Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו יִרמיָהון אַ צװײט מאָל, װען ער איז נאָך געװען אײַנגעשפֿאַרט אין הױף פֿון דער װאַך, אַזױ צו זאָגן: 2 אַזױ האָט געזאָגט יהוה װאָס האָט עס געמאַכט, יהוה װאָס האָט דאָס געפֿורעמט עס אָנצוברײַטן, דער װאָס זײַן נאָמען איז יהוה: 3 רוף מיך, און איך װעל דיר ענטפֿערן, און איך װעל דיר דערצײלן גרױסע זאַכן, און פֿאַרבאָרגענע װאָס דו װײסט ניט. 4 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל אױף די הײַזער פֿון דער דאָזיקער שטאָט, און אױף די הײַזער פֿון די מלכים פֿון יהודה, װאָס זײַנען אײַנגעװאָרפֿן געװאָרן פֿאַר די ערדװאַלן און פֿאַר דער שטרײטמױער, 5 װאָס זײ קומען מלחמה האַלטן דערױף מיט די כַּשׂדים, און זײ אָנצופֿילן מיט די פּגרים פֿון די מענטשן װאָס איך האָב געשלאָגן אין מײַן כּעס און אין מײַן גרימצאָרן, און װאָס איבער אַל זײער בײז האָב איך פֿאַרבאָרגן מײַן פּנים פֿון דער דאָזיקער שטאָט: 6 זע, איך ברענג אױף איר אַ גענעזונג און אַ הײלונג, און װעל זי הײלן; און איך װעל זײ אַנטפּלעקן אַ שֶפֿע פֿון שלום און זיכערקײט. 7 און איך װעל אומקערן די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון יהודה, און די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון ישׂראל, און װעל זײ אױפֿבױען אַזױ װי פֿריער. 8 און איך װעל זײ רײניקן פֿון אַל זײער חטא װאָס זײ האָבן געזינדיקט צו מיר, און װעל פֿאַרגעבן אַלע זײערע חטאים װאָס זײ האָבן געזינדיקט צו מיר, און װאָס זײ האָבן פֿאַרבראָכן אַקעגן מיר. 9 און עס װעט מיר זײַן פֿאַר אַ נאָמען פֿון פֿרײד, פֿאַר אַ לױב, און פֿאַר אַ שײנקײט, בײַ אַלע פֿעלקער פֿון דער ערד, װאָס װעלן הערן אַל דאָס גוטס װאָס איך טו מיט זײ, און װעלן אַנגסטן און ציטערן פֿון װעגן אַלדעם גוטס און פֿון װעגן אַלדעם גליק װאָס איך באַשער איר. 10 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: עס װעט נאָך געהערט װערן אין דעם דאָזיקן אָרט, װאָס איר זאָגט, ער איז װיסט, אָן אַ מענטשן און אָן אַ בהמה, אין די שטעט פֿון יהודה, און אין די גאַסן פֿון ירושָלַיִם, װאָס זײַנען פֿאַרװיסט, אָן אַ מענטשן, און אָן אַ באַװױנער, און אָן אַ בהמה, 11 דער קָול פֿון לוסטיקײט און דער קָול פֿון פֿרײד, דער קָול פֿון אַ כתן און דער קָול פֿון אַ כּלה, דער קָול פֿון די װאָס זאָגן: ״לױבט גאָט פֿון צבָאוֹת, װאָרום גאָט איז גוט, װאָרום אײביק איז זײַן חסד!״, פֿון די װאָס ברענגען דאַנקאָפּפֿער אין הױז פֿון גאָט; װאָרום איך װעל אומקערן די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון דעם לאַנד אַזױ װי פֿריער, זאָגט גאָט. 12 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָאוֹת: עס װעט נאָך זײַן אין דעם דאָזיקן אָרט װאָס איז װיסט, אָן אַ מענטשן אָדער אַ בהמה, און אין אַלע זײַנע שטעט, אַ פֿיטערפּלאַץ פֿאַר פּאַסטוכער װאָס מאַכן הױערן שאָף. 13 אין די שטעט פֿון דעם געבערג, אין די שטעט פֿון דער נידערונג, און אין די שטערט פֿון דָרום, און אין לאַנד בנימין, און אַרום ירושָלַיִם, און אין די שטערט פֿון יהודה, װעלן װידער דורכגײן שאָף דורך דעם צײלערס הענט, זאָגט גאָט. 14 זע, טעג קומען, זאָגט גאָט, און איך װעל מקיים זײַן דעם גוטן צוזאָג װאָס איך האָב צוגעזאָגט אױף דעם הױז פֿון ישׂראל, און אױף דעם הױז פֿון יהודײַה. 15 אין יענע טעג, און אין יענע צײַט, װעל איך מאַכן שפּראָצן פֿון דודן אַ שפּראָץ פֿון גערעכטיקײט, און ער װעט טאָן רעכט און גערעכטיקײט אין לאַנד. 16 אין יענע טעג װעט געהאָלפֿן װערן יהודה, און ירושָלַיִם װעט רוען אין זיכערקײט; און דאָס איז װאָס מע װעט זי רופֿן: ״גאָט איז אונדזער גערעכטיקײט!״ 17 װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט: עס װעט ניט פֿאַרשניטן װערן פֿון דודן אַ מאַן צו זיצן אױף טראָן פֿון דעם הױז פֿון ישׂראל; 18 און אױך פֿון די כֹּהנים פֿון שבט לֵוִי װעט ניט פֿאַרשניטן װערן אַ מאַן פֿון פֿאַר מיר, אױפֿצוברענגען בראַנדאָפּפֿער, און צו דעמפֿן שפּײַזאָפּפֿער, און צו מאַכן שלאַכטאָפּפֿער, אַלע טעג. 19 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו יִרמיָהון, אַזױ צו זאָגן׃ 20 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: אױב איר קענט פֿאַרשטערן מײַן בונד מיטן טאָג, און מײַן בונד מיט דער נאַכט, אַז טאָג און נאַכט זאָלן ניט זײַן אין זײער צײַט, 21 װעט אױך מײַן בונד פֿאַרשטערט װערן מיר דוד מײַן קנעכט, אַז פֿון אים זאָל ניט זײַן אַ זון כו קיניגן אױף זײַן טראָן, און מיט די כֹּהנים פֿון שבט לֵוִי מײַנע דינער. 22 אַזױ װי דער חיל פֿון הימנל קען ניט געצײלט װערן, און דער זאַמד פֿון ים קען ניט געמאָסטן װערן, אַזױ װעל איך מערן דעם זאָמען פֿון מײַן קנעכט דוד, און די לויִים װאָס דינען מיר. 23 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו יִרמיָהון, אַזױ צו זאָגן: 24 האָסטו ניט געמערקט װאָס די דאָזיקע לײַט רעדן, אַזױ צו זאָגן: די צװײ משפּחות װאָס גאָט האָט זײ געװעסט אױסדערװײלט, זײ האָט ער פֿאַראַכט? און מײַן פֿאָלק לעסטערן זײ, אַז עס איז מער ניט קײן אומה בײַ זײ. 25 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: אױב איך האָב ניט מײַן בונד מיט טאָג און נאַכט, די געזעצן פֿון ערד און הימל, ניט געמאַכט, 26 װעל איך אױך פֿאַראַכטן דעם זאָמען פֿון יעקב, און דוד מײַן קנעכט, ניט צו נעמען פֿון זײַן זאָמען געװעלטיקער איבער דעם זאָמען פֿון אַברהם, יצחק, און יעקב; װאָרום איך װעל אומקערן זײער געפֿאַנגענשאַפֿט, און װעל זײ דערבאַרימען.
עברית
1 וַיְהִ֧י דְבַר־יְהוָ֛ה אֶֽל־יִרְמְיָ֖הוּ שֵׁנִ֑ית וְהוּא֙ עוֹדֶ֣נּוּ עָצ֔וּר בַּחֲצַ֥ר הַמַּטָּרָ֖ה לֵאמֹֽר׃ 2 כֹּֽה־אָמַ֥ר יְהוָ֖ה עֹשָׂ֑הּ יְהוָ֗ה יוֹצֵ֥ר אוֹתָ֛הּ לַהֲכִינָ֖הּ יְהוָ֥ה שְׁמֽוֹ׃ 3 קְרָ֥א אֵלַ֖י וְאֶעֱנֶ֑ךָּ וְאַגִּ֧ידָה לְּךָ֛ גְּדֹל֥וֹת וּבְצֻר֖וֹת לֹ֥א יְדַעְתָּֽם׃   ס 4 כִּי֩ כֹ֨ה אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל עַל־בָּתֵּי֙ הָעִ֣יר הַזֹּ֔את וְעַל־בָּתֵּ֖י מַלְכֵ֣י יְהוּדָ֑ה הַנְּתֻצִ֕ים אֶל־הַסֹּלְל֖וֹת וְאֶל־הֶחָֽרֶב׃ 5 בָּאִ֗ים לְהִלָּחֵם֙ אֶת־הַכַּשְׂדִּ֔ים וּלְמַלְאָם֙ אֶת־פִּגְרֵ֣י הָאָדָ֔ם אֲשֶׁר־הִכֵּ֥יתִי בְאַפִּ֖י וּבַחֲמָתִ֑י וַאֲשֶׁ֨ר הִסְתַּ֤רְתִּי פָנַי֙ מֵהָעִ֣יר הַזֹּ֔את עַ֖ל כָּל־רָעָתָֽם׃ 6 הִנְנִ֧י מַעֲלֶה־לָּ֛הּ אֲרֻכָ֥ה וּמַרְפֵּ֖א וּרְפָאתִ֑ים וְגִלֵּיתִ֣י לָהֶ֔ם עֲתֶ֥רֶת שָׁל֖וֹם וֶאֱמֶֽת׃ 7 וַהֲשִֽׁבֹתִי֙ אֶת־שְׁב֣וּת יְהוּדָ֔ה וְאֵ֖ת שְׁב֣וּת יִשְׂרָאֵ֑ל וּבְנִתִ֖ים כְּבָרִֽאשֹׁנָֽה׃ 8 וְטִ֣הַרְתִּ֔ים מִכָּל־עֲוֺנָ֖ם אֲשֶׁ֣ר חָֽטְאוּ־לִ֑י וְסָלַחְתִּ֗י לכול־עֲוֺנֽוֹתֵיהֶם֙ אֲשֶׁ֣ר חָֽטְאוּ־לִ֔י וַאֲשֶׁ֖ר פָּ֥שְׁעוּ בִֽי׃ 9 וְהָ֣יְתָה לִּ֗י לְשֵׁ֤ם שָׂשׂוֹן֙ לִתְהִלָּ֣ה וּלְתִפְאֶ֔רֶת לְכֹ֖ל גּוֹיֵ֣י הָאָ֑רֶץ אֲשֶׁ֨ר יִשְׁמְע֜וּ אֶת־כָּל־הַטּוֹבָ֗ה אֲשֶׁ֤ר אָֽנֹכִי֙ עֹשֶׂ֣ה אֹתָ֔ם וּפָחֲד֣וּ וְרָֽגְז֗וּ עַ֤ל כָּל־הַטּוֹבָה֙ וְעַ֣ל כָּל־הַשָּׁל֔וֹם אֲשֶׁ֥ר אָֽנֹכִ֖י עֹ֥שֶׂה לָּֽהּ׃   ס 10 כֹּ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה עוֹד֮ יִשָּׁמַ֣ע בַּמָּקוֹם־הַזֶּה֒ אֲשֶׁר֙ אַתֶּ֣ם אֹֽמְרִ֔ים חָרֵ֣ב ה֔וּא מֵאֵ֥ין אָדָ֖ם וּמֵאֵ֣ין בְּהֵמָ֑ה בְּעָרֵ֤י יְהוּדָה֙ וּבְחֻצ֣וֹת יְרוּשָׁלִַ֔ם הַֽנְשַׁמּ֗וֹת מֵאֵ֥ין אָדָ֛ם וּמֵאֵ֥ין יוֹשֵׁ֖ב וּמֵאֵ֥ין בְּהֵמָֽה׃ 11 ק֣וֹל שָׂשׂ֞וֹן וְק֣וֹל שִׂמְחָ֗ה ק֣וֹל חָתָן֮ וְק֣וֹל כַּלָּה֒ ק֣וֹל אֹמְרִ֡ים הוֹדוּ֩ אֶת־יְהוָ֨ה צְבָא֜וֹת כִּֽי־ט֤וֹב יְהוָה֙ כִּֽי־לְעוֹלָ֣ם חַסְדּ֔וֹ מְבִאִ֥ים תּוֹדָ֖ה בֵּ֣ית יְהוָ֑ה כִּֽי־אָשִׁ֧יב אֶת־שְׁבוּת־הָאָ֛רֶץ כְּבָרִאשֹׁנָ֖ה אָמַ֥ר יְהוָֽה׃   ס 12 כֹּֽה־אָמַר֮ יְהוָ֣ה צְבָאוֹת֒ ע֞וֹד יִֽהְיֶ֣ה בַּמָּק֣וֹם הַזֶּ֗ה הֶחָרֵ֛ב מֵֽאֵין־אָדָ֥ם וְעַד־בְּהֵמָ֖ה וּבְכָל־עָרָ֑יו נְוֵ֣ה רֹעִ֔ים מַרְבִּצִ֖ים צֹֽאן׃ 13 בְּעָרֵ֨י הָהָ֜ר בְּעָרֵ֤י הַשְּׁפֵלָה֙ וּבְעָרֵ֣י הַנֶּ֔גֶב וּבְאֶ֧רֶץ בִּנְיָמִ֛ן וּבִסְבִיבֵ֥י יְרוּשָׁלַ֖͏ִם וּבְעָרֵ֣י יְהוּדָ֑ה עֹ֣ד תַּעֲבֹ֧רְנָה הַצֹּ֛אן עַל־יְדֵ֥י מוֹנֶ֖ה אָמַ֥ר יְהוָֽה׃   ס 14 הִנֵּ֛ה יָמִ֥ים בָּאִ֖ים נְאֻם־יְהוָ֑ה וַהֲקֽ͏ִמֹתִי֙ אֶת־הַדָּבָ֣ר הַטּ֔וֹב אֲשֶׁ֥ר דִּבַּ֛רְתִּי אֶל־בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵ֖ל וְעַל־בֵּ֥ית יְהוּדָֽה׃ 15 בַּיָּמִ֤ים הָהֵם֙ וּבָעֵ֣ת הַהִ֔יא אַצְמִ֥יחַ לְדָוִ֖ד צֶ֣מַח צְדָקָ֑ה וְעָשָׂ֛ה מִשְׁפָּ֥ט וּצְדָקָ֖ה בָּאָֽרֶץ׃ 16 בַּיָּמִ֤ים הָהֵם֙ תִּוָּשַׁ֣ע יְהוּדָ֔ה וִירוּשָׁלַ֖͏ִם תִּשְׁכּ֣וֹן לָבֶ֑טַח וְזֶ֥ה אֲשֶׁר־יִקְרָא־לָ֖הּ יְהוָ֥ה צִדְקֵֽנוּ׃   ס 17 כִּי־כֹ֖ה אָמַ֣ר יְהוָ֑ה לֹֽא־יִכָּרֵ֣ת לְדָוִ֔ד אִ֕ישׁ יֹשֵׁ֖ב עַל־כִּסֵּ֥א בֵֽית־יִשְׂרָאֵֽל׃ 18 וְלַכֹּהֲנִים֙ הַלְוִיִּ֔ם לֹֽא־יִכָּרֵ֥ת אִ֖ישׁ מִלְּפָנָ֑י מַעֲלֶ֨ה עוֹלָ֜ה וּמַקְטִ֥יר מִנְחָ֛ה וְעֹ֥שֶׂה־זֶּ֖בַח כָּל־הַיָּמִֽים׃   ס 19 וַֽיְהִי֙ דְּבַר־יְהוָ֔ה אֶֽל־יִרְמְיָ֖הוּ לֵאמֽוֹר׃ 20 כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה אִם־תָּפֵ֙רוּ֙ אֶת־בְּרִיתִ֣י הַיּ֔וֹם וְאֶת־בְּרִיתִ֖י הַלָּ֑יְלָה וּלְבִלְתִּ֛י הֱי֥וֹת יֽוֹמָם־וָלַ֖יְלָה בְּעִתָּֽם׃ 21 גַּם־בְּרִיתִ֤י תֻפַר֙ אֶת־דָּוִ֣ד עַבְדִּ֔י מִהְיֽוֹת־ל֥וֹ בֵ֖ן מֹלֵ֣ךְ עַל־כִּסְא֑וֹ וְאֶת־הַלְוִיִּ֥ם הַכֹּהֲנִ֖ים מְשָׁרְתָֽי׃ 22 אֲשֶׁ֤ר לֹֽא־יִסָּפֵר֙ צְבָ֣א הַשָּׁמַ֔יִם וְלֹ֥א יִמַּ֖ד ח֣וֹל הַיָּ֑ם כֵּ֣ן אַרְבֶּ֗ה אֶת־זֶ֙רַע֙ דָּוִ֣ד עַבְדִּ֔י וְאֶת־הַלְוִיִּ֖ם מְשָׁרְתֵ֥י אֹתִֽי׃   ס 23 וַֽיְהִי֙ דְּבַר־יְהוָ֔ה אֶֽל־יִרְמְיָ֖הוּ לֵאמֹֽר׃ 24 הֲל֣וֹא רָאִ֗יתָ מָֽה־הָעָ֤ם הַזֶּה֙ דִּבְּר֣וּ לֵאמֹ֔ר שְׁתֵּ֣י הַמִּשְׁפָּח֗וֹת אֲשֶׁ֨ר בָּחַ֧ר יְהוָ֛ה בָּהֶ֖ם וַיִּמְאָסֵ֑ם וְאֶת־עַמִּי֙ יִנְאָצ֔וּן מִֽהְי֥וֹת ע֖וֹד גּ֥וֹי לִפְנֵיהֶֽם׃   ס 25 כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה אִם־לֹ֥א בְרִיתִ֖י יוֹמָ֣ם וָלָ֑יְלָה חֻקּ֛וֹת שָׁמַ֥יִם וָאָ֖רֶץ לֹא־שָֽׂמְתִּי׃ 26 גַּם־זֶ֣רַע יַעֲקוֹב֩ וְדָוִ֨ד עַבְדִּ֜י אֶמְאַ֗ס מִקַּ֤חַת מִזַּרְעוֹ֙ מֹֽשְׁלִ֔ים אֶל־זֶ֥רַע אַבְרָהָ֖ם יִשְׂחָ֣ק וְיַעֲקֹ֑ב כִּֽי־אשוב אֶת־שְׁבוּתָ֖ם וְרִחַמְתִּֽים׃   ס