Yiddish
Hebrew
אידיש
1 װער װאָלט געגלױבט אונדזער הערונג? און דער אָרעם פֿון גאָט האָט זיך אױף װעמען אַנטפּלעקט? 2 װאָרום ער איז אױפֿגעגאַנגען װי אַ שפּראָץ גלײַך אַרױף, און װי אַ װאָרצל פֿון טרוקענער ערד; ער האָט קײן געשטאַלט ניט געהאַט און קײן שײנקײט, אַז מיר זאָלן אים אָנקוקן, און קײן אױסזען, אַז מיר זאָלן אים גלוסטן. 3 ער איז געװען פֿאַראַכט, און אױסגעמיטן פֿון מענטשן, אַ מענטש מיט װײטאָגן און צו קראַנקשאַפֿט געװױנט, און װי אײנער װאָס מע פֿאַרבאָרגט דעם פּנים פֿון אים; פֿאַראַכט, און מיר האָבן אים גערעכנט פֿאַר גאָרנישט. 4 אָבער דאָס האָט ער אונדזער קראַנקשאַפֿט געליטן, און אונדזערע װײטאָגן, זײ האָט ער געטראָגן, בעת מיר האָבן אים גערעכנט פֿאַר אַ געפּלאָגטן, פֿאַר אַ געשלאָגענעם פֿון גאָט און געפּײַניקטן. 5 און ער איז פֿאַרװוּנדט געװען איבער אונדזערע פֿאַרברעכן, צעדריקט איבער אונדזערע זינד; די אָפּקומעניש פֿאַר אונדזער גליק איז געװען אױף אים, און דורך זײַנע בײלן זײַנען מיר געהײלט געװאָרן. 6 מיר אַלע האָבן װי שאָף געבלאָנדזשעט, איטלעכער צו זײַן װעג זיך געקערט; און גאָט האָט אױסגעלאָזט אױף איםדי זינד פֿון אונדז אַלעמען. 7 ער איז געדריקט געװאָרן, אָבער ער האָט זיך געבױגן, און פֿלעגט זײַן מױל ניט עפֿענען, װי אַ לאַם װאָס װערט צו דער שחיטה געפֿירט, און װי אַ שעפּס װאָס איז שטום פֿאַר אירע שערער; יאָ, ער פֿלעגט זײַן מױל ניט עפֿענען. 8 דורך דריקונג און דורך שטראָף איז ער אַװעקגענומען געװאָרן, און מיט זײַן דָור װער האָט אײַנגעטענהט? װאָרום ער איז פֿאַרשניטן געװאָרן פֿון לאַנד פֿון די לעבעדיקע, פֿאַר דעם פֿאַרברעך פֿון מײַן פֿאָלקװאָס די פּלאָג האָט זײ געקומט. 9 און מע האָט געמאַכט מיט רשָעים זײַן קבֿר, און מיטן תַּקיף זײַן בערגל, הגם ער האָט קײן אומרעכט ניט געטאָן, און קײן באַטרוג איז ניט געװען אין זײַן מױל. 10 אָבער גאָט האָט אים געװאָלט צעדריקן מיט קראַנקשאַפֿט, צו זען אױב זײַן זעל װעט זיך מאַכן פֿאַר אַ קרבן; כּדי ער זאָל זען זאָמען, דערלענגערן זײַנע טעג, און דער רָצון פֿון גאָט דורך זײַן האַנט זאָל געלינגען. 11 מאַטערניש פֿון זײַן זעל װעט ער זיך אָנזען צו זאַט; מיט זײַן דערקענונג װעט מײַן קנעכט דער גערעכטערגערעכט מאַכן פֿיל, און זײערע זינד װעט ער טראָגן. 12 דרום װעל איך אים אײַנטײלן צװישן די גרױסע, און מיט מאַכטיקע װעט ער טײלן רױב; דערפֿאַר װאָס ער האָט אַנטבלױזט צום טױט זײַן זעל, און איז מיט פֿאַרברעכער געצײלט געװאָרן, בעת דעם חטא פֿון פֿיל האָט ער געטראָגן, און פֿלעגט פֿאַר פֿאַרברעכער זיך אײַנשטעלן.
עברית
1 מִ֥י הֶאֱמִ֖ין לִשְׁמֻעָתֵ֑נוּ וּזְר֥וֹעַ יְהוָ֖ה עַל־מִ֥י נִגְלָֽתָה׃ 2 וַיַּ֨עַל כַּיּוֹנֵ֜ק לְפָנָ֗יו וְכַשֹּׁ֙רֶשׁ֙ מֵאֶ֣רֶץ צִיָּ֔ה לֹא־תֹ֥אַר ל֖וֹ וְלֹ֣א הָדָ֑ר וְנִרְאֵ֥הוּ וְלֹֽא־מַרְאֶ֖ה וְנֶחְמְדֵֽהוּ׃ 3 נִבְזֶה֙ וַחֲדַ֣ל אִישִׁ֔ים אִ֥ישׁ מַכְאֹב֖וֹת וִיד֣וּעַ חֹ֑לִי וּכְמַסְתֵּ֤ר פָּנִים֙ מִמֶּ֔נּוּ נִבְזֶ֖ה וְלֹ֥א חֲשַׁבְנֻֽהוּ׃ 4 אָכֵ֤ן חֳלָיֵ֙נוּ֙ ה֣וּא נָשָׂ֔א וּמַכְאֹבֵ֖ינוּ סְבָלָ֑ם וַאֲנַ֣חְנוּ חֲשַׁבְנֻ֔הוּ נָג֛וּעַ מֻכֵּ֥ה אֱלֹהִ֖ים וּמְעֻנֶּֽה׃ 5 וְהוּא֙ מְחֹלָ֣ל מִפְּשָׁעֵ֔נוּ מְדֻכָּ֖א מֵעֲוֺנֹתֵ֑ינוּ מוּסַ֤ר שְׁלוֹמֵ֙נוּ֙ עָלָ֔יו וּבַחֲבֻרָת֖וֹ נִרְפָּא־לָֽנוּ׃ 6 כֻּלָּ֙נוּ֙ כַּצֹּ֣אן תָּעִ֔ינוּ אִ֥ישׁ לְדַרְכּ֖וֹ פָּנִ֑ינוּ וַֽיהוָה֙ הִפְגִּ֣יעַ בּ֔וֹ אֵ֖ת עֲוֺ֥ן כֻּלָּֽנוּ׃ 7 נִגַּ֨שׂ וְה֣וּא נַעֲנֶה֮ וְלֹ֣א יִפְתַּח־פִּיו֒ כַּשֶּׂה֙ לַטֶּ֣בַח יוּבָ֔ל וּכְרָחֵ֕ל לִפְנֵ֥י גֹזְזֶ֖יהָ נֶאֱלָ֑מָה וְלֹ֥א יִפְתַּ֖ח פִּֽיו׃ 8 מֵעֹ֤צֶר וּמִמִּשְׁפָּט֙ לֻקָּ֔ח וְאֶת־דּוֹר֖וֹ מִ֣י יְשׂוֹחֵ֑חַ כִּ֤י נִגְזַר֙ מֵאֶ֣רֶץ חַיִּ֔ים מִפֶּ֥שַׁע עַמִּ֖י נֶ֥גַע לָֽמוֹ׃ 9 וַיִּתֵּ֤ן אֶת־רְשָׁעִים֙ קִבְר֔וֹ וְאֶת־עָשִׁ֖יר בְּמֹתָ֑יו עַ֚ל לֹא־חָמָ֣ס עָשָׂ֔ה וְלֹ֥א מִרְמָ֖ה בְּפִֽיו׃ 10 וַיהוָ֞ה חָפֵ֤ץ דַּכְּאוֹ֙ הֶֽחֱלִ֔י אִם־תָּשִׂ֤ים אָשָׁם֙ נַפְשׁ֔וֹ יִרְאֶ֥ה זֶ֖רַע יַאֲרִ֣יךְ יָמִ֑ים וְחֵ֥פֶץ יְהוָ֖ה בְּיָד֥וֹ יִצְלָֽח׃ 11 מֵעֲמַ֤ל נַפְשׁוֹ֙ יִרְאֶ֣ה יִשְׂבָּ֔ע בְּדַעְתּ֗וֹ יַצְדִּ֥יק צַדִּ֛יק עַבְדִּ֖י לָֽרַבִּ֑ים וַעֲוֺנֹתָ֖ם ה֥וּא יִסְבֹּֽל׃ 12 לָכֵ֞ן אֲחַלֶּק־ל֣וֹ בָרַבִּ֗ים וְאֶת־עֲצוּמִים֮ יְחַלֵּ֣ק שָׁלָל֒ תַּ֗חַת אֲשֶׁ֨ר הֶעֱרָ֤ה לַמָּ֙וֶת֙ נַפְשׁ֔וֹ וְאֶת־פֹּשְׁעִ֖ים נִמְנָ֑ה וְהוּא֙ חֵטְא־רַבִּ֣ים נָשָׂ֔א וְלַפֹּשְׁעִ֖ים יַפְגִּֽיעַ׃   ס