Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דאָס פֿאָלק װאָס איז געגאַנגען אין פֿינצטערניש, האָט דערזען אַ גרױס ליכטיקײט; די װאָס זײַנען געזעסן אין לאַנד פֿון טױטשאָטן, אױף זײ האָט אַ ליכטיקײט געשײַנט. 2 האָסט געמערט דאָס פֿאָלק, האָסט געגרײסט זײַן פֿרײד; זײ פֿרײען זיך פֿאַר דיר, װי די פֿרײד בײַם שניט, װי מען קװעלט װען מע טײלט זיך מיט רױב. 3 װאָרום דעם יאָך פֿון זײַן לאַסט, און דעם שטאַנג פֿון זײַן נאַקן, די רוט פֿון זײַן דריקער, האָסטו צעבראָכן װי אין טאָג פֿון מדין. 4 װאָרום יעטװעדער שוך װאָס האָט געשאַרט מיט רַעש, און יעטװעדער מאַנטל געװעלגערט אין בלוט, װעט זײַן צו בראַנד, אַ שפּײַז פֿאַרן פֿײַער. 5 װאָרום אַ קינד איז אונדז געבאָרן געװאָרן, אַ זון איז אונדז געגעבן געװאָרן, און די הערשאַפֿט איז אױף זײַן אַקסל; און מע רופֿט זײַן נאָמען: פֶּלֶא-יועץ-אֵל-גִבוראַבֿי-עד-שַׂר-שלום; 6 צו מערן די הערשאַפֿט, און צו שלום אָן שיעור, אױף דעם טראָן פֿון דוד, און אױף זײַן מלוכה; זי צו פֿעסטיקן און זי אונטערצולענעןמיט רעכט און גערעכטיקײט, פֿון אַצונד און ביז אײביק; דאָס אָננעמען זיך פֿון גאָט פֿון צבֿאות טוט דאָס דאָזיקע. 7 גאָט האָט אַ װאָרט געשיקט אין יעקבֿ, און עס איז געפֿאַלן אין ישׂראל. 8 און װיסן װעט דאָס גאַנצע פֿאָלק, אפֿרים און דער באַװױנער פֿון שומרון, װאָס זאָגט מיט גאװה און מיט גדלות פֿון האַרצן: 9 ציגל זײַנען אײַנגעפֿאַלן, און געהאַקטע שטײנער װעלן מיר בױען; װילדע פֿײַגנבײמער זײַנען אָפּגעהאַקט געװאָרן, און מיט צעדערן װעלן מיר זײ פֿאַרבײַטען. 10 דרום דערהײבט גאָט די פֿײַנט פֿון רצין אױף אים, און זײַנע שׂונאים װעט ער אָנרײצן; 11 ארם פֿון פֿאָרנט, און פּלִשתּים פֿון הינטן; און זײ עסן ישׂראל מיטן גאַנצן מױל. בײַ אַלעם דעם איז ניט אָפּגעגאַנגען זײַן כּעס, און זײַן האַנט איז נאָך אױסגעשטרעקט. 12 אָבער דאָס פֿאָלק קערט זיך ניט צו זײַן שלעגער, און גאָט פֿון צבֿאות זוכן זײ ניט. 13 און גאָט פֿאַרשנײַדט פֿון ישׂראל קאָפּ און עק, טײטלצװײַג און טײַכריטל, אין אײן טאָג. 14 דער זקן און דער אָנגעזעענער, דאָס איז דער קאָפּ, און דער נבֿיא װאָס לערנט ליגן, דאָס איז דער עק. 15 און די פֿירער פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק זײַנען פֿאַרפֿירער, און זײערע געפֿירטע זײַנען צעמישט. 16 דרום פֿרײט זיך ניט גאָט מיט זײַנע יונגע לײַט, און זײַנע יתומים און אלמנות דערבאַרימט ער ניט; װאָרום איטלעכער איז זינדיק און טוט שלעכטס, און איטלעך מױל רעדט שענדלעכקײט. בײַ אַלעם דעם איז ניט אָפּגעגאַנגען זײַן כּעס, און זײַן האַנט איז נאָך אױסגעשטרעקט. 17 װאָרום די שלעכטיקײט ברענט װי אַ פֿײַער, זי פֿאַרצערט דערנער און װילדגעװעקס, און צינדט די געצװײַגן פֿון װאַלד, ביז זײ קנױלן זיך אין זײַלן פֿון רױך. 18 דורך דעם צאָרן פֿון גאָט פֿון צבֿאותאיז צעפֿלאַקערט דאָס לאַנד, און דאָס פֿאָלק איז װי שפּײַז פֿאַרן פֿײַער; זײ דערבאַרימען זיך ניט קײנער אױף זײַן ברודער, 19 און מע רײַסט רעכטס, און בלײַבט הונגעריק, און מע עסט לינקס, און װערט ניט זאַט; זײ עסן איטלעכער דאָס פֿלײש פֿון זײַן אָרעם: 20 מנשה אֶפֿרַיִמען, און אפֿרַיִם מנשהן, זײ אין אײנעם אױף יהוּדה. בײַ אַלעם דעם איז ניט אָפּגעגאַנגען זײַן כּעס, און זײַן האַנט איז נאָך אױסגעשטרעקט.
עברית
1 הָעָם֙ הַהֹלְכִ֣ים בַּחֹ֔שֶׁךְ רָא֖וּ א֣וֹר גָּד֑וֹל יֹשְׁבֵי֙ בְּאֶ֣רֶץ צַלְמָ֔וֶת א֖וֹר נָגַ֥הּ עֲלֵיהֶֽם׃ 2 הִרְבִּ֣יתָ הַגּ֔וֹי לא הִגְדַּ֣לְתָּ הַשִּׂמְחָ֑ה שָׂמְח֤וּ לְפָנֶ֙יךָ֙ כְּשִׂמְחַ֣ת בַּקָּצִ֔יר כַּאֲשֶׁ֥ר יָגִ֖ילוּ בְּחַלְּקָ֥ם שָׁלָֽל׃ 3 כִּ֣י אֶת־עֹ֣ל סֻבֳּל֗וֹ וְאֵת֙ מַטֵּ֣ה שִׁכְמ֔וֹ שֵׁ֖בֶט הַנֹּגֵ֣שׂ בּ֑וֹ הַחִתֹּ֖תָ כְּי֥וֹם מִדְיָֽן׃ 4 כִּ֤י כָל־סְאוֹן֙ סֹאֵ֣ן בְּרַ֔עַשׁ וְשִׂמְלָ֖ה מְגוֹלָלָ֣ה בְדָמִ֑ים וְהָיְתָ֥ה לִשְׂרֵפָ֖ה מַאֲכֹ֥לֶת אֵֽשׁ׃ 5 כִּי־יֶ֣לֶד יֻלַּד־לָ֗נוּ בֵּ֚ן נִתַּן־לָ֔נוּ וַתְּהִ֥י הַמִּשְׂרָ֖ה עַל־שִׁכְמ֑וֹ וַיִּקְרָ֨א שְׁמ֜וֹ פֶּ֠לֶא יוֹעֵץ֙ אֵ֣ל גִּבּ֔וֹר אֲבִיעַ֖ד שַׂר־שָׁלֽוֹם׃ 6 לםרבה הַמִּשְׂרָ֜ה וּלְשָׁל֣וֹם אֵֽין־קֵ֗ץ עַל־כִּסֵּ֤א דָוִד֙ וְעַל־מַמְלַכְתּ֔וֹ לְהָכִ֤ין אֹתָהּ֙ וּֽלְסַעֲדָ֔הּ בְּמִשְׁפָּ֖ט וּבִצְדָקָ֑ה מֵעַתָּה֙ וְעַד־עוֹלָ֔ם קִנְאַ֛ת יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת תַּעֲשֶׂה־זֹּֽאת׃   ס 7 דָּבָ֛ר שָׁלַ֥ח אֲדֹנָ֖י בְּיַעֲקֹ֑ב וְנָפַ֖ל בְּיִשְׂרָאֵֽל׃ 8 וְיָדְעוּ֙ הָעָ֣ם כֻּלּ֔וֹ אֶפְרַ֖יִם וְיוֹשֵׁ֣ב שֹׁמְר֑וֹן בְּגַאֲוָ֛ה וּבְגֹ֥דֶל לֵבָ֖ב לֵאמֹֽר׃ 9 לְבֵנִ֥ים נָפָ֖לוּ וְגָזִ֣ית נִבְנֶ֑ה שִׁקְמִ֣ים גֻּדָּ֔עוּ וַאֲרָזִ֖ים נַחֲלִֽיף׃ 10 וַיְשַׂגֵּ֧ב יְהוָ֛ה אֶת־צָרֵ֥י רְצִ֖ין עָלָ֑יו וְאֶת־אֹיְבָ֖יו יְסַכְסֵֽךְ׃ 11 אֲרָ֣ם מִקֶּ֗דֶם וּפְלִשְׁתִּים֙ מֵֽאָח֔וֹר וַיֹּאכְל֥וּ אֶת־יִשְׂרָאֵ֖ל בְּכָל־פֶּ֑ה בְּכָל־זֹאת֙ לֹא־שָׁ֣ב אַפּ֔וֹ וְע֖וֹד יָד֥וֹ נְטוּיָֽה׃ 12 וְהָעָ֥ם לֹא־שָׁ֖ב עַד־הַמַּכֵּ֑הוּ וְאֶת־יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת לֹ֥א דָרָֽשׁוּ׃   ס 13 וַיַּכְרֵ֨ת יְהוָ֜ה מִיִּשְׂרָאֵ֗ל רֹ֧אשׁ וְזָנָ֛ב כִּפָּ֥ה וְאַגְמ֖וֹן י֥וֹם אֶחָֽד׃ 14 זָקֵ֥ן וּנְשׂוּא־פָנִ֖ים ה֣וּא הָרֹ֑אשׁ וְנָבִ֥יא מֽוֹרֶה־שֶּׁ֖קֶר ה֥וּא הַזָּנָֽב׃ 15 וַיִּֽהְי֛וּ מְאַשְּׁרֵ֥י הָֽעָם־הַזֶּ֖ה מַתְעִ֑ים וּמְאֻשָּׁרָ֖יו מְבֻלָּעִֽים׃ 16 עַל־כֵּ֨ן עַל־בַּחוּרָ֜יו לֹֽא־יִשְׂמַ֣ח אֲדֹנָ֗י וְאֶת־יְתֹמָ֤יו וְאֶת־אַלְמְנֹתָיו֙ לֹ֣א יְרַחֵ֔ם כִּ֤י כֻלּוֹ֙ חָנֵ֣ף וּמֵרַ֔ע וְכָל־פֶּ֖ה דֹּבֵ֣ר נְבָלָ֑ה בְּכָל־זֹאת֙ לֹא־שָׁ֣ב אַפּ֔וֹ וְע֖וֹד יָד֥וֹ נְטוּיָֽה׃ 17 כִּֽי־בָעֲרָ֤ה כָאֵשׁ֙ רִשְׁעָ֔ה שָׁמִ֥יר וָשַׁ֖יִת תֹּאכֵ֑ל וַתִּצַּת֙ בְּסִֽבְכֵ֣י הַיַּ֔עַר וַיִּֽתְאַבְּכ֖וּ גֵּא֥וּת עָשָֽׁן׃ 18 בְּעֶבְרַ֛ת יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת נֶעְתַּ֣ם אָ֑רֶץ וַיְהִ֤י הָעָם֙ כְּמַאֲכֹ֣לֶת אֵ֔שׁ אִ֥ישׁ אֶל־אָחִ֖יו לֹ֥א יַחְמֹֽלוּ׃ 19 וַיִּגְזֹ֤ר עַל־יָמִין֙ וְרָעֵ֔ב וַיֹּ֥אכַל עַל־שְׂמֹ֖אול וְלֹ֣א שָׂבֵ֑עוּ אִ֥ישׁ בְּשַׂר־זְרֹע֖וֹ יֹאכֵֽלוּ׃ 20 מְנַשֶּׁ֣ה אֶת־אֶפְרַ֗יִם וְאֶפְרַ֙יִם֙ אֶת־מְנַשֶּׁ֔ה יַחְדָּ֥ו הֵ֖מָּה עַל־יְהוּדָ֑ה בְּכָל־זֹאת֙ לֹא־שָׁ֣ב אַפּ֔וֹ וְע֖וֹד יָד֥וֹ נְטוּיָֽה׃   ס