Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 2 מענטשנקינד, צװישן אַ װידערשפּעניקן געזינדל זיצסטו, װאָס האָבן אױגן צו זען, און זעען ניט, װאָס האָבן אױערן צו הערן, און הערן ניט, װײַל אַ װידערשפּעניק געזינדל זײַנען זײ. 3 און דו מענטשנקינד, מאַך דיר װאַנדער-כּלים, און װאַנדער אױס בײַ טאָג פֿאַר זײערע אױגן; און זאָלסט װאַנדערן פֿון דײַן אָרטצו אַן אַנדער אָרט פֿאַר זײערע אױגן; אפֿשר װעלן זײ אײַנזעןאַז אַ װידערשפּעניק געזינדל זײַנען זײ. 4 און זאָלסט אַרױסטראָגן דײַנע כּליםאַזױ װי װאַנדער-כּלים בײַ טאָג פֿאַר זײערע אױגן; און דו זאָלסט אַרױסגײן אין אָװנט פֿאַר זײערע אױגן, אַזױ װי מע גײט אַרױס אין גלות. 5 פֿאַר זײערע אױגן גראָב דיר דורך די װאַנט, און טראָג אַרױס דורך איר. 6 פֿאַר זײערע אױגן זאָלסטו אױפֿן אַקסל טראָגן, אין שטאָקפֿינצטערניש זאָלסטו אַרױסטראָגן; דײַן פּנים זאָלסטו פֿאַרדעקן, און ניט אָנקוקן דאָס לאַנד; װאָרום אַ צײכן האָב איך דיך געמאַכטפֿאַר דעם הױז פֿון ישׂראל. 7 און איך האָב געטאָן אַזױ װי איך בין באַפֿױלן געװאָרן: מײַנע כּלים האָב איך אַרױסגעטראָגן אַזױ װי װאַנדער-כּלים בײַ טאָג, און אין אָװנט האָב איך מיר דורך-געגראָבן די װאַנט מיט דער האַנט; אין שטאָקפֿינצטערניש האָב איך אַרױסגעטראָגן; אױפֿן אַקסל האָב איך געטראָגן פֿאַר זײערע אױגן.
8 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר אין דער פֿרי, אַזױ צו זאָגן: 9 מענטשנקינד, האָבן ניט געזאָגט צו דיר דאָס הױז פֿון ישׂראל, דאָס װידערשפּעניקע געזינדל: װאָס טוסטו? 10 זאָג צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: די דאָזיקע נבֿואה איז אױף דעם פֿירשט אין ירושלים, און אױף דעם גאַנצן הױז פֿון ישׂראל װאָס זײ זײַנען צװישן זײ. 11 זאָג: איך בין אײַער צײכן; װי איך האָב געטאָן, אַזױ װעט געטאָן װערן צו זײ: אין גלות, אין געפֿאַנגענשאַפֿט װעלן זײ גײן. 12 און דער פֿירשט װאָס צװישן זײװעט אױפֿן אַקסל טראָגן, און אין שטאָקפֿינצטערניש װעט ער אַרױסגײן; די װאַנט װעט מען דורכגראָבןאים אַרױסצופֿירן דורך איר; זײַן פּנים װעט ער פֿאַרדעקן, כּדי ער זאָל ניט אָנקוקן מיטן אױג דאָס לאַנד. 13 און איך װעל אױסשפּרײטן מײַן נעץ אױף אים, און ער װעט געפֿאַנגען װערן אין מײַן פּאַסטקע; און איך װעל אים ברענגען קײן בָבֿלאין לאַנד פֿון די כַּשׂדים, אָבער ער װעט עס ניט אָנקוקן, הגם דאָרטן װעט ער שטאַרבן. 14 און אַלע װאָס רונד אַרום אים, זײַנע העלפֿער, און אַלע זײַנע מחנות, װעל איך צעשפּרײטן אױף אַלע װינטן, און אַ שװערד װעל איך אַרױסציִען הינטער זײ. 15 און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה, װען איך צעװאַרף זײ צװישן די פֿעלקער, און װעל זײ צעשפּרײטן אין די לענדער. 16 נאָר געצײלטע מענטשן פֿון זײ װעל איך איבערלאָזןפֿון שװערד, פֿון הונגער, און פֿון פּעסט, כּדי זײ זאָלן דערצײלן אַלע זײערע אומװערדיקײטןצװישן די פֿעלקער װאָס זײ זײַנען געקומען אַהין; און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה.
17 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 18 מענטשנקינד, דײַן ברױט זאָלסטו מיט ציטערניש עסן, און דײַן װאַסער זאָלסטו מיט אומרו און מיט זאָרג טרינקען. 19 און זאָלסט זאָגן צו דעם פֿאָלק פֿון לאַנד: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַרװעגן די באַװױנער פֿון ירושלים אױף דער ערד פֿון ישׂראל: זײער ברױט װעלן זײ מיט זאָרג עסן, און זײער װאַסער װעלן זײ מיט באַנומעניש טרינקען, װײַל איר לאַנד װעט פֿאַרװיסט װערן פֿון איר פֿולקײט, פֿון װעגן דעם אומרעכט פֿון אַלע װאָס װױנען אין איר. 20 און די באַזעצטע שטעט װעלן חרובֿ װערן, און דאָס לאַנד װעט אַ װיסטעניש זײַן; און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה.
21 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 22 מענטשנקינד, װאָס איז דאָס דאָזיקע װערטל בײַ אײַךאין לאַנד פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: עס לענגערן זיך די טעג, און צו נישט װערט איטלעכע זעונג? 23 דרום זאָג צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: איך פֿאַרשטער דאָס דאָזיקע װערטל, און מע װעט עס מער ניט זאָגן אין ישׂראל. נײַערט רעד צו זײ: עס גענענען די טעג, און די געשעונג פֿון איטלעכער זעונג. 24 װאָרום מער װעט ניט זײַן קײן פֿאַלשע זעונגאון גלאַטע װאָרזאָגערײַ אין הױז פֿון ישׂראל. 25 נײַערט איך יהוה װעל רעדן, װאָסער װאָרט איך װעל רעדן, און עס װעט געשען; עס װעט זיך מער ניט פֿאַרציִען. װאָרום אין אײַערע טעג, איר װידערשפּעניק געזינדל, װעל איך רעדן אַ װאָרט, און װעל עס טאָן, זאָגט גאָט דער האַר.
26 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 27 מענטשנקינד, זע, דאָס הױז פֿון ישׂראל זאָגט: די זעונג װאָס ער זעט איז אױף פֿיל טעג אַרום, און אױף װײַטע צײַטן זאָגט ער נבֿיאות. 28 דרום זאָג צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: מער װעלן זיך ניט פֿאַרציִען אַלע מײַנע װערטער; אַז איך װעל רעדן אַ װאָרט, װעט עס געשען, זאָגט גאָט דער האַר.
עברית
1 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 2 בֶּן־אָדָ֕ם בְּת֥וֹךְ בֵּית־הַמֶּ֖רִי אַתָּ֣ה יֹשֵׁ֑ב אֲשֶׁ֣ר עֵינַיִם֩ לָהֶ֨ם לִרְא֜וֹת וְלֹ֣א רָא֗וּ אָזְנַ֨יִם לָהֶ֤ם לִשְׁמֹ֙עַ֙ וְלֹ֣א שָׁמֵ֔עוּ כִּ֛י בֵּ֥ית מְרִ֖י הֵֽם׃ 3 וְאַתָּ֣ה בֶן־אָדָ֗ם עֲשֵׂ֤ה לְךָ֙ כְּלֵ֣י גוֹלָ֔ה וּגְלֵ֥ה יוֹמָ֖ם לְעֵֽינֵיהֶ֑ם וְגָלִ֨יתָ מִמְּקוֹמְךָ֜ אֶל־מָק֤וֹם אַחֵר֙ לְעֵ֣ינֵיהֶ֔ם אוּלַ֣י יִרְא֔וּ כִּ֛י בֵּ֥ית מְרִ֖י הֵֽמָּה׃ 4 וְהוֹצֵאתָ֨ כֵלֶ֜יךָ כִּכְלֵ֥י גוֹלָ֛ה יוֹמָ֖ם לְעֵֽינֵיהֶ֑ם וְאַתָּ֗ה תֵּצֵ֤א בָעֶ֙רֶב֙ לְעֵ֣ינֵיהֶ֔ם כְּמוֹצָאֵ֖י גּוֹלָֽה׃ 5 לְעֵינֵיהֶ֖ם חֲתָר־לְךָ֣ בַקִּ֑יר וְהוֹצֵאתָ֖ בּֽוֹ׃ 6 לְעֵ֨ינֵיהֶ֜ם עַל־כָּתֵ֤ף תִּשָּׂא֙ בָּעֲלָטָ֣ה תוֹצִ֔יא פָּנֶ֣יךָ תְכַסֶּ֔ה וְלֹ֥א תִרְאֶ֖ה אֶת־הָאָ֑רֶץ כִּֽי־מוֹפֵ֥ת נְתַתִּ֖יךָ לְבֵ֥ית יִשְׂרָאֵֽל׃ 7 וָאַ֣עַשׂ כֵּן֮ כַּאֲשֶׁ֣ר צֻוֵּיתִי֒ כֵּ֠לַי הוֹצֵ֜אתִי כִּכְלֵ֤י גוֹלָה֙ יוֹמָ֔ם וּבָעֶ֛רֶב חָתַֽרְתִּי־לִ֥י בַקִּ֖יר בְּיָ֑ד בָּעֲלָטָ֥ה הוֹצֵ֛אתִי עַל־כָּתֵ֥ף נָשָׂ֖אתִי לְעֵינֵיהֶֽם׃   פ
8 וַיְהִ֧י דְבַר־יְהוָ֛ה אֵלַ֖י בַּבֹּ֥קֶר לֵאמֹֽר׃ 9 בֶּן־אָדָ֕ם הֲלֹ֨א אָמְר֥וּ אֵלֶ֛יךָ בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵ֖ל בֵּ֣ית הַמֶּ֑רִי מָ֖ה אַתָּ֥ה עֹשֶֽׂה׃ 10 אֱמֹ֣ר אֲלֵיהֶ֔ם כֹּ֥ה אָמַ֖ר אֲדֹנָ֣י יְהֹוִ֑ה הַנָּשִׂ֞יא הַמַּשָּׂ֤א הַזֶּה֙ בִּיר֣וּשָׁלִַ֔ם וְכָל־בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵ֖ל אֲשֶׁר־הֵ֥מָּה בְתוֹכָֽם׃ 11 אֱמֹ֖ר אֲנִ֣י מֽוֹפֶתְכֶ֑ם כַּאֲשֶׁ֣ר עָשִׂ֗יתִי כֵּ֚ן יֵעָשֶׂ֣ה לָהֶ֔ם בַּגּוֹלָ֥ה בַשְּׁבִ֖י יֵלֵֽכוּ׃ 12 וְהַנָּשִׂ֨יא אֲשֶׁר־בְּתוֹכָ֜ם אֶל־כָּתֵ֤ף יִשָּׂא֙ בָּעֲלָטָ֣ה וְיֵצֵ֔א בַּקִּ֥יר יַחְתְּר֖וּ לְה֣וֹצִיא ב֑וֹ פָּנָ֣יו יְכַסֶּ֔ה יַ֗עַן אֲשֶׁ֨ר לֹא־יִרְאֶ֥ה לַעַ֛יִן ה֖וּא אֶת־הָאָֽרֶץ׃ 13 וּפָרַשְׂתִּ֤י אֶת־רִשְׁתִּי֙ עָלָ֔יו וְנִתְפַּ֖שׂ בִּמְצֽוּדָתִ֑י וְהֵבֵאתִ֨י אֹת֤וֹ בָבֶ֙לָה֙ אֶ֣רֶץ כַּשְׂדִּ֔ים וְאוֹתָ֥הּ לֹֽא־יִרְאֶ֖ה וְשָׁ֥ם יָמֽוּת׃ 14 וְכֹל֩ אֲשֶׁ֨ר סְבִיבֹתָ֥יו עזרה וְכָל־אֲגַפָּ֖יו אֱזָרֶ֣ה לְכָל־ר֑וּחַ וְחֶ֖רֶב אָרִ֥יק אַחֲרֵיהֶֽם׃ 15 וְיָדְע֖וּ כִּֽי־אֲנִ֣י יְהוָ֑ה בַּהֲפִיצִ֤י אוֹתָם֙ בַּגּוֹיִ֔ם וְזֵרִיתִ֥י אוֹתָ֖ם בָּאֲרָצֽוֹת׃ 16 וְהוֹתַרְתִּ֤י מֵהֶם֙ אַנְשֵׁ֣י מִסְפָּ֔ר מֵחֶ֖רֶב מֵרָעָ֣ב וּמִדָּ֑בֶר לְמַ֨עַן יְסַפְּר֜וּ אֶת־כָּל־תּוֹעֲבֽוֹתֵיהֶ֗ם בַּגּוֹיִם֙ אֲשֶׁר־בָּ֣אוּ שָׁ֔ם וְיָדְע֖וּ כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   פ
17 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 18 בֶּן־אָדָ֕ם לַחְמְךָ֖ בְּרַ֣עַשׁ תֹּאכֵ֑ל וּמֵימֶ֕יךָ בְּרָגְזָ֥ה וּבִדְאָגָ֖ה תִּשְׁתֶּֽה׃ 19 וְאָמַרְתָּ֣ אֶל־עַ֣ם הָאָ֡רֶץ כֹּֽה־אָמַר֩ אֲדֹנָ֨י יְהוִ֜ה לְיוֹשְׁבֵ֤י יְרוּשָׁלִַ֙ם֙ אֶל־אַדְמַ֣ת יִשְׂרָאֵ֔ל לַחְמָם֙ בִּדְאָגָ֣ה יֹאכֵ֔לוּ וּמֵֽימֵיהֶ֖ם בְּשִׁמָּמ֣וֹן יִשְׁתּ֑וּ לְמַ֜עַן תֵּשַׁ֤ם אַרְצָהּ֙ מִמְּלֹאָ֔הּ מֵחֲמַ֖ס כָּֽל־הַיֹּשְׁבִ֥ים בָּֽהּ׃ 20 וְהֶעָרִ֤ים הַנּֽוֹשָׁבוֹת֙ תֶּחֱרַ֔בְנָה וְהָאָ֖רֶץ שְׁמָמָ֣ה תִֽהְיֶ֑ה וִֽידַעְתֶּ֖ם כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   פ
21 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 22 בֶּן־אָדָ֗ם מָֽה־הַמָּשָׁ֤ל הַזֶּה֙ לָכֶ֔ם עַל־אַדְמַ֥ת יִשְׂרָאֵ֖ל לֵאמֹ֑ר יַֽאַרְכוּ֙ הַיָּמִ֔ים וְאָבַ֖ד כָּל־חָזֽוֹן׃ 23 לָכֵ֞ן אֱמֹ֣ר אֲלֵיהֶ֗ם כֹּֽה־אָמַר֮ אֲדֹנָ֣י יְהוִה֒ הִשְׁבַּ֙תִּי֙ אֶת־הַמָּשָׁ֣ל הַזֶּ֔ה וְלֹֽא־יִמְשְׁל֥וּ אֹת֛וֹ ע֖וֹד בְּיִשְׂרָאֵ֑ל כִּ֚י אִם־דַּבֵּ֣ר אֲלֵיהֶ֔ם קָֽרְבוּ֙ הַיָּמִ֔ים וּדְבַ֖ר כָּל־חָזֽוֹן׃ 24 כִּ֠י לֹ֣א יִֽהְיֶ֥ה ע֛וֹד כָּל־חֲז֥וֹן שָׁ֖וְא וּמִקְסַ֣ם חָלָ֑ק בְּת֖וֹךְ בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵֽל׃ 25 כִּ֣י אֲנִ֣י יְהוָ֗ה אֲדַבֵּר֙ אֵת֩ אֲשֶׁ֨ר אֲדַבֵּ֤ר דָּבָר֙ וְיֵ֣עָשֶׂ֔ה לֹ֥א תִמָּשֵׁ֖ךְ ע֑וֹד כִּ֣י בִֽימֵיכֶ֞ם בֵּ֣ית הַמֶּ֗רִי אֲדַבֵּ֤ר דָּבָר֙ וַעֲשִׂיתִ֔יו נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   פ
26 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 27 בֶּן־אָדָ֗ם הִנֵּ֤ה בֵֽית־יִשְׂרָאֵל֙ אֹֽמְרִ֔ים הֶחָז֛וֹן אֲשֶׁר־ה֥וּא חֹזֶ֖ה לְיָמִ֣ים רַבִּ֑ים וּלְעִתִּ֥ים רְחוֹק֖וֹת ה֥וּא נִבָּֽא׃ 28 לָכֵ֞ן אֱמֹ֣ר אֲלֵיהֶ֗ם כֹּ֤ה אָמַר֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה לֹא־תִמָּשֵׁ֥ךְ ע֖וֹד כָּל־דְּבָרָ֑י אֲשֶׁ֨ר אֲדַבֵּ֤ר דָּבָר֙ וְיֵ֣עָשֶׂ֔ה נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃   ס