אידיש
1
דאָס װאָרט װאָס איז געװען צו יִרמיָהון פֿון גאָט, אַזױ צו זאָגן:
2
אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט װוּן ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: שרײַב דיר אױף אַלע װערטער װאָס איך האָב גערעדט צוב דיר, אױף אַ בוך.
3
װאָרום זע, טעג קומען, זאָגט גאָט, און איך װעל אומקערן די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון מײַן פֿאָלק ישׂראל און יהודה, זאָגט גאָט, און װעל זײ װידערקערן צו דעם לאַנד, װאָס איך האָב געגעבן זײערע עלטערן, און זײ װעלן עס אַרבן.
4
און דאָס זײַנען די װערטער װאָס גאָט האָט גערעדט אױף ישׂראל און אױף יהודה:
5
פֿאַר װאָר, אַזױ האָט גאָט געזאָגט: אַ קָול פֿון ציטערניש האָבן מיר געהערט; אַנגסט און ניט פֿירד
6
פֿרעגט אַקאָרשט און זעט אױב אַ מאַנספּאַרשִין קען געװינען; פֿאַר װאָס זע איך יעטװעדער מאַן מיט זײַנע הענט אױף זײַנע לענדן, אַזױ װי אַ געװינערין, און איטלעך פּנים איז פֿאַרקערט אין גרינקײט?
7
װײ, װאָרום גרױס איז יענער טאָג, אָן אַ גלײַכן צו אים; און אַ צײַט פֿון נױט איז דאָס פֿאַר יעקב, אָבער פֿון איר װעט ער געהאָלפֿן װערן.
8
און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, זאָגט גאָט פֿון צבָאוֹת, װעל איך צעברעכן זײַן יאָך פֿון דײַן האַלדז, און דײַנע בינדשטריק װעל איך צערײַסן; און מער װעלן ניט אַרבעטן מיט אים פֿרעמדע.
9
נײַערט זײ װעלן דינען יהוה זײער גאָט, און דוד זײער מלך, װאָס איך װעל זײ אױפֿשטעלן.
10
און דו זאָלסט ניט מוֹרא האָבן, מײַן קנעכט, יעקב, זאָגט גאָט, און ניט אַנגסטן, ישׂראל, װאָרום זע, איך העלף דיך פֿון דער װײַט, און דײַן זאָמען פֿון לאַנד פֿון זײער געפֿאַנגענשאַפֿט; און יעקב װעט װידער זײַן רואיק און זיכער, און קײַנער װעט ניט שרעקן.
11
װאָרום איך בין מיט דיר, זאָגט גאָט, דיך צו העלפֿן; װאָרום איך װעל מאַכן אַ פֿאַרלענדונג פֿון אַלע פֿעלקער װאָס איך האָב דיך אַהין צעשפּרײט, אָבער פֿון דיר װעל איך קײן פֿאַרלענדונג ניט מאַכן, און איך װעל דיך שטראָפֿן לױט גערעכטיקײט, אָבער פֿאַרטיליקן װעל איך דיך ניט פֿאַרטיליקן.
12
װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט: מסוכּן איז דײַן בראָך, שװער איז דײַן װוּנד.
13
קײַנער האַלט ניט פֿון דײַן גענעזן װערן, ניטאָ קײן הײלמיטל פֿאַר דיר.
14
אַלע דײַנע ליבהאָבער האָבן פֿאַרגעסן אָן דיר, זײ פֿרעגן ניט אױף דיר; װאָרום אַ שלאַק פֿון אַ פֿײַנט האָב איך דיך געשלאָגן, אַ שטראָף אומדערבאַרימדיק, פֿאַר דײַן גרױס פֿאַרברעך, װײַל דײַנע זינד זײַנען פֿיל.
15
װאָס שרײַסטו אױף דײַן בראָך, װאָס מסוכּן איז דײַן װײַטאָק? פֿאַר דײַן גרױס פֿאַרברעך, װײַל דײַנע זינד זײַנען פֿיל, האָב איך דאָס געטאָן צו דיר.
16
אָבער אַלע דײַנע פֿאַרצערער װעלן פֿאַרצערט װערן, און אַלע דײַנע פֿײַנט װעלן אַלע אין געפֿאַנגענשאַפֿט גײן, און דײַנע רױבער װעלן צו רױב װערן, און אַלע דײַנע אױסרױבער װעל איך געבן צו אױסרױבונג.
17
װאָרום איך װעל ברענגען אַ רופֿאה צו דיר, און פֿון דײַנע װוּנדן װעל איך דיך הײלן, זאָגט גאָט; װײַל מען האָט דיך גערופֿן פֿאַרשטױסענע: ״צִיוֹן איז זי, קײַנער פֿרעגט ניט אױף איר״.
18
אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זע, איך קער אום די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון די געצעלטן פֿון יעקב, און זײַנע װױנונגען װעל איך דערבאַרימען; און די שטאָט װעט אָפּגעבױט װערן אױף איר הױפֿן, און דער פּלאַץ װעט באַװױנט זײַן אױף זײַן שטײגער.
19
און אַרױסגײן װעט פֿון זײ אַ לױבונג, און אַ קָול פֿון לוסטיקע; און איך װעל זײ מערן, און זײ װעלן ניט געמינערט װערן, און איך װעל זײ פֿאַרברעסערן, און זײ װעלן ניט געװינציקט װערן.
20
און זײַנע קינדער װעלן זײַן װי פֿריער, און זײַן עדה װעט שטײן פֿעסט פֿאַר מיר; און איך װעל זיך רעכענען מיט אַלע זײַנע דריקער.
21
און זײַן פֿירשט װעט זײַן פֿון אים אַלײן, און זײַן געװעלטיקער װעט פֿון זײַן מיט אַרױס;
22
און איך װעל אים דערנענטערן, און ער װעט גענען צו מיר; װאָרום װער איז דער װאָס קען אײַנשטעלן זײַן האַרץ צו גענענען צו מיר? זאָגט יהוה. און איר װעט מיר זײַן צום פֿאָלק, און איך װעל אײַך זײַן צום גאָט.
23
זע, אַ שטורעם פֿון גאָט, אַ גרימצאָרן איז אַרױס, אַ רײַסיקער שטורעמװינט; אױף דעם קאָפּ פֿון די רשעים װעט ער פֿאַלן.
24
ניט אָפּגײן װעט דער צאָרן פֿון גאָט, ביז ער טוט, און ביז ער איז מקיים, די טראַכטונגען פֿון זײַן האַרצן; אין סָוף פֿון די טעג װעט איר דאָס פֿאַרשטײן.