Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אױף מואבֿ. אַזױ האָט געזאָגט יהוה פֿון צבָאוֹת, דער גאָט פֿון ישׂראל: װײ צו נבוֹ, װאָרום זי איז פֿאַרװיסט; צו שאַנד, באַצװוּנגען, איז קִריָתַים, צו שאַנד און צעבראָכן איז מִשׂגָב. 2 ניטאָ מער דער לױב פֿון מואבֿ, אין חשבוֹן האָט מען באַקלערט בײז אױף איר: קומט, און לאָמיר זי פֿאַרשנײַדן פֿון צו זײַן אַ פֿאָלק! דו אױך, מַדמֵן, װעסט שטיל װערבן, עף דיר װעט נאָכגײן די שװערד. 3 אַ קָול פֿון געשרײ פֿון כִֹרוֹנַיִם, אַ פֿאַרװיסטונג און אַ בראָך אַ גרױסער. 4 צעבראָכן געװאָרן איז מואבֿ, אירע יונגע לאָזן הערן אַ געשרײ. 5 װאָרום דעם אױפֿגאַנג פֿון לוכית גײט מען אַר אױף מיט געװײן אױף געװײן; װאָרום דעם אױפֿגאַנג פֿון לוכית גײט מען אַרױף מיט געװײן אױף געװײן; װאָרום אױף דעם אַראָפּגאַנג פֿון כוֹרוֹנַיִם הערט מען אַן אַנגסטגעשרײ פֿון בראָך. 6 אַנטלױפֿט, ראַטעװעט אײַער נפֿש, און זײַט װי אַ טאַמאַריסק אין דער מדבר. 7 װאָרום װײַל דו האָסט זיך פֿאַרזיכערט אױף דײַנע אױפֿטוען און אױף דײַנע אוֹצרות, װעסט דו אױך באַצװוּנגען װערן; און כּמוֹש װעט אין גלות אַװעק, זײַנע פּריסטער און זײַנע האַרן אין אײנעם. 8 און אַ פֿאַרװיסטער װעט קומען אױף איטלעכער שטאָט, און קײן שטאָט װעט ניט אַנטרונען װערן; און אונטערגײן װעט דער טאָל, און פֿאַרטיליקט װערן װעט דער פּלױן, אַזױ װי גאָט האָט געזאָגט. 9 גיט פֿליגלען צו מואבֿ, װאָרום פֿליען אַװעקפֿליען װעט זי; און אירע שטעט װעלן צו װיסט װערן, אָן אַ באַװױנער אין זײ. 10 פֿאַרשאָלטן דער װאָס טוט אָפּגעלאָזט די אַרבעט פֿון גאָט, און פֿאַרשאָלטן דער װאָס פֿאַרמײַדט זײַן שװערד פֿון בלוט! 11 רואיק געװען איז מואבֿ פֿון זײַן יוגנט אָן, און אָפּגעזעצט איז ער אױף זײַנע הײװן, און ניט איבערגעלײדיקט געװאָרן פֿון כּלי אין כּלי, און אין גלות איז ער ניט געגאַנגען; דערפֿאַר האָט זיך אָפּגעשטעלט זײַן טעם בײַ אים, און זײַן ריך האָט זיך ניט געביטן. 12 אָבער זע, טעג קומען, זאָגט גאָט, און איך װעל שיקן צו אים אומבײַגערס, און זײ װעלן אים אומבײַגן, און זײַנע כּלים װעלן זײ אױסלײדיקן, און זײערע קריג װעלן זײ צעברעכן. 13 און מואבֿ װעט זיך שעמן מיט כּמוֹש, װי דאָס הױז פֿון ישׂראל האָט זיך געשעמט מיט בית-אֵל זײער פֿאַרזיכערונג. 14 װי קענט איר זאָגן: גיבוֹרים זײַנער מיר, און העלדישע לײַט פֿאַר מלחמה? 15 פֿאַרװיסט געװאָרן איז מואבֿ, און אױף אירע שטעט איז מען אַרױפֿגעגאַנגען; און זײַנע געקליבענע יונגען האָבן גענידערט צו דער שכיטה, זאָגט דער קיניג – יהוה פֿון צבָאוֹת איז זײַן נאָמען. 16 נאָנט איז דער בראָך פֿון מואבֿ צו קומען, און זײַן אומגליק אײַלט זײער. 17 באַדױערט אים אַלע זײַנע אַר אומיקע, און אַלע װאָס קענט זײַן מאָען; זאָגט: װי איז צעבראָכן דער מאַכטיקער שטעקן, דער פּראַכטיקער שטאָק! 18 נידער פֿון כּבוד, און זיץ אין דאָרשטיקײט, טאָכטער באַװױנערין פֿון דיבוֹן, װאָרום דער פֿאַרװיסטער פֿון מואבֿ איז אַרױפֿגעקומען אױף דיר, ער האָט צעשטערט דײַנע פֿעסטונגען. 19 בײַם װעג שטײ, און קוק אױס, באַװױנערין פֿון עַרוֹעֵר; פֿרעג דעם אַנטלאָפֿענעם און די אַנטרונענע; זאָג: װאָס איז געשען? 20 צו שאַנד געװאָרן איז מואבֿ, װאָרום זי איז צעבראָכן געװאָרן; יאָמערט און שרײַט, זאָגט אָן אין אַרנון, אַז פֿאַרװיסט געװאָרן איז מואבֿ. 21 און אַ משפּט איז געקומען אױף דעם לאַנד פֿון פּלױן; אױף חוֹלוֹן, און אױף יַהצָה, און אױף מֵיפָֿעַת; 22 און אױף דיבוֹן, און אױף נבוֹן, און אױף בית-דִבלָתַיִם; 23 און אױף קִריָתַיִם, און אױף בײַת-גָמול, און אױף בית-מְעוֹן; 24 און אױף קריוֹת, און אױף בצרָה, און אױף אַלע שטעט פֿון לאַנד מואבֿ, די װײַטע און די נאָנטע. 25 אָפּגעהאַקט געװאָרן איז דער האָרן פֿון מואבֿ, און זײַן אָרעם איז צעבראָכן געװאָרן, זאָגט גאָט. 26 פֿאַרשיכּורט אים, װאָרום קעגן גאָט האָט ער זיך געגרײַסט; און מואבֿ װעט זיך פּאַטשן אין זײַן מײקעכץ, און ער אױך װעט צום געלעכטער װערן. 27 װאָרום איז ניט אַ געלעכטער געװען דיר ישׂראל? צי איז ער צװישן גנבים געפֿונען געװאָרן, װאָס װען נאָר דו האָסט גערעדט פֿון אים, פֿלעגסטו זיך אױפֿטרײַסלען? 28 פֿאַרלאָזט די שטעט, און רוט אין פֿעלז, באַװױנער פֿון מואבֿ, און זײַט װי אַ טױב װאָס טוט נעסטן בײַ די זײַטן פֿון דעם מױל פֿון אַ גרוב. 29 מיר האָבן געהערט די שטאָלצקײט פֿון מואבֿ, װי זײער שטאָלץ ער איז; זײַן גרױסקײט און זײַן שטאָלצקײט און זײַן גאװה, און די הױכקײט פֿון זײַן האַרצן. 30 איך װײס, זאָגט גאָט, זײַן כוצפּה, און זײַנע באַרימערײַען אָן אַ האַפֿט, זײער טאָן אָן אַ האַפֿט. 31 דרום יאָמער איך אױף מואבֿ, און אױף גאַנץ מואבֿ טו איך קלאָגן; אױף די באַװױנער פֿון קיר-כֶרֶשׂ מוז מען זיפֿצן. 32 מער פֿון דעם געװײן אױף יַעְזֵר װײַן איך אױף דיר, װײַנשטאָק פֿון שִׂבמָה; דײַנע צװײַגן זײַנען ביז צום ים אַריבער, ביזן אים פֿון יַעְזֵר האָבן זײ דערגרײַכט; אױף דײַן האַרבסטונג און אױף דײַן לעז איז אַ פֿאַרװיסטער אָנגעפֿאַלן. 33 און אײַנגעטאָן איז די פֿרײד און די לוסטיקײט פֿון דעם פֿרוכטגאָרטן, און פֿון לאַנד מואבֿ, און װײַן פֿון די קעלטערס האָב איך פֿאַרשטערטג: מע טרעט ניט מיט ״הֵידָד״! דער ״הַידָד״ איז ניט ״הֵידָד״. 34 דאָס געשערײַ פֿון כֶשבוֹן איז ביז אֶלעָלֵה, ביז יַהַץ לאָזן זײ אַרױס זײער קָול, פֿון צוֹעַר ביז כוֹרוֹנַיִם, דער דרײַיאָריקער קו; װאָרום אױך די װאַסערן פֿון נִמרים װעלן צו װיסט װערן. 35 און איך װעל פֿאַרשטערן פֿון מואבֿ, זאָגט גאָט, דעם װאָס ברענגט-אױף אױף אַ במָה, און דעם װאָס רײכערט צו זײַנע געטער. 36 דרום מײַן האַרץ אױף מואבֿ טוט װי פֿלײַטן ברומען, און מײַן האַרץ אױף די מענער פֿון קיר-כֶרֶשׂ, טוט װי פֿלײַטן ברומען, פֿאַר װאָס די שֶפֿע װאָס זײ האָבן אָנגעשאַפֿט איז אונטערגאַנגען. 37 װאָרום יעװעדער קאָפּ איז אַ פּליץ, און יעװעדער װאָרד איז אָפּגעשניטן, אױף אַלע הענט זײַנען שניטן, און אױף די לענדן איז זאַק. 38 אױף אַלע דעכער פֿון מואבֿ, און אין אירע גאַסן, איז לױטער קלאָגערײַ; װאָרום איך האָב צעבראָכן מואבֿ װי אַ נישטװערטיקע כּלי, זאָגט גאָט. 39 װי איז זי צעבראָכן געװאָרן! – יאָמערט – װי האָט מואבֿ אין ביאָש דעם רוקן געקערט! און מואבֿ װעט װערן צו געלעכטער און צו שרעק פֿאַר אַלע זײַנע אַרומיקע. 40 װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זע, װי אַן אָדלער װעט ער שװעבן, און שפּרײַטן זײַנע פֿליגלען צו מואבֿ. 41 באַצװוּנגען װערן די שטעט, און די פֿעסטונגען װערן אײַנגענומען; און דאָס האַרץ פֿון די גיבוֹרים פֿון מואבֿ אין יענעם טאָג װעט זײַן װי דאָס האַרץ פֿון אַ פֿרױ אין װײען. 42 און מואבֿ װערט פֿאַרטיליקט װערן פֿון צו זײַן אַ פֿאָלק, פֿאַר װאָס ער האָט זיך קעגן גאָט געגרײַסט. 43 אַ גרױל און אַ גרוב און אַ נעץ אױף דיר, באַװױנער פֿון מואבֿ, זאָגט גאָט. 44 דער װאָס אַנטלױפֿט פֿון דעם גרױל, בעט אַרײַנפֿאַלן אין גרוב, און דער װאָס קומט אַרױף פֿון גרוב, װעט געװאַנגען װערן אין נעץ; װאָרום איך װעל ברענגען אױף איר, אױף מואבֿ, דאָס יאָר פֿון זײער רעכנשאַפֿט, זאָגט גאָט. 45 אין שאָטן פֿון כֶשבוֹן האָבן זיך אָפּגעשטעלט אָן כּוֹך אַנטרונענע; װאָרום אַ פֿײַער איז אַרױס פֿון כֶשבוֹן, און אַ פֿלאַם פֿון מיטן סיכִֹן, און זי האָט פֿאַרצערט די שלײף פֿון מואבֿ, און דעם שאַרבן פֿון די ליאַרעמיונגען. 46 װײ דיר, מואבֿ! אונטערגעגאַנגען איז דאָס פֿאָלק פֿון כּמוֹש; װאָרום דײַנע זין זײַנען גענומען געװאָרן אין געפֿאַנג, און דײַנע טעכטער אין געפֿאַנגענשאַפֿט. 47 אָבער איך װעל אומקערן די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון מואבֿ אין סָוף פֿון די טעג, זאָגט גאָט. ביז דאַנען איז דער משפּט פֿון מואבֿ.
עברית
1 לְמוֹאָ֡ב כֹּֽה־אָמַר֩ יְהוָ֨ה צְבָא֜וֹת אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל ה֤וֹי אֶל־נְבוֹ֙ כִּ֣י שֻׁדָּ֔דָה הֹבִ֥ישָׁה נִלְכְּדָ֖ה קִרְיָתָ֑יִם הֹבִ֥ישָׁה הַמִּשְׂגָּ֖ב וָחָֽתָּה׃ 2 אֵ֣ין עוֹד֮ תְּהִלַּ֣ת מוֹאָב֒ בְּחֶשְׁבּ֗וֹן חָשְׁב֤וּ עָלֶ֙יהָ֙ רָעָ֔ה לְכ֖וּ וְנַכְרִיתֶ֣נָּה מִגּ֑וֹי גַּם־מַדְמֵ֣ן תִּדֹּ֔מִּי אַחֲרַ֖יִךְ תֵּ֥לֶךְ חָֽרֶב׃ 3 ק֥וֹל צְעָקָ֖ה מֵחֹֽרוֹנָ֑יִם שֹׁ֖ד וָשֶׁ֥בֶר גָּדֽוֹל׃ 4 נִשְׁבְּרָ֖ה מוֹאָ֑ב הִשְׁמִ֥יעוּ זְּעָקָ֖ה צעוריה 5 כִּ֚י מַעֲלֵ֣ה הלחות בִּבְכִ֖י יַֽעֲלֶה־בֶּ֑כִי כִּ֚י בְּמוֹרַ֣ד חוֹרֹנַ֔יִם צָרֵ֥י צַֽעֲקַת־שֶׁ֖בֶר שָׁמֵֽעוּ׃ 6 נֻ֖סוּ מַלְּט֣וּ נַפְשְׁכֶ֑ם וְתִֽהְיֶ֕ינָה כַּעֲרוֹעֵ֖ר בַּמִּדְבָּֽר׃ 7 כִּ֠י יַ֣עַן בִּטְחֵ֤ךְ בְּמַעֲשַׂ֙יִךְ֙ וּבְא֣וֹצְרוֹתַ֔יִךְ גַּם־אַ֖תְּ תִּלָּכֵ֑דִי וְיָצָ֤א כמיש בַּגּוֹלָ֔ה כֹּהֲנָ֥יו וְשָׂרָ֖יו יחד 8 וְיָבֹ֨א שֹׁדֵ֜ד אֶל־כָּל־עִ֗יר וְעִיר֙ לֹ֣א תִמָּלֵ֔ט וְאָבַ֥ד הָעֵ֖מֶק וְנִשְׁמַ֣ד הַמִּישֹׁ֑ר אֲשֶׁ֖ר אָמַ֥ר יְהוָֽה׃ 9 תְּנוּ־צִ֣יץ לְמוֹאָ֔ב כִּ֥י נָצֹ֖א תֵּצֵ֑א וְעָרֶ֙יהָ֙ לְשַׁמָּ֣ה תִֽהְיֶ֔ינָה מֵאֵ֥ין יוֹשֵׁ֖ב בָּהֵֽן׃ 10 אָר֗וּר עֹשֶׂ֛ה מְלֶ֥אכֶת יְהוָ֖ה רְמִיָּ֑ה וְאָר֕וּר מֹנֵ֥עַ חַרְבּ֖וֹ מִדָּֽם׃ 11 שַׁאֲנַ֨ן מוֹאָ֜ב מִנְּעוּרָ֗יו וְשֹׁקֵ֥ט הוּא֙ אֶל־שְׁמָרָ֔יו וְלֹֽא־הוּרַ֤ק מִכְּלִי֙ אֶל־כֶּ֔לִי וּבַגּוֹלָ֖ה לֹ֣א הָלָ֑ךְ עַל־כֵּ֗ן עָמַ֤ד טַעְמוֹ֙ בּ֔וֹ וְרֵיח֖וֹ לֹ֥א נָמָֽר׃   ס 12 לָכֵ֞ן הִנֵּ֖ה־יָמִ֤ים בָּאִים֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה וְשִׁלַּחְתִּי־ל֥וֹ צֹעִ֖ים וְצֵעֻ֑הוּ וְכֵלָ֣יו יָרִ֔יקוּ וְנִבְלֵיהֶ֖ם יְנַפֵּֽצוּ׃ 13 וּבֹ֥שׁ מוֹאָ֖ב מִכְּמ֑וֹשׁ כַּאֲשֶׁר־בֹּ֙שׁוּ֙ בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֔ל מִבֵּ֥ית אֵ֖ל מִבְטֶחָֽם׃ 14 אֵ֚יךְ תֹּֽאמְר֔וּ גִּבּוֹרִ֖ים אֲנָ֑חְנוּ וְאַנְשֵׁי־חַ֖יִל לַמִּלְחָמָֽה׃ 15 שֻׁדַּ֤ד מוֹאָב֙ וְעָרֶ֣יהָ עָלָ֔ה וּמִבְחַ֥ר בַּֽחוּרָ֖יו יָרְד֣וּ לַטָּ֑בַח נְאֻ֨ם־הַמֶּ֔לֶךְ יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת שְׁמֽוֹ׃ 16 קָר֥וֹב אֵיד־מוֹאָ֖ב לָב֑וֹא וְרָ֣עָת֔וֹ מִהֲרָ֖ה מְאֹֽד׃ 17 נֻ֤דוּ לוֹ֙ כָּל־סְבִיבָ֔יו וְכֹ֖ל יֹדְעֵ֣י שְׁמ֑וֹ אִמְר֗וּ אֵיכָ֤ה נִשְׁבַּר֙ מַטֵּה־עֹ֔ז מַקֵּ֖ל תִּפְאָרָֽה׃ 18 רְדִ֤י מִכָּבוֹד֙ ישבי בַצָּמָ֔א יֹשֶׁ֖בֶת בַּת־דִּיב֑וֹן כִּֽי־שֹׁדֵ֤ד מוֹאָב֙ עָ֣לָה בָ֔ךְ שִׁחֵ֖ת מִבְצָרָֽיִךְ׃ 19 אֶל־דֶּ֛רֶךְ עִמְדִ֥י וְצַפִּ֖י יוֹשֶׁ֣בֶת עֲרוֹעֵ֑ר שַׁאֲלִי־נָ֣ס וְנִמְלָ֔טָה אִמְרִ֖י מַה־נִּֽהְיָֽתָה׃ 20 הֹבִ֥ישׁ מוֹאָ֛ב כִּֽי־חַ֖תָּה הילילי וזעקי הַגִּ֣ידוּ בְאַרְנ֔וֹן כִּ֥י שֻׁדַּ֖ד מוֹאָֽב׃ 21 וּמִשְׁפָּ֥ט בָּ֖א אֶל־אֶ֣רֶץ הַמִּישֹׁ֑ר אֶל־חֹל֥וֹן וְאֶל־יַ֖הְצָה וְעַל־מופעת 22 וְעַל־דִּיב֣וֹן וְעַל־נְב֔וֹ וְעַל־בֵּ֖ית דִּבְלָתָֽיִם׃ 23 וְעַ֧ל קִרְיָתַ֛יִם וְעַל־בֵּ֥ית גָּמ֖וּל וְעַל־בֵּ֥ית מְעֽוֹן׃ 24 וְעַל־קְרִיּ֖וֹת וְעַל־בָּצְרָ֑ה וְעַ֗ל כָּל־עָרֵי֙ אֶ֣רֶץ מוֹאָ֔ב הָרְחֹק֖וֹת וְהַקְּרֹבֽוֹת׃ 25 נִגְדְּעָה֙ קֶ֣רֶן מוֹאָ֔ב וּזְרֹע֖וֹ נִשְׁבָּ֑רָה נְאֻ֖ם יְהוָֽה׃ 26 הַשְׁכִּירֻ֕הוּ כִּ֥י עַל־יְהוָ֖ה הִגְדִּ֑יל וְסָפַ֤ק מוֹאָב֙ בְּקִיא֔וֹ וְהָיָ֥ה לִשְׂחֹ֖ק גַּם־הֽוּא׃ 27 וְאִ֣ם ל֣וֹא הַשְּׂחֹ֗ק הָיָ֤ה לְךָ֙ יִשְׂרָאֵ֔ל אִם־בְּגַנָּבִ֖ים נמצאה כִּֽי־מִדֵּ֧י דְבָרֶ֛יךָ בּ֖וֹ תִּתְנוֹדָֽד׃ 28 עִזְב֤וּ עָרִים֙ וְשִׁכְנ֣וּ בַּסֶּ֔לַע יֹשְׁבֵ֖י מוֹאָ֑ב וִֽהְי֣וּ כְיוֹנָ֔ה תְּקַנֵּ֖ן בְּעֶבְרֵ֥י פִי־פָֽחַת׃ 29 שָׁמַ֥עְנוּ גְאוֹן־מוֹאָ֖ב גֵּאֶ֣ה מְאֹ֑ד גָּבְה֧וֹ וּגְאוֹנ֛וֹ וְגַאֲוָת֖וֹ וְרֻ֥ם לִבּֽוֹ׃ 30 אֲנִ֤י יָדַ֙עְתִּי֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה עֶבְרָת֖וֹ וְלֹא־כֵ֑ן בַּדָּ֖יו לֹא־כֵ֥ן עָשֽׂוּ׃ 31 עַל־כֵּן֙ עַל־מוֹאָ֣ב אֲיֵלִ֔יל וּלְמוֹאָ֥ב כֻּלֹּ֖ה אֶזְעָ֑ק אֶל־אַנְשֵׁ֥י קִֽיר־חֶ֖רֶשׂ יֶהְגֶּֽה׃ 32 מִבְּכִ֨י יַעְזֵ֤ר אֶבְכֶּה־לָּךְ֙ הַגֶּ֣פֶן שִׂבְמָ֔ה נְטִֽישֹׁתַ֙יִךְ֙ עָ֣בְרוּ יָ֔ם עַ֛ד יָ֥ם יַעְזֵ֖ר נָגָ֑עוּ עַל־קֵיצֵ֥ךְ וְעַל־בְּצִירֵ֖ךְ שֹׁדֵ֥ד נָפָֽל׃ 33 וְנֶאֶסְפָ֨ה שִׂמְחָ֥ה וָגִ֛יל מִכַּרְמֶ֖ל וּמֵאֶ֣רֶץ מוֹאָ֑ב וְיַ֙יִן֙ מִיקָבִ֣ים הִשְׁבַּ֔תִּי לֹֽא־יִדְרֹ֣ךְ הֵידָ֔ד הֵידָ֖ד לֹ֥א הֵידָֽד׃ 34 מִזַּעֲקַ֨ת חֶשְׁבּ֜וֹן עַד־אֶלְעָלֵ֗ה עַד־יַ֙הַץ֙ נָתְנ֣וּ קוֹלָ֔ם מִצֹּ֙עַר֙ עַד־חֹ֣רֹנַ֔יִם עֶגְלַ֖ת שְׁלִֽשִׁיָּ֑ה כִּ֚י גַּם־מֵ֣י נִמְרִ֔ים לִמְשַׁמּ֖וֹת יִהְיֽוּ׃ 35 וְהִשְׁבַּתִּ֥י לְמוֹאָ֖ב נְאֻם־יְהוָ֑ה מַעֲלֶ֣ה בָמָ֔ה וּמַקְטִ֖יר לֵאלֹהָֽיו׃ 36 עַל־כֵּ֞ן לִבִּ֤י לְמוֹאָב֙ כַּחֲלִלִ֣ים יֶהֱמֶ֔ה וְלִבִּי֙ אֶל־אַנְשֵׁ֣י קִֽיר־חֶ֔רֶשׂ כַּחֲלִילִ֖ים יֶהֱמֶ֑ה עַל־כֵּ֛ן יִתְרַ֥ת עָשָׂ֖ה אָבָֽדוּ׃ 37 כִּ֤י כָל־רֹאשׁ֙ קָרְחָ֔ה וְכָל־זָקָ֖ן גְּרֻעָ֑ה עַ֤ל כָּל־יָדַ֙יִם֙ גְּדֻדֹ֔ת וְעַל־מָתְנַ֖יִם שָֽׂק׃ 38 עַ֣ל כָּל־גַּגּ֥וֹת מוֹאָ֛ב וּבִרְחֹבֹתֶ֖יהָ כֻּלֹּ֣ה מִסְפֵּ֑ד כִּֽי־שָׁבַ֣רְתִּי אֶת־מוֹאָ֗ב כִּכְלִ֛י אֵֽין־חֵ֥פֶץ בּ֖וֹ נְאֻם־יְהוָֽה׃ 39 אֵ֥יךְ חַ֙תָּה֙ הֵילִ֔ילוּ אֵ֛יךְ הִפְנָה־עֹ֥רֶף מוֹאָ֖ב בּ֑וֹשׁ וְהָיָ֥ה מוֹאָ֛ב לִשְׂחֹ֥ק וְלִמְחִתָּ֖ה לְכָל־סְבִיבָֽיו׃   ס 40 כִּי־כֹה֙ אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הִנֵּ֥ה כַנֶּ֖שֶׁר יִדְאֶ֑ה וּפָרַ֥שׂ כְּנָפָ֖יו אֶל־מוֹאָֽב׃ 41 נִלְכְּדָה֙ הַקְּרִיּ֔וֹת וְהַמְּצָד֖וֹת נִתְפָּ֑שָׂה וְֽ֠הָיָה לֵ֞ב גִּבּוֹרֵ֤י מוֹאָב֙ בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא כְּלֵ֖ב אִשָּׁ֥ה מְצֵרָֽה׃ 42 וְנִשְׁמַ֥ד מוֹאָ֖ב מֵעָ֑ם כִּ֥י עַל־יְהוָ֖ה הִגְדִּֽיל׃ 43 פַּ֥חַד וָפַ֖חַת וָפָ֑ח עָלֶ֛יךָ יוֹשֵׁ֥ב מוֹאָ֖ב נְאֻם־יְהוָֽה׃ 44 הניס מִפְּנֵ֤י הַפַּ֙חַד֙ יִפֹּ֣ל אֶל־הַפַּ֔חַת וְהָֽעֹלֶה֙ מִן־הַפַּ֔חַת יִלָּכֵ֖ד בַּפָּ֑ח כִּֽי־אָבִ֨יא אֵלֶ֧יהָ אֶל־מוֹאָ֛ב שְׁנַ֥ת פְּקֻדָּתָ֖ם נְאֻם־יְהוָֽה׃ 45 בְּצֵ֥ל חֶשְׁבּ֛וֹן עָמְד֖וּ מִכֹּ֣חַ נָסִ֑ים כִּֽי־אֵ֞שׁ יָצָ֣א מֵחֶשְׁבּ֗וֹן וְלֶֽהָבָה֙ מִבֵּ֣ין סִיח֔וֹן וַתֹּ֙אכַל֙ פְּאַ֣ת מוֹאָ֔ב וְקָדְקֹ֖ד בְּנֵ֥י שָׁאֽוֹן׃ 46 אוֹי־לְךָ֣ מוֹאָ֔ב אָבַ֖ד עַם־כְּמ֑וֹשׁ כִּֽי־לֻקְּח֤וּ בָנֶ֙יךָ֙ בַּשֶּׁ֔בִי וּבְנֹתֶ֖יךָ בַּשִּׁבְיָֽה׃ 47 וְשַׁבְתִּ֧י שְׁבוּת־מוֹאָ֛ב בְּאַחֲרִ֥ית הַיָּמִ֖ים נְאֻם־יְהוָ֑ה עַד־הֵ֖נָּה מִשְׁפַּ֥ט מוֹאָֽב׃   ס