Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און צו מיר זײַנען געקומען מענער פֿון די עלטסטע פֿון ישׂראל, און זײַנען געזעסן פֿאַר מיר.
2 איז דאָס װאָרט פֿון גאָט געװען צו מיר אַזױ צו זאָגן: 3 מענטשנקינד, די דאָזיקע לײַט האָבן אױפֿגעשטעלטזײערע אָפּגעטער אין זײער האַרצן, און די שטרױכלונג צו זײער זינדהאַלטן זײ אַקעגן זײער פּנים; זאָל איך פֿרעגן זיך לאָזן פֿרעגן פֿון זײ? 4 דרום רעד מיט זײ, און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: יעטװעדער מאַן פֿון דעם הױז פֿון ישׂראלװאָס װעט אױפֿשטעלן זײַנע אָפּגעטער אין זײַן האַרצן, און די שטרױכלונג צו זײַן זינדװעט ער האַלטן אַקעגן זײַן פּנים, און ער װעט קומען צום נבֿיא, װעל איך יהוה אים ענטפֿערן – דעם װאָס קומט מיט זײַנע פֿיל אָפּגעטער; 5 כּדי צו פֿאַרכאַפּען בײַם האַרצן דאָס הױז פֿון ישׂראל, װאָס האָבן זיך אָפּגעקערט פֿון מירדורך זײערע אָפּגעטער אַלע. 6 דרום זאָג צו דעם הױז פֿון ישׂראל: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: קערט צוריק, און קערט אײַך אום פֿון אײַערע אָפּגעטער, און פֿון אַלע אײַערע אומװערדיקײטן קערט אָפּ אײַער פּנים. 7 װאָרום יעטװעדער מאַן פֿון דעם הױז פֿון ישׂראל, אָדער פֿון דעם פֿרעמדן װאָס האַלט זיך אױף אין ישׂראל, װאָס װעט זיך אָפּשײדן פֿון הינטער מיר, און װעט אױפֿשטעלן זײַנע אָפּגעטער אין זײַן האַרצן, און די שטרױכלונג צו זײַן זינד װעט ער האַלטן אַקעגן זײַן פּנים, און ער װעט קומען צום נבֿיא, כּדי ער זאָל מיך פֿרעגן פֿון זײַנעט װעגן, װעל איך יהוה אַלײן אים ענטפֿערן. 8 און איך װעל קערן מײַן פּנים אַקעגן יענעם מאַן, און װעל אים פֿאַרװיסטן, פֿאַר אַ צײכן און פֿאַר אַ שפּריכװאָרט, און װעל אים פֿאַרשנײַדן פֿון צװישן זײַן פֿאָלק; און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה. 9 און אַז דער נבֿיא װעט פֿאַרפֿירט װערן, און װעט רעדן אַ װאָרט, האָב איך יהוה דאָס פֿאַרפֿירט יענעם נבֿיא, און איך װעל אױסשטרעקן מײַן האַנט אױף אים, און װעל אים פֿאַרטיליקן פֿון צװישן מײַן פֿאָלק ישׂראל. 10 און זײ װעלן טראָגן זײער זינד; אַזױ װי די זינד פֿון דעם פֿרעגער, אַזױ װעט זײַן די זינד פֿון דעם נבֿיא. 11 כּדי דאָס הױז פֿון ישׂראלזאָלן מער ניט אַװעקבלאָנדזשען פֿון הינטער מיר, און זאָלן זיך מער ניט פֿאַראומרײניקןמיט אַלע זײערע פֿאַרברעכן; און זײ זאָלן מיר זײַן צום פֿאָלק, און איך זאָל זײ זײַן צום גאָט, זאָגט גאָט דער האַר.
12 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 13 מענטשנקינד, װען אַ לאַנד זאָל זינדיקן קעגן מירצו פֿעלשן אַ פֿעלשונג, און איך זאָל אױסשטרעקן מײַן האַנט אױף איר, און איר צעברעכן דעם אונטערלען פֿון ברױט, און אָנשיקן אױף איר אַ הונגער, און פֿאַרשנײַדן פֿון איר מענטשן און בהמות, 14 און די דאָזיקע דרײַ מענער זאָלן זײַן אין איר: נֹח, דניאל, און אִיובֿ, װעלן זײ מיט זײער גערעכטיקײטנאָר מציל זײַן זײער נפֿש, זאָגט גאָט דער האַר. 15 װען אַ בײזע חיה זאָל איך מאַכן דורכגײן אין לאַנד, און זי זאָל עס פֿון מענטשן באַרױבן, און עס זאָל װערן אַ װיסטעניש אָן אַ דורכגײערפֿון װעגן דער חיה, 16 מעגן די דאָזיקע דרײַ מענער זײַן אין איר, אַזױ װי איך לעב, זאָגט גאָט דער האַר, אױב זײ װעלן מציל זײַן זין אָדער טעכטער! זײ אַלײן װעלן ניצול װערן, אָבער דאָס לאַנד װעט װערן אַ װיסטעניש. 17 אָדער װען אַ שװערד זאָל איך ברענגען אױף יענעם לאַנד, און זאָגן: אַ שװערד זאָל דורכגײן אין לאַנד; און איך זאָל פֿאַרשנײַדן פֿון איר מענטשן און בהמות, 18 און די דאָזיקע דרײַ מענער זײַנען אין איר, אַזױ װי איך לעב, זאָגט גאָט דער האַר, זײ װעלן ניט מציל זײַן זין און טעכטער; בלױז זײ אַלײן װעלן ניצול װערן. 19 אָדער װען אַ פּעסט זאָל איך שיקן אױף יענעם לאַנד, און אױסגיסן מײַן גרימצאָרן אױף איר מיט בלוט, צו פֿאַרשנײַדן פֿון איר מענטשן און בהמות, 20 און נֹח, דניאל, און אִיובֿ זײַנען אין איר, אַזױ װי איך לעב, זאָגט גאָט דער האַר, אױב זײ װעלן מציל זײַן אַ זון אָדער אַ טאָכטער! זײ װעלן מיט זײער גערעכטיקײט נאָר מציל זײַן זײער נפֿש.
21 פֿאַר װאָר, אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: הײַנט װי שױן אַז מײַנע פֿיר בײזע שטראָפֿן, שװערד, און הונגער, און אַ בײזע חיה, און פּעסט, האָב איך אָנגעשיקט אױף ירושלים, צו פֿאַרשנײַדן פֿון איר מענטשן און בהמות! 22 אָבער אָט איז געבליבן אַן אַנטרינונג אין איר, די װאָס װערן אַרױסגעפֿירט, זין און טעכטער; אָט קומען זײ אַרױס צו אײַך, און איר װעט זען זײער װעג און זײערע מעשׂים, און איר װעט אײַך טרײסטן װעגן דעם בײזװאָס איך האָב געבראַכט אױף ירושלים, װעגן אַלץ װאָס איך האָב געבראַכט אױף איר; 23 װאָרום זײ װעלן אײַך זײַן אַ טרײסטונג, אַז איר װעט זען זײער װעג און זײערע מעשׂים; און איר װעט װיסן אַז ניט אומזיסט האָב איך געטאָן אַלץ װאָס איך האָב געטאָן אין איר, זאָגט גאָט דער האַר.
עברית
1 וַיָּב֤וֹא אֵלַי֙ אֲנָשִׁ֔ים מִזִּקְנֵ֖י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיֵּשְׁב֖וּ לְפָנָֽי׃   פ
2 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 3 בֶּן־אָדָ֗ם הָאֲנָשִׁ֤ים הָאֵ֙לֶּה֙ הֶעֱל֤וּ גִלּֽוּלֵיהֶם֙ עַל־לִבָּ֔ם וּמִכְשׁ֣וֹל עֲוֺנָ֔ם נָתְנ֖וּ נֹ֣כַח פְּנֵיהֶ֑ם הַאִדָּרֹ֥שׁ אִדָּרֵ֖שׁ לָהֶֽם׃   ס 4 לָכֵ֣ן דַּבֵּר־א֠וֹתָם וְאָמַרְתָּ֨ אֲלֵיהֶ֜ם כֹּה־אָמַ֣ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֗ה אִ֣ישׁ אִ֣ישׁ מִבֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֡ל אֲשֶׁר֩ יַעֲלֶ֨ה אֶת־גִּלּוּלָ֜יו אֶל־לִבּ֗וֹ וּמִכְשׁ֤וֹל עֲוֺנוֹ֙ יָשִׂים֙ נֹ֣כַח פָּנָ֔יו וּבָ֖א אֶל־הַנָּבִ֑יא אֲנִ֣י יְהוָ֗ה נַעֲנֵ֧יתִי ל֦וֹ בה בְּרֹ֥ב גִּלּוּלָֽיו׃ 5 לְמַ֛עַן תְּפֹ֥שׂ אֶת־בֵּֽית־יִשְׂרָאֵ֖ל בְּלִבָּ֑ם אֲשֶׁ֤ר נָזֹ֙רוּ֙ מֵֽעָלַ֔י בְּגִלּֽוּלֵיהֶ֖ם כֻּלָּֽם׃   ס 6 לָכֵ֞ן אֱמֹ֣ר אֶל־בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֗ל כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה שׁ֣וּבוּ וְהָשִׁ֔יבוּ מֵעַ֖ל גִּלּֽוּלֵיכֶ֑ם וּמֵעַ֥ל כָּל־תּוֹעֲבֹתֵיכֶ֖ם הָשִׁ֥יבוּ פְנֵיכֶֽם׃ 7 כִּי֩ אִ֨ישׁ אִ֜ישׁ מִבֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֗ל וּמֵהַגֵּר֮ אֲשֶׁר־יָג֣וּר בְּיִשְׂרָאֵל֒ וְיִנָּזֵ֣ר מֵֽאַחֲרַ֗י וְיַ֤עַל גִּלּוּלָיו֙ אֶל־לִבּ֔וֹ וּמִכְשׁ֣וֹל עֲוֺנ֔וֹ יָשִׂ֖ים נֹ֣כַח פָּנָ֑יו וּבָ֤א אֶל־הַנָּבִיא֙ לִדְרָשׁ־ל֣וֹ בִ֔י אֲנִ֣י יְהוָ֔ה נַֽעֲנֶה־לּ֖וֹ בִּֽי׃ 8 וְנָתַתִּ֨י פָנַ֜י בָּאִ֣ישׁ הַה֗וּא וַהֲשִֽׂמֹתִ֙יהוּ֙ לְא֣וֹת וְלִמְשָׁלִ֔ים וְהִכְרַתִּ֖יו מִתּ֣וֹךְ עַמִּ֑י וִֽידַעְתֶּ֖ם כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   ס 9 וְהַנָּבִ֤יא כִֽי־יְפֻתֶּה֙ וְדִבֶּ֣ר דָּבָ֔ר אֲנִ֤י יְהוָה֙ פִּתֵּ֔יתִי אֵ֖ת הַנָּבִ֣יא הַה֑וּא וְנָטִ֤יתִי אֶת־יָדִי֙ עָלָ֔יו וְהִ֨שְׁמַדְתִּ֔יו מִתּ֖וֹךְ עַמִּ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 10 וְנָשְׂא֖וּ עֲוֺנָ֑ם כַּֽעֲוֺן֙ הַדֹּרֵ֔שׁ כַּעֲוֺ֥ן הַנָּבִ֖יא יִֽהְיֶֽה׃ 11 לְ֠מַעַן לֹֽא־יִתְע֨וּ ע֤וֹד בֵּֽית־יִשְׂרָאֵל֙ מֵאַֽחֲרַ֔י וְלֹֽא־יִטַּמְּא֥וּ ע֖וֹד בְּכָל־פִּשְׁעֵיהֶ֑ם וְהָ֥יוּ לִ֣י לְעָ֗ם וַֽאֲנִי֙ אֶהְיֶ֤ה לָהֶם֙ לֵֽאלֹהִ֔ים נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   פ
12 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 13 בֶּן־אָדָ֗ם אֶ֚רֶץ כִּ֤י תֶחֱטָא־לִי֙ לִמְעָל־מַ֔עַל וְנָטִ֤יתִי יָדִי֙ עָלֶ֔יהָ וְשָׁבַ֥רְתִּי לָ֖הּ מַטֵּה־לָ֑חֶם וְהִשְׁלַחְתִּי־בָ֣הּ רָעָ֔ב וְהִכְרַתִּ֥י מִמֶּ֖נָּה אָדָ֥ם וּבְהֵמָֽה׃ 14 וְ֠הָיוּ שְׁלֹ֨שֶׁת הָאֲנָשִׁ֤ים הָאֵ֙לֶּה֙ בְּתוֹכָ֔הּ נֹ֖חַ דנאל וְאִיּ֑וֹב הֵ֤מָּה בְצִדְקָתָם֙ יְנַצְּל֣וּ נַפְשָׁ֔ם נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃ 15 לֽוּ־חַיָּ֥ה רָעָ֛ה אַעֲבִ֥יר בָּאָ֖רֶץ וְשִׁכְּלָ֑תָּה וְהָיְתָ֤ה שְׁמָמָה֙ מִבְּלִ֣י עוֹבֵ֔ר מִפְּנֵ֖י הַחַיָּֽה׃ 16 שְׁלֹ֨שֶׁת הָאֲנָשִׁ֣ים הָאֵלֶּה֮ בְּתוֹכָהּ֒ חַי־אָ֗נִי נְאֻם֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה אִם־בָּנִ֥ים וְאִם־בָּנ֖וֹת יַצִּ֑ילוּ הֵ֤מָּה לְבַדָּם֙ יִנָּצֵ֔לוּ וְהָאָ֖רֶץ תִּהְיֶ֥ה שְׁמָמָֽה׃ 17 א֛וֹ חֶ֥רֶב אָבִ֖יא עַל־הָאָ֣רֶץ הַהִ֑יא וְאָמַרְתִּ֗י חֶ֚רֶב תַּעֲבֹ֣ר בָּאָ֔רֶץ וְהִכְרַתִּ֥י מִמֶּ֖נָּה אָדָ֥ם וּבְהֵמָֽה׃ 18 וּשְׁלֹ֨שֶׁת הָאֲנָשִׁ֣ים הָאֵלֶּה֮ בְּתוֹכָהּ֒ חַי־אָ֗נִי נְאֻם֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה לֹ֥א יַצִּ֖ילוּ בָּנִ֣ים וּבָנ֑וֹת כִּ֛י הֵ֥ם לְבַדָּ֖ם יִנָּצֵֽלוּ׃ 19 א֛וֹ דֶּ֥בֶר אֲשַׁלַּ֖ח אֶל־הָאָ֣רֶץ הַהִ֑יא וְשָׁפַכְתִּ֨י חֲמָתִ֤י עָלֶ֙יהָ֙ בְּדָ֔ם לְהַכְרִ֥ית מִמֶּ֖נָּה אָדָ֥ם וּבְהֵמָֽה׃ 20 וְנֹ֨חַ דנאל וְאִיּוֹב֮ בְּתוֹכָהּ֒ חַי־אָ֗נִי נְאֻם֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה אִם־בֵּ֥ן אִם־בַּ֖ת יַצִּ֑ילוּ הֵ֥מָּה בְצִדְקָתָ֖ם יַצִּ֥ילוּ נַפְשָֽׁם׃   פ
21 כִּי֩ כֹ֨ה אָמַ֜ר אֲדֹנָ֣י יְהֹוִ֗ה אַ֣ף כִּֽי־אַרְבַּ֣עַת שְׁפָטַ֣י הָרָעִ֡ים חֶ֠רֶב וְרָעָ֞ב וְחַיָּ֤ה רָעָה֙ וָדֶ֔בֶר שִׁלַּ֖חְתִּי אֶל־יְרוּשָׁלָ֑͏ִם לְהַכְרִ֥ית מִמֶּ֖נָּה אָדָ֥ם וּבְהֵמָֽה׃ 22 וְהִנֵּ֨ה נֽוֹתְרָה־בָּ֜הּ פְּלֵטָ֗ה הַֽמּוּצָאִים֮ בָּנִ֣ים וּבָנוֹת֒ הִנָּם֙ יוֹצְאִ֣ים אֲלֵיכֶ֔ם וּרְאִיתֶ֥ם אֶת־דַּרְכָּ֖ם וְאֶת־עֲלִֽילוֹתָ֑ם וְנִחַמְתֶּ֗ם עַל־הָֽרָעָה֙ אֲשֶׁ֤ר הֵבֵ֙אתִי֙ עַל־יְר֣וּשָׁלִַ֔ם אֵ֛ת כָּל־אֲשֶׁ֥ר הֵבֵ֖אתִי עָלֶֽיהָ׃ 23 וְנִחֲמ֣וּ אֶתְכֶ֔ם כִּֽי־תִרְא֥וּ אֶת־דַּרְכָּ֖ם וְאֶת־עֲלִֽילוֹתָ֑ם וִֽידַעְתֶּ֗ם כִּי֩ לֹ֨א חִנָּ֤ם עָשִׂ֙יתִי֙ אֵ֣ת כָּל־אֲשֶׁר־עָשִׂ֣יתִי בָ֔הּ נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהֹוִֽה׃   פ