Yiddish
Hebrew
אידיש
1 װאַנדער אום אין די גאַסן פֿון ירושָלַיִם, און אַעט אַקאָרשט און װערט געװאָר, און זוכט אין אירע מערק, אױב איר װעט געפֿינען אַ מענטשן, אױב עס איז דאָ װער עס טוט גערעכטיקײט, װער עס זוכט אמת, און איך װעל איר פֿאַרגעבן. 2 אַפֿילו װען זײ זאָגן: אַזױ װי גאָט לעבט! שװערן זײ פֿון דעסטװעגן פֿאַלש. 3 גאָט, דײַנע אױגן זײַנען דאָך אױף אמת; האָסט זײ געשלאָגן, און זײ האָבן זיך ניט געקימערט, האָסט זײ פֿאַרלענדט, און זײ האָבן קײן מוסר ניט גענומען; זײ האָבן געמאַכט זײער פּנים האַרטער פֿון פֿעלז, זײ האָבן זיך ניט געװאָלט אומקערן. 4 און איך האָב געװעסט געזאָגט: דאָס זײַנען נאָר די אָרימע, זײ זײַנען נאַריש, װײַל זײ װײסן ניט דעם װעג פֿון יהוה, דאָס געזעץ פֿון זײער גאָט. 5 איך װעל מיר גײן צו די גרױסע, און װעל רעדן מיט זײ; װאָרום זײ װײסן דעם װעג פֿון יהוה, דאָס געזעץ פֿון זײער גאָט. אָבער זײ האָבן דעסגלײַכן צעבראָכן דעם יאָך, צעריסן די בינדשטריק. 6 דרום דערשלאָגט זײ אַ לײַב פֿון װאַלד, אַ װאָלף פֿון מדבריאָת װעט זײ פֿאַרװיסטן, אַ לעמפּערט טוט לױערן אױף זײערע שטעט, איטלעכער װאָס גײט אַרױס פֿון זײ, װעט פֿאַרצוקט װערן; װאָרום פֿיל זײַנען זײערע פֿאַרברעכן, שטאַרק זײַנען זײערע אָפּקערונגען. 7 װי זאָל איך װאַר דעם דיר פֿאַרגעבן? דײַנע קינדער האָבן מיך פֿאַרלאָזן, און געשװאָרן בײַ אומגעטער; אַז איך האָב זײ אָנגעזעט, האָבן זײ מזַנה געװען, און אין הײַזער פֿון זוֹנות קלײַבן זײ זיך אױף. 8 פֿערד אָפּגעפֿיטערטע, אָגערס זײַנען זײ, איטלעכער דו זײַן חברס װײַב הירזשען זײ; 9 זאָל איך דערפֿאַר זיך ניט אָפּרעכענען? זאָגט גאָט; און זאָל אָן אַ פֿאָלק װי דאָס דאָזיקע זיך ניט נוֹקם זײַן מײַן זעל? 10 גײט אַרױף אין אירע רײען, און צעשטערט, נאָר אַ פֿאַרלענדונג זאָלט איר ניט מאַכן; טוט אָפּ אירע צװײַגן, װאָרום ניט גאָטס זײַנען זײ. 11 װאָרום פֿעלשן געפֿעלשט האָבן אָן מיר דאָס הױז פֿון ישׂראל און דאָס הױז פֿון יהודה, זאָגט גאָט. 12 זײ האָבן געלײקנט אָן גאָט, און געזאָגט: דאָס איז ניט ער, און בײז װעט ניט קומען אױף אונדז, און שװערד און הונגער װעלן מיר ניט אָנזען. 13 און פֿון די נבֿיאים װעט זיך אױסלאָזן אַ װינט, װאָרום דאָס װאָרט איז אין זײ ניטאָ; אַזױ זאָל זײ אַלײן געשען! 14 דרום האָט יהוה דער גאָט פֿון צבָאוֹת אַזױ געזאָגט: װײַל איר רעדט דאָס דאָזיקע גערײד, אָט מאַך איך מײַנע װערטער אין דײַן מױל צו פֿײַער, און דאָס דאָזיקע פֿאָלק האָלץ, און עס װעט זײ פֿאַרצערן. 15 זע, איך ברענג אױף אײַך אַ פֿאָלק פֿון דער װײַט, איר הױז פֿון ישׂראל, זאָגט גאָט; אַ מאַכטיק פֿאָלק איז דאָס, אַ פֿאָלק פֿון פֿאַרצײַטן איז דאָס, אַ פֿאָלק װאָס דו װײסט ניט זײַן לשון, און פֿאַרשטײסט ניט פֿאָס ער רעדט. 16 זײַן פֿײַלבײַטל איז װי אַן אָפֿענער קבר; זײ זײַנען אַלע גיבוֹרים. 17 און ער װעט אױפֿעסן דײַן שניט, און דײַן ברױט; זײ װעלן אױפֿעסן דײַנע זין און דײַנע טעכטער; ער װעט אױפֿעסן דײַנע שאָף און דײַנע רינדער, ער װעט אױפֿעסן דײַן װײַנשטאָק און דײַן פֿײַגנבױם; ער װעט צעקלאַפּן מיטן שװערד דײַנע פֿעסטונגשטעט װאָס דו פֿאַרזיכערסט זיך אױף זײ. 18 הגם אױך אין יענע טעג, זאָגט גאָט, װעל איך ניט מאַכן אַ פֿאַרלענדונג פֿון אײַך. 19 און עס װעט זײַן, אַז איר װעט זאָגן: פֿאַר װאָס האָט יהוה אונדזער גאָט אונדז געטאָן דאָס אַלץ? זאָלסטו זאָגן צו זײ: אַזױ װי איר האָט מיך פֿאַרלאָזן, און געדינט פֿרעמדע געטער אין אײַער לאַנד, אַזױ זאָלט איר דינען פֿרעמדע אין אַ לאַנד ניט אײַערס. 20 זאָגט דאָס אָן אין הױז פֿון יעקב, און מאַכט עס הערן אין יהודה, אַזױ צו זאָגן: 21 הערט דאָס צו אַקאָרשט, איר נאַריש פֿאָלק אָן שׂכל, װאָס האָבן אױגן און זעען ניט, װאָס האָבן אױערן און הערן ניט; 22 האָט איר דען ניט מוֹרא פֿאַר מיר? זאָגט גאָט, צי ציטערט איר ניט פֿאַר מײַן אָנגעזיכט? איך װאָס האָב געמאַכט זאַמד אַ גרענעץ צום ים, אַן אײביק געזעץ װאָס ער קען ניט אַריבערגײן; און זײַנע אינדן װאַרפֿן זיך, און קענען ניט בײַקומען, און זײ ברומען, און קענען עס ניט אַריבערגײן. 23 אָבער בײַ דעם דאָזיקן פֿאָלק איז אַן אָפּגעקערט און װידערשפּעניק האַרץ, זײ האָבן זיך אָפּגעקערט און זײַנען אַװעק. 24 און זײ האָבן ניט געזאָגט אין זײער האַרצן: לאָמיר מוֹרא האָבן פֿאַר יהוה אונדזער גאָט, װאָס גיט רעגן, פֿרירעגן, און שפּעטערגן, אין זײַן צײַט, װאָס היט פֿאַר אונדז אָפּ די געשטעלטע װאָכן פֿון שניט. 25 אײַערע זינד האָבן אָפּגענײַגט די דאָזיקע, און אײַערע חטאים האָבן פֿאַרמיטן דאָס גוטס פֿון אײַך. 26 װאָרום צװישן מײַן פֿאָלק געפֿינען זיך רשעים; זײ קוקן נאָך, אַזױ װי פֿױגלפֿאַנגען לױערן, זײ שטעלן אַ פּאַסטקע, מענטשן פֿאַנגען זײ. 27 װי אַ שטײַג פֿון מיט פֿױגלען, אַזױ זײַנען זײערע הײַזער פֿול ם איט באַטרוג; דרום זײַנען זײ גרױס און רײַך געװאָרן. 28 פֿעט, גראָב זײַנען זײ געװאָר; יאָ, זײ שטײַג אַריבער אין בײזע שטיק. פֿאַר רעכט נעמען זײ זיך ניט אָן, פֿאַרן רעכט פֿון יתום, אַז זײ זאָלן עס דורכפֿירן; און דעם משפּט פֿון די ראָימע משפּטן זײ ניט. 29 זאָל איך דערפֿאַר זיך ניט אָפּרעכענען? זאָגט גאָט; זאָל אָן אַ פֿאָלק װי דאָס דאָזיקע זיך ניט נוֹקם זײַן מײַן זעל? 30 אַ שרעק און שױדער געשעט אין לאַנד: 31 די נבֿיאים זאָגן נבֿיאות אױף ליגן, און די כְֹּהנים געװעלטיקן זײ צו דער האַנט, און מײַן פֿאָלק האָט עס ליב אַזױ; אָבער װאָס װעט איר טאָן צום סָוף דערפֿון?
עברית
1 שׁוֹטְט֞וּ בְּחוּצ֣וֹת יְרוּשָׁלִַ֗ם וּרְאוּ־נָ֤א וּדְעוּ֙ וּבַקְשׁ֣וּ בִרְחוֹבוֹתֶ֔יהָ אִם־תִּמְצְא֣וּ אִ֔ישׁ אִם־יֵ֛שׁ עֹשֶׂ֥ה מִשְׁפָּ֖ט מְבַקֵּ֣שׁ אֱמוּנָ֑ה וְאֶסְלַ֖ח לָֽהּ׃ 2 וְאִ֥ם חַי־יְהֹוָ֖ה יֹאמֵ֑רוּ לָכֵ֥ן לַשֶּׁ֖קֶר יִשָּׁבֵֽעוּ׃ 3 יְהֹוָ֗ה עֵינֶיךָ֮ הֲל֣וֹא לֶאֱמוּנָה֒ הִכִּ֤יתָה אֹתָם֙ וְֽלֹא־חָ֔לוּ כִּלִּיתָ֕ם מֵאֲנ֖וּ קַ֣חַת מוּסָ֑ר חִזְּק֤וּ פְנֵיהֶם֙ מִסֶּ֔לַע מֵאֲנ֖וּ לָשֽׁוּב׃ 4 וַאֲנִ֣י אָמַ֔רְתִּי אַךְ־דַּלִּ֖ים הֵ֑ם נוֹאֲל֕וּ כִּ֣י לֹ֤א יָדְעוּ֙ דֶּ֣רֶךְ יְהוָ֔ה מִשְׁפַּ֖ט אֱלֹהֵיהֶֽם׃ 5 אֵֽלֲכָה־לִּ֤י אֶל־הַגְּדֹלִים֙ וַאֲדַבְּרָ֣ה אוֹתָ֔ם כִּ֣י הֵ֗מָּה יָדְעוּ֙ דֶּ֣רֶךְ יְהוָ֔ה מִשְׁפַּ֖ט אֱלֹהֵיהֶ֑ם אַ֣ךְ הֵ֤מָּה יַחְדָּו֙ שָׁ֣בְרוּ עֹ֔ל נִתְּק֖וּ מוֹסֵרֽוֹת׃ 6 עַל־כֵּן֩ הִכָּ֨ם אַרְיֵ֜ה מִיַּ֗עַר זְאֵ֤ב עֲרָבוֹת֙ יְשָׁדְדֵ֔ם נָמֵ֤ר שֹׁקֵד֙ עַל־עָ֣רֵיהֶ֔ם כָּל־הַיּוֹצֵ֥א מֵהֵ֖נָּה יִטָּרֵ֑ף כִּ֤י רַבּוּ֙ פִּשְׁעֵיהֶ֔ם עָצְמ֖וּ משבותיהם 7 אֵ֤י לָזֹאת֙ אסלוח־לָ֔ךְ בָּנַ֣יִךְ עֲזָב֔וּנִי וַיִּשָּׁבְע֖וּ בְּלֹ֣א אֱלֹהִ֑ים וָאַשְׂבִּ֤עַ אוֹתָם֙ וַיִּנְאָ֔פוּ וּבֵ֥ית זוֹנָ֖ה יִתְגֹּדָֽדוּ׃ 8 סוּסִ֥ים מְיֻזָּנִ֖ים מַשְׁכִּ֣ים הָי֑וּ אִ֛ישׁ אֶל־אֵ֥שֶׁת רֵעֵ֖הוּ יִצְהָֽלוּ׃ 9 הַֽעַל־אֵ֥לֶּה לוֹא־אֶפְקֹ֖ד נְאֻם־יְהֹוָ֑ה וְאִם֙ בְּג֣וֹי אֲשֶׁר־כָּזֶ֔ה לֹ֥א תִתְנַקֵּ֖ם נַפְשִֽׁי׃   ס 10 עֲל֤וּ בְשָׁרוֹתֶ֙יהָ֙ וְשַׁחֵ֔תוּ וְכָלָ֖ה אַֽל־תַּעֲשׂ֑וּ הָסִ֙ירוּ֙ נְטִ֣ישׁוֹתֶ֔יהָ כִּ֛י ל֥וֹא לַיהוָ֖ה הֵֽמָּה׃ 11 כִּי֩ בָג֨וֹד בָּגְד֜וּ בִּ֗י בֵּ֧ית יִשְׂרָאֵ֛ל וּבֵ֥ית יְהוּדָ֖ה נְאֻם־יְהוָֽה׃ 12 כִּֽחֲשׁוּ֙ בַּיהוָ֔ה וַיֹּאמְר֖וּ לֹא־ה֑וּא וְלֹא־תָב֤וֹא עָלֵ֙ינוּ֙ רָעָ֔ה וְחֶ֥רֶב וְרָעָ֖ב ל֥וֹא נִרְאֶֽה׃ 13 וְהַנְּבִיאִים֙ יִֽהְי֣וּ לְר֔וּחַ וְהַדִּבֵּ֖ר אֵ֣ין בָּהֶ֑ם כֹּ֥ה יֵעָשֶׂ֖ה לָהֶֽם׃   ס 14 לָכֵ֗ן כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י צְבָא֔וֹת יַ֚עַן דַּבֶּרְכֶ֔ם אֶת־הַדָּבָ֖ר הַזֶּ֑ה הִנְנִ֣י נֹתֵן֩ דְּבָרַ֨י בְּפִ֜יךָ לְאֵ֗שׁ וְהָעָ֥ם הַזֶּ֛ה עֵצִ֖ים וַאֲכָלָֽתַם׃ 15 הִנְנִ֣י מֵבִיא֩ עֲלֵיכֶ֨ם גּ֧וֹי מִמֶּרְחָ֛ק בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵ֖ל נְאֻם־יְהֹוָ֑ה גּ֣וֹי אֵיתָ֣ן ה֗וּא גּ֤וֹי מֵעוֹלָם֙ ה֔וּא גּ֚וֹי לֹא־תֵדַ֣ע לְשֹׁנ֔וֹ וְלֹ֥א תִשְׁמַ֖ע מַה־יְדַבֵּֽר׃ 16 אַשְׁפָּת֖וֹ כְּקֶ֣בֶר פָּת֑וּחַ כֻּלָּ֖ם גִּבּוֹרִֽים׃ 17 וְאָכַ֨ל קְצִֽירְךָ֜ וְלַחְמֶ֗ךָ יֹאכְלוּ֙ בָּנֶ֣יךָ וּבְנוֹתֶ֔יךָ יֹאכַ֤ל צֹאנְךָ֙ וּבְקָרֶ֔ךָ יֹאכַ֥ל גַּפְנְךָ֖ וּתְאֵנָתֶ֑ךָ יְרֹשֵׁ֞שׁ עָרֵ֣י מִבְצָרֶ֗יךָ אֲשֶׁ֥ר אַתָּ֛ה בּוֹטֵ֥חַ בָּהֵ֖נָּה בֶּחָֽרֶב׃ 18 וְגַ֛ם בַּיָּמִ֥ים הָהֵ֖מָּה נְאֻם־יְהֹוָ֑ה לֹֽא־אֶעֱשֶׂ֥ה אִתְּכֶ֖ם כָּלָֽה׃ 19 וְהָיָה֙ כִּ֣י תֹאמְר֔וּ תַּ֣חַת מֶ֗ה עָשָׂ֨ה יְהֹוָ֧ה אֱלֹהֵ֛ינוּ לָ֖נוּ אֶת־כָּל־אֵ֑לֶּה וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵיהֶ֗ם כַּאֲשֶׁ֨ר עֲזַבְתֶּ֤ם אוֹתִי֙ וַתַּעַבְד֞וּ אֱלֹהֵ֤י נֵכָר֙ בְּאַרְצְכֶ֔ם כֵּ֚ן תַּעַבְד֣וּ זָרִ֔ים בְּאֶ֖רֶץ לֹ֥א לָכֶֽם׃   ס 20 הַגִּ֥ידוּ זֹ֖את בְּבֵ֣ית יַעֲקֹ֑ב וְהַשְׁמִיע֥וּהָ בִיהוּדָ֖ה לֵאמֹֽר׃ 21 שִׁמְעוּ־נָ֣א זֹ֔את עַ֥ם סָכָ֖ל וְאֵ֣ין לֵ֑ב עֵינַ֤יִם לָהֶם֙ וְלֹ֣א יִרְא֔וּ אָזְנַ֥יִם לָהֶ֖ם וְלֹ֥א יִשְׁמָֽעוּ׃ 22 הַאוֹתִ֨י לֹא־תִירָ֜אוּ נְאֻם־יְהֹוָ֗ה אִ֤ם מִפָּנַי֙ לֹ֣א תָחִ֔ילוּ אֲשֶׁר־שַׂ֤מְתִּי חוֹל֙ גְּב֣וּל לַיָּ֔ם חָק־עוֹלָ֖ם וְלֹ֣א יַעַבְרֶ֑נְהוּ וַיִּֽתְגָּעֲשׁוּ֙ וְלֹ֣א יוּכָ֔לוּ וְהָמ֥וּ גַלָּ֖יו וְלֹ֥א יַעַבְרֻֽנְהוּ׃ 23 וְלָעָ֤ם הַזֶּה֙ הָיָ֔ה לֵ֖ב סוֹרֵ֣ר וּמוֹרֶ֑ה סָ֖רוּ וַיֵּלֵֽכוּ׃ 24 וְלֹֽא־אָמְר֣וּ בִלְבָבָ֗ם נִ֤ירָא נָא֙ אֶת־יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֔ינוּ הַנֹּתֵ֗ן גֶּ֛שֶׁם וירה וּמַלְק֖וֹשׁ בְּעִתּ֑וֹ שְׁבֻע֛וֹת חֻקּ֥וֹת קָצִ֖יר יִשְׁמָר־לָֽנוּ׃ 25 עֲוֺנוֹתֵיכֶ֖ם הִטּוּ־אֵ֑לֶּה וְחַטֹּ֣אותֵיכֶ֔ם מָנְע֥וּ הַטּ֖וֹב מִכֶּֽם׃ 26 כִּי־נִמְצְא֥וּ בְעַמִּ֖י רְשָׁעִ֑ים יָשׁוּר֙ כְּשַׁ֣ךְ יְקוּשִׁ֔ים הִצִּ֥יבוּ מַשְׁחִ֖ית אֲנָשִׁ֥ים יִלְכֹּֽדוּ׃ 27 כִּכְלוּב֙ מָ֣לֵא ע֔וֹף כֵּ֥ן בָּתֵּיהֶ֖ם מְלֵאִ֣ים מִרְמָ֑ה עַל־כֵּ֥ן גָּדְל֖וּ וַֽיַּעֲשִֽׁירוּ׃ 28 שָׁמְנ֣וּ עָשְׁת֗וּ גַּ֚ם עָֽבְר֣וּ דִבְרֵי־רָ֔ע דִּ֣ין לֹא־דָ֔נוּ דִּ֥ין יָת֖וֹם וְיַצְלִ֑יחוּ וּמִשְׁפַּ֥ט אֶבְיוֹנִ֖ים לֹ֥א שָׁפָֽטוּ׃ 29 הַֽעַל־אֵ֥לֶּה לֹֽא־אֶפְקֹ֖ד נְאֻם־יְהֹוָ֑ה אִ֚ם בְּג֣וֹי אֲשֶׁר־כָּזֶ֔ה לֹ֥א תִתְנַקֵּ֖ם נַפְשִֽׁי׃   ס 30 שַׁמָּה֙ וְשַׁ֣עֲרוּרָ֔ה נִהְיְתָ֖ה בָּאָֽרֶץ׃ 31 הַנְּבִיאִ֞ים נִבְּא֣וּ־בַשֶּׁ֗קֶר וְהַכֹּהֲנִים֙ יִרְדּ֣וּ עַל־יְדֵיהֶ֔ם וְעַמִּ֖י אָ֣הֲבוּ כֵ֑ן וּמַֽה־תַּעֲשׂ֖וּ לְאַחֲרִיתָֽהּ׃