Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דאָס װאָרט װאָס איז געװען צו יִרמיָהון פֿון גאָט אין די טעג פֿון יהוֹיָקים דעם זון פֿון יֹאשִיָהון, דעם מלך פֿון יהודה, אַזױ צו זאָגן: 2 גײ צו דעם הױז פֿון די רֵכָבים, און זאָלסט רעדן צו זײ, און זײ ברענגען אין הױז פֿון גאָט, אין אײנער פֿון די קאַמערן, און זײ געבן טרינקען װײַן. 3 האָב איך גענומען יַאֲזַניָה דעם זון פֿון יִרמיָהו דעם זון פֿון כַבַצִניָהן, און זײַנע ברידער, און אַלע זײַנע זין, און דאָס גאַנצע הױז פֿון די רֵכָבים. 4 און איך האָב זײ געבראַכט אין הױז פֿון גאָט, אין דער קאַמער פֿון די זין פֿון כָנָן דעם זון פֿון יִגדַליָהו דעם געטלעכן מאַן, װאָס לעבן דער קאַמער פֿון די האַרן, װאָס איבער דער קאַמער פֿון מַעֲשֵׂיָהו דעם זון פֿון שַלום דעם שװעלהיטער. 5 און איך האָב דערלאַנגט פֿאַר די קינדער פֿון דעם הױז פֿון די רֵכָבים קריגלעך פֿון מיט פֿײַן און בעכערס, און איך האָב צו זײ געזאָגט: טרינקט װײַן. 6 האָבן זײ געזאָגט: מיר טרינקען ניט קײן װײַן, װאָרום יוֹנָדָב דער זון פֿון רֵכָבן, אונדזער פֿאָטער, האָט אונדז באַפֿױלן, אַזױ צו זאָגן: איר זאָלט ניט טרינקען קײן װײַן, איר, און אײַערע קינדער ביז אײביק; 7 און קײן הױז זאָלט איר ניט בױען, און קײן זאָמען זאָלט איר ניט זײען, און קײן װײַנגאָרטן זאָלט איר ניט פֿלאַנצן, און ניט האָבן; נײַערט אין געצעלטן זאָלט איר זיצן אַלע אײַערע טעג, כּדי איר זאָלט לעבן פֿיל טעג אױפֿן געזיכט פֿון דער ערד װאָס איר װױנט דאָרטן. 8 און מיר האָבן צוגעהערט צו דעם קָול פֿון יהוֹנָדָב דעם זון פֿון רֵכָבן, אונדזער פֿאָטער, אין אַלץ װאָס ער האָט אונדז באַפֿױלן, ניט צו רטרינקען קײן װײַן אַלע אונדזערע טעג, מיר, אונדזערע װײַבער, אונדזערע זין, און אונדזערע טעכטער; 9 און ניט צו בױען קײן הײַזער פֿאַר אונדז צום װױנען, און קײן װײַנגאָרטן, און קײן פֿעלד, און קײן זאָמען, זאָל בײַ אונדז ניט זײַן. 10 און מיר זײַנען געזעסן אין געצעלטן, און מיר האָבן געהאָרכט און געטאָן אַזױ װי אַלץ װאָס אונדזער פֿאָטער יוֹנָדָב האָט אונדז באַפֿױלן. 11 און עס איז געװען, אַז נבוכַדראָאצַר דער מלך פֿון בבֿלאיז אַרױפֿגעקומען אױפֿן לאַנד, האָבן מיר געזאָגט: קומט, און לאָמיר אַרײַנגײן אין ירושָלַיִם פֿון װעגן דעם כֵל פֿון די כַּשׂדים, און פֿון װעגן דעם חיל פֿון אַרָם; און מיר האָבן זיך באַזעצט אין ירושָלַיִם.
12 איז דאָס װאָרט פֿון גאָט געװען צו יִרמיָהון, אַזױ צו זאָגן: 13 אַזױ האָט געזאָגט יהוה פֿון צבָאומת, דער גאָט פֿון ישׂראל: גײ, און זאָלסט זאָגן צו די מענער פֿון יהודײַה, און צו די באַװױנער פֿון ירושָלַיִם: װילט איר ניט אַ מוסר אַראָפּנעמען צוצוהערן צו מײַנע װערטער? זאָגט גאָט. 14 געהאַלטן װערן די װערטער פֿון יהוֹנָדָב דעם זון פֿון רֵכָבן, װאָס האָט באַפֿױלן זײַנע קינדער ניט צו טרינקען קײן װײַן, און זײ רטרינקען ניט ביז אױף הײַנטיקן טאָג, װײַל זײ געהאָרכן דעם באַפֿעל פֿון זײער פֿאָטער, און איך האָב גערעדט צו אײַך, נאָכאַנאַנד און נאָכאַנאַנד גערעדט, און איר האָט ניט צוגעהערט צו מיר. 15 און איך האָב געשיקט צו אײַך אַלע מײַנע קנעכט די נבֿיאים, נאָכאַנאַנד און נאָכאַנאַנד געשיקט, אַ אוזי צו זאָגן: קערט אײַך אום איטלעכר אופֿן זײַן שלעכטן װעג, און בעסערט אײַערע מעשׂים, און איר זאָלט ניאָט גײן נאָך פֿרעמדע געטער זײ צו דינען, און בלײַבט זיצן אױף דער ערד װאָס איך האָב געגעבן אײַך און אײַערע עלטערן; אָבער איר האָט ניט צוגענײַגט אײַער אױער, און ניט צוגעהערט צו מיר. 16 איז, װײַל די קינדער פֿון יהוֹנָדָב דעם זון פֿון רֵכָבן האָבן מקיים געװען דעם באַפֿעל פֿון זײער פֿאָטער, װאָס ער האָט זײ באַפֿױלן, און דאָס דאָזיקע פֿאָלק האָט ניט צוגעהערט צו מיר, 17 דרום האָט אַזױ געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון צבָאוֹת, דער גאָט פֿון ישׂראל: זע, איך ברענג אױף יהודה און אױף אַלע באַװױנער פֿון ירושָלַיִם דאָס גאַנצע בײז װאָס איך האָב אָנגעזאָגט אױף זײ; װײַל איך האָב גערעדט צו זײ, אוקן זײ האָבן ניט צוגעהערט, און איך האָב גערופֿן צו זײ און זײ האָבן זיך ניט אָפּגערופֿן. 18 און צו דעם הױז פֿון די רֵכָבים האָט יִרמיָהו געזאָגט: אַזױ האָט געזאָגט יהוה פֿון צבָאוֹת, דער גאָט פֿון ישׂראל: װײַל איר האָט צוגעהערט צו דעם באַפֿעל פֿון יהוֹנָדָב אײַער פֿאָטער, און איר האָט אָפּגעהיט אַלע זײַנע באַפֿעלן, און איר האָט געטאָן אַזױ װי אַלץ װאָס ער האָט אײַך באַפֿױלן, 19 דרום האָט אַזױ געזאָגט יהוה פֿון צבָאומת, דער גאָט פֿון ישׂראל: עס װעט ניט פֿאַרשניטן װערן פֿון יוֹנָדָב דעם זון פֿון רֵכָבן אַ מאַן צו שטײן פֿאַר מיר אַלע טעג.
עברית
1 הַדָּבָ֛ר אֲשֶׁר־הָיָ֥ה אֶֽל־יִרְמְיָ֖הוּ מֵאֵ֣ת יְהוָ֑ה בִּימֵ֨י יְהוֹיָקִ֧ים בֶּן־יֹאשִׁיָּ֛הוּ מֶ֥לֶךְ יְהוּדָ֖ה לֵאמֹֽר׃ 2 הָלוֹךְ֮ אֶל־בֵּ֣ית הָרֵכָבִים֒ וְדִבַּרְתָּ֣ אוֹתָ֔ם וַהֲבִֽאוֹתָם֙ בֵּ֣ית יְהוָ֔ה אֶל־אַחַ֖ת הַלְּשָׁכ֑וֹת וְהִשְׁקִיתָ֥ אוֹתָ֖ם יָֽיִן׃ 3 וָאֶקַּ֞ח אֶת־יַאֲזַנְיָ֤ה בֶֽן־יִרְמְיָ֙הוּ֙ בֶּן־חֲבַצִּנְיָ֔ה וְאֶת־אֶחָ֖יו וְאֶת־כָּל־בָּנָ֑יו וְאֵ֖ת כָּל־בֵּ֥ית הָרֵכָבִֽים׃ 4 וָאָבִ֤א אֹתָם֙ בֵּ֣ית יְהוָ֔ה אֶל־לִשְׁכַּ֗ת בְּנֵ֛י חָנָ֥ן בֶּן־יִגְדַּלְיָ֖הוּ אִ֣ישׁ הָאֱלֹהִ֑ים אֲשֶׁר־אֵ֙צֶל֙ לִשְׁכַּ֣ת הַשָּׂרִ֔ים אֲשֶׁ֣ר מִמַּ֗עַל לְלִשְׁכַּ֛ת מַעֲשֵׂיָ֥הוּ בֶן־שַׁלֻּ֖ם שֹׁמֵ֥ר הַסַּֽף׃ 5 וָאֶתֵּ֞ן לִפְנֵ֣י בְּנֵ֣י בֵית־הָרֵכָבִ֗ים גְּבִעִ֛ים מְלֵאִ֥ים יַ֖יִן וְכֹס֑וֹת וָאֹמַ֥ר אֲלֵיהֶ֖ם שְׁתוּ־יָֽיִן׃ 6 וַיֹּאמְר֖וּ לֹ֣א נִשְׁתֶּה־יָּ֑יִן כִּי֩ יוֹנָדָ֨ב בֶּן־רֵכָ֜ב אָבִ֗ינוּ צִוָּ֤ה עָלֵ֙ינוּ֙ לֵאמֹ֔ר לֹ֧א תִשְׁתּוּ־יַ֛יִן אַתֶּ֥ם וּבְנֵיכֶ֖ם עַד־עוֹלָֽם׃ 7 וּבַ֣יִת לֹֽא־תִבְנ֗וּ וְזֶ֤רַע לֹֽא־תִזְרָ֙עוּ֙ וְכֶ֣רֶם לֹֽא־תִטָּ֔עוּ וְלֹ֥א יִֽהְיֶ֖ה לָכֶ֑ם כִּ֠י בָּאֳהָלִ֤ים תֵּֽשְׁבוּ֙ כָּל־יְמֵיכֶ֔ם לְמַ֨עַן תִּֽחְי֜וּ יָמִ֤ים רַבִּים֙ עַל־פְּנֵ֣י הָאֲדָמָ֔ה אֲשֶׁ֥ר אַתֶּ֖ם גָּרִ֥ים שָֽׁם׃ 8 וַנִּשְׁמַ֗ע בְּק֨וֹל יְהוֹנָדָ֤ב בֶּן־רֵכָב֙ אָבִ֔ינוּ לְכֹ֖ל אֲשֶׁ֣ר צִוָּ֑נוּ לְבִלְתִּ֤י שְׁתֽוֹת־יַ֙יִן֙ כָּל־יָמֵ֔ינוּ אֲנַ֣חְנוּ נָשֵׁ֔ינוּ בָּנֵ֖ינוּ וּבְנֹתֵֽינוּ׃ 9 וּלְבִלְתִּ֛י בְּנ֥וֹת בָּתִּ֖ים לְשִׁבְתֵּ֑נוּ וְכֶ֧רֶם וְשָׂדֶ֛ה וָזֶ֖רַע לֹ֥א יִֽהְיֶה־לָּֽנוּ׃ 10 וַנֵּ֖שֶׁב בָּֽאֳהָלִ֑ים וַנִּשְׁמַ֣ע וַנַּ֔עַשׂ כְּכֹ֥ל אֲשֶׁר־צִוָּ֖נוּ יוֹנָדָ֥ב אָבִֽינוּ׃ 11 וַיְהִ֗י בַּעֲל֨וֹת נְבוּכַדְרֶאצַּ֥ר מֶֽלֶךְ־בָּבֶל֮ אֶל־הָאָרֶץ֒ וַנֹּ֗אמֶר בֹּ֚אוּ וְנָב֣וֹא יְרוּשָׁלִַ֔ם מִפְּנֵי֙ חֵ֣יל הַכַּשְׂדִּ֔ים וּמִפְּנֵ֖י חֵ֣יל אֲרָ֑ם וַנֵּ֖שֶׁב בִּירוּשָׁלָֽ͏ִם׃   פ
12 וַֽיְהִי֙ דְּבַר־יְהוָ֔ה אֶֽל־יִרְמְיָ֖הוּ לֵאמֹֽר׃ 13 כֹּֽה־אָמַ֞ר יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל הָלֹ֤ךְ וְאָֽמַרְתָּ֙ לְאִ֣ישׁ יְהוּדָ֔ה וּלְיֽוֹשְׁבֵ֖י יְרֽוּשָׁלָ֑͏ִם הֲל֨וֹא תִקְח֥וּ מוּסָ֛ר לִשְׁמֹ֥עַ אֶל־דְּבָרַ֖י נְאֻם־יְהוָֽה׃ 14 הוּקַ֡ם אֶת־דִּבְרֵ֣י יְהוֹנָדָ֣ב בֶּן־רֵ֠כָב אֲשֶׁר־צִוָּ֨ה אֶת־בָּנָ֜יו לְבִלְתִּ֣י שְׁתֽוֹת־יַ֗יִן וְלֹ֤א שָׁתוּ֙ עַד־הַיּ֣וֹם הַזֶּ֔ה כִּ֣י שָֽׁמְע֔וּ אֵ֖ת מִצְוַ֣ת אֲבִיהֶ֑ם וְאָ֨נֹכִ֜י דִּבַּ֤רְתִּי אֲלֵיכֶם֙ הַשְׁכֵּ֣ם וְדַבֵּ֔ר וְלֹ֥א שְׁמַעְתֶּ֖ם אֵלָֽי׃ 15 וָאֶשְׁלַ֣ח אֲלֵיכֶ֣ם אֶת־כָּל־עֲבָדַ֣י הַנְּבִאִ֣ים הַשְׁכֵּ֣ים וְשָׁלֹ֣חַ לֵאמֹ֡ר שֻׁבוּ־נָ֡א אִישׁ֩ מִדַּרְכּ֨וֹ הָרָעָ֜ה וְהֵיטִ֣יבוּ מַֽעַלְלֵיכֶ֗ם וְאַל־תֵּ֨לְכ֜וּ אַחֲרֵ֨י אֱלֹהִ֤ים אֲחֵרִים֙ לְעָבְדָ֔ם וּשְׁבוּ֙ אֶל־הָ֣אֲדָמָ֔ה אֲשֶׁר־נָתַ֥תִּי לָכֶ֖ם וְלַאֲבֹֽתֵיכֶ֑ם וְלֹ֤א הִטִּיתֶם֙ אֶֽת־אָזְנְכֶ֔ם וְלֹ֥א שְׁמַעְתֶּ֖ם אֵלָֽי׃ 16 כִּ֣י הֵקִ֗ימוּ בְּנֵי֙ יְהוֹנָדָ֣ב בֶּן־רֵכָ֔ב אֶת־מִצְוַ֥ת אֲבִיהֶ֖ם אֲשֶׁ֣ר צִוָּ֑ם וְהָעָ֣ם הַזֶּ֔ה לֹ֥א שָׁמְע֖וּ אֵלָֽי׃   ס 17 לָ֠כֵן כֹּֽה־אָמַ֨ר יְהוָ֜ה אֱלֹהֵ֤י צְבָאוֹת֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל הִנְנִ֧י מֵבִ֣יא אֶל־יְהוּדָ֗ה וְאֶ֤ל כָּל־יֽוֹשְׁבֵי֙ יְר֣וּשָׁלִַ֔ם אֵ֚ת כָּל־הָ֣רָעָ֔ה אֲשֶׁ֥ר דִּבַּ֖רְתִּי עֲלֵיהֶ֑ם יַ֣עַן דִּבַּ֤רְתִּי אֲלֵיהֶם֙ וְלֹ֣א שָׁמֵ֔עוּ וָאֶקְרָ֥א לָהֶ֖ם וְלֹ֥א עָנֽוּ׃ 18 וּלְבֵ֨ית הָרֵכָבִ֜ים אָמַ֣ר יִרְמְיָ֗הוּ כֹּֽה־אָמַ֞ר יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל יַ֚עַן אֲשֶׁ֣ר שְׁמַעְתֶּ֔ם עַל־מִצְוַ֖ת יְהוֹנָדָ֣ב אֲבִיכֶ֑ם וַֽתִּשְׁמְרוּ֙ אֶת־כָּל־מִצְוֺתָ֔יו וַֽתַּעֲשׂ֔וּ כְּכֹ֥ל אֲשֶׁר־צִוָּ֖ה אֶתְכֶֽם׃   ס 19 לָכֵ֗ן כֹּ֥ה אָמַ֛ר יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל לֹֽא־יִכָּרֵ֨ת אִ֜ישׁ לְיוֹנָדָ֧ב בֶּן־רֵכָ֛ב עֹמֵ֥ד לְפָנַ֖י כָּל־הַיָּמִֽים׃   פ