Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אָט איז מײַן קנעכט װאָס איך לען אים אונטער, מײַן אױסדערװײלטער װאָס מײַן זעל באַגערט; איך האָב אַרױפֿגעטאָן מײַן גײַסט אױף אים, אַ משפּט צו די פֿעלקער װעט ער אַרױסלאָזן. 2 ער װעט ניט שרײַען, און ניט הילכן, און ניט לאָזן הערן אין גאַס זײַן קָול. 3 אַן אײַנגעבראָכן שטעקל װעט ער ניט צעברעכן, און אַ טונקעלן קנױט װעט ער ניט פֿאַרלעשן; לױטן אמת װעט ער אַרױסלאָזן אַ משפּט. 4 ער װעט ניט מאַט װערן און ניט געבראָכן װערן, ביז ער װעט טאָן אױף דער ערד גערעכטיקײט; און אינדזלען װעלן װאַרטן אױף זײַן תּורה.
5 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר, װאָס האָט באַשאַפֿן די הימלען און זײ אױסגעצױגן, װאָס האָט אױסגעשפּרײט די ערד מיט אירע שפּראָצונגען, װאָס גיט אָטעם דעם פֿאָלק אױף איר, און אַ גײַסט די װאָס גײען אױף איר: 6 איך גאָט האָב דיך גערופֿן אין גערעכטיקײט, און איך װעל אָננעמען דײַן האַנט, און דיך היטן, און דיך מאַכן פֿאַר אַ בונד מיט די פֿעלקער, פֿאַר אַ ליכט פֿון די אומות; 7 צו עפֿענען בלינדע אױגן, אַרױסצוציִען פֿון געפֿענקעניש דעם געפֿאַנגענעם, פֿון תּפֿיסה די װאָס זיצן אין פֿינצטערניש. 8 איך בין יהוה, דאָס איז מײַן נאָמען; און מײַן כּבֿוד װעל איך צו קײן אַנדערן ניט געבן, און מײַן לױב – צו קײן געצן. 9 דאָס פֿריִערדיקע, זע, איז אָנגעקומען, און נײַס װעל איך אָנזאָגן; אײדער עס שפּראָצט אַרױסװעל איך עס אײַך מאַכן הערן.
10 זינגט צו גאָט אַ נײַ געזאַנג, זײַן לױב פֿון עק פֿון דער ערד, איר װאָס נידערט אױפֿן ים און זײַן פֿולקײט, אינדזלען און זײערע באַװױנער. 11 זאָלן הילכן דער מדבר און זײַנע שטעט, די דערפֿער װאָס קֵדר באַװױנט; זאָלן זינגען די באַװױנער פֿון פֿעלדז, פֿון שפּיץ בערג זאָלן זײ שרײַען. 12 זאָלן זײ טאָן כּבֿוד צו גאָט, און זײַן לױב אין די אינדזלען דערצײלן. 13 גאָט װעט אַרױסגײן װי אַ גִבור, װי אַ קריגסמאַן װעט ער װעקן זײַן צאָרן; ער װעט שאַלן און װעט שרײַען, איבער די פֿײַנט זײַנע װעט ער זיך שטאַרקן. 14 איך האָב געשװיגן פֿון לאַנג אָן, איך פֿלעג שטיל זײַן, זיך אײַנהאַלטן; אַצונד װעל איך שרײַען װי אַ געװינערין, איך װעל העשען און סאָפּען אין אײנעם. 15 איך װעל פֿאַרװיסטן די בערג און די הײכן, און אַל זײער גראָז װעל איך פֿאַרדאַרן; און איך װעל מאַכן טײַכן פֿאַר אינדזלען, און געמױזעכץ װעל איך פֿאַרטריקענען. 16 און איך װעל מאַכן גײן בלינדעאױף אַ װעג װאָס זײ האָבן ניט געװוּסט, אױף שטעגן װאָס זײ האָבן ניט געװוּסטװעל איך זײ פֿירן; איך װעל מאַכן זײ פֿאַרױס פֿינצטערניש צו ליכט, און קרומענישן פֿאַר אַ פּלױן. די דאָזיקע זאַכן, זײ טו איך, און לאָז זײ ניט אױס. 17 אָפּטרעטן אַהינטער, שעמען װעלן זיך שעמען, די װאָס פֿאַרזיכערן זיך אױפֿן געשניצטן בילד, די װאָס זאָגן צו געגאָסענע געצן: איר זײַט אונדזערע געטער. 18 איר טױבע הערט, און איר בלינדע, קוקט זעט. 19 װער איז בלינד אױב ניט מײַן קנעכט? אָדער טױב װי מײַן שָלִיח װאָס איך שיק? װער איז בלינד װי דער איבערגעבענער, און בלינד װי דער קנעכט פֿון גאָט? 20 געזען פֿיל, אָבער דו מערקסט ניט; אָפֿן די אױערן, אָבער ער הערט ניט. 21 גאָט האָט באַװיליקט פֿון װעגן זײַן גערעכטיקײט, ער זאָל גרײסן די תּורה און פּראַכטיקן. 22 אָבער עס איז אַ באַרױבט און באַראַבעװעט פֿאָלק, געפֿאַנגען אין לעכער האָט מען זײ אַלע, און אין תּפֿיסות זײַנען זײ באַהאַלטן; זײ זײַנען געװאָרן צו רױב, און ניטאָ װער זאָל מציל זײַן, צו אױסרױבונג, און ניטאָ װער זאָל זאָגן: קער אום! 23 װער צװישן אײַך װיל פֿאַרנעמען דאָס דאָזיקע, האָרכן און פֿאַרשטײן פֿאַרױס? 24 װער האָט געגעבן צו אױסרױבונג יעקבֿ, און ישׂראל צו רױבער? איז דאָס ניט גאָט, װאָס מיר האָבן געזינדיקט צו אים, און אין זײַנע װעגן האָט מען ניט געװאָלט גײן, און זײַן תּורה האָט מען ניט צוגעהערט? 25 דרום האָט ער אױסגעגאָסן אױף אים דעם גרים פֿון זײַן צאָרן, און די שטאַרקײט פֿון מלחמה; און זי האָט אים אָנגעצונדן רונד אַרום, און ער האָט ניט געמערקט, און זי האָט אים געברענט, און ער נעמט ניט צום האַרצן.
עברית
1 הֵ֤ן עַבְדִּי֙ אֶתְמָךְ־בּ֔וֹ בְּחִירִ֖י רָצְתָ֣ה נַפְשִׁ֑י נָתַ֤תִּי רוּחִי֙ עָלָ֔יו מִשְׁפָּ֖ט לַגּוֹיִ֥ם יוֹצִֽיא׃ 2 לֹ֥א יִצְעַ֖ק וְלֹ֣א יִשָּׂ֑א וְלֹֽא־יַשְׁמִ֥יעַ בַּח֖וּץ קוֹלֽוֹ׃ 3 קָנֶ֤ה רָצוּץ֙ לֹ֣א יִשְׁבּ֔וֹר וּפִשְׁתָּ֥ה כֵהָ֖ה לֹ֣א יְכַבֶּ֑נָּה לֶאֱמֶ֖ת יוֹצִ֥יא מִשְׁפָּֽט׃ 4 לֹ֤א יִכְהֶה֙ וְלֹ֣א יָר֔וּץ עַד־יָשִׂ֥ים בָּאָ֖רֶץ מִשְׁפָּ֑ט וּלְתוֹרָת֖וֹ אִיִּ֥ים יְיַחֵֽילוּ׃   פ
5 כֹּֽה־אָמַ֞ר הָאֵ֣ל יְהוָ֗ה בּוֹרֵ֤א הַשָּׁמַ֙יִם֙ וְנ֣וֹטֵיהֶ֔ם רֹקַ֥ע הָאָ֖רֶץ וְצֶאֱצָאֶ֑יהָ נֹתֵ֤ן נְשָׁמָה֙ לָעָ֣ם עָלֶ֔יהָ וְר֖וּחַ לַהֹלְכִ֥ים בָּֽהּ׃ 6 אֲנִ֧י יְהוָ֛ה קְרָאתִ֥יךָֽ בְצֶ֖דֶק וְאַחְזֵ֣ק בְּיָדֶ֑ךָ וְאֶצָּרְךָ֗ וְאֶתֶּנְךָ֛ לִבְרִ֥ית עָ֖ם לְא֥וֹר גּוֹיִֽם׃ 7 לִפְקֹ֖חַ עֵינַ֣יִם עִוְר֑וֹת לְהוֹצִ֤יא מִמַּסְגֵּר֙ אַסִּ֔יר מִבֵּ֥ית כֶּ֖לֶא יֹ֥שְׁבֵי חֹֽשֶׁךְ׃ 8 אֲנִ֥י יְהוָ֖ה ה֣וּא שְׁמִ֑י וּכְבוֹדִי֙ לְאַחֵ֣ר לֹֽא־אֶתֵּ֔ן וּתְהִלָּתִ֖י לַפְּסִילִֽים׃ 9 הָרִֽאשֹׁנ֖וֹת הִנֵּה־בָ֑אוּ וַֽחֲדָשׁוֹת֙ אֲנִ֣י מַגִּ֔יד בְּטֶ֥רֶם תִּצְמַ֖חְנָה אַשְׁמִ֥יע אֶתְכֶֽם׃   פ
10 שִׁ֤ירוּ לַֽיהוָה֙ שִׁ֣יר חָדָ֔שׁ תְּהִלָּת֖וֹ מִקְצֵ֣ה הָאָ֑רֶץ יוֹרְדֵ֤י הַיָּם֙ וּמְלֹא֔וֹ אִיִּ֖ים וְיֹשְׁבֵיהֶֽם׃ 11 יִשְׂא֤וּ מִדְבָּר֙ וְעָרָ֔יו חֲצֵרִ֖ים תֵּשֵׁ֣ב קֵדָ֑ר יָרֹ֙נּוּ֙ יֹ֣שְׁבֵי סֶ֔לַע מֵרֹ֥אשׁ הָרִ֖ים יִצְוָֽחוּ׃ 12 יָשִׂ֥ימוּ לַֽיהוָ֖ה כָּב֑וֹד וּתְהִלָּת֖וֹ בָּאִיִּ֥ים יַגִּֽידוּ׃ 13 יְהוָה֙ כַּגִּבּ֣וֹר יֵצֵ֔א כְּאִ֥ישׁ מִלְחָמ֖וֹת יָעִ֣יר קִנְאָ֑ה יָרִ֙יעַ֙ אַף־יַצְרִ֔יחַ עַל־אֹיְבָ֖יו יִתְגַּבָּֽר׃   ס 14 הֶחֱשֵׁ֙יתִי֙ מֵֽעוֹלָ֔ם אַחֲרִ֖ישׁ אֶתְאַפָּ֑ק כַּיּוֹלֵדָ֣ה אֶפְעֶ֔ה אֶשֹּׁ֥ם וְאֶשְׁאַ֖ף יָֽחַד׃ 15 אַחֲרִ֤יב הָרִים֙ וּגְבָע֔וֹת וְכָל־עֶשְׂבָּ֖ם אוֹבִ֑ישׁ וְשַׂמְתִּ֤י נְהָרוֹת֙ לֽ͏ָאִיִּ֔ים וַאֲגַמִּ֖ים אוֹבִֽישׁ׃ 16 וְהוֹלַכְתִּ֣י עִוְרִ֗ים בְּדֶ֙רֶךְ֙ לֹ֣א יָדָ֔עוּ בִּנְתִיב֥וֹת לֹֽא־יָדְע֖וּ אַדְרִיכֵ֑ם אָשִׂים֩ מַחְשָׁ֨ךְ לִפְנֵיהֶ֜ם לָא֗וֹר וּמַֽעֲקַשִּׁים֙ לְמִישׁ֔וֹר אֵ֚לֶּה הַדְּבָרִ֔ים עֲשִׂיתִ֖ם וְלֹ֥א עֲזַבְתִּֽים׃ 17 נָסֹ֤גוּ אָחוֹר֙ יֵבֹ֣שׁוּ בֹ֔שֶׁת הַבֹּטְחִ֖ים בַּפָּ֑סֶל הָאֹמְרִ֥ים לְמַסֵּכָ֖ה אַתֶּ֥ם אֱלֹהֵֽינוּ׃   ס 18 הַחֵרְשִׁ֖ים שְׁמָ֑עוּ וְהַעִוְרִ֖ים הַבִּ֥יטוּ לִרְאֽוֹת׃ 19 מִ֤י עִוֵּר֙ כִּ֣י אִם־עַבְדִּ֔י וְחֵרֵ֖שׁ כְּמַלְאָכִ֣י אֶשְׁלָ֑ח מִ֤י עִוֵּר֙ כִּמְשֻׁלָּ֔ם וְעִוֵּ֖ר כְּעֶ֥בֶד יְהוָֽה׃ 20 ראית רַבּ֖וֹת וְלֹ֣א תִשְׁמֹ֑ר פָּק֥וֹחַ אָזְנַ֖יִם וְלֹ֥א יִשְׁמָֽע׃ 21 יְהוָ֥ה חָפֵ֖ץ לְמַ֣עַן צִדְק֑וֹ יַגְדִּ֥יל תּוֹרָ֖ה וְיַאְדִּֽיר׃ 22 וְהוּא֮ עַם־בָּז֣וּז וְשָׁסוּי֒ הָפֵ֤חַ בַּֽחוּרִים֙ כֻּלָּ֔ם וּבְבָתֵּ֥י כְלָאִ֖ים הָחְבָּ֑אוּ הָי֤וּ לָבַז֙ וְאֵ֣ין מַצִּ֔יל מְשִׁסָּ֖ה וְאֵין־אֹמֵ֥ר הָשַֽׁב׃ 23 מִ֥י בָכֶ֖ם יַאֲזִ֣ין זֹ֑את יַקְשִׁ֥ב וְיִשְׁמַ֖ע לְאָחֽוֹר׃ 24 מִֽי־נָתַ֨ן למשוסה יַעֲקֹ֛ב וְיִשְׂרָאֵ֥ל לְבֹזְזִ֖ים הֲל֣וֹא יְהוָ֑ה ז֚וּ חָטָ֣אנוּ ל֔וֹ וְלֹֽא־אָב֤וּ בִדְרָכָיו֙ הָל֔וֹךְ וְלֹ֥א שָׁמְע֖וּ בְּתוֹרָתֽוֹ׃ 25 וַיִּשְׁפֹּ֤ךְ עָלָיו֙ חֵמָ֣ה אַפּ֔וֹ וֶעֱז֖וּז מִלְחָמָ֑ה וַתְּלַהֲטֵ֤הוּ מִסָּבִיב֙ וְלֹ֣א יָדָ֔ע וַתִּבְעַר־בּ֖וֹ וְלֹא־יָשִׂ֥ים עַל־לֵֽב׃   פ