Yiddish
Hebrew
אידיש
1 די װערטער פֿון יִרמיָהו דעם זון פֿון חִלקִיָהון, פֿון די כֹּהנים װאָס אין עַנָתוֹת אין לאַנד בנימין, 2 װאָס דאָס װאָרט פֿון גאָט איז צו אים געװען אין די טעג פֿון יֹאשִיָהו, דעם זון פֿון אָמוֹנען, דעם מלך פֿון יהודה, אין דרײַצנטן יאָר פֿון זײַן מלוכה, 3 און איז אױך געװען אין די טעג פֿון יהוֹיָקים דעם זון פֿון יֹאשִיָהון, דעם מלך פֿון יהודה, ביזן סָוף פֿון עלפֿטן יאָר פֿון צִדקִיָהו דעם זון פֿון יֹאשִיָהון, דעם מלך פֿון יהודה, ביז דעם גלות פֿון ירושָלַיִם אין פֿינפֿטן חוֹדש. 4 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 5 אײדער איך האָב דיך אין מוטערלײַב געפֿורעמט, האָב איך דיר דערקענט, און אײדער דו ביסט פֿון טראַכט אַרױס, האָב איך דיך געהײליקט; אַ נבֿיא פֿאַר די פֿעלקער האָב איך דיך געמאַכט. 6 האָב איך געזאָגט: װײ, גאָט דו האַר, איך קען דאָך ניט רעדן, װאָרום איך בין אַ ייִנגל.
7 האָט גאָט צו מיר געזאָגט: זאָלסט ניט זאָגן: איך בין אַ ייִנגל, נײַערט אומעטום װוּ איך װעל דיך שיקן זאָלסטו גײן, און אַלץ װאָס איך װעל דיר באַפֿעלן זאָלסטו רעדן. 8 זאָלסט ניט מוֹרא האָבן פֿאַר זײ, װאָרום איך בין מיט דיר, דיך מציל צו זײַן, זאָגט גאָט. 9 און גאָט האָט אױסגעשטרעקט זײַן האַנט און צוגערירט, צו מײַן מױל, און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: אָט האָב איך געגעבן מײַנע װערטער אין דײַן מױל; 10 זע, איך, האָב דיך געשטעלט הײַנטיקן טאָג איבער די פֿעלקער און איבער די קיניגרײַכן, אױסצורײַסן און אײַנצוּװאַרפֿן, און אונטערצוברענגען און צו צעשטערן; צו בױען און צו פֿלאַנצן.
11 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: װאָס זעסטו, יִרמיָהו? האָב איך געזאָגט: אַ מאַנדלשטאָק זע איך. 12 האָט גאָט צו מיר געזאָגט: האָסט װױל געזען, װאָרום איך פּאַס-אױף אױף מײַן װאָרט עס צו טאָן.
13 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר אַ צװײט מאָל, אַזױ צו זאָגן: װאָס זעסטו? האָב איך געזאָגט: אַ זודיקן טאָפּ זע איך, און זײַן פֿאָדערזײַט איז קעגן צפֿון. 14 האָט גאָט צו מיר געזאָגט: פֿון צפֿון װעט אױסברעכן דאָך בײז אױף אַלע באַװױנער פֿון לאַנד. 15 װאָרום זע, איך רוף צו אַלע משפּחות פֿון די קיניגרײַכן צו צפֿון, זאָגט גאָט, און זײ װעלן קומען, און װעלן שטעלן איטלעכער זײַן טראָן בײַם אײַנגאַנג פֿון די טױערן פֿו ירושָלַיִם, און קעגן אַלע אירע מױערן רונד אַרום, און קעגן אַלע שטעט פֿון יהודה. 16 און איך װעל זײ אַרױסזאָגן מײַן משפּט פֿאַר אַל זײער שלעכטיקײט, װאָס זײ האָבן מיך פֿאַרלאָזן, און גערײכערט צו פֿרעמדע געטער, און זיך געבוקט צו די װערק פֿון זײערע הענט. 17 און דו זאָלסט אָנגורטן דײַנע לענדן, און זאָלסט אױפֿשטײן און רעדן צו זײ אַלץ װאָס איך װעל דיר באַפֿעלן; זאָלסט זיך ניט שרעקן פֿאַר זײ, כּדי איך זאָל דיך ניט דערשרעקן פֿאַר זײ. 18 װאָרום זע, איך האָב דיך הײַנט געמאַכט פֿאַר אַ באַפֿעסטיקטער שטאָט, און פֿאַר אַן אײַזערנעם זײַל, און פֿאַר קופּערנע מױערן אַקעגן גאַנצן לאַנד, קעגן די מלכים פֿון יהודה, קעגן אירע האַרן, קעגן אירע כֹּהנים, און קעגן דעם פֿאָלק פֿון לאַנד. 19 און זײ װעלן מלחמה האַלטן אַקעגן דיר, און װעלן דיך ניט בײַקומען, װאָרום איך בין מיט דיר, זאָגט גאָט, דיך מציל צו זײַן.
עברית
1 דִּבְרֵ֥י יִרְמְיָ֖הוּ בֶּן־חִלְקִיָּ֑הוּ מִן־הַכֹּֽהֲנִים֙ אֲשֶׁ֣ר בַּעֲנָת֔וֹת בְּאֶ֖רֶץ בִּנְיָמִֽן׃ 2 אֲשֶׁ֨ר הָיָ֤ה דְבַר־יְהוָה֙ אֵלָ֔יו בִּימֵ֛י יֹאשִׁיָּ֥הוּ בֶן־אָמ֖וֹן מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֑ה בִּשְׁלֹשׁ־עֶשְׂרֵ֥ה שָׁנָ֖ה לְמָלְכֽוֹ׃ 3 וַיְהִ֗י בִּימֵ֨י יְהוֹיָקִ֤ים בֶּן־יֹאשִׁיָּ֙הוּ֙ מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֔ה עַד־תֹּם֙ עַשְׁתֵּ֣י עֶשְׂרֵ֣ה שָׁנָ֔ה לְצִדְקִיָּ֥הוּ בֶן־יֹאשִׁיָּ֖הוּ מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֑ה עַד־גְּל֥וֹת יְרוּשָׁלַ֖͏ִם בַּחֹ֥דֶשׁ הַחֲמִישִֽׁי׃   ס 4 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 5 בְּטֶ֨רֶם אצורך בַבֶּ֙טֶן֙ יְדַעְתִּ֔יךָ וּבְטֶ֛רֶם תֵּצֵ֥א מֵרֶ֖חֶם הִקְדַּשְׁתִּ֑יךָ נָבִ֥יא לַגּוֹיִ֖ם נְתַתִּֽיךָ׃ 6 וָאֹמַ֗ר אֲהָהּ֙ אֲדֹנָ֣י יְהֹוִ֔ה הִנֵּ֥ה לֹא־יָדַ֖עְתִּי דַּבֵּ֑ר כִּי־נַ֖עַר אָנֹֽכִי׃   פ
7 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֵלַ֔י אַל־תֹּאמַ֖ר נַ֣עַר אָנֹ֑כִי כִּ֠י עַֽל־כָּל־אֲשֶׁ֤ר אֽ͏ֶשְׁלָחֲךָ֙ תֵּלֵ֔ךְ וְאֵ֛ת כָּל־אֲשֶׁ֥ר אֲצַוְּךָ֖ תְּדַבֵּֽר׃ 8 אַל־תִּירָ֖א מִפְּנֵיהֶ֑ם כִּֽי־אִתְּךָ֥ אֲנִ֛י לְהַצִּלֶ֖ךָ נְאֻם־יְהוָֽה׃ 9 וַיִּשְׁלַ֤ח יְהוָה֙ אֶת־יָד֔וֹ וַיַּגַּ֖ע עַל־פִּ֑י וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֵלַ֔י הִנֵּ֛ה נָתַ֥תִּי דְבָרַ֖י בְּפִֽיךָ׃ 10 רְאֵ֞ה הִפְקַדְתִּ֣יךָ הַיּ֣וֹם הַזֶּ֗ה עַל־הַגּוֹיִם֙ וְעַל־הַמַּמְלָכ֔וֹת לִנְת֥וֹשׁ וְלִנְת֖וֹץ וּלְהַאֲבִ֣יד וְלַהֲר֑וֹס לִבְנ֖וֹת וְלִנְטֽוֹעַ׃   פ
11 וַיְהִ֤י דְבַר־יְהוָה֙ אֵלַ֣י לֵאמֹ֔ר מָה־אַתָּ֥ה רֹאֶ֖ה יִרְמְיָ֑הוּ וָאֹמַ֕ר מַקֵּ֥ל שָׁקֵ֖ד אֲנִ֥י רֹאֶֽה׃ 12 וַיֹּ֧אמֶר יְהוָ֛ה אֵלַ֖י הֵיטַ֣בְתָּ לִרְא֑וֹת כִּֽי־שֹׁקֵ֥ד אֲנִ֛י עַל־דְּבָרִ֖י לַעֲשֹׂתֽוֹ׃   פ
13 וַיְהִ֨י דְבַר־יְהוָ֤ה אֵלַי֙ שֵׁנִ֣ית לֵאמֹ֔ר מָ֥ה אַתָּ֖ה רֹאֶ֑ה וָאֹמַ֗ר סִ֤יר נָפ֙וּחַ֙ אֲנִ֣י רֹאֶ֔ה וּפָנָ֖יו מִפְּנֵ֥י צָפֽוֹנָה׃ 14 וַיֹּ֥אמֶר יְהוָ֖ה אֵלָ֑י מִצָּפוֹן֙ תִּפָּתַ֣ח הָרָעָ֔ה עַ֥ל כָּל־יֹשְׁבֵ֖י הָאָֽרֶץ׃ 15 כִּ֣י הִנְנִ֣י קֹרֵ֗א לְכָֽל־מִשְׁפְּח֛וֹת מַמְלְכ֥וֹת צָפ֖וֹנָה נְאֻם־יְהוָ֑ה וּבָ֡אוּ וְֽנָתְנוּ֩ אִ֨ישׁ כִּסְא֜וֹ פֶּ֣תַח שַׁעֲרֵ֣י יְרוּשָׁלִַ֗ם וְעַ֤ל כָּל־חוֹמֹתֶ֙יהָ֙ סָבִ֔יב וְעַ֖ל כָּל־עָרֵ֥י יְהוּדָֽה׃ 16 וְדִבַּרְתִּ֤י מִשְׁפָּטַי֙ אוֹתָ֔ם עַ֖ל כָּל־רָעָתָ֑ם אֲשֶׁ֣ר עֲזָב֗וּנִי וַֽיְקַטְּרוּ֙ לֵאלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים וַיִּֽשְׁתַּחֲו֖וּ לְמַעֲשֵׂ֥י יְדֵיהֶֽם׃ 17 וְאַתָּה֙ תֶּאְזֹ֣ר מָתְנֶ֔יךָ וְקַמְתָּ֙ וְדִבַּרְתָּ֣ אֲלֵיהֶ֔ם אֵ֛ת כָּל־אֲשֶׁ֥ר אָנֹכִ֖י אֲצַוֶּ֑ךָּ אַל־תֵּחַת֙ מִפְּנֵיהֶ֔ם פֶּֽן־אֲחִתְּךָ֖ לִפְנֵיהֶֽם׃ 18 וַאֲנִ֞י הִנֵּ֧ה נְתַתִּ֣יךָ הַיּ֗וֹם לְעִ֨יר מִבְצָ֜ר וּלְעַמּ֥וּד בַּרְזֶ֛ל וּלְחֹמ֥וֹת נְחֹ֖שֶׁת עַל־כָּל־הָאָ֑רֶץ לְמַלְכֵ֤י יְהוּדָה֙ לְשָׂרֶ֔יהָ לְכֹהֲנֶ֖יהָ וּלְעַ֥ם הָאָֽרֶץ׃ 19 וְנִלְחֲמ֥וּ אֵלֶ֖יךָ וְלֹא־י֣וּכְלוּ לָ֑ךְ כִּֽי־אִתְּךָ֥ אֲנִ֛י נְאֻם־יְהוָ֖ה לְהַצִּילֶֽךָ׃   פ