Yiddish
Hebrew
אידיש
1 די נבֿואה אױף מצרַיִם. זע, גאָט רײַט אױף אַ װאָלקן אַ פֿלינקן, און ער קומט קײן מצרַיִם; און די אָפּגעטער פֿון מצרַיִם װעלן זיך טרײסלען פֿאַר אים, און דאָס האַרץ פֿון מצרַיִם װעט צעגײן אין אים. 2 און איך װעל אָנרײצן מצרַיִם אױף מצרַיִם, און זײ װעלן מלחמה האַלטן איטלעכער קעגן זײַן ברודער, אַ שטאָט קעגן אַ שטאָט, אַ קינגרײַך קעגן אַ קיניגרײַך. 3 און אױסגעלײדיקט װעט װערן דער גײַסט פֿון מצרַיִם אין איר, און איר עצה װעל איך צונישט מאַכן; און זײ װעלן פֿאָרשן בײַ די אָפּגעטער, און בײַ די פּרעפּלער, און בײַ די גײַסטער, און בײַ די רוחות. 4 און איך װעל איבערענטפֿערן מצרַיִם אין דער האַנט פֿון אַ האַרטן האַר, און אַ שטרענגער מלך װעט געװעלטיקן איבער זײ, זאָגט דער האַר, גאָט פֿון צבֿאות. 5 און די װאַסערן װעלן אױסגײן פֿון ים, און דער טײַך װעט אױסגעטריקנט און טרוקן װערן. 6 און דומפּיק װעלן װערן די טײַכן, פֿאַרמינערט און אױסגעטריקנט װערן די פֿלוסן פֿון מצרַיִם; ראָר און אַאיר װערן פֿאַרװעלקט. 7 הױל װערט בײַם נילוס, בײַם ראַנד פֿונעם נילוס, און אַל דאָס פֿאַרזײטע בײַם נילוסװערט פֿאַרטריקנט, פֿאַרװײט, און ניטאָ. 8 און קלאָגן װעלן די פֿישער, און טרױערן װעלן אַלע װאָס װאַרפֿן אַ װענטקע אין נילוס, און די װאָס שפּרײטן אַ נעץ אױפֿן װאַסער װערן פֿאַרשניטן. 9 און פֿאַרשעמט װעלן װערןדי אַרבעטער פֿון געקאַמטן פֿלאַקס, און די װעבער פֿון װײסצײַג. 10 און אירע װאַרשטאַטן װעלן זײַן צעקלאַפּט; אַלע לױנאַרבעטער באַטריבט אין געמיט. 11 לױטער נאַרן זײַנען די האַרן פֿון צועַן, די קליגסטע יועצים פֿון פּרעהןזײַנען אַ נאַרישער באַראָט. װי קענט איר זאָגן צו פּרעהן: אַ זון פֿון חכמים בין איך, אַ זון פֿון מלכים פֿאַרצײַטיקע? 12 װוּ זײַנען זײ דען דײַנע חכמים? זאָלן זײ אַקאָרשט דיר זאָגן; און לאָמען װיסן װאָס גאָט פֿון צבֿאותהאָט באַראָטן אױף מצרַיִם. 13 פֿאַרנאַרישט זײַנען די האַרן פֿון צועַן, אָפּגענאַרט זײַנען די האַרן פֿון נוֹף; פֿאַרפֿירט האָבן מצרַיִםדי פּנֵי פֿון אירע שבֿטים. 14 גאָט האָט אַרײַנגעגאָסן אין איראַ גײַסט פֿון פֿאַרדרײעניש; און זײ האָבן געמאַכט מצרַיִם זיך װאַקלען אין אַל זײַן טוּונגװי אַ שכּור טוט זיך װאַקלען בײַ זײַן ברעכן. 15 און אין מצרַיִם װעט ניט זײַן אַן אױפֿטוװאָס אַ קאָפּ אָדער אַן עק, אַ טײטלצװײַג אָדער אַ טײַכריטל זאָל אױפֿטאָן. 16 אין יענעם טאָג װעט מצרַיִם זײַן אַזױ װי װײַבער, און ער װעט ציטערן און אַנגסטןפֿאַרן פֿאָך פֿון דער האַנט פֿון גאָט פֿון צבֿאות, װאָס ער טוט פֿאָכן אױף אים. 17 און דאָס לאַנד פֿון יהוּדה װעט װערן פֿאַר מצרַיִם אַ שרעקעניש; װען נאָר מע װעט עס אים דערמאָנען, װעט ער אַנגסטןפֿאַר דעם באַראָט פֿון גאָט פֿון צבֿאות, װאָס ער טוט באַראָטן אױף אים. 18 אין יענעם טאָג װעלן זײַן אין לאַנד מצרַיִםפֿינף שטעט װאָס רעדן די שפּראַך פֿון כּנַעַן, און שװערן צו גאָט פֿון צבֿאות; די שטאָט פֿון צעשטערונג װעט אײנע גערופֿן װערן. 19 אין יענעם טאָגװעט זײַן אַ מזבח צו גאָט אין מיטן לאַנד מצרַיִם, און אַ זײַלשטײן צו גאָט בײַ איר געמאַרק. 20 און עס װעט זײַן צום צײכן און צום עדות פֿאַר גאָט פֿון צבֿאות אין לאַנד מצרַיִם; אַז זײ װעלן שרײַען צו גאָט פֿון װעגן דריקער, װעט ער זײ שיקן אַ העלפֿער און אַ שטרײַטער, און ער װעט זײ מציל זײַן. 21 און גאָט װעט זיך לאָזן דערקענען צו מצרַיִם, און די מִצרים װעלן דערקענען גאָט אין יענעם טאָג, און דינען מיט שלאַכטאָפּפֿער און שפּײַזאָפּפֿער, און מנדר זײַן אַ נדר צו גאָט און באַצאָלן. 22 און גאָט װעט פּלאָגן מצרַיִם – פּלאָגן און הײלן; און אַז זײ װעלן זיך אומקערן צו גאָט, װעט ער זיך איבערבעטן צו זײ, און זײ הײלן. 23 אין יענעם טאָג װעט זײַן אַ װעג פֿון מצרַיִם קײן אשור, און אשור װעט קומען אין מצרַיִם, און מצרַיִם אין אשור, און מצרַיִם װעט דינען גאָט מיט אשור. 24 אין יענעם טאָג װעט ישׂראל זײַןאַ דריטער צו מצרַיִם און צו אשור, אַ בענטשונג אין מיטן פֿון דער ערד; 25 װײַל גאָט פֿון צבֿאות האָט אים געבענטשט, אַזױ צו זאָגן: געבענטשט זאָל זײַן מײַן פֿאָלק מצרַיִם, און דאָס װערק פֿון מײַנע הענט, אשור, און מײַן אַרבונג, ישׂראל.
עברית
1 מַשָּׂ֖א מִצְרָ֑יִם הִנֵּ֨ה יְהוָ֜ה רֹכֵ֨ב עַל־עָ֥ב קַל֙ וּבָ֣א מִצְרַ֔יִם וְנָע֞וּ אֱלִילֵ֤י מִצְרַ֙יִם֙ מִפָּנָ֔יו וּלְבַ֥ב מִצְרַ֖יִם יִמַּ֥ס בְּקִרְבּֽוֹ׃ 2 וְסִכְסַכְתִּ֤י מִצְרַ֙יִם֙ בְּמִצְרַ֔יִם וְנִלְחֲמ֥וּ אִישׁ־בְּאָחִ֖יו וְאִ֣ישׁ בְּרֵעֵ֑הוּ עִ֣יר בְּעִ֔יר מַמְלָכָ֖ה בְּמַמְלָכָֽה׃ 3 וְנָבְקָ֤ה רֽוּחַ־מִצְרַ֙יִם֙ בְּקִרְבּ֔וֹ וַעֲצָת֖וֹ אֲבַלֵּ֑עַ וְדָרְשׁ֤וּ אֶל־הָֽאֱלִילִים֙ וְאֶל־הָ֣אִטִּ֔ים וְאֶל־הָאֹב֖וֹת וְאֶל־הַיִּדְּעֹנִֽים׃ 4 וְסִכַּרְתִּי֙ אֶת־מִצְרַ֔יִם בְּיַ֖ד אֲדֹנִ֣ים קָשֶׁ֑ה וּמֶ֤לֶךְ עַז֙ יִמְשָׁל־בָּ֔ם נְאֻ֥ם הָאָד֖וֹן יְהוָ֥ה צְבָאֽוֹת׃ 5 וְנִשְּׁתוּ־מַ֖יִם מֵֽהַיָּ֑ם וְנָהָ֖ר יֶחֱרַ֥ב וְיָבֵֽשׁ׃ 6 וְהֶאֶזְנִ֣יחוּ נְהָר֔וֹת דָּלֲל֥וּ וְחָרְב֖וּ יְאֹרֵ֣י מָצ֑וֹר קָנֶ֥ה וָס֖וּף קָמֵֽלוּ׃ 7 עָר֥וֹת עַל־יְא֖וֹר עַל־פִּ֣י יְא֑וֹר וְכֹל֙ מִזְרַ֣ע יְא֔וֹר יִיבַ֥שׁ נִדַּ֖ף וְאֵינֶֽנּוּ׃ 8 וְאָנוּ֙ הַדַּיָּגִ֔ים וְאָ֣בְל֔וּ כָּל־מַשְׁלִיכֵ֥י בַיְא֖וֹר חַכָּ֑ה וּפֹרְשֵׂ֥י מִכְמֹ֛רֶת עַל־פְּנֵי־מַ֖יִם אֻמְלָֽלוּ׃ 9 וּבֹ֛שׁוּ עֹבְדֵ֥י פִשְׁתִּ֖ים שְׂרִיק֑וֹת וְאֹרְגִ֖ים חוֹרָֽי׃ 10 וְהָי֥וּ שָׁתֹתֶ֖יהָ מְדֻכָּאִ֑ים כָּל־עֹ֥שֵׂי שֶׂ֖כֶר אַגְמֵי־נָֽפֶשׁ׃ 11 אַךְ־אֱוִלִים֙ שָׂ֣רֵי צֹ֔עַן חַכְמֵי֙ יֹעֲצֵ֣י פַרְעֹ֔ה עֵצָ֖ה נִבְעָרָ֑ה אֵ֚יךְ תֹּאמְר֣וּ אֶל־פַּרְעֹ֔ה בֶּן־חֲכָמִ֥ים אֲנִ֖י בֶּן־מַלְכֵי־קֶֽדֶם׃ 12 אַיָּם֙ אֵפ֣וֹא חֲכָמֶ֔יךָ וְיַגִּ֥ידוּ נָ֖א לָ֑ךְ וְיֵ֣דְע֔וּ מַה־יָּעַ֛ץ יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת עַל־מִצְרָֽיִם׃ 13 נֽוֹאֲלוּ֙ שָׂ֣רֵי צֹ֔עַן נִשְּׁא֖וּ שָׂ֣רֵי נֹ֑ף הִתְע֥וּ אֶת־מִצְרַ֖יִם פִּנַּ֥ת שְׁבָטֶֽיהָ׃ 14 יְהוָ֛ה מָסַ֥ךְ בְּקִרְבָּ֖הּ ר֣וּחַ עִוְעִ֑ים וְהִתְע֤וּ אֶת־מִצְרַ֙יִם֙ בְּכָֽל־מַעֲשֵׂ֔הוּ כְּהִתָּע֥וֹת שִׁכּ֖וֹר בְּקִיאֽוֹ׃ 15 וְלֹֽא־יִהְיֶ֥ה לְמִצְרַ֖יִם מַֽעֲשֶׂ֑ה אֲשֶׁ֧ר יַעֲשֶׂ֛ה רֹ֥אשׁ וְזָנָ֖ב כִּפָּ֥ה וְאַגְמֽוֹן׃   ס 16 בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא יִֽהְיֶ֥ה מִצְרַ֖יִם כַּנָּשִׁ֑ים וְחָרַ֣ד וּפָחַ֗ד מִפְּנֵי֙ תְּנוּפַת֙ יַד־יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת אֲשֶׁר־ה֖וּא מֵנִ֥יף עָלָֽיו׃ 17 וְ֠הָיְתָה אַדְמַ֨ת יְהוּדָ֤ה לְמִצְרַ֙יִם֙ לְחָגָּ֔א כֹּל֩ אֲשֶׁ֨ר יַזְכִּ֥יר אֹתָ֛הּ אֵלָ֖יו יִפְחָ֑ד מִפְּנֵ֗י עֲצַת֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת אֲשֶׁר־ה֖וּא יוֹעֵ֥ץ עָלָֽיו׃   ס 18 בַּיּ֣וֹם הַה֡וּא יִהְיוּ֩ חָמֵ֨שׁ עָרִ֜ים בְּאֶ֣רֶץ מִצְרַ֗יִם מְדַבְּרוֹת֙ שְׂפַ֣ת כְּנַ֔עַן וְנִשְׁבָּע֖וֹת לַיהוָ֣ה צְבָא֑וֹת עִ֣יר הַהֶ֔רֶס יֵאָמֵ֖ר לְאֶחָֽת׃   ס 19 בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא יִֽהְיֶ֤ה מִזְבֵּ֙חַ֙ לַֽיהוָ֔ה בְּת֖וֹךְ אֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם וּמַצֵּבָ֥ה אֵֽצֶל־גְּבוּלָ֖הּ לַֽיהוָֽה׃ 20 וְהָיָ֨ה לְא֥וֹת וּלְעֵ֛ד לַֽיהוָ֥ה צְבָא֖וֹת בְּאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם כִּֽי־יִצְעֲק֤וּ אֶל־יְהוָה֙ מִפְּנֵ֣י לֹֽחֲצִ֔ים וְיִשְׁלַ֥ח לָהֶ֛ם מוֹשִׁ֥יעַ וָרָ֖ב וְהִצִּילָֽם׃ 21 וְנוֹדַ֤ע יְהוָה֙ לְמִצְרַ֔יִם וְיָדְע֥וּ מִצְרַ֛יִם אֶת־יְהוָ֖ה בַּיּ֣וֹם הַה֑וּא וְעָֽבְדוּ֙ זֶ֣בַח וּמִנְחָ֔ה וְנָדְרוּ־נֵ֥דֶר לַֽיהוָ֖ה וְשִׁלֵּֽמוּ׃ 22 וְנָגַ֧ף יְהוָ֛ה אֶת־מִצְרַ֖יִם נָגֹ֣ף וְרָפ֑וֹא וְשָׁ֙בוּ֙ עַד־יְהוָ֔ה וְנֶעְתַּ֥ר לָהֶ֖ם וּרְפָאָֽם׃ 23 בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא תִּהְיֶ֨ה מְסִלָּ֤ה מִמִּצְרַ֙יִם֙ אַשּׁ֔וּרָה וּבָֽא־אַשּׁ֥וּר בְּמִצְרַ֖יִם וּמִצְרַ֣יִם בְּאַשּׁ֑וּר וְעָבְד֥וּ מִצְרַ֖יִם אֶת־אַשּֽׁוּר׃   ס 24 בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא יִהְיֶ֤ה יִשְׂרָאֵל֙ שְׁלִ֣ישִׁיָּ֔ה לְמִצְרַ֖יִם וּלְאַשּׁ֑וּר בְּרָכָ֖ה בְּקֶ֥רֶב הָאָֽרֶץ׃ 25 אֲשֶׁ֧ר בֵּרֲכ֛וֹ יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת לֵאמֹ֑ר בָּר֨וּךְ עַמִּ֜י מִצְרַ֗יִם וּמַעֲשֵׂ֤ה יָדַי֙ אַשּׁ֔וּר וְנַחֲלָתִ֖י יִשְׂרָאֵֽל׃   ס