Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דאָס װאָרט װאָס איז געװען צו יִרמיָהון פֿון גאָט, אַזױ צו זאָגן: 2 שטעל זיך אין טױער פֿון גאָטס הױז, און זאָלסט אױסרופֿן דאָרטן דאָס דאָזיקע װאָרט, און זאָגן: הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט, גאַנץ יהודה, װאָס קומט אין די דאָזיקע טױערן זיך צו בוקן צו גאָט. 3 אַזױ האָט געזאָגט יהוה פֿון צבָאוֹת דער גאָט פֿון ישׂראל: בעסערט אײַערע װעגן און אײַערע מעשׂים, און איך װעל אײַך לאָזן רוען אין דעם דאָזיקן אָרט. 4 איר זאָלט אײַך ניט פֿאַרזיכערן אױף די װערטער פֿון ליגן, אַזױ צו זאָגן: דער טעמפּל פֿון גאָט, דער טעמפּל פֿון גאָט, דער טעמפּל פֿון גאָט איז דאָס. 5 נײַערט, אױב בעסערן װעט איר בעסערן אײַערע װעגן און אײַערע מעשׂים; אױב טאָן װעט איר טאָן גערעכטיקײט צװישן איטלעכן און זײַן חבר, 6 דעם פֿרעמדן, דעם יתום, און די אַלמנה װעט איר ניט דריקן, און אומשולדיק בלוט װעט איר ניט פֿאַרגיסן אין דעם דאָזיקן אָרט, און נאָך פֿרעמדע געטער װעט איר ניט גײן, צו אײַער אײגענער רעה, 7 װעל איך אײַך לאָזן רוען אין דעם דאָזיקן אָרט, אין דעם לאַנד װאָס איך האָב געגעבן אײַערע עלטערן פֿון אײביק און ביז אײביק. 8 זעט, איר פֿאַרזיכערט אײַך אױף װערטער פֿון ליגן אָן אַ נוץ. 9 װילט איר גנבען, טײטן, און נוֹאפֿן, און שװערן פֿאַלש, און רײַכערן צו באַקעַל, און גײן נאָך פֿרעמדע געטער, װאָס איר קענט ניט, 10 און קומען און זיך שטעלן פֿאַר מיר אין דעם דאָזיקן הױז, װאָס מײַן נאָמען װערט גערופֿן אױף אים, און זאָגן: ״מיר זײַנען געראַטעװעט!״ כּדי צו טאָן אַלע די דאָזיקע אומװערדיקײטן! 11 איז אַ הײל פֿון רױבער געװאָרן אין אײַערע אױגן דאָס דאָזיקע הױז װאָס מײַן נאָמען װערט גערופֿן אױף אים? אָבער איך, זעט, האָב צוגעקוקט, זאָגט גאָט. 12 װאָרום גײט אַקאָרשט צו מײַן אָרט װאָס אין שילוֹ, װאָס איך האָב געמאַכט רוען מײַן נאָמען דאָרטן צוערשט, און זעט װאָס איך האָב געטאָן צו אים, פֿון װעגן דער שלעכטיקײט פֿון מײַן פֿאָלק ישׂרא. 13 און אַצונד, װײַל איר טוט אַלע די דאָזיקע מעשׂים, זאָגט גאָט, און איך האָב צו אײַך גערעדט, נאָכאַנאַנד און נאָכאַנאַנד גערעצט, און איר האָט ניט צוגעהערט, און איך האָב אײַך גערופֿן, און איר האָט ניט געענטפֿערט – 14 דרום װעל איך טאָן צו דעם הױז, װאָס מײַן נאָמען װערט גערופֿן אױף אים, װאָס איר פֿאַרזיכערט אײַך אױף אים, װאָס איר פֿאַרזיכערט אײַך אױף אים, און צו דעם אָרט װאָס איך האָב געגעבן אײַך אוון אײַערע עלטערן, אַזױ װי איך האָב געטאָן צו שילוֹ. 15 און איך װעל אײַך אַװעקװאַרפֿן פֿון פֿאַר מײַן פּנים, אַזױ װי איך האָב אַװעקגעװאָרװן אַלע אײַערע ברידער, דעם גאַנצן זאָמען פֿון אפֿרים. 16 און דו, זאָלסט ניט מתפּלל זײַן פֿאַר דעם דאָזיקן פֿאָלק, און ניט אױפֿהײבן אַ געשרײ און אַ תּפֿילה פֿאַר זײ, און זיך ניט שתַּדלען בײַ מיר, װאָרום איך הער דיך ניט צו. 17 זעסטו ניט װאָס איזי טוען אין די שטעט פֿון יהודה און אין די גאַסן פֿון ירושָלַיִם? 18 די קינדער קלײַבן האָלץ, און די פֿאָטערס צינדן אָן דאָס פֿײַער, און די װײַבער קנעטן טײג צו מאַכן קוכנס צו דער מלכּה פֿון הימל, און זײ גיסן גיסאָפּפֿער צו פֿרעמדע געטער, כּדי מיך װי צו טאָן. 19 טוען זײ דען מיר װײ, זאָגט גאָט, צי ניט זיך אַלײן, צו דער שנאַד פֿון זײער פּנים? 20 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: זע, מײַן כּעס און מײַן גרימצאָרן גיסט זיך אױס אױף דעם דאָזיקן אָרט, אױף מענטשן, און אױף בהמות, און אױף דעם בױם פֿון פֿעלד, און אױף דער פֿרוכט פֿון דער ערד, און ער װעט ברענען און ניט פֿאַרלאָשן װערן. 21 אַזױ האָט געזאָגט יהוה פֿון צבָאוֹת, דער גאָט פֿון ישׂראל: לײגט צו אײַערע בראַנדאָפּפֿער צו אײַערע שלאַכטאָפּפֿער, און עסט זיך אָן מיט פֿלײש. 22 װאָרום איך האָב ניט גערעדט מיט אײַערע עלטערן, און האָב זײ ניט באַפֿױלן, אין דעם טאָג װאָס איך האָב זײ אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם, װעגן אַ בראַנדאָפּפֿער אָדער אַ שלאַכטאָפּפֿער. 23 נאָר בלױז דאָס דאָזיקע װאָרט האָב איך זײ באַפֿױלן, אַזױ צו זאָגן: הערט צו מײַן קָול, און איך װעל אײַך זײַן צום גאָט, און איר װעט מיר זײַן צום פֿאָלק; און איר זאָלט גײן אין אַלדעם װעג װאָס איך באַפֿעל אײַך, כּדי אײַך זאָל גוט זײַן. 24 אָבער זײ האָבן ניט צוגעהערט, און ניט צוגענײַגט זײער אױער, און זײ זײַנען געגאַנגען אין די עצות, אין דער אײַנגעשפּאַרטקײט פֿון זײער בײזן האַרצן, און זײַנען געװען אַהינטער און ניט פֿאַרױס, 25 פֿון דעם טאָג װאָס אײַערע עלטערן זײַנען אַרױס פֿון לאַנד מִצרַיִם ביז אױף הײַנטיקן טאָג; און איך האָב געשיקט צו אײַך אַלע מײַנע קנעכט די נבֿיאים, טאָגטעגלעך, נאָכאַנאַנד געשיקט, 26 אָבער זײ האָבן ניט צוגעהערט צו מיר, און ניט צוגענײַגט זײער אױער, און זײ האָבן האַרט געמאַכט זײער נאַקן; זײ האָבן געטאָן ערגער פֿון זײערע עלטערן. 27 און װעסט רעדן צו זײ די אַלע װערטער, אָבער זײ װעלן ניט צוהערן צו דיר, און װעסט רופֿן צו זײ, אָבער זײ װעלן דיר ניט ענטפֿערן. 28 זאָלסטו זאָגן צו זײ: דאָס איז דאָס פֿאָלק װאָס האָט ניט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון יהוה זײַן גאָט, און ניט גענומען קײן מוסר; אונטערגעגאַנגען איז דער אמת, און פֿאַרשניטן פֿון זײער מױל. 29 שנײַד אָפּ דײַן קרױן האָר און װאַרף אַװעק, און אױף די הױכע ערטער הײב אױף אַ קלאָג, װאָרום פֿאַראַכט האָט גאָט און פֿאַרלאָזן דעם דָור פֿון זײַן צאָרן. 30 װאָרום די קינדער פֿון יהודה האָבן געטאָן װאָס איז שלעכט אין מײַנע אואיגן, זאָגט גאָט; זײ האָבן אַרײַנגעטאָן זײערע אומװערדיקײטן אין דעם הױז װאָס מײַן נאָמען װערט גערופֿן אױף אים, עס צו פֿאַראומרײניקן. 31 און זײ האָבן געבױט די במות פֿון תּוֹפֶֿת װאָס אין טאָל פֿון בן-הִנוֹ, צו פֿאַרברענען זײערע זין און זײערע טעכטער אין פֿײַער, װאָס ניט איך האָב באַפֿױלן, און ניט עס איז אױף מײַן זינען אַרױפֿגעקומען. 32 דרום זע, טעג קומען, זאָגט גאָט, און עס װעט מער ניט געזאָגט װערן ״תּוֹפֶֿת״ און ״טאָל פֿון ב-הִנוֹם״, נײַערט ״טאָל פֿון טײטונג״, און מע װעט באַגראָבן אין תּוֹפֶֿת, װײַל מער קײן אָרט װעט ניט זײַן. 33 און די טױטע לײַבער פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק װעלן זײַן צו שפּײַז פֿאַרן פֿױגל פֿון הימל, און פֿאַר דער חיה פֿון דער ערד, און קײַנער װעט זײ ניט אָפּשרעקן. 34 און איך װעל פֿאַרשטערן פֿון די שטעט פֿון יהודה, און פֿון די גאַסן פֿון ירושָלַיִם, דעם קָול פֿון לוסטיקײט און דעם קָול פֿון פֿרײד, דעם קָול פֿון אַ חתן און דעם קָול פֿון אַ כּלה, װאָרום צו װיסטעניש װעט װערן דאָס לאַנד.
עברית
1 הַדָּבָר֙ אֲשֶׁ֣ר הָיָ֣ה אֶֽל־יִרְמְיָ֔הוּ מֵאֵ֥ת יְהוָ֖ה לֵאמֹֽר׃ 2 עֲמֹ֗ד בְּשַׁ֙עַר֙ בֵּ֣ית יְהוָ֔ה וְקָרָ֣אתָ שָּׁ֔ם אֶת־הַדָּבָ֖ר הַזֶּ֑ה וְאָמַרְתָּ֞ שִׁמְע֣וּ דְבַר־יְהוָ֗ה כָּל־יְהוּדָה֙ הַבָּאִים֙ בַּשְּׁעָרִ֣ים הָאֵ֔לֶּה לְהִֽשְׁתַּחֲוֺ֖ת לַיהוָֽה׃   ס 3 כֹּֽה־אָמַ֞ר יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל הֵיטִ֥יבוּ דַרְכֵיכֶ֖ם וּמַֽעַלְלֵיכֶ֑ם וַאֲשַׁכְּנָ֣ה אֶתְכֶ֔ם בַּמָּק֥וֹם הַזֶּֽה׃ 4 אַל־תִּבְטְח֣וּ לָכֶ֔ם אֶל־דִּבְרֵ֥י הַשֶּׁ֖קֶר לֵאמֹ֑ר הֵיכַ֤ל יְהוָה֙ הֵיכַ֣ל יְהוָ֔ה הֵיכַ֥ל יְהוָ֖ה הֵֽמָּה׃ 5 כִּ֤י אִם־הֵיטֵיב֙ תֵּיטִ֔יבוּ אֶת־דַּרְכֵיכֶ֖ם וְאֶת־מַֽעַלְלֵיכֶ֑ם אִם־עָשׂ֤וֹ תַֽעֲשׂוּ֙ מִשְׁפָּ֔ט בֵּ֥ין אִ֖ישׁ וּבֵ֥ין רֵעֵֽהוּ׃ 6 גֵּ֣ר יָת֤וֹם וְאַלְמָנָה֙ לֹ֣א תַֽעֲשֹׁ֔קוּ וְדָ֣ם נָקִ֔י אַֽל־תִּשְׁפְּכ֖וּ בַּמָּק֣וֹם הַזֶּ֑ה וְאַחֲרֵ֨י אֱלֹהִ֧ים אֲחֵרִ֛ים לֹ֥א תֵלְכ֖וּ לְרַ֥ע לָכֶֽם׃ 7 וְשִׁכַּנְתִּ֤י אֶתְכֶם֙ בַּמָּק֣וֹם הַזֶּ֔ה בָּאָ֕רֶץ אֲשֶׁ֥ר נָתַ֖תִּי לַאֲבֽוֹתֵיכֶ֑ם לְמִן־עוֹלָ֖ם וְעַד־עוֹלָֽם׃ 8 הִנֵּ֤ה אַתֶּם֙ בֹּטְחִ֣ים לָכֶ֔ם עַל־דִּבְרֵ֖י הַשָּׁ֑קֶר לְבִלְתִּ֖י הוֹעִֽיל׃ 9 הֲגָנֹ֤ב רָצֹ֙חַ֙ וְֽנָאֹ֔ף וְהִשָּׁבֵ֥עַ לַשֶּׁ֖קֶר וְקַטֵּ֣ר לַבָּ֑עַל וְהָלֹ֗ךְ אַחֲרֵ֛י אֱלֹהִ֥ים אֲחֵרִ֖ים אֲשֶׁ֥ר לֹֽא־יְדַעְתֶּֽם׃ 10 וּבָאתֶ֞ם וַעֲמַדְתֶּ֣ם לְפָנַ֗י בַּבַּ֤יִת הַזֶּה֙ אֲשֶׁ֣ר נִקְרָא־שְׁמִ֣י עָלָ֔יו וַאֲמַרְתֶּ֖ם נִצַּ֑לְנוּ לְמַ֣עַן עֲשׂ֔וֹת אֵ֥ת כָּל־הַתּוֹעֵב֖וֹת הָאֵֽלֶּה׃ 11 הַמְעָרַ֣ת פָּרִצִ֗ים הָיָ֨ה הַבַּ֧יִת הַזֶּ֛ה אֲשֶׁר־נִקְרָֽא־שְׁמִ֥י עָלָ֖יו בְּעֵינֵיכֶ֑ם גַּ֧ם אָנֹכִ֛י הִנֵּ֥ה רָאִ֖יתִי נְאֻם־יְהוָֽה׃   ס 12 כִּ֣י לְכוּ־נָ֗א אֶל־מְקוֹמִי֙ אֲשֶׁ֣ר בְּשִׁיל֔וֹ אֲשֶׁ֨ר שִׁכַּ֧נְתִּֽי שְׁמִ֛י שָׁ֖ם בָּרִֽאשׁוֹנָ֑ה וּרְאוּ֙ אֵ֣ת אֲשֶׁר־עָשִׂ֣יתִי ל֔וֹ מִפְּנֵ֕י רָעַ֖ת עַמִּ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 13 וְעַתָּ֗ה יַ֧עַן עֲשׂוֹתְכֶ֛ם אֶת־כָּל־הַמּֽ͏ַעֲשִׂ֥ים הָאֵ֖לֶּה נְאֻם־יְהוָ֑ה וָאֲדַבֵּ֨ר אֲלֵיכֶ֜ם הַשְׁכֵּ֤ם וְדַבֵּר֙ וְלֹ֣א שְׁמַעְתֶּ֔ם וָאֶקְרָ֥א אֶתְכֶ֖ם וְלֹ֥א עֲנִיתֶֽם׃ 14 וְעָשִׂ֜יתִי לַבַּ֣יִת אֲשֶׁ֧ר נִֽקְרָא־שְׁמִ֣י עָלָ֗יו אֲשֶׁ֤ר אַתֶּם֙ בֹּטְחִ֣ים בּ֔וֹ וְלַ֨מָּק֔וֹם אֲשֶׁר־נָתַ֥תִּי לָכֶ֖ם וְלַאֲבֽוֹתֵיכֶ֑ם כַּאֲשֶׁ֥ר עָשִׂ֖יתִי לְשִׁלֽוֹ׃ 15 וְהִשְׁלַכְתִּ֥י אֶתְכֶ֖ם מֵעַ֣ל פָּנָ֑י כַּאֲשֶׁ֤ר הִשְׁלַ֙כְתִּי֙ אֶת־כָּל־אֲחֵיכֶ֔ם אֵ֖ת כָּל־זֶ֥רַע אֶפְרָֽיִם׃   ס 16 וְאַתָּ֞ה אַל־תִּתְפַּלֵּ֣ל בְּעַד־הָעָ֣ם הַזֶּ֗ה וְאַל־תִּשָּׂ֧א בַעֲדָ֛ם רִנָּ֥ה וּתְפִלָּ֖ה וְאַל־תִּפְגַּע־בִּ֑י כִּי־אֵינֶ֥נִּי שֹׁמֵ֖עַ אֹתָֽךְ׃ 17 הַֽאֵינְךָ֣ רֹאֶ֔ה מָ֛ה הֵ֥מָּה עֹשִׂ֖ים בְּעָרֵ֣י יְהוּדָ֑ה וּבְחֻצ֖וֹת יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 18 הַבָּנִ֞ים מְלַקְּטִ֣ים עֵצִ֗ים וְהָֽאָבוֹת֙ מְבַעֲרִ֣ים אֶת־הָאֵ֔שׁ וְהַנָּשִׁ֖ים לָשׁ֣וֹת בָּצֵ֑ק לַעֲשׂ֨וֹת כַּוָּנִ֜ים לִמְלֶ֣כֶת הַשָּׁמַ֗יִם וְהַסֵּ֤ךְ נְסָכִים֙ לֵאלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים לְמַ֖עַן הַכְעִסֵֽנִי׃ 19 הַאֹתִ֛י הֵ֥ם מַכְעִסִ֖ים נְאֻם־יְהוָ֑ה הֲל֣וֹא אֹתָ֔ם לְמַ֖עַן בֹּ֥שֶׁת פְּנֵיהֶֽם׃   ס 20 לָכֵ֞ן כֹּה־אָמַ֣ר אֲדֹנָ֣י יְהֹוִ֗ה הִנֵּ֨ה אַפִּ֤י וַֽחֲמָתִי֙ נִתֶּ֙כֶת֙ אֶל־הַמָּק֣וֹם הַזֶּ֔ה עַל־הָֽאָדָם֙ וְעַל־הַבְּהֵמָ֔ה וְעַל־עֵ֥ץ הַשָּׂדֶ֖ה וְעַל־פְּרִ֣י הָֽאֲדָמָ֑ה וּבָעֲרָ֖ה וְלֹ֥א תִכְבֶּֽה׃   ס 21 כֹּ֥ה אָמַ֛ר יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל עֹלוֹתֵיכֶ֛ם סְפ֥וּ עַל־זִבְחֵיכֶ֖ם וְאִכְל֥וּ בָשָֽׂר׃ 22 כִּ֠י לֹֽא־דִבַּ֤רְתִּי אֶת־אֲבֽוֹתֵיכֶם֙ וְלֹ֣א צִוִּיתִ֔ים בְּי֛וֹם הוציא אוֹתָ֖ם מֵאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם עַל־דִּבְרֵ֥י עוֹלָ֖ה וָזָֽבַח׃ 23 כִּ֣י אִֽם־אֶת־הַדָּבָ֣ר הַ֠זֶּה צִוִּ֨יתִי אוֹתָ֤ם לֵאמֹר֙ שִׁמְע֣וּ בְקוֹלִ֔י וְהָיִ֤יתִי לָכֶם֙ לֵֽאלֹהִ֔ים וְאַתֶּ֖ם תִּֽהְיוּ־לִ֣י לְעָ֑ם וַהֲלַכְתֶּ֗ם בְּכָל־הַדֶּ֙רֶךְ֙ אֲשֶׁ֣ר אֲצַוֶּ֣ה אֶתְכֶ֔ם לְמַ֖עַן יִיטַ֥ב לָכֶֽם׃ 24 וְלֹ֤א שָֽׁמְעוּ֙ וְלֹֽא־הִטּ֣וּ אֶת־אָזְנָ֔ם וַיֵּֽלְכוּ֙ בְּמֹ֣עֵצ֔וֹת בִּשְׁרִר֖וּת לִבָּ֣ם הָרָ֑ע וַיִּהְי֥וּ לְאָח֖וֹר וְלֹ֥א לְפָנִֽים׃ 25 לְמִן־הַיּ֗וֹם אֲשֶׁ֨ר יָצְא֤וּ אֲבֽוֹתֵיכֶם֙ מֵאֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם עַ֖ד הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה וָאֶשְׁלַ֤ח אֲלֵיכֶם֙ אֶת־כָּל־עֲבָדַ֣י הַנְּבִיאִ֔ים י֖וֹם הַשְׁכֵּ֥ם וְשָׁלֹֽחַ׃ 26 וְל֤וֹא שָׁמְעוּ֙ אֵלַ֔י וְלֹ֥א הִטּ֖וּ אֶת־אָזְנָ֑ם וַיַּקְשׁוּ֙ אֶת־עָרְפָּ֔ם הֵרֵ֖עוּ מֵאֲבוֹתָֽם׃ 27 וְדִבַּרְתָּ֤ אֲלֵיהֶם֙ אֶת־כָּל־הַדְּבָרִ֣ים הָאֵ֔לֶּה וְלֹ֥א יִשְׁמְע֖וּ אֵלֶ֑יךָ וְקָרָ֥אתָ אֲלֵיהֶ֖ם וְלֹ֥א יַעֲנֽוּכָה׃ 28 וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵיהֶ֗ם זֶ֤ה הַגּוֹי֙ אֲשֶׁ֣ר לֽוֹא־שָׁמְע֗וּ בְּקוֹל֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהָ֔יו וְלֹ֥א לָקְח֖וּ מוּסָ֑ר אָֽבְדָה֙ הָֽאֱמוּנָ֔ה וְנִכְרְתָ֖ה מִפִּיהֶֽם׃   ס 29 גָּזִּ֤י נִזְרֵךְ֙ וְֽהַשְׁלִ֔יכִי וּשְׂאִ֥י עַל־שְׁפָיִ֖ם קִינָ֑ה כִּ֚י מָאַ֣ס יְהוָ֔ה וַיִּטֹּ֖שׁ אֶת־דּ֥וֹר עֶבְרָתֽוֹ׃ 30 כִּֽי־עָשׂ֨וּ בְנֵי־יְהוּדָ֥ה הָרַ֛ע בְּעֵינַ֖י נְאֻום־יְהוָ֑ה שָׂ֣מוּ שִׁקּֽוּצֵיהֶ֗ם בַּבַּ֛יִת אֲשֶׁר־נִקְרָא־שְׁמִ֥י עָלָ֖יו לְטַמְּאֽוֹ׃ 31 וּבָנ֞וּ בָּמ֣וֹת הַתֹּ֗פֶת אֲשֶׁר֙ בְּגֵ֣יא בֶן־הִנֹּ֔ם לִשְׂרֹ֛ף אֶת־בְּנֵיהֶ֥ם וְאֶת־בְּנֹתֵיהֶ֖ם בָּאֵ֑שׁ אֲשֶׁר֙ לֹ֣א צִוִּ֔יתִי וְלֹ֥א עָלְתָ֖ה עַל־לִבִּֽי׃   ס 32 לָכֵ֞ן הִנֵּֽה־יָמִ֤ים בָּאִים֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה וְלֹא־יֵאָמֵ֨ר ע֤וֹד הַתֹּ֙פֶת֙ וְגֵ֣יא בֶן־הִנֹּ֔ם כִּ֖י אִם־גֵּ֣יא הַהֲרֵגָ֑ה וְקָבְר֥וּ בְתֹ֖פֶת מֵאֵ֥ין מָקֽוֹם׃ 33 וְֽהָ֨יְתָ֜ה נִבְלַ֨ת הָעָ֤ם הַזֶּה֙ לְמַֽאֲכָ֔ל לְע֥וֹף הַשָּׁמַ֖יִם וּלְבֶהֱמַ֣ת הָאָ֑רֶץ וְאֵ֖ין מַחֲרִֽיד׃ 34 וְהִשְׁבַּתִּ֣י מֵעָרֵ֣י יְהוּדָ֗ה וּמֵֽחֻצוֹת֙ יְר֣וּשָׁלִַ֔ם ק֤וֹל שָׂשׂוֹן֙ וְק֣וֹל שִׂמְחָ֔ה ק֥וֹל חָתָ֖ן וְק֣וֹל כַּלָּ֑ה כִּ֥י לְחָרְבָּ֖ה תִּהְיֶ֥ה הָאָֽרֶץ׃