Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זע, איך דערװעק אױף בבֿל, און אױף די באַװױנער פֿון לֵב-קָמַי, עף אַ װינט אַ צעשטעריקן. 2 און איך װעל אָנשיקן אױף בבֿל פֿרעמדע, און זײ װעלן זײ װינטשופֿלען, עף און װעלן אױסלײדיקן איר לאַנד; װאָרום פֿון רונד אַרום װעלן זײ זײַן אױף איר, אין דעם טאָג פֿון אומגליק. 3 אַהין זאָל שפּאַנען דער שפּאַנער זײַן בױגן, און אַהין זאָל ער זיך אױפֿהײבן אין זײַן פּאַנצער; און איר זאָלט ניט שױנען אירע יונגעלײַט; פֿאַרװיסט איר גאַנצן חיל. 4 און דערשלאָגענע װעלן פֿאַלן אין לאַנד פֿון די כַּשׂדים, און דערשטאָכענע אין אירע גאַסן. 5 װאָרום ניט פֿאַראַלמנט איז ישׂראל און יהודה פֿון זײַן גאָט, פֿון יהוה פֿון צבָאוֹת; װאָרום זײער לאַנד איז פֿול מיט שולד אַקעגן דעם הײליקן פֿון ישׂראל. 6 אַנטלױפֿט פֿון בבֿל, און ראַטעװעט איטלעכער זײַן נפֿש, אירזאָלט ניט פֿאַרשניטן װערן דורך איר זינד; װאָרום אַ צײַט פֿון ן קמה איז דאָס בײַ גאָט, אַ פֿאַרגעלטונג באַצאָלט ער איר. 7 אַ גילדערנער כָּוס איז בבֿל געװען אין גאָטס האַנט, די גאַנצע ערד האָט זי פֿאַרשיכּורט; פֿון איר װײַן האָבן די פֿעלקער געטרונקען, דרום זײַנען די פֿעלקער צעדולט געװאָרן. 8 פּלוצלינג איז געפֿאַלן בבֿל און צעבראָכן געװאָרן; טוט יאָמערן אױף איר; קריגט אַ באַלזאַם פֿאַר איר װײַטאָק, אפֿשר עט זי געהײלט װערן. 9 ״מיר האָבן געהײלט בבֿל, אָבער זי איז ניט געהײלט געװאָרן; פֿאַרלאָזט זי, און לאָמיר גײן איטלעכער צו זײַן לאַנד; װאָרום ביז צום הימל גרײַכט איר משפּט, און ער הײבט זיך אױף ביז די װאָלקנס״. 10 גאָט האָט אַרױסגעבראַכט אונדזער גערעכטיקײט; קומט, און לאָמיר דערצײלן אין צִיוֹן דעם אױפֿטו פֿון יהוה אונדזער גאָט. 11 מאַכט בלאַנק די פֿײַלן, פֿילט אָן די פֿײַלבײַטלען, גאָט האָט דערװעקט דעם גײַסט פֿון די מלכים פֿון מָדַי; װאָרום אױף בבֿל איז זײַן טראַכטונג, זי צו צעשטערן, װײַל די נקמה פֿון גאָט איז דאָס, די נקמה פֿאַר זײַן טעמפּל. 12 קעגן די מױערן פֿון בבֿל הײבט אױף אַ פֿאָן, פֿאַרשטאַרקט די װאַך, שטעלט אױף װעכטער, ברײט אָן לױערער, װאָרום אי געטראַכט האָט גאָט אי געטאָן װאָס ער האָט גערעדט אױף די באַװױנער פֿון בבֿל. 13 דו װאָס װױנסט בײַ גרױסע װאַסערן, דו רײַכע אין אוֹצרות, געקומען איז דײַן סָוף, די מאָס פֿון דײַן גײציקײט. 14 גאָט פֿון צבָאוֹת האָט געשװאָרן בײַ זיך: פֿאַר װאָר, איך פֿיל דיך אָן מיט מענטשן װי הײשעריקן, און זײ װעלן אױסרופֿן קעגן דיר ״הֵידָד״! 15 ער האָט געמאַכט די ערד מיט זײַן כּוֹך, ער האָט אױפֿגעשטעלט די װעלט מיט זײַן חכמה, און מיט זײַן פֿאַרשטאַנדיקײט אױסגעשפּרײט די הימלען. 16 בײַם קָול פֿון זײַן דונערן װערט אַ פֿילקײט פֿון װאַסער אין הימל, און ער ברטענגט אױף װאָלקנס פֿון עק פֿון דער ערד; ער מאַכט בליצן צום רעגן, און ציט אַרױס פֿון זײַנע שפּײַכלערס דעם װינט. 17 איטלעכער מענטש אי פֿאַרגרעבט, אָן פֿאַרשטאַנד, איטלעכער שמעלצער װערט צו שאַנד פֿון דעם געץ, װאָרום פֿאַלש איז זײַן געגאָסענער אָפּגאָט, און קין אָטעם איז אין זײ ניטאָ. 18 נישטיק זײַנען זײ, אַ װערק פֿון פֿאַרפֿירעניש; אין דער צײַט פֿון זײער רעכנשאַפֿט װעלן זײ אונטערגײן. 19 ניט אַזױ װי די דאָזיקע איז דער טײל פֿון יעקב, װאָרום ער איז דער באַשעפֿער פֿון אַלץ, און ישׂראל איז דער שבט פֿון זײַן אַרבונג; יהוה פֿון צבָאוֹת איז זײַן נאָמען. 20 אַ האַמער ביסטו מיר, אַ געצײַג פֿון מלחמה, און איך װעל צעברעכן מיט דיר פֿעלקער, און צעשטערן מיט דיר קיניגרײַכן. 21 און איך װעל צעברעכן מיט דיר דעם פֿערד און זײַן רײַטער, און איך װעל צעברעכן מיט דיר דעם רײַטװאָגן און זײַן רײַטער; 22 און איך װעל צעברעכן מיט דיר מאַן און װײַב, און איך װעל צעברעכן מיט דיר אַלט און יונג, און איך װעל צעברעכן מיט דיר בכור און מײדל; 23 און איך װעל צעברעכן מיט דיר דעם פּאַסטוך און זײַן סטאַדע, און איך װעל צעברעכן מיט דיר דעם אַקערמאַן און זײַן געשפּאַן, און איך װעל צעברעכן מיט דיר דוכּסים און פֿירשטן. 24 אָבער איך װעל באַצאָלן בבֿל און אַלע באַװױנער פֿון כּקשׂדים אַל זײער בײז װאָס זײ האָבן געטאָן אין צִיוֹן פֿאַר אײַערע אױגן, זאָגט גאָט. 25 זע, איך קום צו דיר, דו צעשטעריקער באַרג, זאָגט גאָט, װאָס צעשטערט די גאַנצע ערד; און איך װעל אױסשטרעקן מײַן האַנט אױף דיר, און װעל דיך אַראָפּקײַקלען פֿון די װעלזן, און דיך מאַכן פֿאַר אַן אױסגעברענטן באַרג. 26 און מע װעט ניט נעמען פֿון דיר אַ שטײן פֿאַר אַ װינקל, און אַ שטײן פֿאַר גרונטפֿעסטן; נײַערט אײביקע װיסטענישן װעסטו זײַן, זאָגט גאָט. 27 הײבט אױף אַ פֿאָן אין לאַנד, בלאָזט אַ שוֹפֿר צװישן די פֿעלקער, ברײט אָן קעגן איר די פֿעלקער, רופֿט צונױף קעגן איר די קיניגרײַכן אַרָרָט, מִני, און אַשכּנַז; זעצט אױף קעגן איר אַ חיל-פֿירער, ברענגט אַרױף פֿערד װי האָריקע הײשעריקן. 28 ברײט אָן קעגן איר די פֿעלקער, די מלכים פֿון מָדַי, אירע דוכּסים און אַלע אירע פֿירשטן, און דאָס גאַנצע לאַנד פֿון זײַן ממשלה. 29 און די ערד שטורעמט און ציטערט, װאָרום מקױם געװאָרן זײַנען אױף בבֿל די טראַכטונגען פֿון גאָט, צו מאַכן לאַנד בבֿל צו װיסט, אָן אַ װױנער. 30 די גיבוֹרים פֿון בבֿל האָבן אױפֿגעהערט מלחמה האַלטן, זײ זיצן אין די פֿעסטונגען; אָפּגעטאָן האָט זיך זײער גבורה, זײ זײַנען געװאָרן װי װײַבער; מע האָט אָנגעצונדן אירע װוִּינונגען, צעבראָכן געװאָרן זײַנען אירע ריגלען. 31 אַ לױפֿער קעגן אַ לױפֿער לױפֿט, און אַן אָנזאָגער קעגן אַן אָנזאָגער, אָנצוזאָגן דעם מלך פֿון בבֿל, אַז זײַן שטאָט איז באַצװוּנגען פֿון אַלע עקן; 32 און די איבערפֿאָרן זײַנען פֿאַרכאַפּט, און די פֿעסטונגען האָט מען פֿאַרברענט אין פֿײַער, און די מלחמה-לײַט זײַנען צעטומלט. 33 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט יהוה פֿון צבָאוֹת, דער גאָט פֿון ישׂראל: טאָכטער בבֿל איז װי אַ שײַער אין דער צײַט װאָס מע טרעט אים; נאָך אַ קלײן װײַלע, און קומען װעט די שניטצײַט אױף איר. 34 פֿאַרצערט האָט מיך, צעדריקט האָט מיך, נבוכַדרֶאצַר דער מלך פֿון בבֿל; װי אַ לײדיקע כּלי האָט ער מיך אָפּגעשטעלט, װי אַ קראָקאָדיל האָט ער מיך אײַנגעשלונגען; ער האָט אָנגעפֿילט זײַן בױך מיט מײַנע געריכטן; אַװעקגעשװענקט האָט ער מיך. 35 ״דאָס אומרעכט צו מיר און מײַן פֿלײש אױף בבֿל!״ זאָגט די באַװױנערין פֿון צִיוֹן; און: ״מײַן בלוט אױף די באַװױנער פֿון כַּשׂדים״ זאָגט ירושָלַיִם. 36 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט: זע, איך קריג דײַן גריג, און װעל זיך נוֹקם זײַן דײַן נקמה; און איך װעל אױסטריקענען איר אים, און טרוקן מאַכן איר קװאַל. 37 און בבֿל װעט װערן צו הױפֿנס, אַ װױנונג פֿון שאַקאַלן, אַ שרעק און אַ שמוצערונג, אָן אַ באַװױנער. 38 אין אײנעם װי יונגלײַבן װעלן זײ ברילן, װי קלײנע לײַבן װעלן זײ שרײַען. 39 מיט גיפֿט װעל איך צוריכטן זײער טראַנק, און איך װעל זײ פֿאַרשיכּורן, כּדי זײַן זאָלן זיך צאַפּלען, און אײַנשלאָפֿן אַן אײביקן שלאָף, און זיך ניט אױפֿכאַפּן, זאָגט גאָט. 40 איך װעל זײ מאַכן נידערן װי לעמער צו דער שכיטה, װי װידערס מיט בעק. 41 װי איז באַװוּנגען געװאָרן שֵשַך, און אײַנגענומען געװאָרן דער לױב פֿון דער גאַנצער ערד! װי איז בבֿל צו װיסט געװאָרן צװישן די פֿעלקער! 42 אױפֿגעגאַנגען איז ער אים אױף בבֿל; פֿון זײַנע פֿיל אינדן איז זי פֿאַרדעקט געװאָרן. 43 אירע שטעט זײַנען געװאָרן אַ װיסטעניש, אַ טרוקן לאַנד און אַ מדבר, אַ לאַנד װאָס קײן שוממענטש װױנט ניט דערין, און קײן מענטשנקינד גײט ניט דורך דערין. 44 און איך װעל זיך אָפּרעכענען מיט בל אין בבֿל, עף און װעל אַרױסציען זײַן שלונג פֿון זײַן מױל, און מער װעלן ניט שטראָמען צו אים פֿעלקער; אױך די מױער פֿון בבֿל טוט פֿאַלן. 45 גײט אַרױס פֿון איר, מײַן פֿאָלק, און ראַטעװעט איטלעכער זײַן נפֿש, פֿון דעם גרימצאָרן פֿון גאָט. 46 און זאָל ניט שלאַף װערן אײַער האַרץ, אַז איר זאָלט מוֹרא האָבן פֿאַר דער הערונג װאָס װערט געהערט אין לאַנד; װאָרום אַ הערונג װעט קומען אײן יאָר, און דאָס יאָר נאָכדעם אַ הערונג, און רױב װעט זײַן אין לאַנד, אַ געװעלטיקער קעגן אַ געװעלטיקער. 47 פֿאַר װאָר, זע, טעג קומען, און איך װעל זיך אָפּרעכענען מיט די געצן פֿון בבֿל, און איר גאַנץ לאַנד װעט זיך שעמען, און אַלע אירע דערשלאָגענע װעלן פֿאַלן אין איר מיט. 48 און זינגען װעלן איבער גָבל הימל און ערד און אַלץ װאָס אין זײ; װאָרום פֿון צפֿון װעלן קומען אױף איר די פֿאַרװיסטערס, זאָגט גאָט. 49 אױך בבֿל איז צום פֿאַלן, איר דערשלאָגענע פֿון ישׂראל! אױך אין בבֿל טוט מען פֿאַלן, איר דערשלאָגענע פֿון דער גאַנצער ערד! 50 איר אַנטרונענע פֿון שװערד, גײט, איר זאָלט אײַך ניט אָפּשטעלן; דערמאָנט פֿון דער װײַטן גאָט, און ירושָלַיִם זאָל אױפֿגײן אױף אײַער האַרצן. 51 ״מיר שעמען זיך, װײַל כרפּות האָבן מר זיך אָנגעהערט, אַ בושה באַדעקט אונדזער פּנים, װײַל פֿרעמדע זײַנען געקומען אױף די הײליקטומען פֿון גאָטס הױז״. 52 אָבער זע, טעג קומען, זאָגט גאָט, און איך װעל זיך אָפּרעכענען מיט איר געצן, און אין איר גאַנצן לאַנד װעלן קרעכצן דערשלאָגענע. 53 װען אַרױפֿגײן אין הימל זאָל בבֿל, און װען זי זאָל באַפֿעסטיקן די הײך פֿון איר מאַכט, װעלן פֿון מיר קומען פֿאַרװיסטערס אױף איר, זאָגט גאָט. 54 אַ קָול פֿון געשרײ פֿון בבֿל, און אַ גרױסער בראָך פֿון לאַנד כַּשׂדים! 55 װאָרום גאָט פֿאַרװיסט בבֿל, און עט אונטערברענגען פֿון איר דעם גרױסן טומל; און זײערע אינדן װעלן ברומען װי גרױסע װאַסערן; עס הילכט דער ליאַרעם פֿון זײער קָול. 56 װאָרום עס קומט אױף איר, אױף בבֿל, אַ פֿאַרװיסטער, און אירע גיבוֹרים װעלן באַצװוּנגען װערן, זײערע בױגנס װערן צעבראָכן; װאָרום אַ גאָט פֿון פֿאַרגעלטונג איז יהוה, באַצאָלן װעט ער באַצאָלן. 57 און איך װעל פֿאַרשיכּורן אירע האַרן און אירע חכמים, אירע דוכּסים און אירע פֿירשטן און אירע גיבוֹרים, און זײ װעלן אײַנשלאָפֿן אַן אײביקן שלאָף, און װעלן זיך ניט אױפֿכאַפּן, זאָגט דער קיניג – יהוה פֿון צבָאוֹת איז זײַן נאָמען. 58 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָאוֹת: אײַנגעװאָרפֿן װעלן אײַנגעװאָרפֿן װערן די ברײטע מױערן פֿון בבֿל, אָ און אירע הױכע טױערן װעלן אין פֿײַער אָנגעצונדן װערן; און די פֿעלקער װעלן זיך מיען אומנישט, און די אומות פֿאַרן פֿײַער; און זײ װעלן פֿאַרמאַטערט װערן. 59 דאָס װאָרט װאָס יִרמיָהו הנבֿיא האָט באַפֿױלן שׂפָֿיָה דעם זון פֿון נֵרִיָה דעם זון פֿון מַחסֵיָהן, װען ער איז געגאַנגען מיט צִדקִיָהו דעם מלך פֿון יהודה קײן בבֿל, אין פֿירטן יאָר פֿון זין מלוכה; און שׂרָיָה איז געװען דער לאַגערמײַסטער. 60 און יִרמיָהו האָט אױפֿגעשריבן דאָס גאַנצע בײז װאָס װעט קומען אױף בבֿל, אין אײן בוך, אַלד די דאָזיקע װערטער װאָס זײַנען געשריבן אױף בבֿלל. 61 און יִרמיָהו האָט געזאָגט צו שׂרָיָהן: װי דו קומסט קײן בבֿל, אַזױ זאָלסטו זען און איבערלײענען אַלע די דאָזיקע װערטער, 62 און זאָלסט זאָגן: גאָט, דו האָסט גערעדט אױף דעם דאָזיקן אָרט, אים צו פֿאַרשנײַדן, אַז קײן װױנער זאָל אין אים ניט זײַן, פֿון אַ מענטש ביז אַ בהמה, נײַערט אײביקע װיסטענישן זאָל עס זײַן. 63 און עס װעט זײַן, װי דו ענדיקסט לײַענען דאָס דאָזיקע בוך, זאָלסטו אָנבינדן אָן אים אַ שטײן, און עס אַרײַנװאַרפֿן אין מיטן פּרָת; 64 און זאָלסט זאָגן: אַזױ װעט אײַנגעזונקען װערן בבֿל, און ניט אױפֿשטײן, פֿון װעגן דעם בײז װאָס איך ברענג אױף איר. און זײ װעלן פֿאַרמאַטערט װערן. ביז דאַנען זײַנען די װערטער פֿון יִרמיָהון.
עברית
1 כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הִנְנִי֙ מֵעִ֣יר עַל־בָּבֶ֔ל וְאֶל־יֹשְׁבֵ֖י לֵ֣ב קָמָ֑י ר֖וּחַ מַשְׁחִֽית׃ 2 וְשִׁלַּחְתִּ֨י לְבָבֶ֤ל זָרִים֙ וְזֵר֔וּהָ וִיבֹקְק֖וּ אֶת־אַרְצָ֑הּ כִּֽי־הָי֥וּ עָלֶ֛יהָ מִסָּבִ֖יב בְּי֥וֹם רָעָֽה׃ 3 אֶֽל־יִדְרֹ֤ךְ ידרך הַדֹּרֵךְ֙ קַשְׁתּ֔וֹ וְאֶל־יִתְעַ֖ל בְּסִרְיֹנ֑וֹ וְאַֽל־תַּחְמְלוּ֙ אֶל־בַּ֣חֻרֶ֔יהָ הַחֲרִ֖ימוּ כָּל־צְבָאָֽהּ׃ 4 וְנָפְל֥וּ חֲלָלִ֖ים בְּאֶ֣רֶץ כַּשְׂדִּ֑ים וּמְדֻקָּרִ֖ים בְּחוּצוֹתֶֽיהָ׃ 5 כִּ֠י לֹֽא־אַלְמָ֨ן יִשְׂרָאֵ֤ל וִֽיהוּדָה֙ מֵֽאֱלֹהָ֔יו מֵֽיְהוָ֖ה צְבָא֑וֹת כִּ֤י אַרְצָם֙ מָלְאָ֣ה אָשָׁ֔ם מִקְּד֖וֹשׁ יִשְׂרָאֵֽל׃ 6 נֻ֣סוּ מִתּ֣וֹךְ בָּבֶ֗ל וּמַלְּטוּ֙ אִ֣ישׁ נַפְשׁ֔וֹ אַל־תִּדַּ֖מּוּ בַּעֲוֺנָ֑הּ כִּי֩ עֵ֨ת נְקָמָ֥ה הִיא֙ לַֽיהוָ֔ה גְּמ֕וּל ה֥וּא מְשַׁלֵּ֖ם לָֽהּ׃ 7 כּוֹס־זָהָ֤ב בָּבֶל֙ בְּיַד־יְהוָ֔ה מְשַׁכֶּ֖רֶת כָּל־הָאָ֑רֶץ מִיֵּינָהּ֙ שָׁת֣וּ גוֹיִ֔ם עַל־כֵּ֖ן יִתְהֹלְל֥וּ גוֹיִֽם׃ 8 פִּתְאֹ֛ם נָפְלָ֥ה בָבֶ֖ל וַתִּשָּׁבֵ֑ר הֵילִ֣ילוּ עָלֶ֗יהָ קְח֤וּ צֳרִי֙ לְמַכְאוֹבָ֔הּ אוּלַ֖י תֵּרָפֵֽא׃ 9 רפאנו אֶת־בָּבֶל֙ וְלֹ֣א נִרְפָּ֔תָה עִזְב֕וּהָ וְנֵלֵ֖ךְ אִ֣ישׁ לְאַרְצ֑וֹ כִּֽי־נָגַ֤ע אֶל־הַשָּׁמַ֙יִם֙ מִשְׁפָּטָ֔הּ וְנִשָּׂ֖א עַד־שְׁחָקִֽים׃ 10 הוֹצִ֥יא יְהוָ֖ה אֶת־צִדְקֹתֵ֑ינוּ בֹּ֚אוּ וּנְסַפְּרָ֣ה בְצִיּ֔וֹן אֶֽת־מַעֲשֵׂ֖ה יְהוָ֥ה אֱלֹהֵֽינוּ׃ 11 הָבֵ֣רוּ הַחִצִּים֮ מִלְא֣וּ הַשְּׁלָטִים֒ הֵעִ֣יר יְהוָ֗ה אֶת־ר֙וּחַ֙ מַלְכֵ֣י מָדַ֔י כִּֽי־עַל־בָּבֶ֥ל מְזִמָּת֖וֹ לְהַשְׁחִיתָ֑הּ כִּֽי־נִקְמַ֤ת יְהוָה֙ הִ֔יא נִקְמַ֖ת הֵיכָלֽוֹ׃ 12 אֶל־חוֹמֹ֨ת בָּבֶ֜ל שְׂאוּ־נֵ֗ס הַחֲזִ֙יקוּ֙ הַמִּשְׁמָ֔ר הָקִ֙ימוּ֙ שֹֽׁמְרִ֔ים הָכִ֖ינוּ הָאֹֽרְבִ֑ים כִּ֚י גַּם־זָמַ֣ם יְהוָ֔ה גַּם־עָשָׂ֕ה אֵ֥ת אֲשֶׁר־דִּבֶּ֖ר אֶל־יֹשְׁבֵ֥י בָבֶֽל׃ 13 שכנתי עַל־מַ֣יִם רַבִּ֔ים רַבַּ֖ת אֽוֹצָרֹ֑ת בָּ֥א קִצֵּ֖ךְ אַמַּ֥ת בִּצְעֵֽךְ׃ 14 נִשְׁבַּ֛ע יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת בְּנַפְשׁ֑וֹ כִּ֣י אִם־מִלֵּאתִ֤יךְ אָדָם֙ כַּיֶּ֔לֶק וְעָנ֥וּ עָלַ֖יִךְ הֵידָֽד׃   ס 15 עֹשֵׂ֥ה אֶ֙רֶץ֙ בְּכֹח֔וֹ מֵכִ֥ין תֵּבֵ֖ל בְּחָכְמָת֑וֹ וּבִתְבוּנָת֖וֹ נָטָ֥ה שָׁמָֽיִם׃ 16 לְק֨וֹל תִּתּ֜וֹ הֲמ֥וֹן מַ֙יִם֙ בַּשָּׁמַ֔יִם וַיַּ֥עַל נְשִׂאִ֖ים מִקְצֵה־אָ֑רֶץ בְּרָקִ֤ים לַמָּטָר֙ עָשָׂ֔ה וַיֹּ֥צֵא ר֖וּחַ מֵאֹצְרֹתָֽיו׃ 17 נִבְעַ֤ר כָּל־אָדָם֙ מִדַּ֔עַת הֹבִ֥ישׁ כָּל־צֹרֵ֖ף מִפָּ֑סֶל כִּ֛י שֶׁ֥קֶר נִסְכּ֖וֹ וְלֹא־ר֥וּחַ בָּֽם׃ 18 הֶ֣בֶל הֵ֔מָּה מַעֲשֵׂ֖ה תַּעְתֻּעִ֑ים בְּעֵ֥ת פְּקֻדָּתָ֖ם יֹאבֵֽדוּ׃ 19 לֹֽא־כְאֵ֜לֶּה חֵ֣לֶק יַעֲק֗וֹב כִּֽי־יוֹצֵ֤ר הַכֹּל֙ ה֔וּא וְשֵׁ֖בֶט נַחֲלָת֑וֹ יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת שְׁמֽוֹ׃   ס 20 מַפֵּץ־אַתָּ֣ה לִ֔י כְּלֵ֖י מִלְחָמָ֑ה וְנִפַּצְתִּ֤י בְךָ֙ גּוֹיִ֔ם וְהִשְׁחַתִּ֥י בְךָ֖ מַמְלָכֽוֹת׃ 21 וְנִפַּצְתִּ֣י בְךָ֔ ס֖וּס וְרֹֽכְב֑וֹ וְנִפַּצְתִּ֣י בְךָ֔ רֶ֖כֶב וְרֹכְבֽוֹ׃ 22 וְנִפַּצְתִּ֤י בְךָ֙ אִ֣ישׁ וְאִשָּׁ֔ה וְנִפַּצְתִּ֥י בְךָ֖ זָקֵ֣ן וָנָ֑עַר וְנִפַּצְתִּ֣י בְךָ֔ בָּח֖וּר וּבְתוּלָֽה׃ 23 וְנִפַּצְתִּ֤י בְךָ֙ רֹעֶ֣ה וְעֶדְר֔וֹ וְנִפַּצְתִּ֥י בְךָ֖ אִכָּ֣ר וְצִמְדּ֑וֹ וְנִפַּצְתִּ֣י בְךָ֔ פַּח֖וֹת וּסְגָנִֽים׃ 24 וְשִׁלַּמְתִּ֨י לְבָבֶ֜ל וּלְכֹ֣ל יוֹשְׁבֵ֣י כַשְׂדִּ֗ים אֵ֧ת כָּל־רָעָתָ֛ם אֲשֶׁר־עָשׂ֥וּ בְצִיּ֖וֹן לְעֵֽינֵיכֶ֑ם נְאֻ֖ם יְהוָֽה׃   ס 25 הִנְנִ֨י אֵלֶ֜יךָ הַ֤ר הַמַּשְׁחִית֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה הַמַּשְׁחִ֖ית אֶת־כָּל־הָאָ֑רֶץ וְנָטִ֨יתִי אֶת־יָדִ֜י עָלֶ֗יךָ וְגִלְגַּלְתִּ֙יךָ֙ מִן־הַסְּלָעִ֔ים וּנְתַתִּ֖יךָ לְהַ֥ר שְׂרֵפָֽה׃ 26 וְלֹֽא־יִקְח֤וּ מִמְּךָ֙ אֶ֣בֶן לְפִנָּ֔ה וְאֶ֖בֶן לְמֽוֹסָד֑וֹת כִּֽי־שִׁמְמ֥וֹת עוֹלָ֛ם תִּֽהְיֶ֖ה נְאֻם־יְהוָֽה׃ 27 שְׂאוּ־נֵ֣ס בָּאָ֗רֶץ תִּקְע֨וּ שׁוֹפָ֤ר בַּגּוֹיִם֙ קַדְּשׁ֤וּ עָלֶ֙יהָ֙ גּוֹיִ֔ם הַשְׁמִ֧יעוּ עָלֶ֛יהָ מַמְלְכ֥וֹת אֲרָרַ֖ט מִנִּ֣י וְאַשְׁכְּנָ֑ז פִּקְד֤וּ עָלֶ֙יהָ֙ טִפְסָ֔ר הַֽעֲלוּ־ס֖וּס כְּיֶ֥לֶק סָמָֽר׃ 28 קַדְּשׁ֨וּ עָלֶ֤יהָ גוֹיִם֙ אֶת־מַלְכֵ֣י מָדַ֔י אֶת־פַּחוֹתֶ֖יהָ וְאֶת־כָּל־סְגָנֶ֑יהָ וְאֵ֖ת כָּל־אֶ֥רֶץ מֶמְשַׁלְתּֽוֹ׃ 29 וַתִּרְעַ֥שׁ הָאָ֖רֶץ וַתָּחֹ֑ל כִּ֣י קָ֤מָה עַל־בָּבֶל֙ מַחְשְׁב֣וֹת יְהוָ֔ה לָשׂ֞וּם אֶת־אֶ֧רֶץ בָּבֶ֛ל לְשַׁמָּ֖ה מֵאֵ֥ין יוֹשֵֽׁב׃ 30 חָדְלוּ֩ גִבּוֹרֵ֨י בָבֶ֜ל לְהִלָּחֵ֗ם יָֽשְׁבוּ֙ בַּמְּצָד֔וֹת נָשְׁתָ֥ה גְבוּרָתָ֖ם הָי֣וּ לְנָשִׁ֑ים הִצִּ֥יתוּ מִשְׁכְּנֹתֶ֖יהָ נִשְׁבְּר֥וּ בְרִיחֶֽיהָ׃ 31 רָ֤ץ לִקְרַאת־רָץ֙ יָר֔וּץ וּמַגִּ֖יד לִקְרַ֣את מַגִּ֑יד לְהַגִּיד֙ לְמֶ֣לֶךְ בָּבֶ֔ל כִּֽי־נִלְכְּדָ֥ה עִיר֖וֹ מִקָּצֶֽה׃ 32 וְהַמַּעְבָּר֣וֹת נִתְפָּ֔שׂוּ וְאֶת־הָאֲגַמִּ֖ים שָׂרְפ֣וּ בָאֵ֑שׁ וְאַנְשֵׁ֥י הַמִּלְחָמָ֖ה נִבְהָֽלוּ׃   ס 33 כִּי֩ כֹ֨ה אָמַ֜ר יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל בַּת־בָּבֶ֕ל כְּגֹ֖רֶן עֵ֣ת הִדְרִיכָ֑הּ ע֣וֹד מְעַ֔ט וּבָ֥אָה עֵֽת־הַקָּצִ֖יר לָֽהּ׃ 34 אכלנו הממנו נְבוּכַדְרֶאצַּר֮ מֶ֣לֶךְ בָּבֶל֒ הציגנו כְּלִ֣י רִ֔יק בלענו כַּתַּנִּ֔ין מִלָּ֥א כְרֵשׂ֖וֹ מֵֽעֲדָנָ֑י הדיחנו 35 חֲמָסִ֤י וּשְׁאֵרִי֙ עַל־בָּבֶ֔ל תֹּאמַ֖ר יֹשֶׁ֣בֶת צִיּ֑וֹן וְדָמִי֙ אֶל־יֹשְׁבֵ֣י כַשְׂדִּ֔ים תֹּאמַ֖ר יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃   ס 36 לָכֵ֗ן כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הִנְנִי־רָב֙ אֶת־רִיבֵ֔ךְ וְנִקַּמְתִּ֖י אֶת־נִקְמָתֵ֑ךְ וְהַחֲרַבְתִּי֙ אֶת־יַמָּ֔הּ וְהֹבַשְׁתִּ֖י אֶת־מְקוֹרָֽהּ׃ 37 וְהָיְתָה֩ בָבֶ֨ל לְגַלִּ֧ים מְעוֹן־תַּנִּ֛ים שַׁמָּ֥ה וּשְׁרֵקָ֖ה מֵאֵ֥ין יוֹשֵֽׁב׃ 38 יַחְדָּ֖ו כַּכְּפִרִ֣ים יִשְׁאָ֑גוּ נָעֲר֖וּ כְּגוֹרֵ֥י אֲרָיֽוֹת׃ 39 בְּחֻמָּ֞ם אָשִׁ֣ית אֶת־מִשְׁתֵּיהֶ֗ם וְהִשְׁכַּרְתִּים֙ לְמַ֣עַן יַעֲלֹ֔זוּ וְיָשְׁנ֥וּ שְׁנַת־עוֹלָ֖ם וְלֹ֣א יָקִ֑יצוּ נְאֻ֖ם יְהוָֽה׃ 40 אֽוֹרִידֵ֖ם כְּכָרִ֣ים לִטְב֑וֹחַ כְּאֵילִ֖ים עִם־עַתּוּדִֽים׃ 41 אֵ֚יךְ נִלְכְּדָ֣ה שֵׁשַׁ֔ךְ וַתִּתָּפֵ֖שׂ תְּהִלַּ֣ת כָּל־הָאָ֑רֶץ אֵ֣יךְ הָיְתָ֧ה לְשַׁמָּ֛ה בָּבֶ֖ל בַּגּוֹיִֽם׃ 42 עָלָ֥ה עַל־בָּבֶ֖ל הַיָּ֑ם בַּהֲמ֥וֹן גַּלָּ֖יו נִכְסָֽתָה׃ 43 הָי֤וּ עָרֶ֙יהָ֙ לְשַׁמָּ֔ה אֶ֖רֶץ צִיָּ֣ה וַעֲרָבָ֑ה אֶ֗רֶץ לֹֽא־יֵשֵׁ֤ב בָּהֵן֙ כָּל־אִ֔ישׁ וְלֹֽא־יַעֲבֹ֥ר בָּהֵ֖ן בֶּן־אָדָֽם׃ 44 וּפָקַדְתִּ֨י עַל־בֵּ֜ל בְּבָבֶ֗ל וְהֹצֵאתִ֤י אֶת־בִּלְעוֹ֙ מִפִּ֔יו וְלֹֽא־יִנְהֲר֥וּ אֵלָ֛יו ע֖וֹד גּוֹיִ֑ם גַּם־חוֹמַ֥ת בָּבֶ֖ל נָפָֽלָה׃ 45 צְא֤וּ מִתּוֹכָהּ֙ עַמִּ֔י וּמַלְּט֖וּ אִ֣ישׁ אֶת־נַפְשׁ֑וֹ מֵחֲר֖וֹן אַף־יְהוָֽה׃ 46 וּפֶן־יֵרַ֤ךְ לְבַבְכֶם֙ וְתִֽירְא֔וּ בַּשְּׁמוּעָ֖ה הַנִּשְׁמַ֣עַת בָּאָ֑רֶץ וּבָ֧א בַשָּׁנָ֣ה הַשְּׁמוּעָ֗ה וְאַחֲרָ֤יו בַּשָּׁנָה֙ הַשְּׁמוּעָ֔ה וְחָמָ֣ס בָּאָ֔רֶץ וּמֹשֵׁ֖ל עַל־מֹשֵֽׁל׃ 47 לָכֵן֙ הִנֵּ֣ה יָמִ֣ים בָּאִ֔ים וּפָקַדְתִּי֙ עַל־פְּסִילֵ֣י בָבֶ֔ל וְכָל־אַרְצָ֖הּ תֵּב֑וֹשׁ וְכָל־חֲלָלֶ֖יהָ יִפְּל֥וּ בְתוֹכָֽהּ׃ 48 וְרִנְּנ֤וּ עַל־בָּבֶל֙ שָׁמַ֣יִם וָאָ֔רֶץ וְכֹ֖ל אֲשֶׁ֣ר בָּהֶ֑ם כִּ֧י מִצָּפ֛וֹן יָבוֹא־לָ֥הּ הַשּׁוֹדְדִ֖ים נְאֻם־יְהוָֽה׃ 49 גַּם־בָּבֶ֕ל לִנְפֹּ֖ל חַֽלְלֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל גַּם־לְבָבֶ֥ל נָפְל֖וּ חַֽלְלֵ֥י כָל־הָאָֽרֶץ׃ 50 פְּלֵטִ֣ים מֵחֶ֔רֶב הִלְכ֖וּ אַֽל־תַּעֲמֹ֑דוּ זִכְר֤וּ מֵֽרָחוֹק֙ אֶת־יְהוָ֔ה וִירֽוּשָׁלַ֖͏ִם תַּעֲלֶ֥ה עַל־לְבַבְכֶֽם׃ 51 בֹּ֚שְׁנוּ כִּֽי־שָׁמַ֣עְנוּ חֶרְפָּ֔ה כִּסְּתָ֥ה כְלִמָּ֖ה פָּנֵ֑ינוּ כִּ֚י בָּ֣אוּ זָרִ֔ים עַֽל־מִקְדְּשֵׁ֖י בֵּ֥ית יְהוָֽה׃   ס 52 לָכֵ֞ן הִנֵּֽה־יָמִ֤ים בָּאִים֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה וּפָקַדְתִּ֖י עַל־פְּסִילֶ֑יהָ וּבְכָל־אַרְצָ֖הּ יֶאֱנֹ֥ק חָלָֽל׃ 53 כִּֽי־תַעֲלֶ֤ה בָבֶל֙ הַשָּׁמַ֔יִם וְכִ֥י תְבַצֵּ֖ר מְר֣וֹם עֻזָּ֑הּ מֵאִתִּ֗י יָבֹ֧אוּ שֹׁדְדִ֛ים לָ֖הּ נְאֻם־יְהוָֽה׃   ס 54 ק֥וֹל זְעָקָ֖ה מִבָּבֶ֑ל וְשֶׁ֥בֶר גָּד֖וֹל מֵאֶ֥רֶץ כַּשְׂדִּֽים׃ 55 כִּֽי־שֹׁדֵ֤ד יְהוָה֙ אֶת־בָּבֶ֔ל וְאִבַּ֥ד מִמֶּ֖נָּה ק֣וֹל גָּד֑וֹל וְהָמ֤וּ גַלֵּיהֶם֙ כְּמַ֣יִם רַבִּ֔ים נִתַּ֥ן שְׁא֖וֹן קוֹלָֽם׃ 56 כִּי֩ בָ֨א עָלֶ֤יהָ עַל־בָּבֶל֙ שׁוֹדֵ֔ד וְנִלְכְּדוּ֙ גִּבּוֹרֶ֔יהָ חִתְּתָ֖ה קַשְּׁתוֹתָ֑ם כִּ֣י אֵ֧ל גְּמֻל֛וֹת יְהוָ֖ה שַׁלֵּ֥ם יְשַׁלֵּֽם׃ 57 וְ֠הִשְׁכַּרְתִּי שָׂרֶ֨יהָ וַחֲכָמֶ֜יהָ פַּחוֹתֶ֤יהָ וּסְגָנֶ֙יהָ֙ וְגִבּוֹרֶ֔יהָ וְיָשְׁנ֥וּ שְׁנַת־עוֹלָ֖ם וְלֹ֣א יָקִ֑יצוּ נְאֻ֨ם־הַמֶּ֔לֶךְ יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת שְׁמֽוֹ׃   ס 58 כֹּֽה־אָמַ֞ר יְהוָ֣ה צְבָא֗וֹת חֹ֠מוֹת בָּבֶ֤ל הָֽרְחָבָה֙ עַרְעֵ֣ר תִּתְעַרְעָ֔ר וּשְׁעָרֶ֥יהָ הַגְּבֹהִ֖ים בָּאֵ֣שׁ יִצַּ֑תּוּ וְיִֽגְע֨וּ עַמִּ֧ים בְּדֵי־רִ֛יק וּלְאֻמִּ֥ים בְּדֵי־אֵ֖שׁ וְיָעֵֽפוּ׃   ס 59 הַדָּבָ֞ר אֲשֶׁר־צִוָּ֣ה יִרְמְיָ֣הוּ הַנָּבִ֗יא אֶת־שְׂרָיָ֣ה בֶן־נֵרִיָּה֮ בֶּן־מַחְסֵיָה֒ בְּלֶכְתּ֞וֹ אֶת־צִדְקִיָּ֤הוּ מֶֽלֶךְ־יְהוּדָה֙ בָּבֶ֔ל בִּשְׁנַ֥ת הָרְבִעִ֖ית לְמָלְכ֑וֹ וּשְׂרָיָ֖ה שַׂ֥ר מְנוּחָֽה׃ 60 וַיִּכְתֹּ֣ב יִרְמְיָ֗הוּ אֵ֧ת כָּל־הָרָעָ֛ה אֲשֶׁר־תָּב֥וֹא אֶל־בָּבֶ֖ל אֶל־סֵ֣פֶר אֶחָ֑ד אֵ֚ת כָּל־הַדְּבָרִ֣ים הָאֵ֔לֶּה הַכְּתֻבִ֖ים אֶל־בָּבֶֽל׃ 61 וַיֹּ֥אמֶר יִרְמְיָ֖הוּ אֶל־שְׂרָיָ֑ה כְּבֹאֲךָ֣ בָבֶ֔ל וְֽרָאִ֔יתָ וְֽקָרָ֔אתָ אֵ֥ת כָּל־הַדְּבָרִ֖ים הָאֵֽלֶּה׃ 62 וְאָמַרְתָּ֗ יְהוָה֙ אַתָּ֨ה דִבַּ֜רְתָּ אֶל־הַמָּק֤וֹם הַזֶּה֙ לְהַכְרִית֔וֹ לְבִלְתִּ֤י הֱיֽוֹת־בּוֹ֙ יוֹשֵׁ֔ב לְמֵאָדָ֖ם וְעַד־בְּהֵמָ֑ה כִּֽי־שִׁמְמ֥וֹת עוֹלָ֖ם תִּֽהְיֶֽה׃ 63 וְהָיָה֙ כְּכַלֹּ֣תְךָ֔ לִקְרֹ֖א אֶת־הַסֵּ֣פֶר הַזֶּ֑ה תִּקְשֹׁ֤ר עָלָיו֙ אֶ֔בֶן וְהִשְׁלַכְתּ֖וֹ אֶל־תּ֥וֹךְ פְּרָֽת׃ 64 וְאָמַרְתָּ֗ כָּ֠כָה תִּשְׁקַ֨ע בָּבֶ֤ל וְלֹֽא־תָקוּם֙ מִפְּנֵ֣י הָרָעָ֗ה אֲשֶׁ֧ר אָנֹכִ֛י מֵבִ֥יא עָלֶ֖יהָ וְיָעֵ֑פוּ עַד־הֵ֖נָּה דִּבְרֵ֥י יִרְמְיָֽהוּ׃   ס