Yiddish
Hebrew
אידיש
1 לאָמיך זינגען פֿון מײַן ליבן פֿרײַנט, דאָס געזאַנג פֿון מײַן באַליבטן אױף זײַן װײַנגאָרטן. אַ װײַנגאָרטן האָט מײַן ליבער פֿרײַנט געהאַט, אױף אַ בערגל אַ פֿעטן. 2 און ער האָט אים צעגראָבן און אים אױסגעשטײנט, און אים באַפֿלאַנצט מיט טײַערן װײַנשטאָק, און אױסגעבױט אַ טורעם אין אים, און אױך אַ קעלטער אױסגעהאַקט דערין; און ער האָט געהאָפֿט ער זאָל װײַנטרױבן ברענגען, און ער האָט װילדטרױבן געבראַכט. 3 און אַצונד, איר באַװױנער פֿון ירושלים, און מענער פֿון יהוּדה, משפּט, איך בעט אײַך, צװישן מיר און צװישן מײַן װײַנגאָרטן. 4 װאָס נאָך איז געװען צו טאָן פֿאַר מײַן װײַנגאָרטן, װאָס איך האָב אין אים ניט געטאָן? פֿאַר װאָס, אַז איך האָב געהאָפֿט ער זאָל װײַנטרױבן ברענגען, האָט ער װילדטרױבן געבראַכט? 5 און אַצונד, לאָמיך אײַך לאָזן װיסן, װאָס איך װעל טאָן צו מײַן װײַנגאָרטן: אָפּטאָן זײַן צאַם, און ער זאָל אָפּגעגעסן װערן; צעברעכן זײַן פּלױט, און ער זאָל צעטרעטן װערן. 6 און איך װעל אים מאַכן אַ װיסטעניש; ניט באַשניטן און ניט אַרומגעגראָבן װעט ער װערן, און ער װעט פֿאַרװאַקסן מיט דערנער און װילדגעװעקס, און אױך די װאָלקנס װעל איך באַפֿעלן, ניט צו רעגענען אױף אים קײן רעגן. 7 װאָרום דער װײַנגאָרטן פֿון גאָט פֿון צבֿאות, איז דאָס הױז פֿון ישׂראל; און די מענער פֿון יהוּדה, זײַן געצערטלטע פֿלאַנצונג; און ער האָט געהאָפֿט אױף גערעכטיקײט, ערשט עס איז שלעכטיקײט, אױף רעכטטוערײַ, ערשט עס איז אַ יאָמערײַ. 8 וויי, די וואָס רוּקן אַ הויז צוּ אַ הויז, גענענען אַ פעלד צוּ אַ פעלד, בּיז ניטאָ מער קיין אָרט, אוּן איר אַליין בּלייבּט זיצן אין לאַנד! 9 אין מיינע אויערן [זאָגט] גאָט פוּן צבָאוֹת: אויבּ פיל הייזער וועלן ניט צוּ וויסט ווערן, גרויסע אוּן שיינע, אָן אַ בּאַוווֹינער! 10 וואָרום צען אַקער וויינגאָרטן וועלן בּרענגען איין בַּת, אוּנ אַ חוֹמֶר זאָמען וועט בּרענגען אַן אַיפָה.
11 וויי, די וואָס פעדערן זיך אין דער פרי, דעם טרוּנק נאָכצוּיאָגן, די וואָס שפּעטיקן זיך בּיי נאַכט, בּיז דער וויין צינדט זיי אָן! 12 אוּנ מיט האַרף אוּן גיטאַר, מיט פּויק אוּן פלייט, אוּן מיט וויין, איז זייער מאָלצייט; אוּן דאָס ווערק פוּן גאָט קוּקן זיי ניט אָן, אוּן די טואוּנג פוּן זיינע הענט זעען זיי ניט. 13 דרוּם גייט אין גלות מיין פאָלק, פוּן ניט פאַרשטאֵנדיקייט; אוּן זיינע נִכבָּדים ווערן הוּנגערלייט, אוּן זיין המוֹן פוּן דאַרשט פאַרטריקנט. 14 דרוּם האָט די אוּנטערערד אויסגעבּרייט איר שלוּנד, אוּן אויפגעשפּאַרט איר מויל אָן אַ מאָס: אוּן נידערן וועט איר פּראַכט, אוּן איר טוּמל אוּן איר גערויש, אוּן וווּ אַ לוּסטיקער אין איר. 15 אוּן געבּויגן ווערט דער מענטש, אוּן דערנידערט ווערט דער מאַן, אוּן די אויגןפוּן די הויכע וועלז דערנידערט ווערן. 16 אוּן יהוה פוּן צבָאוֹת ווערט דערהייכט דוּרך גערעצטיקייט, אוּן גאָט דער הייליקער ווערט געהייליקט דוּרך רעכטפאַרתיקייט. 17 אוּן דיע שאָף וועלן זיך פיטערן ווי אויף זייער פיטערפּלאַץ, אוּן די חוּר בות פוּן די פעטע וועלן וואַנדערער פאַרצערן. 18 וויי, די וואָס שלעפּן דעם פאַרבּרעך מיט שנוּרן פוּן נישטיקייט, אוּן ווי מיט אַ וואָגנשטריק די זינד! 19 די וואָס זאָגן: זאָל ער אַיילן וואָס גיכער זיין ווערק, כּדי מיר זאָלן זען; אוּן זאָל גענענען אוּן קוּמען דער בּאַראָט פוּן דעם הייליקן פוּן ישראל, אוּן לאָמיר געוואָר ווערן. 20 וויי, די וואָס זאָגן אויף שלעכטס גוּט, אוּן אויף גוּט שלעכט; וואָס מאַכן פינצטערניש פאַר ליכטיקייט, אוּן ליכטיקייט פאַר פינצטערניש; וואָס מאַכן בּיטער פאַר זים, אוּן זיס פאַר בּיטער! 21 וויי, די וואָס זיינען חכמים אין זייערע אויגן, אוּן פאַרשטאַנדיק אין זייער אָנגעזיכט! 22 וויי, די גיבּוֹרים אויף טרינקען וויין, אוּן העלדישע לייט אויף מישן דעם טרוּנק; 23 וואָס מאַכן גערעכט דעם שוּלדיקן אוּם שוֹחד, אוּן דאָס רעכט פוּן גערעכטן נעמען זיי פוּן אים אַוועק! 24 דרוּם, אַזוי ווי די צוּנג פוּן פייער פאַרצערט שטרוי, אוּן שפּריי צעקריכט אין אַ פלאַם, אַזוי וועט זייער וואָרצל ווי אַ צעפוילוּנג ווערן, אוּן זייער בּליאוּנג וועס ווי שטויבּ אויפגיינ; ווייל זיי האָבּן פאַראַכט די תּוֹרה פוּן גאָט פוּן צבָאוֹת, אוּן געלעסטערט דאָס וואָרט פוּן דעם הייליקן פוּן ישׂראל. 25 דרוּם האָט געגרימט דער צאָרן פוּן גאָט אויף זיין פאָלק, אוּן ער האָט אויסגעשטרעקט זיין האַנט אויף אים, אוּן האָט אים געשלאָגן, אַז די בּערג האָבּן געציטערט; אוּן זייערע טויטע לייבּער זיינען געוואָרן ווי מיסט אין דער מיט פוּן די גאַסן. בּיי אַלעם דעם איז ניט אָפּגעגאַנגען זיין כּעס. אוּן זיין האַנט איז נאָך אויסגעשטרעקט. 26 אוּן ער וועט אויפהייבּן אַ פאָן צוּ די פעלקער פוּן דער ווייט, אוּן וועט שמוּצערן צוּ אים פוּן עק ערד, אוּן זע, אַייליק פלינק וועט ער קוּמען; 27 ניטאָ קיין מידער אוּן קיין שטרויכלער בּיי אים, ער שלוּמערט ניט אוּן שלאָפט ניט, אוּן ניט אָפּגעבּוּנדן איז דער גאַרטל פוּן זיינע לענדן, אוּן ניט צעריסן אַ בּענדל פוּן זיינע שיך. 28 וואָס זיינע פיילן זיינען געשאַרפט, אוּן אַלע זיינע בּויגנס געשפּאַנט; די קלויען פוּן זיינע פערד זיינען ווי קיזל גערעכנט, אוּן זיינע רעדער ווי דער שטוּרעמווינט. 29 אַ בּריל האָט ער ווי די לייבּינטע, אוּן ער בּרילט ווי יוּנגלייבּן, אוּן בּרוּמט, אוּן כאַפּט רויבּ, אוּן טראָגט אַוועק, אוּן ניטאָ ווער זאָל מציל זיין. 30 אוּן ער וועט בּרוּמען אויף אים אין יענעם טאָג, אַזוי ווי די בּרוּמוּנג פוּן ים; אוּן מע וועט אַ קוּק טאָן צוּ דער ערד, ערשט אַן ענגע פינצטערניש, אוּן דאָס ליכט איז פינצטער אין אירע הימלען.
עברית
1 אָשִׁ֤ירָה נָּא֙ לִֽידִידִ֔י שִׁירַ֥ת דּוֹדִ֖י לְכַרְמ֑וֹ כֶּ֛רֶם הָיָ֥ה לִֽידִידִ֖י בְּקֶ֥רֶן בֶּן־שָֽׁמֶן׃ 2 וַֽיְעַזְּקֵ֣הוּ וַֽיְסַקְּלֵ֗הוּ וַיִּטָּעֵ֙הוּ֙ שֹׂרֵ֔ק וַיִּ֤בֶן מִגְדָּל֙ בְּתוֹכ֔וֹ וְגַם־יֶ֖קֶב חָצֵ֣ב בּ֑וֹ וַיְקַ֛ו לַעֲשׂ֥וֹת עֲנָבִ֖ים וַיַּ֥עַשׂ בְּאֻשִֽׁים׃ 3 וְעַתָּ֛ה יוֹשֵׁ֥ב יְרוּשָׁלַ֖͏ִם וְאִ֣ישׁ יְהוּדָ֑ה שִׁפְטוּ־נָ֕א בֵּינִ֖י וּבֵ֥ין כַּרְמִֽי׃ 4 מַה־לַּעֲשׂ֥וֹת עוֹד֙ לְכַרְמִ֔י וְלֹ֥א עָשִׂ֖יתִי בּ֑וֹ מַדּ֧וּעַ קִוֵּ֛יתִי לַעֲשׂ֥וֹת עֲנָבִ֖ים וַיַּ֥עַשׂ בְּאֻשִֽׁים׃ 5 וְעַתָּה֙ אוֹדִֽיעָה־נָּ֣א אֶתְכֶ֔ם אֵ֛ת אֲשֶׁר־אֲנִ֥י עֹשֶׂ֖ה לְכַרְמִ֑י הָסֵ֤ר מְשׂוּכָּתוֹ֙ וְהָיָ֣ה לְבָעֵ֔ר פָּרֹ֥ץ גְּדֵר֖וֹ וְהָיָ֥ה לְמִרְמָֽס׃ 6 וַאֲשִׁיתֵ֣הוּ בָתָ֗ה לֹ֤א יִזָּמֵר֙ וְלֹ֣א יֵעָדֵ֔ר וְעָלָ֥ה שָׁמִ֖יר וָשָׁ֑יִת וְעַ֤ל הֶעָבִים֙ אֲצַוֶּ֔ה מֵהַמְטִ֥יר עָלָ֖יו מָטָֽר׃ 7 כִּ֣י כֶ֜רֶם יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֔ל וְאִ֣ישׁ יְהוּדָ֔ה נְטַ֖ע שַׁעֲשׁוּעָ֑יו וַיְקַ֤ו לְמִשְׁפָּט֙ וְהִנֵּ֣ה מִשְׂפָּ֔ח לִצְדָקָ֖ה וְהִנֵּ֥ה צְעָקָֽה׃   ס 8 ה֗וֹי מַגִּיעֵ֥י בַ֙יִת֙ בְּבַ֔יִת שָׂדֶ֥ה בְשָׂדֶ֖ה יַקְרִ֑יבוּ עַ֚ד אֶ֣פֶס מָק֔וֹם וְהֽוּשַׁבְתֶּ֥ם לְבַדְּכֶ֖ם בְּקֶ֥רֶב הָאָֽרֶץ׃ 9 בְּאָזְנָ֖י יְהוָ֣ה צְבָא֑וֹת אִם־לֹ֞א בָּתִּ֤ים רַבִּים֙ לְשַׁמָּ֣ה יִֽהְי֔וּ גְּדֹלִ֥ים וְטוֹבִ֖ים מֵאֵ֥ין יוֹשֵֽׁב׃ 10 כִּ֗י עֲשֶׂ֙רֶת֙ צִמְדֵּי־כֶ֔רֶם יַעֲשׂ֖וּ בַּ֣ת אֶחָ֑ת וְזֶ֥רַע חֹ֖מֶר יַעֲשֶׂ֥ה אֵיפָֽה׃   פ
11 ה֛וֹי מַשְׁכִּימֵ֥י בַבֹּ֖קֶר שֵׁכָ֣ר יִרְדֹּ֑פוּ מְאַחֲרֵ֣י בַנֶּ֔שֶׁף יַ֖יִן יַדְלִיקֵֽם׃ 12 וְהָיָ֨ה כִנּ֜וֹר וָנֶ֗בֶל תֹּ֧ף וְחָלִ֛יל וָיַ֖יִן מִשְׁתֵּיהֶ֑ם וְאֵ֨ת פֹּ֤עַל יְהוָה֙ לֹ֣א יַבִּ֔יטוּ וּמַעֲשֵׂ֥ה יָדָ֖יו לֹ֥א רָאֽוּ׃ 13 לָכֵ֛ן גָּלָ֥ה עַמִּ֖י מִבְּלִי־דָ֑עַת וּכְבוֹדוֹ֙ מְתֵ֣י רָעָ֔ב וַהֲמוֹנ֖וֹ צִחֵ֥ה צָמָֽא׃ 14 לָכֵ֗ן הִרְחִ֤יבָה שְּׁאוֹל֙ נַפְשָׁ֔הּ וּפָעֲרָ֥ה פִ֖יהָ לִבְלִי־חֹ֑ק וְיָרַ֨ד הֲדָרָ֧הּ וַהֲמוֹנָ֛הּ וּשְׁאוֹנָ֖הּ וְעָלֵ֥ז בָּֽהּ׃ 15 וַיִּשַּׁ֥ח אָדָ֖ם וַיִּשְׁפַּל־אִ֑ישׁ וְעֵינֵ֥י גְבֹהִ֖ים תִּשְׁפַּֽלְנָה׃ 16 וַיִּגְבַּ֛ה יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת בַּמִּשְׁפָּ֑ט וְהָאֵל֙ הַקָּד֔וֹשׁ נִקְדָּ֖שׁ בִּצְדָקָֽה׃ 17 וְרָע֥וּ כְבָשִׂ֖ים כְּדָבְרָ֑ם וְחָרְב֥וֹת מֵחִ֖ים גָּרִ֥ים יֹאכֵֽלוּ׃ 18 ה֛וֹי מֹשְׁכֵ֥י הֶֽעָוֺ֖ן בְּחַבְלֵ֣י הַשָּׁ֑וְא וְכַעֲב֥וֹת הָעֲגָלָ֖ה חַטָּאָֽה׃ 19 הָאֹמְרִ֗ים יְמַהֵ֧ר יָחִ֛ישָׁה מַעֲשֵׂ֖הוּ לְמַ֣עַן נִרְאֶ֑ה וְתִקְרַ֣ב וְתָב֗וֹאָה עֲצַ֛ת קְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֖ל וְנֵדָֽעָה׃   ס 20 ה֣וֹי הָאֹמְרִ֥ים לָרַ֛ע ט֖וֹב וְלַטּ֣וֹב רָ֑ע שָׂמִ֨ים חֹ֤שֶׁךְ לְאוֹר֙ וְא֣וֹר לְחֹ֔שֶׁךְ שָׂמִ֥ים מַ֛ר לְמָת֖וֹק וּמָת֥וֹק לְמָֽר׃   ס 21 ה֖וֹי חֲכָמִ֣ים בְּעֵֽינֵיהֶ֑ם וְנֶ֥גֶד פְּנֵיהֶ֖ם נְבֹנִֽים׃ 22 ה֕וֹי גִּבּוֹרִ֖ים לִשְׁתּ֣וֹת יָ֑יִן וְאַנְשֵׁי־חַ֖יִל לִמְסֹ֥ךְ שֵׁכָֽר׃ 23 מַצְדִּיקֵ֥י רָשָׁ֖ע עֵ֣קֶב שֹׁ֑חַד וְצִדְקַ֥ת צַדִּיקִ֖ים יָסִ֥ירוּ מִמֶּֽנּוּ׃   ס 24 לָכֵן֩ כֶּאֱכֹ֨ל קַ֜שׁ לְשׁ֣וֹן אֵ֗שׁ וַחֲשַׁ֤שׁ לֶֽהָבָה֙ יִרְפֶּ֔ה שָׁרְשָׁם֙ כַּמָּ֣ק יִֽהְיֶ֔ה וּפִרְחָ֖ם כָּאָבָ֣ק יַעֲלֶ֑ה כִּ֣י מָאֲס֗וּ אֵ֚ת תּוֹרַת֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת וְאֵ֛ת אִמְרַ֥ת קְדֽוֹשׁ־יִשְׂרָאֵ֖ל נִאֵֽצוּ׃ 25 עַל־כֵּ֡ן חָרָה֩ אַף־יְהוָ֨ה בְּעַמּ֜וֹ וַיֵּ֣ט יָד֧וֹ עָלָ֣יו וַיַּכֵּ֗הוּ וַֽיִּרְגְּזוּ֙ הֶֽהָרִ֔ים וַתְּהִ֧י נִבְלָתָ֛ם כַּסּוּחָ֖ה בְּקֶ֣רֶב חוּצ֑וֹת בְּכָל־זֹאת֙ לֹא־שָׁ֣ב אַפּ֔וֹ וְע֖וֹד יָד֥וֹ נְטוּיָֽה׃ 26 וְנָֽשָׂא־נֵ֤ס לַגּוֹיִם֙ מֵרָח֔וֹק וְשָׁ֥רַק ל֖וֹ מִקְצֵ֣ה הָאָ֑רֶץ וְהִנֵּ֥ה מְהֵרָ֖ה קַ֥ל יָבֽוֹא׃ 27 אֵין־עָיֵ֤ף וְאֵין־כּוֹשֵׁל֙ בּ֔וֹ לֹ֥א יָנ֖וּם וְלֹ֣א יִישָׁ֑ן וְלֹ֤א נִפְתַּח֙ אֵז֣וֹר חֲלָצָ֔יו וְלֹ֥א נִתַּ֖ק שְׂר֥וֹךְ נְעָלָֽיו׃ 28 אֲשֶׁ֤ר חִצָּיו֙ שְׁנוּנִ֔ים וְכָל־קַשְּׁתֹתָ֖יו דְּרֻכ֑וֹת פַּרְס֤וֹת סוּסָיו֙ כַּצַּ֣ר נֶחְשָׁ֔בוּ וְגַלְגִּלָּ֖יו כַּסּוּפָֽה׃ 29 שְׁאָגָ֥ה ל֖וֹ כַּלָּבִ֑יא ושאג כַּכְּפִירִ֤ים וְיִנְהֹם֙ וְיֹאחֵ֣ז טֶ֔רֶף וְיַפְלִ֖יט וְאֵ֥ין מַצִּֽיל׃ 30 וְיִנְהֹ֥ם עָלָ֛יו בַּיּ֥וֹם הַה֖וּא כְּנַהֲמַת־יָ֑ם וְנִבַּ֤ט לָאָ֙רֶץ֙ וְהִנֵּה־חֹ֔שֶׁךְ צַ֣ר וָא֔וֹר חָשַׁ֖ךְ בַּעֲרִיפֶֽיהָ׃   פ