Yiddish
Hebrew
אידיש
1 איך בין געװען צו דערבעטן פֿאַר די װאָס האָבן ניט געפֿרעגט; איך בין געװען צו געפֿינען פֿאַר די װאָס האָבן מיך ניט געזוכט; איך האָב געזאָגט: דאָ בין איך, דאָ בין איך! צו אַ פֿאָלק װאָס רופֿט זיך ניט אױף מײַן נאָמען. 2 איך האָב אױסגעשפּרײט מײַנע הענט אַ גאַנצן טאָג צו אַ פֿאָלק אַן אָפּקערער װאָס גײט אױפֿן ניט גוטן װעג, נאָך די טראַכטונגען זײערע; 3 צו אַ פֿאָלק װאָס דערצערנט מיך אין מײַן פּנים נאָכאַנאַנד; װאָס שלאַכטן אין די גערטנער, און רײַכערן אױף די ציגל; 4 װאָס זיצן צװישן די קבֿרים, און אין באַהעלטענישן נעכטיקן זײ; װאָס עסן פֿלײש פֿון חזיר, און זופּ פֿון אומװערדיקײטן איז אין זײערע כּלים; 5 װאָס זאָגן: רוק דיך אָפּ, זאָלסט ניט גענענען צו מיר, װאָרום איך בין דיר הײליק. די דאָזיקע זײַנען אַ רױך אין מײַן נאָז, אַ פֿײַער װאָס ברענט אַ גאַנצן טאָג. . 6 זע, אױפֿגעשריבן איז דאָס פֿאַר מיר; איך װעל ניט שװײַגן סײַדן איך האָב אָפּגעצאָלט, יאָ, אָפּגעצאָלט אין זײער בוזעם, 7 אײַערע זינד אין אײנעם מיט די זינד פֿון אײַערע עלטערן, זאָגט גאָט, װאָס האָבן גערײַכערט אױף די בערג, און אױף די הײכן מיך געלעסטערט; דרום װעל איך אָפּמעסטן צוערשט זײער לױט אין זײער בוזעם. 8 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: אַזױ װי אַז דער װײַן געפֿינט זיך אין הענגל, זאָגט מען: זאָלסט עס ניט צעשטערן, װאָרום אַ בענטשונג איז אין אים; אַזױ װעל איך טאָן פֿון װעגן מײַנע קנעכט, ניט צו צעשטערן אין גאַנצן. 9 און איך װעל אַרױסברענגען פֿון יעקבֿ אַ זאָמען, און פֿון יהודה דעם יוֹרש פֿון מײַנע בערג; און ירשען װעלן עס מײַנע אױסדערװײלטע, און מײַנע קנעכט װעלן דאָרט װוינען. 10 און דער שָרוֹן װעט זײַן פֿאַר אַ פֿיטערפּלאַץ פֿון שאָף, און דער טאָל עָכוֹר פֿאַר אַ הױערונג פֿון רינדער, פֿאַר מײַן פֿאָלק װאָס האָט מיך געזוכט. 11 אָבער איר װאָס פֿאַרלאָזט גאָט, װאָס פֿאַרגעסט אָן מײַן הײליקן באַרג, װאָס גרײט אַ טיש צום מזל, און פֿילט אָן אַ מישטראַנק צום באַשער, 12 איך װעל אײַך באַשערן צום שװערד, און איר אַלע װעט קניִען צו דער שחיטה; װײַל איך האָב גערופֿן און איר האָט ניט געענטפֿערט, גערעדט, און איר האָט ניט געהערט; נאָר איר האָט געטאָן װאָס איז שלעכט אין מײַנע אױגן, און װאָס איך האָב ניט געװאָלט, האָט איר אױסגעװײַלט.
13 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט: זע, מײַנע קנעכט װעלן עסן, און איר װעט זײַן הונגעריק; זע, מײַנע קנעכט װעלן טרינקען, און איר װעט זײַן דאָרשטיק; זע, מײַנע קנעכט װעלן זיך פֿרײען, און איר װעט פֿאַרשעמט װערן. 14 זע, מײַנע קנעכט װעלן זינגען פֿון האַרצפֿרײד, און איר װעט שרײַען פֿון האַרצװײ, און פֿון אַ צעבראָכן געמיט װעט איר יאָמערן. 15 און איר װעט לאָזן אײַער נאָמען פֿאַר אַ קללה צו מײַנע אױסדערװײלטע: ״אַזױ זאָל גאָט דער האַר דיך טײטן!״ און זײַנע קנעכט װעט ער רופֿן אַן אַנדער נאָמען; 16 אַז דער װאָס בענטשט זיך אױף דער ערד, װעט זיך בענטשן בײַם גאָט פֿון אמת, און דער װאָס שװערט אױף דער ערד, װעט שװערן בײַם גאָט פֿון אמת; װײַל פֿאַרגעסן זײַנען די פֿריִערדיקע צרות, און װײַל זײ זײַנען פֿאַרבאָרגן פֿון מײַנע אױגן. 17 װאָרום זע, איך באַשאַף הימלען נײַע, און אַן ערד אַ נײַע; און דאָס פֿריִערדיקע װעט ניט געדאַכט װערן, און אױפֿן זינען ניט אַר אױפֿקומען. 18 נאָר זײַט לוסטיק און פֿרײט זיך ביז אײביק מיט דעם װאָס איך באַשאַף; װאָרום זע, איך באַשאַף ירושלים פֿאַר אַ לוסטיקײט, און איר פֿאָלק פֿאַר אַ פֿרײד. 19 און איך װעל זיך פֿרײען מיט ירושלים, און װעל לוסטיק זײַן מיט מײַן פֿאָלק; און ניט געהערט װערן װעט אין איר מער אַ קָול פֿון געװײן, און אַ קָול פֿון געשרײ. 20 מער װעט ניט זײַן פֿון דאָרטן אַ קינד אין טעג, אָדער אַ זקן, װאָט װעט ניט דערפֿילן זײַנע טעג; װאָרום דער ייִִנגסטער װעט צו הונדערט יאָר שטאַרבן, און אַ זינדיקער װעט מיט הונדערט יאָר געשאָלטן װערן. 21 און זײ װעלן בױען הײַזער און באַװוינען, און פֿלאַנצן װײַנגערטנער און עסן זײער פֿרוכט. 22 זײ װעלן ניט בױען, און אַן אַנדערער זאָל באַװוינען, זײ װעלן ניט פֿלאַנצן, און אַן אַנדערער זאָל עסן; װאָרום אַזױ װי די טעג פֿון אַ בױם װעלן זײַן די טעג פֿון מײַן פֿאָלק, און מײַנע אױסדערװײלטע װעלן פֿאַרנוצן דאָס װערק פֿון זײערע הענט. 23 זײ װעלן זיך ניט מיען אומנישט, זײ װעלן ניט געבערן פֿאַר אַ בהלה, װאָרום אַ זאָמען געבענטשט פֿון גאָט זײַנען זײ, און זײערע שפּראָצן מיט זײ. 24 און עס װעט זײַן, אײדער זײ רופֿן, װעל איך ענטפֿערן, װי זײ רעדן נאָך, אַזו װעל איך צוהערן. 25 אַ װאָלף און אַ לאַם װעלן זיך פֿיטערן אין אײנעם, און אַ לײב װעט װי אַ רינד עסן שטרױ; און אַ שלאַנג - איר שפּײַז װעט זײַן שטױב; זײ װעלן ניט בײז טאָן און ניט פֿאַרדאַרבן אױף מײַן גאַנצן הײליקן באַרג, זאָגט גאָט.
עברית
1 נִדְרַ֙שְׁתִּי֙ לְל֣וֹא שָׁאָ֔לוּ נִמְצֵ֖אתִי לְלֹ֣א בִקְשֻׁ֑נִי אָמַ֙רְתִּי֙ הִנֵּ֣נִי הִנֵּ֔נִי אֶל־גּ֖וֹי לֹֽא־קֹרָ֥א בִשְׁמִֽי׃ 2 פֵּרַ֧שְׂתִּי יָדַ֛י כָּל־הַיּ֖וֹם אֶל־עַ֣ם סוֹרֵ֑ר הַהֹלְכִים֙ הַדֶּ֣רֶךְ לֹא־ט֔וֹב אַחַ֖ר מַחְשְׁבֹתֵיהֶֽם׃ 3 הָעָ֗ם הַמַּכְעִיסִ֥ים אוֹתִ֛י עַל־פָּנַ֖י תָּמִ֑יד זֹֽבְחִים֙ בַּגַּנּ֔וֹת וּֽמְקַטְּרִ֖ים עַל־הַלְּבֵנִֽים׃ 4 הַיֹּֽשְׁבִים֙ בַּקְּבָרִ֔ים וּבַנְּצוּרִ֖ים יָלִ֑ינוּ הָאֹֽכְלִים֙ בְּשַׂ֣ר הַחֲזִ֔יר ופרק פִּגֻּלִ֖ים כְּלֵיהֶֽם׃ 5 הָאֹֽמְרִים֙ קְרַ֣ב אֵלֶ֔יךָ אַל־תִּגַּשׁ־בִּ֖י כִּ֣י קְדַשְׁתִּ֑יךָ אֵ֚לֶּה עָשָׁ֣ן בְּאַפִּ֔י אֵ֥שׁ יֹקֶ֖דֶת כָּל־הַיּֽוֹם׃ 6 הִנֵּ֥ה כְתוּבָ֖ה לְפָנָ֑י לֹ֤א אֶחֱשֶׂה֙ כִּ֣י אִם־שִׁלַּ֔מְתִּי וְשִׁלַּמְתִּ֖י עַל־חֵיקָֽם׃ 7 עֲ֠וֺנֹתֵיכֶם וַעֲוֺנֹ֨ת אֲבוֹתֵיכֶ֤ם יַחְדָּו֙ אָמַ֣ר יְהוָ֔ה אֲשֶׁ֤ר קִטְּרוּ֙ עַל־הֶ֣הָרִ֔ים וְעַל־הַגְּבָע֖וֹת חֵרְפ֑וּנִי וּמַדֹּתִ֧י פְעֻלָּתָ֛ם רִֽאשֹׁנָ֖ה על־חֵיקָֽם׃   ס 8 כֹּ֣ה אָמַ֣ר יְהוָ֗ה כַּאֲשֶׁ֨ר יִמָּצֵ֤א הַתִּירוֹשׁ֙ בָּֽאֶשְׁכּ֔וֹל וְאָמַר֙ אַל־תַּשְׁחִיתֵ֔הוּ כִּ֥י בְרָכָ֖ה בּ֑וֹ כֵּ֤ן אֶֽעֱשֶׂה֙ לְמַ֣עַן עֲבָדַ֔י לְבִלְתִּ֖י הֽ͏ַשְׁחִ֥ית הַכֹּֽל׃ 9 וְהוֹצֵאתִ֤י מִֽיַּעֲקֹב֙ זֶ֔רַע וּמִיהוּדָ֖ה יוֹרֵ֣שׁ הָרָ֑י וִירֵשׁ֣וּהָ בְחִירַ֔י וַעֲבָדַ֖י יִשְׁכְּנוּ־שָֽׁמָּה׃ 10 וְהָיָ֤ה הַשָּׁרוֹן֙ לִנְוֵה־צֹ֔אן וְעֵ֥מֶק עָכ֖וֹר לְרֵ֣בֶץ בָּקָ֑ר לְעַמִּ֖י אֲשֶׁ֥ר דְּרָשֽׁוּנִי׃ 11 וְאַתֶּם֙ עֹזְבֵ֣י יְהוָ֔ה הַשְּׁכֵחִ֖ים אֶת־הַ֣ר קָדְשִׁ֑י הֽ͏ַעֹרְכִ֤ים לַגַּד֙ שֻׁלְחָ֔ן וְהַֽמְמַלְאִ֖ים לַמְנִ֥י מִמְסָֽךְ׃ 12 וּמָנִ֨יתִי אֶתְכֶ֜ם לַחֶ֗רֶב וְכֻלְּכֶם֙ לַטֶּ֣בַח תִּכְרָ֔עוּ יַ֤עַן קָרָ֙אתִי֙ וְלֹ֣א עֲנִיתֶ֔ם דִּבַּ֖רְתִּי וְלֹ֣א שְׁמַעְתֶּ֑ם וַתַּעֲשׂ֤וּ הָרַע֙ בְּעֵינַ֔י וּבַאֲשֶׁ֥ר לֹֽא־חָפַ֖צְתִּי בְּחַרְתֶּֽם׃   פ
13 לָכֵ֞ן כֹּה־אָמַ֣ר אֲדֹנָ֣י יְהוִ֗ה הִנֵּ֨ה עֲבָדַ֤י יֹאכֵ֙לוּ֙ וְאַתֶּ֣ם תִּרְעָ֔בוּ הִנֵּ֧ה עֲבָדַ֛י יִשְׁתּ֖וּ וְאַתֶּ֣ם תִּצְמָ֑אוּ הִנֵּ֧ה עֲבָדַ֛י יִשְׂמָ֖חוּ וְאַתֶּ֥ם תֵּבֹֽשׁוּ׃ 14 הִנֵּ֧ה עֲבָדַ֛י יָרֹ֖נּוּ מִטּ֣וּב לֵ֑ב וְאַתֶּ֤ם תִּצְעֲקוּ֙ מִכְּאֵ֣ב לֵ֔ב וּמִשֵּׁ֥בֶר ר֖וּחַ תְּיֵלִֽילוּ׃ 15 וְהִנַּחְתֶּ֨ם שִׁמְכֶ֤ם לִשְׁבוּעָה֙ לִבְחִירַ֔י וֶהֱמִיתְךָ֖ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֑ה וְלַעֲבָדָ֥יו יִקְרָ֖א שֵׁ֥ם אַחֵֽר׃ 16 אֲשֶׁ֨ר הַמִּתְבָּרֵ֜ךְ בָּאָ֗רֶץ יִתְבָּרֵךְ֙ בֵּאלֹהֵ֣י אָמֵ֔ן וְהַנִּשְׁבָּ֣ע בָּאָ֔רֶץ יִשָּׁבַ֖ע בֵּאלֹהֵ֣י אָמֵ֑ן כִּ֣י נִשְׁכְּח֗וּ הַצָּרוֹת֙ הָרִ֣אשֹׁנ֔וֹת וְכִ֥י נִסְתְּר֖וּ מֵעֵינָֽי׃ 17 כִּֽי־הִנְנִ֥י בוֹרֵ֛א שָׁמַ֥יִם חֲדָשִׁ֖ים וָאָ֣רֶץ חֲדָשָׁ֑ה וְלֹ֤א תִזָּכַ֙רְנָה֙ הָרִ֣אשֹׁנ֔וֹת וְלֹ֥א תַעֲלֶ֖ינָה עַל־לֵֽב׃ 18 כִּֽי־אִם־שִׂ֤ישׂוּ וְגִ֙ילוּ֙ עֲדֵי־עַ֔ד אֲשֶׁ֖ר אֲנִ֣י בוֹרֵ֑א כִּי֩ הִנְנִ֨י בוֹרֵ֧א אֶת־יְרוּשָׁלַ֛͏ִם גִּילָ֖ה וְעַמָּ֥הּ מָשֽׂוֹשׂ׃ 19 וְגַלְתִּ֥י בִירוּשָׁלַ֖͏ִם וְשַׂשְׂתִּ֣י בְעַמִּ֑י וְלֹֽא־יִשָּׁמַ֥ע בָּהּ֙ ע֔וֹד ק֥וֹל בְּכִ֖י וְק֥וֹל זְעָקָֽה׃ 20 לֹא־יִֽהְיֶ֨ה מִשָּׁ֜ם ע֗וֹד ע֤וּל יָמִים֙ וְזָקֵ֔ן אֲשֶׁ֥ר לֹֽא־יְמַלֵּ֖א אֶת־יָמָ֑יו כִּ֣י הַנַּ֗עַר בֶּן־מֵאָ֤ה שָׁנָה֙ יָמ֔וּת וְהַ֣חוֹטֶ֔א בֶּן־מֵאָ֥ה שָׁנָ֖ה יְקֻלָּֽל׃ 21 וּבָנ֥וּ בָתִּ֖ים וְיָשָׁ֑בוּ וְנָטְע֣וּ כְרָמִ֔ים וְאָכְל֖וּ פִּרְיָֽם׃ 22 לֹ֤א יִבְנוּ֙ וְאַחֵ֣ר יֵשֵׁ֔ב לֹ֥א יִטְּע֖וּ וְאַחֵ֣ר יֹאכֵ֑ל כִּֽי־כִימֵ֤י הָעֵץ֙ יְמֵ֣י עַמִּ֔י וּמַעֲשֵׂ֥ה יְדֵיהֶ֖ם יְבַלּ֥וּ בְחִירָֽי׃ 23 לֹ֤א יִֽיגְעוּ֙ לָרִ֔יק וְלֹ֥א יֵלְד֖וּ לַבֶּהָלָ֑ה כִּ֣י זֶ֜רַע בְּרוּכֵ֤י יְהוָה֙ הֵ֔מָּה וְצֶאֱצָאֵיהֶ֖ם אִתָּֽם׃ 24 וְהָיָ֥ה טֶֽרֶם־יִקְרָ֖אוּ וַאֲנִ֣י אֶעֱנֶ֑ה ע֛וֹד הֵ֥ם מְדַבְּרִ֖ים וַאֲנִ֥י אֶשְׁמָֽע׃ 25 זְאֵ֨ב וְטָלֶ֜ה יִרְע֣וּ כְאֶחָ֗ד וְאַרְיֵה֙ כַּבָּקָ֣ר יֹֽאכַל־תֶּ֔בֶן וְנָחָ֖שׁ עָפָ֣ר לַחְמ֑וֹ לֹֽא־יָרֵ֧עוּ וְלֹֽא־יַשְׁחִ֛יתוּ בְּכָל־הַ֥ר קָדְשִׁ֖י אָמַ֥ר יְהוָֽה׃   ס