Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דאָס װאָרט װאָס גאָט האָט גערעדט אױף בבֿל, אױפֿן לאַנד פֿון די כַּשׂדים, דורך יִרמיָהו הנבֿיא. 2 זאָגט אָן צװישן די פֿעלקער, און מאַכט הערן, און הײבט אױף אַ פֿאָן; מאַכט הערן, איר זאָלט ניט פֿאַרהױלן; זאָגט: באַצװוּנגען איז בבֿל, צו שאַנד איז בל, צעבראָכן איז מרוֹדַך, צו שאַנד זײַנען אירע געצנבליקדער, צעבראָכן אירע אָפּגעטער. 3 װאָרום אַ פֿאָלק פֿון צפֿון איז אַרױפֿגעגאַנגען אױף איר, ער װעט מאַכן איר לאַנד צו װיסט, און קײן באַװױנער װעט אין איר ניט זײַן; פֿון אַ מענטש ביז אַ בהמה זײַנען אַנטלאָפֿן, אַװעק. 4 אין יענע טעג און אין יענער צײַט, זאָגט גאָט, װעלן קומען די קינדער פֿון ישׂראל, זײ און די קינדער אופֿן יהודה אין אײנעם; גײן װײַנענדיק װעלן זײ גײן, און יהוה זײער גאָט װעלן זײ זוכן. 5 אױף צִיוֹן װעלן זײ פֿרעגן, אױפֿן װעג אַהער זײער פּנים: קומט, און לאָמען זיך באַהעפֿטן אָן יהוה, אין אַן אײביקן בונד װאָס זאָל ניט פֿאַרגעסן װערן. 6 בלודנע שאָף איז געװען מײַן פֿאָלק; זײערע פּאַסטוכער האָבן זײ געלאָזט בלאָנדזשען, אױף די בערג זײ אַװעקגעלאָזט; פֿון באַרג צו בערגל זײַנען זײ געגאַנגען, פֿאַרגעסן זײער הױעראָרט. 7 אַלע װאָס האָבן זײ געפֿונען האָבן זײ פֿאַרצערט, און זײערע פֿײַנט האָבן געזאָגט: מיר װעלן ניט שולדיק זײַן, װײַל זײ האָבן געזינדיקט צו גאָט, צו דער װױנונג פֿון גערעכטיקײט, און דער האָפֿונג פֿון זײערע עלטערן, גאָט. 8 אַנטלױפֿט פֿון בבֿל, און פֿון לאַנד כַּשׂדים גײט אַרױס, און זײַט װי בעק פֿאַרױס פֿאַר די שאָף. 9 װאָרום זע, איך דערװעק און ברענג אַרױף אױף בבֿל אַ געזעמל גרױסע פֿעלקער פֿון צפֿון-לאַנד, און זײ װעלן זיך אױסשטעלן קעגן איר; פֿון דאָרטן װעט זי באַצװוּנגען װערן; זײערע פֿײַלן זײַנען װי פֿון אַ באַגליקטן גיבור, װאָס קערט זיך ניט אום מיט לײדיקן. 10 און כַּשׂדים װעט זײַן צו רױב; אַלע אירע ר אױבער װעלן זיך אָנזעטן, זאָגט גאָט. 11 װײַל איר פֿרײט זיך, װײַל איר זײַט לוסטיק, איר אױסרױבער פֿון מײַן אַרב, װײַל איר שפּרינגט װי אַ קאַלב אױף גראָז, און הירזשעט װי די אָגערס, 12 װעט זײַן אין גרױס שאַנד אײַער מוטער, װעט זיך שעמען אײַער געװינערין. זע, דאָס לעצטע פֿון די פֿעלקער װעט װערן אַ מדבר, אַ טריקעניש, און אַ װילדערניש. 13 פֿון װעגן דעם צאָרן פֿון גאָט װעט זי זײַן ניט באַװױנט, און זי װעט זײַן אַ װיסטעניש אין גאַנצן; איטלעכער װאָס גײט פֿאַרבײַ בבֿל װעט זיך דערשרעקן, און װעט שמוצערן אױף אַלע אירע פּלאָגן. 14 שטעלט זיך אױס קעגן בבֿלרונד אַרום, אַלע שפּאַנער פֿון בױגן, װאַרפֿט אױף איר, איר זאָלט ניט שפּאָרן קײן פֿײַלן, װאָרום צו גאָט האָט זי געזינדיקט. 15 שאַלט אױף איר רונד אַרום, זי האָט זיך אונטערגעגעבן; געפֿאַלן זײַנען אירע גרונטפֿעסטן, צעשטערט געװאָרן אירע מױערן; װאָרום דאָס איז די נקמה פֿון גאָט, זײַט זיך נוֹקם אָן איר; װי זי האָט געטאָן, טו צו איר. 16 פֿאַרשנײַדט אַ זײֵער פֿון בבֿל, און דעם װאָס האַלט אַ שנײַדמעסער אין שניטצײַט; פֿון װעגן דער שװערד װאָס פֿאַרטיליקט, װעלן זײ איטלעכער צו זײַן פֿאָלק זיך קערן, און איטלעכער צו זײַן לאַנד װעלן זײ אַנטלױפֿן. 17 אַ צעשפּרײטע שאָף איז ישׂראל, לײַבן האָבן אים פֿאַרשטױסן; דער ערשער האָט אים געגעסן דער מלך פֿון אַשור, און דער דאָזיקער לעצטער האָט אים צעבײַנערט – נבוכַדראָאצַר דעם מלך פֿון בבֿל. 18 דרום האָט אַזױ געזאָגט יהוה פֿון צבָאוֹת, דער גאָט פֿון ישׂראל: זע, איך רעכן זיך מיט דעם מלך פֿון בבֿל און מיט זײַן לאַנד, אַזױ װי איך האָב זיך אָפּגערעכנט מיט דעם מלך פֿון אַשור. 19 און איך װעל אומקערן ישׂראל צו זײַן פֿיטערפּלאַץ, און ער װעט זיך פֿיטערן אױפֿן כַּרמֶל און בשָן, און אױפֿן געבערג פֿון אפֿרים און גָלעָד װעט זיך זעטן זײַן זעל. 20 אין יענע טעג און אין יענער צײַט, זאָגט גאָט, װעט געזוכט װערן די זינד פֿון ישׂראל, און זי װעט ניט זײַן, און די חטאים פֿון יהודה, און זײ װעלן ניט געפֿונען װערן, װאָרום איך װעל פֿאַרגעבן די װאָס איך װעל איבערלאָזן. 21 אױף דעם לאַנד מרָתַיִם מאַך חָרב און חרם הינטער זײ, זאָגט גאָט, און טו אַזױ װי אַלץ װאָס איך האָב דיר באַפֿױלן. 22 אַ קָול פֿון מלחמה אין לאַנד, און אַ בראָך אַ גרױסער! 23 װי איז צעהאַקט און צעבראָכן געװאָרן דער האַמער פֿון דע גאַנצער ערד! װי איז בבֿל צו װיסט געװאָרן װי איז בבֿל צו װיסט געװאָרן צװישן די פֿעלקער! 24 איך האָב דיר אַ נעץ געשטעלט און ביסט אױף געפֿאַנגען געװאָרן, בבֿל, און דו האָסט ניט געמערקט; ביסט געפֿונען געװאָרן און אױך געכאַפּט געװאָרן, װײַל דו האָסט זיך מיט גאָט אָנגעהױבן. 25 גאָט האָט געעפֿנט זײַן שאַצקאַמער, און אַרױסגעצױגן די געצײַג פֿון זײַן צאָרן, װאָרום אַן אַרבעט פֿאַר יהוה דעם גאָט פֿון צבָאוֹת איז דאָ אין לאַנד פֿון די כַּשׂדים. 26 קומט אױף איר פֿון אַלע עקן, עפֿנט אירע שפּײַכלערס, װאַרפֿט זי אָן אַזױ װי הױפֿנס, און פֿאַרװיסט זי; זאָל ניט זײַן פֿון איר אַן איבערבלײַב. 27 קױלעט אַלע אירע אָקסן, זאָלן זײ נידערן צו דער שכיטה; װײ צו זײ! װאָרום געקומען איז זײער טאָג, די צײַט פֿון זײער רעכנשאַפֿט. 28 אַ קָול פֿון אַנטלאָפֿענע און אַנטרונענע פֿון לאַנד בבֿל! אַנצוזאָגן אין צִיוֹן די נקמה פֿון יהוה אונדזער גאָט, די נקמה פֿאַר זײַן טעמפּל. 29 רופֿט צונױף די שיסערס אױף בבֿל, אַלע שפּאַנער פֿון בױגן, לעגערט אױף איר רונד אַרום, זאָל איר ניט זײַן קין אַנטרינגונג; באַצאָלט איר לױט איר װערק, אַזױ װי אַלץ װאָס זי האָט געטאָן, טוט צו איר. װאָרום אַקעגן גאָט האָט זי געמוטװיליקט, אַקעגן דעם הײליקן פֿון ישׂראל. 30 דרום װעלן פֿאַלן אירע יונגעלײַט אין אירע גאַסן, און אַלע אירע מלחמה-לײַט װעלן פֿאַרשניטן װערן אין יענעם טאָג, זאָגט גאָט. 31 זע, איך קום אױף דיר, מוטװיליקער, זאָגט יהוה, דער גאָט פֿון צבָאוֹת, װאָרום געקומען איז דײַן טאָג, די צײַט װאָס איך רעכן זיך מיט דיר. 32 און דער מוטװיליקער װעט געשטרױכלט װערן און פֿאַלן, און ניט האָבן װער זאָל אים אױפֿשטעלן; און איך װעל אָנצינדן אַ פֿײַער אין זײַנע שטעט, און עס װעט פֿאַרצערן אַלץ װאָס אַרום אים. 33 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבאוֹת: געדריקט װערן די קינדער פֿון ישׂראל און די קינדער פֿון יהודה אין אײנעם, און אַלע זײערע פֿאַנגערס האַלטן זײ פֿעסט, זײ װילן זײ ניט אַװעקלאָזן. 34 זײער אױסלײַזער איז שטאַרק, יהוה פֿון צבָאוֹת איז זײַן נאָמען; קריגן װעט ער קריגן זײער קריג, כּדי צו באַרוען די ערד, און מאַכן ציטערן די באַװױנער פֿון בבֿל. 35 אַ שװערד אױף די כַּשׂדים, זאָגט גאָט, און אױף די באַװױנער פֿון בבֿל, און אױף אירע האַרן, און אױף אירע חכמים! 36 אַ שװערד אױף די באַרימער, און זײ װעלן באַנאַרישט װערן! אַ שװערד אױף אירע גיבוֹרים, און זײ װעלן צעבראָכן װערן! 37 אַ שװערד אױף זײערע פֿערד, און אױף זײער רײַטװעגן, און אױף אַלע געמישטע פֿעלקער װאָס אין איר, און זײ װעלן װערן װי װײַבער! אַ שװערד אױף אירע אוֹצרות, און זײ װעלן צערױבט װערן! 38 אַ טריקעניש אױף אירע װאַסערן, און זײ װעלן אױסגעטריקנט װערן! װאָרום אַ לאַנד פֿון געצן איז דאָס, און מיט שרעקבילדער זײַנען זײ משוגע. 39 דרום װעלן דאָרט װױנען װילדע קעץ פֿממיט שאַקאַלן, און װױנען אין איר װעלן שטרױספֿױגלען, און זי װעט ניט באַזעצט װערן אױף אײביק, און ניט באַװױנט װערן אױף דוֹר-דוֹרות. 40 אַזױ װי גאָטס איבערקערעניש פֿון סדוֹם און עַמוֹרָה און אירע שכנים, זאָגט גאָט, װעט קײן מענטש דאָרט ניט װױנען, און קין מענטשנקינד װעט זיך ניט אױפֿהאַלטן אין איר. 41 זע, אַ פֿאָלק קומט פֿון צפֿון, און אַ גרױסע אומה און פֿיל מלכים דערװעקן זיך פֿון די עקן ערד. 42 בױגן און שפּיז האַלטן זײ, אַכזָרים זײַנען זײ, און האָבן קײן רכמנות ניט; זײער קָול ברומט װי דער אים, און אױף פֿערד רײַטן זײ; אױסגעשטעלט װי אײן מאַן אױף מלחמה, אַקעגן דיר, טאָכטער בבֿל. 43 דער מלך פֿון בבֿל האָט געהערט זײער הערונג, און זײַנע הענט זײַנען שלאַף געװאָרן, אַן אַנגסט האָט אים אָנגענומען, אַ װײַטאָק װי אַ געװינערין. 44 זע, װי אַ לײַב פֿון דעם געװעלד פֿון יַרדן, װעט ער אַרױפֿגײן אױף דער פֿעסטער װױנונג; װאָרום אין אַ רגע װעל איך זײ אָניאָגן אױף איר, און װער דער אױסדערװײלטער, דעם װעל איך אױפֿזעצן איבער איר. װאָרום װער איז מײַן גלײַכן? און װער קען מיך אַר אױסרופֿן? און װער איז דער פּאַסטוך װאָס קען באַשטײן פֿאַר מיר? 45 דרום הערט דעם באַראָט פֿון גאָט, װאָס ער האָט באַראָטן אױף בבֿל, און זײַנע טראַכטונגען װאָס ער טראַכט אױפֿן לאַנד פֿון די כַּשׂדים: אױב די מינדסטע פֿון די שאָף װעלן זײ ניט אַװעקשלעפּן! אױב ער עט ניט פֿאַרװיסטן די װוֵֹּנונג איבער זײ! 46 פֿון דעם קלאַנג ״בבֿל איז אײַנגענומען!״ װערט אױפֿגעציטערט די ערד, און אַ געשרײ צװישן די פֿעלקער װערט געהערט.
עברית
1 הַדָּבָ֗ר אֲשֶׁ֨ר דִּבֶּ֧ר יְהוָ֛ה אֶל־בָּבֶ֖ל אֶל־אֶ֣רֶץ כַּשְׂדִּ֑ים בְּיַ֖ד יִרְמְיָ֥הוּ הַנָּבִֽיא׃ 2 הַגִּ֨ידוּ בַגּוֹיִ֤ם וְהַשְׁמִ֙יעוּ֙ וּֽשְׂאוּ־נֵ֔ס הַשְׁמִ֖יעוּ אַל־תְּכַחֵ֑דוּ אִמְרוּ֩ נִלְכְּדָ֨ה בָבֶ֜ל הֹבִ֥ישׁ בֵּל֙ חַ֣ת מְרֹדָ֔ךְ הֹבִ֣ישׁוּ עֲצַבֶּ֔יהָ חַ֖תּוּ גִּלּוּלֶֽיהָ׃ 3 כִּ֣י עָלָה֩ עָלֶ֨יהָ גּ֜וֹי מִצָּפ֗וֹן הֽוּא־יָשִׁ֤ית אֶת־אַרְצָהּ֙ לְשַׁמָּ֔ה וְלֹֽא־יִהְיֶ֥ה יוֹשֵׁ֖ב בָּ֑הּ מֵאָדָ֥ם וְעַד־בְּהֵמָ֖ה נָ֥דוּ הָלָֽכוּ׃ 4 בַּיָּמִ֨ים הָהֵ֜מָּה וּבָעֵ֤ת הַהִיא֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה יָבֹ֧אוּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֛ל הֵ֥מָּה וּבְנֵֽי־יְהוּדָ֖ה יַחְדָּ֑ו הָל֤וֹךְ וּבָכוֹ֙ יֵלֵ֔כוּ וְאֶת־יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיהֶ֖ם יְבַקֵּֽשׁוּ׃ 5 צִיּ֣וֹן יִשְׁאָ֔לוּ דֶּ֖רֶךְ הֵ֣נָּה פְנֵיהֶ֑ם בֹּ֚אוּ וְנִלְו֣וּ אֶל־יְהוָ֔ה בְּרִ֥ית עוֹלָ֖ם לֹ֥א תִשָּׁכֵֽחַ׃   ס 6 צֹ֤אן אֹֽבְדוֹת֙ היה עַמִּ֔י רֹעֵיהֶ֣ם הִתְע֔וּם הָרִ֖ים שובבים מֵהַ֤ר אֶל־גִּבְעָה֙ הָלָ֔כוּ שָׁכְח֖וּ רִבְצָֽם׃ 7 כָּל־מוֹצְאֵיהֶ֣ם אֲכָל֔וּם וְצָרֵיהֶ֥ם אָמְר֖וּ לֹ֣א נֶאְשָׁ֑ם תַּ֗חַת אֲשֶׁ֨ר חָטְא֤וּ לַֽיהוָה֙ נְוֵה־צֶ֔דֶק וּמִקְוֵ֥ה אֲבֽוֹתֵיהֶ֖ם יְהוָֽה׃   ס 8 נֻ֚דוּ מִתּ֣וֹךְ בָּבֶ֔ל וּמֵאֶ֥רֶץ כַּשְׂדִּ֖ים יצאו וִהְי֕וּ כְּעַתּוּדִ֖ים לִפְנֵי־צֹֽאן׃ 9 כִּ֣י הִנֵּ֣ה אָנֹכִ֡י מֵעִיר֩ וּמַעֲלֶ֨ה עַל־בָּבֶ֜ל קְהַל־גּוֹיִ֤ם גְּדֹלִים֙ מֵאֶ֣רֶץ צָפ֔וֹן וְעָ֣רְכוּ לָ֔הּ מִשָּׁ֖ם תִּלָּכֵ֑ד חִצָּיו֙ כְּגִבּ֣וֹר מַשְׁכִּ֔יל לֹ֥א יָשׁ֖וּב רֵיקָֽם׃ 10 וְהָיְתָ֥ה כַשְׂדִּ֖ים לְשָׁלָ֑ל כָּל־שֹׁלְלֶ֥יהָ יִשְׂבָּ֖עוּ נְאֻם־יְהוָֽה׃ 11 כִּ֤י תשמחי כִּ֣י תעלזי שֹׁסֵ֖י נַחֲלָתִ֑י כִּ֤י תפושי כְּעֶגְלָ֣ה דָשָׁ֔ה ותצהלי כָּאֲבִּרִֽים׃ 12 בּ֤וֹשָׁה אִמְּכֶם֙ מְאֹ֔ד חָפְרָ֖ה יֽוֹלַדְתְּכֶ֑ם הִנֵּה֙ אַחֲרִ֣ית גּוֹיִ֔ם מִדְבָּ֖ר צִיָּ֥ה וַעֲרָבָֽה׃ 13 מִקֶּ֤צֶף יְהוָה֙ לֹ֣א תֵשֵׁ֔ב וְהָיְתָ֥ה שְׁמָמָ֖ה כֻּלָּ֑הּ כֹּ֚ל עֹבֵ֣ר עַל־בָּבֶ֔ל יִשֹּׁ֥ם וְיִשְׁרֹ֖ק עַל־כָּל־מַכּוֹתֶֽיהָ׃ 14 עִרְכ֨וּ עַל־בָּבֶ֤ל סָבִיב֙ כָּל־דֹּ֣רְכֵי קֶ֔שֶׁת יְד֣וּ אֵלֶ֔יהָ אַֽל־תַּחְמְל֖וּ אֶל־חֵ֑ץ כִּ֥י לַֽיהוָ֖ה חָטָֽאָה׃ 15 הָרִ֨יעוּ עָלֶ֤יהָ סָבִיב֙ נָתְנָ֣ה יָדָ֔הּ נָֽפְלוּ֙ אשויתיה נֶהֶרְס֖וּ חֽוֹמוֹתֶ֑יהָ כִּי֩ נִקְמַ֨ת יְהוָ֥ה הִיא֙ הִנָּ֣קְמוּ בָ֔הּ כַּאֲשֶׁ֥ר עָשְׂתָ֖ה עֲשׂוּ־לָֽהּ׃ 16 כִּרְת֤וּ זוֹרֵ֙עַ֙ מִבָּבֶ֔ל וְתֹפֵ֥שׂ מַגָּ֖ל בְּעֵ֣ת קָצִ֑יר מִפְּנֵי֙ חֶ֣רֶב הַיּוֹנָ֔ה אִ֤ישׁ אֶל־עַמּוֹ֙ יִפְנ֔וּ וְאִ֥ישׁ לְאַרְצ֖וֹ יָנֻֽסוּ׃   ס 17 שֶׂ֧ה פְזוּרָ֛ה יִשְׂרָאֵ֖ל אֲרָי֣וֹת הִדִּ֑יחוּ הָרִאשׁ֤וֹן אֲכָלוֹ֙ מֶ֣לֶךְ אַשּׁ֔וּר וְזֶ֤ה הָאַחֲרוֹן֙ עִצְּמ֔וֹ נְבוּכַדְרֶאצַּ֖ר מֶ֥לֶךְ בָּבֶֽל׃   ס 18 לָכֵ֗ן כֹּֽה־אָמַ֞ר יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל הִנְנִ֥י פֹקֵ֛ד אֶל־מֶ֥לֶךְ בָּבֶ֖ל וְאֶל־אַרְצ֑וֹ כַּאֲשֶׁ֥ר פָּקַ֖דְתִּי אֶל־מֶ֥לֶךְ אַשּֽׁוּר׃ 19 וְשֹׁבַבְתִּ֤י אֶת־יִשְׂרָאֵל֙ אֶל־נָוֵ֔הוּ וְרָעָ֥ה הַכַּרְמֶ֖ל וְהַבָּשָׁ֑ן וּבְהַ֥ר אֶפְרַ֛יִם וְהַגִּלְעָ֖ד תִּשְׂבַּ֥ע נַפְשֽׁוֹ׃ 20 בַּיָּמִ֣ים הָהֵם֩ וּבָעֵ֨ת הַהִ֜יא נְאֻם־יְהוָ֗ה יְבֻקַּ֞שׁ אֶת־עֲוֺ֤ן יִשְׂרָאֵל֙ וְאֵינֶ֔נּוּ וְאֶת־חַטֹּ֥את יְהוּדָ֖ה וְלֹ֣א תִמָּצֶ֑אינָה כִּ֥י אֶסְלַ֖ח לַאֲשֶׁ֥ר אַשְׁאִֽיר׃ 21 עַל־הָאָ֤רֶץ מְרָתַ֙יִם֙ עֲלֵ֣ה עָלֶ֔יהָ וְאֶל־יוֹשְׁבֵ֖י פְּק֑וֹד חֲרֹ֨ב וְהַחֲרֵ֤ם אַֽחֲרֵיהֶם֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה וַעֲשֵׂ֕ה כְּכֹ֖ל אֲשֶׁ֥ר צִוִּיתִֽיךָ׃   ס 22 ק֥וֹל מִלְחָמָ֖ה בָּאָ֑רֶץ וְשֶׁ֖בֶר גָּדֽוֹל׃ 23 אֵ֤יךְ נִגְדַּע֙ וַיִּשָּׁבֵ֔ר פַּטִּ֖ישׁ כָּל־הָאָ֑רֶץ אֵ֣יךְ הָיְתָ֧ה לְשַׁמָּ֛ה בָּבֶ֖ל בַּגּוֹיִֽם׃ 24 יָקֹ֨שְׁתִּי לָ֤ךְ וְגַם־נִלְכַּדְתְּ֙ בָּבֶ֔ל וְאַ֖תְּ לֹ֣א יָדָ֑עַתְּ נִמְצֵאת֙ וְגַם־נִתְפַּ֔שְׂתְּ כִּ֥י בַֽיהוָ֖ה הִתְגָּרִֽית׃ 25 פָּתַ֤ח יְהוָה֙ אֶת־א֣וֹצָר֔וֹ וַיּוֹצֵ֖א אֶת־כְּלֵ֣י זַעְמ֑וֹ כִּי־מְלָאכָ֣ה הִ֗יא לַֽאדֹנָ֧י יְהוִ֛ה צְבָא֖וֹת בְּאֶ֥רֶץ כַּשְׂדִּֽים׃ 26 בֹּֽאוּ־לָ֤הּ מִקֵּץ֙ פִּתְח֣וּ מַאֲבֻסֶ֔יהָ סָלּ֥וּהָ כְמוֹ־עֲרֵמִ֖ים וְהַחֲרִימ֑וּהָ אַל־תְּהִי־לָ֖הּ שְׁאֵרִֽית׃ 27 חִרְבוּ֙ כָּל־פָּרֶ֔יהָ יֵרְד֖וּ לַטָּ֑בַח ה֣וֹי עֲלֵיהֶ֔ם כִּֽי־בָ֥א יוֹמָ֖ם עֵ֥ת פְּקֻדָּתָֽם׃   ס 28 ק֥וֹל נָסִ֛ים וּפְלֵטִ֖ים מֵאֶ֣רֶץ בָּבֶ֑ל לְהַגִּ֣יד בְּצִיּ֗וֹן אֶת־נִקְמַת֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֔ינוּ נִקְמַ֖ת הֵיכָלֽוֹ׃ 29 הַשְׁמִ֣יעוּ אֶל־בָּבֶ֣ל רַ֠בִּים כָּל־דֹּ֨רְכֵי קֶ֜שֶׁת חֲנ֧וּ עָלֶ֣יהָ סָבִ֗יב אַל־יְהִי־לָהּ֙ פְּלֵטָ֔ה שַׁלְּמוּ־לָ֣הּ כְּפָעֳלָ֔הּ כְּכֹ֛ל אֲשֶׁ֥ר עָשְׂתָ֖ה עֲשׂוּ־לָ֑הּ כִּ֧י אֶל־יְהוָ֛ה זָ֖דָה אֶל־קְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵֽל׃ 30 לָכֵ֛ן יִפְּל֥וּ בַחוּרֶ֖יהָ בִּרְחֹבֹתֶ֑יהָ וְכָל־אַנְשֵׁ֨י מִלְחַמְתָּ֥הּ יִדַּ֛מּוּ בַּיּ֥וֹם הַה֖וּא נְאֻם־יְהוָֽה׃   ס 31 הִנְנִ֤י אֵלֶ֙יךָ֙ זָד֔וֹן נְאֻם־אֲדֹנָ֥י יְהוִ֖ה צְבָא֑וֹת כִּ֛י בָּ֥א יוֹמְךָ֖ עֵ֥ת פְּקַדְתִּֽיךָ׃ 32 וְכָשַׁ֤ל זָדוֹן֙ וְנָפַ֔ל וְאֵ֥ין ל֖וֹ מֵקִ֑ים וְהִצַּ֤תִּי אֵשׁ֙ בְּעָרָ֔יו וְאָכְלָ֖ה כָּל־סְבִיבֹתָֽיו׃   ס 33 כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת עֲשׁוּקִ֛ים בְּנֵי־יִשְׂרָאֵ֥ל וּבְנֵי־יְהוּדָ֖ה יַחְדָּ֑ו וְכָל־שֹֽׁבֵיהֶם֙ הֶחֱזִ֣יקוּ בָ֔ם מֵאֲנ֖וּ שַׁלְּחָֽם׃ 34 גֹּאֲלָ֣ם חָזָ֗ק יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ שְׁמ֔וֹ רִ֥יב יָרִ֖יב אֶת־רִיבָ֑ם לְמַ֙עַן֙ הִרְגִּ֣יעַ אֶת־הָאָ֔רֶץ וְהִרְגִּ֖יז לְיֹשְׁבֵ֥י בָבֶֽל׃ 35 חֶ֥רֶב עַל־כַּשְׂדִּ֖ים נְאֻם־יְהוָ֑ה וְאֶל־יֹשְׁבֵ֣י בָבֶ֔ל וְאֶל־שָׂרֶ֖יהָ וְאֶל־חֲכָמֶֽיהָ׃ 36 חֶ֥רֶב אֶל־הַבַּדִּ֖ים וְנֹאָ֑לוּ חֶ֥רֶב אֶל־גִּבּוֹרֶ֖יהָ וָחָֽתּוּ׃ 37 חֶ֜רֶב אֶל־סוּסָ֣יו וְאֶל־רִכְבּ֗וֹ וְאֶל־כָּל־הָעֶ֛רֶב אֲשֶׁ֥ר בְּתוֹכָ֖הּ וְהָי֣וּ לְנָשִׁ֑ים חֶ֥רֶב אֶל־אוֹצְרֹתֶ֖יהָ וּבֻזָּֽזוּ׃ 38 חֹ֥רֶב אֶל־מֵימֶ֖יהָ וְיָבֵ֑שׁוּ כִּ֣י אֶ֤רֶץ פְּסִלִים֙ הִ֔יא וּבָאֵימִ֖ים יִתְהֹלָֽלוּ׃ 39 לָכֵ֗ן יֵשְׁב֤וּ צִיִּים֙ אֶת־אִיִּ֔ים וְיָ֥שְׁבוּ בָ֖הּ בְּנ֣וֹת יַֽעֲנָ֑ה וְלֹֽא־תֵשֵׁ֥ב עוֹד֙ לָנֶ֔צַח וְלֹ֥א תִשְׁכּ֖וֹן עַד־דּ֥וֹר וָדֽוֹר׃ 40 כְּמַהְפֵּכַ֨ת אֱלֹהִ֜ים אֶת־סְדֹ֧ם וְאֶת־עֲמֹרָ֛ה וְאֶת־שְׁכֵנֶ֖יהָ נְאֻם־יְהוָ֑ה לֹֽא־יֵשֵׁ֥ב שָׁם֙ אִ֔ישׁ וְלֹֽא־יָג֥וּר בָּ֖הּ בֶּן־אָדָֽם׃ 41 הִנֵּ֛ה עַ֥ם בָּ֖א מִצָּפ֑וֹן וְג֤וֹי גָּדוֹל֙ וּמְלָכִ֣ים רַבִּ֔ים יֵעֹ֖רוּ מִיַּרְכְּתֵי־אָֽרֶץ׃ 42 קֶ֣שֶׁת וְכִידֹ֞ן יַחֲזִ֗יקוּ אַכְזָרִ֥י הֵ֙מָּה֙ וְלֹ֣א יְרַחֵ֔מוּ קוֹלָם֙ כַּיָּ֣ם יֶהֱמֶ֔ה וְעַל־סוּסִ֖ים יִרְכָּ֑בוּ עָר֗וּךְ כְּאִישׁ֙ לַמִּלְחָמָ֔ה עָלַ֖יִךְ בַּת־בָּבֶֽל׃ 43 שָׁמַ֧ע מֶֽלֶךְ־בָּבֶ֛ל אֶת־שִׁמְעָ֖ם וְרָפ֣וּ יָדָ֑יו צָרָה֙ הֶחֱזִיקַ֔תְהוּ חִ֖יל כַּיּוֹלֵדָֽה׃ 44 הִ֠נֵּה כְּאַרְיֵ֞ה יַעֲלֶ֨ה מִגְּא֣וֹן הַיַּרְדֵּן֮ אֶל־נְוֵ֣ה אֵיתָן֒ כִּֽי־אַרְגִּ֤עָה ארוצם מֵֽעָלֶ֔יהָ וּמִ֥י בָח֖וּר אֵלֶ֣יהָ אֶפְקֹ֑ד כִּ֣י מִ֤י כָמ֙וֹנִי֙ וּמִ֣י יוֹעִדֶ֔נִּי וּמִֽי־זֶ֣ה רֹעֶ֔ה אֲשֶׁ֥ר יַעֲמֹ֖ד לְפָנָֽי׃ 45 לָכֵ֞ן שִׁמְע֣וּ עֲצַת־יְהוָ֗ה אֲשֶׁ֤ר יָעַץ֙ אֶל־בָּבֶ֔ל וּמַ֨חְשְׁבוֹתָ֔יו אֲשֶׁ֥ר חָשַׁ֖ב אֶל־אֶ֣רֶץ כַּשְׂדִּ֑ים אִם־לֹ֤א יִסְחָבוּם֙ צְעִירֵ֣י הַצֹּ֔אן אִם־לֹ֥א יַשִּׁ֛ים עֲלֵיהֶ֖ם נָוֶֽה׃ 46 מִקּוֹל֙ נִתְפְּשָׂ֣ה בָבֶ֔ל נִרְעֲשָׁ֖ה הָאָ֑רֶץ וּזְעָקָ֖ה בַּגּוֹיִ֥ם נִשְׁמָֽע׃   ס