אידיש
1
און עס איז געװען אין די טעג פֿון אָחָז דעם זון פֿון יוֹתָם דעם זון פֿון עוּזִיָהון, דעם מלך פֿון יהוּדה, איז רצין דער מלך פֿון ארם, און פֶּקַח דער זון פֿון רמַליָהון, דער מלך פֿון ישׂראל, אַרױפֿגעגאַנגען אױף ירושלים, אין מלחמה אױף איר, אָבער זײ האָבן זי ניט געקענט בײַקומען.
2
און עס איז אָנגעזאָגט געװאָרן אין הױז פֿון דוד, אַזױ צו זאָגן: ארם לאַגערט אין אײנעם מיט אפֿרים. און זײַן האַרץ און דאָס האַרץ פֿון זײַן פֿאָלק האָט זיך געטרײסלט, אַזױ װי עס טרײסלען זיך די בײמער פֿון װאַלד פֿאַרן װינט.
3
האָט גאָט געזאָגט צו ישַעיָהון: גײ אַקאָרשט אַרױס אַנטקעגן אָחָזן, דו און דײַן זון שאָר-יָשובֿ, בײַם ברעג גראָבן פֿון דעם אױבערשטן טײַך, אױף דעם װעג פֿון װעשערפֿעלד,
4
און זאָלסט זאָגן צו אים: זײַ געזעצט און רויִק, זאָלסט ניט מורא האָבן, און דײַן האַרץ זאָל ניט שלאַף װערן, פֿאַר די דאָזיקע צװײ רײכערדיקע עקן פֿײַערהעלצער; איבער דעם גרימצאָרן פֿון רצין און ארם, און דעם זון פֿון רמַליָהון.
5
װײַל ארם האָט באַראָטן אױף דיר בײז, אפֿרים און דער זון פֿון רמַליָהון, אַזױ צו זאָגן:
6
לאָמיר אַרױפֿגײן אױף יהוּדה און זי אײַנשרעקן, – און לאָמיר זי אײַנברעכן פֿאַר אונדז, און לאָמיר מאַכן פֿאַר אַ מלך אין אירדעם זון פֿון טָבֿאֵלן –
7
האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: עס װעט ניט באַשטײן, און װעט ניט געשען.
8
װאָרום דער קאָפּ פֿון ארם איז דמשׂק, און דער קאָפּ פֿון דמשׂק איז רצין; און אין נאָך פֿינף און זעכציק יאָרװעט אפֿרים צעבראָכן װערן פֿאַר אױס פֿאָלק.
9
און דער קאָפּ פֿון אפֿרים איז שומרון, און דער קאָפּ פֿון שומרון איז דער זון פֿון רמַליָהון. אַז איר װעט ניט גלױבן, װעט איר זיכער ניט בלײַבן.
10
און גאָט האָט װידער גערעדט צו אָחָזן, אַזױ צו זאָגן:
11
בעט דיר אַ צײכן פֿון יהוה דײַן גאָט; בעט פֿון דער טיפֿעניש, אָדער פֿון אױבן אין דער הײך.
12
האָט אָחָז געזאָגט: איך װעל ניט בעטן, און ניט פּרוּװן יהוה.
13
האָט ער געזאָגט: הערט אַקאָרשט, איר הױז פֿון דוד: איז אײַך װינציק מיד צו מאַכן מענטשן, אַז איר װילט אױך מײַן גאָט מיד מאַכן?
14
דרום װעט יהוה אַלײן אײַך געבן אַ צײכן: אָט װערט די יונגע פֿרױ טראָגעדיק, און זי געבערט אַ זון, און װעט רופֿן זײַן נאָמען עִמָנוּאֵל.
15
שמאַנט און האָניק װעט ער עסן, װען ער װעט װיסן פֿײַנט צו האָבן שלעכטס, און אױסצוקלײַבן גוטס. –
16
יאָ, נאָך אײדער דער ייִנגל װעט װיסן פֿײַנט צו האָבן שלעכטס, און אױסצוקלײַבן גוטס, װעט פֿאַרלאָזן װערן די ערד װאָס דו שרעקסט זיך פֿאַר אירע צװײ מלכים. –
17
גאָט װעט ברענגען אױף דיר, און אױף דײַן פֿאָלק, און אױף דײַן פֿאָטערס הױז, טעג װאָס זײַנען ניט געװען פֿון דעם טאָג װאָס אפֿרים האָט זיך אָפּגעקערט פֿון יהוּדה – דעם מלך פֿון אשור.
18
און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, װעט גאָט אַ שמוצער טאָן צו דער פֿליגװאָס אין עק טײַכן פֿון מצרַיִם, און צו דער בין װאָס אין לאַנד אשור.
19
און זײ װעלן קומען, און װעלן אַלע רועןאין די װיסטע טאָלן און אין די שפּאַלטן פֿון פֿעלדזן, און אין אַלע דערנער און אין אַלע װילדע בײמלעך.
20
אין יענעם טאָג װעט גאָט אָפּגאָלןמיט דעם גאָלמעסער געדונגען אױף יענער זײַט טײַך – מיט דעם מלך פֿון אשור, דעם קאָפּ און די האָר פֿון די פֿיס, און אױך די באָרד װעט עס אַראָפּנעמען.
21
און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, אַז אַ מאַן װעט אױפֿהאָדעװען אַ יונגע קו און צװײ שאָף,
22
איז, פֿון פֿיל מילך װאָס זײ װעלן געבן, װעט ער עסן שמאַנט; װאָרום שמאַנט און האָניק װעט עסןאיטלעכער װאָס איז געבליבן אין לאַנד.
23
און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, איז, איטלעכער אָרט װוּ עס זײַנען דאָטױזנט װײַנשטאָקן װערט טױזנט זילבערשטיק, װעט פֿאַר דערנער און פֿאַר װילדגעװעקס זײַן.
24
מיט פֿײַלן און מיט בױגןװעט מען קומען אַהין, װאָרום דערנער און װילדגעװעקסװעט זײַן דאָס גאַנצע לאַנד.
25
און אַלע בערג װאָס װערןמיט אַ גראָבאײַזן געגראָבן, װעסטו אַהין ניט קומען אױס מוראפֿאַר דערנער און װילדגעװעקס, נאָר עס װעט זײַן פֿאַר אָקסן אַרױסצולאָזן, און פֿאַר שאָף צום טרעטן.