Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דער גערעכטער גײט אונטער, און קײן מענטש נעמט ניט צום האַרצן, און פֿרומע לײַט װערן אַװעקגענומען, און קײנער באַטראַכט ניט, אַז פֿון װעגן דער שלעכטיקײטאיז אַװעקגענומען געװאָרן דער גערעכטער. 2 ער גײט צו זײַן פֿריד; אױף זײערע קבֿר-געלעגערס רועןדי װאָס זײַנען געגאַנגען אין זײער ערלעכקײט. 3 און איר גענענט אַהער, זין פֿון אַ כּישופֿמאַכערין, זאָמען פֿון אַ נואף און אַ זונה. 4 אױף װעמען מאַכט איר אײַך לוסטיק? אױף װעמען רײַסט איר אױף דאָס מױל, שטעקט איר אַרױס אַ צונג? פֿאַר װאָר, איר זײַט קינדער פֿון פֿאַרברעך, זאָמען פֿון ליגן, 5 איר װאָס דערהיצט אײַך צװישן די אײַכנבײמער, אונטער יעטװעדער צװײַגהאַפֿטיקן בױם; װאָס שעכט די קינדער אין די טאָלן, אונטער די שפּאַלטן פֿון די פֿעלדזן. 6 צװישן די גלאַטע שטײנער פֿון טאָל איז דײַן טײל, זײ, זײ זײַנען דײַן גורל; צו זײ אױך האָסטו געגאָסן גיסאָפּפֿער, האָסטו אױפֿגעבראַכט שפּײַזאָפּפֿער. זאָל איך װעגן דעם זיך באַרוען? 7 אױף אַ הױכן און דערהױבענעם באַרגהאָסטו דײַן געלעגער געמאַכט; אַהין אױך ביסטו אַרױפֿגעגאַנגעןשלאַכטאָפּפֿער צו שלאַכטן. 8 און הינטער דער טיר און דעם בײַשטידלהאָסטו אַרױפֿגעטאָן דײַן דערמאָנצײכן, װאָרום פֿון מיר ביסטו אָפֿן אַװעקגעגאַנגען; האָסט ברײט געמאַכט דײַן געלעגער, און האָסט דיר אױסגעקליבן פֿון דיװאָס דו האָסט זײער געלעגער ליב געהאַט, זײער האַנט געזען. 9 און ביסט געגאַנגען צום מלך מיט זאַלב, און האָסט געמערט דײַנע בשׂמים; און האָסט געשיקט דײַנע שלוחים ביז אין דער װײַט, און ביז אין אונטערערד געמאַכט נידערן. 10 פֿון דײַנע פֿיל װעגן ביסטו מיד געװאָרן, אָבער האָסט ניט געזאָגט: פֿאַרפֿאַלן! שטאַרקײט אין דײַן האַנט האָסטו געפֿונען, דרום האָסטו זיך ניט געקימערט. 11 און פֿאַר װעמען האָסטו זיך געשראָקן און מורא געהאַט, אַז דו זאָלסט זיך פֿאַרשטעלן? אַז אָן מיר האָסטו ניט געדאַכט, ניט גענומען זיך צום האַרצן; פֿאַר װאָר, איך שװײַג, און פֿון אײביק אָן, דרום האָסטו ניט מורא פֿאַר מיר. 12 װעל איך דערצײלן דײַן ״גערעכטיקײט״, און דײַנע מעשׂים, זײ װעלן דיר ניט גוטס טאָן. 13 אַז דו שרײַסט, זאָלן דײַנע געזעמלען דיך מציל זײַן; אָבער זײ אַלעמען װעט דער װינט אַװעקטראָגן, װעט אַ הױך אַװעקנעמען; און דער װאָס באַשיצט זיך אין מירװעט אַרבן דאָס לאַנד, און יַרשען מײַן הײליקן באַרג. 14 און ער װעט זאָגן: טרעט אױס, טרעט אױס, ראַמט אָפּ דעם װעג, הײבט אױף די שטרױכלונגפֿון דעם װעג פֿון מײַן פֿאָלק. 15 װאָרום אַזױ זאָגט דער הױכער און דערהױבענער, דער װאָס רוט אײביק, און הײליק איז זײַן נאָמען: אין הױכקײט און הײליקײט טו איך רוען, אָבער אױך בײַם דערשלאָגענעם און געפֿאַלענעם אין געמיט, אױפֿצולעבן דאָס געמיט פֿון געפֿאַלענע, און אױפֿצולעבן דאָס האַרץ פֿון דערשלאָגענע. 16 װאָרום ניט אײביק טו איך קריגן, און ניט תּמיד טו איך צערענען; װאָרום דער גײַסט װאָס באַקלײדט זיך, איז פֿון מיר, און די נשמות האָב איך געמאַכט. 17 פֿאַר דער זינד פֿון זײַן גײציקײטהאָב איך געצערנט, און אים געשלאָגן, מיך פֿאַרבאָרגן און געצערנט, װײַל ער איז אָפּקערעריש געגאַנגעןאין װעג פֿון זײַן האַרצן. 18 איך האָב געזען זײַנע װעגן, אָבער איך װעל אים הײלן, און װעל אים פֿירן, און װעל באַצאָלן נחמות אים און זײַנע טרױערער. 19 איך באַשאַף אַ ליפּנפֿרוכט: ״שלום, שלום צום נאָנטן און צום װײַטן!״ זאָגט גאָט, און איך װעל אים הײלן. 20 אָבער די רשָעים זײַנען װי אַ ים אַ געטריבענער, װאָס קען זיך ניט אײַנשטילן, און זײַנע װאַסערן טרײַבן קױט און לײם. 21 ניטאָ קײן שלום, זאָגט מײַן גאָט, פֿאַר די רשָעים.
עברית
1 הַצַּדִּ֣יק אָבָ֔ד וְאֵ֥ין אִ֖ישׁ שָׂ֣ם עַל־לֵ֑ב וְאַנְשֵׁי־חֶ֤סֶד נֶֽאֱסָפִים֙ בְּאֵ֣ין מֵבִ֔ין כִּֽי־מִפְּנֵ֥י הָרָעָ֖ה נֶאֱסַ֥ף הַצַּדִּֽיק׃ 2 יָב֣וֹא שָׁל֔וֹם יָנ֖וּחוּ עַל־מִשְׁכְּבוֹתָ֑ם הֹלֵ֖ךְ נְכֹחֽוֹ׃ 3 וְאַתֶּ֥ם קִרְבוּ־הֵ֖נָּה בְּנֵ֣י עֹנְנָ֑ה זֶ֥רַע מְנָאֵ֖ף וַתִּזְנֶֽה׃ 4 עַל־מִי֙ תִּתְעַנָּ֔גוּ עַל־מִ֛י תַּרְחִ֥יבוּ פֶ֖ה תַּאֲרִ֣יכוּ לָשׁ֑וֹן הֲלֽוֹא־אַתֶּ֥ם יִלְדֵי־פֶ֖שַׁע זֶ֥רַע שָֽׁקֶר׃ 5 הַנֵּֽחָמִים֙ בָּֽאֵלִ֔ים תַּ֖חַת כָּל־עֵ֣ץ רַעֲנָ֑ן שֹׁחֲטֵ֤י הַיְלָדִים֙ בַּנְּחָלִ֔ים תַּ֖חַת סְעִפֵ֥י הַסְּלָעִֽים׃ 6 בְּחַלְּקֵי־נַ֣חַל חֶלְקֵ֔ךְ הֵ֥ם הֵ֖ם גּוֹרָלֵ֑ךְ גַּם־לָהֶ֞ם שָׁפַ֥כְתְּ נֶ֙סֶךְ֙ הֶעֱלִ֣ית מִנְחָ֔ה הַ֥עַל אֵ֖לֶּה אֶנָּחֵֽם׃ 7 עַ֤ל הַר־גָּבֹ֙הַּ֙ וְנִשָּׂ֔א שַׂ֖מְתְּ מִשְׁכָּבֵ֑ךְ גַּם־שָׁ֥ם עָלִ֖ית לִזְבֹּ֥חַ זָֽבַח׃ 8 וְאַחַ֤ר הַדֶּ֙לֶת֙ וְהַמְּזוּזָ֔ה שַׂ֖מְתְּ זִכְרוֹנֵ֑ךְ כִּ֣י מֵאִתִּ֞י גִּלִּ֣ית וַֽתַּעֲלִ֗י הִרְחַ֤בְתְּ מִשְׁכָּבֵךְ֙ וַתִּכְרָת־לָ֣ךְ מֵהֶ֔ם אָהַ֥בְתְּ מִשְׁכָּבָ֖ם יָ֥ד חָזִֽית׃ 9 וַתָּשֻׁ֤רִי לַמֶּ֙לֶךְ֙ בַּשֶּׁ֔מֶן וַתַּרְבִּ֖י רִקֻּחָ֑יִךְ וַתְּשַׁלְּחִ֤י צִרַ֙יִךְ֙ עַד־מֵ֣רָחֹ֔ק וַתַּשְׁפִּ֖ילִי עַד־שְׁאֽוֹל׃ 10 בְּרֹ֤ב דַּרְכֵּךְ֙ יָגַ֔עַתְּ לֹ֥א אָמַ֖רְתְּ נוֹאָ֑שׁ חַיַּ֤ת יָדֵךְ֙ מָצָ֔את עַל־כֵּ֖ן לֹ֥א חָלִֽית׃ 11 וְאֶת־מִ֞י דָּאַ֤גְתְּ וַתִּֽירְאִי֙ כִּ֣י תְכַזֵּ֔בִי וְאוֹתִי֙ לֹ֣א זָכַ֔רְתְּ לֹא־שַׂ֖מְתְּ עַל־לִבֵּ֑ךְ הֲלֹ֨א אֲנִ֤י מַחְשֶׁה֙ וּמֵ֣עֹלָ֔ם וְאוֹתִ֖י לֹ֥א תִירָֽאִי׃ 12 אֲנִ֥י אַגִּ֖יד צִדְקָתֵ֑ךְ וְאֶֽת־מַעֲשַׂ֖יִךְ וְלֹ֥א יוֹעִילֽוּךְ׃ 13 בְּזַֽעֲקֵךְ֙ יַצִּילֻ֣ךְ קִבּוּצַ֔יִךְ וְאֶת־כֻּלָּ֥ם יִשָּׂא־ר֖וּחַ יִקַּח־הָ֑בֶל וְהַחוֹסֶ֥ה בִי֙ יִנְחַל־אֶ֔רֶץ וְיִירַ֖שׁ הַר־קָדְשִֽׁי׃ 14 וְאָמַ֥ר סֹֽלּוּ־סֹ֖לּוּ פַּנּוּ־דָ֑רֶךְ הָרִ֥ימוּ מִכְשׁ֖וֹל מִדֶּ֥רֶךְ עַמִּֽי׃   ס 15 כִּי֩ כֹ֨ה אָמַ֜ר רָ֣ם וְנִשָּׂ֗א שֹׁכֵ֥ן עַד֙ וְקָד֣וֹשׁ שְׁמ֔וֹ מָר֥וֹם וְקָד֖וֹשׁ אֶשְׁכּ֑וֹן וְאֶת־דַּכָּא֙ וּשְׁפַל־ר֔וּחַ לְהַחֲיוֹת֙ ר֣וּחַ שְׁפָלִ֔ים וּֽלְהַחֲי֖וֹת לֵ֥ב נִדְכָּאִֽים׃ 16 כִּ֣י לֹ֤א לְעוֹלָם֙ אָרִ֔יב וְלֹ֥א לָנֶ֖צַח אֶקְּצ֑וֹף כִּי־ר֙וּחַ֙ מִלְּפָנַ֣י יַֽעֲט֔וֹף וּנְשָׁמ֖וֹת אֲנִ֥י עָשִֽׂיתִי׃ 17 בַּעֲוֺ֥ן בִּצְע֛וֹ קָצַ֥פְתִּי וְאַכֵּ֖הוּ הַסְתֵּ֣ר וְאֶקְצֹ֑ף וַיֵּ֥לֶךְ שׁוֹבָ֖ב בְּדֶ֥רֶךְ לִבּֽוֹ׃ 18 דְּרָכָ֥יו רָאִ֖יתִי וְאֶרְפָּאֵ֑הוּ וְאַנְחֵ֕הוּ וַאֲשַׁלֵּ֧ם נִֽחֻמִ֛ים ל֖וֹ וְלַאֲבֵלָֽיו׃ 19 בּוֹרֵ֖א נוב שְׂפָתָ֑יִם שָׁל֨וֹם שָׁל֜וֹם לָרָח֧וֹק וְלַקָּר֛וֹב אָמַ֥ר יְהוָ֖ה וּרְפָאתִֽיו׃ 20 וְהָרְשָׁעִ֖ים כַּיָּ֣ם נִגְרָ֑שׁ כִּ֤י הַשְׁקֵט֙ לֹ֣א יוּכָ֔ל וַיִּגְרְשׁ֥וּ מֵימָ֖יו רֶ֥פֶשׁ וָטִֽיט׃ 21 אֵ֣ין שָׁל֔וֹם אָמַ֥ר אֱלֹהַ֖י לָרְשָׁעִֽים׃   ס