Yiddish
Hebrew
אידיש
1 װײ, אַריאֵל, אַריאֵל, שטאָט װוּ דוד האָט גערוט! מערט אַ יאָר אױף אַ יאָר, זאָלן די יום-טובֿים זיך אַרומדרײען, 2 און איך װעל דריקן אַריאֵל, און עס װעט זײַן אַ קלאָג און אַ קלאָגעניש, און ער װעט מיר זײַן אַזױ װי אַן אַריאֵל. 3 און איך װעל לאַגערן אַרום דיר װי אַ ראָד, און װעל דיך באַלעגערן מיט אַן ערדװאַל, און אױפֿשטעלן אױף דיר באַלעגערװערק. 4 און נידעריק פֿון דער ערד װעסטו רעדן, און טיף פֿון שטױב װעט קומען דײַן װאָרט; און װי אַ גײַסט פֿון דער ערד װעט זײַן דײַן קָול, און פֿון שטױב װעט פּיפּסן דײַן װאָרט. 5 אָבער די דינע שטױב װעט װערן דער המון פֿון דײַנע פֿײַנט, און װי שפּרײ װאָס פֿאַרגײט דער המון פֿון די מאַכטיקע; און פּלוצים-פּלוצלינג װעט עס געשען. 6 פֿון גאָט פֿון צבֿאות װעט קומען די שטראָף, מיט דונער און מיט ערדציטערניש און גרױס געפּילדער, שטורעם און געװיטער און פֿלאַמפֿײַער װאָס פֿאַרצערט. 7 און אַזױ װי אַ חָלום, אַ זעונג פֿון דער נאַכט, װעט זײַן דער המון פֿון אַלע פֿעלקערװאָס האַלטן מלחמה אױף אַריאֵל – אי אַלע װאָס האַלטן מלחמה אױף איר, אי די באַלעגערפֿעסטונג אַרום איר, אי די װאָס דריקן זי. 8 און עס װעט זײַן: אַזױ װי אַ הונגעריקן חלומט זיך, ערשט ער עסט, און ער כאַפּט זיך אױף, און זײַן לײַב איז לײדיק, און אַזױ װי אַ דאָרשטיקן חלומט זיך, ערשט ער טרינקט, און ער כאַפּט זיך אױף, ערשט ער איז שלאַף, און זײַן זעל איז פֿאַרשמאַכט, אַזױ װעט זײַן דער המון פֿון אַלע פֿעלקער, װאָס האַלטן מלחמה אױף באַרג צִיון. 9 פֿאַרדולט אײַך און זײַט צעדולט! פֿאַרבלענדט אײַך און זײַט בלינד! איר װאָס זײַט שכּור און ניט פֿון װײַן, װאָס שאָקלט זיך און ניט פֿון טרונק. 10 װאָרום גאָט האָט אױסגעגאָסן אױף אײַךאַ גײַסט פֿון הינערפּלעט, און האָט צוגעמאַכט אײַערע אױגן, די נבֿיאים, און אײַערע קעפּ, די זעערס, האָט ער פֿאַרדעקט. 11 און די זעונג פֿון אַלץ דינג איז פֿאַר אײַך אַזױ װי װערטער פֿון אַ פֿאַרחתמעטן געשריפֿטס, װאָס אַז מע גיט עס צו דעם װאָס קען געשריפֿטס, אַזױ צו זאָגן: לײען דאָס, איך בעט דיך, זאָגט ער: איך קען ניט, װאָרום עס איז פֿאַרחתמעט. 12 און אַז דאָס געשריפֿטס װערט געגעבן צו דעם װאָס קען ניט קײן געשריפֿטס, אַזױ צו זאָגן: לײען דאָס, איך בעט דיך, זאָגט ער: איך קען ניט קײן געשריפֿטס. 13 און גאָט האָט געזאָגט: װײַל דאָס דאָזיקע פֿאָלק האָט גענענט מיט זײַן מױל, און מיט זײַנע ליפּן מיך געערלעכט, אָבער זײַן האַרץ האָט ער דערװײַטערט פֿון מיר, און זײער מורא פֿאַר מיר איז װי אַן אײַנגעלערנט געבאָט פֿון מענטשן, 14 דרום זע, איך טו נאָך מער פֿאַרװוּנדערן דאָס דאָזיקע פֿאָלק, װוּנדערלעך פֿאַרװוּנדערן; און פֿאַרלאָרן װערן װעט די חכמה פֿון זײַנע חכמים, און די פֿאַרשטאַנדיקײט פֿון זײַנע פֿאַרשטאַנדיקעװעט פֿאַרהױלן װערן. 15 װײ, די װאָס פֿאַרהױלן טיף זײער באַראָט פֿון גאָט, און אין דער פֿינצטער זײַנען זײערע מעשׂים, און זײ זאָגן: װער זעט אונדז? און װער װײס אונדז? 16 די פֿאַרקערטקײט אײַערע! צי איז דער טעפּער װי לײם גערעכנט, אַז דאָס װערק זאָל זאָגן אױף זײַן מײַנסטער: ער האָט מיך ניט געמאַכט? און דער באַשאַף זאָל זאָגן אױף זײַן באַשעפֿער: ער פֿאַרשטײט ניט? 17 פֿאַר װאָר, אין נאָך אַ קלײן װײַלע, װעט דער לבֿנון פֿאַרקערט װערן אין אַ פֿרוכטגאָרטן, און דער פֿרוכטגאָרטן װעט פֿאַר אַ װאַלד גערעכנט װערן. 18 און די טױבע אין יענעם טאָגװעלן הערן די װערטער פֿון אַ בוך, און פֿון חושך און פֿינצטערנישװעלן זען די אױגן פֿון בלינדע. 19 און די פֿאַרליטענע װעלן מערןזײער שִׂמחה אין גאָט, און די באַדערפֿטיקע צװישן מענטשןװעלן מיטן הײליקן פֿון ישׂראל זיך פֿרײען. 20 װאָרום אַװעק דער מאַכטיקער, און פֿאַרלענדט װעט זײַן דער שפּעטער, און פֿאַרשניטן אַלע װאָס לױערן אױף אומרעכט; 21 די װאָס מאַכן שולדיק אַ מענטשן מיט אַ װאָרט, און דעם שטראָפֿזאָגער לײגן זײ אַ שטרױכלונג אין טױער, און פֿאַרדרײען מיט נישט דעם גערעכטן. 22 דרום האָט גאָט, װאָס האָט אױסגעלײזט אַבֿרהמען, אַזױ געזאָגט אױפֿן הױז פֿון יעקבֿ: אַצונד װעט ניט פֿאַרשעמט װערן יעקבֿ, און אַצונד װעט זײַן פּנים ניט בלאַס װערן; 23 יאָ, אַז ער װעט זען זײַנע קינדער, דאָס װערק פֿון מײַנע הענט, אין זײַן מיט, װי זײ הײליקן מײַן נאָמען; װאָרום זײ װעלן הײליקן דעם הײליקן פֿון יעקבֿ, און דעם גאָט פֿון ישׂראל װעלן זײ פֿאָרכטן. 24 און די פֿאַרפֿירטע אין גײַסט װעלן װיסן צו פֿאַרשטײן, און די מורמלער װעלן לערנען אַ מוסר.
עברית
1 ה֚וֹי אֲרִיאֵ֣ל אֲרִיאֵ֔ל קִרְיַ֖ת חָנָ֣ה דָוִ֑ד סְפ֥וּ שָׁנָ֛ה עַל־שָׁנָ֖ה חַגִּ֥ים יִנְקֹֽפוּ׃ 2 וַהֲצִיק֖וֹתִי לַֽאֲרִיאֵ֑ל וְהָיְתָ֤ה תַֽאֲנִיָּה֙ וַֽאֲנִיָּ֔ה וְהָ֥יְתָה לִּ֖י כַּאֲרִיאֵֽל׃ 3 וְחָנִ֥יתִי כַדּ֖וּר עָלָ֑יִךְ וְצַרְתִּ֤י עָלַ֙יִךְ֙ מֻצָּ֔ב וַהֲקֽ͏ִימֹתִ֥י עָלַ֖יִךְ מְצֻרֹֽת׃ 4 וְשָׁפַלְתְּ֙ מֵאֶ֣רֶץ תְּדַבֵּ֔רִי וּמֵֽעָפָ֖ר תִּשַּׁ֣ח אִמְרָתֵ֑ךְ וְֽ֠הָיָה כְּא֤וֹב מֵאֶ֙רֶץ֙ קוֹלֵ֔ךְ וּמֵעָפָ֖ר אִמְרָתֵ֥ךְ תְּצַפְצֵֽף׃ 5 וְהָיָ֛ה כְּאָבָ֥ק דַּ֖ק הֲמ֣וֹן זָרָ֑יִךְ וּכְמֹ֤ץ עֹבֵר֙ הֲמ֣וֹן עָֽרִיצִ֔ים וְהָיָ֖ה לְפֶ֥תַע פִּתְאֹֽם׃ 6 מֵעִ֨ם יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ תִּפָּקֵ֔ד בְּרַ֥עַם וּבְרַ֖עַשׁ וְק֣וֹל גָּד֑וֹל סוּפָה֙ וּסְעָרָ֔ה וְלַ֖הַב אֵ֥שׁ אוֹכֵלָֽה׃ 7 וְהָיָ֗ה כַּֽחֲלוֹם֙ חֲז֣וֹן לַ֔יְלָה הֲמוֹן֙ כָּל־הַגּוֹיִ֔ם הַצֹּבְאִ֖ים עַל־אֲרִיאֵ֑ל וְכָל־צֹבֶ֙יהָ֙ וּמְצֹ֣דָתָ֔הּ וְהַמְּצִיקִ֖ים לָֽהּ׃ 8 וְהָיָ֡ה כַּאֲשֶׁר֩ יַחֲלֹ֨ם הָרָעֵ֜ב וְהִנֵּ֣ה אוֹכֵ֗ל וְהֵקִיץ֮ וְרֵיקָ֣ה נַפְשׁוֹ֒ וְכַאֲשֶׁ֨ר יַחֲלֹ֤ם הַצָּמֵא֙ וְהִנֵּ֣ה שֹׁתֶ֔ה וְהֵקִיץ֙ וְהִנֵּ֣ה עָיֵ֔ף וְנַפְשׁ֖וֹ שׁוֹקֵקָ֑ה כֵּ֣ן יִֽהְיֶ֗ה הֲמוֹן֙ כָּל־הַגּוֹיִ֔ם הַצֹּבְאִ֖ים עַל־הַ֥ר צִיּֽוֹן׃   ס 9 הִתְמַהְמְה֣וּ וּתְמָ֔הוּ הִשְׁתּֽ͏ַעַשְׁע֖וּ וָשֹׁ֑עוּ שָֽׁכְר֣וּ וְלֹא־יַ֔יִן נָע֖וּ וְלֹ֥א שֵׁכָֽר׃ 10 כִּֽי־נָסַ֨ךְ עֲלֵיכֶ֤ם יְהוָה֙ ר֣וּחַ תַּרְדֵּמָ֔ה וַיְעַצֵּ֖ם אֶת־עֵֽינֵיכֶ֑ם אֶת־הַנְּבִיאִ֛ים וְאֶת־רָאשֵׁיכֶ֥ם הַחֹזִ֖ים כִּסָּֽה׃ 11 וַתְּהִ֨י לָכֶ֜ם חָז֣וּת הַכֹּ֗ל כְּדִבְרֵי֮ הַסֵּ֣פֶר הֶֽחָתוּם֒ אֲשֶֽׁר־יִתְּנ֣וּ אֹת֗וֹ אֶל־יוֹדֵ֥עַ הספר לֵאמֹ֖ר קְרָ֣א נָא־זֶ֑ה וְאָמַר֙ לֹ֣א אוּכַ֔ל כִּ֥י חָת֖וּם הֽוּא׃ 12 וְנִתַּ֣ן הַסֵּ֗פֶר עַל֩ אֲשֶׁ֨ר לֹֽא־יָדַ֥ע סֵ֛פֶר לֵאמֹ֖ר קְרָ֣א נָא־זֶ֑ה וְאָמַ֕ר לֹ֥א יָדַ֖עְתִּי סֵֽפֶר׃   ס 13 וַיֹּ֣אמֶר אֲדֹנָ֗י יַ֚עַן כִּ֤י נִגַּשׁ֙ הָעָ֣ם הַזֶּ֔ה בְּפִ֤יו וּבִשְׂפָתָיו֙ כִּבְּד֔וּנִי וְלִבּ֖וֹ רִחַ֣ק מִמֶּ֑נִּי וַתְּהִ֤י יִרְאָתָם֙ אֹתִ֔י מִצְוַ֥ת אֲנָשִׁ֖ים מְלֻמָּדָֽה׃ 14 לָכֵ֗ן הִנְנִ֥י יוֹסִ֛ף לְהַפְלִ֥יא אֶת־הָֽעָם־הַזֶּ֖ה הַפְלֵ֣א וָפֶ֑לֶא וְאָֽבְדָה֙ חָכְמַ֣ת חֲכָמָ֔יו וּבִינַ֥ת נְבֹנָ֖יו תִּסְתַּתָּֽר׃   ס 15 ה֛וֹי הַמַּעֲמִיקִ֥ים מֵֽיהוָ֖ה לַסְתִּ֣ר עֵצָ֑ה וְהָיָ֤ה בְמַחְשָׁךְ֙ מַֽעֲשֵׂיהֶ֔ם וַיֹּ֣אמְר֔וּ מִ֥י רֹאֵ֖נוּ וּמִ֥י יוֹדְעֵֽנוּ׃ 16 הַ֨פְכְּכֶ֔ם אִם־כְּחֹ֥מֶר הַיֹּצֵ֖ר יֵֽחָשֵׁ֑ב כִּֽי־יֹאמַ֨ר מַעֲשֶׂ֤ה לְעֹשֵׂ֙הוּ֙ לֹ֣א עָשָׂ֔נִי וְיֵ֛צֶר אָמַ֥ר לְיוֹצְר֖וֹ לֹ֥א הֵבִֽין׃ 17 הֲלוֹא־עוֹד֙ מְעַ֣ט מִזְעָ֔ר וְשָׁ֥ב לְבָנ֖וֹן לַכַּרְמֶ֑ל וְהַכַּרְמֶ֖ל לַיַּ֥עַר יֵחָשֵֽׁב׃ 18 וְשָׁמְע֧וּ בַיּוֹם־הַה֛וּא הַחֵרְשִׁ֖ים דִּבְרֵי־סֵ֑פֶר וּמֵאֹ֣פֶל וּמֵחֹ֔שֶׁךְ עֵינֵ֥י עִוְרִ֖ים תִּרְאֶֽינָה׃ 19 וְיָסְפ֧וּ עֲנָוִ֛ים בַּֽיהוָ֖ה שִׂמְחָ֑ה וְאֶבְיוֹנֵ֣י אָדָ֔ם בִּקְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֖ל יָגִֽילוּ׃ 20 כִּֽי־אָפֵ֥ס עָרִ֖יץ וְכָ֣לָה לֵ֑ץ וְנִכְרְת֖וּ כָּל־שֹׁ֥קְדֵי אָֽוֶן׃ 21 מַחֲטִיאֵ֤י אָדָם֙ בְּדָבָ֔ר וְלַמּוֹכִ֥יחַ בַּשַּׁ֖עַר יְקֹשׁ֑וּן וַיַּטּ֥וּ בַתֹּ֖הוּ צַדִּֽיק׃   ס 22 לָכֵ֗ן כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֶל־בֵּ֣ית יַֽעֲקֹ֔ב אֲשֶׁ֥ר פָּדָ֖ה אֶת־אַבְרָהָ֑ם לֹֽא־עַתָּ֤ה יֵבוֹשׁ֙ יַֽעֲקֹ֔ב וְלֹ֥א עַתָּ֖ה פָּנָ֥יו יֶחֱוָֽרוּ׃ 23 כִּ֣י בִ֠רְאֹתוֹ יְלָדָ֞יו מַעֲשֵׂ֥ה יָדַ֛י בְּקִרְבּ֖וֹ יַקְדִּ֣ישֽׁוּ שְׁמִ֑י וְהִקְדִּ֙ישׁוּ֙ אֶת־קְד֣וֹשׁ יַֽעֲקֹ֔ב וְאֶת־אֱלֹהֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל יַעֲרִֽיצוּ׃ 24 וְיָדְע֥וּ תֹֽעֵי־ר֖וּחַ בִּינָ֑ה וְרוֹגְנִ֖ים יִלְמְדוּ־לֶֽקַח׃