אידיש
1
שטײ אױף, לײַכט אױף, װאָרום דײַן ליכט איז געקומען, און די פּראַכט פֿון גאָט שײַנט אױף איבער דיר.
2
װאָרום זע, פֿינצטערניש װעט באַדעקן די ערד, און אַ נעבל די פֿעלקער, אָבער אױף דיר װעט אױפֿשײַנען גאָט, און זײַן פּראַכט װעט זיך װײַזן אױף דיר.
3
און פֿעלקער װעלן גײן פֿאַר דײַן ליכט, און מלכים פֿאַר דער העלקײט פֿון דײַן שײַן.
4
הײב אױף רונד אַרום דײַנע אױגן, און זע: זײ אַלע זײַנען אײַנגעזאַמלט, זײ קומען צו דיר: דײַנע זין קומען אָן פֿון דער װײַט, און דײַנע טעכטער װערן אױפֿן זײַט געטראָגן.
5
דענצמאָל װעסטו זען און װעסט לײַכטן, און ציטערן און ברײט װערן װעט דײַן האַרץ; װאָרום איבערגײן צו דיר װעט די רײַכקײט פֿון ים, דער פֿאַרמעג פֿון די פֿעלקער װעט קומען צו דיר.
6
אַ שפֿע פֿון קעמלען װעט דיך באַדעקן, יונגקעמלען פֿון מדין און עֵיפֿה, אַלע פֿון שבֿא געקומען; גאָלד און װײַרױך װעלן זײ טראָגן, און די לױבן פֿון גאָט װעלן זײ אָנזאָגן.
7
אַלע שאָף פֿון קֵדר װעלן אײַנגעזאַמלט װערן צו דיר, די װידערס פֿון נבֿיות װעלן זײַן דיר צו דינסט; זײ װעלן אױפֿגײן מיט באַװיליקונג אױף מײַן מזבח; און מײַן הױז פֿון שײנקײט װעל איך באַשײנען.
8
װער זײַנען די דאָזיקע װאָס פֿליִען װי אַ װאָלקן, און װי די טױבן צו זײערע שלאָגן?
9
פֿאַר װאָר, צו מיר װעלן די אינדזלען זיך זאַמלען, און די שיפֿן פֿון תַּרְשִיש צוערשט, צו ברענגען דײַנע קינדער פֿון דער װײַט, זײער גאָלד און זײער זילבער מיט זײ, צום נאָמען פֿון יהוה דײַן גאָט, און צום הײליקן פֿון ישׂראל, װײַל ער האָט דיך באַשײנט.
10
און פֿרעמדגעבאָרענע װעלן בױען דײַנע מױערן, און זײערע מלכים װעלן דיך באַדינען; װאָרום אין מײַן צאָרן האָב איך דיך געשלאָגן, און אין מײַן באַװיליקונג האָב איך דיך דערבאַרימט.
11
און אָפֿן װעלן זײַן דײַנע טױערן תּמיד, טאָג און נאַכט װעלן זײ ניט פֿאַרשלאָסן װערן, כּדי צו ברענגען דעם פֿאַרמעג פֿון די פֿעלקער צו דיר; און זײערע מלכים װעלן מיטפֿאָרן.
12
װאָרום דאָס פֿאָלק און דאָס קיניגרײַך, װאָס װעלן דיר ניט דינען, װעלן אונטערגײן, און די פֿעלקער װעלן װיסט פֿאַרװיסט װערן.
13
די פּראַכט פֿון לבֿנון װעט קומען צו דיר, ציפּרעס, טענענבױם, און בוקסנבױם אין אײנעם, צו באַשײנען דעם אָרט פֿון מײַן הײליקטום; און דעם אָרט פֿון מײַנע פֿיס װעל איך ערלעכן.
14
און געבױגן װעלן קומען צו דירדי זין פֿון דײַנע פּײַניקער, און בוקן זיך צו דײַנע פֿוסטריטװעלן אַלע דײַנע לעסטערער; און זײ װעלן דיך רופֿן די שטאָט פֿון גאָט, צִיון פֿון דעם הײליקן פֿון ישׂראל.
15
אָנשטאָט דײַן זײַן פֿאַרלאָזט און פֿאַרהאַסט, און אָן אַ דורכגײער, װעל איך דיך מאַכן צום אײביקן שטאָלץ, אַ פֿרײד אױף דָור-דורות.
16
און װעסט זײגן דאָס מילך פֿון די פֿעלקער, און די ברוסט פֿון מלכים װעסטו זײגן;
17
אָנשטאָטן קופּער װעל איך ברענגען גאָלד, און אָנשטאָטן אײַזן װעל איך ברענגען זילבער, און אָנשטאָט די האָלצן, קופּער, און אָנשטאָט די שטײנער, אײַזן; און איך װעל מאַכן פֿאַר דײַן אױפֿזעער שלום, און פֿאַר דײַנע הערשער גערעכטיקײט.
18
מער װעט ניט געהערט װערן רױב אין דײַן לאַנדפֿאַרװיסטונג און בראָך אין דײַנע געמאַרקן; און װעסט רופֿן דײַנע מױערן ״ישועה״, און דײַנע טױערן ״לױב״.
19
די זון װעט דיר מער ניט זײַן פֿאַר ליכט בײַ טאָג, און פֿאַר העלקײט װעט דיר ניט שײַנען די לבֿנה, נאָר יהוה װעט דיר זײַן פֿאַר אַן אײביקן ליכט, און דײַן גאָט פֿאַר דײַן שײנקײט.
20
ניט אונטערגײן װעט דײַן זון מער, און דײַן לבֿנה װעט ניט אײַנגעטאָן װערן, װאָרום גאָט װעט דיר זײַן פֿאַר אַן אײביקן ליכט, און געענדיקט װעלן זײַן די טעג פֿון דײַן טרױער.
21
און דײַן פֿאָלק װעלן זײַן אַלע גערעכטע, אױף אײביק װעלן זײ אַרבן דאָס לאַנד – דער צװײַג פֿון מײַן פֿלאַנצונג, דאָס װערק פֿון מײַנע הענט זיך צום רימען.
22
דער קלענסטער װעט װערן צו טױזנט, און דער מינדסטער צום מאַכטיקן פֿאָלק; איך גאָט װעל דאָס אײַלן אין זײַן צײַט.