Yiddish
Hebrew
אידיש
1 װײ, קינדער אָפּקערער, זאָגט גאָט, צו מאַכן עצות װאָס ניט פֿון מיר, און צו װעבן געװעבן װאָס ניט מײַן גײַסט, כּדי צו מערן זינד אױף זינד! 2 די װאָס גײען נידערן קײן מצרַיִם, און מײַן מױל האָבן זײ ניט געפֿרעגט; זיך צו שיצן אין דער באַשיצונג פֿון פּרעהן, און זיך צו באַשירעמען אין שאָטן פֿון מצרַיִם. 3 אָבער די באַשיצונג פֿון פּרעהן װעט אײַך װערן צו בושה, און די באַשירעמונג אין שאָטן פֿון מצרַיִם צו שאַנד. 4 װאָרום אין צועַן זײַנען געװען זײַנע האַרן, און זײַנע שלוחים טוען קײן חָנֵס דערגרײכן. 5 אַלע װעלן זײ זיך שעמען איבער דעם פֿאָלק װאָס קען זײ ניט נוצן, װאָס זײַנען ניט צו הילף און ניט צו נוץ, נאָר צו בושה און צו חרפּה. 6 די נבֿואה אױפֿן װאַסערפֿערד פֿון דָרום. דורך אַ לאַנד פֿון נױט און אַנגסט, װאָס די לײבינטע און דער לײב איז פֿון דאָרטן, דער פּיפּערנאָטער און דער פֿליִעדיקער לינדװאָרעם, פֿירן זײ אױפֿן רוקן פֿון יונגאײזלען זײערע פֿאַרמעגנס, און אױפֿן הױקער פֿון קעמלען זײערע אוֹצרות, צו אַ פֿאָלק װאָס קען ניט נוצן. 7 װאָרום נישטיק און אָן האַפֿט העלפֿט מצרַיִם; דרום רוף איך דאָס: שטאָלץ זײַנען זײ אױף לײדיק צו זיצן. 8 אַצונד קום פֿאַרשרײַב עס אױף אַ טאָװל בײַ זײ, און אין אַ בוך פֿאַרצײכן עס, און עס זאָל זײַן ביזן לעצטן טאָג, אױף אײביק און שטענדיק. 9 װאָרום אַ װידערשפּעניק פֿאָלק איז דאָס, קינדער לײקענער, קינדער װאָס װילן ניט הערןדי לערנונג פֿון גאָט; 10 װאָס זאָגן צו די נבֿיאים: איר זאָלט ניט נבֿיאות זאָגן; און צו די זעערס: איר זאָלט אונדז ניט זען די ריכטיקײט; רעדט אונדז גלאַטע רײד, זעט גענאַרענישן. 11 קערט אײַך אָפּ פֿון װעג, נײַגט אײַך אָפּ פֿון שטעג, טוט אָפּ פֿון אונדזער פּניםדעם הײליקן פֿון ישׂראל! 12 דרום האָט דער הײליקער פֿון ישׂראל אַזױ געזאָגט: װײַל איר פֿאַראַכט דאָס דאָזיקע װאָרט, און איר האָט אײַך פֿאַרזיכערט אױף רױב און באַטרוג, און אײַך אָנגעלענט דערױף, 13 דרום װעט אײַך זײַן די דאָזיקע זינדאַזױ װי אַן אָנקרײטיקער בראָךאַנטפּלעקט אין אַ הױכער מױער, װאָס פּלוצים-פּלוצלינג װעט קומען איר צעברעכעניש. 14 און ער װעט זי צעברעכן װי מע צעברעכט אַ טעפּערגעפֿעסצעהאַקן און ניט שױנען; און אין אירע שטיקער װעט זיך ניט געפֿינען אַ שאַרבןאױף אַרױסשאַרן פֿײַער פֿון אױװן, אָדער אָנשעפּן װאַסער פֿון גרוב.
15 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר, דער הײליקער פֿון ישׂראל: אין שטילקײט און מנוחה װעט איר געהאָלפֿן װערן, אין רו און זיכערקײט װעט זײַן אײַער גבֿורה; אָבער איר האָט ניט געװאָלט. 16 און איר האָט געזאָגט: נײן, נײַערט אױף פֿערד װעלן מיר לױפֿן; דרום װעט איר לױפֿן; און: אױף פֿלינקע װעלן מיר רײַטן; דרום װעלן פֿלינק זײַן אײַערע נאָכיאָגערס. 17 אַ טױזנט פֿאַר דעם אָנגעשרײ פֿון אײנעם, פֿאַר דעם אָנגעשרײ פֿון פֿינף װעט איר אַלע אַנטלױפֿן; ביז װאַנען איר װעט בלײַבן װי אַ שטאַנג אױף אַ שפּיץ באַרג, און װי אַ פֿאָן אױף אַ הױכן אָרט. 18 אָבער פֿון דעסט װעגן טוט גאָט האַרן אײַך צו לײַטזעליקן, און פֿון דעסט װעגן טוט ער גאַרן אײַך צו דערבאַרימען; װאָרום אַ גאָט פֿון גערעכטיקײט איז יהוה, װױל צו די װאָס האַרן אױף אים. 19 װאָרום דו פֿאָלק װאָס זיצסט אין צִיון, אין ירושלים, װײנען װעסטו מער ניט װײנען; לײַטזעליקן װעט ער דיך לײַטזעליקןאױף דעם קָול פֿון דײַן געשרײ, װי ער װעט הערן, טוט ער דיר ענטפֿערן. 20 און גאָט װעט אײַך געבן קאַרג ברױט און קנאַפּ װאַסער, אָבער דײַן לערער װעט מער ניט זײַן פֿאַרהױלן, און דײַנע אױגן װעלן זען דײַן לערער. 21 און דײַנע אױערן װעלן הערן אַ װאָרט הינטער דיר, אַזױ צו זאָגן: ״דאָס איז דער װעג, גײט אױף אים״, סײַ איר װעט זיך קערן רעכטס, און סײַ איר װעט זיך קערן לינקס. 22 און איר װעט פֿאַראומרײניקןדעם איבערצוג פֿון דײַנע זילבערגעצן, און דעם באַקלײד פֿון דײַן געגאָסענעם גאָלדגעץ. אַװעקװאַרפֿן װעסטו זײ אַזױ װי אומרײנס; ״אַרױס!״ װעסטו זאָגן דערצו. 23 און ער װעט געבן רעגן פֿאַר דײַן זריעהװאָס דו װעסט זײען אין דער ערד, און דאָס ברױט פֿון דער תּבֿואה פֿון דער ערדװעט זײַן פֿעט און זאַפֿטיק. דײַן פֿי װעט זיך פֿיטערן אין יענעם טאָגאױף אַ לאָנקע אַ ברײטער. 24 און די רינדער און די יונגאײזלעןװאָס באַאַרבעטן די ערד, װעלן עסן געשמאַקע פֿוטער, װאָס מע װינטשופֿלט מיט אַ פֿײַער און מיט אַ װינטשופֿל. 25 און אױף יעטװעדער הױכן באַרג, און אױף יעטװעדער דערהױבענעם בערגל, װעלן זײַן בעכן, שטראָמען װאַסער, אין דעם טאָג פֿון גרױס טײטונג, װען טורעמס טוען פֿאַלן. 26 און דאָס ליכט פֿון דער לבֿנהװעט זײַן װי דאָס ליכט פֿון דער זון, און דאָס ליכט פֿון דער זוןװעט זײַן זיבנפֿאַך – װי דאָס ליכט פֿון זיבן טעג, אין דעם טאָג װאָס גאָט פֿאַרבינדט דעם בראָך פֿון זײַן פֿאָלק, און דעם ריס פֿון זײַן װוּנד טוט ער הײלן. 27 זע, דער נאָמען פֿון גאָט קומט אָן פֿון דער װײַט, זײַן צאָרן ברענט, און אַ שװערער רױך הײבט זיך אױף; זײַנע ליפּן זײַנען פֿול מיט צאָרן, און זײַן צונג װי אַ פֿײַער װאָס פֿאַרצערט; 28 און זײַן אָטעם װי אַ פֿלײציקער שטראָם, װאָס גרײכט ביז צום האַלדז; צו זיפּן די פֿעלקער אין אַ זיפּ פֿון פֿאַרװיסטונג, מיט אַ פֿאַרפֿיריקער צאַם אױף די באַקן פֿון די אומות. 29 אַ געזאַנג װעט בײַ אײַך זײַן, װי אין דער נאַכט װאָס אַ יום-טובֿ װערט געהײליקט, און אַ האַרציקע שִׂמחה, װי בײַ דעם װאָס גײט מיט אַ פֿלײט, צו קומען אױפֿן באַרג פֿון גאָט, צום פֿעלדז פֿון ישׂראל. 30 און גאָט װעט לאָזן הערן דעם הילך פֿון זײַן קָול, און װעט װײַזן דעם אַראָפּלאָז פֿון זײַן אָרעם, מיט גרימצאָרן און פֿלאַמפֿײַער װאָס פֿאַרצערט, מיט װאָלקנבראָך און פֿלײצונג און האָגלשטײן. 31 װאָרום פֿון דעם קָול פֿון גאָט װעט צעבראָכן װערן אשור, די רוט מיט װאָס ער פֿלעגט שלאָגן. 32 און װוּ נאָר עס גײט דורך דער שטעקן פֿון באַשערונג, װאָס גאָט װעט אַראָפּלאָזן אױף אים, װעט עס זײַן מיט פּױקן און מיט האַרפֿן; און מיט מלחמות פֿון פֿעכטונג װעט ער מלחמה האַלטן אױף זײ. 33 װאָרום אָנגעגרײט פֿון נעכטן איז דער פֿײַעראָרט, יאָ, פֿאַרן מלך איז ער צוגעגרײט, טיף איז ער, ברײט איז ער; זײַן הױפֿן האָט פֿײַער און האָלץ אַ סך, גאָטס אָטעם טוט ברענעןװי אַ טײַך שװעבל דערין.
עברית
1 ה֣וֹי בָּנִ֤ים סֽוֹרְרִים֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה לַעֲשׂ֤וֹת עֵצָה֙ וְלֹ֣א מִנִּ֔י וְלִנְסֹ֥ךְ מַסֵּכָ֖ה וְלֹ֣א רוּחִ֑י לְמַ֛עַן סְפ֥וֹת חַטָּ֖את עַל־חַטָּֽאת׃ 2 הַהֹלְכִים֙ לָרֶ֣דֶת מִצְרַ֔יִם וּפִ֖י לֹ֣א שָׁאָ֑לוּ לָעוֹז֙ בְּמָע֣וֹז פַּרְעֹ֔ה וְלַחְס֖וֹת בְּצֵ֥ל מִצְרָֽיִם׃ 3 וְהָיָ֥ה לָכֶ֛ם מָע֥וֹז פַּרְעֹ֖ה לְבֹ֑שֶׁת וְהֶחָס֥וּת בְּצֵל־מִצְרַ֖יִם לִכְלִמָּֽה׃ 4 כִּֽי־הָי֥וּ בְצֹ֖עַן שָׂרָ֑יו וּמַלְאָכָ֖יו חָנֵ֥ס יַגִּֽיעוּ׃ 5 כֹּ֣ל הבאיש עַל־עַ֖ם לֹא־יוֹעִ֣ילוּ לָ֑מוֹ לֹ֤א לְעֵ֙זֶר֙ וְלֹ֣א לְהוֹעִ֔יל כִּ֥י לְבֹ֖שֶׁת וְגַם־לְחֶרְפָּֽה׃   ס 6 מַשָּׂ֖א בַּהֲמ֣וֹת נֶ֑גֶב בְּאֶרֶץ֩ צָרָ֨ה וְצוּקָ֜ה לָבִ֧יא וָלַ֣יִשׁ מֵהֶ֗ם אֶפְעֶה֙ וְשָׂרָ֣ף מְעוֹפֵ֔ף יִשְׂאוּ֩ עַל־כֶּ֨תֶף עֲיָרִ֜ים חֵֽילֵהֶ֗ם וְעַל־דַּבֶּ֤שֶׁת גְּמַלִּים֙ אֽוֹצְרֹתָ֔ם עַל־עַ֖ם לֹ֥א יוֹעִֽילוּ׃ 7 וּמִצְרַ֕יִם הֶ֥בֶל וָרִ֖יק יַעְזֹ֑רוּ לָכֵן֙ קָרָ֣אתִי לָזֹ֔את רַ֥הַב הֵ֖ם שָֽׁבֶת׃ 8 עַתָּ֗ה בּ֣וֹא כָתְבָ֥הּ עַל־ל֛וּחַ אִתָּ֖ם וְעַל־סֵ֣פֶר חֻקָּ֑הּ וּתְהִי֙ לְי֣וֹם אַחֲר֔וֹן לָעַ֖ד עַד־עוֹלָֽם׃ 9 כִּ֣י עַ֤ם מְרִי֙ ה֔וּא בָּנִ֖ים כֶּחָשִׁ֑ים בָּנִ֕ים לֹֽא־אָב֥וּ שְׁמ֖וֹעַ תּוֹרַ֥ת יְהוָֽה׃ 10 אֲשֶׁ֨ר אָמְר֤וּ לָֽרֹאִים֙ לֹ֣א תִרְא֔וּ וְלַ֣חֹזִ֔ים לֹ֥א תֶחֱזוּ־לָ֖נוּ נְכֹח֑וֹת דַּבְּרוּ־לָ֣נוּ חֲלָק֔וֹת חֲז֖וּ מַהֲתַלּֽוֹת׃ 11 ס֚וּרוּ מִנֵּי־דֶ֔רֶךְ הַטּ֖וּ מִנֵּי־אֹ֑רַח הַשְׁבִּ֥יתוּ מִפָּנֵ֖ינוּ אֶת־קְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵֽל׃   ס 12 לָכֵ֗ן כֹּ֤ה אָמַר֙ קְד֣וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֔ל יַ֥עַן מָֽאָסְכֶ֖ם בַּדָּבָ֣ר הַזֶּ֑ה וַֽתִּבְטְחוּ֙ בְּעֹ֣שֶׁק וְנָל֔וֹז וַתִּֽשָּׁעֲנ֖וּ עָלָֽיו׃ 13 לָכֵ֗ן יִֽהְיֶ֤ה לָכֶם֙ הֶעָוֺ֣ן הַזֶּ֔ה כְּפֶ֣רֶץ נֹפֵ֔ל נִבְעֶ֖ה בְּחוֹמָ֣ה נִשְׂגָּבָ֑ה אֲשֶׁר־פִּתְאֹ֥ם לְפֶ֖תַע יָב֥וֹא שִׁבְרָֽהּ׃ 14 וּ֠שְׁבָרָהּ כְּשֵׁ֨בֶר נֵ֧בֶל יוֹצְרִ֛ים כָּת֖וּת לֹ֣א יַחְמֹ֑ל וְלֹֽא־יִמָּצֵ֤א בִמְכִתָּתוֹ֙ חֶ֔רֶשׂ לַחְתּ֥וֹת אֵשׁ֙ מִיָּק֔וּד וְלַחְשֹׂ֥ף מַ֖יִם מִגֶּֽבֶא׃   פ
15 כִּ֣י כֹֽה־אָמַר֩ אֲדֹנָ֨י יְהוִ֜ה קְד֣וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֗ל בְּשׁוּבָ֤ה וָנַ֙חַת֙ תִּוָּ֣שֵׁע֔וּן בְּהַשְׁקֵט֙ וּבְבִטְחָ֔ה תִּהְיֶ֖ה גְּבֽוּרַתְכֶ֑ם וְלֹ֖א אֲבִיתֶֽם׃ 16 וַתֹּ֨אמְר֥וּ לֹא־כִ֛י עַל־ס֥וּס נָנ֖וּס עַל־כֵּ֣ן תְּנוּס֑וּן וְעַל־קַ֣ל נִרְכָּ֔ב עַל־כֵּ֖ן יִקַּ֥לּוּ רֹדְפֵיכֶֽם׃ 17 אֶ֣לֶף אֶחָ֗ד מִפְּנֵי֙ גַּעֲרַ֣ת אֶחָ֔ד מִפְּנֵ֛י גַּעֲרַ֥ת חֲמִשָּׁ֖ה תָּנֻ֑סוּ עַ֣ד אִם־נוֹתַרְתֶּ֗ם כַּתֹּ֙רֶן֙ עַל־רֹ֣אשׁ הָהָ֔ר וְכַנֵּ֖ס עַל־הַגִּבְעָֽה׃ 18 וְלָכֵ֞ן יְחַכֶּ֤ה יְהוָה֙ לַֽחֲנַנְכֶ֔ם וְלָכֵ֥ן יָר֖וּם לְרַֽחֶמְכֶ֑ם כִּֽי־אֱלֹהֵ֤י מִשְׁפָּט֙ יְהוָ֔ה אַשְׁרֵ֖י כָּל־ח֥וֹכֵי לֽוֹ׃   ס 19 כִּי־עַ֛ם בְּצִיּ֥וֹן יֵשֵׁ֖ב בִּירֽוּשָׁלָ֑͏ִם בָּכ֣וֹ לֹֽא־תִבְכֶּ֗ה חָנ֤וֹן יָחְנְךָ֙ לְק֣וֹל זַעֲקֶ֔ךָ כְּשָׁמְעָת֖וֹ עָנָֽךְ׃ 20 וְנָתַ֨ן לָכֶ֧ם אֲדֹנָ֛י לֶ֥חֶם צָ֖ר וּמַ֣יִם לָ֑חַץ וְלֹֽא־יִכָּנֵ֥ף עוֹד֙ מוֹרֶ֔יךָ וְהָי֥וּ עֵינֶ֖יךָ רֹא֥וֹת אֶת־מוֹרֶֽיךָ׃ 21 וְאָזְנֶ֙יךָ֙ תִּשְׁמַ֣עְנָה דָבָ֔ר מֵֽאַחֲרֶ֖יךָ לֵאמֹ֑ר זֶ֤ה הַדֶּ֙רֶךְ֙ לְכ֣וּ ב֔וֹ כִּ֥י תַאֲמִ֖ינוּ וְכִ֥י תַשְׂמְאִֽילוּ׃ 22 וְטִמֵּאתֶ֗ם אֶת־צִפּוּי֙ פְּסִילֵ֣י כַסְפֶּ֔ךָ וְאֶת־אֲפֻדַּ֖ת מַסֵּכַ֣ת זְהָבֶ֑ךָ תִּזְרֵם֙ כְּמ֣וֹ דָוָ֔ה צֵ֖א תֹּ֥אמַר לֽוֹ׃ 23 וְנָתַן֩ מְטַ֨ר זַרְעֲךָ֜ אֲשֶׁר־תִּזְרַ֣ע אֶת־הָאֲדָמָ֗ה וְלֶ֙חֶם֙ תְּבוּאַ֣ת הָֽאֲדָמָ֔ה וְהָיָ֥ה דָשֵׁ֖ן וְשָׁמֵ֑ן יִרְעֶ֥ה מִקְנֶ֛יךָ בַּיּ֥וֹם הַה֖וּא כַּ֥ר נִרְחָֽב׃ 24 וְהָאֲלָפִ֣ים וְהָעֲיָרִ֗ים עֹֽבְדֵי֙ הָֽאֲדָמָ֔ה בְּלִ֥יל חָמִ֖יץ יֹאכֵ֑לוּ אֲשֶׁר־זֹרֶ֥ה בָרַ֖חַת וּבַמִּזְרֶֽה׃ 25 וְהָיָ֣ה עַל־כָּל־הַ֣ר גָּבֹ֗הַ וְעַל֙ כָּל־גִּבְעָ֣ה נִשָּׂאָ֔ה פְּלָגִ֖ים יִבְלֵי־מָ֑יִם בְּיוֹם֙ הֶ֣רֶג רָ֔ב בִּנְפֹ֖ל מִגְדָּלִֽים׃ 26 וְהָיָ֤ה אֽוֹר־הַלְּבָנָה֙ כְּא֣וֹר הַֽחַמָּ֔ה וְא֤וֹר הַֽחַמָּה֙ יִהְיֶ֣ה שִׁבְעָתַ֔יִם כְּא֖וֹר שִׁבְעַ֣ת הַיָּמִ֑ים בְּי֗וֹם חֲבֹ֤שׁ יְהוָה֙ אֶת־שֶׁ֣בֶר עַמּ֔וֹ וּמַ֥חַץ מַכָּת֖וֹ יִרְפָּֽא׃   ס 27 הִנֵּ֤ה שֵׁם־יְהוָה֙ בָּ֣א מִמֶּרְחָ֔ק בֹּעֵ֣ר אַפּ֔וֹ וְכֹ֖בֶד מַשָּׂאָ֑ה שְׂפָתָיו֙ מָ֣לְאוּ זַ֔עַם וּלְשׁוֹנ֖וֹ כְּאֵ֥שׁ אֹכָֽלֶת׃ 28 וְרוּח֞וֹ כְּנַ֤חַל שׁוֹטֵף֙ עַד־צַוָּ֣אר יֶֽחֱצֶ֔ה לַהֲנָפָ֥ה גוֹיִ֖ם בְּנָ֣פַת שָׁ֑וְא וְרֶ֣סֶן מַתְעֶ֔ה עַ֖ל לְחָיֵ֥י עַמִּֽים׃ 29 הַשִּׁיר֙ יִֽהְיֶ֣ה לָכֶ֔ם כְּלֵ֖יל הִתְקַדֶּשׁ־חָ֑ג וְשִׂמְחַ֣ת לֵבָ֗ב כַּֽהוֹלֵךְ֙ בֶּֽחָלִ֔יל לָב֥וֹא בְהַר־יְהוָ֖ה אֶל־צ֥וּר יִשְׂרָאֵֽל׃ 30 וְהִשְׁמִ֨יעַ יְהוָ֜ה אֶת־ה֣וֹד קוֹל֗וֹ וְנַ֤חַת זְרוֹעוֹ֙ יַרְאֶ֔ה בְּזַ֣עַף אַ֔ף וְלַ֖הַב אֵ֣שׁ אוֹכֵלָ֑ה נֶ֥פֶץ וָזֶ֖רֶם וְאֶ֥בֶן בָּרָֽד׃ 31 כִּֽי־מִקּ֥וֹל יְהוָ֖ה יֵחַ֣ת אַשּׁ֑וּר בַּשֵּׁ֖בֶט יַכֶּֽה׃ 32 וְהָיָ֗ה כֹּ֤ל מַֽעֲבַר֙ מַטֵּ֣ה מֽוּסָדָ֔ה אֲשֶׁ֨ר יָנִ֤יחַ יְהוָה֙ עָלָ֔יו בְּתֻפִּ֖ים וּבְכִנֹּר֑וֹת וּבְמִלְחֲמ֥וֹת תְּנוּפָ֖ה נִלְחַם־בה 33 כִּֽי־עָר֤וּךְ מֵֽאֶתְמוּל֙ תָּפְתֶּ֔ה גַּם־הוא לַמֶּ֥לֶךְ הוּכָ֖ן הֶעְמִ֣יק הִרְחִ֑ב מְדֻרָתָ֗הּ אֵ֤שׁ וְעֵצִים֙ הַרְבֵּ֔ה נִשְׁמַ֤ת יְהוָה֙ כְּנַ֣חַל גָּפְרִ֔ית בֹּעֲרָ֖ה בָּֽהּ׃   ס