Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אין דעם יאָר װאָס דער מלך עוּזִיָהו איז געשטאָרבן, האָב איך געזען גאָט זיצן אױף אַ הױכן און דערהױבענעם טראָן, און זײַנע ברעגן האָבן אָנגעפֿילט דעם הֵיכל. 2 שׂרָפֿים זײַנען געשטאַנען איבער אים; צו זעקס פֿליגלען, צו זעקס פֿליגלען האָט איטלעכער געהאַט: מיט צװײ האָט ער פֿאַרדעקט זײַן פּנים, און מיט צװײ האָט ער פֿאַרדעקט זײַנע פֿיס, און מיט צװײ איז ער געפֿלױגן. 3 און אײנער האָט גערופֿן צום אַנדערן, און האָט געזאָגט: הײליק, הײליק, הײליק איז גאָט פֿון צבֿאות, די גאַנצע ערד איז פֿול מיט זײַן פּראַכט. 4 און די בײַשטידלעך פֿון די שװעלן האָבן זיך געטרײסלט פֿון דעם קָול פֿון די רופֿער, און דאָס הױז איז פֿול געװאָרן מיט רױך. 5 האָב איך געזאָגט: װײ מיר, װאָרום איך בין פֿאַרשניטן; װײַל אַ מענטש מיט אומרײנע ליפּן בין איך, און צװישן אַ פֿאָלק מיט אומרײנע ליפּן זיץ איך; װאָרום דעם קיניג גאָט פֿון צבֿאותהאָבן געזען מײַנע אױגן. 6 איז צוגעפֿלױגן צו מיר אײנער פֿון די שׂרָפֿים, און אין זײַן האַנט איז געװען אַן אָנגעברענטער שטײן, װאָס ער האָט מיט אַ פֿײַערצװאַנג גענומען פֿון מזבח; 7 און ער האָט אים צוגערירט צו מײַן מױל, און האָט געזאָגט: זע, דאָס דאָזיקע האָט אָנגערירט אױף דײַנע ליפּן, אָפּטאָן װעט זיך דײַן פֿאַרברעך, און דײַן זינד װעט פֿאַרגעבן װערן. 8 און איך האָב געהערט דעם קָול פֿון גאָט װי ער זאָגט: װעמען זאָל איך שיקן, און װער זאָל אונדז גײן? האָב איך געזאָגט: דאָ בין איך; שיק מיך. 9 האָט ער געזאָגט: גײ און זאָלסט זאָגן צו דעם דאָזיקן פֿאָלק: הערן זאָלט איר הערן, אָבער ניט פֿאַרשטײן, און זען זאָלט איר זען, אָבער ניט מערקן. 10 מאַך פֿעט דאָס האַרץ פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק, און זײַנע אױערן מאַך שװער, און זײַנע אױגן פֿאַרקלעפּ, טאָמער װעט ער זען מיט זײַנע אױגן, און מיט זײַנע אױערן הערן, און זײַן האַרץ װעט פֿאַרשטײן, און ער װעט זיך אומקערן, און געהײלט װערן. 11 האָב איך געזאָגט: ביז װאַנען, גאָט? און ער האָט געזאָגט: ביז אַז שטעט װעלן זײַן װיסט אָן אַ באַװױנער, און הײַזער אָן אַ מענטשןאון די ערד װעט פֿאַרװיסט װערן אין אַ װיסטעניש; 12 און גאָט װעט דערװײַטערן די מענטשן, און די פֿאַרלאָזנקײט װעט זײַן גרױס אין לאַנד. 13 און בלײַבט נאָך אַ צענט-חלק דרינען, װעט עס װידער אױסגעראַמט װערן; װי אַ טערעבינט און װי אַן אײַכנבױם, װאָס נאָר זײער שטאַם בלײַבט װען בלעטער צעפֿאַלן; דער הײליקער זאָמען װעט זײַן איר שטאַם.
עברית
1 בִּשְׁנַת־מוֹת֙ הַמֶּ֣לֶךְ עֻזִּיָּ֔הוּ וָאֶרְאֶ֧ה אֶת־אֲדֹנָ֛י יֹשֵׁ֥ב עַל־כִּסֵּ֖א רָ֣ם וְנִשָּׂ֑א וְשׁוּלָ֖יו מְלֵאִ֥ים אֶת־הַהֵיכָֽל׃ 2 שְׂרָפִ֨ים עֹמְדִ֤ים מִמַּ֙עַל֙ ל֔וֹ שֵׁ֧שׁ כְּנָפַ֛יִם שֵׁ֥שׁ כְּנָפַ֖יִם לְאֶחָ֑ד בִּשְׁתַּ֣יִם יְכַסֶּ֣ה פָנָ֗יו וּבִשְׁתַּ֛יִם יְכַסֶּ֥ה רַגְלָ֖יו וּבִשְׁתַּ֥יִם יְעוֹפֵֽף׃ 3 וְקָרָ֨א זֶ֤ה אֶל־זֶה֙ וְאָמַ֔ר קָד֧וֹשׁ קָד֛וֹשׁ קָד֖וֹשׁ יְהוָ֣ה צְבָא֑וֹת מְלֹ֥א כָל־הָאָ֖רֶץ כְּבוֹדֽוֹ׃ 4 וַיָּנֻ֙עוּ֙ אַמּ֣וֹת הַסִּפִּ֔ים מִקּ֖וֹל הַקּוֹרֵ֑א וְהַבַּ֖יִת יִמָּלֵ֥א עָשָֽׁן׃ 5 וָאֹמַ֞ר אֽוֹי־לִ֣י כִֽי־נִדְמֵ֗יתִי כִּ֣י אִ֤ישׁ טְמֵֽא־שְׂפָתַ֙יִם֙ אָנֹ֔כִי וּבְתוֹךְ֙ עַם־טְמֵ֣א שְׂפָתַ֔יִם אָנֹכִ֖י יוֹשֵׁ֑ב כִּ֗י אֶת־הַמֶּ֛לֶךְ יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת רָא֥וּ עֵינָֽי׃ 6 וַיָּ֣עָף אֵלַ֗י אֶחָד֙ מִן־הַשְּׂרָפִ֔ים וּבְיָד֖וֹ רִצְפָּ֑ה בְּמֶ֨לְקַחַ֔יִם לָקַ֖ח מֵעַ֥ל הַמִּזְבֵּֽחַ׃ 7 וַיַּגַּ֣ע עַל־פִּ֔י וַיֹּ֕אמֶר הִנֵּ֛ה נָגַ֥ע זֶ֖ה עַל־שְׂפָתֶ֑יךָ וְסָ֣ר עֲוֺנֶ֔ךָ וְחַטָּאתְךָ֖ תְּכֻפָּֽר׃ 8 וָאֶשְׁמַ֞ע אֶת־ק֤וֹל אֲדֹנָי֙ אֹמֵ֔ר אֶת־מִ֥י אֶשְׁלַ֖ח וּמִ֣י יֵֽלֶךְ־לָ֑נוּ וָאֹמַ֖ר הִנְנִ֥י שְׁלָחֵֽנִי׃ 9 וַיֹּ֕אמֶר לֵ֥ךְ וְאָמַרְתָּ֖ לָעָ֣ם הַזֶּ֑ה שִׁמְע֤וּ שָׁמ֙וֹעַ֙ וְאַל־תָּבִ֔ינוּ וּרְא֥וּ רָא֖וֹ וְאַל־תֵּדָֽעוּ׃ 10 הַשְׁמֵן֙ לֵב־הָעָ֣ם הַזֶּ֔ה וְאָזְנָ֥יו הַכְבֵּ֖ד וְעֵינָ֣יו הָשַׁ֑ע פֶּן־יִרְאֶ֨ה בְעֵינָ֜יו וּבְאָזְנָ֣יו יִשְׁמָ֗ע וּלְבָב֥וֹ יָבִ֛ין וָשָׁ֖ב וְרָ֥פָא לֽוֹ׃ 11 וָאֹמַ֕ר עַד־מָתַ֖י אֲדֹנָ֑י וַיֹּ֡אמֶר עַ֣ד אֲשֶׁר֩ אִם־שָׁא֨וּ עָרִ֜ים מֵאֵ֣ין יוֹשֵׁ֗ב וּבָתִּים֙ מֵאֵ֣ין אָדָ֔ם וְהָאֲדָמָ֖ה תִּשָּׁאֶ֥ה שְׁמָמָֽה׃ 12 וְרִחַ֥ק יְהוָ֖ה אֶת־הָאָדָ֑ם וְרַבָּ֥ה הָעֲזוּבָ֖ה בְּקֶ֥רֶב הָאָֽרֶץ׃ 13 וְע֥וֹד בָּהּ֙ עֲשִׂ֣רִיָּ֔ה וְשָׁ֖בָה וְהָיְתָ֣ה לְבָעֵ֑ר כָּאֵלָ֣ה וְכָאַלּ֗וֹן אֲשֶׁ֤ר בְּשַׁלֶּ֙כֶת֙ מַצֶּ֣בֶת בָּ֔ם זֶ֥רַע קֹ֖דֶשׁ מַצַּבְתָּֽהּ׃   פ