Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דאָס װאָרט װאָס איז געװען צו יִרמיָהון פֿון גאָט, אַזױ צו זאָגן: 2 הערט די װערטער פֿון דעם דאָזיקן בונד, און איר זאָלט רעדן צו די מענער פֿון יהודה, און צו די באַװױנער פֿון ירושָלַיִם, 3 און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל: פֿאַרשאָלטן דער מאַן װאָס װעט ניט צוהערן די װערטער פֿון דעם דאָזיקן בונד, 4 װאָס איך האָב באַפֿױלן אײַערע עלטערן אין דעם טאָג װאָס איך האָב זײ אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם, פֿון דעם אײַזנשמעלצאױװן, אַזױ צו זאָגן: הערט צו מײַן קָול; און איר זאָלט זײ טאָן, אַזױ װי אַלץ װאָס איך באַפֿעל אײַך: און איר װעט מיר זײַן צום פֿאָלק, און איך װעל אײַך זײַן צום גאָט; 5 כּדי מקיים צו זײַן די שבועה װאָס איך האָב געשװאָרן אײַערע עלטערן, זײ צו געבן אַ לאַנד װאָס פֿליסט מיט מילך און האָניק, אַזױ װי הײַנטיקן טאָג. האָב איך געענטפֿערט און געזאָגט: אָמן, גאָט! 6 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: רוף אױס די אַלע װערטער אין די שטעט פֿון יהודה, און אין די גאַסן פֿון ירושָלַיִם, אַזױ צו זאָגן: הערט די װערטער פֿון דעם דאָזיקן בונד, און איר זאָלט זײ טאָן. 7 װאָרום װאָרענען האָב איך געװאָרנט אײַערע עלטערן פֿון דעם טאָג װאָס איך האָב אײַך אױפֿגעבראַכט פֿון לאַנד מִצרַיִם, ביז אױף הײַנטיקן טאָג, נאָכאַנאַנד און נאָכאַנאַנד געװאָרנט, אַזױ צו זאָגן: הערט צו מײַן קָול. 8 אָבער זײ האָבן ניט צוגעהערט, און ניט צוגענײַגט זײער אױערן, און זײ זײַנען געגאַנגען איטלעכער אין דער אײַנגעשפּאַרטקײט פֿון זײער בײזן האַרצן, אָ און איך האָב געבראַכט אױף זײ אַלע װערטער פֿון דעם דאָזיקן בונד, װאָס איך האָב זײ באַפֿױלן צו טאָן, און זײ האָבן ניט געטאָן. 9 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: אַ בונט געפֿינט זיך בײַ די מענער פֿון יהודה, און בײַ די באַװױנער פֿון ירושָלַיִם. 10 זײ האָבן זיך אומגעקערט צו די זינד פֿון זײערע אורעלטערן, װאָס האָבן ניט געװאָלט צוהערן מײַנע װערטער; און זײ זײַנען געגאַנגען נאָך פֿרעמדע געטער זײ צו דינען; פֿאַרשטערט האָבן דאָס הױז פֿון ישׂראל און דאָס הױז פֿון יהודה מײַן בונד װאָס איך האָב געשלאָסן מיט זײערע עלטערן. 11 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט: זע, איך ברענג אױף זײ אַן אומגליק װאָס זײ װעלן פֿון אים ניט קענען אַרױסגײן, און זײ װעלן שרײַען צו מיר, און איך װעל ניט צוהערן צו זײ. 12 און די שטעט פֿון יהודה און די באַװוֹּנער פֿון ירושָלַיִם װעלן גײן און װעלן שרײַען צו די געטער װאָס זײ רײַכערן צו זײ, אָבער העלפֿן װעלן זײ זײ ניט העלפֿן, אין דער צײַט פֿון זײער אומגליק. 13 װאָרום אַזױ װי די צאָל פֿון דײַנע שטעט זײַנען דײַנע געטער, יהודה, און אַזױ װי די צאָל פֿון די גאַסן פֿון ירושָלַיִם האָט איר געמאַכט מזבכות צו שאַנדגעצן, מזבכות פֿאַר רײַכערן צו בעַל. 14 און דו, זאָלסט ניט מתפּלל זײַן פֿאַר דעם דאָזיקן פֿאָלק, און ניט אױפֿהײבן אַ געשרײ און אַ תּפֿילה פֿאַר זײ. װאָרום איך הער ניט צו בעת זײ רופֿן צו מיר פֿון װעגן זײער אומגליק. 15 װאָס טוט מײַן ליבפֿרײַנט אין מײַן הױז, אַז זי באַגײט שענדלעכקײט מיט פֿיל? און זאָל דורך הײליק פֿלײש דאָס אָפּגעטאָן װערן פֿון דיר? אַז בײַ דײַן שלעכטיקײט, דענצמאָל פֿרײסטו זיך. 16 אַ צװײַגהאַפֿטיקער אײלבערטבױם, שײן מיט פֿרוכט פֿײַנע, האָט גאָט גערופֿן דײַן נאָמען; אָבער מיט גרױס ליאַרעמגעפּילדער האָט ער אָנגעצונדן אַ פֿײַער דערױף, און זײַנע צװײַגן װעלן צעשטער װערן. 17 װאָרום גאָט פֿון צבָאוֹת, װאָס האָט דיך געפֿלאַנצט, האָט אָנגעזאָגט שלעכטס אױף דיר, פֿונװ עגן דער שלעכטיקײט פֿון דעם הױז פֿון ישׂראל און דעם הױז פֿון יהודה, װאָס זײ האָבן בײַ זיך געטאָן, מיך צו דערצערענען מיט רײַכערן צו בעַל. 18 און גאָט האָט מיך געלאָזט װיסן, און איך װײס; דענצמאָל האָסטו מיר באַװיזן זײערע מעשׂים. 19 און איך בין געװען װי אַ שאָף אַ מילדע, װאָס װערט צו דער שכֵטה געפֿירט; און איך האָב ניט געװוּסט אַז זײ טראַכטן אױף מיר טראַכטונגען: ״לאָמיר אומברענגען דעם בױם מיט זײַן פֿרוכט, י און אים פֿאַרשנײַדן פֿון לאַנד פֿון די לעבעדיקע, אַז זײַן נאָמען זאָל מער ניט געדאַכט װערן״. 20 און דו גאָט פֿון צבָאוֹת װאָס משפּטסט גערעכט, װאָס פּרוּװסט די נירון און דאָס האַרץ, לאָמיך זען דײַן נקמה אױף זײ, װאָרום צו דיר האָב איך אַנטפּלעקט מײַן קריג. 21 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט אױף די לײַט פֿון עַנָתוֹת װאָס זוכן דײַן לעבן, אַזױ צו זאָגן: זאָלסט ניט נבֿיאות זאָגן אין נאָמען פֿון גאָט, כּדי זאָלסט ניט שטאַרבן פֿון אונדזער האַנט; 22 דרום האָט גאָט פֿון צבָאוֹת אַזױ געזאָגט: זע, איך רעכן זיך אָפּ מיט זײ; די יונגעלײַט װעלן שטאַרבן פֿון שװערד, זײערע זין און זײערע טעכטער װעלן שטאַרבן פֿון הונגער. 23 און קײן איבערבלײַב פֿעט ניט זײַן פֿון זײ, װאָרום איך ברענג אַן אומגליק אױף די לײַט פֿון עַנָתוֹת, דאָס יאָר פֿון זײער רעכנשאַפֿט.
עברית
1 הַדָּבָר֙ אֲשֶׁ֣ר הָיָ֣ה אֶֽל־יִרְמְיָ֔הוּ מֵאֵ֥ת יְהוָ֖ה לֵאמֹֽר׃ 2 שִׁמְע֕וּ אֶת־דִּבְרֵ֖י הַבְּרִ֣ית הַזֹּ֑את וְדִבַּרְתָּם֙ אֶל־אִ֣ישׁ יְהוּדָ֔ה וְעַל־יֹשְׁבֵ֖י יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 3 וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵיהֶ֔ם כֹּֽה־אָמַ֥ר יְהוָ֖ה אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל אָר֣וּר הָאִ֔ישׁ אֲשֶׁר֙ לֹ֣א יִשְׁמַ֔ע אֶת־דִּבְרֵ֖י הַבְּרִ֥ית הַזֹּֽאת׃ 4 אֲשֶׁ֣ר צִוִּ֣יתִי אֶת־אֲבֽוֹתֵיכֶ֡ם בְּי֣וֹם הוֹצִיאִֽי־אוֹתָ֣ם מֵאֶֽרֶץ־מִצְרַיִם֩ מִכּ֨וּר הַבַּרְזֶ֜ל לֵאמֹ֗ר שִׁמְע֤וּ בְקוֹלִי֙ וַעֲשִׂיתֶ֣ם אוֹתָ֔ם כְּכֹ֥ל אֲשֶׁר־אֲצַוֶּ֖ה אֶתְכֶ֑ם וִהְיִ֤יתֶם לִי֙ לְעָ֔ם וְאָ֣נֹכִ֔י אֶהְיֶ֥ה לָכֶ֖ם לֵאלֹהִֽים׃ 5 לְמַעַן֩ הָקִ֨ים אֶת־הַשְּׁבוּעָ֜ה אֲשֶׁר־נִשְׁבַּ֣עְתִּי לַאֲבֽוֹתֵיכֶ֗ם לָתֵ֤ת לָהֶם֙ אֶ֣רֶץ זָבַ֥ת חָלָ֛ב וּדְבַ֖שׁ כַּיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה וָאַ֥עַן וָאֹמַ֖ר אָמֵ֥ן יְהוָֽה׃   ס 6 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֵלַ֔י קְרָ֨א אֶת־כָּל־הַדְּבָרִ֤ים הָאֵ֙לֶּה֙ בְּעָרֵ֣י יְהוּדָ֔ה וּבְחֻצ֥וֹת יְרוּשָׁלַ֖͏ִם לֵאמֹ֑ר שִׁמְע֗וּ אֶת־דִּבְרֵי֙ הַבְּרִ֣ית הַזֹּ֔את וַעֲשִׂיתֶ֖ם אוֹתָֽם׃ 7 כִּי֩ הָעֵ֨ד הַעִדֹ֜תִי בַּאֲבֽוֹתֵיכֶ֗ם בְּיוֹם֩ הַעֲלוֹתִ֨י אוֹתָ֜ם מֵאֶ֤רֶץ מִצְרַ֙יִם֙ וְעַד־הַיּ֣וֹם הַזֶּ֔ה הַשְׁכֵּ֥ם וְהָעֵ֖ד לֵאמֹ֑ר שִׁמְע֖וּ בְּקוֹלִֽי׃ 8 וְלֹ֤א שָֽׁמְעוּ֙ וְלֹֽא־הִטּ֣וּ אֶת־אָזְנָ֔ם וַיֵּ֣לְכ֔וּ אִ֕ישׁ בִּשְׁרִיר֖וּת לִבָּ֣ם הָרָ֑ע וָאָבִ֨יא עֲלֵיהֶ֜ם אֶֽת־כָּל־דִּבְרֵ֧י הַבְּרִית־הַזֹּ֛את אֲשֶׁר־צִוִּ֥יתִי לַעֲשׂ֖וֹת וְלֹ֥א עָשֽׂוּ׃   ס 9 וַיֹּ֥אמֶר יְהוָ֖ה אֵלָ֑י נִֽמְצָא־קֶ֙שֶׁר֙ בְּאִ֣ישׁ יְהוּדָ֔ה וּבְיֹשְׁבֵ֖י יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 10 שָׁ֩בוּ֩ עַל־עֲוֺנֹ֨ת אֲבוֹתָ֜ם הָרִֽאשֹׁנִ֗ים אֲשֶׁ֤ר מֵֽאֲנוּ֙ לִשְׁמ֣וֹעַ אֶת־דְּבָרַ֔י וְהֵ֣מָּה הָלְכ֗וּ אַחֲרֵ֛י אֱלֹהִ֥ים אֲחֵרִ֖ים לְעָבְדָ֑ם הֵפֵ֤רוּ בֵֽית־יִשְׂרָאֵל֙ וּבֵ֣ית יְהוּדָ֔ה אֶת־בְּרִיתִ֕י אֲשֶׁ֥ר כָּרַ֖תִּי אֶת־אֲבוֹתָֽם׃   ס 11 לָכֵ֗ן כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הִנְנִ֨י מֵבִ֤יא אֲלֵיהֶם֙ רָעָ֔ה אֲשֶׁ֥ר לֹֽא־יוּכְל֖וּ לָצֵ֣את מִמֶּ֑נָּה וְזָעֲק֣וּ אֵלַ֔י וְלֹ֥א אֶשְׁמַ֖ע אֲלֵיהֶֽם׃ 12 וְהָֽלְכ֞וּ עָרֵ֣י יְהוּדָ֗ה וְיֹשְׁבֵי֙ יְר֣וּשָׁלִַ֔ם וְזָֽעֲקוּ֙ אֶל־הָ֣אֱלֹהִ֔ים אֲשֶׁ֛ר הֵ֥ם מְקַטְּרִ֖ים לָהֶ֑ם וְהוֹשֵׁ֛עַ לֹֽא־יוֹשִׁ֥יעוּ לָהֶ֖ם בְּעֵ֥ת רָעָתָֽם׃ 13 כִּ֚י מִסְפַּ֣ר עָרֶ֔יךָ הָי֥וּ אֱלֹהֶ֖יךָ יְהוּדָ֑ה וּמִסְפַּ֞ר חֻצ֣וֹת יְרוּשָׁלִַ֗ם שַׂמְתֶּ֤ם מִזְבְּחוֹת֙ לַבֹּ֔שֶׁת מִזְבְּח֖וֹת לְקַטֵּ֥ר לַבָּֽעַל׃   ס 14 וְאַתָּ֗ה אַל־תִּתְפַּלֵּל֙ בְּעַד־הָעָ֣ם הַזֶּ֔ה וְאַל־תִּשָּׂ֥א בַעֲדָ֖ם רִנָּ֣ה וּתְפִלָּ֑ה כִּ֣י אֵינֶ֣נִּי שֹׁמֵ֗עַ בְּעֵ֛ת קָרְאָ֥ם אֵלַ֖י בְּעַ֥ד רָעָתָֽם׃   ס 15 מֶ֣ה לִֽידִידִ֞י בְּבֵיתִ֗י עֲשׂוֹתָ֤הּ הַֽמְזִמָּ֙תָה֙ הָֽרַבִּ֔ים וּבְשַׂר־קֹ֖דֶשׁ יַעַבְר֣וּ מֵֽעָלָ֑יִךְ כִּ֥י רָעָתֵ֖כִי אָ֥ז תַּעֲלֹֽזִי׃ 16 זַ֤יִת רַֽעֲנָן֙ יְפֵ֣ה פְרִי־תֹ֔אַר קָרָ֥א יְהוָ֖ה שְׁמֵ֑ךְ לְק֣וֹל הֲמוּלָּ֣ה גְדֹלָ֗ה הִצִּ֥ית אֵשׁ֙ עָלֶ֔יהָ וְרָע֖וּ דָּלִיּוֹתָֽיו׃ 17 וַיהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ הַנּוֹטֵ֣עַ אוֹתָ֔ךְ דִּבֶּ֥ר עָלַ֖יִךְ רָעָ֑ה בִּ֠גְלַל רָעַ֨ת בֵּֽית־יִשְׂרָאֵ֜ל וּבֵ֣ית יְהוּדָ֗ה אֲשֶׁ֨ר עָשׂ֥וּ לָהֶ֛ם לְהַכְעִסֵ֖נִי לְקַטֵּ֥ר לַבָּֽעַל׃   ס 18 וַֽיהוָ֥ה הֽוֹדִיעַ֖נִי וָֽאֵדָ֑עָה אָ֖ז הִרְאִיתַ֥נִי מַעַלְלֵיהֶֽם׃ 19 וַאֲנִ֕י כְּכֶ֥בֶשׂ אַלּ֖וּף יוּבַ֣ל לִטְב֑וֹחַ וְלֹֽא־יָדַ֜עְתִּי כִּֽי־עָלַ֣י חָשְׁב֣וּ מַחֲשָׁב֗וֹת נַשְׁחִ֨יתָה עֵ֤ץ בְּלַחְמוֹ֙ וְנִכְרְתֶ֙נּוּ֙ מֵאֶ֣רֶץ חַיִּ֔ים וּשְׁמ֖וֹ לֹֽא־יִזָּכֵ֥ר עֽוֹד׃ 20 וַֽיהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ שֹׁפֵ֣ט צֶ֔דֶק בֹּחֵ֥ן כְּלָי֖וֹת וָלֵ֑ב אֶרְאֶ֤ה נִקְמָֽתְךָ֙ מֵהֶ֔ם כִּ֥י אֵלֶ֖יךָ גִּלִּ֥יתִי אֶת־רִיבִֽי׃   ס 21 לָכֵ֗ן כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ עַל־אַנְשֵׁ֣י עֲנָת֔וֹת הַֽמְבַקְשִׁ֥ים אֶֽת־נַפְשְׁךָ֖ לֵאמֹ֑ר לֹ֤א תִנָּבֵא֙ בְּשֵׁ֣ם יְהוָ֔ה וְלֹ֥א תָמ֖וּת בְּיָדֵֽנוּ׃   ס 22 לָכֵ֗ן כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת הִנְנִ֥י פֹקֵ֖ד עֲלֵיהֶ֑ם הַבַּֽחוּרִים֙ יָמֻ֣תוּ בַחֶ֔רֶב בְּנֵיהֶם֙ וּבְנ֣וֹתֵיהֶ֔ם יָמֻ֖תוּ בָּרָעָֽב׃ 23 וּשְׁאֵרִ֕ית לֹ֥א תִֽהְיֶ֖ה לָהֶ֑ם כִּֽי־אָבִ֥יא רָעָ֛ה אֶל־אַנְשֵׁ֥י עֲנָת֖וֹת שְׁנַ֥ת פְּקֻדָּתָֽם׃   ס