Yiddish
Hebrew
אידיש
1 די זעונג פֿון ישַעיָהו דעם זון פֿון אָמוצן, װאָס ער האָט געזען אױף יהוּדה און ירושלים, אין די טעג פֿון עוּזִיָהו, יוֹתָם, אָחָז, יחִזקִיָהו, די מלכים פֿון יהוּדה. 2 הערט איר הימלען, און פֿאַרנעם דו ערד, װאָרום גאָט האָט גערעדט: קינדער האָב איך דערצױגן און אױפֿגעבראַכט, און זײ האָבן געבראָכן אָן מיר. 3 אַן אָקס װײס זײַן בעל-הבית, און אַן אײזל די קאָריטע פֿון זײַן האַר; ישׂראל װײס ניט, מײַן פֿאָלק קוקט זיך ניט אום. 4 װײ, זינדיקע אומה, פֿאָלק מיט פֿאַרברעכן באַשװערט, זאָמען פֿון שלעכטסטוער, קינדער פֿאַרדאָרבענע! פֿאַרלאָזט האָבן זײ גאָט, געלעסטערט דעם הײליקן פֿון ישׂראל, אַהינטער זיך אָפּגעקערט. 5 װוּ נאָך װילט איר געשלאָגן װערן, װאָס איר קערט אײַך נאָך מער אָפּ? דער גאַנצער קאָפּ איז קראַנק, און דאָס גאַנצע האַרץ איז אין װײטאָג; 6 פֿון פֿוסטריט ביזן קאָפּאיז אין אים קײן גאַנץ גליד ניטאָ, נאָר אַ ריס און אַ בײל און אַן אײַטעריק װוּנד; ניט אױסגעדריקט זײַנען זײ געװאָרן, און ניט פֿאַרבונדן, און ניט מיט אײל דערװײכט. 7 אײַער לאַנד איז אַ װיסטעניש, אײַערע שטעט זײַנען אין פֿײַער פֿאַרברענט; אײַער ערד – פֿרעמדע פֿאַרצערן זי אײַך אַנטקעגן, און װיסט איז זי װי דער איבערקער פֿון אַ פֿלײצונג. 8 און געבליבן איז טאָכטער צִיון, װי אַ בײַדל אין אַ װײַנגאָרטן, װי אַ נאַכטלעג אין אַ פּלוצערפֿעלד, װי אַ װאַכבוד פֿון ריטלעך. 9 װען ניט גאָט פֿון צבֿאותװאָלט אונדז אַ קלײן איבערבלײַב געלאָזט, װאָלטן מיר װי סדום געװאָרן, צו עַמורָה װאָלטן מיר געװען געגליכן. 10 הערט דאָס װאָרט פֿון יהוה, איר פֿירער פֿון סדום; פֿאַרנעמט די לער פֿון אונדזער גאָט, איר פֿאָלק פֿון עַמורָה. 11 צו װאָס מיר אײַערע פֿיל שלאַכטאָפּפֿער? זאָגט גאָט, איך בין זאַט מיט בראַנדאָפּפֿער פֿון װידערס, און מיט פֿעטס פֿון געשטאָפּטע; און בלוט פֿון אָקסן און שעפּסן און בעקװיל איך ניט האָבן. 12 אַז איר קומט זיך װײַזן פֿאַר מיר, װער בעט דאָס פֿון אײַך מײַנע הױפֿן צו טרעטן? 13 ניט ברענגט מער קרבנות אומזיסט, אַן אומװערדיקע דעמפֿונג איז דאָס מיר; ראש-חודש און שבת, רופֿן אַ צונױפֿרופֿונג – אומרעכט מיט אײַנזאַמלונג קען איך ניט לײַדן; 14 אײַערע ראש-חודשן און אײַערע יום-טובֿיםהאָט פֿײַנט מײַן זעל; זײ זײַנען מיר צו לאַסט געװאָרן, איך קען זײ ניט פֿאַרטראָגן. 15 און אַז איר שפּרײט אױס אײַערע הענט, װעל איך פֿאַרהױלן מײַנע אױגן פֿון אײַך; און פֿיל איר זאָלט ניט תּפֿילה טאָן, הער איך ניט צו; אײַערע הענט זײַנען פֿול מיט בלוט. 16 װאַשט אײַך, רײניקט אײַך, טוט אָפּ אײַערע שלעכטע מעשׂיםפֿון קעגן מײַנע אױגן, הערט אױף שלעכטס טאָן; 17 לערנט גוטס טאָן, זוכט גערעכטיקײט, שטאַרקט דעם געדריקטן, טוט רעכט דעם יתום, נעמט זיך אָן פֿאַר דער אלמנה. 18 קומט נאָר, און לאָמיר זיך דורכרעדן, זאָגט גאָט: אױב אײַערע זינד װעלן װי קאַרמין זײַן, װעלן זײ װײַס װי שנײ װערן; אױב זײ װעלן רױט זײַן װי װערמילפֿאַרב, װעלן זײ װי װאָל װערן. 19 אױב איר װעט װעלן און װעט צוהערן, װעט איר עסן דאָס גוטס פֿונעם לאַנד; 20 אָבער אַז איר װעט ניט װעלן, און װעט װידערשפּעניקן, װעט איר פֿון דער שװערד געגעסן װערן; װאָרום דאָס מױל פֿון גאָט האָט גערעדט. 21 װי איז אַ זונה געװאָרןדי געטרײַע שטאָט! געװען פֿול מיט גערעכטיקײט, רעכטפֿאַרטיקײט פֿלעגט רוען אין איר, און אַצונדערטאָ – מערדערס. 22 דײַן זילבער איז פּסולת געװאָרן, דײַן טראַנק איז מיט װאַסער געמישט. 23 דײַנע האַרן זײַנען אָפּקערערס, און חבֿרים פֿון גנבֿים; איטלעכער האָט ליב שוחד, און יאָגט זיך נאָך געצאָלט; דעם יתום טוען זײ ניט קײן רעכט, און דער שטרײַט פֿון דער אלמנה גײט זײ ניט אָן.
24 דרום זאָגט דער האַר, גאָט פֿון צבֿאות, דער מאַכטיקער פֿון ישׂראל: אָ, איך װעל זיך שטילן אָן מײַנע פֿײַנט, און זיך נוקם זײַן אָן מײַנע שׂונאים. 25 און איך װעל קערן מײַן האַנט אױף דיר, און לײַטערן װי מיט לױג דײַנע פּסולת, און אָפּטאָן אַלע דײַנע בלײַען. 26 און איך װעל אומקערן דײַנע ריכטער װי צוערשט, און דײַנע יועצים װי אין אָנהײב; דערנאָך װעט מען דיך רופֿןדער כּרך פֿון גערעכטיקײט, די געטרײַע שטאָט. 27 צִיון װעט דורך גערעכטיקײט דערלײזט װערן, און אירע צוריקגעקערטע דורך רעכטפֿאַרטיקײט. 28 און אַ בראָך אױף די פֿאַרברעכער און זינדיקע אין אײנעם; און די װאָס פֿאַרלאָזן גאָט, װעלן פֿאַרלענדט װערן. 29 װאָרום מע װעט צו שאַנד װערן פֿון די אײַכנבײמער װאָס איר האָט געגלוסט, און איר װעט זיך שעמען מיט די גערטנער װאָס איר האָט אױסדערװײלט. 30 װאָרום איר װעט זײַן װי אַ טערעבינטװאָס זײַן בלאַט װערט פֿאַרװעלקט, און װי אַ גאָרטןװאָס האָט ניט קײן װאַסער. 31 און דער שטאַרקער װעט װערן װי פֿלאַקסשטרױ, און זײַן װערק אַ פֿונקאון בײדע אין אײנעם װעלן ברענען, און קײן לעשער װעט ניט זײַן.
עברית
1 חֲזוֹן֙ יְשַֽׁעְיָ֣הוּ בֶן־אָמ֔וֹץ אֲשֶׁ֣ר חָזָ֔ה עַל־יְהוּדָ֖ה וִירוּשָׁלָ֑͏ִם בִּימֵ֨י עֻזִּיָּ֧הוּ יוֹתָ֛ם אָחָ֥ז יְחִזְקִיָּ֖הוּ מַלְכֵ֥י יְהוּדָֽה׃ 2 שִׁמְע֤וּ שָׁמַ֙יִם֙ וְהַאֲזִ֣ינִי אֶ֔רֶץ כִּ֥י יְהוָ֖ה דִּבֵּ֑ר בָּנִים֙ גִּדַּ֣לְתִּי וְרוֹמַ֔מְתִּי וְהֵ֖ם פָּ֥שְׁעוּ בִֽי׃ 3 יָדַ֥ע שׁוֹר֙ קֹנֵ֔הוּ וַחֲמ֖וֹר אֵב֣וּס בְּעָלָ֑יו יִשְׂרָאֵל֙ לֹ֣א יָדַ֔ע עַמִּ֖י לֹ֥א הִתְבּוֹנָֽן׃ 4 ה֣וֹי גּ֣וֹי חֹטֵ֗א עַ֚ם כֶּ֣בֶד עָוֺ֔ן זֶ֣רַע מְרֵעִ֔ים בָּנִ֖ים מַשְׁחִיתִ֑ים עָזְב֣וּ אֶת־יְהוָ֗ה נִֽאֲצ֛וּ אֶת־קְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֖ל נָזֹ֥רוּ אָחֽוֹר׃ 5 עַ֣ל מֶ֥ה תֻכּ֛וּ ע֖וֹד תּוֹסִ֣יפוּ סָרָ֑ה כָּל־רֹ֣אשׁ לָחֳלִ֔י וְכָל־לֵבָ֖ב דַּוָּֽי׃ 6 מִכַּף־רֶ֤גֶל וְעַד־רֹאשׁ֙ אֵֽין־בּ֣וֹ מְתֹ֔ם פֶּ֥צַע וְחַבּוּרָ֖ה וּמַכָּ֣ה טְרִיָּ֑ה לֹא־זֹ֙רוּ֙ וְלֹ֣א חֻבָּ֔שׁוּ וְלֹ֥א רֻכְּכָ֖ה בַּשָּֽׁמֶן׃ 7 אַרְצְכֶ֣ם שְׁמָמָ֔ה עָרֵיכֶ֖ם שְׂרֻפ֣וֹת אֵ֑שׁ אַדְמַתְכֶ֗ם לְנֶגְדְּכֶם֙ זָרִים֙ אֹכְלִ֣ים אֹתָ֔הּ וּשְׁמָמָ֖ה כְּמַהְפֵּכַ֥ת זָרִֽים׃ 8 וְנוֹתְרָ֥ה בַת־צִיּ֖וֹן כְּסֻכָּ֣ה בְכָ֑רֶם כִּמְלוּנָ֥ה בְמִקְשָׁ֖ה כְּעִ֥יר נְצוּרָֽה׃ 9 לוּלֵי֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת הוֹתִ֥יר לָ֛נוּ שָׂרִ֖יד כִּמְעָ֑ט כִּסְדֹ֣ם הָיִ֔ינוּ לַעֲמֹרָ֖ה דָּמִֽינוּ׃   ס 10 שִׁמְע֥וּ דְבַר־יְהוָ֖ה קְצִינֵ֣י סְדֹ֑ם הַאֲזִ֛ינוּ תּוֹרַ֥ת אֱלֹהֵ֖ינוּ עַ֥ם עֲמֹרָֽה׃ 11 לָמָּה־לִּ֤י רֹב־זִבְחֵיכֶם֙ יֹאמַ֣ר יְהוָ֔ה שָׂבַ֛עְתִּי עֹל֥וֹת אֵילִ֖ים וְחֵ֣לֶב מְרִיאִ֑ים וְדַ֨ם פָּרִ֧ים וּכְבָשִׂ֛ים וְעַתּוּדִ֖ים לֹ֥א חָפָֽצְתִּי׃ 12 כִּ֣י תָבֹ֔אוּ לֵרָא֖וֹת פָּנָ֑י מִי־בִקֵּ֥שׁ זֹ֛את מִיֶּדְכֶ֖ם רְמֹ֥ס חֲצֵרָֽי׃ 13 לֹ֣א תוֹסִ֗יפוּ הָבִיא֙ מִנְחַת־שָׁ֔וְא קְטֹ֧רֶת תּוֹעֵבָ֛ה הִ֖יא לִ֑י חֹ֤דֶשׁ וְשַׁבָּת֙ קְרֹ֣א מִקְרָ֔א לֹא־אוּכַ֥ל אָ֖וֶן וַעֲצָרָֽה׃ 14 חָדְשֵׁיכֶ֤ם וּמוֹעֲדֵיכֶם֙ שָׂנְאָ֣ה נַפְשִׁ֔י הָי֥וּ עָלַ֖י לָטֹ֑רַח נִלְאֵ֖יתִי נְשֹֽׂא׃ 15 וּבְפָרִשְׂכֶ֣ם כַּפֵּיכֶ֗ם אַעְלִ֤ים עֵינַי֙ מִכֶּ֔ם גַּ֛ם כִּֽי־תַרְבּ֥וּ תְפִלָּ֖ה אֵינֶ֣נִּי שֹׁמֵ֑עַ יְדֵיכֶ֖ם דָּמִ֥ים מָלֵֽאוּ׃ 16 רַחֲצוּ֙ הִזַּכּ֔וּ הָסִ֛ירוּ רֹ֥עַ מַעַלְלֵיכֶ֖ם מִנֶּ֣גֶד עֵינָ֑י חִדְל֖וּ הָרֵֽעַ׃ 17 לִמְד֥וּ הֵיטֵ֛ב דִּרְשׁ֥וּ מִשְׁפָּ֖ט אַשְּׁר֣וּ חָמ֑וֹץ שִׁפְט֣וּ יָת֔וֹם רִ֖יבוּ אַלְמָנָֽה׃   ס 18 לְכוּ־נָ֛א וְנִוָּֽכְחָ֖ה יֹאמַ֣ר יְהוָ֑ה אִם־יִֽהְי֨וּ חֲטָאֵיכֶ֤ם כַּשָּׁנִים֙ כַּשֶּׁ֣לֶג יַלְבִּ֔ינוּ אִם־יַאְדִּ֥ימוּ כַתּוֹלָ֖ע כַּצֶּ֥מֶר יִהְיֽוּ׃ 19 אִם־תֹּאב֖וּ וּשְׁמַעְתֶּ֑ם ט֥וּב הָאָ֖רֶץ תֹּאכֵֽלוּ׃ 20 וְאִם־תְּמָאֲנ֖וּ וּמְרִיתֶ֑ם חֶ֣רֶב תְּאֻכְּל֔וּ כִּ֛י פִּ֥י יְהוָ֖ה דִּבֵּֽר׃   ס 21 אֵיכָה֙ הָיְתָ֣ה לְזוֹנָ֔ה קִרְיָ֖ה נֶאֱמָנָ֑ה מְלֵאֲתִ֣י מִשְׁפָּ֗ט צֶ֛דֶק יָלִ֥ין בָּ֖הּ וְעַתָּ֥ה מְרַצְּחִֽים׃ 22 כַּסְפֵּ֖ךְ הָיָ֣ה לְסִיגִ֑ים סָבְאֵ֖ךְ מָה֥וּל בַּמָּֽיִם׃ 23 שָׂרַ֣יִךְ סוֹרְרִ֗ים וְחַבְרֵי֙ גַּנָּבִ֔ים כֻּלּוֹ֙ אֹהֵ֣ב שֹׁ֔חַד וְרֹדֵ֖ף שַׁלְמֹנִ֑ים יָתוֹם֙ לֹ֣א יִשְׁפֹּ֔טוּ וְרִ֥יב אַלְמָנָ֖ה לֹֽא־יָב֥וֹא אֲלֵיהֶֽם׃   פ
24 לָכֵ֗ן נְאֻ֤ם הָֽאָדוֹן֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת אֲבִ֖יר יִשְׂרָאֵ֑ל ה֚וֹי אֶנָּחֵ֣ם מִצָּרַ֔י וְאִנָּקְמָ֖ה מֵאוֹיְבָֽי׃ 25 וְאָשִׁ֤יבָה יָדִי֙ עָלַ֔יִךְ וְאֶצְרֹ֥ף כַּבֹּ֖ר סִיגָ֑יִךְ וְאָסִ֖ירָה כָּל־בְּדִילָֽיִךְ׃ 26 וְאָשִׁ֤יבָה שֹׁפְטַ֙יִךְ֙ כְּבָרִ֣אשֹׁנָ֔ה וְיֹעֲצַ֖יִךְ כְּבַתְּחִלָּ֑ה אַחֲרֵי־כֵ֗ן יִקָּ֤רֵא לָךְ֙ עִ֣יר הַצֶּ֔דֶק קִרְיָ֖ה נֶאֱמָנָֽה׃ 27 צִיּ֖וֹן בְּמִשְׁפָּ֣ט תִּפָּדֶ֑ה וְשָׁבֶ֖יהָ בִּצְדָקָֽה׃ 28 וְשֶׁ֧בֶר פֹּשְׁעִ֛ים וְחַטָּאִ֖ים יַחְדָּ֑ו וְעֹזְבֵ֥י יְהוָ֖ה יִכְלֽוּ׃ 29 כִּ֣י יֵבֹ֔שׁוּ מֵאֵילִ֖ים אֲשֶׁ֣ר חֲמַדְתֶּ֑ם וְתַ֨חְפְּר֔וּ מֵהַגַּנּ֖וֹת אֲשֶׁ֥ר בְּחַרְתֶּֽם׃ 30 כִּ֣י תִֽהְי֔וּ כְּאֵלָ֖ה נֹבֶ֣לֶת עָלֶ֑הָ וּֽכְגַנָּ֔ה אֲשֶׁר־מַ֖יִם אֵ֥ין לָֽהּ׃ 31 וְהָיָ֤ה הֶחָסֹן֙ לִנְעֹ֔רֶת וּפֹעֲל֖וֹ לְנִיצ֑וֹץ וּבָעֲר֧וּ שְׁנֵיהֶ֛ם יַחְדָּ֖ו וְאֵ֥ין מְכַבֶּֽה׃   ס