Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דאָס װאָרט װאָס איז געװען צו יִרמיָהון פֿון גאָט נאָכדעם אַז נבוזַרְאַדָן דער הױפּט פֿון דעם לײַב-חיל האָט אים אַװעקגעלאָזט פֿון רָמָה, װען ער האָט אים געהאַט גענומען אַ געשמידטן אין קײטן צװישן אַלע פֿאַרטריבענע פֿון ירושָלַיִם און יהודה װאָס זײַנען פֿאַרטריבן געװאָרן קײן בבֿל. 2 און דער הױפּט פֿון דעם לײַב-חיל האָט גענומען יִרמיָהון, און האָט צו אים געזאָגט: יהוה דײַן גאָט האָט אָנגעזאָגט דאָס דאָזיקע בײז אױף דעם דאָזיקן אָרט, 3 און יהוה האָט געבראַכט און געטגאָן אַזױ װי ער האָט גערעדט; װאָרום איר האָט געזינדיקט צו יהוה, און איר האָט ניט צוגעהערט צו זײַן קָול, דרום איז אײַך געשען די דאָזיקע זאַך. 4 און אַצונד, זע, איך האָב דיך הײַנט לױז געמאַכט פֿון די קײטן װאָס אױף דײַן האַנט. אױב עס איז גוט אין דײַנע אױגן צו קומען מיט מיר קײן בבֿל, קום, און איך װעל טאָן מײַן אױג אױף דיר; אױב אָבער עס איז שלעכט אין דײַנע אױגן צו קומען מיט מיר קײן בבֿל, לאָז עס. זע, דאָס גאַנצע לאַנד ליגט פֿאַר דיר; װוּ עס איז גוט און װוּ עס איז רעכט אין דײַנע אױגן אַהין צו גײן, גײ. 5 און אַז ער האָט אַלץ זיך ניט געװאָלט אומקערן האָט נבוזַרְאַדָן געזאָגט: טאָ קער זיך אום צו גדַליָה דעם זון פֿון אַחיקָם דעם זון פֿון שָפָֿנען, װאָס דער מלך פֿון בבֿל האָט אױפֿגעזעצט איבער די שטעט פֿון יהודה, און זיץ מיט אים צװישן דעם פֿאָלק; אָדער װוּהין נאָר עס איז רעכט אין דײַנע אױגן צו גײן, גײ. און דער הױפּט פֿון דעם לײַב-חיל האָט אים געגעבן צערונג און אַ מתּנה, און האָט אים אַװעקגעשיקט. 6 און יִרמיָהו איז געקומען צו גדַליָה דעם זון פֿון אַחיקָמען קײן מִצפָּה. און איז געזעסן מיט אים צװישן דעם פֿאָלק װאָס זײַנען געבליבן אין לאַנד. 7 און אַלע הױפּטלײַט פֿון חיל װאָס אין פֿעלד, זײ מיט זײערע מענטשן, האָבן געהערט אַז דער מלך פֿון בבֿל האָט אױפֿגעזעצט גדַליָהו דעם זון פֿון אַַכיקָמען איבערן לאַנד, און אַז ער האָט געלאָזט אונטער אים מענער און װײַבער אונקינדער, און פֿון די אָרימע פֿון לאַנד, פֿון די װאָס זײַנען ניט פֿאַרטריבן געװאָרן קײן בבֿל; 8 און זײ זײַנען געקומען צו גדַליַָהן קײן מִצפָּה: יִשמָעֵאל דער זון פֿון נתַניָהון, און יוֹחנָן און יוֹנָתָן די זין פֿון קָרֵחן, און שׂרָיָה דער זון פֿון תַּנחומְתן, און די זין פֿון עֵיפַֿין פֿון נטוֹפָֿה, און איזַניָהו דער זון פֿון דעם מַעֲכָתי, זײ מיט זײערע מענטשן. 9 און גדַליָהו דער זון פֿון אַחיקָם דעם זון פֿון שָפָֿנען האָט געשװאָרן זײ און זײערע מענטשן, אַזױ צו זאָגן: איר זאָלט ניט מוֹרא האָבן צו דינען די כַּשׂדים. זיצט אין לאַנד, און דינט דעם מלך פֿון בבֿל, און אײַך װעט זײַן גוט. 10 און איך, אָט בלײַב איך אין מִצפָּה צו שטײן פֿאַר די כַּשׂדים װאָס װעלן קומען צו אונדז; און איר זאַמלט אײַן װײַן, און זומעראױבס, און אײל, און טוט אַרײַן אין אײַערע כּלים, און זיצט אין אײַערע שטעט װאָס איר האָט פֿאַרכאַפּט. 11 און אױך אַלע ייִדן װאָס אין מואבֿ, און צװישן די קינדער פֿון עַמוֹן, און אין אֶדוֹם, און די װאָס אין אַלע לענדער, האָבן געהערט אַז דער מלך פֿון בבֿל האָט געלאָזט אַן איבערבלײַב פֿון יהודה, און אַז ער האָט אױפֿגעזעצט איבער זײ גדַליָהו דעם זון פֿון אַחיקָם דעם זון פֿון שָפָֿנען. 12 און אַלע ייִדן האָבן זיך אומגעקערט פֿון אַלע ערטער װאָס זײ זײַנען פֿאַרשטױסן געװאָרן אַהין, און זײ זײַנען געקומען קײן לאַנד יהודה צו גדַליָהון קײן מִצפָּה; און זײ האָבן אײַנגעזאַמלט װײַן און זומעראױבס זײער פֿיל.
13 און יוֹחנָן דער זון פֿון קָרֵחן, און אַלע הױפּטלײַט פֿון חיל װאָס אױפֿן פֿעלד, זײַנען געקומען צו גדַליָהון קײן מִצפָּה, 14 און זײ האָבן צו אים געזאָגט: צי װײסן װײסטו אַז בעַליס דער מלך פֿון די קינדער פֿון עַמוֹן האָט געשיקט יִשמָעֵאל דעם זון פֿון נתַניָהן צו נעמען דײַן לעבן? אָבער גדַליָהו דער זון פֿון אַחיקָמען האָט זײ ניט געגלױבט. 15 האָט יוֹחנָן דער זון פֿון קָרֵחן געזאָגט צו גדַליָהון אין פֿאַרבאָרגעניש אין מִצפּלָה, אַזױ צו זאָגן: לאָמיך גײן, איך בעט דיך, און איך װעל דערשלאָגן יִשמָעֵאל דעם זון פֿון נתַניָהן, און קײן מענטש װעט ניט װיסן. נאָך װאָס זאָל ער דיר נעמען דאָס לעבן, און גאַנץ יהודה װאָס זײַנען אײַנגעזאַמלט אַרום דיר, װעלן צעשפּרײט װערן, און דער איבערבלײַב פֿון יהודה װעט אונטערגײן? 16 אָבער גדַליָהו דער זון פֿון אַחיקָמען האָט געזאָגט צו יוֹחנָן דעם זון פֿון קָרֵחן: זאָלסט ניט טאָן די דאָזיקע זאַך, װאָרום ליגן זאָגסטו אױף יִשמָעֵאלן.
עברית
1 הַדָּבָ֞ר אֲשֶׁר־הָיָ֤ה אֶֽל־יִרְמְיָ֙הוּ֙ מֵאֵ֣ת יְהוָ֔ה אַחַ֣ר שַׁלַּ֣ח אֹת֗וֹ נְבוּזַרְאֲדָ֛ן רַב־טַבָּחִ֖ים מִן־הָֽרָמָ֑ה בְּקַחְתּ֣וֹ אֹת֗וֹ וְהֽוּא־אָס֤וּר בָּֽאזִקִּים֙ בְּת֨וֹךְ כָּל־גָּל֤וּת יְרוּשָׁלִַ֙ם֙ וִֽיהוּדָ֔ה הַמֻּגְלִ֖ים בָּבֶֽלָה׃ 2 וַיִּקַּ֥ח רַב־טַבָּחִ֖ים לְיִרְמְיָ֑הוּ וַיֹּ֣אמֶר אֵלָ֔יו יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֗יךָ דִּבֶּר֙ אֶת־הָרָעָ֣ה הַזֹּ֔את אֶל־הַמָּק֖וֹם הַזֶּֽה׃ 3 וַיָּבֵ֥א וַיַּ֛עַשׂ יְהוָ֖ה כַּאֲשֶׁ֣ר דִּבֵּ֑ר כִּֽי־חֲטָאתֶ֤ם לַֽיהוָה֙ וְלֹֽא־שְׁמַעְתֶּ֣ם בְּקוֹל֔וֹ וְהָיָ֥ה לָכֶ֖ם דבר הַזֶּֽה׃ 4 וְעַתָּ֞ה הִנֵּ֧ה פִתַּחְתִּ֣יךָ הַיּ֗וֹם מִֽן־הָאזִקִּים֮ אֲשֶׁ֣ר עַל־יָדֶךָ֒ אִם־ט֨וֹב בְּעֵינֶ֜יךָ לָב֧וֹא אִתִּ֣י בָבֶ֗ל בֹּ֚א וְאָשִׂ֤ים אֶת־עֵינִי֙ עָלֶ֔יךָ וְאִם־רַ֧ע בְּעֵינֶ֛יךָ לָבֽוֹא־אִתִּ֥י בָבֶ֖ל חֲדָ֑ל רְאֵה֙ כָּל־הָאָ֣רֶץ לְפָנֶ֔יךָ אֶל־ט֨וֹב וְאֶל־הַיָּשָׁ֧ר בְּעֵינֶ֛יךָ לָלֶ֥כֶת שָׁ֖מָּה לֵֽךְ׃ 5 וְעוֹדֶ֣נּוּ לֹֽא־יָשׁ֗וּב וְשֻׁ֡בָה אֶל־גְּדַלְיָ֣ה בֶן־אֲחִיקָ֣ם בֶּן־שָׁפָ֡ן אֲשֶׁר֩ הִפְקִ֨יד מֶֽלֶךְ־בָּבֶ֜ל בְּעָרֵ֣י יְהוּדָ֗ה וְשֵׁ֤ב אִתּוֹ֙ בְּת֣וֹךְ הָעָ֔ם א֠וֹ אֶל־כָּל־הַיָּשָׁ֧ר בְּעֵינֶ֛יךָ לָלֶ֖כֶת לֵ֑ךְ וַיִּתֶּן־ל֧וֹ רַב־טַבָּחִ֛ים אֲרֻחָ֥ה וּמַשְׂאֵ֖ת וַֽיְשַׁלְּחֵֽהוּ׃ 6 וַיָּבֹ֧א יִרְמְיָ֛הוּ אֶל־גְּדַלְיָ֥ה בֶן־אֲחִיקָ֖ם הַמִּצְפָּ֑תָה וַיֵּ֤שֶׁב אִתּוֹ֙ בְּת֣וֹךְ הָעָ֔ם הַנִּשְׁאָרִ֖ים בָּאָֽרֶץ׃   ס 7 וַיִּשְׁמְעוּ֩ כָל־שָׂרֵ֨י הַחֲיָלִ֜ים אֲשֶׁ֣ר בַּשָּׂדֶ֗ה הֵ֚מָּה וְאַנְשֵׁיהֶ֔ם כִּֽי־הִפְקִ֧יד מֶֽלֶךְ־בָּבֶ֛ל אֶת־גְּדַלְיָ֥הוּ בֶן־אֲחִיקָ֖ם בָּאָ֑רֶץ וְכִ֣י הִפְקִ֣יד אִתּ֗וֹ אֲנָשִׁ֤ים וְנָשִׁים֙ וָטָ֔ף וּמִדַּלַּ֣ת הָאָ֔רֶץ מֵאֲשֶׁ֥ר לֹֽא־הָגְל֖וּ בָּבֶֽלָה׃ 8 וַיָּבֹ֥אוּ אֶל־גְּדַלְיָ֖ה הַמִּצְפָּ֑תָה וְיִשְׁמָעֵ֣אל בֶּן־נְתַנְיָ֡הוּ וְיוֹחָנָ֣ן וְיוֹנָתָ֣ן בְּנֵֽי־קָ֠רֵחַ וּשְׂרָיָ֨ה בֶן־תַּנְחֻ֜מֶת וּבְנֵ֣י עופי הַנְּטֹפָתִ֗י וִֽיזַנְיָ֙הוּ֙ בֶּן־הַמַּ֣עֲכָתִ֔י הֵ֖מָּה וְאַנְשֵׁיהֶֽם׃ 9 וַיִּשָּׁבַ֨ע לָהֶ֜ם גְּדַלְיָ֨הוּ בֶן־אֲחִיקָ֤ם בֶּן־שָׁפָן֙ וּלְאַנְשֵׁיהֶ֣ם לֵאמֹ֔ר אַל־תִּֽירְא֖וּ מֵעֲב֣וֹד הַכַּשְׂדִּ֑ים שְׁב֣וּ בָאָ֗רֶץ וְעִבְד֛וּ אֶת־מֶ֥לֶךְ בָּבֶ֖ל וְיִיטַ֥ב לָכֶֽם׃ 10 וַאֲנִ֗י הִנְנִ֤י יֹשֵׁב֙ בַּמִּצְפָּ֔ה לַֽעֲמֹד֙ לִפְנֵ֣י הַכַּשְׂדִּ֔ים אֲשֶׁ֥ר יָבֹ֖אוּ אֵלֵ֑ינוּ וְאַתֶּ֡ם אִסְפוּ֩ יַ֨יִן וְקַ֜יִץ וְשֶׁ֗מֶן וְשִׂ֙מוּ֙ בִּכְלֵיכֶ֔ם וּשְׁב֖וּ בְּעָרֵיכֶ֥ם אֲשֶׁר־תְּפַשְׂתֶּֽם׃ 11 וְגַ֣ם כָּֽל־הַיְּהוּדִ֡ים אֲשֶׁר־בְּמוֹאָ֣ב וּבִבְנֵֽי־עַמּ֨וֹן וּבֶאֱד֜וֹם וַאֲשֶׁ֤ר בְּכָל־הָֽאֲרָצוֹת֙ שָֽׁמְע֔וּ כִּֽי־נָתַ֧ן מֶֽלֶךְ־בָּבֶ֛ל שְׁאֵרִ֖ית לִֽיהוּדָ֑ה וְכִי֙ הִפְקִ֣יד עֲלֵיהֶ֔ם אֶת־גְּדַלְיָ֖הוּ בֶּן־אֲחִיקָ֥ם בֶּן־שָׁפָֽן׃ 12 וַיָּשֻׁ֣בוּ כָל־הַיְּהוּדִ֗ים מִכָּל־הַמְּקֹמוֹת֙ אֲשֶׁ֣ר נִדְּחוּ־שָׁ֔ם וַיָּבֹ֧אוּ אֶֽרֶץ־יְהוּדָ֛ה אֶל־גְּדַלְיָ֖הוּ הַמִּצְפָּ֑תָה וַיַּאַסְפ֛וּ יַ֥יִן וָקַ֖יִץ הַרְבֵּ֥ה מְאֹֽד׃   פ
13 וְיֽוֹחָנָן֙ בֶּן־קָרֵ֔חַ וְכָל־שָׂרֵ֥י הַחֲיָלִ֖ים אֲשֶׁ֣ר בַּשָּׂדֶ֑ה בָּ֥אוּ אֶל־גְּדַלְיָ֖הוּ הַמִּצְפָּֽתָה׃ 14 וַיֹּאמְר֣וּ אֵלָ֗יו הֲיָדֹ֤עַ תֵּדַע֙ כִּ֞י בַּעֲלִ֣יס מֶ֣לֶךְ בְּנֵֽי־עַמּ֗וֹן שָׁלַח֙ אֶת־יִשְׁמָעֵ֣אל בֶּן־נְתַנְיָ֔ה לְהַכֹּתְךָ֖ נָ֑פֶשׁ וְלֹא־הֶאֱמִ֣ין לָהֶ֔ם גְּדַלְיָ֖הוּ בֶּן־אֲחִיקָֽם׃ 15 וְיוֹחָנָ֣ן בֶּן־קָרֵ֡חַ אָמַ֣ר אֶל־גְּדַלְיָהוּ֩ בַסֵּ֨תֶר בַּמִּצְפָּ֜ה לֵאמֹ֗ר אֵ֤לְכָה נָּא֙ וְאַכֶּה֙ אֶת־יִשְׁמָעֵ֣אל בֶּן־נְתַנְיָ֔ה וְאִ֖ישׁ לֹ֣א יֵדָ֑ע לָ֧מָּה יַכֶּ֣כָּה נֶּ֗פֶשׁ וְנָפֹ֙צוּ֙ כָּל־יְהוּדָ֔ה הַנִּקְבָּצִ֣ים אֵלֶ֔יךָ וְאָבְדָ֖ה שְׁאֵרִ֥ית יְהוּדָֽה׃ 16 וַיֹּ֨אמֶר גְּדַלְיָ֤הוּ בֶן־אֲחִיקָם֙ אֶל־יוֹחָנָ֣ן בֶּן־קָרֵ֔חַ אַֽל־תעש אֶת־הַדָּבָ֣ר הַזֶּ֑ה כִּֽי־שֶׁ֛קֶר אַתָּ֥ה דֹבֵ֖ר אֶל־יִשְׁמָעֵֽאל׃   ס