Yiddish
Hebrew
אידיש
1 װײ, די װאָס קריצן געזעצן פֿון אומגליק, און שרײַבער װאָס האָבן אומעכט געשריבן, 2 כּדי אָפּצונײַגן פֿון משפּט די באַדערפֿטיקע, און גזלען דאָס רעכט פֿון די אָרימע פֿון מײַן פֿאָלק; כּדי אלמנות זאָלן זײַן זײער רױב, און יתומים זאָלן זײ באַראַבעװען! 3 און װאָס װעט איר טאָן אין טאָג פֿון רעכנשאַפֿט, און אין דער פֿאַרװיסטונג װאָס קומט פֿון דער װײַט? צו װעמען װעט איר לױפֿן נאָך הילף? און װוּ װעט איר איבערלאָזן אײַער רײַכטום? 4 ניט אַנדערש װי קניִען אונטער געפֿאַנגענע, און אונטער הרוּגים צו פֿאַלן. בײַ אַלעם דעם איז ניט אָפּגעגאַנגען זײַן כּעס, און זײַן האַנט איז נאָך אױסגעשטרעקט. 5 װײ, אשור, די רוט פֿון מײַן צאָרן, װאָס מײַן כּעס איז אַ שטעקן אין זײער האַנט! 6 אױף אַ זינדיקן פֿאָלק טו איך אים שיקן, און אױף דער אומה פֿון מײַן צאָרן טו איך אים באַפֿעלן, צו רױבן זאַקרױב, און צו ראַבעװען רױב, און זי מאַכן צו טרעטן װי קױט פֿון די גאַסן. 7 אָבער ניט אַזױ מײנט ער, און ניט אַזױ טראַכט זײַן האַרץ, נײַערט צו פֿאַרטיליקן איז אין זײַן האַרצן, און צו פֿאַרשנײַדן פֿעלדער ניט װינציק. 8 װאָרום ער זאָגט: זײַנען ניט מײַנע האַרן מלכים אַלע? 9 איז ניט װי כַּרכּמיש כַּלנו? צי איז ניט װי אַרפַּד חַמת? צי איז ניט װי דמשׂק שומרון? 10 אַזױ װי מײַן האַנט האָט דערגרײכטדי קיניגרײַכן פֿון די אָפּגעטער, װאָס זײערע געצן זײַנען מער געװעןװי פֿון ירושלים און פֿון שומרון – 11 פֿאַר װאָר, אַזױ װי איך האָב געטאָן צו שומרוןאון צו אירע אָפּגעטער, אַזױ װעל איך טאָן צו ירושליםאון צו אירע געצנבילדער. 12 אָבער עס װעט זײַן, אַז גאָט װעט ענדיקן אַל זײַן װערק אױף באַרג צִיון און אױף ירושלים, װעל איך זיך רעכענען פֿאַר דער פֿרוכט פֿון דעם שטאָלצן האַרצן פֿון דעם מלך פֿון אשור, און פֿאַר דער רימערײַ פֿון זײַנע האָפֿערדיקע אױגן. 13 װאָרום ער האָט געזאָגט: מיט כּוח פֿון מײַן האַנט האָב איך אױפֿגעטאָן, און מיט מײַן חכמה, װײַל איך בין פֿאַרשטאַנדיק; און איך טו אָפּ די געמאַרקן פֿון פֿעלקער, און זײערע שאַצן האָב איך צערױבט, און מאַכטיק טו איך נידערן די באַװױנער. 14 און מײַן האַנט האָט געפֿונען װי אַ נעסטדעם פֿאַרמעג פֿון די פֿעלקער, און װי מע קלײַבט אױף אײַער פֿאַרלאָזענע, האָב איך די גאַנצע ערד אױפֿגעקליבן; און ניט געװען װער זאָל אַ פֿליגל רירן, אָדער עפֿענען אַ מױל און אַ פּיפּס טאָן. 15 קען די האַק זיך רימען קעגן דעם װאָס האַקט מיט איר? קען די זעג זיך גרײסן קעגן דעם װאָס ציט זי? װי אַ רוט זאָל פֿאָכן מיט אירע אױפֿהײבער, װי אַ שטעקן זאָל אױפֿהײבן דעם װאָס ניט האָלץ! 16 דרום װעט דער האַר, גאָט פֿון צבֿאותאָנשיקן אַ דער אױף זײַן פֿעטקײט; און אונטער זײַן פּראַכט װעט זיך צעברענען אַ בראַנד, װי די בראַנד פֿון אַ פֿײַער. 17 און דאָס ליכט פֿון ישׂראל װעט זײַן אַ פֿײַער, און זײַן הײליקער אַ פֿלאַם, און זי װעט ברענען און פֿאַרצערן זײַנע דערנעראון זײַן װילדגעװעקס אין אײן טאָג. 18 און די פּראַכט פֿון זײַן װאַלד און זײַן פֿרוכטגאָרטןװעט ער לײַב און זעל פֿאַרלענדן; און עס װעט זײַן װי דאָס אױסגײן פֿון אַ גוסס. 19 און דער רעשט בײמער פֿון זײַן װאַלד װעלן זײַן געצײלטע, און אַ ייִנגל װעט זײ קענען אױפֿשרײַבן.
20 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, װעט דער איבערבלײַב פֿון ישׂראל, און די אַנטרונענע פֿון הױז פֿון יעקבֿ, זיך מער ניט אָנלענען אױף זײער שלעגער, נאָר זיך אָנלענען מיט אמת אױף יהוה, דעם הײליקן פֿון ישׂראל. 21 אַן איבערבלײַב װעט זיך אומקערן, אַן איבערבלײַב פֿון יעקבֿ, צו גאָט דעם מאַכטיקן. 22 װאָרום אױב דײַן פֿאָלק, ישׂראל, זאָל זײַן װי זאַמד פֿון ים, װעט נאָר אַן איבערבלײַב פֿון אים זיך אומקערן; אַ פֿאַרלענדונג איז נִגזר געװאָרן, זי פֿלײצט מיט גערעכטיקײט. 23 װאָרום אַ פֿאַרלענדעניש און אַ גזַרמאַכט דער האַר, גאָט פֿון צבֿאות, אין גאַנצן לאַנד. 24 פֿאַר װאָר, אַזױ האָט געזאָגט דער האַר, גאָט פֿון צבֿאות: זאָלסט ניט מורא האָבן, מײַן פֿאָלק, באַװױנער פֿון צִיון, פֿאַר אשור װאָס שלאָגט דיך מיט דער רוט, און הײבט זײַן שטעקן אױף דיר, אױפֿן שטײגער פֿון מצרַיִם. 25 װאָרום נאָך אַ קלײן װײַל, און דער כּעס װעט זיך ענדיקן, און מײַן צאָרן װעט זײַן צו זײער פֿאַרטיליקונג. 26 און גאָט פֿון צבֿאות װעט דערװעקן אױף אים אַ רוט, אַזױ װי אין דעם שלאַק פֿון מדין אין צור-עוֹרֵבֿ, און װי זײַן שטעקן איבערן ים; און ער װעט זי אױפֿהײבן אױפֿן שטײגער פֿון מצרַיִם. 27 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, װעט אָפּגעטאָן װערן זײַן לאַסט פֿון דײַן רוקן, און זײַן יאָך פֿון דײַן האַלדז, און דער יאָך װעט צעבראָכן װערן פֿונעם פֿעטס. 28 ער איז געקומען אױף עַיָת, ער איז דורכגעגאַנגען מִגרון, אין מיכמאָש לאָזט ער איבער זײַן געפּעק; 29 זײ זײַנען אַריבער דעם איבערפֿאָר, אין גֶבֿע האָבן זײ נאַכטלעג געהאַלטן. רמה טוט ציטערן, גבֿעת-שָאול איז אַנטלאָפֿן. 30 שרײַ אױפֿן קָול, טאָכטער גַלים! האָרך, לַיִש! אָרימע ענָתות! 31 מַדמֵנָה װאָגלט, די װױנער פֿון גֵבֿים אַנטרינען. 32 נאָך הײַנט װעט ער זיך אָפּשטעלן אין נוֹבֿ; ער פֿאָכט זײַן האַנט אױפֿן באַרג פֿון טאָכטער צִיון, אױף דעם הױכן אָרט פֿון ירושלים. 33 זע, דער האַר, גאָט פֿון צבֿאות, ברעכט אָפּ די צװײַגן מיט מוֹראדיקײט, און די הױכגעװאַקסענע װערן אָפּגעשניטן, און די דערהױבענע װעלן דערנידערט װערן. 34 און ער װעט אָפּהאַקן די געצװײַגן פֿון װאַלד מיט אַן אײַזן, און דער לבֿנון װעט דורך אַ מאַכטיקן פֿאַלן.
עברית
1 ה֥וֹי הַחֹֽקְקִ֖ים חִקְקֵי־אָ֑וֶן וּֽמְכַתְּבִ֥ים עָמָ֖ל כִּתֵּֽבוּ׃ 2 לְהַטּ֤וֹת מִדִּין֙ דַּלִּ֔ים וְלִגְזֹ֕ל מִשְׁפַּ֖ט עֲנִיֵּ֣י עַמִּ֑י לִהְי֤וֹת אַלְמָנוֹת֙ שְׁלָלָ֔ם וְאֶת־יְתוֹמִ֖ים יָבֹֽזּוּ׃ 3 וּמַֽה־תַּעֲשׂוּ֙ לְי֣וֹם פְּקֻדָּ֔ה וּלְשׁוֹאָ֖ה מִמֶּרְחָ֣ק תָּב֑וֹא עַל־מִי֙ תָּנ֣וּסוּ לְעֶזְרָ֔ה וְאָ֥נָה תַעַזְב֖וּ כְּבוֹדְכֶֽם׃ 4 בִּלְתִּ֤י כָרַע֙ תַּ֣חַת אַסִּ֔יר וְתַ֥חַת הֲרוּגִ֖ים יִפֹּ֑לוּ בְּכָל־זֹאת֙ לֹא־שָׁ֣ב אַפּ֔וֹ וְע֖וֹד יָד֥וֹ נְטוּיָֽה׃   ס 5 ה֥וֹי אַשּׁ֖וּר שֵׁ֣בֶט אַפִּ֑י וּמַטֶּה־ה֥וּא בְיָדָ֖ם זַעְמִֽי׃ 6 בְּג֤וֹי חָנֵף֙ אֲשַׁלְּחֶ֔נּוּ וְעַל־עַ֥ם עֶבְרָתִ֖י אֲצַוֶּ֑נּוּ לִשְׁלֹ֤ל שָׁלָל֙ וְלָבֹ֣ז בַּ֔ז ולשימו מִרְמָ֖ס כְּחֹ֥מֶר חוּצֽוֹת׃ 7 וְהוּא֙ לֹא־כֵ֣ן יְדַמֶּ֔ה וּלְבָב֖וֹ לֹא־כֵ֣ן יַחְשֹׁ֑ב כִּ֚י לְהַשְׁמִ֣יד בִּלְבָב֔וֹ וּלְהַכְרִ֥ית גּוֹיִ֖ם לֹ֥א מְעָֽט׃ 8 כִּ֖י יֹאמַ֑ר הֲלֹ֥א שָׂרַ֛י יַחְדָּ֖ו מְלָכִֽים׃ 9 הֲלֹ֥א כְּכַרְכְּמִ֖ישׁ כַּלְנ֑וֹ אִם־לֹ֤א כְאַרְפַּד֙ חֲמָ֔ת אִם־לֹ֥א כְדַמֶּ֖שֶׂק שֹׁמְרֽוֹן׃ 10 כַּאֲשֶׁר֙ מָצְאָ֣ה יָדִ֔י לְמַמְלְכֹ֖ת הָאֱלִ֑יל וּפְסִ֣ילֵיהֶ֔ם מִירֽוּשָׁלַ֖͏ִם וּמִשֹּׁמְרֽוֹן׃ 11 הֲלֹ֗א כַּאֲשֶׁ֥ר עָשִׂ֛יתִי לְשֹׁמְר֖וֹן וְלֶאֱלִילֶ֑יהָ כֵּ֛ן אֶעֱשֶׂ֥ה לִירוּשָׁלַ֖͏ִם וְלַעֲצַבֶּֽיהָ׃   ס 12 וְהָיָ֗ה כִּֽי־יְבַצַּ֤ע אֲדֹנָי֙ אֶת־כָּל־מֽ͏ַעֲשֵׂ֔הוּ בְּהַ֥ר צִיּ֖וֹן וּבִירוּשָׁלָ֑͏ִם אֶפְקֹ֗ד עַל־פְּרִי־גֹ֙דֶל֙ לְבַ֣ב מֶֽלֶךְ־אַשּׁ֔וּר וְעַל־תִּפְאֶ֖רֶת ר֥וּם עֵינָֽיו׃ 13 כִּ֣י אָמַ֗ר בְּכֹ֤חַ יָדִי֙ עָשִׂ֔יתִי וּבְחָכְמָתִ֖י כִּ֣י נְבֻנ֑וֹתִי וְאָסִ֣יר גְּבוּלֹ֣ת עַמִּ֗ים ועתידתיהם שׁוֹשֵׂ֔תִי וְאוֹרִ֥יד כַּאבִּ֖יר יוֹשְׁבִֽים׃ 14 וַתִּמְצָ֨א כַקֵּ֤ן יָדִי֙ לְחֵ֣יל הָֽעַמִּ֔ים וְכֶאֱסֹף֙ בֵּיצִ֣ים עֲזֻב֔וֹת כָּל־הָאָ֖רֶץ אֲנִ֣י אָסָ֑פְתִּי וְלֹ֤א הָיָה֙ נֹדֵ֣ד כָּנָ֔ף וּפֹצֶ֥ה פֶ֖ה וּמְצַפְצֵֽף׃ 15 הֲיִתְפָּאֵר֙ הַגַּרְזֶ֔ן עַ֖ל הַחֹצֵ֣ב בּ֑וֹ אִם־יִתְגַּדֵּ֤ל הַמַּשּׂוֹר֙ עַל־מְנִיפ֔וֹ כְּהָנִ֥יף שֵׁ֙בֶט֙ וְאֶת־מְרִימָ֔יו כְּהָרִ֥ים מַטֶּ֖ה לֹא־עֵֽץ׃ 16 לָ֠כֵן יְשַׁלַּ֨ח הָאָד֜וֹן יְהוָ֧ה צְבָא֛וֹת בְּמִשְׁמַנָּ֖יו רָז֑וֹן וְתַ֧חַת כְּבֹד֛וֹ יֵקַ֥ד יְקֹ֖ד כִּיק֥וֹד אֵֽשׁ׃ 17 וְהָיָ֤ה אֽוֹר־יִשְׂרָאֵל֙ לְאֵ֔שׁ וּקְדוֹשׁ֖וֹ לְלֶהָבָ֑ה וּבָעֲרָ֗ה וְאָֽכְלָ֛ה שִׁית֥וֹ וּשְׁמִיר֖וֹ בְּי֥וֹם אֶחָֽד׃ 18 וּכְב֤וֹד יַעְרוֹ֙ וְכַרְמִלּ֔וֹ מִנֶּ֥פֶשׁ וְעַד־בָּשָׂ֖ר יְכַלֶּ֑ה וְהָיָ֖ה כִּמְסֹ֥ס נֹסֵֽס׃ 19 וּשְׁאָ֥ר עֵ֛ץ יַעְר֖וֹ מִסְפָּ֣ר יִֽהְי֑וּ וְנַ֖עַר יִכְתְּבֵֽם׃   פ
20 וְהָיָ֣ה בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא לֹֽא־יוֹסִ֨יף ע֜וֹד שְׁאָ֤ר יִשְׂרָאֵל֙ וּפְלֵיטַ֣ת בֵּֽית־יַעֲקֹ֔ב לְהִשָּׁעֵ֖ן עַל־מַכֵּ֑הוּ וְנִשְׁעַ֗ן עַל־יְהוָ֛ה קְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֖ל בֶּאֱמֶֽת׃ 21 שְׁאָ֥ר יָשׁ֖וּב שְׁאָ֣ר יַעֲקֹ֑ב אֶל־אֵ֖ל גִּבּֽוֹר׃ 22 כִּ֣י אִם־יִהְיֶ֞ה עַמְּךָ֤ יִשְׂרָאֵל֙ כְּח֣וֹל הַיָּ֔ם שְׁאָ֖ר יָשׁ֣וּב בּ֑וֹ כִּלָּי֥וֹן חָר֖וּץ שׁוֹטֵ֥ף צְדָקָֽה׃ 23 כִּ֥י כָלָ֖ה וְנֶחֱרָצָ֑ה אֲדֹנָ֤י יְהוִה֙ צְבָא֔וֹת עֹשֶׂ֖ה בְּקֶ֥רֶב כָּל־הָאָֽרֶץ׃   ס 24 לָכֵ֗ן כֹּֽה־אָמַ֞ר אֲדֹנָ֤י יְהוִה֙ צְבָא֔וֹת אַל־תִּירָ֥א עַמִּ֛י יֹשֵׁ֥ב צִיּ֖וֹן מֵֽאַשּׁ֑וּר בַּשֵּׁ֣בֶט יַכֶּ֔כָּה וּמַטֵּ֥הוּ יִשָּֽׂא־עָלֶ֖יךָ בְּדֶ֥רֶךְ מִצְרָֽיִם׃ 25 כִּי־ע֖וֹד מְעַ֣ט מִזְעָ֑ר וְכָ֣לָה זַ֔עַם וְאַפִּ֖י עַל־תַּבְלִיתָֽם׃ 26 וְעוֹרֵ֨ר עָלָ֜יו יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ שׁ֔וֹט כְּמַכַּ֥ת מִדְיָ֖ן בְּצ֣וּר עוֹרֵ֑ב וּמַטֵּ֙הוּ֙ עַל־הַיָּ֔ם וּנְשָׂא֖וֹ בְּדֶ֥רֶךְ מִצְרָֽיִם׃ 27 וְהָיָ֣ה בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא יָס֤וּר סֻבֳּלוֹ֙ מֵעַ֣ל שִׁכְמֶ֔ךָ וְעֻלּ֖וֹ מֵעַ֣ל צַוָּארֶ֑ךָ וְחֻבַּ֥ל עֹ֖ל מִפְּנֵי־שָֽׁמֶן׃ 28 בָּ֥א עַל־עַיַּ֖ת עָבַ֣ר בְּמִגְר֑וֹן לְמִכְמָ֖שׂ יַפְקִ֥יד כֵּלָֽיו׃ 29 עָֽבְרוּ֙ מַעְבָּרָ֔ה גֶּ֖בַע מָל֣וֹן לָ֑נוּ חָֽרְדָה֙ הָֽרָמָ֔ה גִּבְעַ֥ת שָׁא֖וּל נָֽסָה׃ 30 צַהֲלִ֥י קוֹלֵ֖ךְ בַּת־גַּלִּ֑ים הַקְשִׁ֥יבִי לַ֖יְשָׁה עֲנִיָּ֥ה עֲנָתֽוֹת׃ 31 נָדְדָ֖ה מַדְמֵנָ֑ה יֹשְׁבֵ֥י הַגֵּבִ֖ים הֵעִֽיזוּ׃ 32 ע֥וֹד הַיּ֖וֹם בְּנֹ֣ב לַֽעֲמֹ֑ד יְנֹפֵ֤ף יָדוֹ֙ הַ֣ר בית־צִיּ֔וֹן גִּבְעַ֖ת יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃   ס 33 הִנֵּ֤ה הָאָדוֹן֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת מְסָעֵ֥ף פֻּארָ֖ה בְּמַעֲרָצָ֑ה וְרָמֵ֤י הַקּוֹמָה֙ גְּדוּעִ֔ים וְהַגְּבֹהִ֖ים יִשְׁפָּֽלוּ׃ 34 וְנִקַּ֛ף סִֽבְכֵ֥י הַיַּ֖עַר בַּבַּרְזֶ֑ל וְהַלְּבָנ֖וֹן בְּאַדִּ֥יר יִפּֽוֹל׃   ס