Yiddish
Hebrew
אידיש
1 טרײסט, טרײסט מײַן פֿאָלק, זאָגט אײַער גאָט. 2 רעדט צום האַרצן פֿון ירושלים, און רופֿט צו איר, אַז זי האָט דערפֿילט איר צײַט, אַז אָפּגעצאָלט איז איר פֿאַרברעך; אַז זי האָט געקריגן פֿון גאָטס האַנט טאָפּל פֿאַר אַלע אירע זינד. 3 אַ קָול רופֿט: ראַמט אָפּ אין מדבר דעם װעג פֿון יהוה, גלײַכט אױס אין דער װיסטעאַ שטעג פֿאַר אונדזער גאָט. 4 יעטװעדער טאָל זאָל דערהױבן װערן, און יעטװעדער באַרג און הײך זאָל דערנידערט װערן; און דאָס קרומע זאָל װערן גלײַך, און די באַרגקײטן אַ פּלױן. 5 און דער כּבֿוד פֿון גאָט װעט אַנטפּלעקט װערן, און אַלע לײַבער אין אײנעם װעלן זען; װאָרום דאָס מױל פֿון גאָט האָט גערעדט. 6 אַ קָול זאָגט: רוף! און ער זאָגט: װאָס זאָל איך רופֿן? אַלע לײַבער זײַנען גראָז, און אַל זײער חן װי אַ בלום פֿון פֿעלד; 7 פֿאַרטריקנט װערט דאָס גראָז, פֿאַרװעלקט װערט די בלום, אַז דער אָטעם פֿון גאָט בלאָזט דערױף; פֿאַר װאָר, גראָז איז דאָס פֿאָלק. 8 פֿאַרטריקנט װערט דאָס גראָז, פֿאַרװעלקט װערט די בלום, אָבער דאָס װאָרט פֿון אונדזער גאָטװעט אױף אײביק באַשטײן. 9 אױף אַ הױכן באַרג גײ דיר אַרױף, אָנזאָגערין פֿון צִיון; הײב אױף מיט כּוח דײַן קָול, אָנזאָגערין פֿון ירושלים; הײב אױף, האָב ניט מורא, זאָג צו די שטעט פֿון יהוּדה: אָט איז אײַער גאָט! 10 זע, גאָט דער האַר קומט אַ מאַכטיקער, און זײַן אָרעם געװעלטיקט פֿאַר אים; זע, זײַן שׂכַר איז מיט אים, און זײַן לױן אים פֿאַרױס; 11 װי אַ פּאַסטוך װאָס פֿיטערט זײַן סטאַדע; אין זײַן אָרעם קלײַבט ער אױף די לעמער, און טראָגט אין זײַן בוזעם; די זױגעדיקע פֿירט ער פּאַמעלעך. 12 װער האָט געמאָסטן מיט זײַן הױפֿן די װאַסערן, און די הימלען מיט אַ שפּאַן מאַרקירט, און פֿאַרנומען אין אַ מאָס דעם שטױב פֿון דער ערד, און געװױגן די בערג אױפֿן װאָג, און די הײכן אױף װאָגשאָלן? 13 װער האָט דערפֿאָרשט דעם גײַסט פֿון גאָט? און װער איז זײַן בַעַל-עצה װאָס האָט אים צוגעװיזן? 14 מיט װעמען האָט ער זיך געעֵצֶהט, װאָס האָט אים געגעבן צו פֿאַרשטײן, און אים געלערנט דעם װעג פֿון גערעכטיקײט, און אים געלערנט קענשאַפֿט, און דעם װעג פֿון פֿאַרשטאַנדיקײט אים געמאַכט װיסן? 15 זע, פֿעלקער זײַנען װי אַ טריף פֿון אַן עמער, און װי שטױב פֿון װאָגשאָלן זײַנען זײ גערעכנט; זע, אינדזלען הײבט ער אױף װי אַ זעמדל. 16 און דער לבֿנון איז ניט גענוג ברענװאַרג, און זײַנע חיות ניט גענוג בראַנדאָפּפֿער. 17 אַלע פֿעלקער זײַנען װי גאָרניט קעגן אים, פֿון נישט און גאָרנישט זײַנען זײ גערעכנט בײַ אים. 18 און צו װעמען קענט איר צוגלײַכן גאָט? און װאָסער געשטאַלט קענט איר אים גלײַך שטעלן? 19 דעם געץ װאָס אַ מײַנסטער האָט אױסגעגאָסן, און אַ שמעלצער ציט אים איבער מיט גאָלד, און שמעלצט-צו קײטלעך פֿון זילבער? 20 אַ שטײנדעמב װערט אױסגעקליבן, האָלץ װאָס פֿױלט ניט װײלט מען אױס; אַ קלוגן מײַנסטער זוכט מען זיך, אױפֿצושטעלן אַ געץ װאָס זאָל זיך ניט װאַקלען. 21 װײסט איר דען ניט? הערט איר דען ניט? איז אײַך פֿון אָנהײב אָן ניט דערצײלט געװאָרן? פֿאַרשטײט איר ניט די גרונטפֿעסטן פֿון דער ערד? 22 ער איז דער װאָס זיצט איבער דעם צירקל פֿון דער ערד, און אירע באַװױנער זײַנען װי הײשעריקן; דער װאָס שפּרײט װי אַ טול די הימלען, און ציט זײ אױס װי אַ געצעלט צום װױנען; 23 דער װאָס פֿאַרקערט פֿירשטן צו ניװעץ, װאָס מאַכט װי גאָרניט די ריכטער פֿון דער ערד. 24 נאָך צו מאָל ניט אײַנגעפֿלאַנצט זײַנען זײ, נאָך צו מאָל ניט פֿאַרזײט זײַנען זײ, נאָך צו מאָל ניט אײַנגעװאָרצלט אין דער ערד זײער שטאַם, און שױן טוט ער אַ בלאָז אױף זײ, און זײ װערן פֿאַרטריקנט, און אַ שטורעם טראָגט זײ װי שטרױ אַװעק. 25 און צו װעמען קענט איר מיך צוגלײַכן, איך זאָל גלײַך זײַן? זאָגט דער הײליקער. 26 הײבט אױף אין דער הײך אײַערע אױגן, און זעט: װער האָט באַשאַפֿן די דאָזיקע? ער, װאָס פֿירט אַרױס מיט אַ צאָל זײער חיל, זײ אַלע רופֿט ער מיטן נאָמען; דורך גרױס מאַכט, און װײַל ער איז שטאַרק אין כּוח, איז קײנער ניט געמינערט. 27 פֿאַר װאָס זאָלסטו זאָגן יעקבֿ, און זאָלסטו רעדן, ישׂראל: פֿאַרבאָרגן איז מײַן װעג פֿון יהוה, און פֿון מײַן גאָט איז מײַן משפּט אַװעק. 28 װײסטו דען ניט? צי האָסטו ניט געהערט? יהוה איז דער אײביקער גאָט, דער באַשעפֿער פֿון די עקן פֿון דער ערד. ער װערט ניט מיד און ניט מאַט; ניט צו דערפֿאָרשן איז זײַן פֿאַרשטאַנדיקײט. 29 ער גיט דעם מידן כּוח, און דעם אוממאַכטיקן מערט ער שטאַרקײט. 30 און יונגע לײַט װעלן מיד און מאַט װערן, און יונגע װעלן שטרױכלען געשטרױכלט װערן; 31 אָבער די װאָס האָפֿן אױף גאָט װעלן באַנײַען דעם כּוח, זײ װעלן אױפֿהײבן פֿליגלען װי די אָדלערס; זײ װעלן לױפֿן און ניט מיד װערן, זײ װעלן גײן און ניט מאַט װערן.
עברית
1 נַחֲמ֥וּ נַחֲמ֖וּ עַמִּ֑י יֹאמַ֖ר אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 2 דַּבְּר֞וּ עַל־לֵ֤ב יְרֽוּשָׁלִַ֙ם֙ וְקִרְא֣וּ אֵלֶ֔יהָ כִּ֤י מָֽלְאָה֙ צְבָאָ֔הּ כִּ֥י נִרְצָ֖ה עֲוֺנָ֑הּ כִּ֤י לָקְחָה֙ מִיַּ֣ד יְהוָ֔ה כִּפְלַ֖יִם בְּכָל־חַטֹּאתֶֽיהָ׃   ס 3 ק֣וֹל קוֹרֵ֔א בַּמִּדְבָּ֕ר פַּנּ֖וּ דֶּ֣רֶךְ יְהוָ֑ה יַשְּׁרוּ֙ בָּעֲרָבָ֔ה מְסִלָּ֖ה לֵאלֹהֵֽינוּ׃ 4 כָּל־גֶּיא֙ יִנָּשֵׂ֔א וְכָל־הַ֥ר וְגִבְעָ֖ה יִשְׁפָּ֑לוּ וְהָיָ֤ה הֶֽעָקֹב֙ לְמִישׁ֔וֹר וְהָרְכָסִ֖ים לְבִקְעָֽה׃ 5 וְנִגְלָ֖ה כְּב֣וֹד יְהוָ֑ה וְרָא֤וּ כָל־בָּשָׂר֙ יַחְדָּ֔ו כִּ֛י פִּ֥י יְהוָ֖ה דִּבֵּֽר׃   ס 6 ק֚וֹל אֹמֵ֣ר קְרָ֔א וְאָמַ֖ר מָ֣ה אֶקְרָ֑א כָּל־הַבָּשָׂ֣ר חָצִ֔יר וְכָל־חַסְדּ֖וֹ כְּצִ֥יץ הַשָּׂדֶֽה׃ 7 יָבֵ֤שׁ חָצִיר֙ נָ֣בֵֽל צִ֔יץ כִּ֛י ר֥וּחַ יְהוָ֖ה נָ֣שְׁבָה בּ֑וֹ אָכֵ֥ן חָצִ֖יר הָעָֽם׃ 8 יָבֵ֥שׁ חָצִ֖יר נָ֣בֵֽל צִ֑יץ וּדְבַר־אֱלֹהֵ֖ינוּ יָק֥וּם לְעוֹלָֽם׃   ס 9 עַ֣ל הַר־גָּבֹ֤הַ עֲלִי־לָךְ֙ מְבַשֶּׂ֣רֶת צִיּ֔וֹן הָרִ֤ימִי בַכֹּ֙חַ֙ קוֹלֵ֔ךְ מְבַשֶּׂ֖רֶת יְרוּשָׁלָ֑͏ִם הָרִ֙ימִי֙ אַל־תִּירָ֔אִי אִמְרִי֙ לְעָרֵ֣י יְהוּדָ֔ה הִנֵּ֖ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 10 הִנֵּ֨ה אֲדֹנָ֤י יְהוִה֙ בְּחָזָ֣ק יָב֔וֹא וּזְרֹע֖וֹ מֹ֣שְׁלָה ל֑וֹ הִנֵּ֤ה שְׂכָרוֹ֙ אִתּ֔וֹ וּפְעֻלָּת֖וֹ לְפָנָֽיו׃ 11 כְּרֹעֶה֙ עֶדְר֣וֹ יִרְעֶ֔ה בִּזְרֹעוֹ֙ יְקַבֵּ֣ץ טְלָאִ֔ים וּבְחֵיק֖וֹ יִשָּׂ֑א עָל֖וֹת יְנַהֵֽל׃   ס 12 מִֽי־מָדַ֨ד בְּשָׁעֳל֜וֹ מַ֗יִם וְשָׁמַ֙יִם֙ בַּזֶּ֣רֶת תִּכֵּ֔ן וְכָ֥ל בַּשָּׁלִ֖שׁ עֲפַ֣ר הָאָ֑רֶץ וְשָׁקַ֤ל בַּפֶּ֙לֶס֙ הָרִ֔ים וּגְבָע֖וֹת בְּמֹאזְנָֽיִם׃ 13 מִֽי־תִכֵּ֥ן אֶת־ר֖וּחַ יְהוָ֑ה וְאִ֥ישׁ עֲצָת֖וֹ יוֹדִיעֶֽנּוּ׃ 14 אֶת־מִ֤י נוֹעָץ֙ וַיְבִינֵ֔הוּ וַֽיְלַמְּדֵ֖הוּ בְּאֹ֣רַח מִשְׁפָּ֑ט וַיְלַמְּדֵ֣הוּ דַ֔עַת וְדֶ֥רֶךְ תְּבוּנ֖וֹת יוֹדִיעֶֽנּוּ׃ 15 הֵ֤ן גּוֹיִם֙ כְּמַ֣ר מִדְּלִ֔י וּכְשַׁ֥חַק מֹאזְנַ֖יִם נֶחְשָׁ֑בוּ הֵ֥ן אִיִּ֖ים כַּדַּ֥ק יִטּֽוֹל׃ 16 וּלְבָנ֕וֹן אֵ֥ין דֵּ֖י בָּעֵ֑ר וְחַיָּת֔וֹ אֵ֥ין דֵּ֖י עוֹלָֽה׃   ס 17 כָּל־הַגּוֹיִ֖ם כְּאַ֣יִן נֶגְדּ֑וֹ מֵאֶ֥פֶס וָתֹ֖הוּ נֶחְשְׁבוּ־לֽוֹ׃ 18 וְאֶל־מִ֖י תְּדַמְּי֣וּן אֵ֑ל וּמַה־דְּמ֖וּת תַּ֥עַרְכוּ לֽוֹ׃ 19 הַפֶּ֙סֶל֙ נָסַ֣ךְ חָרָ֔שׁ וְצֹרֵ֖ף בַּזָּהָ֣ב יְרַקְּעֶ֑נּוּ וּרְתֻק֥וֹת כֶּ֖סֶף צוֹרֵֽף׃ 20 הַֽמְסֻכָּ֣ן תְּרוּמָ֔ה עֵ֥ץ לֹֽא־יִרְקַ֖ב יִבְחָ֑ר חָרָ֤שׁ חָכָם֙ יְבַקֶּשׁ־ל֔וֹ לְהָכִ֥ין פֶּ֖סֶל לֹ֥א יִמּֽוֹט׃ 21 הֲל֤וֹא תֵֽדְעוּ֙ הֲל֣וֹא תִשְׁמָ֔עוּ הֲל֛וֹא הֻגַּ֥ד מֵרֹ֖אשׁ לָכֶ֑ם הֲלוֹא֙ הֲבִ֣ינֹתֶ֔ם מוֹסְד֖וֹת הָאָֽרֶץ׃ 22 הַיֹּשֵׁב֙ עַל־ח֣וּג הָאָ֔רֶץ וְיֹשְׁבֶ֖יהָ כַּחֲגָבִ֑ים הַנּוֹטֶ֤ה כַדֹּק֙ שָׁמַ֔יִם וַיִּמְתָּחֵ֥ם כָּאֹ֖הֶל לָשָֽׁבֶת׃ 23 הַנּוֹתֵ֥ן רוֹזְנִ֖ים לְאָ֑יִן שֹׁ֥פְטֵי אֶ֖רֶץ כַּתֹּ֥הוּ עָשָֽׂה׃ 24 אַ֣ף בַּל־נִטָּ֗עוּ אַ֚ף בַּל־זֹרָ֔עוּ אַ֛ף בַּל־שֹׁרֵ֥שׁ בָּאָ֖רֶץ גִּזְעָ֑ם וְגַם־נָשַׁ֤ף בָּהֶם֙ וַיִּבָ֔שׁוּ וּסְעָרָ֖ה כַּקַּ֥שׁ תִּשָּׂאֵֽם׃   ס 25 וְאֶל־מִ֥י תְדַמְּי֖וּנִי וְאֶשְׁוֶ֑ה יֹאמַ֖ר קָדֽוֹשׁ׃ 26 שְׂאוּ־מָר֨וֹם עֵינֵיכֶ֤ם וּרְאוּ֙ מִי־בָרָ֣א אֵ֔לֶּה הַמּוֹצִ֥יא בְמִסְפָּ֖ר צְבָאָ֑ם לְכֻלָּם֙ בְּשֵׁ֣ם יִקְרָ֔א מֵרֹ֤ב אוֹנִים֙ וְאַמִּ֣יץ כֹּ֔חַ אִ֖ישׁ לֹ֥א נֶעְדָּֽר׃   ס 27 לָ֤מָּה תֹאמַר֙ יַֽעֲקֹ֔ב וּתְדַבֵּ֖ר יִשְׂרָאֵ֑ל נִסְתְּרָ֤ה דַרְכִּי֙ מֵֽיְהוָ֔ה וּמֵאֱלֹהַ֖י מִשְׁפָּטִ֥י יַעֲבֽוֹר׃ 28 הֲל֨וֹא יָדַ֜עְתָּ אִם־לֹ֣א שָׁמַ֗עְתָּ אֱלֹהֵ֨י עוֹלָ֤ם יְהוָה֙ בּוֹרֵא֙ קְצ֣וֹת הָאָ֔רֶץ לֹ֥א יִיעַ֖ף וְלֹ֣א יִיגָ֑ע אֵ֥ין חֵ֖קֶר לִתְבוּנָתֽוֹ׃ 29 נֹתֵ֥ן לַיָּעֵ֖ף כֹּ֑חַ וּלְאֵ֥ין אוֹנִ֖ים עָצְמָ֥ה יַרְבֶּֽה׃ 30 וְיִֽעֲפ֥וּ נְעָרִ֖ים וְיִגָ֑עוּ וּבַחוּרִ֖ים כָּשׁ֥וֹל יִכָּשֵֽׁלוּ׃ 31 וְקוֹיֵ֤ יְהוָה֙ יַחֲלִ֣יפוּ כֹ֔חַ יַעֲל֥וּ אֵ֖בֶר כַּנְּשָׁרִ֑ים יָר֙וּצוּ֙ וְלֹ֣א יִיגָ֔עוּ יֵלְכ֖וּ וְלֹ֥א יִיעָֽפוּ׃   פ