Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 2 און דו מענטשנקינד, װילסטו משפּטן, װילסטו משפּטן די בלוטיקע שטאָט ?טאָ לאָז זי װיסן אַלע אירע אומװערדיקײטן. 3 און זאָלסט זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: דו שטאָט װאָס פֿאַרגיסט בלוט אין איר מיט, כּדי איר צײַט זאָל קומען, און מאַכט בײַ זיך אָפּגעטער, אומרײן צו װערן, 4 מיט דײַן בלוט װאָס דו האָסט פֿאַרגאָסן, האָסטו זיך פֿאַרשולדיקט, און מיט די אָפּגעטער װאָס דו האָסט געמאַכט, ביסטו אומרײן געװאָרן, און האָסט דערנענטערט דײַנע טעג, און ביסט געקומען צו דײַנע יאָרן; דרום האָב איך דיך געגעבן צו שאַנד בײַ די פֿעלקער, און צו שפּאָט בײַ אַלע לענדער. 5 נאָנטע און װײַטע פֿון דיר װעלן שפּאָטן פֿון דיר, דו מיטן אומרײנעם נאָמען, דו פֿילטומלדיקע. 6 זע, די פֿירשטן פֿון ישׂראל, איטלעכער לױט זײַן אָרעם, זײַנען אין דיר געװען כּדי בלוט צו פֿאַרגיסן. 7 פֿאָטער און מוטער האָט מען גרינגגעשאַצט אין דיר, קעגן פֿרעמדן האָט מען זיך באַגאַנגען מיט רױב אין דײַן מיט, אַ יתום און אַן אלמנה האָט מען געקריװדעט אין דיר. 8 מײַנע הײליקײטן האָסטו פֿאַראַכט, און מײַנע שבֿטים האָסטו פֿאַרשװעכט. 9 רכילות-טרײַבער זײַנען געװען אין דירכּדי בלוט צו פֿאַרגיסן; און אױף די בערג האָט מען געגעסן בײַ דיר: שענדלעכקײט האָט מען געטאָן אין דײַן מיט. 10 דעם פֿאָטערס שאַנד האָט מען אַנטפּלעקט אין דיר, אַן אומרײנע אין איר אָפּזונדערונג האָט מען געשענדט אין דיר. 11 און איטלעכער מיט זײַן חבֿרס װײַבהאָט אומװערדיקײט באַגאַנגען, און איטלעכער האָט זײַן שנורפֿאַראומרײניקט, מיט שענדלעכקײט, און איטלעכער האָט זײַן שװעסטער, די טאָכטער פֿון זײַן פֿאָטער, געשענדט אין דיר. 12 שוחד האָט מען גענומען אין דיר כּדי בלוט צו פֿאַרגיסן, צינדזן און מערונג האָסטו גענומען, און באַריסן דײַנע חבֿרים דורך רױב, און אָן מיר האָסטו פֿאַרגעסן, זאָגט גאָט דער האַר. 13 דרום זע איך האָב געקלאַפּט מײַן האַנטװעגן דײַן אומערלעכן געװין װאָס דו האָסט געמאַכט, און אױף דײַן בלוטיקײט װאָס איז אין דיר געװען. 14 װעט דײַן האַרץ באַשטײן, צי װעלן דײַנע הענט שטאַרק זײַן, אין די טעג װאָס איך רעכן זיך מיט דיר? איך יהוה האָב גערעדט, און װעל טאָן. 15 און איך װעל דיך צעשפּרײטן צװישן די פֿעלקער, און װעל דיך צעװאַרפֿן אין די לענדער, און איך װעל פֿאַרלענדן דײַן אומרײנקײט פֿון דיר. 16 און װעסט פֿאַרשװעכט װערן דורך זיך אַלײןפֿאַר די אױגן פֿון די פֿעלקער, און װעסט װיסן אַז איך בין יהוה.
17 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 18 מענטשנקינד, דאָס הױז פֿון ישׂראל זײַנען מיר געװאָרן צו פּסולת, זײ אַלע זײַנען קופּער און צין און אײַזן און בלײַ אין דעם שמעלצאױװן; פּסולת פֿון זילבער זײַנען זײ. 19 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: װײַל איר זײַט אַלע צו פּסולת געװאָרן, דרום זעט, איך זאַמל אײַך אײַן אין ירושלים. 20 אַזױ װי מע זאַמלט אײַן זילבער און קופּעראון אײַזן און בלײַ און צין אין אַ שמעלצאױװן, צו בלאָזן דערױף פֿײַער, כּדי צו צעשמעלצן, אַזױ װעל איך אײַך אײַנזאַמלןאין מײַן כּעס און אין מײַן גרימצאָרן, און װעל אײַך אַרײַנלײגן און צעשמעלצן. 21 יאָ, איך װעל אײַך צונױפֿקלײַבן, און װעל בלאָזן אױף אײַך מיט דעם פֿײַער פֿון מײַן צאָרן, און איר װעט צעשמאָלצן װערן דרינען. 22 אַזױ װי זילבער װערט צעשמאָלצן אין אַ שמעלצאױװן, אַזױ װעט איר צעשמאָלצן װערן דרינען; און איר װעט װיסן אַז איך יהוההאָב אױסגעגאָסן מײַן גרימצאָרן אױף אײַך.
23 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 24 מענטשנקינד, זאָג צו איר: ביסט אַ לאַנד װאָס איז ניט גערײניקט, ניט באַרעגנט געװאָרן אין טאָג פֿון צאָרן. 25 דער בונט פֿון אירע נבֿיאים אין איר מיטאיז װי אַ ברומיקער לײב װאָס פֿאַרצוקט רױב; נפֿשות האָבן זײ פֿאַרצערט, שאַצן און טײַערע זאַכן נעמען זײ צו, אירע אלמנות האָבן זײ געמערט אין איר. 26 אירע כּהנים האָבן פֿאַרבראָכן קעגן מײַן תּורה, און פֿאַרשװעכט מײַנע הײליקײטן; צװישן הײליק און אומהײליק האָבן זײ ניט אָפּגעשײדט, און צװישן רײן און אומרײן האָבן זײ ניט צו װיסן געטאָן, און פֿון מײַנע שבֿטים האָבן זײ פֿאַרהױלן זײערע אױגן, און איך בין פֿאַרשװעכט געװאָרן צװישן זײ. 27 אירע האַרן צװישן אירזײַנען װי װעלף װאָס פֿאַרצוקן רױב; צו פֿאַרגיסן בלוט, אומצוברענגען נפֿשות כּדי צו געװינען געװין. 28 און אירע נבֿיאים האָבן זײ אָנגעשמירט טינק; זײ זעען פֿאַלשקײט און װאָרזאָגן זײ ליגן. זײ זאָגן: ״אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר״, װען גאָט האָט ניט גערעדט. 29 דאָס פֿאָלק פֿון לאַנד האָט געדריקט מיט געװאַלט, און געגזלט גזלה, און דעם אָרימאַן און דעם אבֿיון האָבן זײ געקריװדעט, און דעם פֿרעמדן האָבן זײ געדריקט מיט אומרעכט. 30 און איך האָב געזוכט צװישן זײ אַ מאַןװאָס זאָל אַרומצאַמען אַ צאַם, און זיך שטעלן פֿאַר מיר אין דעם בראָך פֿאַרן לאַנד, אַז איך זאָל עס ניט אומברענגען; אָבער איך האָב ניט געפֿונען. 31 דרום האָב איך אױסגעגאָסן אױף זײ מײַן צאָרן; מיט דעם פֿײַער פֿון מײַן גרימצאָרן האָב איך זײ פֿאַרלענדט: זײער װעג האָב איך פֿאַרגאָלטן אױף זײער קאָפּ, זאָגט גאָט דער האַר.
עברית
1 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 2 וְאַתָּ֣ה בֶן־אָדָ֔ם הֲתִשְׁפֹּ֥ט הֲתִשְׁפֹּ֖ט אֶת־עִ֣יר הַדָּמִ֑ים וְה֣וֹדַעְתָּ֔הּ אֵ֖ת כָּל־תּוֹעֲבוֹתֶֽיהָ׃ 3 וְאָמַרְתָּ֗ כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה עִ֣יר שֹׁפֶ֥כֶת דָּ֛ם בְּתוֹכָ֖הּ לָב֣וֹא עִתָּ֑הּ וְעָשְׂתָ֧ה גִלּוּלִ֛ים עָלֶ֖יהָ לְטָמְאָֽה׃ 4 בְּדָמֵ֨ךְ אֲשֶׁר־שָׁפַ֜כְתְּ אָשַׁ֗מְתְּ וּבְגִלּוּלַ֤יִךְ אֲשֶׁר־עָשִׂית֙ טָמֵ֔את וַתַּקְרִ֣יבִי יָמַ֔יִךְ וַתָּב֖וֹא עַד־שְׁנוֹתָ֑יִךְ עַל־כֵּ֗ן נְתַתִּ֤יךְ חֶרְפָּה֙ לַגּוֹיִ֔ם וְקַלָּסָ֖ה לְכָל־הָאֲרָצֽוֹת׃ 5 הַקְּרֹב֛וֹת וְהָרְחֹק֥וֹת מִמֵּ֖ךְ יִתְקַלְּסוּ־בָ֑ךְ טְמֵאַ֣ת הַשֵּׁ֔ם רַבַּ֖ת הַמְּהוּמָֽה׃ 6 הִנֵּה֙ נְשִׂיאֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אִ֥ישׁ לִזְרֹע֖וֹ הָ֣יוּ בָ֑ךְ לְמַ֖עַן שְׁפָךְ־דָּֽם׃ 7 אָ֤ב וָאֵם֙ הֵקַ֣לּוּ בָ֔ךְ לַגֵּ֛ר עָשׂ֥וּ בַעֹ֖שֶׁק בְּתוֹכֵ֑ךְ יָת֥וֹם וְאַלְמָנָ֖ה ה֥וֹנוּ בָֽךְ׃ 8 קָדָשַׁ֖י בָּזִ֑ית וְאֶת־שַׁבְּתֹתַ֖י חִלָּֽלְתְּ׃ 9 אַנְשֵׁ֥י רָכִ֛יל הָ֥יוּ בָ֖ךְ לְמַ֣עַן שְׁפָךְ־דָּ֑ם וְאֶל־הֶֽהָרִים֙ אָ֣כְלוּ בָ֔ךְ זִמָּ֖ה עָשׂ֥וּ בְתוֹכֵֽךְ׃ 10 עֶרְוַת־אָ֖ב גִּלָּה־בָ֑ךְ טְמֵאַ֥ת הַנִּדָּ֖ה עִנּוּ־בָֽךְ׃ 11 וְאִ֣ישׁ אֶת־אֵ֣שֶׁת רֵעֵ֗הוּ עָשָׂה֙ תּֽוֹעֵבָ֔ה וְאִ֥ישׁ אֶת־כַּלָּת֖וֹ טִמֵּ֣א בְזִמָּ֑ה וְאִ֛ישׁ אֶת־אֲחֹת֥וֹ בַת־אָבִ֖יו עִנָּה־בָֽךְ׃ 12 שֹׁ֥חַד לָֽקְחוּ־בָ֖ךְ לְמַ֣עַן שְׁפָךְ־דָּ֑ם נֶ֧שֶׁךְ וְתַרְבִּ֣ית לָקַ֗חַתְּ וַתְּבַצְּעִ֤י רֵעַ֙יִךְ֙ בַּעֹ֔שֶׁק וְאֹתִ֣י שָׁכַ֔חַתְּ נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃ 13 וְהִנֵּה֙ הִכֵּ֣יתִי כַפִּ֔י אֶל־בִּצְעֵ֖ךְ אֲשֶׁ֣ר עָשִׂ֑ית וְעַ֨ל־דָּמֵ֔ךְ אֲשֶׁ֥ר הָי֖וּ בְּתוֹכֵֽךְ׃ 14 הֲיַעֲמֹ֤ד לִבֵּךְ֙ אִם־תֶּחֱזַ֣קְנָה יָדַ֔יִךְ לַיָּמִ֕ים אֲשֶׁ֥ר אֲנִ֖י עֹשֶׂ֣ה אוֹתָ֑ךְ אֲנִ֥י יְהוָ֖ה דִּבַּ֥רְתִּי וְעָשִֽׂיתִי׃ 15 וַהֲפִיצוֹתִ֤י אוֹתָךְ֙ בַּגּוֹיִ֔ם וְזֵרִיתִ֖יךְ בָּאֲרָצ֑וֹת וַהֲתִמֹּתִ֥י טֻמְאָתֵ֖ךְ מִמֵּֽךְ׃ 16 וְנִחַ֥לְתְּ בָּ֖ךְ לְעֵינֵ֣י גוֹיִ֑ם וְיָדַ֖עַתְּ כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   פ
17 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 18 בֶּן־אָדָ֕ם הָיוּ־לִ֥י בֵֽית־יִשְׂרָאֵ֖ל לסוג כֻּלָּ֡ם נְ֠חֹשֶׁת וּבְדִ֨יל וּבַרְזֶ֤ל וְעוֹפֶ֙רֶת֙ בְּת֣וֹךְ כּ֔וּר סִגִ֥ים כֶּ֖סֶף הָיֽוּ׃   ס 19 לָכֵ֗ן כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה יַ֛עַן הֱי֥וֹת כֻּלְּכֶ֖ם לְסִגִ֑ים לָכֵן֙ הִנְנִ֣י קֹבֵ֣ץ אֶתְכֶ֔ם אֶל־תּ֖וֹךְ יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 20 קְבֻ֣צַת כֶּ֡סֶף וּ֠נְחֹשֶׁת וּבַרְזֶ֨ל וְעוֹפֶ֤רֶת וּבְדִיל֙ אֶל־תּ֣וֹךְ כּ֔וּר לָפַֽחַת־עָלָ֥יו אֵ֖שׁ לְהַנְתִּ֑יךְ כֵּ֤ן אֶקְבֹּץ֙ בְּאַפִּ֣י וּבַחֲמָתִ֔י וְהִנַּחְתִּ֥י וְהִתַּכְתִּ֖י אֶתְכֶֽם׃ 21 וְכִנַּסְתִּ֣י אֶתְכֶ֔ם וְנָפַחְתִּ֥י עֲלֵיכֶ֖ם בְּאֵ֣שׁ עֶבְרָתִ֑י וְנִתַּכְתֶּ֖ם בְּתוֹכָֽהּ׃ 22 כְּהִתּ֥וּךְ כֶּ֙סֶף֙ בְּת֣וֹךְ כּ֔וּר כֵּ֖ן תֻּתְּכ֣וּ בְתוֹכָ֑הּ וִֽידַעְתֶּם֙ כִּֽי־אֲנִ֣י יְהוָ֔ה שָׁפַ֥כְתִּי חֲמָתִ֖י עֲלֵיכֶֽם׃   פ
23 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 24 בֶּן־אָדָ֕ם אֱמָר־לָ֕הּ אַ֣תְּ אֶ֔רֶץ לֹ֥א מְטֹהָרָ֖ה הִ֑יא לֹ֥א גֻשְׁמָ֖הּ בְּי֥וֹם זָֽעַם׃ 25 קֶ֤שֶׁר נְבִיאֶ֙יהָ֙ בְּתוֹכָ֔הּ כַּאֲרִ֥י שׁוֹאֵ֖ג טֹ֣רֵֽף טָ֑רֶף נֶ֣פֶשׁ אָכָ֗לוּ חֹ֤סֶן וִיקָר֙ יִקָּ֔חוּ אַלְמְנוֹתֶ֖יהָ הִרְבּ֥וּ בְתוֹכָֽהּ׃ 26 כֹּהֲנֶ֜יהָ חָמְס֣וּ תוֹרָתִי֮ וַיְחַלְּל֣וּ קָדָשַׁי֒ בֵּֽין־קֹ֤דֶשׁ לְחֹל֙ לֹ֣א הִבְדִּ֔ילוּ וּבֵין־הַטָּמֵ֥א לְטָה֖וֹר לֹ֣א הוֹדִ֑יעוּ וּמִשַׁבְּתוֹתַי֙ הֶעְלִ֣ימוּ עֵֽינֵיהֶ֔ם וָאֵחַ֖ל בְּתוֹכָֽם׃ 27 שָׂרֶ֣יהָ בְקִרְבָּ֔הּ כִּזְאֵבִ֖ים טֹ֣רְפֵי טָ֑רֶף לִשְׁפָּךְ־דָּם֙ לְאַבֵּ֣ד נְפָשׁ֔וֹת לְמַ֖עַן בְּצֹ֥עַ בָּֽצַע׃ 28 וּנְבִיאֶ֗יהָ טָח֤וּ לָהֶם֙ תָּפֵ֔ל חֹזִ֣ים שָׁ֔וְא וְקֹסְמִ֥ים לָהֶ֖ם כָּזָ֑ב אֹמְרִ֗ים כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה וַֽיהוָ֖ה לֹ֥א דִבֵּֽר׃ 29 עַ֤ם הָאָ֙רֶץ֙ עָ֣שְׁקוּ עֹ֔שֶׁק וְגָזְל֖וּ גָּזֵ֑ל וְעָנִ֤י וְאֶבְיוֹן֙ הוֹנ֔וּ וְאֶת־הַגֵּ֥ר עָשְׁק֖וּ בְּלֹ֥א מִשְׁפָּֽט׃ 30 וָאֲבַקֵּ֣שׁ מֵהֶ֡ם אִ֣ישׁ גֹּֽדֵר־גָּדֵר֩ וְעֹמֵ֨ד בַּפֶּ֧רֶץ לְפָנַ֛י בְּעַ֥ד הָאָ֖רֶץ לְבִלְתִּ֣י שַׁחֲתָ֑הּ וְלֹ֖א מָצָֽאתִי׃ 31 וָאֶשְׁפֹּ֤ךְ עֲלֵיהֶם֙ זַעְמִ֔י בְּאֵ֥שׁ עֶבְרָתִ֖י כִּלִּיתִ֑ים דַּרְכָּם֙ בְּרֹאשָׁ֣ם נָתַ֔תִּי נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהֹוִֽה׃   פ