Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: גײ און זאָלסט דיר קױפֿן אַ טעפּערקרוג און נעם מיט פֿון די עלטסטע פֿון פֿאָלק, און פֿון די עלטסטע פֿון די כֹּהנים, 2 און זאָלסט אַרױסגײן צום טאָל פֿון בן-הִנוֹ, װאָס בײַם אײַנגאַנג פֿון טױער חרסית, און אױסרופֿן דאָרטן די װערטער װאָס איך װעל רעדן צו דיר, 3 און זאָלסט זאָגן: הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט, איר מלכים פֿון יהודה, און באַװױנער פֿון ירושָליִם: אַזױ האָט געזאָגט יהוה פֿון צבָאוֹת, דער גאָט פֿון ישׂראל: זע, איך ברענג אַן אומגליק אױף דעם דאָזיקן אָרט, אַז איטלעכער װאָס הערט עס, װעלן אים די אױערן קלינגען; 4 פֿאַר װאָס זײ האָבן מיך פֿאַרלאָזן, און האָבן פֿאַרפֿרעמדט דעם דאָזיקן אָרט, און גערײדערט אין אים צו פֿרעמדע געטער, װאָס ניט זײ, און ניט זײערע עלטערן, און ניט די מלכים פֿון יהודה, האָבן זײ געקענט; און זײ האָבן אָנגעפֿילט דעם דאָזיקן אָרט מיט בלוט פֿון אומשולדיקע. 5 און זײ האָבן געבױט די במות צו בעַל, צו פֿאַרברענען זײערע קינדער אין פֿײַער, בראַנדאָפּפֿער צו בעַל, װאָס ניט איך האָב באַפֿױלן, און ניט איך האָב געזאָגט, און ניט עס איז מיר אױפֿן זינען אַרױפֿגעקומען.
6 דרום זע, טעג קומען, זאָגט גאָט, און דער דאָזיקער אָרט װעט ניט מער גערופֿן װערן ״תּופֶֿת״, און ״דער טאָל פֿון בן-הִנוֹם״, נײַערט ״דער טאָל פֿון טײטונג״. 7 און איך װעל מאַכן צו נישט דעם באַראָט פֿון יהודה און ירושָלַיִם אין דעם דאָזיקן אָרט, און װעל זײ מאַכן פֿאַלן דורכן שװערד פֿאַר זײערע פֿײַנט, און דורך דער האַנט פֿון די װאָס זוכן זײַער לעבן; און איך װעל געבן זײערע טױטע לײַבער צו שפּײַז פֿאַרן פֿױגל פֿון הימל, און פֿאַר דער חיה פֿון דער ערד. 8 און איך װעל מאַכן די דאָזיקע שטאָט פֿאַר אַ שרעק און פֿאַר אַ שמוצערונג; איטלעכער װאָס גײט איר פֿאַרבײַ װעט זיך דערשרעקן, אונװ עט שֹוצערן אױף אַלע אירע פּלאָגן. 9 און איך װעל זײ מאַכן עסן דאָס פֿלײש פֿון זײערע זין, און דאָס פֿלײש פֿון זײערע טעכטער, און אײנר דעם אַנדערנס פֿלײש װעלן זײ עסן, אין דער באַלעגרונג און אין דער דריקונג, װאָס זײערע פֿײַנט, און די װאָס זוכן זײער לעבן, װעלן זײ דריקן. 10 און זאָלסט צעברעכן דעם קרוג פֿאַר די אױגן פֿון די מענטשן װאָס גײען מיר דיר, 11 און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָאוֹת: אַזױ װעל איך צעברעכן דאָס דאָזיקע פֿאָלק און די דאָזיקע שטאָט, אַזױ װי מע צעברעכט אַ כּלי פֿון אַ טעפּער, אַז זי קען ניט מער פֿאַרריכט װערן; און מע װעט באַגראָבן אין תּוֹפֶֿת, װײַל מער קײן אָרט װעט ניט זײַן אױף צו באַגראָבן. 12 אַזױ װעל איך טאָן צו דעם דאָזיקן אָרט, זאָגט גאָט, און צו זײַנע באַװױנער, כּדי צו מאַכן די דאָזיקע שטאָט אַזױ װי תּוֹפֶֿת. 13 און די הײַזער פֿון ירושָלַיִם, און די הײַזער פֿון די מלכים פֿון יהודה, די אומרײנע, װעלן זײַן אַזױ װי דער אָרטפֿון תּוֹפֶֿת – אַלע הײַזער װאָס מע האָט גערײכערט אױף זײערע דעכער צום גאַנצן חיל פֿון הימל, און געגאָסן גיסאָפּפֿער צו פֿרעמדע געטער.
14 און יִרמיָהו איז געקומען פֿון תּוֹפֶֿת, װאָס גאָט האָט אים אַהין געשיקט נבֿיאות זאָגן, און ער האָט זיך געשטעלט אין הױף פֿון גאָטס הױז, און האָט געזאָגט צום גאַנצן פֿאָלק: 15 אַזױ האָט געזאָגט יהוה פֿון צבָאוֹת, דער גאָט פֿון ישׂראל: זע, איך ברענג אױף דעם דאָזיקן כּרַך, און אױף אַלע זײַנע שטעט, דאָס גאַנצע בײז װאָס איך האָב אָנגעזאָגט אױף אים, װײַל זײ האָבן האַרט געמאַכט זײער נאַקן, ניט צוצוהערן מײַנע װערטער.
עברית
1 כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הָל֛וֹךְ וְקָנִ֥יתָ בַקְבֻּ֖ק יוֹצֵ֣ר חָ֑רֶשׂ וּמִזִּקְנֵ֣י הָעָ֔ם וּמִזִּקְנֵ֖י הַכֹּהֲנִֽים׃ 2 וְיָצָ֙אתָ֙ אֶל־גֵּ֣יא בֶן־הִנֹּ֔ם אֲשֶׁ֕ר פֶּ֖תַח שַׁ֣עַר החרסות וְקָרָ֣אתָ שָּׁ֔ם אֶת־הַדְּבָרִ֖ים אֲשֶׁר־אֲדַבֵּ֥ר אֵלֶֽיךָ׃ 3 וְאָֽמַרְתָּ֙ שִׁמְע֣וּ דְבַר־יְהוָ֔ה מַלְכֵ֣י יְהוּדָ֔ה וְיֹשְׁבֵ֖י יְרֽוּשָׁלָ֑͏ִם כֹּֽה־אָמַר֩ יְהוָ֨ה צְבָא֜וֹת אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל הִנְנִ֨י מֵבִ֤יא רָעָה֙ עַל־הַמָּק֣וֹם הַזֶּ֔ה אֲשֶׁ֥ר כָּל־שֹׁמְעָ֖הּ תִּצַּ֥לְנָה אָזְנָֽיו׃ 4 יַ֣עַן אֲשֶׁ֣ר עֲזָבֻ֗נִי וַֽיְנַכְּר֞וּ אֶת־הַמָּק֤וֹם הַזֶּה֙ וַיְקַטְּרוּ־בוֹ֙ לֵאלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים אֲשֶׁ֧ר לֹֽא־יְדָע֛וּם הֵ֥מָּה וַאֲבֽוֹתֵיהֶ֖ם וּמַלְכֵ֣י יְהוּדָ֑ה וּמָֽלְא֛וּ אֶת־הַמָּק֥וֹם הַזֶּ֖ה דַּ֥ם נְקִיִּֽם׃ 5 וּבָנ֞וּ אֶת־בָּמ֣וֹת הַבַּ֗עַל לִשְׂרֹ֧ף אֶת־בְּנֵיהֶ֛ם בָּאֵ֖שׁ עֹל֣וֹת לַבָּ֑עַל אֲשֶׁ֤ר לֹֽא־צִוִּ֙יתִי֙ וְלֹ֣א דִבַּ֔רְתִּי וְלֹ֥א עָלְתָ֖ה עַל־לִבִּֽי׃   פ
6 לָכֵ֞ן הִנֵּֽה־יָמִ֤ים בָּאִים֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה וְלֹא־יִקָּרֵא֩ לַמָּק֨וֹם הַזֶּ֥ה ע֛וֹד הַתֹּ֖פֶת וְגֵ֣יא בֶן־הִנֹּ֑ם כִּ֖י אִם־גֵּ֥יא הַהֲרֵגָֽה׃ 7 וּ֠בַקֹּתִי אֶת־עֲצַ֨ת יְהוּדָ֤ה וִירוּשָׁלִַ֙ם֙ בַּמָּק֣וֹם הַזֶּ֔ה וְהִפַּלְתִּ֤ים בַּחֶ֙רֶב֙ לִפְנֵ֣י אֹֽיְבֵיהֶ֔ם וּבְיַ֖ד מְבַקְשֵׁ֣י נַפְשָׁ֑ם וְנָתַתִּ֤י אֶת־נִבְלָתָם֙ לְמַֽאֲכָ֔ל לְע֥וֹף הַשָּׁמַ֖יִם וּלְבֶהֱמַ֥ת הָאָֽרֶץ׃ 8 וְשַׂמְתִּי֙ אֶת־הָעִ֣יר הַזֹּ֔את לְשַׁמָּ֖ה וְלִשְׁרֵקָ֑ה כֹּ֚ל עֹבֵ֣ר עָלֶ֔יהָ יִשֹּׁ֥ם וְיִשְׁרֹ֖ק עַל־כָּל־מַכֹּתֶֽהָ׃ 9 וְהַֽאֲכַלְתִּ֞ים אֶת־בְּשַׂ֣ר בְּנֵיהֶ֗ם וְאֵת֙ בְּשַׂ֣ר בְּנֹתֵיהֶ֔ם וְאִ֥ישׁ בְּשַׂר־רֵעֵ֖הוּ יֹאכֵ֑לוּ בְּמָצוֹר֙ וּבְמָצ֔וֹק אֲשֶׁ֨ר יָצִ֧יקוּ לָהֶ֛ם אֹיְבֵיהֶ֖ם וּמְבַקְשֵׁ֥י נַפְשָֽׁם׃ 10 וְשָׁבַרְתָּ֖ הַבַּקְבֻּ֑ק לְעֵינֵי֙ הָֽאֲנָשִׁ֔ים הַהֹלְכִ֖ים אוֹתָֽךְ׃ 11 וְאָמַרְתָּ֨ אֲלֵיהֶ֜ם כֹּה־אָמַ֣ר יְהוָ֣ה צְבָא֗וֹת כָּ֣כָה אֶשְׁבֹּ֞ר אֶת־הָעָ֤ם הַזֶּה֙ וְאֶת־הָעִ֣יר הַזֹּ֔את כַּאֲשֶׁ֤ר יִשְׁבֹּר֙ אֶת־כְּלִ֣י הַיּוֹצֵ֔ר אֲשֶׁ֛ר לֹֽא־יוּכַ֥ל לְהֵרָפֵ֖ה ע֑וֹד וּבְתֹ֣פֶת יִקְבְּר֔וּ מֵאֵ֥ין מָק֖וֹם לִקְבּֽוֹר׃ 12 כֵּֽן־אֶעֱשֶׂ֞ה לַמָּק֥וֹם הַזֶּ֛ה נְאֻם־יְהוָ֖ה וּלְיֽוֹשְׁבָ֑יו וְלָתֵ֛ת אֶת־הָעִ֥יר הַזֹּ֖את כְּתֹֽפֶת׃ 13 וְהָי֞וּ בָּתֵּ֣י יְרוּשָׁלִַ֗ם וּבָתֵּי֙ מַלְכֵ֣י יְהוּדָ֔ה כִּמְק֥וֹם הַתֹּ֖פֶת הַטְּמֵאִ֑ים לְכֹ֣ל הַבָּתִּ֗ים אֲשֶׁ֨ר קִטְּר֜וּ עַל־גַּגֹּֽתֵיהֶם֙ לְכֹל֙ צְבָ֣א הַשָּׁמַ֔יִם וְהַסֵּ֥ךְ נְסָכִ֖ים לֵאלֹהִ֥ים אֲחֵרִֽים׃   פ
14 וַיָּבֹ֤א יִרְמְיָ֙הוּ֙ מֵֽהַתֹּ֔פֶת אֲשֶׁ֨ר שְׁלָח֧וֹ יְהוָ֛ה שָׁ֖ם לְהִנָּבֵ֑א וַֽיַּעֲמֹד֙ בַּחֲצַ֣ר בֵּית־יְהוָ֔ה וַיֹּ֖אמֶר אֶל־כָּל־הָעָֽם׃   ס 15 כֹּֽה־אָמַ֞ר יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל הִנְנִ֨י מבי אֶל־הָעִ֤יר הַזֹּאת֙ וְעַל־כָּל־עָרֶ֔יהָ אֵ֚ת כָּל־הָ֣רָעָ֔ה אֲשֶׁ֥ר דִּבַּ֖רְתִּי עָלֶ֑יהָ כִּ֤י הִקְשׁוּ֙ אֶת־עָרְפָּ֔ם לְבִלְתִּ֖י שְׁמ֥וֹעַ אֶת־דְּבָרָֽי׃