Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: נידער אַראָפּ צום הױז פֿון דעם מלך פֿון יהודה, און זאָלסט רעדן דאָרטן דאָס דאָזיקע װאָרט, 2 און זאָגן: הער דאָס װאָרט פֿון גאָט, דו מלך פֿון יהודה װאָס זיצסט אױפֿן טראָן פֿון דוד, דו, און דײַנע קנעכט, און דײַן פֿאָלק, װאָס קומען אין די דאָזיקע טױערן. 3 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: טוט רעכט און גערעכטיקײט, און זײַט מציל דעם באַגזלטן פֿון דעם דריקערס האַנט; און אַ פֿרעמדן, אַ יתום, און אַן אַלמנה, זאָלט איר ניט קריװדען, ניט באַרױבן, און אומשולדיק בלוט זאָלט איר ניט פֿאַרגיסן אין דעם דאָזיקן אָרט. 4 װאָרום אױב טאָן װעט איר טאָן די דאָזיקע זאַך, װעלן קומען אין די טױערן פֿון דעם דאָזיקן הױז מלכים װאָס זיצן אױפֿן טראָן פֿון דוד, װאָס רײַטן אױף רײַטװעגן און אױף פֿערד, ער, און זײַנע קנעכט, און זײַן פֿאָלק. 5 אױב אָבער איר עט ניט צוהערן די דאָזיקע װערטער, שװער איך בײַ מיר, זאָגט גאָט, אַז צו װיסט װעט װערן דאָס דאָזיקע הױז. 6 װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט אױף דעמהױז פֿון דעם מלך פֿון יהודה: גָלעָד ביסטו מיר געװען, דער שפּיץ פֿון לבָנון; אױב איך װעל דיך ניט מאַכן פֿאַר אַ מדבר, פֿאַר שטעט ניט באַװױנטע! 7 און איך װעל אָנברײַטן אױף דיר צעשטערער, איטלעכן מיט זײַן געצײַג, און זײ װעלן אָפּהאַקן דײַנע געקליבענע צעדערן, און אַרײַנװאַרפֿן אין פֿײַער. 8 און פֿיל פֿעלקער װעלן פֿאַרבײַגײן פֿאַרבײַ דער דאָזיקער שטאָט, און זײ װעלן זאָגן אײנער צום אַנדערן: פֿאַר װאָס האָט גאָט אַזױ געטאָן צו דער דאָזיקער גרױסער שטאָט? 9 און מע װעט זאָגן: פֿאַר װאָס זײ האָבן פֿאַרלאָזן דעם בונד פֿון יהוה זײער גאָט, און האָבן זיך געבוקט צו פֿרעמדע געטער, און זײ געדינט. 10 איר זאָל ניט װײַנען אױפֿן טױטן, און איט באַדױערן אױף אים; װײנען װײנט אױף דעם װאָס גײט אַװעק, װאָרום ער װעט זיך מער ניט אומקערן און זען דאָס לאַנד פֿון זײַן געבורט. 11 װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט אױף שַלום דעם זון פֿון יֹאשִיָהו דעם מלך פֿון יהודה, װאָס האָט געקיניגט אױף דעם אָרט פֿון זײַן פֿאָטער יֹאשִיָהון, און װאָס איז אַװעקגעגאַנגען פֿון דעם דאָזיקן אָרט: ער װעט זיך מער ניט אומקערן אַהין. 12 נײַערט אין דעם אָרט װוּהין מע האָט אים פֿאַרטריבן, דאָרטן װעט ער שטאַרבן, און דאָס דאָזיקע לאַנד װעט ער מער ניט אָנזען. 13 װײ, דער װאָס בױט זײַן הױז מיט אומערלעכקײט, און זײַנע אױבערשטובן מיט אומרעכט; װאָס אַרבעט מיט זײַן חבר אומזיסט, און גיט אים ניט זײַן לױן; 14 װאָס זאָגט: איך װעל מיר אױפֿבױען אַ גרױס הױז, און אױבערשטובן געראַמע; און ער שנײַדט זיך אױס גענצטער; און ער באַדעקט עס מיט צעדער, און באַשמירט עס מיט פֿאַרב! 15 װילסטו קיניגן, װײַל דו פֿאַרמעסט זיך מיט צעדערהאָלץ? דײַן פֿאָטער, פֿאַר װאָר, האָט געגעסן און געטרונקען, אָבער ער האָט געטאָן רעכט און גערעכטיקײט, דרום איז אים גוט געװען. 16 ער האָט געמשפּט דעם משפּט פֿון אָרימאַן און אביאָן, דרום איז געװען גוט. פֿאַר װאָר, דאָס איז דערקענען מיך, זאָגט גאָט. 17 אָבער דײַנע אױגן און דײַן האַרץ זײַנען ניט מער װי נאָר אױף דײַן געװין, און אױף אומשולדיק בלוט צו פֿאַרגיסן, און אױף רױב און אױף דריקונג צו באַגײן. 18 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט אױף יהוֹיָקים דעם זון פֿון יֹאשִיָהון דעם מלך פֿון יהודה: מע װעט ניט קלאָגן אױף אים: ״װײ מײַן ברודער!״ און: ״װײ שװעסטער!״ מע װעט ניט קלאָגן אױף אים: ״װײ האַר!״ און: ״װײ זײַן גלאַנץ!״ 19 די באַגפֿעבעניש פֿון אַן אײזל װעט ער באַגראָבן װערן, געשלעפּט און אַװעקגעװאָרפֿן, אַװעק פֿון די טױערן פֿון ירושָלקיִם. 20 גײ אַרױף צום לבָנוֹן און שרײַ, און אין גָשָן לאָז אַרױס דײַן קָול, און שרײַ פֿון עקבָרים, װאָרום צעבראָכן זײַנען אַלע דײַנע ליבהאָבער. 21 איך האָב גערעדט צו דיר אין דײַן שַלװה, האָסטו געזאָגט: איך װעל ניט הערן; דאָס איז דײַן װעג פֿון דײַן יוגנט אָן, אַז דו הערסט ניט צו מײַן קָול. 22 אַלע דײַנע פֿיטערער װעט פֿיטערן דער װינט, און דײַנע ליבהאָבער װעלן אין געפֿאַנגענשאַפֿט גײן; ערשט דענצמאָל װעסטו זיך שעמען און צו שאַנד װערן פֿון װעגן אַל דײַן שלעכטיקײט. 23 דו באַװױנערין פֿון לבָנוֹן, דו אײַנגענעסטע אין צעדערן, װי באַכנט װעסטו זײַן, װען אױף דיר קומען װײען, אַ װײַטאָק װי פֿון אַ געװינערין! 24 אַזױ װי איך לעב, זאָגט גאָט, װען כָּניָהו דער זון פֿון יהוֹיָקימען, דער מלך פֿון יהודה, זאָל זײַן דער זיגלרינג אױף מײַן רעכטער האַנט, װעל איך דיך פֿון דאָרטן אַראָפּרײַסן! 25 און איך װעל דיך געבן אין דער האַנט פֿון די װאָס זוכן דײַן לעבן, און אין דער האַנט פֿון די װאָס דו שרעקסט זיך פֿאַר זײ, און אין דער האַנט פֿון נבוכַדרֶאצַר דעם מלך פֿון בבֿל, אָ און אין ער האַנט פֿון די כַּשׂדים. 26 און איך װעל פֿאַרװאַרפֿן דיך, און דײַן מוטער װאָס האָט דיך געבאָרן, אין אַן אַנדער לאַנד, װאָס איר זײַט דאָרטן ניט געבאָרן געװאָרן; און דאָרטן װעט איר שטאַרבן. 27 און אין דעם לאַנד װאָס זײער האַרץ ציט זײ זיך אומצוקערן אַהין, אַהין װעלן זײ זיך ניט אומקערן. 28 איז אַ פֿאַראַכט געפֿעס אַ צעבראָכנס דער דאָזיקער מאַן כָּניָהו? איז ער אַ כּלי אַ נישטװערטיקע? פֿאַרװאָס זײַנען זײ פֿאַרװאָרפֿן געװאָרן, ער און זײַן זאָמען, און פֿאַרשלײַדערט אין דעם לאַנד װאָס זײ קענען ניט? 29 לאַנד, לאַנד, לאַנד, הער דאָס װאָרט פֿון גאָט! 30 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: פֿאַרשיריבט דעם דאָזיקן מענטשן אָן קינדער, אַ מאַן װאָס באַגליקט ניט אין זײַנע טעג, װאָרום קינער פֿון זײַן זאָמען װעט ניט באַגליקן, צו זיצן אױפֿן טראָן פֿון דוד, און װײַטער געװעלטיקן אױף יהודה.
עברית
1 כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה רֵ֖ד בֵּֽית־מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֑ה וְדִבַּרְתָּ֣ שָׁ֔ם אֶת־הַדָּבָ֖ר הַזֶּֽה׃ 2 וְאָֽמַרְתָּ֙ שְׁמַ֣ע דְּבַר־יְהוָ֔ה מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֔ה הַיֹּשֵׁ֖ב עַל־כִּסֵּ֣א דָוִ֑ד אַתָּ֤ה וַעֲבָדֶ֙יךָ֙ וְעַמְּךָ֔ הַבָּאִ֖ים בַּשְּׁעָרִ֥ים הָאֵֽלֶּה׃   ס 3 כֹּ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה עֲשׂ֤וּ מִשְׁפָּט֙ וּצְדָקָ֔ה וְהַצִּ֥ילוּ גָז֖וּל מִיַּ֣ד עָשׁ֑וֹק וְגֵר֩ יָת֨וֹם וְאַלְמָנָ֤ה אַל־תֹּנוּ֙ אַל־תַּחְמֹ֔סוּ וְדָ֣ם נָקִ֔י אַֽל־תִּשְׁפְּכ֖וּ בַּמָּק֥וֹם הַזֶּֽה׃ 4 כִּ֤י אִם־עָשׂוֹ֙ תַּֽעֲשׂ֔וּ אֶת־הַדָּבָ֖ר הַזֶּ֑ה וּבָ֣אוּ בְשַׁעֲרֵ֣י הַבַּ֣יִת הַזֶּ֡ה מְלָכִים֩ יֹשְׁבִ֨ים לְדָוִ֜ד עַל־כִּסְא֗וֹ רֹֽכְבִים֙ בָּרֶ֣כֶב וּבַסּוּסִ֔ים ה֥וּא ועבדו וְעַמּֽוֹ׃ 5 וְאִם֙ לֹ֣א תִשְׁמְע֔וּ אֶת־הַדְּבָרִ֖ים הָאֵ֑לֶּה בִּ֤י נִשְׁבַּ֙עְתִּי֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה כִּי־לְחָרְבָּ֥ה יִֽהְיֶ֖ה הַבַּ֥יִת הַזֶּֽה׃   ס 6 כִּֽי־כֹ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה עַל־בֵּית֙ מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֔ה גִּלְעָ֥ד אַתָּ֛ה לִ֖י רֹ֣אשׁ הַלְּבָנ֑וֹן אִם־לֹ֤א אֲשִֽׁיתְךָ֙ מִדְבָּ֔ר עָרִ֖ים לֹ֥א נושבה 7 וְקִדַּשְׁתִּ֥י עָלֶ֛יךָ מַשְׁחִתִ֖ים אִ֣ישׁ וְכֵלָ֑יו וְכָֽרְתוּ֙ מִבְחַ֣ר אֲרָזֶ֔יךָ וְהִפִּ֖ילוּ עַל־הָאֵֽשׁ׃ 8 וְעָֽבְרוּ֙ גּוֹיִ֣ם רַבִּ֔ים עַ֖ל הָעִ֣יר הַזֹּ֑את וְאָֽמְרוּ֙ אִ֣ישׁ אֶל־רֵעֵ֔הוּ עַל־מֶ֨ה עָשָׂ֤ה יְהוָה֙ כָּ֔כָה לָעִ֥יר הַגְּדוֹלָ֖ה הַזֹּֽאת׃ 9 וְאָ֣מְר֔וּ עַ֚ל אֲשֶׁ֣ר עָֽזְב֔וּ אֶת־בְּרִ֥ית יְהוָ֖ה אֱלֹֽהֵיהֶ֑ם וַיִּֽשְׁתַּחֲו֛וּ לֵאלֹהִ֥ים אֲחֵרִ֖ים וַיַּעַבְדֽוּם׃   ס 10 אַל־תִּבְכּ֣וּ לְמֵ֔ת וְאַל־תָּנֻ֖דוּ ל֑וֹ בְּכ֤וּ בָכוֹ֙ לַֽהֹלֵ֔ךְ כִּ֣י לֹ֤א יָשׁוּב֙ ע֔וֹד וְרָאָ֖ה אֶת־אֶ֥רֶץ מוֹלַדְתּֽוֹ׃   ס 11 כִּ֣י כֹ֣ה אָֽמַר־יְ֠הוָה אֶל־שַׁלֻּ֨ם בֶּן־יֹאשִׁיָּ֜הוּ מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֗ה הַמֹּלֵךְ֙ תַּ֚חַת יֹאשִׁיָּ֣הוּ אָבִ֔יו אֲשֶׁ֥ר יָצָ֖א מִן־הַמָּק֣וֹם הַזֶּ֑ה לֹֽא־יָשׁ֥וּב שָׁ֖ם עֽוֹד׃ 12 כִּ֗י בִּמְק֛וֹם אֲשֶׁר־הִגְל֥וּ אֹת֖וֹ שָׁ֣ם יָמ֑וּת וְאֶת־הָאָ֥רֶץ הַזֹּ֖את לֹֽא־יִרְאֶ֥ה עֽוֹד׃   ס 13 ה֣וֹי בֹּנֶ֤ה בֵיתוֹ֙ בְּֽלֹא־צֶ֔דֶק וַעֲלִיּוֹתָ֖יו בְּלֹ֣א מִשְׁפָּ֑ט בְּרֵעֵ֙הוּ֙ יַעֲבֹ֣ד חִנָּ֔ם וּפֹעֲל֖וֹ לֹ֥א יִתֶּן־לֽוֹ׃ 14 הָאֹמֵ֗ר אֶבְנֶה־לִּי֙ בֵּ֣ית מִדּ֔וֹת וַעֲלִיּ֖וֹת מְרֻוָּחִ֑ים וְקָ֤רַֽע לוֹ֙ חַלּוֹנָ֔י וְסָפ֣וּן בָּאָ֔רֶז וּמָשׁ֖וֹחַ בַּשָּׁשַֽׁר׃ 15 הֲתִֽמְלֹ֔ךְ כִּ֥י אַתָּ֖ה מְתַחֲרֶ֣ה בָאָ֑רֶז אָבִ֜יךָ הֲל֧וֹא אָכַ֣ל וְשָׁתָ֗ה וְעָשָׂ֤ה מִשְׁפָּט֙ וּצְדָקָ֔ה אָ֖ז ט֥וֹב לֽוֹ׃ 16 דָּ֛ן דִּין־עָנִ֥י וְאֶבְי֖וֹן אָ֣ז ט֑וֹב הֲלוֹא־הִ֛יא הַדַּ֥עַת אֹתִ֖י נְאֻם־יְהוָֽה׃ 17 כִּ֣י אֵ֤ין עֵינֶ֙יךָ֙ וְלִבְּךָ֔ כִּ֖י אִם־עַל־בִּצְעֶ֑ךָ וְעַ֤ל דַּֽם־הַנָּקִי֙ לִשְׁפּ֔וֹךְ וְעַל־הָעֹ֥שֶׁק וְעַל־הַמְּרוּצָ֖ה לַעֲשֽׂוֹת׃   ס 18 לָכֵ֞ן כֹּֽה־אָמַ֣ר יְהוָ֗ה אֶל־יְהוֹיָקִ֤ים בֶּן־יֹאשִׁיָּ֙הוּ֙ מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֔ה לֹא־יִסְפְּד֣וּ ל֔וֹ ה֥וֹי אָחִ֖י וְה֣וֹי אָח֑וֹת לֹא־יִסְפְּד֣וּ ל֔וֹ ה֥וֹי אָד֖וֹן וְה֥וֹי הֹדֹֽה׃ 19 קְבוּרַ֥ת חֲמ֖וֹר יִקָּבֵ֑ר סָח֣וֹב וְהַשְׁלֵ֔ךְ מֵהָ֖לְאָה לְשַׁעֲרֵ֥י יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃   ס 20 עֲלִ֤י הַלְּבָנוֹן֙ וּֽצְעָ֔קִי וּבַבָּשָׁ֖ן תְּנִ֣י קוֹלֵ֑ךְ וְצַֽעֲקִי֙ מֵֽעֲבָרִ֔ים כִּ֥י נִשְׁבְּר֖וּ כָּל־מְאַהֲבָֽיִךְ׃ 21 דִּבַּ֤רְתִּי אֵלַ֙יִךְ֙ בְּשַׁלְוֺתַ֔יִךְ אָמַ֖רְתְּ לֹ֣א אֶשְׁמָ֑ע זֶ֤ה דַרְכֵּךְ֙ מִנְּעוּרַ֔יִךְ כִּ֥י לֹֽא־שָׁמַ֖עַתְּ בְּקוֹלִֽי׃ 22 כָּל־רֹעַ֙יִךְ֙ תִּרְעֶה־ר֔וּחַ וּֽמְאַהֲבַ֖יִךְ בַּשְּׁבִ֣י יֵלֵ֑כוּ כִּ֣י אָ֤ז תֵּבֹ֙שִׁי֙ וְנִכְלַ֔מְתְּ מִכֹּ֖ל רָעָתֵֽךְ׃ 23 ישבתי בַּלְּבָנ֔וֹן מקננתי בָּֽאֲרָזִ֑ים מַה־נֵּחַנְתְּ֙ בְּבֹא־לָ֣ךְ חֲבָלִ֔ים חִ֖יל כַּיֹּלֵדָֽה׃ 24 חַי־אָנִי֮ נְאֻם־יְהוָה֒ כִּ֣י אִם־יִהְיֶ֞ה כָּנְיָ֤הוּ בֶן־יְהֽוֹיָקִים֙ מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֔ה חוֹתָ֖ם עַל־יַ֣ד יְמִינִ֑י כִּ֥י מִשָּׁ֖ם אֶתְּקֶֽנְךָּ׃ 25 וּנְתַתִּ֗יךָ בְּיַד֙ מְבַקְשֵׁ֣י נַפְשֶׁ֔ךָ וּבְיַ֛ד אֲשֶׁר־אַתָּ֥ה יָג֖וֹר מִפְּנֵיהֶ֑ם וּבְיַ֛ד נְבוּכַדְרֶאצַּ֥ר מֶֽלֶךְ־בָּבֶ֖ל וּבְיַ֥ד הַכַּשְׂדִּֽים׃ 26 וְהֵֽטַלְתִּ֣י אֹתְךָ֗ וְאֶֽת־אִמְּךָ֙ אֲשֶׁ֣ר יְלָדַ֔תְךָ עַ֚ל הָאָ֣רֶץ אַחֶ֔רֶת אֲשֶׁ֥ר לֹֽא־יֻלַּדְתֶּ֖ם שָׁ֑ם וְשָׁ֖ם תָּמֽוּתוּ׃ 27 וְעַל־הָאָ֗רֶץ אֲשֶׁר־הֵ֛ם מְנַשְּׂאִ֥ים אֶת־נַפְשָׁ֖ם לָשׁ֣וּב שָׁ֑ם שָׁ֖מָּה לֹ֥א יָשֽׁוּבוּ׃   ס 28 הַעֶ֨צֶב נִבְזֶ֜ה נָפ֗וּץ הָאִ֤ישׁ הַזֶּה֙ כָּנְיָ֔הוּ אִ֨ם־כְּלִ֔י אֵ֥ין חֵ֖פֶץ בּ֑וֹ מַדּ֤וּעַ הֽוּטֲלוּ֙ ה֣וּא וְזַרְע֔וֹ וְהֻ֨שְׁלְכ֔וּ עַל־הָאָ֖רֶץ אֲשֶׁ֥ר לֹא־יָדָֽעוּ׃ 29 אֶ֥רֶץ אֶ֖רֶץ אָ֑רֶץ שִׁמְעִ֖י דְּבַר־יְהוָֽה׃   ס 30 כֹּ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה כִּתְב֞וּ אֶת־הָאִ֤ישׁ הַזֶּה֙ עֲרִירִ֔י גֶּ֖בֶר לֹא־יִצְלַ֣ח בְּיָמָ֑יו כִּי֩ לֹ֨א יִצְלַ֜ח מִזַּרְע֗וֹ אִ֚ישׁ יֹשֵׁב֙ עַל־כִּסֵּ֣א דָוִ֔ד וּמֹשֵׁ֥ל ע֖וֹד בִּיהוּדָֽה׃