Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דאָס װאָרט װאָס איז געװען צו יִרמיָהון פֿון גאָט, װען דער מלך צִדקִיָהו האָט צו אים געשיקט פַּשחור דעם זון פֿון מַלכִּיָהן, און צפַֿניָה דעם זון פֿון מַעֲשֵׂיָהן, דעם כֹּהן, אַזױ צו זאָגן: 2 פֿרעג, איך בעט דיך, פֿאַר אונדז בײַ גאָט, װאָרום נבוכַדרֶאצַר דער מלך פֿון בבֿל האַלט מלחמה אױף אונדז; אפֿשר װעט גאָט טאָן מיט אונדז אַזױ װי אַלע זײַנע װוּנדער, און ער װעט אָפּציען פֿון אונדז. 3 האָט יִרמיָהו צו זײ געזאָגט: אַזױ זאָלט איר זאָגן צו צִדקִיָהון: 4 אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל: זע, איך דרײַ אום די כּלֵי-מלחמה װאָס אין אײַער האַנט, װאָס איר האַלט דערמיט מלחמה דרױסן פֿון דער מױער אַקעגן דעם מלך פֿון בבֿל, און אַקעגן די כַּשׂדים, װאָס לעגערן אױף אײַך, און איך װעל זײ אײַנזאַמלען אין דער דאָזיקער שטאָט. 5 און איך גופֿא װעל מלחמה האַלטן מיט אײַך, מיט אַן אױסגעשטרעקטער האַנט און מיט אַ שטאַרקן אָרעם, און מאָיט כּעס, און מיט גרים, און מיט גרױס צאָרן. 6 און איך װעל שלאָגן די באַװױנער פֿון דער דאָזיקער שטאָט, אי מענטש אי בהמה; פֿון אַ גרױסער פּעסט װעלן זײ שטאַעבן. 7 און דערנאָך, זאָגט גאָט, װעל איך געבן צִדקִיָהו דעם מלך פֿון יהודה, און זײַנע קנעכט, און דאָס פֿאָלק, די װאָס זײַנען איבערגעבליבן אין דער דפֿאָזיקער שטאָט פֿון דער פּעסט, פֿון דער שװערד, און פֿון דעם הונגער, אין דער האַנט פֿון נבוכַדרֶאצַר דעם מלך פֿון בבֿל, און אין דער האַנט פֿון זײערע פֿײַנט, און אין דער האַנט פֿון די װאָס זוכן זײער לעבן; און ער וועט זײ דערשלאָגן מיטן שאַרף פֿון שװערד; ער װעט זײ ניט שױנען, און װעט ניט דערבאַרימען און ניט רכמנות האָבן. 8 און צו דעם דאָזיקן פֿאָלק זאָלסטו זאָגן: אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זע, איך לײג פֿאַר אײַך דעם װעג פֿון לעבן און דעם װעג פֿון טױט. 9 דער װאָס בלײַבט זיצן אין דער דאָזיקער שטאָט, װעט שטאַרבן פֿון שװערד, און פֿון הונגער, און פֿון פּעסט, אָבער דער װאָס גײט אַרױס און װעט צופֿאַלן צו די כַּשׂדים װאָס לעגערן אױף אײַך, װעט בלײַבן לעבן, און זײַן נפֿש װעט אים זײַן צום געװינס. 10 װאָרום איך האָב געטאָן מײַן פּנים קעגן דער דאָזיקער שטאָט צום בײזן און ניט צום גוטן, זאָגט גאָט; אין דער האַנט פֿון דעם מלך פֿון בבֿל װעט זי איבערגעגעבן װערן און ער װעט זי פֿאַרברענען אין פֿײַער. 11 און צום הױז פֿון דעם מלך פֿון יהודה: הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט. 12 הױז פֿון דוד, אַזױ האָט גאָט געזאָגט: האַלט אַ משפּט אין דער פֿרי, און זײַט מציל דעם באַגזלטן פֿון דעם דריקערס האַנט, כּדי מײַן גרימצאָרן זאָל ניט אַרױסגײן װי אַ פֿײַער, און ברענען אַז קײן לעשער זאָל ניט זין, פֿון װעגן אײַערע בײזע מעשׂים. 13 זע, איך קום צו דיר, באַװױנערין פֿון טאָל, דו פֿעלז פֿון פּלױן, זאָגט גאָט; איר װאָס זאָגט: װער װעט נידערן אױף אונדז? און װער װעט קומען אין אונדזערע װױנונגען? 14 און איך װעל זיך אָפּרעכענען מיט אײַך לױט דער פֿרוכט פֿון אײַערע מעשׂים, זאָגט גאָט; און איך װעל אָנצינדן אַ פֿײַער אין איר װאַלד, און עס װעט פֿאַרצערן אַלץ װאס אַרום איר.
עברית
1 הַדָּבָ֛ר אֲשֶׁר־הָיָ֥ה אֶֽל־יִרְמְיָ֖הוּ מֵאֵ֣ת יְהוָ֑ה בִּשְׁלֹ֨חַ אֵלָ֜יו הַמֶּ֣לֶךְ צִדְקִיָּ֗הוּ אֶת־פַּשְׁחוּר֙ בֶּן־מַלְכִּיָּ֔ה וְאֶת־צְפַנְיָ֧ה בֶן־מַעֲשֵׂיָ֛ה הַכֹּהֵ֖ן לֵאמֹֽר׃ 2 דְּרָשׁ־נָ֤א בַעֲדֵ֙נוּ֙ אֶת־יְהוָ֔ה כִּ֛י נְבוּכַדְרֶאצַּ֥ר מֶֽלֶךְ־בָּבֶ֖ל נִלְחָ֣ם עָלֵ֑ינוּ אוּלַי֩ יַעֲשֶׂ֨ה יְהוָ֤ה אוֹתָ֙נוּ֙ כְּכָל־נִפְלְאֹתָ֔יו וְיַעֲלֶ֖ה מֵעָלֵֽינוּ׃   ס 3 וַיֹּ֥אמֶר יִרְמְיָ֖הוּ אֲלֵיהֶ֑ם כֹּ֥ה תֹאמְרֻ֖ן אֶל־צִדְקִיָּֽהוּ׃ 4 כֹּֽה־אָמַ֨ר יְהוָ֜ה אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל הִנְנִ֣י מֵסֵב֮ אֶת־כְּלֵ֣י הַמִּלְחָמָה֮ אֲשֶׁ֣ר בְּיֶדְכֶם֒ אֲשֶׁ֨ר אַתֶּ֜ם נִלְחָמִ֣ים בָּ֗ם אֶת־מֶ֤לֶךְ בָּבֶל֙ וְאֶת־הַכַּשְׂדִּ֔ים הַצָּרִ֣ים עֲלֵיכֶ֔ם מִח֖וּץ לַֽחוֹמָ֑ה וְאָסַפְתִּ֣י אוֹתָ֔ם אֶל־תּ֖וֹךְ הָעִ֥יר הַזֹּֽאת׃ 5 וְנִלְחַמְתִּ֤י אֲנִי֙ אִתְּכֶ֔ם בְּיָ֥ד נְטוּיָ֖ה וּבִזְר֣וֹעַ חֲזָקָ֑ה וּבְאַ֥ף וּבְחֵמָ֖ה וּבְקֶ֥צֶף גָּדֽוֹל׃ 6 וְהִכֵּיתִ֗י אֶת־יֽוֹשְׁבֵי֙ הָעִ֣יר הַזֹּ֔את וְאֶת־הָאָדָ֖ם וְאֶת־הַבְּהֵמָ֑ה בְּדֶ֥בֶר גָּד֖וֹל יָמֻֽתוּ׃ 7 וְאַחֲרֵי־כֵ֣ן נְאֻם־יְהוָ֡ה אֶתֵּ֣ן אֶת־צִדְקִיָּ֣הוּ מֶֽלֶךְ־יְהוּדָ֣ה וְאֶת־עֲבָדָ֣יו וְאֶת־הָעָ֡ם וְאֶת־הַנִּשְׁאָרִים֩ בָּעִ֨יר הַזֹּ֜את מִן־הַדֶּ֣בֶר מִן־הַחֶ֣רֶב וּמִן־הָרָעָ֗ב בְּיַד֙ נְבוּכַדְרֶאצַּ֣ר מֶֽלֶךְ־בָּבֶ֔ל וּבְיַד֙ אֹֽיְבֵיהֶ֔ם וּבְיַ֖ד מְבַקְשֵׁ֣י נַפְשָׁ֑ם וְהִכָּ֣ם לְפִי־חֶ֔רֶב לֹֽא־יָח֣וּס עֲלֵיהֶ֔ם וְלֹ֥א יַחְמֹ֖ל וְלֹ֥א יְרַחֵֽם׃ 8 וְאֶל־הָעָ֤ם הַזֶּה֙ תֹּאמַ֔ר כֹּ֖ה אָמַ֣ר יְהוָ֑ה הִנְנִ֤י נֹתֵן֙ לִפְנֵיכֶ֔ם אֶת־דֶּ֥רֶךְ הַחַיִּ֖ים וְאֶת־דֶּ֥רֶךְ הַמָּֽוֶת׃ 9 הַיֹּשֵׁב֙ בָּעִ֣יר הַזֹּ֔את יָמ֕וּת בַּחֶ֖רֶב וּבָרָעָ֣ב וּבַדָּ֑בֶר וְהַיּוֹצֵא֩ וְנָפַ֨ל עַל־הַכַּשְׂדִּ֜ים הַצָּרִ֤ים עֲלֵיכֶם֙ יחיה וְהָֽיְתָה־לּ֥וֹ נַפְשׁ֖וֹ לְשָׁלָֽל׃ 10 כִּ֣י שַׂ֣מְתִּי פָ֠נַי בָּעִ֨יר הַזֹּ֧את לְרָעָ֛ה וְלֹ֥א לְטוֹבָ֖ה נְאֻם־יְהוָ֑ה בְּיַד־מֶ֤לֶךְ בָּבֶל֙ תִּנָּתֵ֔ן וּשְׂרָפָ֖הּ בָּאֵֽשׁ׃   ס 11 וּלְבֵית֙ מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֔ה שִׁמְע֖וּ דְּבַר־יְהוָֽה׃ 12 בֵּ֣ית דָּוִ֗ד כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה דִּ֤ינוּ לַבֹּ֙קֶר֙ מִשְׁפָּ֔ט וְהַצִּ֥ילוּ גָז֖וּל מִיַּ֣ד עוֹשֵׁ֑ק פֶּן־תֵּצֵ֨א כָאֵ֜שׁ חֲמָתִ֗י וּבָעֲרָה֙ וְאֵ֣ין מְכַבֶּ֔ה מִפְּנֵ֖י רֹ֥עַ מעלליהם 13 הִנְנִ֨י אֵלַ֜יִךְ יֹשֶׁ֧בֶת הָעֵ֛מֶק צ֥וּר הַמִּישֹׁ֖ר נְאֻם־יְהוָ֑ה הָאֹֽמְרִים֙ מִֽי־יֵחַ֣ת עָלֵ֔ינוּ וּמִ֥י יָב֖וֹא בִּמְעוֹנוֹתֵֽינוּ׃ 14 וּפָקַדְתִּ֧י עֲלֵיכֶ֛ם כִּפְרִ֥י מַעַלְלֵיכֶ֖ם נְאֻם־יְהוָ֑ה וְהִצַּ֤תִּי אֵשׁ֙ בְּיַעְרָ֔הּ וְאָכְלָ֖ה כָּל־סְבִיבֶֽיהָ׃   ס