Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 2 זאָלסט דיר ניט נעמען קײן װײַב, און ניט האָבן קײן זין און קײן טעכטער אין דעם דאָזיקן אָרט. 3 װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט אױף די זין און אױף די טעכטער װאָס װערן געבאָרן אין דעם דאָזיקן אָרט, און אױף זײערע מוטערס אָס האָבן זײ געהאַט, און אױף זײערע פֿאָטערס װאָס האָבן זײ געבאָרן אין דעם דאָזיקן לאַנד: 4 טױטן פֿון יסורים װעלן זײ שטאַרבן; ניט באַקלאָגט און ניט באַגראָבן װעלן זײ װערן, צו מיסט אױפֿן געזיכט פֿון דער ערד װעלן זײ זײַן; און פֿון שװערד און פֿון הונגער װעלן זײ פֿאַרלענדט װערן; און זײערע טױטע לײַבער װעלן זײַן צו שפּײַז פֿאַרן פֿױגל פֿון הימל, י און פֿאַר דער חיה פֿון דער ערד. 5 װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זאָלסט ניט קומען אין הױז פֿון יאָמער, און זאָלסט ניט גײן באַקלאָגן, און זאָלסט זײ ניט באַדױערן, װאָרום איך האָב אַװעקגענומען מײַן שלום פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק, זאָגט גאָט, די גענאָד, און די דערבאַרימונג. 6 און גרױס און קלײן װעלן שטאַרבן אין דעם דאָזיקן לאַנד; ניט זײ װעלן באַגראָבן װערן, און ניט מע װעט קלאָגן נאָך זײ, און ניט מע װעט זיך אײַנשנײַדן, און ניט מע װעט זיך אַ פּליך מאַכן נאָך זײ; 7 און ניט מע װעט ברעכן ברױט פֿאַר זײ אין אַבֵלות, זײ צו טרײסטן נאָך אַ טױטן, און ניט מע װעט זײ געבן טרינקען אַ בעכער פֿון טרײסטונג נאָך זײער פֿאָטער און נאָך זײער מוטער. 8 און אין הױז פֿון אַ סעודה זאָלסטו ניט גײן, צו זיצן מיט זײ, צו עסן און צו טרינקען. 9 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט יהוה פֿון צבָאוֹת, דער גאָט פֿון ישׂראל: זע, איך פֿאַרשטער פֿון דעם דאָזיקן אָרט, פֿאַר אײַערע אױגן און אין אײַערע טעג, דעם קָול פֿון לוסטיקײט און דעם קָול פֿון פֿרײד, דעם קָול פֿון אַ כתן און דעם קָול פֿון אַ כּלה. 10 און עס װעט זײַן, אַז דו װעסט זאָגן צו דעם דאָזיקן פֿאָלק די אַלע װערטער, און זײ װעלן זאָגן צו דיר: פֿאַר װאָס האָט גאָט אָנגעזאָגט אױף אונדז אַלדאָס דאָזיקע גרױסע בײז, און װאָס איז אונדזער פֿאַרברעך, און װאָס איז אונדזער זינד װאָס מיר האָבן געזינדיקט צו יהוה אונדזער גאָט? 11 זאָלסטו זאָגן צו זײ: פֿאַר װאָס אײַערע עלטערן האָבן מיך פֿאַרלאָזן, זאָגט גאָט, און זזײ זײַנען געגאַנגען נאָך פֿרעמע געטער, און האָבן זײ געדינט, און זיך געבוקט צו זײ, און מיך האָבן זײ פֿאַרלאָזן, און מײַן תּוֹרה האָבן זײ ניט געהיט. 12 און איר האָט נאָך ערגער געטאָן פֿון אײַערע עלטערן, און אָט גײט איר איטלעכער נאָך דער אײַנגעשפּאַרטקײט פֿון זײַן בײזן האַאַרצן, מיך ניט צו הערן. 13 דרום װעל איך אײַך פֿאַרװאַרפֿן פֿון דעם דאָזיקן לאַנד אין אַ לאַנד װאָס ניט איר און ניט אײַערע עלטערן האָבן געקענט, און איר װעט דאָרטן דינען פֿרעמדע געטער טאָג און נאַכט; װאָרום איך װעל אײַך ניט געבן קײן לײַטזעליקײט. 14 פֿאַר װאָר, זע טעג קומען, זאָגט גאָט, און עס װעט מער ניט געזאָגט װערן: אַזױ װי עס לעבט גאָט װאָס האָט אױפֿגעבראַכט די קינדער פֿון ישׂראל פֿון לאַנד מִצרַיִם! 15 נײַערט: אַזױ װי סעס לעבט גאָט װאָס האָט אױפֿגעבראַכט די קינדער פֿון ישׂראל פֿון צפֿון-לאַנד און פֿון אַלע לענדער װאָס ער האָט זײ פֿאַרשטױסן אַהין! און איך װעל זײ אומקערן אױף זײער ערד װאָס איך האָב געגעבן זײערע עלטערן. 16 זע, איך שיק נאָך פֿישערס אַ סך, זאָגט גאָט, און זײ װעלן זײ אַרױספֿישן; און דערנאָך װעל איך שיקן נאָך אַ סך יעגערס, און זײ װעלן זײ צענױפֿיאָגן פֿון יעטװעדער גאַרג, און פֿון יעטװעדער הײך, און פֿון די שפּאַלטן פֿון די װעלזן. 17 װאָרום מײַנע אױגן זײַנען אױף אַלע זײערע װעגן, ניט פֿאַרבאָרגן זײַנען זײ פֿון פֿאַר מיר, און ניט פֿאַרהױלן איז זײער פֿאַרברעך פֿון אַקעגן מײַנע אױגן. 18 און איך װעל צוערשט באַצאָלן טאָפּל זײער פֿאַרברעך און זײער זינד, פֿאַר װאָס זײ האָבן פֿאַרשװעכט מײַן לאַנד מיט די נבֵלות פֿון זײערע מיאוסע אָפּגעטער, און זײערע אומװערדיקײטן האָבן אָנגעפֿילט מײַן אַרב. 19 גאָט, מײַן פֿעסטיקײט און מײַן פֿעסטונג, און מײַן אַנטרינונג אין טאָג פֿון נױט צו דיר װעלן פֿעלקער קומען פֿון די עקן ערד, און װעלן זאָגן: נאָר ליגן האָבן געיַרשעט אונדזערע עלטערן, נישטיקײטן װאָס אין זײ איז קײן נוץ ניטאָ. 20 קען אַ מענטש זיך מאַכן געטער, אַז זײ זײַנען קײן געטער ניט? 21 פֿאַר װאָר, זע, איך מאַך זײ װיסן, דאָס מאָל װעל איך זײ מאַכן װיסן מײַן האַנט און מײַן בבורה, און זײ װעלן װיסן אַז מײַן נאָמען איז יהוה.
עברית
1 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 2 לֹֽא־תִקַּ֥ח לְךָ֖ אִשָּׁ֑ה וְלֹֽא־יִהְי֤וּ לְךָ֙ בָּנִ֣ים וּבָנ֔וֹת בַּמָּק֖וֹם הַזֶּֽה׃ 3 כִּי־כֹ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה עַל־הַבָּנִים֙ וְעַל־הַבָּנ֔וֹת הַיִּלּוֹדִ֖ים בַּמָּק֣וֹם הַזֶּ֑ה וְעַֽל־אִמֹּתָ֞ם הַיֹּלְד֣וֹת אוֹתָ֗ם וְעַל־אֲבוֹתָ֛ם הַמּוֹלִדִ֥ים אוֹתָ֖ם בָּאָ֥רֶץ הַזֹּֽאת׃ 4 מְמוֹתֵ֨י תַחֲלֻאִ֜ים יָמֻ֗תוּ לֹ֤א יִסָּֽפְדוּ֙ וְלֹ֣א יִקָּבֵ֔רוּ לְדֹ֛מֶן עַל־פְּנֵ֥י הָאֲדָמָ֖ה יִֽהְי֑וּ וּבַחֶ֤רֶב וּבָֽרָעָב֙ יִכְל֔וּ וְהָיְתָ֤ה נִבְלָתָם֙ לְמַאֲכָ֔ל לְע֥וֹף הַשָּׁמַ֖יִם וּלְבֶהֱמַ֥ת הָאָֽרֶץ׃   ס 5 כִּֽי־כֹ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה אַל־תָּבוֹא֙ בֵּ֣ית מַרְזֵ֔חַ וְאַל־תֵּלֵ֣ךְ לִסְפּ֔וֹד וְאַל־תָּנֹ֖ד לָהֶ֑ם כִּֽי־אָסַ֨פְתִּי אֶת־שְׁלוֹמִ֜י מֵאֵ֨ת הָעָ֤ם־הַזֶּה֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה אֶת־הַחֶ֖סֶד וְאֶת־הָֽרַחֲמִֽים׃ 6 וּמֵ֨תוּ גְדֹלִ֧ים וּקְטַנִּ֛ים בָּאָ֥רֶץ הַזֹּ֖את לֹ֣א יִקָּבֵ֑רוּ וְלֹֽא־יִסְפְּד֣וּ לָהֶ֔ם וְלֹ֣א יִתְגֹּדַ֔ד וְלֹ֥א יִקָּרֵ֖חַ לָהֶֽם׃ 7 וְלֹֽא־יִפְרְס֥וּ לָהֶ֛ם עַל־אֵ֖בֶל לְנַחֲמ֣וֹ עַל־מֵ֑ת וְלֹֽא־יַשְׁק֤וּ אוֹתָם֙ כּ֣וֹס תַּנְחוּמִ֔ים עַל־אָבִ֖יו וְעַל־אִמּֽוֹ׃ 8 וּבֵית־מִשְׁתֶּ֥ה לֹא־תָב֖וֹא לָשֶׁ֣בֶת אוֹתָ֑ם לֶאֱכֹ֖ל וְלִשְׁתּֽוֹת׃   ס 9 כִּי֩ כֹ֨ה אָמַ֜ר יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל הִנְנִ֨י מַשְׁבִּ֜ית מִן־הַמָּק֥וֹם הַזֶּ֛ה לְעֵינֵיכֶ֖ם וּבִֽימֵיכֶ֑ם ק֤וֹל שָׂשׂוֹן֙ וְק֣וֹל שִׂמְחָ֔ה ק֥וֹל חָתָ֖ן וְק֥וֹל כַּלָּֽה׃ 10 וְהָיָ֗ה כִּ֤י תַגִּיד֙ לָעָ֣ם הַזֶּ֔ה אֵ֥ת כָּל־הַדְּבָרִ֖ים הָאֵ֑לֶּה וְאָמְר֣וּ אֵלֶ֗יךָ עַל־מֶה֩ דִבֶּ֨ר יְהוָ֤ה עָלֵ֙ינוּ֙ אֵ֣ת כָּל־הָרָעָ֤ה הַגְּדוֹלָה֙ הַזֹּ֔את וּמֶ֤ה עֲוֺנֵ֙נוּ֙ וּמֶ֣ה חַטָּאתֵ֔נוּ אֲשֶׁ֥ר חָטָ֖אנוּ לַֽיהוָ֥ה אֱלֹהֵֽינוּ׃ 11 וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵיהֶ֗ם עַל֩ אֲשֶׁר־עָזְב֨וּ אֲבוֹתֵיכֶ֤ם אוֹתִי֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה וַיֵּלְכ֗וּ אַֽחֲרֵי֙ אֱלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים וַיַּעַבְד֖וּם וַיִּשְׁתַּחֲו֣וּ לָהֶ֑ם וְאֹתִ֣י עָזָ֔בוּ וְאֶת־תּוֹרָתִ֖י לֹ֥א שָׁמָֽרוּ׃ 12 וְאַתֶּ֛ם הֲרֵעֹתֶ֥ם לַעֲשׂ֖וֹת מֵאֲבֽוֹתֵיכֶ֑ם וְהִנְּכֶ֣ם הֹלְכִ֗ים אִ֚ישׁ אַֽחֲרֵי֙ שְׁרִר֣וּת לִבּֽוֹ־הָרָ֔ע לְבִלְתִּ֖י שְׁמֹ֥עַ אֵלָֽי׃ 13 וְהֵטַלְתִּ֣י אֶתְכֶ֗ם מֵעַל֙ הָאָ֣רֶץ הַזֹּ֔את עַל־הָאָ֕רֶץ אֲשֶׁר֙ לֹ֣א יְדַעְתֶּ֔ם אַתֶּ֖ם וַאֲבֽוֹתֵיכֶ֑ם וַעֲבַדְתֶּם־שָׁ֞ם אֶת־אֱלֹהִ֤ים אֲחֵרִים֙ יוֹמָ֣ם וָלַ֔יְלָה אֲשֶׁ֛ר לֹֽא־אֶתֵּ֥ן לָכֶ֖ם חֲנִינָֽה׃   ס 14 לָכֵ֛ן הִנֵּֽה־יָמִ֥ים בָּאִ֖ים נְאֻם־יְהוָ֑ה וְלֹֽא־יֵאָמֵ֥ר עוֹד֙ חַי־יְהוָ֔ה אֲשֶׁ֧ר הֶעֱלָ֛ה אֶת־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל מֵאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 15 כִּ֣י אִם־חַי־יְהוָ֗ה אֲשֶׁ֨ר הֶעֱלָ֜ה אֶת־בְּנֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ מֵאֶ֣רֶץ צָפ֔וֹן וּמִכֹּל֙ הָֽאֲרָצ֔וֹת אֲשֶׁ֥ר הִדִּיחָ֖ם שָׁ֑מָּה וַהֲשִֽׁבֹתִים֙ עַל־אַדְמָתָ֔ם אֲשֶׁ֥ר נָתַ֖תִּי לַאֲבוֹתָֽם׃   ס 16 הִנְנִ֨י שֹׁלֵ֜חַ לדוגים רַבִּ֛ים נְאֻם־יְהוָ֖ה וְדִיג֑וּם וְאַֽחֲרֵי־כֵ֗ן אֶשְׁלַח֙ לְרַבִּ֣ים צַיָּדִ֔ים וְצָד֞וּם מֵעַ֤ל כָּל־הַר֙ וּמֵעַ֣ל כָּל־גִּבְעָ֔ה וּמִנְּקִיקֵ֖י הַסְּלָעִֽים׃ 17 כִּ֤י עֵינַי֙ עַל־כָּל־דַּרְכֵיהֶ֔ם לֹ֥א נִסְתְּר֖וּ מִלְּפָנָ֑י וְלֹֽא־נִצְפַּ֥ן עֲוֺנָ֖ם מִנֶּ֥גֶד עֵינָֽי׃ 18 וְשִׁלַּמְתִּ֣י רִֽאשׁוֹנָ֗ה מִשְׁנֵ֤ה עֲוֺנָם֙ וְחַטָּאתָ֔ם עַ֖ל חַלְּלָ֣ם אֶת־אַרְצִ֑י בְּנִבְלַ֤ת שִׁקּֽוּצֵיהֶם֙ וְתוֹעֲב֣וֹתֵיהֶ֔ם מָלְא֖וּ אֶת־נַחֲלָתִֽי׃   ס 19 יְהוָ֞ה עֻזִּ֧י וּמָעֻזִּ֛י וּמְנוּסִ֖י בְּי֣וֹם צָרָ֑ה אֵלֶ֗יךָ גּוֹיִ֤ם יָבֹ֙אוּ֙ מֵֽאַפְסֵי־אָ֔רֶץ וְיֹאמְר֗וּ אַךְ־שֶׁ֙קֶר֙ נָחֲל֣וּ אֲבוֹתֵ֔ינוּ הֶ֖בֶל וְאֵֽין־בָּ֥ם מוֹעִֽיל׃ 20 הֲיַעֲשֶׂה־לּ֥וֹ אָדָ֖ם אֱלֹהִ֑ים וְהֵ֖מָּה לֹ֥א אֱלֹהִֽים׃ 21 לָכֵן֙ הִנְנִ֣י מֽוֹדִיעָ֔ם בַּפַּ֣עַם הַזֹּ֔את אוֹדִיעֵ֥ם אֶת־יָדִ֖י וְאֶת־גְּבֽוּרָתִ֑י וְיָדְע֖וּ כִּֽי־שְׁמִ֥י יְהוָֽה׃   ס