Yiddish
Hebrew
אידיש
1 שװײַגט פֿאַר מיר, איר אינדזלען, און זאָלן די פֿעלדער באַנײַען דעם כּוח; זאָלן זײ זיך נענטערן, דענצמאָל זאָלן זײ רעדן; באַנאַנד לאָמיר צום משפּט גענענען. 2 װער האָט דערװעקט פֿון מזרחדעם װאָס זיג באַגעגנט אױף זײַן טריט?ער גיט די פֿעלקער פֿאַר אים, און מאַכט אים געװעלטיקן איבער מלכים; װי שטױב מאַכט זײ זײַן שװערד, װי געטריבענעם שטרױ זײַן בױגן. 3 ער יאָגט זײ נאָך, ער גײט בשלום אַריבעראַ װעג װאָס ער האָט מיט זײַנע פֿיס ניט באַטרעטן. 4 װער האָט דאָס געמאַכט און געטאָן? דער װאָס רופֿט אױס די דורות פֿון אָנהײב. איך יהוה בין דער ערשטער, און מיט די לעצטע בין איך דער אײגענער. 5 די אינדזלען האָבן געזען, און האָבן מורא, די עקן פֿון דער ערד טוען ציטערן; זײ האָבן גענענט און זײַנען געקומען. 6 אײנער העלפֿט דעם אַנדערן, און ער זאָגט צו זײַן ברודער: זײַ שטאַרק; 7 און דער טישלער שטאַרקט דעם שמעלצער, דער װאָס גלעט מיטן האַמער, דעם װאָס קלאַפּט אױפֿן אַמבאָס; ער זאָגט אױפֿן צונױפֿלײט: ער איז גוט; און באַפֿעסטיקט עס מיט נעגל, עס זאָל זיך ניט װאַקלען. 8 און דו ישׂראל מײַן קנעכט, יעקבֿ, װאָס איך האָב דיך אױסדערװײלט, דער זאָמען פֿון אבֿרהם מײַן ליבהאָבער, 9 װאָס איך האָב דיך אָנגענומען פֿון די עקן ערד, און פֿון אירע ברעגן דיך גערופֿן, און געזאָגט צו דיר: מײַן קנעכט ביסטו, איך האָב דיך אױסדערװײלט און דיך ניט פֿאַראַכט; 10 זאָלסט ניט מורא האָבן, װאָרום איך בין מיט דיר, זאָלסט זיך ניט אומקוקן, װאָרום איך בין דײַן גאָט; איך שטאַרק דיך און איך העלף דיך, און איך לען דיך אונטערמיט דער רעכטער האַנט פֿון מײַן גערעכטיקײט. 11 זע, פֿאַרשעמט און צו שאַנד װעלן װערןאַלע װאָס זײַנען אָנגעצונדן אױף דיר; װי נישט װעלן װערן און אונטערגײןדי מענטשן אין קריג מיט דיר; 12 װעסט זײ זוכן און זײ ניט געפֿינען, די מענטשן אין שטרײַט מיט דיר; װי נישט און װי גאָרנישט װעלן װערןדי מענטשן אין מלחמה מיט דיר. 13 װאָרום איך בין יהוה דײַן גאָטװאָס האַלט דײַן רעכטע האַנט, דער װאָס זאָגט צו דיר: זאָלסט ניט מורא האָבן, איך העלף דיך. 14 זאָלסט ניט מורא האָבן, װאָרעם יעקבֿ, הײפֿעלע ישׂראל; איך העלף דיך, זאָגט גאָט, און דײַן אױסלײזער איז דער הײליקער פֿון ישׂראל. 15 זע, איך מאַך דיך פֿאַר אַ דרעששליטן אַ נײַעם, מיט שפּיצן אַ סך; 16 װעסט דרעשן בערג און צעמאָלן, – און הײכן װעסטו װי שפּרײ מאַכן. װעסט זײ װינטשופֿלען, און אַ װינט װעט זײ אַװעקטראָגן, און אַ שטורעם װעט זײ צעשפּרײטן; און דו װעסט זיך פֿרײען מיט גאָט, מיט דעם הײליקן פֿון ישׂראל װעסטו זיך רימען.
17 די אָרימע און באַדערפֿטיקע זוכן װאַסער און ניטאָ, זײער צונג איז פֿאַרטריקנט פֿון דאָרשט; איך, יהוה, װעל זײ ענטפֿערן, איך, גאָט פֿון ישׂראל, װעל זײ ניט פֿאַרלאָזן. 18 איך װעל עפֿענען שטראָמען אױף הױכע ערטער, און קװאַלן אין מיטן פֿון טאָלן; איך װעל מאַכן דעם מדבר פֿאַר אַ געמױזעכץ װאַסער, און טרוקן לאַנד פֿאַר אױסגאַנגען װאַסער. 19 איך װעל געבן אין מדבר צעדער, אַקאַציע, און מירט, און אײלבױם; איך װעל אײַנזעצן אין דער װיסטע ציפּרעס, טענענבױם און בוקסנבױם אין אײנעם; 20 כּדי זײ זאָלן זען און װיסן, און באַטראַכטן און פֿאַרשטײן צוגלײַך, אַז די האַנט פֿון גאָט האָט דאָס געטאָן, און דער הײליקער פֿון ישׂראל האָט עס געשאַפֿן.
21 ברענגט אַהער אײַער קריג, זאָגט גאָט, גענענט אײַערע טענות, זאָגט דער קיניג פֿון יעקבֿ. 22 זאָלן זײ גענענען און אונדז זאָגןדי זאַכן װאָס געשעען; די פֿריִערדיקע – װאָס זײַנען זײ? זאָגט, כּדי מיר זאָלן צולײגן אונדזער האַרץ, און דערקענען זײער אױסלאָזן; אָדער די קומעדיקע לאָזט אונדז הערן. 23 דערצײלט אונדז װאָס װעט קומען שפּעטער, און מיר װעלן װיסן אַז איר זײַט געטער; יאָ, טוט גוטס אָדער טוט שלעכטס, און מיר װעלן זיך אומקוקן און זען צוגלײַך. 24 זעט, איר זײַט פֿון נישט, און אײַער װערק פֿון גאָרנישט; אומװערדיק איז דער װאָס טוט אײַך אױסװײלן. 25 איך האָב דערװעקט פֿון צפֿון, און ער איז געקומען, פֿון זונאױפֿגאַנג דעם װאָס רופֿט מײַן נאָמען; און ער גײט אױף פֿירשטן װי אױף קױט, און װי אַ טעפּער טרעט לײם. 26 װער האָט אָנגעזאָגט פֿון אָנהײב, אַז מיר זאָלן װיסן, און פֿון פֿריִער, אַז מיר זאָלן זאָגן: ער איז גערעכט? קײנער צו מאָל האָט ניט אָנגעזאָגט, קײנער צו מאָל האָט ניט געלאָזט הערן, קײנער צו מאָל האָט ניט געהערט אײַערע װערטער. 27 אַן ערשטער [װעט קומען] קײן צִיון: זע, אָן זײַנען זײ! און ירושלים װעל איך געבן אַן אָנזאָגער. 28 אָבער איך קוק, און קײנער איז ניטאָ, און פֿון די דאָזיקע איז ניטאָ קײן יועץ, װאָס איך זאָל זײ פֿרעגן, און זײ זאָלן ענטפֿערן אַ װאָרט. 29 זע, זײ אַלע זײַנען גאָרנישט, נישטיק זײַנען זײערע װערק, װינט און װיסטקײט זײערע געצן.
עברית
1 הַחֲרִ֤ישׁוּ אֵלַי֙ אִיִּ֔ים וּלְאֻמִּ֖ים יַחֲלִ֣יפוּ כֹ֑חַ יִגְּשׁוּ֙ אָ֣ז יְדַבֵּ֔רוּ יַחְדָּ֖ו לַמִּשְׁפָּ֥ט נִקְרָֽבָה׃ 2 מִ֤י הֵעִיר֙ מִמִּזְרָ֔ח צֶ֖דֶק יִקְרָאֵ֣הוּ לְרַגְל֑וֹ יִתֵּ֨ן לְפָנָ֤יו גּוֹיִם֙ וּמְלָכִ֣ים יַ֔רְדְּ יִתֵּ֤ן כֶּֽעָפָר֙ חַרְבּ֔וֹ כְּקַ֥שׁ נִדָּ֖ף קַשְׁתּֽוֹ׃ 3 יִרְדְּפֵ֖ם יַעֲב֣וֹר שָׁל֑וֹם אֹ֥רַח בְּרַגְלָ֖יו לֹ֥א יָבֽוֹא׃ 4 מִֽי־פָעַ֣ל וְעָשָׂ֔ה קֹרֵ֥א הַדֹּר֖וֹת מֵרֹ֑אשׁ אֲנִ֤י יְהוָה֙ רִאשׁ֔וֹן וְאֶת־אַחֲרֹנִ֖ים אֲנִי־הֽוּא׃ 5 רָא֤וּ אִיִּים֙ וְיִירָ֔אוּ קְצ֥וֹת הָאָ֖רֶץ יֶחֱרָ֑דוּ קָרְב֖וּ וַיֶּאֱתָיֽוּן׃ 6 אִ֥ישׁ אֶת־רֵעֵ֖הוּ יַעְזֹ֑רוּ וּלְאָחִ֖יו יֹאמַ֥ר חֲזָֽק׃ 7 וַיְחַזֵּ֤ק חָרָשׁ֙ אֶת־צֹרֵ֔ף מַחֲלִ֥יק פַּטִּ֖ישׁ אֶת־ה֣וֹלֶם פָּ֑עַם אֹמֵ֤ר לַדֶּ֙בֶק֙ ט֣וֹב ה֔וּא וַיְחַזְּקֵ֥הוּ בְמַסְמְרִ֖ים לֹ֥א יִמּֽוֹט׃   ס 8 וְאַתָּה֙ יִשְׂרָאֵ֣ל עַבְדִּ֔י יַעֲקֹ֖ב אֲשֶׁ֣ר בְּחַרְתִּ֑יךָ זֶ֖רַע אַבְרָהָ֥ם אֹהֲבִֽי׃ 9 אֲשֶׁ֤ר הֶחֱזַקְתִּ֙יךָ֙ מִקְצ֣וֹת הָאָ֔רֶץ וּמֵאֲצִילֶ֖יהָ קְרָאתִ֑יךָ וָאֹ֤מַר לְךָ֙ עַבְדִּי־אַ֔תָּה בְּחַרְתִּ֖יךָ וְלֹ֥א מְאַסְתִּֽיךָ׃ 10 אַל־תִּירָא֙ כִּ֣י עִמְּךָ־אָ֔נִי אַל־תִּשְׁתָּ֖ע כִּֽי־אֲנִ֣י אֱלֹהֶ֑יךָ אִמַּצְתִּ֙יךָ֙ אַף־עֲזַרְתִּ֔יךָ אַף־תְּמַכְתִּ֖יךָ בִּימִ֥ין צִדְקִֽי׃ 11 הֵ֤ן יֵבֹ֙שׁוּ֙ וְיִכָּ֣לְמ֔וּ כֹּ֖ל הַנֶּחֱרִ֣ים בָּ֑ךְ יִֽהְי֥וּ כְאַ֛יִן וְיֹאבְד֖וּ אַנְשֵׁ֥י רִיבֶֽךָ׃ 12 תְּבַקְשֵׁם֙ וְלֹ֣א תִמְצָאֵ֔ם אַנְשֵׁ֖י מַצֻּתֶ֑ךָ יִהְי֥וּ כְאַ֛יִן וּכְאֶ֖פֶס אַנְשֵׁ֥י מִלְחַמְתֶּֽךָ׃ 13 כִּ֗י אֲנִ֛י יְהוָ֥ה אֱלֹהֶ֖יךָ מַחֲזִ֣יק יְמִינֶ֑ךָ הָאֹמֵ֥ר לְךָ֛ אַל־תִּירָ֖א אֲנִ֥י עֲזַרְתִּֽיךָ׃   ס 14 אַל־תִּֽירְאִי֙ תּוֹלַ֣עַת יַֽעֲקֹ֔ב מְתֵ֖י יִשְׂרָאֵ֑ל אֲנִ֤י עֲזַרְתִּיךְ֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה וְגֹאֲלֵ֖ךְ קְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵֽל׃ 15 הִנֵּ֣ה שַׂמְתִּ֗יךְ לְמוֹרַג֙ חָר֣וּץ חָדָ֔שׁ בַּ֖עַל פִּֽיפִיּ֑וֹת תָּד֤וּשׁ הָרִים֙ וְתָדֹ֔ק וּגְבָע֖וֹת כַּמֹּ֥ץ תָּשִֽׂים׃ 16 תִּזְרֵם֙ וְר֣וּחַ תִּשָּׂאֵ֔ם וּסְעָרָ֖ה תָּפִ֣יץ אוֹתָ֑ם וְאַתָּה֙ תָּגִ֣יל בַּֽיהוָ֔ה בִּקְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֖ל תִּתְהַלָּֽל׃   פ
17 הָעֲנִיִּ֨ים וְהָאֶבְיוֹנִ֜ים מְבַקְשִׁ֥ים מַ֙יִם֙ וָאַ֔יִן לְשׁוֹנָ֖ם בַּצָּמָ֣א נָשָׁ֑תָּה אֲנִ֤י יְהוָה֙ אֶעֱנֵ֔ם אֱלֹהֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל לֹ֥א אֶעֶזְבֵֽם׃ 18 אֶפְתַּ֤ח עַל־שְׁפָיִים֙ נְהָר֔וֹת וּבְת֥וֹךְ בְּקָע֖וֹת מַעְיָנ֑וֹת אָשִׂ֤ים מִדְבָּר֙ לַאֲגַם־מַ֔יִם וְאֶ֥רֶץ צִיָּ֖ה לְמוֹצָ֥אֵי מָֽיִם׃ 19 אֶתֵּ֤ן בַּמִּדְבָּר֙ אֶ֣רֶז שִׁטָּ֔ה וַהֲדַ֖ס וְעֵ֣ץ שָׁ֑מֶן אָשִׂ֣ים בָּעֲרָבָ֗ה בְּר֛וֹשׁ תִּדְהָ֥ר וּתְאַשּׁ֖וּר יַחְדָּֽו׃ 20 לְמַ֧עַן יִרְא֣וּ וְיֵדְע֗וּ וְיָשִׂ֤ימוּ וְיַשְׂכִּ֙ילוּ֙ יַחְדָּ֔ו כִּ֥י יַד־יְהוָ֖ה עָ֣שְׂתָה זֹּ֑את וּקְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֖ל בְּרָאָֽהּ׃   פ
21 קָרְב֥וּ רִֽיבְכֶ֖ם יֹאמַ֣ר יְהוָ֑ה הַגִּ֙ישׁוּ֙ עֲצֻמ֣וֹתֵיכֶ֔ם יֹאמַ֖ר מֶ֥לֶךְ יַעֲקֹֽב׃ 22 יַגִּ֙ישׁוּ֙ וְיַגִּ֣ידוּ לָ֔נוּ אֵ֖ת אֲשֶׁ֣ר תִּקְרֶ֑ינָה הָרִאשֹׁנ֣וֹת מָ֣ה הֵ֗נָּה הַגִּ֜ידוּ וְנָשִׂ֤ימָה לִבֵּ֙נוּ֙ וְנֵדְעָ֣ה אַחֲרִיתָ֔ן א֥וֹ הַבָּא֖וֹת הַשְׁמִיעֻֽנוּ׃ 23 הַגִּ֙ידוּ֙ הָאֹתִיּ֣וֹת לְאָח֔וֹר וְנֵ֣דְעָ֔ה כִּ֥י אֱלֹהִ֖ים אַתֶּ֑ם אַף־תֵּיטִ֣יבוּ וְתָרֵ֔עוּ וְנִשְׁתָּ֖עָה ונרא יַחְדָּֽו׃ 24 הֵן־אַתֶּ֣ם מֵאַ֔יִן וּפָעָלְכֶ֖ם מֵאָ֑פַע תּוֹעֵבָ֖ה יִבְחַ֥ר בָּכֶֽם׃ 25 הַעִיר֤וֹתִי מִצָּפוֹן֙ וַיַּ֔את מִמִּזְרַח־שֶׁ֖מֶשׁ יִקְרָ֣א בִשְׁמִ֑י וְיָבֹ֤א סְגָנִים֙ כְּמוֹ־חֹ֔מֶר וּכְמ֥וֹ יוֹצֵ֖ר יִרְמָס־טִֽיט׃ 26 מִֽי־הִגִּ֤יד מֵרֹאשׁ֙ וְנֵדָ֔עָה וּמִלְּפָנִ֖ים וְנֹאמַ֣ר צַדִּ֑יק אַ֣ף אֵין־מַגִּ֗יד אַ֚ף אֵ֣ין מַשְׁמִ֔יעַ אַ֥ף אֵין־שֹׁמֵ֖עַ אִמְרֵיכֶֽם׃ 27 רִאשׁ֥וֹן לְצִיּ֖וֹן הִנֵּ֣ה הִנָּ֑ם וְלִירוּשָׁלַ֖͏ִם מְבַשֵּׂ֥ר אֶתֵּֽן׃ 28 וְאֵ֙רֶא֙ וְאֵ֣ין אִ֔ישׁ וּמֵאֵ֖לֶּה וְאֵ֣ין יוֹעֵ֑ץ וְאֶשְׁאָלֵ֖ם וְיָשִׁ֥יבוּ דָבָֽר׃ 29 הֵ֣ן כֻּלָּ֔ם אָ֥וֶן אֶ֖פֶס מַעֲשֵׂיהֶ֑ם ר֥וּחַ וָתֹ֖הוּ נִסְכֵּיהֶֽם׃   פ