Yiddish
Hebrew
אידיש
1 גענענט, איר פֿעלקער, צו הערן, און איר אומות, פֿאַרנעמט; זאָל הערן די ערד און איר פֿולקײט, די װעלט און אַלע אירע שפּראָצונגען. 2 װאָרום גאָט האָט אַ כּעס אױף אַלע פֿעלקער, און אַ גרימצאָרן אױף זײער גאַנצן חיל; ער האָט זײ צו חרם געמאַכט, זײ איבערגעגעבן צו דער שחיטה. 3 און זײערע דערשלאָגענע װעלן זיך װאַלגערן, – און פֿון זײערע פּגָרים װעט אױפֿגײן אַ געשטאַנק, און די בערג װעלן צעגײן פֿון זײער בלוט. 4 און דער גאַנצער חיל פֿון הימל װעט צעקריכן, און די הימלען װעלן װי אַ מגילה זיך אױפֿװיקלען, און זײער גאַנץ חיל װעט אַראָפּװעלקן, װי אַ בלאַט װעלקט פֿון װײַנשטאָק, און װי פֿאַרװעלקטס פֿון אַ פֿײַגנבױם. 5 װאָרום אָנגעטרונקען אין הימל האָט זיך מײַן שװערד, אָט װעט זי אױף אדום אַראָפּנידערן, און אױף דעם פֿאָלק פֿון מײַן חרם, צום משפּט. 6 גאָטס שװערד איז פֿול מיט בלוט, געזעפֿטיקט מיט פֿעטס, מיט בלוט פֿון לעמער און בעק, מיט נירנפֿעטס פֿון װידערס; װאָרום גאָט האָט אַ שלאַכטונג אין בָצרָה, און אַ גרױסע שעכטונג אין לאַנד אדום. 7 און נידערן װעלן װיזלטירן מיט זײ, און בולן מיט אָקסן; און אָנטרינקען װעט זיך זײער ערד מיט בלוט, און זײער שטױב װעט זיך זעפֿטיקן מיט פֿעטס. 8 װאָרום אַ טאָג פֿון נקמה איז בײַ גאָט, אַ יאָר פֿון באַצאָלונג פֿאַר דעם קריג פֿון צִיון. 9 און פֿאַרקערט װערן אין פּעך װעלן אירע שטראָמען, און איר שטױב אין שװעבל, און איר ערד װעט װערן ברענענדיקע פּעך. 10 טאָג און נאַכט װעט זי ניט פֿאַרלאָשן װערן, אױף אײביק װעט אױפֿגײן איר רױך; פֿון דָור צו דָור װעט זי װיסט זײַן, אױף אײביק אײביקײטן װעט קײנער ניט דורכגײן דורך איר. 11 און יַרשען װעלן זי דער פּעליקאַן און דער זומפּבושל, און די אײל און דער ראָב װעלן רוען אין איר; און ער װעט ציִען אױף איר אַ שנור פֿון װיסטקײט, און אַ גרונטװאָג פֿון לײדיקײט. 12 פֿון אירע אַדללײַט װעט ניט זײַן דאָרטװער עס זאָל אַ מלוכה אױסרופֿן; און אַלע אירע שׂרָרות װעלן װערן צו נישט. 13 און אױפֿגײן װעלן דערנער אין אירע פּאַלאַצן, און קראָפּיװע און שטעכגעװעקס אין אירע פֿעסטונגען; און זי װעט זײַן אַ װױנונג פֿון שאַקאַלן, אַ געהעפֿט פֿאַר שטרױספֿױגלען. 14 און װילדע קעץ װעלן אָנטרעפֿן מדבר-הינט, און אַ שד װעט רופֿן צו זײַן חבֿר; יאָ, דאָרטן טוט לילית רוען, און געפֿינט איר מנוחה. 15 דאָרט מאַכט די פֿײַלשלאַנג איר נעסט, און לײגט, און בריט און װאַרעמט אין איר שאָטן; יאָ, דאָרט זאַמלען זיך האַביכפֿױגלעןאײנער צום אַנדערן. 16 פֿאָרשט אין גאָטס בוך, און לײענט; קײנס פֿון די דאָזיקע איז ניט געמינערט, קײנס פֿעלט ניט צום אַנדערן. װאָרום מײַן מױל האָט באַפֿױלן, און זײַן אָטעם האָט זײ אײַנגעזאַמלט. 17 און ער האָט זײ געװאָרפֿן אַ גורל, און זײַן האַנט האָט עס זײ צעטײלט מיט אַ שנור; ביז אײביק װעלן זײ עס יַרשען, אױף דָור-דורות װעלן זײ רוען דערין.
עברית
1 קִרְב֤וּ גוֹיִם֙ לִשְׁמֹ֔עַ וּלְאֻמִּ֖ים הַקְשִׁ֑יבוּ תִּשְׁמַ֤ע הָאָ֙רֶץ֙ וּמְלֹאָ֔הּ תֵּבֵ֖ל וְכָל־צֶאֱצָאֶֽיהָ׃ 2 כִּ֣י קֶ֤צֶף לַֽיהוָה֙ עַל־כָּל־הַגּוֹיִ֔ם וְחֵמָ֖ה עַל־כָּל־צְבָאָ֑ם הֶחֱרִימָ֖ם נְתָנָ֥ם לַטָּֽבַח׃ 3 וְחַלְלֵיהֶ֣ם יֻשְׁלָ֔כוּ וּפִגְרֵיהֶ֖ם יַעֲלֶ֣ה בָאְשָׁ֑ם וְנָמַ֥סּוּ הָרִ֖ים מִדָּמָֽם׃ 4 וְנָמַ֙קּוּ֙ כָּל־צְבָ֣א הַשָּׁמַ֔יִם וְנָגֹ֥לּוּ כַסֵּ֖פֶר הַשָּׁמָ֑יִם וְכָל־צְבָאָ֣ם יִבּ֔וֹל כִּנְבֹ֤ל עָלֶה֙ מִגֶּ֔פֶן וּכְנֹבֶ֖לֶת מִתְּאֵנָֽה׃ 5 כִּֽי־רִוְּתָ֥ה בַשָּׁמַ֖יִם חַרְבִּ֑י הִנֵּה֙ עַל־אֱד֣וֹם תֵּרֵ֔ד וְעַל־עַ֥ם חֶרְמִ֖י לְמִשְׁפָּֽט׃ 6 חֶ֣רֶב לַיהוָ֞ה מָלְאָ֥ה דָם֙ הֻדַּ֣שְׁנָה מֵחֵ֔לֶב מִדַּ֤ם כָּרִים֙ וְעַתּוּדִ֔ים מֵחֵ֖לֶב כִּלְי֣וֹת אֵילִ֑ים כִּ֣י זֶ֤בַח לַֽיהוָה֙ בְּבָצְרָ֔ה וְטֶ֥בַח גָּד֖וֹל בְּאֶ֥רֶץ אֱדֽוֹם׃ 7 וְיָרְד֤וּ רְאֵמִים֙ עִמָּ֔ם וּפָרִ֖ים עִם־אַבִּירִ֑ים וְרִוְּתָ֤ה אַרְצָם֙ מִדָּ֔ם וַעֲפָרָ֖ם מֵחֵ֥לֶב יְדֻשָּֽׁן׃ 8 כִּ֛י י֥וֹם נָקָ֖ם לַֽיהוָ֑ה שְׁנַ֥ת שִׁלּוּמִ֖ים לְרִ֥יב צִיּֽוֹן׃ 9 וְנֶהֶפְכ֤וּ נְחָלֶ֙יהָ֙ לְזֶ֔פֶת וַעֲפָרָ֖הּ לְגָפְרִ֑ית וְהָיְתָ֣ה אַרְצָ֔הּ לְזֶ֖פֶת בֹּעֵרָֽה׃ 10 לַ֤יְלָה וְיוֹמָם֙ לֹ֣א תִכְבֶּ֔ה לְעוֹלָ֖ם יַעֲלֶ֣ה עֲשָׁנָ֑הּ מִדּ֤וֹר לָדוֹר֙ תֶּחֱרָ֔ב לְנֵ֣צַח נְצָחִ֔ים אֵ֥ין עֹבֵ֖ר בָּֽהּ׃ 11 וִירֵשׁ֙וּהָ֙ קָאַ֣ת וְקִפּ֔וֹד וְיַנְשׁ֥וֹף וְעֹרֵ֖ב יִשְׁכְּנוּ־בָ֑הּ וְנָטָ֥ה עָלֶ֛יהָ קַֽו־תֹ֖הוּ וְאַבְנֵי־בֹֽהוּ׃ 12 חֹרֶ֥יהָ וְאֵֽין־שָׁ֖ם מְלוּכָ֣ה יִקְרָ֑אוּ וְכָל־שָׂרֶ֖יהָ יִ֥הְיוּ אָֽפֶס׃ 13 וְעָלְתָ֤ה אַרְמְנֹתֶ֙יהָ֙ סִירִ֔ים קִמּ֥וֹשׂ וָח֖וֹחַ בְּמִבְצָרֶ֑יהָ וְהָיְתָה֙ נְוֵ֣ה תַנִּ֔ים חָצִ֖יר לִבְנ֥וֹת יַעֲנָֽה׃ 14 וּפָגְשׁ֤וּ צִיִּים֙ אֶת־אִיִּ֔ים וְשָׂעִ֖יר עַל־רֵעֵ֣הוּ יִקְרָ֑א אַךְ־שָׁם֙ הִרְגִּ֣יעָה לִּילִ֔ית וּמָצְאָ֥ה לָ֖הּ מָנֽוֹחַ׃ 15 שָׁ֣מָּה קִנְּנָ֤ה קִפּוֹז֙ וַתְּמַלֵּ֔ט וּבָקְעָ֖ה וְדָגְרָ֣ה בְצִלָּ֑הּ אַךְ־שָׁ֛ם נִקְבְּצ֥וּ דַיּ֖וֹת אִשָּׁ֥ה רְעוּתָֽהּ׃ 16 דִּרְשׁ֨וּ מֵֽעַל־סֵ֤פֶר יְהוָה֙ וּֽקְרָ֔אוּ אַחַ֤ת מֵהֵ֙נָּה֙ לֹ֣א נֶעְדָּ֔רָה אִשָּׁ֥ה רְעוּתָ֖הּ לֹ֣א פָקָ֑דוּ כִּֽי־פִי֙ ה֣וּא צִוָּ֔ה וְרוּח֖וֹ ה֥וּא קִבְּצָֽן׃ 17 וְהֽוּא־הִפִּ֤יל לָהֶן֙ גּוֹרָ֔ל וְיָד֛וֹ חִלְּקַ֥תָּה לָהֶ֖ם בַּקָּ֑ו עַד־עוֹלָם֙ יִֽירָשׁ֔וּהָ לְד֥וֹר וָד֖וֹר יִשְׁכְּנוּ־בָֽהּ׃   ס