֿאַר זײ דעם משפּט, און זײ װעלן דיך משפּטן מיט זײערע משפּטים. 25 און איך װעל אָנטאָן אָן דיר מײַן פֿאַרדראָס, און זײ װעלן זיך באַגײן קעגן דיר מיט גרימצאָרן; דײַן נאָז און דײַנע אױערן װעלן זײ אָפּשנײַדן, און דײַן איבערבלײַב װעט דורכן שװערד פֿאַלן; דײַנע זין און דײַנע טעכטער װעלן זײ אַװעקנעמען, און דײַן איבערבלײַב װעט פֿאַרצערט װערן אין פֿײַער. 26 און זײ װעלן דיר אױסטאָן דײַנע קלײדער, און צונעמען דײַנע שײנע זאַכן. 27 און איך װעל פֿאַרשטערן פֿון דיר דײַן שענדלעכקײט, און דײַן זנות פֿון לאַנד מצרַיִם אָן, און װעסט ניט אױפֿהײבן דײַנע אױגן צו זײ, און מצרַיִם װעסטו מער ניט דערמאָנען. 28 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: זע, איך גיב דיר אין דער האַנט פֿון די װאָס דו האָסט פֿײַנט, אין דער האַנט פֿון די װאָס דײַן זעל האָט זיך אָפּגעעקלט פֿון זײ. 29 און זײ װעלן זיך באַגײן קעגן דיר מיט שׂנאה, און װעלן צונעמען דײַן גאַנצע מי, און װעלן דיך איבערלאָזן נאַקעט און הױל; און אַנטפּלעקט װערן װעט דײַן זונהשע נאַקעטקײט, און דײַן שענדלעכקײט, און דײַן זנות. 30 דאָס װעט מען טאָן צו דיר, פֿאַר דײַן נאָכלױפֿן נאָך די פֿעלקער, און װײַל דו האָסט זיך פֿאַראומרײניקט מיט זײערע אָפּגעטער. 31 אין דעם װעג פֿון דײַן שװעסטער ביסטו געגאַנגען, דרום װעל איך געבן איר כָּוס אין דײַן האַנט. 32 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: דעם כָּוס פֿון דײַן שװעסטער װעסטו טרינקען, דעם טיפֿן און דעם ברײטן; װעסט װערן צו געלעכטער און צו שפּאָט; ער איז פֿול ביזן ראַנד. 33 װעסט מיט שיכּרות און קומער זיך אָנפֿילן, מיט דעם כָּוס פֿון שרעק און דערשרעקעניש, מיט דעם כָּוס פֿון דײַן שװעסטער שומרון. 34 און װעסט אים טרינקען און אױסזופּן, און װעסט זײַנע שערבלעך צעקנאַקן, און דײַנע בריסט װעסטו רײַסן; װאָרום איך האָב גערעדט, זאָגט גאָט דער האַר. 35 פֿאַר װאָר, אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: װײַל דו האָסט פֿאַרגעסן אָן מיר, און מיך אַװעקגעװאָרפֿן הינטער דײַן רוקן, דרום טראָג דו אױך דײַן שענדלעכקײט און דײַן זנות. 36 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: מענטשנקינד, װילסטו משפּטן אָהלָה און אָהליבֿה? טאָ דערצײל זײ זײערע אומװערדיקײטן. 37 אַז זײ האָבן מזנה געװען, און בלוט איז אױף זײערע הענט, און מיט זײערע אָפּגעטער האָבן זײ מזנה געװען, און אַפֿילו זײערע קינדער װאָס זײ האָבן מיר געבאָרן, האָבן זײ איבערגעגעבן צו זײ פֿאַר אַ שפּײַז. 38 נאָך דאָס האָבן זײ געטאָן צו מיר: זײ האָבן פֿאַראומרײניקט מײַן הײליקטום אין דעם אײגענעם טאָג, און מײַנע שבֿטים האָבן זײ פֿאַרשװעכט. 39 און אַז זײ האָבן געשאָכטן זײערע קינדער צו זײערע אָפּגעטער, זײַנען זײ געקומען אין מײַן הײליקטום אין דעם אײגענעם טאָג עס צו פֿאַרשװעכן; יאָ, אָט אַזױ האָבן זײ געטאָן אין מײַן הױז. 40 און איר האָט אױך געשיקט נאָך מענער װאָס זײַנען געקומען פֿון דער װײַט, װאָס װי אַ שָלִיח איז צו זײ געשיקט געװאָרן, אַזױ זײַנען זײ געקומען; די פֿאַר װעמען דו האָסט זיך געװאַשן, געפֿאַרבט דײַנע אױגן, און זיך אָנגעצירט מיט צירונג. 41 און ביסט געזעסן אױף אַ פּראַכטיקן בעט, מיט אַ געגרײטן טיש דערבײַ, און מײַן װײַרױך און מײַן אײל האָסטו אַרױפֿגעשטעלט דערױף. 42 און דער קָול פֿון אַ צופֿרידענעם געזעמל איז געװען בײַ איר; און צו די מענטשן פֿון גרױסן עולם זײַנען נאָך געבראַכט געװאָרן די סבֿאער פֿון דער מדבר, און זײ האָבן אָנגעטאָן אָרעמבענדער אױף זײערע הענט, און אַ שײנע קרױן אױף זײערע קעפּ. 43 האָב איך געזאָגט אױף דער אַלט געװאָרענער אין ניאוף: טרײַבט מען נאָך איצט אױך זנות מיט איר? מיט איר? 44 װאָרום מע איז געקומען צו איר אַזױ װי מע קומט צו אַ פֿרױ אַ זונה; אַזױ איז מען געקומען צו אָהלָה און אָהליבֿה די שענדלעכע װײַבער. 45 אָבער גערעכטע מענער, זײ װעלן זײ משפּטן מיט דעם משפּט פֿון נואפֿטעס און דעם משפּט פֿון בלוטפֿאַרגיסערינס; װאָרום נואפֿטעס זײַנען זײ, און בלוט איז אױף זײערע הענט. 46 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: מע װעט אַרױפֿברענגען אױף זײ אַ גרױס געזעמל, און זײ מאַכן צו שױדער און צו רױב. 47 און פֿאַרװאַרפֿן מיט שטײנער װעט זײ דאָס געזעמל, און זײ צעהאַקן מיט זײערע שװערדן; זײערע זין און זײערע טעכטער װעלן זײ הרגען, און זײערע הײַזער װעלן זײ אין פֿײַער פֿאַרברענען, 48 און איך װעל פֿאַרשטערן שענדלעכקײט אױסן לאַנד. און אַלע װײַבער װעלן אַ מוסר נעמען, און װעלן ניט טאָן אַזױ װי אײַער שענדלעכקײט. 49 און מע װעט פֿאַרגעלטן אײַער שענדלעכקײט אױף אײַך, און די זינד פֿון אײַערע אָפּגעטער װעט איר טראָגן, און איר װעט װיסן אַז איך בין גאָט יהוה.
עברית
1 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 2 בֶּן־אָדָ֑ם שְׁתַּ֣יִם נָשִׁ֔ים בְּנ֥וֹת אֵם־אַחַ֖ת הָיֽוּ׃ 3 וַתִּזְנֶ֣ינָה בְמִצְרַ֔יִם בִּנְעוּרֵיהֶ֖ן זָנ֑וּ שָׁ֚מָּה מֹעֲכ֣וּ שְׁדֵיהֶ֔ן וְשָׁ֣ם עִשּׂ֔וּ דַּדֵּ֖י בְּתוּלֵיהֶֽן׃ 4 וּשְׁמוֹתָ֗ן אָהֳלָ֤ה הַגְּדוֹלָה֙ וְאָהֳלִיבָ֣ה אֲחוֹתָ֔הּ וַתִּֽהְיֶ֣ינָה לִ֔י וַתֵּלַ֖דְנָה בָּנִ֣ים וּבָנ֑וֹת וּשְׁמוֹתָ֕ן שֹׁמְר֣וֹן אָהֳלָ֔ה וִירוּשָׁלַ֖͏ִם אָהֳלִיבָֽה׃ 5 וַתִּ֥זֶן אָהֳלָ֖ה תַּחְתָּ֑י וַתַּעְגַּב֙ עַֽל־מְאַהֲבֶ֔יהָ אֶל־אַשּׁ֖וּר קְרוֹבִֽים׃ 6 לְבֻשֵׁ֤י תְכֵ֙לֶת֙ פַּח֣וֹת וּסְגָנִ֔ים בַּח֥וּרֵי חֶ֖מֶד כֻּלָּ֑ם פָּרָשִׁ֕ים רֹכְבֵ֖י סוּסִֽים׃ 7 וַתִּתֵּ֤ן תַּזְנוּתֶ֙יהָ֙ עֲלֵיהֶ֔ם מִבְחַ֥ר בְּנֵֽי־אַשּׁ֖וּר כֻּלָּ֑ם וּבְכֹ֧ל אֲשֶׁר־עֽ͏ָגְבָ֛ה בְּכָל־גִּלּוּלֵיהֶ֖ם נִטְמָֽאָה׃ 8 וְאֶת־תַּזְנוּתֶ֤יהָ מִמִּצְרַ֙יִם֙ לֹ֣א עָזָ֔בָה כִּ֤י אוֹתָהּ֙ שָׁכְב֣וּ בִנְעוּרֶ֔יהָ וְהֵ֥מָּה עִשּׂ֖וּ דַּדֵּ֣י בְתוּלֶ֑יהָ וַיִּשְׁפְּכ֥וּ תַזְנוּתָ֖ם עָלֶֽיהָ׃ 9 לָכֵ֥ן נְתַתִּ֖יהָ בְּיַד־מְאַֽהֲבֶ֑יהָ בְּיַד֙ בְּנֵ֣י אַשּׁ֔וּר אֲשֶׁ֥ר עָגְבָ֖ה עֲלֵיהֶֽם׃ 10 הֵמָּה֮ גִּלּ֣וּ עֶרְוָתָהּ֒ בָּנֶ֤יהָ וּבְנוֹתֶ֙יהָ֙ לָקָ֔חוּ וְאוֹתָ֖הּ בַּחֶ֣רֶב הָרָ֑גוּ וַתְּהִי־שֵׁם֙ לַנָּשִׁ֔ים וּשְׁפוּטִ֖ים עָ֥שׂוּ בָֽהּ׃   ס 11 וַתֵּ֙רֶא֙ אֲחוֹתָ֣הּ אָהֳלִיבָ֔ה וַתַּשְׁחֵ֥ת עַגְבָתָ֖הּ מִמֶּ֑נָּה וְאֶת־תַּ֨זְנוּתֶ֔יהָ מִזְּנוּנֵ֖י אֲחוֹתָֽהּ׃ 12 אֶל־בְּנֵי֩ אַשּׁ֨וּר עָגָ֜בָה פַּח֨וֹת וּסְגָנִ֤ים קְרֹבִים֙ לְבֻשֵׁ֣י מִכְל֔וֹל פָּרָשִׁ֖ים רֹכְבֵ֣י סוּסִ֑ים בַּח֥וּרֵי חֶ֖מֶד כֻּלָּֽם׃ 13 וָאֵ֖רֶא כִּ֣י נִטְמָ֑אָה דֶּ֥רֶךְ אֶחָ֖ד לִשְׁתֵּיהֶֽן׃ 14 וַתּ֖וֹסֶף אֶל־תַּזְנוּתֶ֑יהָ וַתֵּ֗רֶא אַנְשֵׁי֙ מְחֻקֶּ֣ה עַל־הַקִּ֔יר צַלְמֵ֣י כשדיים חֲקֻקִ֖ים בַּשָּׁשַֽׁר׃ 15 חֲגוֹרֵ֨י אֵז֜וֹר בְּמָתְנֵיהֶ֗ם סְרוּחֵ֤י טְבוּלִים֙ בְּרָ֣אשֵׁיהֶ֔ם מַרְאֵ֥ה שָׁלִשִׁ֖ים כֻּלָּ֑ם דְּמ֤וּת בְּנֵֽי־בָבֶל֙ כַּשְׂדִּ֔ים אֶ֖רֶץ מוֹלַדְתָּֽם׃ 16 ותעגב עֲלֵיהֶ֖ם לְמַרְאֵ֣ה עֵינֶ֑יהָ וַתִּשְׁלַ֧ח מַלְאָכִ֛ים אֲלֵיהֶ֖ם כַּשְׂדִּֽימָה׃ 17 וַיָּבֹ֨אוּ אֵלֶ֤יהָ בְנֵֽי־בָבֶל֙ לְמִשְׁכַּ֣ב דֹּדִ֔ים וַיְטַמְּא֥וּ אוֹתָ֖הּ בְּתַזְנוּתָ֑ם וַתִּ֨טְמָא־בָ֔ם וַתֵּ֥קַע נַפְשָׁ֖הּ מֵהֶֽם׃ 18 וַתְּגַל֙ תַּזְנוּתֶ֔יהָ וַתְּגַ֖ל אֶת־עֶרְוָתָ֑הּ וַתֵּ֤קַע נַפְשִׁי֙ מֵֽעָלֶ֔יהָ כַּאֲשֶׁ֛ר נָקְעָ֥ה נַפְשִׁ֖י מֵעַ֥ל אֲחוֹתָֽהּ׃ 19 וַתַּרְבֶּ֖ה אֶת־תַּזְנוּתֶ֑יהָ לִזְכֹּר֙ אֶת־יְמֵ֣י נְעוּרֶ֔יהָ אֲשֶׁ֥ר זָנְתָ֖ה בְּאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 20 וַֽתַּעְגְּבָ֔ה עַ֖ל פִּֽלַגְשֵׁיהֶ֑ם אֲשֶׁ֤ר בְּשַׂר־חֲמוֹרִים֙ בְּשָׂרָ֔ם וְזִרְמַ֥ת סוּסִ֖ים זִרְמָתָֽם׃ 21 וַֽתִּפְקְדִ֔י אֵ֖ת זִמַּ֣ת נְעוּרָ֑יִךְ בַּעְשׂ֤וֹת מִמִּצְרַ֙יִם֙ דַּדַּ֔יִךְ לְמַ֖עַן שְׁדֵ֥י נְעוּרָֽיִךְ׃   ס 22 לָכֵ֣ן אָהֳלִיבָ֗ה כֹּֽה־אָמַר֮ אֲדֹנָ֣י יְהוִה֒ הִנְנִ֨י מֵעִ֤יר אֶת־מְאַהֲבַ֙יִךְ֙ עָלַ֔יִךְ אֵ֛ת אֲשֶׁר־נָקְעָ֥ה נַפְשֵׁ֖ךְ מֵהֶ֑ם וַהֲבֵאתִ֥ים עָלַ֖יִךְ מִסָּבִֽיב׃ 23 בְּנֵ֧י בָבֶ֣ל וְכָל־כַּשְׂדִּ֗ים פְּק֤וֹד וְשׁ֙וֹעַ֙ וְק֔וֹעַ כָּל־בְּנֵ֥י אַשּׁ֖וּר אוֹתָ֑ם בַּח֨וּרֵי חֶ֜מֶד פַּח֤וֹת וּסְגָנִים֙ כֻּלָּ֔ם שָֽׁלִשִׁים֙ וּקְרוּאִ֔ים רֹכְבֵ֥י סוּסִ֖ים כֻּלָּֽם׃ 24 וּבָ֣אוּ עָלַ֡יִךְ הֹ֠צֶן רֶ֤כֶב וְגַלְגַּל֙ וּבִקְהַ֣ל עַמִּ֔ים צִנָּ֤ה וּמָגֵן֙ וְקוֹבַ֔ע יָשִׂ֥ימוּ עָלַ֖יִךְ סָבִ֑יב וְנָתַתִּ֤י לִפְנֵיהֶם֙ מִשְׁפָּ֔ט וּשְׁפָט֖וּךְ בְּמִשְׁפְּטֵיהֶֽם׃ 25 וְנָתַתִּ֨י קִנְאָתִ֜י בָּ֗ךְ וְעָשׂ֤וּ אוֹתָךְ֙ בְּחֵמָ֔ה אַפֵּ֤ךְ וְאָזְנַ֙יִךְ֙ יָסִ֔ירוּ וְאַחֲרִיתֵ֖ךְ בַּחֶ֣רֶב תִּפּ֑וֹל הֵ֗מָּה בָּנַ֤יִךְ וּבְנוֹתַ֙יִךְ֙ יִקָּ֔חוּ וְאַחֲרִיתֵ֖ךְ תֵּאָכֵ֥ל בָּאֵֽשׁ׃ 26 וְהִפְשִׁיט֖וּךְ אֶת־בְּגָדָ֑יִךְ וְלָקְח֖וּ כְּלֵ֥י תִפְאַרְתֵּֽךְ׃ 27 וְהִשְׁבַּתִּ֤י זִמָּתֵךְ֙ מִמֵּ֔ךְ וְאֶת־זְנוּתֵ֖ךְ מֵאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם וְלֹֽא־תִשְׂאִ֤י עֵינַ֙יִךְ֙ אֲלֵיהֶ֔ם וּמִצְרַ֖יִם לֹ֥א תִזְכְּרִי־עֽוֹד׃   ס 28 כִּ֣י כֹ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה הִנְנִי֙ נֹֽתְנָ֔ךְ בְּיַ֖ד אֲשֶׁ֣ר שָׂנֵ֑את בְּיַ֛ד אֲשֶׁר־נָקְעָ֥ה נַפְשֵׁ֖ךְ מֵהֶֽם׃ 29 וְעָשׂ֨וּ אוֹתָ֜ךְ בְּשִׂנְאָ֗ה וְלָקְחוּ֙ כָּל־יְגִיעֵ֔ךְ וַעֲזָב֖וּךְ עֵירֹ֣ם וְעֶרְיָ֑ה וְנִגְלָה֙ עֶרְוַ֣ת זְנוּנַ֔יִךְ וְזִמָּתֵ֖ךְ וְתַזְנוּתָֽיִךְ׃ 30 עָשֹׂ֥ה אֵ֖לֶּה לָ֑ךְ בִּזְנוֹתֵךְ֙ אַחֲרֵ֣י גוֹיִ֔ם עַ֥ל אֲשֶׁר־נִטְמֵ֖את בְּגִלּוּלֵיהֶֽם׃ 31 בְּדֶ֥רֶךְ אֲחוֹתֵ֖ךְ הָלָ֑כְתְּ וְנָתַתִּ֥י כוֹסָ֖הּ בְּיָדֵֽךְ׃   ס 32 כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהֹוִ֔ה כּ֤וֹס אֲחוֹתֵךְ֙ תִּשְׁתִּ֔י הָעֲמֻקָּ֖ה וְהָרְחָבָ֑ה תִּהְיֶ֥ה לִצְחֹ֛ק וּלְלַ֖עַג מִרְבָּ֥ה לְהָכִֽיל׃ 33 שִׁכָּר֥וֹן וְיָג֖וֹן תִּמָּלֵ֑אִי כּ֚וֹס שַׁמָּ֣ה וּשְׁמָמָ֔ה כּ֖וֹס אֲחוֹתֵ֥ךְ שֹׁמְרֽוֹן׃ 34 וְשָׁתִ֨ית אוֹתָ֜הּ וּמָצִ֗ית וְאֶת־חֲרָשֶׂ֛יהָ תְּגָרֵ֖מִי וְשָׁדַ֣יִךְ תְּנַתֵּ֑קִי כִּ֚י אֲנִ֣י דִבַּ֔רְתִּי נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   ס 35 לָכֵ֗ן כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה יַ֚עַן שָׁכַ֣חַתְּ אוֹתִ֔י וַתַּשְׁלִ֥יכִי אוֹתִ֖י אַחֲרֵ֣י גַוֵּ֑ךְ וְגַם־אַ֛תְּ שְׂאִ֥י זִמָּתֵ֖ךְ וְאֶת־תַּזְנוּתָֽיִךְ׃   ס 36 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֵלַ֔י בֶּן־אָדָ֕ם הֲתִשְׁפּ֥וֹט אֶֽת־אָהֳלָ֖ה וְאֶת־אָהֳלִיבָ֑ה וְהַגֵּ֣ד לָהֶ֔ן אֵ֖ת תוֹעֲבוֹתֵיהֶֽן׃ 37 כִּ֣י נִאֵ֗פוּ וְדָם֙ בִּֽידֵיהֶ֔ן וְאֶת־גִּלּֽוּלֵיהֶ֖ן נִאֵ֑פוּ וְגַ֤ם אֶת־בְּנֵיהֶן֙ אֲשֶׁ֣ר יָֽלְדוּ־לִ֔י הֶעֱבִ֥ירוּ לָהֶ֖ם לְאָכְלָֽה׃ 38 ע֥וֹד זֹ֖את עָ֣שׂוּ לִ֑י טִמְּא֤וּ אֶת־מִקְדָּשִׁי֙ בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא וְאֶת־שַׁבְּתוֹתַ֖י חִלֵּֽלוּ׃ 39 וּֽבְשַׁחֲטָ֤ם אֶת־בְּנֵיהֶם֙ לְגִלּ֣וּלֵיהֶ֔ם וַיָּבֹ֧אוּ אֶל־מִקְדָּשִׁ֛י בַּיּ֥וֹם הַה֖וּא לְחַלְּל֑וֹ וְהִנֵּה־כֹ֥ה עָשׂ֖וּ בְּת֥וֹךְ בֵּיתִֽי׃ 40 וְאַ֗ף כִּ֤י תִשְׁלַ֙חְנָה֙ לַֽאֲנָשִׁ֔ים בָּאִ֖ים מִמֶּרְחָ֑ק אֲשֶׁ֨ר מַלְאָ֜ךְ שָׁל֤וּחַ אֲלֵיהֶם֙ וְהִנֵּה־בָ֔אוּ לַאֲשֶׁ֥ר רָחַ֛צְתְּ כָּחַ֥לְתְּ עֵינַ֖יִךְ וְעָ֥דִית עֶֽדִי׃ 41 וְיָשַׁבְתְּ֙ עַל־מִטָּ֣ה כְבוּדָּ֔ה וְשֻׁלְחָ֥ן עָר֖וּךְ לְפָנֶ֑יהָ וּקְטָרְתִּ֥י וְשַׁמְנִ֖י שַׂ֥מְתְּ עָלֶֽיהָ׃ 42 וְק֣וֹל הָמוֹן֮ שָׁלֵ֣ו בָהּ֒ וְאֶל־אֲנָשִׁים֙ מֵרֹ֣ב אָדָ֔ם מוּבָאִ֥ים סובאים מִמִּדְבָּ֑ר וַֽיִּתְּנ֤וּ צְמִידִים֙ אֶל־יְדֵיהֶ֔ן וַעֲטֶ֥רֶת תִּפְאֶ֖רֶת עַל־רָאשֵׁיהֶֽן׃ 43 וָאֹמַ֕ר לַבָּלָ֖ה נִֽאוּפִ֑ים עת יזנה תַזְנוּתֶ֖הָ וָהִֽיא׃ 44 וַיָּב֣וֹא אֵלֶ֔יהָ כְּב֖וֹא אֶל־אִשָּׁ֣ה זוֹנָ֑ה כֵּ֣ן בָּ֗אוּ אֶֽל־אָֽהֳלָה֙ וְאֶל־אָ֣הֳלִיבָ֔ה אִשֹּׁ֖ת הַזִּמָּֽה׃ 45 וַאֲנָשִׁ֣ים צַדִּיקִ֗ם הֵ֚מָּה יִשְׁפְּט֣וּ אֽוֹתְהֶ֔ם מִשְׁפַּט֙ נֹֽאֲפ֔וֹת וּמִשְׁפַּ֖ט שֹׁפְכ֣וֹת דָּ֑ם כִּ֤י נֹֽאֲפֹת֙ הֵ֔נָּה וְדָ֖ם בִּֽידֵיהֶֽן׃   ס 46 כִּ֛י כֹּ֥ה אָמַ֖ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה הַעֲלֵ֤ה עֲלֵיהֶם֙ קָהָ֔ל וְנָתֹ֥ן אֶתְהֶ֖ן לְזַעֲוָ֥ה וְלָבַֽז׃ 47 וְרָגְמ֨וּ עֲלֵיהֶ֥ן אֶ֙בֶן֙ קָהָ֔ל וּבָרֵ֥א אוֹתְהֶ֖ן בְּחַרְבוֹתָ֑ם בְּנֵיהֶ֤ם וּבְנֽוֹתֵיהֶם֙ יַהֲרֹ֔גוּ וּבָתֵּיהֶ֖ן בָּאֵ֥שׁ יִשְׂרֹֽפוּ׃ 48 וְהִשְׁבַּתִּ֥י זִמָּ֖ה מִן־הָאָ֑רֶץ וְנִֽוַּסְּרוּ֙ כָּל־הַנָּשִׁ֔ים וְלֹ֥א תַעֲשֶׂ֖ינָה כְּזִמַּתְכֶֽנָה׃ 49 וְנָתְנ֤וּ זִמַּתְכֶ֙נָה֙ עֲלֵיכֶ֔ן וַחֲטָאֵ֥י גִלּוּלֵיכֶ֖ן תִּשֶּׂ֑אינָה וִידַעְתֶּ֕ם כִּ֥י אֲנִ֖י אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   פ