Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דאָס װאָרט װאָס איז געװען צו יִרמיָהון פֿון גאָט, אַזױ צו זאָגן: 2 שטײ אױף, און זאָלסט אַראָפּנידערן צום הױז פֿון דעם טעפּער, און דאָרטן װעל איך דיך מאַכן הערן מײַנע װערטער. 3 האָב איך אַראָפּגענידערט צום הױז פֿון דעם טעפּער, ערשט ער מאַכט אַרבעט אױפֿן װערקשטײן. 4 און אַז די כּלי װאָס ער האָט געמאַכט פֿון לײם איז פֿאַרדאָרבן געװאָרן אין דער האַנט פֿון דעם טעפּער, האָט ער זי איבערגעמאַכט אין אַן אַנדער כּלי, אַזױ װי עס איז װױלגעפֿעלן אין די אױגן פֿון דעם טעפּער צו מאַכן.
5 איז דאָס װאָרט פֿון גאָט געװען צו מיר אַזױ צו זאָגן: 6 קער איך דען ניט טאָן מיט אײַך אַזױ װי דער דאָזיקער טעפּער, איר הױז פֿון ישׂראל? זאָגט גאָט. זעט, װי לײם אײן דער האַנט פֿון דעם טעפּער, זײַט איר אין מײַן האַנט, הױז פֿון ישׂראל. 7 אײן רגע רעד איך אױף אַ פֿאָלק און אױף אַ קיניגרײַך, אױסצורײַסן און אײַנצוּװאַרפֿן און אונטערצוברענגען; 8 אָבער אַז דאָס פֿאָלק װאָס איך האָב אױף אים גערעדט, קערט זיך אום פֿון זײַן שלעכטיקײט, האָב איך חרטה אױף דעם בײז װאָס איך האָב געטראַכט אים צו טאָן. 9 און אײן רגע רעד איך אױף אַ פֿאָלק און אױף אַ קיניגרײַך, צו בױען און צו פֿלאַנצן; 10 אָבער אַז עס טוט װאָס איז שלעכט אין מײַנע אױגן, ניט צוצוהערן מײַן קָול, האָב איך חרטה אױף דעם גוטס װאָס איך האָב געזאָגט אים צו באַגיטיקן. 11 און אַצונד זאָג אַקאָרשט צו די מענער פֿון יהודה, און צו די באַװױנער פֿון ירושָלַיִם, אַזױ צו זאָגן: אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זעט, איך באַשאַף אױף אײַך אַן אומגליק, און גראַכט אױף אײַך אַ טראַכטונג; קערט אײַך אום פֿאָרט איטלעכער פֿון זײַן שלעכטן װעג, און בעסערט אײַערע װעגן און אײַערע מעשׂים. 12 אָבער זײ זאָגן: אומזיסט! נײַערט נאָך אונדזערע געדאַנקען װעלן מיר גײן, און איטלעכער לױט דער אײַנגעשפּאַרטקײט פֿון זײַן בײזן האַרצן װעלן מיר טאָן. 13 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט: פֿרעגט אַקראָשט בײַ די פֿעלקער, װער האָט אַזױנס געהערט? שױדערהאַפֿטיקס ביז גאָר האָט באַגאַנגען די יונגפֿרױ ישׂראל. 14 װעט פֿון װעגן אַ פֿעלז פֿון פֿעלד דער שנײ דעם לבָנוֹן פֿאַרלאָזן? װעט צוליב דומפּיקע װאַסער קאַלטע פֿליסעדיקע אַװעקגעװאָרפֿן װערן? 15 װאָרום מײַן פֿאָלק האָט פֿאַרגעסן אָן מיר, צו נישטיקײט רײַכערן זײ, און מע האָט זײ געמאַכט שטרױכלען אין זײערע װעגן – די אײביקע שטעגן, 16 כּדי צו גײן אױף בײַשטעגן, אױף אַ װעג ניט אױסגעטרעטן. כּדי צו מאַכן זײַן לאַנד פֿאַר אַ שרעק, פֿאַר אַן אײביקער שמוצערונג. איטלעכער װאָס גײט איר פֿאַרבײַ װעט זיס דערשרעקן, 17 װי מיט אַ מזרח-װינט װעל איך זײ צעשפּרײַטן פֿאַר דעם פֿײַנט; זײער רוקן און ניט זײער פּנױם װעל איך זען, אין טאָג פֿון זײער בראָך. 18 יאָ, זײ האָבן געזאָגט: קומט לאָמיר אױסטראַכטן תּכבולות קעגן יִמיָהון; װאָרום די תּוֹרה װעט ניט אונטערגײן פֿון דעם כֹּהן, און די עטש פֿון דעם חכם, און דאָס װאָרט פֿון דעם נבֿיא. קומט און לאָמיר אים שלאָגן מיט דער צונג, און ניט פֿאַרנעמען אַלע זײַנע רײד. 19 פֿאַרנעם צו מיר, גאָט, און הנער צו דעם קָול פֿון מײַנע קריגער. 20 זאָל פֿאַר אַ טוֹבה אַ רעה באַצאָלט װערן? װאָרום זײ האָבן געגראָבן אַ גרוב פֿאַר מײַן לעבן. געדענק מײַן שטײן פֿאַר דיר, צו רעדן גוטס אױף זײ, אָפּצוקערן דײַן גרימצאָרן פֿון זײ. 21 דרום גיב זײערע קינדער צום הונגער, און שלײַדער זײ אין דער מאַכט פֿון שװערד; און זאָלן זײערע װײַבער בלײַבן אָן קינדער, און אַלמנות, און זײערע מענער זאָלן זײַן הרוגים פֿון פּעסט, זײערע בכורים, דערשלאָגן פֿון שװערד אין מלחמה. 22 זאָל זיך הערן אַ געשרײ פֿון זײערע הײַזער, װען דו װעסט ברענגען אױף זײ פּלוצים אַ מחנה; װאָרום זײ האָבן געגראָבן אַ גרוב מיך צו פֿאַנגען, און נעצן באַהאַלטן פֿאַר מײַנע פֿיס. 23 און דו, גאָט, װײסט זײער גאַנצן באַראָט מיך צו טײטן; ניט פֿאַרגעבן זאָלסטו זײער פֿאַרברעך, און ניט פֿאַרמעקן זאָלסטו זײער זינד פֿון פֿאַר דיר, און זאָלן זײ געשטרױכלט װערן פֿאַר דיר; אין צײַט פֿון דײַן צאָרן רעכן זיך מיט זײ.
עברית
1 הַדָּבָר֙ אֲשֶׁ֣ר הָיָ֣ה אֶֽל־יִרְמְיָ֔הוּ מֵאֵ֥ת יְהוָ֖ה לֵאמֹֽר׃ 2 ק֥וּם וְיָרַדְתָּ֖ בֵּ֣ית הַיּוֹצֵ֑ר וְשָׁ֖מָּה אַשְׁמִֽיעֲךָ֥ אֶת־דְּבָרָֽי׃ 3 וָאֵרֵ֖ד בֵּ֣ית הַיּוֹצֵ֑ר והנהו עֹשֶׂ֥ה מְלָאכָ֖ה עַל־הָאָבְנָֽיִם׃ 4 וְנִשְׁחַ֣ת הַכְּלִ֗י אֲשֶׁ֨ר ה֥וּא עֹשֶׂ֛ה בַּחֹ֖מֶר בְּיַ֣ד הַיּוֹצֵ֑ר וְשָׁ֗ב וַֽיַּעֲשֵׂ֙הוּ֙ כְּלִ֣י אַחֵ֔ר כַּאֲשֶׁ֥ר יָשַׁ֛ר בְּעֵינֵ֥י הַיּוֹצֵ֖ר לַעֲשֽׂוֹת׃   פ
5 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֽוֹר׃ 6 הֲכַיּוֹצֵ֨ר הַזֶּ֜ה לֹא־אוּכַ֨ל לַעֲשׂ֥וֹת לָכֶ֛ם בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵ֖ל נְאֻם־יְהוָ֑ה הִנֵּ֤ה כַחֹ֙מֶר֙ בְּיַ֣ד הַיּוֹצֵ֔ר כֵּן־אַתֶּ֥ם בְּיָדִ֖י בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵֽל׃   ס 7 רֶ֣גַע אֲדַבֵּ֔ר עַל־גּ֖וֹי וְעַל־מַמְלָכָ֑ה לִנְת֥וֹשׁ וְלִנְת֖וֹץ וּֽלְהַאֲבִֽיד׃ 8 וְשָׁב֙ הַגּ֣וֹי הַה֔וּא מֵרָ֣עָת֔וֹ אֲשֶׁ֥ר דִּבַּ֖רְתִּי עָלָ֑יו וְנִֽחַמְתִּי֙ עַל־הָ֣רָעָ֔ה אֲשֶׁ֥ר חָשַׁ֖בְתִּי לַעֲשׂ֥וֹת לֽוֹ׃   ס 9 וְרֶ֣גַע אֲדַבֵּ֔ר עַל־גּ֖וֹי וְעַל־מַמְלָכָ֑ה לִבְנֹ֖ת וְלִנְטֹֽעַ׃ 10 וְעָשָׂ֤ה הרעה בְּעֵינַ֔י לְבִלְתִּ֖י שְׁמֹ֣עַ בְּקוֹלִ֑י וְנִֽחַמְתִּי֙ עַל־הַטּוֹבָ֔ה אֲשֶׁ֥ר אָמַ֖רְתִּי לְהֵיטִ֥יב אוֹתֽוֹ׃   ס 11 וְעַתָּ֡ה אֱמָר־נָ֣א אֶל־אִישׁ־יְהוּדָה֩ וְעַל־יוֹשְׁבֵ֨י יְרוּשָׁלִַ֜ם לֵאמֹ֗ר כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הִנֵּ֨ה אָנֹכִ֜י יוֹצֵ֤ר עֲלֵיכֶם֙ רָעָ֔ה וְחֹשֵׁ֥ב עֲלֵיכֶ֖ם מַֽחֲשָׁבָ֑ה שׁ֣וּבוּ נָ֗א אִ֚ישׁ מִדַּרְכּ֣וֹ הָֽרָעָ֔ה וְהֵיטִ֥יבוּ דַרְכֵיכֶ֖ם וּמַעַלְלֵיכֶֽם׃ 12 וְאָמְר֖וּ נוֹאָ֑שׁ כִּֽי־אַחֲרֵ֤י מַחְשְׁבוֹתֵ֙ינוּ֙ נֵלֵ֔ךְ וְאִ֛ישׁ שְׁרִר֥וּת לִבּֽוֹ־הָרָ֖ע נַעֲשֶֽׂה׃   ס 13 לָכֵ֗ן כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה שַֽׁאֲלוּ־נָא֙ בַּגּוֹיִ֔ם מִ֥י שָׁמַ֖ע כָּאֵ֑לֶּה שַֽׁעֲרֻרִת֙ עָשְׂתָ֣ה מְאֹ֔ד בְּתוּלַ֖ת יִשְׂרָאֵֽל׃ 14 הֲיַעֲזֹ֥ב מִצּ֛וּר שָׂדַ֖י שֶׁ֣לֶג לְבָנ֑וֹן אִם־יִנָּתְשׁ֗וּ מַ֛יִם זָרִ֥ים קָרִ֖ים נוֹזְלִֽים׃ 15 כִּֽי־שְׁכֵחֻ֥נִי עַמִּ֖י לַשָּׁ֣וְא יְקַטֵּ֑רוּ וַיַּכְשִׁל֤וּם בְּדַרְכֵיהֶם֙ שְׁבִילֵ֣י עוֹלָ֔ם לָלֶ֣כֶת נְתִיב֔וֹת דֶּ֖רֶךְ לֹ֥א סְלוּלָֽה׃ 16 לָשׂ֥וּם אַרְצָ֛ם לְשַׁמָּ֖ה שרוקת עוֹלָ֑ם כֹּ֚ל עוֹבֵ֣ר עָלֶ֔יהָ יִשֹּׁ֖ם וְיָנִ֥יד בְּרֹאשֽׁוֹ׃ 17 כְּרֽוּחַ־קָדִ֥ים אֲפִיצֵ֖ם לִפְנֵ֣י אוֹיֵ֑ב עֹ֧רֶף וְלֹֽא־פָנִ֛ים אֶרְאֵ֖ם בְּי֥וֹם אֵידָֽם׃   ס 18 וַיֹּאמְר֗וּ לְכ֨וּ וְנַחְשְׁבָ֣ה עַֽל־יִרְמְיָהוּ֮ מַחֲשָׁבוֹת֒ כִּי֩ לֹא־תֹאבַ֨ד תּוֹרָ֜ה מִכֹּהֵ֗ן וְעֵצָה֙ מֵֽחָכָ֔ם וְדָבָ֖ר מִנָּבִ֑יא לְכוּ֙ וְנַכֵּ֣הוּ בַלָּשׁ֔וֹן וְאַל־נַקְשִׁ֖יבָה אֶל־כָּל־דְּבָרָֽיו׃ 19 הַקְשִׁ֥יבָה יְהוָ֖ה אֵלָ֑י וּשְׁמַ֖ע לְק֥וֹל יְרִיבָֽי׃ 20 הַיְשֻׁלַּ֤ם תַּֽחַת־טוֹבָה֙ רָעָ֔ה כִּֽי־כָר֥וּ שׁוּחָ֖ה לְנַפְשִׁ֑י זְכֹ֣ר עָמְדִ֣י לְפָנֶ֗יךָ לְדַבֵּ֤ר עֲלֵיהֶם֙ טוֹבָ֔ה לְהָשִׁ֥יב אֶת־חֲמָתְךָ֖ מֵהֶֽם׃ 21 לָכֵן֩ תֵּ֨ן אֶת־בְּנֵיהֶ֜ם לָרָעָ֗ב וְהַגִּרֵם֮ עַל־יְדֵי־חֶרֶב֒ וְתִֽהְיֶ֨נָה נְשֵׁיהֶ֤ם שַׁכֻּלוֹת֙ וְאַלְמָנ֔וֹת וְאַ֨נְשֵׁיהֶ֔ם יִֽהְי֖וּ הֲרֻ֣גֵי מָ֑וֶת בַּח֣וּרֵיהֶ֔ם מֻכֵּי־חֶ֖רֶב בַּמִּלְחָמָֽה׃ 22 תִּשָּׁמַ֤ע זְעָקָה֙ מִבָּ֣תֵּיהֶ֔ם כִּֽי־תָבִ֧יא עֲלֵיהֶ֛ם גְּד֖וּד פִּתְאֹ֑ם כִּֽי־כָר֤וּ שיחה לְלָכְדֵ֔נִי וּפַחִ֖ים טָמְנ֥וּ לְרַגְלָֽי׃ 23 וְאַתָּ֣ה יְ֠הוָה יָדַ֜עְתָּ אֶֽת־כָּל־עֲצָתָ֤ם עָלַי֙ לַמָּ֔וֶת אַל־תְּכַפֵּר֙ עַל־עֲוֺנָ֔ם וְחַטָּאתָ֖ם מִלְּפָנֶ֣יךָ אַל־תֶּ֑מְחִי והיו מֻכְשָׁלִים֙ לְפָנֶ֔יךָ בְּעֵ֥ת אַפְּךָ֖ עֲשֵׂ֥ה בָהֶֽם׃   ס