אידיש
1
און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו יִרמיָהון אַ צװײט מאָל, װען ער איז נאָך געװען אײַנגעשפֿאַרט אין הױף פֿון דער װאַך, אַזױ צו זאָגן:
2
אַזױ האָט געזאָגט יהוה װאָס האָט עס געמאַכט, יהוה װאָס האָט דאָס געפֿורעמט עס אָנצוברײַטן, דער װאָס זײַן נאָמען איז יהוה:
3
רוף מיך, און איך װעל דיר ענטפֿערן, און איך װעל דיר דערצײלן גרױסע זאַכן, און פֿאַרבאָרגענע װאָס דו װײסט ניט.
4
װאָרום אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל אױף די הײַזער פֿון דער דאָזיקער שטאָט, און אױף די הײַזער פֿון די מלכים פֿון יהודה, װאָס זײַנען אײַנגעװאָרפֿן געװאָרן פֿאַר די ערדװאַלן און פֿאַר דער שטרײטמױער,
5
װאָס זײ קומען מלחמה האַלטן דערױף מיט די כַּשׂדים, און זײ אָנצופֿילן מיט די פּגרים פֿון די מענטשן װאָס איך האָב געשלאָגן אין מײַן כּעס און אין מײַן גרימצאָרן, און װאָס איבער אַל זײער בײז האָב איך פֿאַרבאָרגן מײַן פּנים פֿון דער דאָזיקער שטאָט:
6
זע, איך ברענג אױף איר אַ גענעזונג און אַ הײלונג, און װעל זי הײלן; און איך װעל זײ אַנטפּלעקן אַ שֶפֿע פֿון שלום און זיכערקײט.
7
און איך װעל אומקערן די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון יהודה, און די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון ישׂראל, און װעל זײ אױפֿבױען אַזױ װי פֿריער.
8
און איך װעל זײ רײניקן פֿון אַל זײער חטא װאָס זײ האָבן געזינדיקט צו מיר, און װעל פֿאַרגעבן אַלע זײערע חטאים װאָס זײ האָבן געזינדיקט צו מיר, און װאָס זײ האָבן פֿאַרבראָכן אַקעגן מיר.
9
און עס װעט מיר זײַן פֿאַר אַ נאָמען פֿון פֿרײד, פֿאַר אַ לױב, און פֿאַר אַ שײנקײט, בײַ אַלע פֿעלקער פֿון דער ערד, װאָס װעלן הערן אַל דאָס גוטס װאָס איך טו מיט זײ, און װעלן אַנגסטן און ציטערן פֿון װעגן אַלדעם גוטס און פֿון װעגן אַלדעם גליק װאָס איך באַשער איר.
10
אַזױ האָט גאָט געזאָגט: עס װעט נאָך געהערט װערן אין דעם דאָזיקן אָרט, װאָס איר זאָגט, ער איז װיסט, אָן אַ מענטשן און אָן אַ בהמה, אין די שטעט פֿון יהודה, און אין די גאַסן פֿון ירושָלַיִם, װאָס זײַנען פֿאַרװיסט, אָן אַ מענטשן, און אָן אַ באַװױנער, און אָן אַ בהמה,
11
דער קָול פֿון לוסטיקײט און דער קָול פֿון פֿרײד, דער קָול פֿון אַ כתן און דער קָול פֿון אַ כּלה, דער קָול פֿון די װאָס זאָגן: ״לױבט גאָט פֿון צבָאוֹת, װאָרום גאָט איז גוט, װאָרום אײביק איז זײַן חסד!״, פֿון די װאָס ברענגען דאַנקאָפּפֿער אין הױז פֿון גאָט; װאָרום איך װעל אומקערן די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון דעם לאַנד אַזױ װי פֿריער, זאָגט גאָט.
12
אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָאוֹת: עס װעט נאָך זײַן אין דעם דאָזיקן אָרט װאָס איז װיסט, אָן אַ מענטשן אָדער אַ בהמה, און אין אַלע זײַנע שטעט, אַ פֿיטערפּלאַץ פֿאַר פּאַסטוכער װאָס מאַכן הױערן שאָף.
13
אין די שטעט פֿון דעם געבערג, אין די שטעט פֿון דער נידערונג, און אין די שטערט פֿון דָרום, און אין לאַנד בנימין, און אַרום ירושָלַיִם, און אין די שטערט פֿון יהודה, װעלן װידער דורכגײן שאָף דורך דעם צײלערס הענט, זאָגט גאָט.
14
זע, טעג קומען, זאָגט גאָט, און איך װעל מקיים זײַן דעם גוטן צוזאָג װאָס איך האָב צוגעזאָגט אױף דעם הױז פֿון ישׂראל, און אױף דעם הױז פֿון יהודײַה.
15
אין יענע טעג, און אין יענע צײַט, װעל איך מאַכן שפּראָצן פֿון דודן אַ שפּראָץ פֿון גערעכטיקײט, און ער װעט טאָן רעכט און גערעכטיקײט אין לאַנד.
16
אין יענע טעג װעט געהאָלפֿן װערן יהודה, און ירושָלַיִם װעט רוען אין זיכערקײט; און דאָס איז װאָס מע װעט זי רופֿן: ״גאָט איז אונדזער גערעכטיקײט!״
17
װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט: עס װעט ניט פֿאַרשניטן װערן פֿון דודן אַ מאַן צו זיצן אױף טראָן פֿון דעם הױז פֿון ישׂראל;
18
און אױך פֿון די כֹּהנים פֿון שבט לֵוִי װעט ניט פֿאַרשניטן װערן אַ מאַן פֿון פֿאַר מיר, אױפֿצוברענגען בראַנדאָפּפֿער, און צו דעמפֿן שפּײַזאָפּפֿער, און צו מאַכן שלאַכטאָפּפֿער, אַלע טעג.
19
און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו יִרמיָהון, אַזױ צו זאָגן׃
20
אַזױ האָט גאָט געזאָגט: אױב איר קענט פֿאַרשטערן מײַן בונד מיטן טאָג, און מײַן בונד מיט דער נאַכט, אַז טאָג און נאַכט זאָלן ניט זײַן אין זײער צײַט,
21
װעט אױך מײַן בונד פֿאַרשטערט װערן מיר דוד מײַן קנעכט, אַז פֿון אים זאָל ניט זײַן אַ זון כו קיניגן אױף זײַן טראָן, און מיט די כֹּהנים פֿון שבט לֵוִי מײַנע דינער.
22
אַזױ װי דער חיל פֿון הימנל קען ניט געצײלט װערן, און דער זאַמד פֿון ים קען ניט געמאָסטן װערן, אַזױ װעל איך מערן דעם זאָמען פֿון מײַן קנעכט דוד, און די לויִים װאָס דינען מיר.
23
און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו יִרמיָהון, אַזױ צו זאָגן:
24
האָסטו ניט געמערקט װאָס די דאָזיקע לײַט רעדן, אַזױ צו זאָגן: די צװײ משפּחות װאָס גאָט האָט זײ געװעסט אױסדערװײלט, זײ האָט ער פֿאַראַכט? און מײַן פֿאָלק לעסטערן זײ, אַז עס איז מער ניט קײן אומה בײַ זײ.
25
אַזױ האָט גאָט געזאָגט: אױב איך האָב ניט מײַן בונד מיט טאָג און נאַכט, די געזעצן פֿון ערד און הימל, ניט געמאַכט,
26
װעל איך אױך פֿאַראַכטן דעם זאָמען פֿון יעקב, און דוד מײַן קנעכט, ניט צו נעמען פֿון זײַן זאָמען געװעלטיקער איבער דעם זאָמען פֿון אַברהם, יצחק, און יעקב; װאָרום איך װעל אומקערן זײער געפֿאַנגענשאַפֿט, און װעל זײ דערבאַרימען.