Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און אַ װינט האָט מיך אױפֿגעהױבן, און האָט מיך געבראַכט צו דעם מזרח-טױער פֿון גאָטס הױז װאָס איז געקערט צו מזרח; ערשט אין דעם אײַנגאַנג פֿון טױער זײַנען פֿינף און צװאַנציק מאַן; און איך האָב געזען צװישן זײ יַאַזַניָה דעם זון פֿון עַזורן, און פּלטיָהו דעם זון פֿון בנָיָהוּן, די האַרן פֿון פֿאָלק.
2 און ער האָט צו מיר געזאָגט: מענטשנקינד, דאָס זײַנען די מענער װאָס טראַכטן אומרעכט, און עֵצהן בײזע עצות אין דער דאָזיקער שטאָט; 3 װאָס זאָגן: ניט אַזױ באַלד! מע װעט נאָך בױען הײַזער! זי איז דער טאָפּ, און מיר זײַנען דאָס פֿלײש. 4 דרום זאָג נבֿיאות אױף זײ, זאָג נבֿיאות, דו מענטשנקינד. 5 און דער גײַסט פֿון גאָט איז געפֿאַלן אױף מיר, און ער האָט צו מיר געזאָגט: זאָג: אַזױ האָט גאָט געזאָגט: אַזױ האָט איר געזאָגט, הױז פֿון ישׂראל, און װאָס אײַך קומט אױפֿן זינען דאָס װײס איך. 6 איר האָט געמערט אײַערע דערשלאָגענעאין דער דאָזיקער שטאָט, און אָנגעפֿילט אירע גאַסן מיט דערשלאָגענע.
7 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: אײַערע דערשלאָגענע װאָס איר האָט אַװעקגעלײגט אין איר, זײ זײַנען דאָס פֿלײש, און זי איז דער טאָפּ, אָבער אײַך װעט מען אַרױסציִען פֿון איר. 8 פֿאַר דער שװערד האָט איר מורא געהאַט, און אַ שװערד װעל איך ברענגען אױף אײַך, זאָגט גאָט דער האַר. 9 און איך װעל אײַך אַרױסציִען פֿון איר מיט, און װעל אײַך געבן אין דער האַנט פֿון פֿרעמדע, און װעל טאָן אױף אײַך אַ משפּט. 10 דורך דער שװערד װעט איר פֿאַלן; אױפֿן געמאַרק פֿון ישׂראל װעל איך אײַך משפּטן; און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה. 11 זי װעט אײַך ניט זײַן צום טאָפּ, אָבער איר װעט זײַן אין איר צו פֿלײש; בײַם געמאַרק פֿון ישׂראל װעל איך אײַך משפּטן. 12 און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה, װאָס אין מײַנע חוקים זײַט איר ניט געגאַנגען, און מײַנע געזעצן האָט איר ניט געטאָן, נײַערט אַזױ װי די געזעצן פֿון די פֿעלקערװאָס רונד אַרום אײַך האָט איר געטאָן. 13 און עס איז געװען, װי איך האָב נבֿיאות געזאָגט, אַזױ איז פּלטיָה דער זון פֿון בנָיָהוּן געשטאָרבן; בין איך געפֿאַלן אױף מײַן פּנים, און איך האָב געשריִען אױף אַ הױכן קָול, און האָב געזאָגט: װײ, גאָט דו האַר, װילסטו אַ פֿאַרלענדונג מאַכן פֿון דעם איבערבלײַב פֿון ישׂראל?
14 איז דאָס װאָרט פֿון גאָט געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 15 מענטשנקינד, דײַנע ברידער, דײַנע ברידער, די מענטשן פֿון דײַן קרובֿהשאַפֿט, און דאָס גאַנצע הױז פֿון ישׂראל אין גאַנצן, װאָס די באַװױנער פֿון ירושלים האָבן צו זײ געזאָגט: זײַט דערװײַטערט פֿון גאָט! דאָס איז אונדז דאָס לאַנד געגעבן געװאָרן פֿאַר אַ ירושה – 16 דרום זאָגט: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: הגם איך האָב זײ דערװײַטערט צװישן די פֿעלקער, און הגם איך האָב זײ צעשפּרײט אין די לענדער, בין איך זײ אָבער פֿאַר אַ קלײן הײליקטוםאין די לענדער װאָס זײ זײַנען געקומען אַהין. 17 דרום זאָג: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: יאָ, איך װעל אײַך אײַנזאַמלען פֿון די אומות, און װעל אײַך צונױפֿקלײַבן פֿון די לענדערװאָס איר זײַט צעשפּרײט געװאָרן אין זײ, און איך װעל אײַך געבן די ערד פֿון ישׂראל. 18 און זײ װעלן קומען אַהין, און װעלן אָפּטאָן אַלע אירע מיאוסקײטןאון אַלע אירע אומװערדיקײטן פֿון איר. 19 און איך װעל זײ געבן אײן האַרץ, און אַ נײַ געמיט װעל איך אַרײַנגעבן אין אײַך; און איך װעל אָפּטאָן דאָס האַרץ פֿון שטײן פֿון זײער לײַב, און װעל זײ געבן אַ האַרץ פֿון פֿלײש; 20 כּדי זײ זאָלן גײן אין מײַנע חוקים, און מײַנע געזעצן זאָלן זײ היטן און זײ טאָן; און זײ װעלן מיר זײַן צום פֿאָלק, און איך װעל זײ זײַן צום גאָט. 21 און די װאָס זײער האַרץ גײט נאָך דעם האַרצןפֿון זײערע מיאוסקײטן און זײערע אומװערדיקײטן, װעל איך זײער װעג אױף זײער קאָפּ פֿאַרגעלטן, זאָגט גאָט דער האַר. 22 און די כּרובֿים האָבן אױפֿגעהױבן זײערע פֿליגלען, און די רעדער באַגלײַך מיט זײ; און די פּראַכט פֿון דעם גאָט פֿון ישׂראל איז געװען איבער זײ פֿון אױבן. 23 און די פּראַכט פֿון גאָט האָט זיך אױפֿגעהױבן פֿון איבערן מיטן שטאָט, און האָט זיך געשטעלט אױף דעם באַרג װאָס אין מזרח פֿון שטאָט. 24 און אַ װינט האָט מיך אױפֿגעהױבן, און האָט מיך געבראַכט קײן כַּשׂדים צו די פֿאַרטריבענע, אין אַ זעונג, מיט דעם גײַסט פֿון גאָט. און די זעונג װאָס איך האָב געזען, האָט זיך אױפֿגעהױבן פֿון מיר. 25 און איך האָב גערעדט צו די פֿאַרטריבענע אַלע װערטער פֿון גאָט װאָס ער האָט מיר באַװיזן.
עברית
1 וַתִּשָּׂ֨א אֹתִ֜י ר֗וּחַ וַתָּבֵ֣א אֹ֠תִי אֶל־שַׁ֨עַר בֵּית־יְהוָ֤ה הַקַּדְמוֹנִי֙ הַפּוֹנֶ֣ה קָדִ֔ימָה וְהִנֵּה֙ בְּפֶ֣תַח הַשַּׁ֔עַר עֶשְׂרִ֥ים וַחֲמִשָּׁ֖ה אִ֑ישׁ וָאֶרְאֶ֨ה בְתוֹכָ֜ם אֶת־יַאֲזַנְיָ֧ה בֶן־עַזֻּ֛ר וְאֶת־פְּלַטְיָ֥הוּ בֶן־בְּנָיָ֖הוּ שָׂרֵ֖י הָעָֽם׃   פ
2 וַיֹּ֖אמֶר אֵלָ֑י בֶּן־אָדָ֕ם אֵ֣לֶּה הָאֲנָשִׁ֞ים הַחֹשְׁבִ֥ים אָ֛וֶן וְהַיֹּעֲצִ֥ים עֲצַת־רָ֖ע בָּעִ֥יר הַזֹּֽאת׃ 3 הָאֹ֣מְרִ֔ים לֹ֥א בְקָר֖וֹב בְּנ֣וֹת בָּתִּ֑ים הִ֣יא הַסִּ֔יר וַאֲנַ֖חְנוּ הַבָּשָֽׂר׃ 4 לָכֵ֖ן הִנָּבֵ֣א עֲלֵיהֶ֑ם הִנָּבֵ֖א בֶּן־אָדָֽם׃ 5 וַתִּפֹּ֣ל עָלַי֮ ר֣וּחַ יְהוָה֒ וַיֹּ֣אמֶר אֵלַ֗י אֱמֹר֙ כֹּה־אָמַ֣ר יְהוָ֔ה כֵּ֥ן אֲמַרְתֶּ֖ם בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֑ל וּמַעֲל֥וֹת רֽוּחֲכֶ֖ם אֲנִ֥י יְדַעְתִּֽיהָ׃ 6 הִרְבֵּיתֶ֥ם חַלְלֵיכֶ֖ם בָּעִ֣יר הַזֹּ֑את וּמִלֵּאתֶ֥ם חוּצֹתֶ֖יהָ חָלָֽל׃   פ
7 לָכֵ֗ן כֹּֽה־אָמַר֮ אֲדֹנָ֣י יְהוִה֒ חַלְלֵיכֶם֙ אֲשֶׁ֣ר שַׂמְתֶּ֣ם בְּתוֹכָ֔הּ הֵ֥מָּה הַבָּשָׂ֖ר וְהִ֣יא הַסִּ֑יר וְאֶתְכֶ֖ם הוֹצִ֥יא מִתּוֹכָֽהּ׃ 8 חֶ֖רֶב יְרֵאתֶ֑ם וְחֶ֙רֶב֙ אָבִ֣יא עֲלֵיכֶ֔ם נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃ 9 וְהוֹצֵאתִ֤י אֶתְכֶם֙ מִתּוֹכָ֔הּ וְנָתַתִּ֥י אֶתְכֶ֖ם בְּיַד־זָרִ֑ים וְעָשִׂ֛יתִי בָכֶ֖ם שְׁפָטִֽים׃ 10 בַּחֶ֣רֶב תִּפֹּ֔לוּ עַל־גְּב֥וּל יִשְׂרָאֵ֖ל אֶשְׁפּ֣וֹט אֶתְכֶ֑ם וִֽידַעְתֶּ֖ם כִּֽי־אֲנִ֥י יְהוָֽה׃ 11 הִ֗יא לֹֽא־תִהְיֶ֤ה לָכֶם֙ לְסִ֔יר וְאַתֶּ֛ם תִּהְי֥וּ בְתוֹכָ֖הּ לְבָשָׂ֑ר אֶל־גְּב֥וּל יִשְׂרָאֵ֖ל אֶשְׁפֹּ֥ט אֶתְכֶֽם׃ 12 וִֽידַעְתֶּם֙ כִּֽי־אֲנִ֣י יְהוָ֔ה אֲשֶׁ֤ר בְּחֻקַּי֙ לֹ֣א הֲלַכְתֶּ֔ם וּמִשְׁפָּטַ֖י לֹ֣א עֲשִׂיתֶ֑ם וּֽכְמִשְׁפְּטֵ֧י הַגּוֹיִ֛ם אֲשֶׁ֥ר סְבִיבוֹתֵיכֶ֖ם עֲשִׂיתֶֽם׃ 13 וַֽיְהִי֙ כְּהִנָּ֣בְאִ֔י וּפְלַטְיָ֥הוּ בֶן־בְּנָיָ֖ה מֵ֑ת וָאֶפֹּ֨ל עַל־פָּנַ֜י וָאֶזְעַ֣ק קוֹל־גָּד֗וֹל וָאֹמַר֙ אֲהָהּ֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה כָּלָה֙ אַתָּ֣ה עֹשֶׂ֔ה אֵ֖ת שְׁאֵרִ֥ית יִשְׂרָאֵֽל׃   פ
14 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 15 בֶּן־אָדָ֗ם אַחֶ֤יךָ אַחֶ֙יךָ֙ אַנְשֵׁ֣י גְאֻלָּתֶ֔ךָ וְכָל־בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵ֖ל כֻּלֹּ֑ה אֲשֶׁר֩ אָמְר֨וּ לָהֶ֜ם יֹשְׁבֵ֣י יְרוּשָׁלִַ֗ם רַֽחֲקוּ֙ מֵעַ֣ל יְהוָ֔ה לָ֥נוּ הִ֛יא נִתְּנָ֥ה הָאָ֖רֶץ לְמוֹרָשָֽׁה׃   ס 16 לָכֵ֣ן אֱמֹ֗ר כֹּֽה־אָמַר֮ אֲדֹנָ֣י יְהוִה֒ כִּ֤י הִרְחַקְתִּים֙ בַּגּוֹיִ֔ם וְכִ֥י הֲפִֽיצוֹתִ֖ים בָּאֲרָצ֑וֹת וָאֱהִ֤י לָהֶם֙ לְמִקְדָּ֣שׁ מְעַ֔ט בָּאֲרָצ֖וֹת אֲשֶׁר־בָּ֥אוּ שָֽׁם׃   ס 17 לָכֵ֣ן אֱמֹ֗ר כֹּֽה־אָמַר֮ אֲדֹנָ֣י יְהוִה֒ וְקִבַּצְתִּ֤י אֶתְכֶם֙ מִן־הָ֣עַמִּ֔ים וְאָסַפְתִּ֣י אֶתְכֶ֔ם מִן־הָ֣אֲרָצ֔וֹת אֲשֶׁ֥ר נְפֹצוֹתֶ֖ם בָּהֶ֑ם וְנָתַתִּ֥י לָכֶ֖ם אֶת־אַדְמַ֥ת יִשְׂרָאֵֽל׃ 18 וּבָ֖אוּ־שָׁ֑מָּה וְהֵסִ֜ירוּ אֶת־כָּל־שִׁקּוּצֶ֛יהָ וְאֶת־כָּל־תּוֹעֲבוֹתֶ֖יהָ מִמֶּֽנָּה׃ 19 וְנָתַתִּ֤י לָהֶם֙ לֵ֣ב אֶחָ֔ד וְר֥וּחַ חֲדָשָׁ֖ה אֶתֵּ֣ן בְּקִרְבְּכֶ֑ם וַהֲסִ֨רֹתִ֜י לֵ֤ב הָאֶ֙בֶן֙ מִבְּשָׂרָ֔ם וְנָתַתִּ֥י לָהֶ֖ם לֵ֥ב בָּשָֽׂר׃ 20 לְמַ֙עַן֙ בְּחֻקֹּתַ֣י יֵלֵ֔כוּ וְאֶת־מִשְׁפָּטַ֥י יִשְׁמְר֖וּ וְעָשׂ֣וּ אֹתָ֑ם וְהָיוּ־לִ֣י לְעָ֔ם וַאֲנִ֕י אֶהְיֶ֥ה לָהֶ֖ם לֵאלֹהִֽים׃ 21 וְאֶל־לֵ֧ב שִׁקּוּצֵיהֶ֛ם וְתוֹעֲבוֹתֵיהֶ֖ם לִבָּ֣ם הֹלֵ֑ךְ דַּרְכָּם֙ בְּרֹאשָׁ֣ם נָתַ֔תִּי נְאֻ֖ם אֲדֹנָ֥י יְהוִֽה׃ 22 וַיִּשְׂא֤וּ הַכְּרוּבִים֙ אֶת־כַּנְפֵיהֶ֔ם וְהָאֽוֹפַנִּ֖ים לְעֻמָּתָ֑ם וּכְב֧וֹד אֱלֹהֵֽי־יִשְׂרָאֵ֛ל עֲלֵיהֶ֖ם מִלְמָֽעְלָה׃ 23 וַיַּ֙עַל֙ כְּב֣וֹד יְהוָ֔ה מֵעַ֖ל תּ֣וֹךְ הָעִ֑יר וַֽיַּעֲמֹד֙ עַל־הָהָ֔ר אֲשֶׁ֖ר מִקֶּ֥דֶם לָעִֽיר׃ 24 וְר֣וּחַ נְשָׂאַ֗תְנִי וַתְּבִיאֵ֤נִי כַשְׂדִּ֙ימָה֙ אֶל־הַגּוֹלָ֔ה בַּמַּרְאֶ֖ה בְּר֣וּחַ אֱלֹהִ֑ים וַיַּ֙עַל֙ מֵֽעָלַ֔י הַמַּרְאֶ֖ה אֲשֶׁ֥ר רָאִֽיתִי׃ 25 וָאֲדַבֵּ֖ר אֶל־הַגּוֹלָ֑ה אֵ֛ת כָּל־דִּבְרֵ֥י יְהוָ֖ה אֲשֶׁ֥ר הֶרְאָֽנִי׃   פ