Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 2 מענטשנקינד, לאָז װיסן ירושלים אירע אומװערדיקײטן, 3 און זאָלסט זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר צו ירושלים: דײַן אָפּשטאַם און דײַן געבורט איז פֿון לאַנד פֿון דעם כּנַעַני; דײַן פֿאָטער איז געװען דער אמורי, און דײַן מוטער פֿון חֵת. 4 און אָט איז דײַן געבורט: אין דעם טאָג װאָס דו ביסט געבאָרן געװאָרן האָט מען דײַן נאָפּל ניט אָפּגעשניטן, און אין װאַסער ביסטו ניט געװאַשן געװאָרן צום רײניקן, און באַזאַלצן ביסטו ניט באַזאַלצט געװאָרן, און געװיקלט ביסטו ניט געװיקלט געװאָרן. 5 ניט דערבאַרימט האָט זיך אַן אױג אױף דיר, דיר צו טאָן אײנס פֿון די דאָזיקע, צו האָבן רַחמָנות אױף דיר; און ביסט אַװעקגעװאָרפֿן געװאָרן אױפֿן פֿרײַען פֿעלד, פֿון װעגן דער עקלדיקײט פֿון דײַן לײַב, אין דעם טאָג װאָס דו ביסט געבאָרן געװאָרן. 6 און איך בין פֿאַרבײַגעגאַנגען פֿאַרבײַ דיר, און האָב דיך געזען זיך װעלגערן אין דײַן בלוט, און איך האָב געזאָגט צו דיר אין דײַן בלוט: לעב! יאָ, איך האָב געזאָגט צו דיר אין דײַן בלוט: לעב! 7 װאַקסעדיק װי די שפּראָצונג פֿון פֿעלד האָב איך דיך געמאַכט, און ביסט געװאַקסן, און ביסט גרױס געװאָרן, און געקומען אין שענסטער שײנקײט; די בריסט זײַנען געװען געפֿורעמט, און דײַנע האָר האָט געשפּראָצט, נאָר נאַקעט און הױל ביסטו געװען. 8 בין איך פֿאַרבײַגעגאַנגען פֿאַרבײַ דיר, און האָב דיך געזען, ערשט דײַן צײַט איז די צײַט פֿון ליבשאַפֿט; און איך האָב אױסגעשפּרײט מײַן ברעג קלײד איבער דיר, און צוגעדעקט דײַן נאַקעטקײט; און איך האָב דיר געשװאָרן, און בין אַרײַן אין אַ בונד מיט דיר, זאָגט גאָט דער האַר, און ביסט געװאָרן מײַנע. 9 און איך האָב דיך אַרומגעװאַשן מיט װאַסער, און האָב אָפּגעשװענקט דײַן בלוט פֿון דיר, און האָב דיך באַזאַלבט מיט אײל. 10 און איך האָב דיך אָנגעקלײדט אין געשטיקטן געװאַנט, און דיך באַשוכט מיט תַּחַש-פֿעל, און באַװיקלט דײַן קאָפּ מיט לײַנען, און באַדעקט דיך מיט זײַד. 11 און איך האָב דיך באַצירט מיט צירונג, און אָנגעטאָן אָרעמבענדער אױף דײַנע הענט, און אַ האַלדזבאַנד אױף דײַן האַלדז. 12 און איך האָב אָנגעטאָן אַ נאָזרינג אױף דײַן נאָז, און אױרינגען אין דײַנע אױערן, און אַ שײנע קרױן אױף דײַן קאָפּ. 13 און האָסט זיך אָנגעצירט אין גאָלד און זילבער, און דײַן קלײד איז געװען לײַנען, און זײַד, און געשטיקט געװאַנט; זעמלמעל, און האָניק, און אײל האָסטו געגעסן, און ביסט זײער שײן געװאָרן, און האָסט זיך געפּאַסט פֿאַר מלוכה. 14 און דײַן שם איז אַרױס צװישן די פֿעלקערדורך דײַן שײנקײט, װאָרום זי איז געװען פֿאַרפֿול, דורך מײַן פּראַכט װאָס איך האָב אַרױפֿגעטאָן אױף דיר, זאָגט גאָט דער האַר. 15 אָבער האָסט זיך פֿאַרזיכערט אױף דײַן שײנקײט, און האָסט מזנה געװען אױף דײַן שם, און אױסגעגאָסן דײַן זנות אױף יעטװעדער דורכגײער; זײַנס איז עס געװען. 16 און האָסט גענומען פֿון דײַנע קלײדער, און דיר געמאַכט געפֿלעקטע בָמות, און מזנה געװען אױף זײ; װאָס אַזױנס איז ניט געשען, און װעט ניט זײַן. 17 און האָסט גענומען דײַנע שײנע זאַכן, פֿון מײַן גאָלד און פֿון מײַן זילבער װאָס איך האָב דיר געגעבן, און האָסט דיר געמאַכט בילדער פֿון אַ מאַנספּאַרשױן, און מזנה געװען מיט זײ. 18 און האָסט גענומען דײַנע געשטיקטע קלײדער, און האָסט זײ באַדעקט; און מײַן אײל און מײַן װײַרױךהאָסטו דערלאַנגט פֿאַר זײ. 19 און מײַן ברױט װאָס איך האָב דיר געגעבן, זעמלמעל, און אײל, און האָניק, מיט װאָס איך האָב דיך געשפּײַזט, האָסטו דערלאַנגט פֿאַר זײ, פֿאַר אַ געשמאַקן רֵיח; אַזױ איז דאָס געװען, זאָגט גאָט דער האַר. 20 און האָסט גענומען דײַנע זין און דײַנע טעכטערװאָס דו האָסט מיר געבאָרן, און האָסט זײ געשלאַכט פֿאַר זײ צום עסן. װינציק איז דיר געװען דײַן זנות, 21 האָסטו נאָך געשאָכטן מײַנע קינדער, און זײ אַװעקגעגעבן, אַז דו האָסט זײ מקריבֿ געװען צו זײ. 22 און אין אַלע דײַנע אומװערדיקײטן און דײַן זנותהאָסטו ניט געדאַכט אָן די טעג פֿון דײַן יוגנט, װען דו ביסט געװען נאַקעט און הױל, זיך װעלגערנדיק אין דײַן בלוט. 23 און עס איז געװען: נאָך אַל דײַן שלעכטיקײט – װײ, װײ דיר, זאָגט גאָט דער האַר – 24 האָסטו דיר געבױט אַ געװעלבונג, און דיר געמאַכט אַ הױכן אָרט אױף איטלעכן מאַרק. 25 אױף יעטװעדער עק װעג האָסטו דיר געבױט דײַן הױכן אָרט, און האָסט פֿאַראומװערדיקט דײַן שײנקײט, און צעשפּרײט דײַנע פֿיס פֿאַר יעטװעדער דורכגײער, און געמערט דײַן זנות. 26 און האָסט מזנה געװען מיט די זין פֿון מצרַיִם, דײַנע שכנים די גרױסלײַביקע, און האָסט געמערט דײַן זנות, מיך צו דערצערענען. 27 און זע, איך האָב אױסגעשטרעקט מײַן האַנט אױף דיר, און האָב געמינערט דײַן אױסקומעניש, און דיך איבערגעגעבן אױף דעם באַראָט פֿון דײַנע פֿײַנט, די טעכטער פֿון די פּלִשתּיםװאָס האָבן זיך געשעמט װעגן דײַן שענדלעכן װעג. 28 און דו האָסט מזנה געװען מיט די זין פֿון אשור, װײַל דו האָסט זיך ניט געקענט אָנזעטן, און האָסט מזנה געװען מיט זײ, און ביסט פֿאָרט ניט זאַט געװאָרן. 29 און האָסט געמערט דײַן זנות מיט דעם לאַנד פֿון קרעמער, מיט כַּשׂדים, און אױך דער מיט ביסטו ניט זאַט געװאָרן. 30 װי שװאַך איז דײַן האַרץ, זאָגט גאָט דער האַר, אַז דו האָסט געטאָן אַל דאָס דאָזיקעאַזױ װי עס טוט אַן אַרצי-זונה, 31 מיט װאָס דו האָסט געבױט דײַן געװעלבונגאױף יעטװעדער עק װעג, און דײַן הױכן אָרט האָסטו געמאַכטאױף יעטװעדער מאַרק; ביסט צו מאָל ניט געװען װי אַ זונהצו שפּאָטן פֿון אַבי װאָסער לױן. 32 דו װײַב נואפֿטע װאָס נעמט פֿרעמדע אָנשטאָט איר מאַן, 33 אַלע זוֹנות גיט מען אַ געשאַנק, און דו האָסט געגעבן דײַנע געשאַנקעןצו אַלע דײַנע ליבהאָבער, און זײ אונטערגעקױפֿט צו קומען צו דירפֿון רונד אַרום, אין דײַן זנות. 34 און בײַ דיר איז געװען קאַפּױר װי בײַ אַנדערע װײַבער, מיט װאָס דו ביסט נאָכגעלאָפֿן, און נאָך דיר איז מען ניט נאָכגעלאָפֿן, און װאָס דו האָסט געגעבן לױן, און דיר איז קײן לױן ניט געגעבן געװאָרן; יאָ, קאַפּױר ביסטו געװען.   35 דרום הער, דו זונה, דאָס װאָרט פֿון גאָט:
36 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: װײַל דײַן שמוציקײט האָט זיך אױסגעגאָסן, און דײַן שאַנד איז אַנטפּלעקט געװאָרןאין דײַן זנות מיט דײַנע ליבהאָבער, און מיט אַלע דײַנע אומװערדיקע אָפּגעטער; און פֿאַר דעם בלוט פֿון דײַנע זין װאָס דו האָסט זײ געגעבן – 37 דרום זע, איך זאַמל אײַן אַלע דײַנע ליבהאָבערװאָס דו האָסט זיך געחנדלט צו זײ, און אַלע װאָס דו האָסט ליב, מיט אַלע װאָס דו האָסט פֿײַנט; און איך װעל זײ אײַנזאַמלען אַרום דיר פֿון רונד אַרום, און װעל אַנטפּלעקן דײַן שאַנד פֿאַר זײ, און זײ װעלן זען דײַן גאַנצע שאַנד. 38 און איך װעל דיך משפּטן מיט דעם משפּטפֿון נואפֿטעס און בלוטפֿאַרגיסערינס; און איך װעל ברענגען אױף דירבלוט פֿון גרימצאָרן און פֿאַרדראָס. 39 און איך װעל דיך איבערגעבן אין זײער האַנט, און זײ װעלן צעשטערן דײַן געװעלבונג, און אײַנװאַרפֿן דײַנע הױכע ערטער; און זײ װעלן דיר אױסטאָן דײַנע קלײדער, און צונעמען דײַנע שײנע זאַכן; און זײ װעלן דיך לאָזן נאַקעט און הױל. 40 און זײ װעלן אַרױפֿברענגען אױף דיר אַ געזעמל, און זײ װעלן דיך פֿאַרשטײנען מיט שטײנער, און דיך צעהאַקן מיט זײערע שװערדן. 41 און זײ װעלן פֿאַרברענען דײַנע הײַזער אין פֿײַער, און טאָן אױף דיר אַ משפּט פֿאַר די אױגן פֿון פֿיל װײַבער; און איך װעל דיך מאַכן אױפֿהערן זײַן אַ זונה, און װעסט אױך קײן לױן מער ניט געבן. 42 און איך װעל באַרוען מײַן גרימצאָרן אױף דיר, און אָפּטאָן װעט זיך מײַן פֿאַרדראָס פֿון דיר, און איך װעל מיך שטילן, און מער ניט צערענען. 43 װײַל דו האָסט ניט געדאַכט אָן די טעג פֿון דײַן יוגנט, און האָסט מיך דערערגערט מיט אַלעם דאָזיקן, דרום אָט פֿאַרגעלט איך אױך דײַן װעג אױף דײַן קאָפּ, זאָגט גאָט דער האַר. אָדער האָסטו דען ניט געטאָן די דאָזיקע שענדלעכקײטצו אַלע דײַנע אומװערדיקײטן? 44 זע, יעטװעדער װערטלזאָגער װעט זיך װערטלען אױף דיר, אַזױ צו זאָגן: װי די מוטער אַזױ איר טאָכטער. 45 ביסט אַ טאָכטער פֿון דײַן מוטערװאָס האָט זיך געמיאוסט מיט איר מאַן און אירע קינדער, און ביסט אַ שװעסטער פֿון דײַנע שװעסטער, װאָס האָבן זיך געמיאוסט מיט זײערע מאַנען און זײערע קינדער; דײַן מוטער איז געװען פֿון חֵת, און דײַן פֿאָטער אַן אמורי. 46 און דײַן גרעסערע שװעסטער איז געװען שומרון, װאָס איז געזעסן אױף דײַן לינקער זײַט, זי מיט אירע טעכטער; און דײַן קלענערע שװעסטערװאָס איז געזעסן אױף דײַן רעכטער זײַט, איז געװען סדום מיט אירע טעכטער. 47 ניט צו מאָל אין זײערע װעגן ביסטו געגאַנגען, און װי זײערע אומװערדיקײטן געטאָן; אין אַ קורצער װײַל ביסטו געװאָרןפֿאַרדאָרבענער פֿון זײ אין אַלע דײַנע װעגן. 48 אַזױ װי איך לעב, זאָגט גאָט דער האַר, אױב דײַן שװעסטער סדום, זי מיט אירע טעכטער, האָט געטאָן װי דו מיט דײַנע טעכטער האָסט געטאָן! 49 זע, דאָס איז געװען די זינד פֿון דײַן שװעסטער סדום: שטאָלצקײט, זעטיקײט מיט ברױט, און רויִקע שלװהאיז געװען בײַ איר און בײַ אירע טעכטער, און די האַנט פֿון דעם אָרימאַן און דעם אבֿיוןהאָט זי ניט אױפֿגעהאַלטן. 50 און זײ זײַנען געװען האָפֿערדיק, און האָבן געטאָן אומװערדיקײט פֿאַר מיר; דרום האָב איך זײ אָפּגעראַמט, אַז איך האָב דאָס געזען. 51 און שומרון האָט אַ העלפֿט פֿון דײַנע זינד ניט געזינדיקט; און דו האָסט געמערט דײַנע אומװערדיקײטן מײן פֿון זײ, און האָסט גערעכטפֿאַרטיקט דײַנע שװעסטערמיט אַלע דײַנע אומװערדיקײטן װאָס דו האָסט געטאָן. 52 דרום טראָג אױך דו דײַן שאַנד, װאָס דו האָסט געמשפּט דײַנע שװעסטער; דורך דײַנע זינד װאָס דו האָסט געטאָן מער אומװערדיק פֿון זײ, װערן זײ גערעכטער פֿון דיר; דרום אױך דו שעם זיך, און טראָג דײַן שאַנד, װאָס דו רעכטפֿאַרטיקסט דײַנע שװעסטער. 53 און איך װעל אומקערן זײער געפֿאַנגענשאַפֿט, די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון סדום און אירע טעכטער, און די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון שומרון און אירע טעכטער, און די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון דײַנע געפֿאַנגענע צװישן זײ; 54 כּדי זאָלסט טראָגן דײַן שאַנד, און זיך שעמען פֿאַר אַלץ װאָס דו האָסט געטאָן, אַז דו ביסט זײ געװאָרן אַ טרײסטונג. 55 און דײַנע שװעסטער סדום און אירע טעכטערװעלן זיך אומקערן צו זײער פֿריִערדיקן שטאַנד, און שומרון און אירע טעכטער, װעלן זיך אומקערן צו זײער פֿריִערדיקן שטאַנד, און דו און דײַנע טעכטער – װעט זיך אומקערן צו אײַער פֿריִערדיקן שטאַנד. 56 און איז ניט סדום דײַן שװעסטערגעװען אַ גערײד אין דײַן מױל, אין דעם טאָג פֿון דײַן שטאָלץ, 57 אײדער דײַן שלעכטיקײט איז אַנטפּלעקט געװאָרן, װי אין דער צײַט פֿון דער לעסטערונגפֿון די טעכטער פֿון ארם, און פֿון אַלע אירע אַרומיקע, די טעכטער פֿון די פּלִשתּים, װאָס פֿאַראַכטן דיך פֿון רונד אַרום? 58 דײַן שענדלעכקײט און דײַנע אומװערדיקײטן – דו װעסט זײ טראָגן, זאָגט גאָט. 59 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: יאָ, איך װעל טאָן מיט דיר אַזױ װי דו האָסט געטאָן, װאָס דו האָסט פֿאַראַכט די שבֿועה, צו פֿאַרשטערן דעם בונד. 60 אָבער איך װעל זיך דערמאָנען אָן מײַן בונד מיט דיראין די טעג פֿון דײַן יוגנט, און װעל דיר אױפֿשטעלן אַן אײביקן בונד. 61 און װעסט זיך דערמאָנען דײַנע װעגן, און זיך שעמען, װען דו קריגסט דײַנע שװעסטער, די גרעסערע פֿון דיר מיט די קלענערע פֿון דיר; און איך װעל זײ דיר געבן פֿאַר טעכטער, אָבער ניט פֿון װעגן דײַן בונד. 62 און איך װעל אױפֿשטעלן מײַן בונד מיט דיר, און װעסט װיסן, אַז איך בין יהוה; 63 כּדי זאָלסט זיך דערמאָנען און זיך שעמען, און מער אַ מױל ניט עפֿענען פֿון װעגן דײַן שאַנד, װען איך בין דיר מכפּר אױף אַלץ װאָס דו האָסט געטאָן, זאָגט גאָט דער האַר.
עברית
1 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 2 בֶּן־אָדָ֕ם הוֹדַ֥ע אֶת־יְרוּשָׁלַ֖͏ִם אֶת־תּוֹעֲבֹתֶֽיהָ׃ 3 וְאָמַרְתָּ֞ כֹּה־אָמַ֨ר אֲדֹנָ֤י יְהוִה֙ לִיר֣וּשָׁלִַ֔ם מְכֹרֹתַ֙יִךְ֙ וּמֹ֣לְדֹתַ֔יִךְ מֵאֶ֖רֶץ הַֽכְּנַעֲנִ֑י אָבִ֥יךְ הָאֱמֹרִ֖י וְאִמֵּ֥ךְ חִתִּֽית׃ 4 וּמוֹלְדוֹתַ֗יִךְ בְּי֨וֹם הוּלֶּ֤דֶת אֹתָךְ֙ לֹֽא־כָרַּ֣ת שָׁרֵּ֔ךְ וּבְמַ֥יִם לֹֽא־רֻחַ֖צְתְּ לְמִשְׁעִ֑י וְהָמְלֵ֙חַ֙ לֹ֣א הֻמְלַ֔חַתְּ וְהָחְתֵּ֖ל לֹ֥א חֻתָּֽלְתְּ׃ 5 לֹא־חָ֨סָה עָלַ֜יִךְ עַ֗יִן לַעֲשׂ֥וֹת לָ֛ךְ אַחַ֥ת מֵאֵ֖לֶּה לְחֻמְלָ֣ה עָלָ֑יִךְ וַֽתֻּשְׁלְכִ֞י אֶל־פְּנֵ֤י הַשָּׂדֶה֙ בְּגֹ֣עַל נַפְשֵׁ֔ךְ בְּי֖וֹם הֻלֶּ֥דֶת אֹתָֽךְ׃ 6 וָאֶעֱבֹ֤ר עָלַ֙יִךְ֙ וָֽאֶרְאֵ֔ךְ מִתְבּוֹסֶ֖סֶת בְּדָמָ֑יִךְ וָאֹ֤מַר לָךְ֙ בְּדָמַ֣יִךְ חֲיִ֔י וָאֹ֥מַר לָ֖ךְ בְּדָמַ֥יִךְ חֲיִֽי׃ 7 רְבָבָ֗ה כְּצֶ֤מַח הַשָּׂדֶה֙ נְתַתִּ֔יךְ וַתִּרְבִּי֙ וַֽתִּגְדְּלִ֔י וַתָּבֹ֖אִי בַּעֲדִ֣י עֲדָיִ֑ים שָׁדַ֤יִם נָכֹ֙נוּ֙ וּשְׂעָרֵ֣ךְ צִמֵּ֔חַ וְאַ֖תְּ עֵרֹ֥ם וְעֶרְיָֽה׃ 8 וָאֶעֱבֹ֨ר עָלַ֜יִךְ וָאֶרְאֵ֗ךְ וְהִנֵּ֤ה עִתֵּךְ֙ עֵ֣ת דֹּדִ֔ים וָאֶפְרֹ֤שׂ כְּנָפִי֙ עָלַ֔יִךְ וָאֲכַסֶּ֖ה עֶרְוָתֵ֑ךְ וָאֶשָּׁ֣בַֽע לָ֠ךְ וָאָב֨וֹא בִבְרִ֜ית אֹתָ֗ךְ נְאֻ֛ם אֲדֹנָ֥י יְהוִ֖ה וַתִּ֥הְיִי לִֽי׃ 9 וָאֶרְחָצֵ֣ךְ בַּמַּ֔יִם וָאֶשְׁטֹ֥ף דָּמַ֖יִךְ מֵֽעָלָ֑יִךְ וָאֲסֻכֵ֖ךְ בַּשָּֽׁמֶן׃ 10 וָאַלְבִּישֵׁ֣ךְ רִקְמָ֔ה וָאֶנְעֲלֵ֖ךְ תָּ֑חַשׁ וָאֶחְבְּשֵׁ֣ךְ בַּשֵּׁ֔שׁ וַאֲכַסֵּ֖ךְ מֶֽשִׁי׃ 11 וָאֶעְדֵּ֖ךְ עֶ֑דִי וָאֶתְּנָ֤ה צְמִידִים֙ עַל־יָדַ֔יִךְ וְרָבִ֖יד עַל־גְּרוֹנֵֽךְ׃ 12 וָאֶתֵּ֥ן נֶ֙זֶם֙ עַל־אַפֵּ֔ךְ וַעֲגִילִ֖ים עַל־אָזְנָ֑יִךְ וַעֲטֶ֥רֶת תִּפְאֶ֖רֶת בְּרֹאשֵֽׁךְ׃ 13 וַתַּעְדִּ֞י זָהָ֣ב וָכֶ֗סֶף וּמַלְבּוּשֵׁךְ֙ ששי וָמֶ֙שִׁי֙ וְרִקְמָ֔ה סֹ֧לֶת וּדְבַ֛שׁ וָשֶׁ֖מֶן אכלתי וַתִּ֙יפִי֙ בִּמְאֹ֣ד מְאֹ֔ד וַֽתִּצְלְחִ֖י לִמְלוּכָֽה׃ 14 וַיֵּ֨צֵא לָ֥ךְ שֵׁ֛ם בַּגּוֹיִ֖ם בְּיָפְיֵ֑ךְ כִּ֣י כָּלִ֣יל ה֗וּא בַּֽהֲדָרִי֙ אֲשֶׁר־שַׂ֣מְתִּי עָלַ֔יִךְ נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃ 15 וַתִּבְטְחִ֣י בְיָפְיֵ֔ךְ וַתִּזְנִ֖י עַל־שְׁמֵ֑ךְ וַתִּשְׁפְּכִ֧י אֶת־תַּזְנוּתַ֛יִךְ עַל־כָּל־עוֹבֵ֖ר לוֹ־יֶֽהִי׃ 16 וַתִּקְחִ֣י מִבְּגָדַ֗יִךְ וַתַּֽעֲשִׂי־לָךְ֙ בָּמ֣וֹת טְלֻא֔וֹת וַתִּזְנִ֖י עֲלֵיהֶ֑ם לֹ֥א בָא֖וֹת וְלֹ֥א יִהְיֶֽה׃ 17 וַתִּקְחִ֞י כְּלֵ֣י תִפְאַרְתֵּ֗ךְ מִזְּהָבִ֤י וּמִכַּסְפִּי֙ אֲשֶׁ֣ר נָתַ֣תִּי לָ֔ךְ וַתַּעֲשִׂי־לָ֖ךְ צַלְמֵ֣י זָכָ֑ר וַתִּזְנִי־בָֽם׃ 18 וַתִּקְחִ֛י אֶת־בִּגְדֵ֥י רִקְמָתֵ֖ךְ וַתְּכַסִּ֑ים וְשַׁמְנִי֙ וּקְטָרְתִּ֔י נתתי לִפְנֵיהֶֽם׃ 19 וְלַחְמִי֩ אֲשֶׁר־נָתַ֨תִּי לָ֜ךְ סֹ֣לֶת וָשֶׁ֤מֶן וּדְבַשׁ֙ הֶֽאֱכַלְתִּ֔יךְ וּנְתַתִּ֧יהוּ לִפְנֵיהֶ֛ם לְרֵ֥יחַ נִיחֹ֖חַ וַיֶּ֑הִי נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃ 20 וַתִּקְחִ֞י אֶת־בָּנַ֤יִךְ וְאֶת־בְּנוֹתַ֙יִךְ֙ אֲשֶׁ֣ר יָלַ֣דְתְּ לִ֔י וַתִּזְבָּחִ֥ים לָהֶ֖ם לֶאֱכ֑וֹל הַמְעַ֖ט מתזנתך 21 וַֽתִּשְׁחֲטִ֖י אֶת־בָּנָ֑י וַֽתִּתְּנִ֔ים בְּהַעֲבִ֥יר אוֹתָ֖ם לָהֶֽם׃ 22 וְאֵ֤ת כָּל־תּוֹעֲבֹתַ֙יִךְ֙ וְתַזְנֻתַ֔יִךְ לֹ֥א זכרתי אֶת־יְמֵ֣י נְעוּרָ֑יִךְ בִּֽהְיוֹתֵךְ֙ עֵרֹ֣ם וְעֶרְיָ֔ה מִתְבּוֹסֶ֥סֶת בְּדָמֵ֖ךְ הָיִֽית׃ 23 וַיְהִ֕י אַחֲרֵ֖י כָּל־רָעָתֵ֑ךְ א֣וֹי א֣וֹי לָ֔ךְ נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃ 24 וַתִּבְנִי־לָ֖ךְ גֶּ֑ב וַתַּעֲשִׂי־לָ֥ךְ רָמָ֖ה בְּכָל־רְחֽוֹב׃ 25 אֶל־כָּל־רֹ֣אשׁ דֶּ֗רֶךְ בָּנִית֙ רָֽמָתֵ֔ךְ וַתְּתַֽעֲבִי֙ אֶת־יָפְיֵ֔ךְ וַתְּפַשְּׂקִ֥י אֶת־רַגְלַ֖יִךְ לְכָל־עוֹבֵ֑ר וַתַּרְבִּ֖י אֶת־תזנתך 26 וַתִּזְנִ֧י אֶל־בְּנֵֽי־מִצְרַ֛יִם שְׁכֵנַ֖יִךְ גִּדְלֵ֣י בָשָׂ֑ר וַתַּרְבִּ֥י אֶת־תַּזְנֻתֵ֖ךְ לְהַכְעִיסֵֽנִי׃ 27 וְהִנֵּ֨ה נָטִ֤יתִי יָדִי֙ עָלַ֔יִךְ וָאֶגְרַ֖ע חֻקֵּ֑ךְ וָאֶתְּנֵ֞ךְ בְּנֶ֤פֶשׁ שֹׂנְאוֹתַ֙יִךְ֙ בְּנ֣וֹת פְּלִשְׁתִּ֔ים הַנִּכְלָמ֖וֹת מִדַּרְכֵּ֥ךְ זִמָּֽה׃ 28 וַתִּזְנִי֙ אֶל־בְּנֵ֣י אַשּׁ֔וּר מִבִּלְתִּ֖י שָׂבְעָתֵ֑ךְ וַתִּזְנִ֕ים וְגַ֖ם לֹ֥א שָׂבָֽעַתְּ׃ 29 וַתַּרְבִּ֧י אֶת־תַּזְנוּתֵ֛ךְ אֶל־אֶ֥רֶץ כְּנַ֖עַן כַּשְׂדִּ֑ימָה וְגַם־בְּזֹ֖את לֹ֥א שָׂבָֽעַתְּ׃ 30 מָ֤ה אֲמֻלָה֙ לִבָּתֵ֔ךְ נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה בַּעֲשׂוֹתֵךְ֙ אֶת־כָּל־אֵ֔לֶּה מַעֲשֵׂ֥ה אִשָּֽׁה־זוֹנָ֖ה שַׁלָּֽטֶת׃ 31 בִּבְנוֹתַ֤יִךְ גַּבֵּךְ֙ בְּרֹ֣אשׁ כָּל־דֶּ֔רֶךְ וְרָמָתֵ֥ךְ עשיתי בְּכָל־רְח֑וֹב וְלֹא־הייתי כַּזּוֹנָ֖ה לְקַלֵּ֥ס אֶתְנָֽן׃ 32 הָאִשָּׁ֖ה הַמְּנָאָ֑פֶת תַּ֣חַת אִישָׁ֔הּ תִּקַּ֖ח אֶת־זָרִֽים׃ 33 לְכָל־זֹנ֖וֹת יִתְּנוּ־נֵ֑דֶה וְאַ֨תְּ נָתַ֤תְּ אֶת־נְדָנַ֙יִךְ֙ לְכָל־מְאַֽהֲבַ֔יִךְ וַתִּשְׁחֳדִ֣י אוֹתָ֗ם לָב֥וֹא אֵלַ֛יִךְ מִסָּבִ֖יב בְּתַזְנוּתָֽיִךְ׃ 34 וַיְהִי־בָ֨ךְ הֵ֤פֶךְ מִן־הַנָּשִׁים֙ בְּתַזְנוּתַ֔יִךְ וְאַחֲרַ֖יִךְ לֹ֣א זוּנָּ֑ה וּבְתִתֵּ֣ךְ אֶתְנָ֗ן וְאֶתְנַ֛ן לֹ֥א נִתַּן־לָ֖ךְ וַתְּהִ֥י לְהֶֽפֶךְ׃ 35 לָכֵ֣ן זוֹנָ֔ה שִׁמְעִ֖י דְּבַר־יְהוָֽה׃   פ
36 כֹּֽה־אָמַ֞ר אֲדֹנָ֣י יְהֹוִ֗ה יַ֣עַן הִשָּׁפֵ֤ךְ נְחֻשְׁתֵּךְ֙ וַתִּגָּלֶ֣ה עֶרְוָתֵ֔ךְ בְּתַזְנוּתַ֖יִךְ עַל־מְאַהֲבָ֑יִךְ וְעַל֙ כָּל־גִּלּוּלֵ֣י תוֹעֲבוֹתַ֔יִךְ וְכִדְמֵ֣י בָנַ֔יִךְ אֲשֶׁ֥ר נָתַ֖תְּ לָהֶֽם׃ 37 לָ֠כֵן הִנְנִ֨י מְקַבֵּ֤ץ אֶת־כָּל־מְאַהֲבַ֙יִךְ֙ אֲשֶׁ֣ר עָרַ֣בְתְּ עֲלֵיהֶ֔ם וְאֵת֙ כָּל־אֲשֶׁ֣ר אָהַ֔בְתְּ עַ֖ל כָּל־אֲשֶׁ֣ר שָׂנֵ֑את וְקִבַּצְתִּי֩ אֹתָ֨ם עָלַ֜יִךְ מִסָּבִ֗יב וְגִלֵּיתִ֤י עֶרְוָתֵךְ֙ אֲלֵהֶ֔ם וְרָא֖וּ אֶת־כָּל־עֶרְוָתֵֽךְ׃ 38 וּשְׁפַטְתִּיךְ֙ מִשְׁפְּטֵ֣י נֹאֲפ֔וֹת וְשֹׁפְכֹ֖ת דָּ֑ם וּנְתַתִּ֕יךְ דַּ֥ם חֵמָ֖ה וְקִנְאָֽה׃ 39 וְנָתַתִּ֨י אוֹתָ֜ךְ בְּיָדָ֗ם וְהָרְס֤וּ גַבֵּךְ֙ וְנִתְּצ֣וּ רָמֹתַ֔יִךְ וְהִפְשִׁ֤יטוּ אוֹתָךְ֙ בְּגָדַ֔יִךְ וְלָקְח֖וּ כְּלֵ֣י תִפְאַרְתֵּ֑ךְ וְהִנִּיח֖וּךְ עֵירֹ֥ם וְעֶרְיָֽה׃ 40 וְהֶעֱל֤וּ עָלַ֙יִךְ֙ קָהָ֔ל וְרָגְמ֥וּ אוֹתָ֖ךְ בָּאָ֑בֶן וּבִתְּק֖וּךְ בְּחַרְבוֹתָֽם׃ 41 וְשָׂרְפ֤וּ בָתַּ֙יִךְ֙ בָּאֵ֔שׁ וְעָשׂוּ־בָ֣ךְ שְׁפָטִ֔ים לְעֵינֵ֖י נָשִׁ֣ים רַבּ֑וֹת וְהִשְׁבַּתִּיךְ֙ מִזּוֹנָ֔ה וְגַם־אֶתְנַ֖ן לֹ֥א תִתְּנִי־עֽוֹד׃ 42 וַהֲנִחֹתִ֤י חֲמָתִי֙ בָּ֔ךְ וְסָ֥רָה קִנְאָתִ֖י מִמֵּ֑ךְ וְשָׁ֣קַטְתִּ֔י וְלֹ֥א אֶכְעַ֖ס עֽוֹד׃ 43 יַ֗עַן אֲשֶׁ֤ר לֹֽא־זכרתי אֶת־יְמֵ֣י נְעוּרַ֔יִךְ וַתִּרְגְּזִי־לִ֖י בְּכָל־אֵ֑לֶּה וְגַם־אֲנִ֨י הֵ֜א דַּרְכֵּ֣ךְ בְּרֹ֣אשׁ נָתַ֗תִּי נְאֻם֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה וְלֹ֤א עשיתי אֶת־הַזִּמָּ֔ה עַ֖ל כָּל־תּוֹעֲבֹתָֽיִךְ׃ 44 הִנֵּה֙ כָּל־הַמֹּשֵׁ֔ל עָלַ֥יִךְ יִמְשֹׁ֖ל לֵאמֹ֑ר כְּאִמָּ֖ה בִּתָּֽהּ׃ 45 בַּת־אִמֵּ֣ךְ אַ֔תְּ גֹּעֶ֥לֶת אִישָׁ֖הּ וּבָנֶ֑יהָ וַאֲח֨וֹת אֲחוֹתֵ֜ךְ אַ֗תְּ אֲשֶׁ֤ר גָּֽעֲ֙לוּ֙ אַנְשֵׁיהֶ֣ן וּבְנֵיהֶ֔ן אִמְּכֶ֣ן חִתִּ֔ית וַאֲבִיכֶ֖ן אֱמֹרִֽי׃ 46 וַאֲחוֹתֵ֨ךְ הַגְּדוֹלָ֤ה שֹֽׁמְרוֹן֙ הִ֣יא וּבְנוֹתֶ֔יהָ הַיּוֹשֶׁ֖בֶת עַל־שְׂמֹאולֵ֑ךְ וַאֲחוֹתֵ֞ךְ הַקְּטַנָּ֣ה מִמֵּ֗ךְ הַיּוֹשֶׁ֙בֶת֙ מִֽימִינֵ֔ךְ סְדֹ֖ם וּבְנוֹתֶֽיהָ׃ 47 וְלֹ֤א בְדַרְכֵיהֶן֙ הָלַ֔כְתְּ וּבְתוֹעֲבֽוֹתֵיהֶ֖ן עשיתי כִּמְעַ֣ט קָ֔ט וַתַּשְׁחִ֥תִי מֵהֵ֖ן בְּכָל־דְּרָכָֽיִךְ׃ 48 חַי־אָ֗נִי נְאֻם֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה אִם־עָֽשְׂתָה֙ סְדֹ֣ם אֲחוֹתֵ֔ךְ הִ֖יא וּבְנוֹתֶ֑יהָ כַּאֲשֶׁ֣ר עָשִׂ֔ית אַ֖תְּ וּבְנוֹתָֽיִךְ׃ 49 הִנֵּה־זֶ֣ה הָיָ֔ה עֲוֺ֖ן סְדֹ֣ם אֲחוֹתֵ֑ךְ גָּא֨וֹן שִׂבְעַת־לֶ֜חֶם וְשַׁלְוַ֣ת הַשְׁקֵ֗ט הָ֤יָה לָהּ֙ וְלִבְנוֹתֶ֔יהָ וְיַד־עָנִ֥י וְאֶבְי֖וֹן לֹ֥א הֶחֱזִֽיקָה׃ 50 וַֽתִּגְבְּהֶ֔ינָה וַתַּעֲשֶׂ֥ינָה תוֹעֵבָ֖ה לְפָנָ֑י וָאָסִ֥יר אֶתְהֶ֖ן כַּאֲשֶׁ֥ר רָאִֽיתִי׃   ס 51 וְשֹׁ֣מְר֔וֹן כַּחֲצִ֥י חַטֹּאתַ֖יִךְ לֹ֣א חָטָ֑אָה וַתַּרְבִּ֤י אֶת־תּוֹעֲבוֹתַ֙יִךְ֙ מֵהֵ֔נָּה וַתְּצַדְּקִי֙ אֶת־אחותך בְּכָל־תּוֹעֲבוֹתַ֖יִךְ אֲשֶׁ֥ר עשיתי 52 גַּם־אַ֣תְּ שְׂאִ֣י כְלִמָּתֵ֗ךְ אֲשֶׁ֤ר פִּלַּלְתְּ֙ לַֽאֲחוֹתֵ֔ךְ בְּחַטֹּאתַ֛יִךְ אֲשֶׁר־הִתְעַ֥בְתְּ מֵהֵ֖ן תִּצְדַּ֣קְנָה מִמֵּ֑ךְ וְגַם־אַ֥תְּ בּ֙וֹשִׁי֙ וּשְׂאִ֣י כְלִמָּתֵ֔ךְ בְּצַדֶּקְתֵּ֖ךְ אַחְיוֹתֵֽךְ׃ 53 וְשַׁבְתִּי֙ אֶת־שְׁבִ֣יתְהֶ֔ן אֶת־שבית סְדֹם֙ וּבְנוֹתֶ֔יהָ וְאֶת־שבית שֹׁמְר֖וֹן וּבְנוֹתֶ֑יהָ ושבית שְׁבִיתַ֖יִךְ בְּתוֹכָֽהְנָה׃ 54 לְמַ֙עַן֙ תִּשְׂאִ֣י כְלִמָּתֵ֔ךְ וְנִכְלַ֕מְתְּ מִכֹּ֖ל אֲשֶׁ֣ר עָשִׂ֑ית בְּנַחֲמֵ֖ךְ אֹתָֽן׃ 55 וַאֲחוֹתַ֗יִךְ סְדֹ֤ם וּבְנוֹתֶ֙יהָ֙ תָּשֹׁ֣בְןָ לְקַדְמָתָ֔ן וְשֹֽׁמְרוֹן֙ וּבְנוֹתֶ֔יהָ תָּשֹׁ֖בְןָ לְקַדְמָתָ֑ן וְאַתְּ֙ וּבְנוֹתַ֔יִךְ תְּשֻׁבֶ֖ינָה לְקַדְמַתְכֶֽן׃ 56 וְל֤וֹא הָֽיְתָה֙ סְדֹ֣ם אֲחוֹתֵ֔ךְ לִשְׁמוּעָ֖ה בְּפִ֑יךְ בְּי֖וֹם גְּאוֹנָֽיִךְ׃ 57 בְּטֶרֶם֮ תִּגָּלֶ֣ה רָעָתֵךְ֒ כְּמ֗וֹ עֵ֚ת חֶרְפַּ֣ת בְּנוֹת־אֲרָ֔ם וְכָל־סְבִיבוֹתֶ֖יהָ בְּנ֣וֹת פְּלִשְׁתִּ֑ים הַשָּׁאט֥וֹת אוֹתָ֖ךְ מִסָּבִֽיב׃ 58 אֶת־זִמָּתֵ֥ךְ וְאֶת־תּוֹעֲבוֹתַ֖יִךְ אַ֣תְּ נְשָׂאתִ֑ים נְאֻ֖ם יְהוָֽה׃   ס 59 כִּ֣י כֹ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה ועשית אוֹתָ֖ךְ כַּאֲשֶׁ֣ר עָשִׂ֑ית אֲשֶׁר־בָּזִ֥ית אָלָ֖ה לְהָפֵ֥ר בְּרִֽית׃ 60 וְזָכַרְתִּ֨י אֲנִ֧י אֶת־בְּרִיתִ֛י אוֹתָ֖ךְ בִּימֵ֣י נְעוּרָ֑יִךְ וַהֲקִמוֹתִ֥י לָ֖ךְ בְּרִ֥ית עוֹלָֽם׃ 61 וְזָכַ֣רְתְּ אֶת־דְּרָכַיִךְ֮ וְנִכְלַמְתְּ֒ בְּקַחְתֵּ֗ךְ אֶת־אֲחוֹתַ֙יִךְ֙ הַגְּדֹל֣וֹת מִמֵּ֔ךְ אֶל־הַקְּטַנּ֖וֹת מִמֵּ֑ךְ וְנָתַתִּ֨י אֶתְהֶ֥ן לָ֛ךְ לְבָנ֖וֹת וְלֹ֥א מִבְּרִיתֵֽךְ׃ 62 וַהֲקִימוֹתִ֥י אֲנִ֛י אֶת־בְּרִיתִ֖י אִתָּ֑ךְ וְיָדַ֖עַתְּ כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃ 63 לְמַ֤עַן תִּזְכְּרִי֙ וָבֹ֔שְׁתְּ וְלֹ֨א יִֽהְיֶה־לָּ֥ךְ עוֹד֙ פִּתְח֣וֹן פֶּ֔ה מִפְּנֵ֖י כְּלִמָּתֵ֑ךְ בְּכַפְּרִי־לָךְ֙ לְכָל־אֲשֶׁ֣ר עָשִׂ֔ית נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   ס