Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 2 מענטשנקינד, טו דײַן פּנים אַקעגן דָרום, און רעד צום דָרום, און זאָגט נבֿיאות אױף דעם װאַלד פֿון פֿעלד אין דָרום; 3 און זאָלסט זאָגן צום װאַלד פֿון דָרום: הער דאָס װאָרט פֿון גאָט: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: זע, איך צינד אָן אין דיר אַ פֿײַער, און עס װעט פֿאַרצערן אין דיר איטלעך פֿײַכטן בױםאון איטלעך טרוקענעם בױם; די פֿלאַמפֿײַער װעט ניט פֿאַרלאָשן װערן, און אַלע פּנימער פֿון דָרום ביז צפֿוןװעלן אָנגעברענט װערן דערפֿון. 4 און אַלע לײַבער װעלן זען, אַז איך יהוה האָב זײ אָנגעצונדן; זי װעט ניט פֿאַרלאָשן װערן. 5 האָב איך געזאָגט: װײ, גאָט דו האַר, זײ זאָגן אױף מיר: איז ער ניט אַ משלים-זאָגער?
6 איז דאָס װאָרט פֿון גאָט געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 7 מענטשנקינד, טו דײַן פּנים צו ירושלים, און רעד צו די הײליקטומען, און זאָג נבֿיאות אױף דער ערד פֿון ישׂראל. 8 און זאָלסט זאָגן צו דער ערד פֿון ישׂראל: אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זע, איך קום צו דיר, און איך װעל אַרױסציִען מײַן שװערד פֿון איר שײד, און װעל פֿאַרשנײַדן פֿון דיר דעם צדיק מיטן רָשע. 9 װײַל איך װיל פֿאַרשנײַדן פֿון דיר דעם צדיק מיטן רָשע, דרום װעט אַרױסגײן מײַן שװערד פֿון איר שײדאױף אַלע לײַבער פֿון דָרום ביז צפֿון. 10 און אַלע לײַבער װעלן װיסןאַז איך יהוה האָב אַרױסגעצױגןמײַן שװערד פֿון איר שײד; זי װעט זיך מער ניט אומקערן. 11 און דו מענטשנקינד, זיפֿץ; מיט ברעכעניש פֿון לענדן און מיט ביטערקײטזאָלסטו זיפֿצן פֿאַר זײערע אױגן. 12 און עס װעט זײַן, אַז זײ װעלן זאָגן צו דיר; אױף װאָס זיפֿצסטו? זאָלסטו זאָגן: אױף דער הערונג װאָס קומט: און איטלעך האַרץ װעט צעגײן, און אַלע הענט װעלן שלאַף װערן, און איטלעך געמיט װעט באַטריבט װערן, און אַלע קני װעלן רינען מיט װאַסער. זע, עס קומט, און עס געשעט, זאָגט גאָט דער האַר.
13 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 14 מענטשנקינד, זאָג נבֿיאות, און זאָלסט זאָגן: אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זאָג: אַ שװערד, אַ שװערד איז געשאַרפֿט, און איז אױך געשליפֿן; כּדי צו שעכטן אַ שעכטונג איז זי געשאַרפֿט, 15 כּדי צו האָבן אַ בליץ איז זי געשליפֿן – װײ, עס פֿאַרגײט דער שטאַם פֿון מײַן זון! – זי פֿאַרלענדט דעם גאַנצן בױם. 16 און מע האָט זי געגעבן צו שלײַפֿן, אױף צו נעמען אין פֿױסט; זי איז געשאַרפֿט, די שװערד, און זי איז געשליפֿן, זי צו געבן אין האַנט פֿון דעם טײטער. 17 שרײַ און יאָמער, דו מענטשנקינד, װאָרום זי איז אױף מײַן פֿאָלק, זי איז אױף אַלע פֿירשטן פֿון ישׂראל; איבערגעענטפֿערט צום שװערד זײַנען זײ מיט מײַן פֿאָלק; דרום שלאָג אױפֿן לענד. 18 װאָרום ער װעט געפּרוּװט װערן; און װי נאָך! אַז זי פֿאַרלענדט דעם שטאַם, ער זאָל גאָר ניט זײַן, זאָגט גאָט דער האַר.
19 און דו מענטשנקינד, זאָג נבֿיאות, און קלאַפּ אַ האַנט אױף אַ האַנט, און זאָל די שװערד פֿאַרטאָפּלט װערן דרײַפֿאַכיק; דאָס איז די שװערד פֿאַר די װאָס דאַרפֿן דערשלאָגן װערן, די שװערד פֿאַר דעם גרױסן װאָס דאַרף דערשלאָגן װערן, װאָס רינגלט זײ אַרום. 20 כּדי דאָס האַרץ זאָל צעגײן, און צו מערן די שטרױכלונגען, האָב איך אױף אַלע זײערע טױערןגעבראַכט דעם שרעק פֿון שװערד; װײ, זי איז צו בליצן געמאַכט, צו שעכטונג געשאַרפֿט. 21 פֿאַרנעם זיך רעכטס, פֿאַרקער זיך לינקס, װוּהין דײַן שאַרף איז געקערט! 22 און איך אױך װעל קלאַפּן אַ האַנט אױף אַ האַנט, און װעל באַרוען מײַן גרימצאָרן; איך יהוה האָב גערעדט.
23 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 24 און דו מענטשנקינד, מאַך דיר צװײ װעגן, פֿאַר דעם שװערד פֿון דעם מלך פֿון בָבֿל צו קומען; פֿון אײן לאַנד זאָלן זײ בײדע אַרױסגײן. און אַ װעגװײַזער שטעל אױף; בײַם אָנהײב װעג צו דער שטאָט שטעל אים אױף. 25 מאַך אַ װעג פֿאַר דער שװערדצו קומען אױף רַבָה פֿון די קינדער פֿון עמון, און אױף יהוּדה אין ירושלים באַפֿעסטיקט. 26 װאָרום דער מלך פֿון בָבֿל שטעלט זיךבײַ דער שײדונג פֿון װעג, בײַם אָנהײב פֿון בײדע װעגן, צו טרעפֿן מיט כּישוף; ער שאָקלט מיט פֿײַלן, ער פֿרעגט בײַ דעם תּרפֿים, ער קוקט אין אַ לעבער. 27 אין זײַן רעכטער האַנט איז דער גורל אױף ירושלים אָנצושטעלן שטורעמבעק, צו עפֿענען דאָס מױל מיט רציחה, אױפֿצוהײבן דעם קָול אין געשרײ, צו שטעלן שטורעמבעק אױף די טױערן, אָנצושיטן אַן ערדװאַל, צו בױען אַ באַלעגער-מױער. 28 און בײַ זײ װעט עס זײַןװי אַ פֿאַלשער כּישוף אין זײערע אױגן; װאָכן אױף װאָכן האָבן זײ נאָך! אָבער דאָס מאַכט דערמאָנען די זינד, אַז זײ זאָלן געכאַפּט װערן.
29 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: װײַל איר האָט געמאַכט דערמאָנען אײַערע זינד, װען אײַערע פֿאַרברעכן זײַנען אַנטפּלעקט געװאָרן, אַזױ אַז אײַערע זינד װײַזן זיך אַרױסאין אַלע אײַערע מעשׂים – װײַל איר זײַט דערמאָנט געװאָרן, װעט איר מיט דער האַנט געכאַפּט װערן.
30 און דו רָשע פֿאַרשװעכטער, דו פֿירשט פֿון ישׂראל װאָס זײַן טאָג איז געקומעןאין דער צײַט פֿון דער לעצטער פֿאַרזינדיקונג, 31 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: אַװעק די הױב! און אַראָפּ די קרױן! דאָס איז ניט מער דאָס! דאָס נידעריקע דערהײבן, און דעם הױכן דערנידערן! 32 אַ חורבן, אַ חורבן, אַ חורבן װעל איך עס מאַכן; יאָ, דאָס װעט מער ניט זײַן, ביז עס קומט דער װעמען עס געהערט, און איך װעל עס אים געבן.
33 און דו מענטשנקינד, זאָג נבֿיאות און זאָלסט זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַראױף די קינדער פֿון עמון, און אױף זײער לעסטערונג; און זאָלסט זאָגן: שװערד, דו געצױגענע שװערד, צו שעכטונג געשליפֿן, צום אױסהאַלטן, כּדי בליציק צו זײַן – 34 בעת מע זעט װעגן דיר פֿאַלשקײט, בעת מע װאָרזאָגט װעגן דיר ליגן – דיך צו לײגן אױף די העלדזערפֿון רשָעים פֿאַרשװעכטע, װאָס זײער טאָג איז געקומען, אין דער צײַט פֿון דער לעצטער פֿאַרזינדיקונג! – 35 קער זי אום אין איר שײד! – אין דעם אָרט װוּ דו ביסט געשאַפֿן געװאָרן, אין דעם לאַנד פֿון דײַן אָפּשטאַמונג, װעל איך דיך משפּטן. 36 און איך װעל אױסגיסן אױף דיר מײַן כּעס; – מיט דעם פֿײַער פֿון מײַן גרימצאָרן װעל איך בלאָזן אױף דיר, און איך װעל דיך געבן אין דער האַנט פֿון מענטשן פֿייִשע מײַנסטערס אױף אומצוברענגען. 37 צום פֿײַער פֿאַר אַ שפּײַז װעסטו זײַן; דײַן בלוט װעט זײַן אין מיטן לאַנד; װעסט מער ניט געדאַכט װערן; װאָרום איך יהוה האָב גערעדט.
עברית
1 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 2 בֶּן־אָדָ֗ם שִׂ֤ים פָּנֶ֙יךָ֙ דֶּ֣רֶךְ תֵּימָ֔נָה וְהַטֵּ֖ף אֶל־דָּר֑וֹם וְהִנָּבֵ֛א אֶל־יַ֥עַר הַשָּׂדֶ֖ה נֶֽגֶב׃ 3 וְאָֽמַרְתָּ֙ לְיַ֣עַר הַנֶּ֔גֶב שְׁמַ֖ע דְּבַר־יְהוָ֑ה כֹּֽה־אָמַ֣ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֡ה הִנְנִ֣י מַֽצִּית־בְּךָ֣ אֵ֡שׁ וְאָכְלָ֣ה בְךָ֣ כָל־עֵֽץ־לַח֩ וְכָל־עֵ֨ץ יָבֵ֤שׁ לֹֽא־תִכְבֶּה֙ לַהֶ֣בֶת שַׁלְהֶ֔בֶת וְנִצְרְבוּ־בָ֥הּ כָּל־פָּנִ֖ים מִנֶּ֥גֶב צָפֽוֹנָה׃ 4 וְרָאוּ֙ כָּל־בָּשָׂ֔ר כִּ֛י אֲנִ֥י יְהוָ֖ה בִּֽעַרְתִּ֑יהָ לֹ֖א תִּכְבֶּֽה׃ 5 וָאֹמַ֕ר אֲהָ֖הּ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה הֵ֚מָּה אֹמְרִ֣ים לִ֔י הֲלֹ֛א מְמַשֵּׁ֥ל מְשָׁלִ֖ים הֽוּא׃   פ
6 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 7 בֶּן־אָדָ֗ם שִׂ֤ים פָּנֶ֙יךָ֙ אֶל־יְר֣וּשָׁלִַ֔ם וְהַטֵּ֖ף אֶל־מִקְדָּשִׁ֑ים וְהִנָּבֵ֖א אֶל־אַדְמַ֥ת יִשְׂרָאֵֽל׃ 8 וְאָמַרְתָּ֞ לְאַדְמַ֣ת יִשְׂרָאֵ֗ל כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הִנְנִ֣י אֵלַ֔יִךְ וְהוֹצֵאתִ֥י חַרְבִּ֖י מִתַּעְרָ֑הּ וְהִכְרַתִּ֥י מִמֵּ֖ךְ צַדִּ֥יק וְרָשָֽׁע׃ 9 יַ֛עַן אֲשֶׁר־הִכְרַ֥תִּי מִמֵּ֖ךְ צַדִּ֣יק וְרָשָׁ֑ע לָ֠כֵן תֵּצֵ֨א חַרְבִּ֧י מִתַּעְרָ֛הּ אֶל־כָּל־בָּשָׂ֖ר מִנֶּ֥גֶב צָפֽוֹן׃ 10 וְיָֽדְעוּ֙ כָּל־בָּשָׂ֔ר כִּ֚י אֲנִ֣י יְהוָ֔ה הוֹצֵ֥אתִי חַרְבִּ֖י מִתַּעְרָ֑הּ לֹ֥א תָשׁ֖וּב עֽוֹד׃   ס 11 וְאַתָּ֥ה בֶן־אָדָ֖ם הֵֽאָנַ֑ח בְּשִׁבְר֤וֹן מָתְנַ֙יִם֙ וּבִמְרִיר֔וּת תֵּֽאָנַ֖ח לְעֵינֵיהֶֽם׃ 12 וְהָיָה֙ כִּֽי־יֹאמְר֣וּ אֵלֶ֔יךָ עַל־מָ֖ה אַתָּ֣ה נֶאֱנָ֑ח וְאָמַרְתָּ֡ אֶל־שְׁמוּעָ֣ה כִֽי־בָאָ֡ה וְנָמֵ֣ס כָּל־לֵב֩ וְרָפ֨וּ כָל־יָדַ֜יִם וְכִהֲתָ֣ה כָל־ר֗וּחַ וְכָל־בִּרְכַּ֙יִם֙ תֵּלַ֣כְנָה מַּ֔יִם הִנֵּ֤ה בָאָה֙ וְנִֽהְיָ֔תָה נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   פ
13 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 14 בֶּן־אָדָ֕ם הִנָּבֵא֙ וְאָ֣מַרְתָּ֔ כֹּ֖ה אָמַ֣ר אֲדֹנָ֑י אֱמֹ֕ר חֶ֥רֶב חֶ֛רֶב הוּחַ֖דָּה וְגַם־מְרוּטָֽה׃ 15 לְמַ֨עַן טְבֹ֤חַ טֶ֙בַח֙ הוּחַ֔דָּה לְמַעַן־הֱיֵה־לָ֥הּ בָּ֖רָק מֹרָ֑טָּה א֣וֹ נָשִׂ֔ישׂ שֵׁ֥בֶט בְּנִ֖י מֹאֶ֥סֶת כָּל־עֵֽץ׃ 16 וַיִּתֵּ֥ן אֹתָ֛הּ לְמָרְטָ֖ה לִתְפֹּ֣שׂ בַּכָּ֑ף הִֽיא־הוּחַ֤דָּה חֶ֙רֶב֙ וְהִ֣יא מֹרָ֔טָּה לָתֵ֥ת אוֹתָ֖הּ בְּיַד־הוֹרֵֽג׃ 17 זְעַ֤ק וְהֵילֵל֙ בֶּן־אָדָ֔ם כִּי־הִיא֙ הָיתָ֣ה בְעַמִּ֔י הִ֖יא בְּכָל־נְשִׂיאֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל מְגוּרֵ֤י אֶל־חֶ֙רֶב֙ הָי֣וּ אֶת־עַמִּ֔י לָכֵ֖ן סְפֹ֥ק אֶל־יָרֵֽךְ׃ 18 כִּ֣י בֹ֔חַן וּמָ֕ה אִם־גַּם־שֵׁ֥בֶט מֹאֶ֖סֶת לֹ֣א יִֽהְיֶ֑ה נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   פ
19 וְאַתָּ֣ה בֶן־אָדָ֔ם הִנָּבֵ֕א וְהַ֖ךְ כַּ֣ף אֶל־כָּ֑ף וְתִכָּפֵ֞ל חֶ֤רֶב שְׁלִישִׁ֙תָה֙ חֶ֣רֶב חֲלָלִ֔ים הִ֗יא חֶ֚רֶב חָלָ֣ל הַגָּד֔וֹל הַחֹדֶ֖רֶת לָהֶֽם׃ 20 לְמַ֣עַן לָמ֣וּג לֵ֗ב וְהַרְבֵּה֙ הַמִּכְשֹׁלִ֔ים עַ֚ל כָּל־שַׁ֣עֲרֵיהֶ֔ם נָתַ֖תִּי אִבְחַת־חָ֑רֶב אָ֛ח עֲשׂוּיָ֥ה לְבָרָ֖ק מְעֻטָּ֥ה לְטָֽבַח׃ 21 הִתְאַחֲדִ֥י הֵימִ֖נִי הָשִׂ֣ימִי הַשְׂמִ֑ילִי אָ֖נָה פָּנַ֥יִךְ מֻעָדֽוֹת׃ 22 וְגַם־אֲנִ֗י אַכֶּ֤ה כַפִּי֙ אֶל־כַּפִּ֔י וַהֲנִחֹתִ֖י חֲמָתִ֑י אֲנִ֥י יְהוָ֖ה דִּבַּֽרְתִּי׃   פ
23 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 24 וְאַתָּ֨ה בֶן־אָדָ֜ם שִׂים־לְךָ֣ שְׁנַ֣יִם דְּרָכִ֗ים לָבוֹא֙ חֶ֣רֶב מֶֽלֶךְ־בָּבֶ֔ל מֵאֶ֥רֶץ אֶחָ֖ד יֵצְא֣וּ שְׁנֵיהֶ֑ם וְיָ֣ד בָּרֵ֔א בְּרֹ֥אשׁ דֶּֽרֶךְ־עִ֖יר בָּרֵֽא׃ 25 דֶּ֣רֶךְ תָּשִׂ֔ים לָב֣וֹא חֶ֔רֶב אֵ֖ת רַבַּ֣ת בְּנֵֽי־עַמּ֑וֹן וְאֶת־יְהוּדָ֥ה בִירוּשָׁלַ֖͏ִם בְּצוּרָֽה׃ 26 כִּֽי־עָמַ֨ד מֶלֶךְ־בָּבֶ֜ל אֶל־אֵ֣ם הַדֶּ֗רֶךְ בְּרֹ֛אשׁ שְׁנֵ֥י הַדְּרָכִ֖ים לִקְסָם־קָ֑סֶם קִלְקַ֤ל בַּֽחִצִּים֙ שָׁאַ֣ל בַּתְּרָפִ֔ים רָאָ֖ה בַּכָּבֵֽד׃ 27 בִּֽימִינ֞וֹ הָיָ֣ה הַקֶּ֣סֶם יְרוּשָׁלִַ֗ם לָשׂ֤וּם כָּרִים֙ לִפְתֹּ֤חַ פֶּה֙ בְּרֶ֔צַח לְהָרִ֥ים ק֖וֹל בִּתְרוּעָ֑ה לָשׂ֤וּם כָּרִים֙ עַל־שְׁעָרִ֔ים לִשְׁפֹּ֥ךְ סֹלְלָ֖ה לִבְנ֥וֹת דָּיֵֽק׃ 28 וְהָיָ֨ה לָהֶ֤ם כקסום־שָׁוְא֙ בְּעֵ֣ינֵיהֶ֔ם שְׁבֻעֵ֥י שְׁבֻע֖וֹת לָהֶ֑ם וְהֽוּא־מַזְכִּ֥יר עָוֺ֖ן לְהִתָּפֵֽשׂ׃   פ
29 לָכֵ֗ן כֹּֽה־אָמַר֮ אֲדֹנָ֣י יְהוִה֒ יַ֗עַן הַזְכַּרְכֶם֙ עֲוֺ֣נְכֶ֔ם בְּהִגָּל֣וֹת פִּשְׁעֵיכֶ֗ם לְהֵֽרָאוֹת֙ חַטֹּ֣אותֵיכֶ֔ם בְּכֹ֖ל עֲלִילֽוֹתֵיכֶ֑ם יַ֚עַן הִזָּ֣כֶרְכֶ֔ם בַּכַּ֖ף תִּתָּפֵֽשׂוּ׃   פ
30 וְאַתָּה֙ חָלָ֣ל רָשָׁ֔ע נְשִׂ֖יא יִשְׂרָאֵ֑ל אֲשֶׁר־בָּ֣א יוֹמ֔וֹ בְּעֵ֖ת עֲוֺ֥ן קֵֽץ׃   ס 31 כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה הָסִיר֙ הַמִּצְנֶ֔פֶת וְהָרִ֖ים הָֽעֲטָרָ֑ה זֹ֣את לֹא־זֹ֔את הַשָּׁפָ֣לָה הַגְבֵּ֔הַ וְהַגָּבֹ֖הַ הַשְׁפִּֽיל׃ 32 עַוָּ֥ה עַוָּ֖ה עַוָּ֣ה אֲשִׂימֶ֑נָּה גַּם־זֹאת֙ לֹ֣א הָיָ֔ה עַד־בֹּ֛א אֲשֶׁר־ל֥וֹ הַמִּשְׁפָּ֖ט וּנְתַתִּֽיו׃   פ
33 וְאַתָּ֣ה בֶן־אָדָ֗ם הִנָּבֵ֤א וְאָֽמַרְתָּ֙ כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהֹוִ֔ה אֶל־בְּנֵ֥י עַמּ֖וֹן וְאֶל־חֶרְפָּתָ֑ם וְאָמַרְתָּ֗ חֶ֣רֶב חֶ֤רֶב פְּתוּחָה֙ לְטֶ֣בַח מְרוּטָ֔ה לְהָכִ֖יל לְמַ֥עַן בָּרָֽק׃ 34 בַּחֲז֥וֹת לָךְ֙ שָׁ֔וְא בִּקְסָם־לָ֖ךְ כָּזָ֑ב לָתֵ֣ת אוֹתָ֗ךְ אֶֽל־צַוְּארֵי֙ חַֽלְלֵ֣י רְשָׁעִ֔ים אֲשֶׁר־בָּ֣א יוֹמָ֔ם בְּעֵ֖ת עֲוֺ֥ן קֵֽץ׃ 35 הָשַׁ֖ב אֶל־תַּעְרָ֑הּ בִּמְק֧וֹם אֲשֶׁר־נִבְרֵ֛את בְּאֶ֥רֶץ מְכֻרוֹתַ֖יִךְ אֶשְׁפֹּ֥ט אֹתָֽךְ׃ 36 וְשָׁפַכְתִּ֤י עָלַ֙יִךְ֙ זַעְמִ֔י בְּאֵ֥שׁ עֶבְרָתִ֖י אָפִ֣יחַ עָלָ֑יִךְ וּנְתַתִּ֗יךְ בְּיַד֙ אֲנָשִׁ֣ים בֹּֽעֲרִ֔ים חָרָשֵׁ֖י מַשְׁחִֽית׃ 37 לָאֵ֤שׁ תִּֽהְיֶה֙ לְאָכְלָ֔ה דָּמֵ֥ךְ יִהְיֶ֖ה בְּת֣וֹךְ הָאָ֑רֶץ לֹ֣א תִזָּכֵ֔רִי כִּ֛י אֲנִ֥י יְהוָ֖ה דִּבַּֽרְתִּי׃   פ