Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און אֶלישע דער נבֿיא האָט גערופֿן אײנעם פֿון די יונגע נבֿיאים, און האָט צו אים געזאָגט: גורט אָן דײַנע לענדן, און נעם דאָס דאָזיקע קריגל אײל אין דײַן האַנט, און גײ קײן רמת-גִלעָד. 2 און אַז דו װעסט קומען אַהין, קוק זיך אַרום אױף יֵהוּא דעם זון פֿון יהוֹשפֿט דעם זון פֿון נִמשין; און זאָלסט אַרײַנגײן, און אים מאַכן אױפֿשטײן פֿון צװישן זײַנע ברידער, און זאָלסט אים אַרײַנפֿירן אין אַ קאַמער הינטער אַ קאַמער. 3 און זאָלסט נעמען דאָס קריגל אײל, און אַרױפֿגיסן אױף זײַן קאָפּ, און זאָגן: אַזױ האָט גאָט געזאָגט. איך האָב דיך געזאַלבט פֿאַר אַ מלך איבער ישׂראל. און זאָלסט עפֿענען די טיר און אַנטלױפֿן, און ניט װאַרטן. 4 איז דער יונגערמאַן דער יונגער נבֿיא געגאַנגען קײן רמת-גִלעָד. 5 און װי ער איז געקומען, ערשט די הױפּטלײַט פֿון חיל זיצן. האָט ער געזאָגט: איך האָב אַ װאָרט צו דיר, הױפּטמאַן. האָט יֵהוּא געזאָגט: צו װעמען פֿון אונדז אַלעמען? האָט ער געזאָגט: צו דיר, הױפּטמאַן. 6 איז ער אױפֿגעשטאַנען, און ער איז אַרײַנגעגאַנגען אין הױז. און ער האָט אַרױפֿגעגאָסן דאָס אײל אױף זײַן קאָפּ, און האָט צו אים געזאָגט: אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל: איך האָב דיך געזאַלבט פֿאַר אַ מלך איבער דעם פֿאָלק פֿון גאָט, איבער ישׂראל. 7 און זאָלסט דערשלאָגן דאָס הױז פֿון אַחאבֿ דײַן האַר, כּדי איך זאָל זיך נוקם זײַן פֿאַר דעם בלוט פֿון מײַנע קנעכט די נבֿיאים, און פֿאַר דעם בלוט פֿון אַלע קנעכט פֿון גאָט, פֿון אִיזֶבֿלס האַנט. 8 און דאָס גאַנצע הױז פֿון אַחאבֿ זאָל אונטערגײן; און איך װעל פֿאַרשנײַדן פֿון אַחאבֿן יעטװעדער מאַנספּאַרשױן און קינד און קײט, צװישן ישׂראל. 9 און איך װעל מאַכן דאָס הױז פֿון אַחאבֿ אַזױ װי דאָס הױז פֿון יָרָבֿעָם דעם זון פֿון נבֿטן, און אַזױ װי דאָס הױז פֿון בַעשא דעם זון פֿון אַחִיהן. 10 און די הינט װעלן עסן אִיזֶבֿלען אין דעם שטיק לאַנד פֿון יזרעאל, און קײן באַגרעבער װעט ניט זײַן. און ער האָט געעפֿנט די טיר, און איז אַנטלאָפֿן. 11 און יֵהוּא איז אַרױסגעגאַנגען צו די קנעכט פֿון זײַן האַר; האָט מען צו אים געזאָגט: איז פֿריד? װעגן װאָס איז דער דאָזיקער משוגענער געקומען צו דיר? האָט ער צו זײ געזאָגט: איר קענט דאָך דעם מאַן און זײַן רעדן. 12 האָבן זײ געזאָגט: אַ ליגן! דערצײל אונדז אַקאָרשט. האָט ער געזאָגט: אַזױ און אַזױ האָט ער גערעדט צו מיר, אַזױ צו זאָגן: אַזױ האָט גאָט געזאָגט: איך האָב דיך געזאַלבט פֿאַר אַ מלך איבער ישׂראל. 13 האָבן זײ געאײַלט און גענומען איטלעכער זײַן בגד, און אונטערגעלײגט אונטער אים אױף דער אײבערשטער טרעפּ, און זײ האָבן געבלאָזן אין שופֿר, און געזאָגט: יֵהוּא איז מלך! 14 אַזױ האָט יֵהוּא דער זון פֿון יהוֹשפֿט דעם זון פֿון נִמשין געמאַכט אַ בונט אױף יוֹרָמען. – און יוֹרָם האָט געהאַט געהיט רמת-גִלעָד פֿון חַזָאֵל דעם מלך פֿון ארם, ער און גאַנץ ישׂראל. 15 און דער מלך יהוֹרם האָט זיך אומגעקערט זיך צו הײלן אין יזרעאל פֿון די װוּנדן װאָס די אַרַמים האָבן אים פֿאַרװוּנדט, װען ער האָט מלחמה געהאַלטן מיט חַזָאֵל דעם מלך פֿון ארם. – און יֵהוּא האָט געזאָגט: אױב דאָס איז אײַער װילן, זאָל ניט אַרױס אַן אַנטרונענער פֿון שטאָט צו גײן אָנזאָגן אין יזרעאל. 16 און יֵהוּא האָט זיך געזעצט אױף אַ רײַטװאָגן, און איז אַװעק קײן יזרעאל, װײַל יוֹרָם איז דאָרטן געלעגן. און אַחַזיָהו דער מלך פֿון יהוּדה האָט אַראָפּגענידערט צו זען יוֹרָמען. 17 און דער װעכטער איז געשטאַנען אױף דעם טורעם אין יזרעאל, און ער האָט געזען די מחנה פֿון יֵהוּאן בײַ זײַן אָנקומען. האָט ער געזאָגט: אַ מחנה זע איך. האָט יהוֹרם געזאָגט: נעם אַ רײַטער און שיק זײ אַנטקעגן, און זאָל ער זאָגן: איז פֿריד? 18 איז דער רײַטער אױפֿן פֿערד אַװעק אים אַנטקעגן, און האָט געזאָגט: אַזױ האָט דער מלך געזאָגט: איז פֿריד? האָט יֵהוּא געזאָגט: װאָס קערסטו זיך אָן מיט פֿריד? דרײ זיך אױס הינטער מיר. האָט דער װעכטער אָנגעזאָגט אַזױ צו זאָגן: דער שלִיח איז אָנגעקומען ביז זײ, אָבער ער קערט זיך ניט צוריק. 19 האָט ער געשיקט אַ צװײטן רײַטער אױף אַ פֿערד. און ער איז געקומען צו זײ, און האָט געזאָגט: אַזױ האָט געזאָגט דער מלך: איז פֿריד? האָט יֵהוּא געזאָגט: װאָס קערסטו זיך אָן מיט פֿריד? דרײ זיך אױס הינטער מיר. 20 האָט דער װעכטער אָנגעזאָגט, אַזױ צו זאָגן: ער איז אָנגעקומען ביז צו זײ, אָבער ער קערט זיך ניט צוריק. און דאָס טרײַבן איז אַזױ װי דאָס טרײַבן פֿון יֵהוּא דעם זון פֿון נִמשין, װאָרום ער טרײַבט משוּגענערװײַז. 21 האָט יהוֹרם געזאָגט: שפּאַן אײַן. האָט מען אײַנגעשפּאַנט זײַן רײַטװאָגן, און יהוֹרם דער מלך פֿון ישׂראל און אַחַזיָהו דער מלך פֿון יהוּדה זײַנען אַרױס איטלעכער אין זײַן רײַטװאָגן, און זײַנען אַרױס אַנטקעגן יֵהוּאן, און האָבן אים געטראָפֿן אין דעם שטיק לאַנד פֿון נָבֿות דעם יִזרעאֵלי. 22 און עס איז געװען, װי יהוֹרם האָט געזען יֵהוּאן, אַזױ האָט ער געזאָגט: איז פֿריד, יֵהוּא? האָט ער געענטפֿערט: װאָס פֿאַר פֿריד, בײַ די זנותן פֿון דײַן מוטער אִיזֶבֿלען און אירע פֿיל כּישופֿן. 23 האָט יהוֹרם פֿאַרקריװעט זײַנע הענט, און איז אַנטלאָפֿן, און ער האָט געזאָגט צו אַחַזיָהון: באַטרוג, אַחַזיָהו! 24 און יֵהוּא האָט אָנגעצױגן מיט זײַן האַנט דעם בױגן, און האָט געטראָפֿן יהוֹרמען צװישן זײַנע אָרעמס, און די פֿײַל איז אים אַרױסגעגאַנגען דורכן האַרצן, און ער האָט זיך אַראָפּגעלאָזן אין זײַן רײַטװאָגן. 25 האָט ער געזאָגט צו בִדקַר זײַן עלטסטן: נעם, װאַרף אים אַװעק אין דעם שטיק פֿעלד פֿון נָבֿות דעם יִזרעאֵלי. װאָרום געדענק װי איך און דו זײַנען געריטן באַנאַנד הינטער זײַן פֿאָטער אַחאבֿן, און גאָט האָט אױפֿגעהױבן אױף אים די דאָזיקע נבֿואה: 26 פֿאַר װאָר, איך האָב נעכטן געזען דאָס בלוט פֿון נָבֿותן, און דאָס בלוט פֿון זײַנע קינדער, זאָגט גאָט, און איך װעל דיר אָפּצאָלן אין דעם דאָזיקן שטיק לאַנד, זאָגט גאָט. און אַצונד נעם, װאַרף אים אַװעק אין דעם שטיק לאַנד, אַזױ װי דאָס װאָרט פֿון גאָט. 27 און װי אַחַזיָהו דער מלך פֿון יהוּדה האָט דערזען, אַזױ איז ער אַנטלאָפֿן דורך דעם גאָרטנהױז. אָבער יֵהוּא האָט אים נאָכגעיאָגט, און האָט געזאָגט: שלאָגט אים אױך אױפֿן רײַטװאָגן. [און זײ האָבן אים געשלאָגן] אױף דעם אַרױפֿגאַנג פֿון גור װאָס לעבן יִבֿלְעָם. און ער איז אַנטלאָפֿן קײן מגִדו, און איז דאָרטן געשטאָרבן. 28 און זײַנע קנעכט האָבן אים געבראַכט צופֿירן קײן ירושָלַיִם, און האָבן אים באַגראָבן אין זײַן קבֿר לעבן זײַנע עלטערן אין דָוִדס-שטאָט.
29 און אין עלפֿטן יאָר פֿון יוֹרָם דעם זון פֿון אַחאבֿן איז אַחַזיָה געװאָרן מלך איבער יהוּדה. 30 און יֵהוּא איז געקומען קײן יזרעאל. און אִיזֶבֿל האָט דערהערט, און זי האָט אַרױפֿגעטאָן פֿאַרב אױף אירע אױגן, און האָט פֿאַרפּוצט איר קאָפּ, און אַרױסגעקוקט דורכן פֿענצטער. 31 און װי יֵהוּא איז אַרײַנגעקומען אין טױער, אַזױ האָט זי געזאָגט: װאָס מאַכט זִמרי דער מערדער פֿון זײַן האַר? 32 האָט ער אױפֿגעהױבן זײַן פּנים צום פֿענצטער, און האָט געזאָגט: װער איז מיט מיר, װער? האָבן אַרױסגעקוקט צו אים צװײ דרײַ הױפֿדינער. 33 האָט ער געזאָגט: שלײַדערט זי אַראָפּ. און זײ האָבן זי אַראָפּגעשלײַדערט; און פֿון איר בלוט האָט אַרױפֿגעשפּריצט אױף דער װאַנט און אױף די פֿערד. און מע האָט זי צעטרעטן. 34 און ער איז אַרײַנגעגאַנגען, און האָט געגעסן און געטרונקען, און ער האָט געזאָגט: באַשטאַט, איך בעט אײַך, די דאָזיקע פֿאַרשאָלטענע, און באַגראָבט זי, װאָרום אַ מלכס טאָכטער איז זי. 35 זײַנען זײ געגאַנגען זי באַגראָבן, אָבער זײ האָבן מער פֿון איר ניט געפֿונען, װי בלױז דעם שאַרבן, און די פֿיס, און די האַנטפֿלעכן. 36 האָבן זײ זיך אומגעקערט, און האָבן אים דערצײלט. האָט ער געזאָגט: דאָס איז דאָס װאָרט פֿון גאָט װאָס ער האָט גערעדט דורך זײַן קנעכט אֵלִיָהו דעם תִּשבי, אַזױ צו זאָגן: אין דעם שטיק לאַנד פֿון יזרעאל װעלן די הינט עסן דאָס פֿלײש פֿון אִיזֶבֿלען. 37 און דער טױטער לײַב פֿון אִיזֶבֿלען װעט זײַן אױפֿן שטיק לאַנד פֿון יזרעאל אַזױ װי מיסט אױפֿן פֿרײַען פֿעלד, אַז מע װעט קענען זאָגן: דאָס איז אִיזֶבֿל.
עברית
1 וֶאֱלִישָׁע֙ הַנָּבִ֔יא קָרָ֕א לְאַחַ֖ד מִבְּנֵ֣י הַנְּבִיאִ֑ים וַיֹּ֨אמֶר ל֜וֹ חֲגֹ֣ר מָתְנֶ֗יךָ וְ֠קַח פַּ֣ךְ הַשֶּׁ֤מֶן הַזֶּה֙ בְּיָדֶ֔ךָ וְלֵ֖ךְ רָמֹ֥ת גִּלְעָֽד׃ 2 וּבָ֖אתָ שָׁ֑מָּה וּרְאֵֽה־שָׁ֠ם יֵה֨וּא בֶן־יְהוֹשָׁפָ֜ט בֶּן־נִמְשִׁ֗י וּבָ֙אתָ֙ וַהֲקֵֽמֹתוֹ֙ מִתּ֣וֹך אֶחָ֔יו וְהֵבֵיאתָ֥ אֹת֖וֹ חֶ֥דֶר בְּחָֽדֶר׃ 3 וְלָקַחְתָּ֤ פַךְ־הַשֶּׁ֙מֶן֙ וְיָצַקְתָּ֣ עַל־רֹאשׁ֔וֹ וְאָֽמַרְתָּ֙ כֹּֽה־אָמַ֣ר יְהוָ֔ה מְשַׁחְתִּ֥יךָֽ לְמֶ֖לֶךְ אֶל־יִשְׂרָאֵ֑ל וּפָתַחְתָּ֥ הַדֶּ֛לֶת וְנַ֖סְתָּה וְלֹ֥א תְחַכֶּֽה׃ 4 וַיֵּ֧לֶךְ הַנַּ֛עַר הַנַּ֥עַר הַנָּבִ֖יא רָמֹ֥ת גִּלְעָֽד׃ 5 וַיָּבֹ֗א וְהִנֵּ֨ה שָׂרֵ֤י הַחַ֙יִל֙ יֹֽשְׁבִ֔ים וַיֹּ֕אמֶר דָּבָ֥ר לִ֛י אֵלֶ֖יךָ הַשָּׂ֑ר וַיֹּ֤אמֶר יֵהוּא֙ אֶל־מִ֣י מִכֻּלָּ֔נוּ וַיֹּ֖אמֶר אֵלֶ֥יךָ הַשָּֽׂר׃ 6 וַיָּ֙קָם֙ וַיָּבֹ֣א הַבַּ֔יְתָה וַיִּצֹ֥ק הַשֶּׁ֖מֶן אֶל־רֹאשׁ֑וֹ וַיֹּ֣אמֶר ל֗וֹ כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל מְשַׁחְתִּ֧יךָֽ לְמֶ֛לֶךְ אֶל־עַ֥ם יְהוָ֖ה אֶל־יִשְׂרָאֵֽל׃ 7 וְהִ֨כִּיתָ֔ה אֶת־בֵּ֥ית אַחְאָ֖ב אֲדֹנֶ֑יךָ וְנִקַּמְתִּ֞י דְּמֵ֣י עֲבָדַ֣י הַנְּבִיאִ֗ים וּדְמֵ֛י כָּל־עַבְדֵ֥י יְהוָ֖ה מִיַּ֥ד אִיזָֽבֶל׃ 8 וְאָבַ֖ד כָּל־בֵּ֣ית אַחְאָ֑ב וְהִכְרַתִּ֤י לְאַחְאָב֙ מַשְׁתִּ֣ין בְּקִ֔יר וְעָצ֥וּר וְעָז֖וּב בְּיִשְׂרָאֵֽל׃ 9 וְנָֽתַתִּי֙ אֶת־בֵּ֣ית אַחְאָ֔ב כְּבֵ֖ית יָרָבְעָ֣ם בֶּן־נְבָ֑ט וּכְבֵ֖ית בַּעְשָׁ֥א בֶן־אֲחִיָּֽה׃ 10 וְאֶת־אִיזֶ֜בֶל יֹאכְל֧וּ הַכְּלָבִ֛ים בְּחֵ֥לֶק יִזְרְעֶ֖אל וְאֵ֣ין קֹבֵ֑ר וַיִּפְתַּ֥ח הַדֶּ֖לֶת וַיָּנֹֽס׃ 11 וְיֵה֗וּא יָצָא֙ אֶל־עַבְדֵ֣י אֲדֹנָ֔יו וַיֹּ֤אמֶר לוֹ֙ הֲשָׁל֔וֹם מַדּ֛וּעַ בָּֽא־הַמְשֻׁגָּ֥ע הַזֶּ֖ה אֵלֶ֑יךָ וַיֹּ֣אמֶר אֲלֵיהֶ֔ם אַתֶּ֛ם יְדַעְתֶּ֥ם אֶת־הָאִ֖ישׁ וְאֶת־שִׂיחֽוֹ׃ 12 וַיֹּאמְר֣וּ שֶׁ֔קֶר הַגֶּד־נָ֖א לָ֑נוּ וַיֹּ֗אמֶר כָּזֹ֤את וְכָזֹאת֙ אָמַ֤ר אֵלַי֙ לֵאמֹ֔ר כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה מְשַׁחְתִּ֥יךָֽ לְמֶ֖לֶךְ אֶל־יִשְׂרָאֵֽל׃ 13 וַֽיְמַהֲר֗וּ וַיִּקְחוּ֙ אִ֣ישׁ בִּגְד֔וֹ וַיָּשִׂ֥ימוּ תַחְתָּ֖יו אֶל־גֶּ֣רֶם הַֽמַּעֲל֑וֹת וַֽיִּתְקְעוּ֙ בַּשּׁוֹפָ֔ר וַיֹּאמְר֖וּ מָלַ֥ךְ יֵהֽוּא׃ 14 וַיִּתְקַשֵּׁ֗ר יֵה֛וּא בֶּן־יְהוֹשָׁפָ֥ט בֶּן־נִמְשִׁ֖י אֶל־יוֹרָ֑ם וְיוֹרָם֩ הָיָ֨ה שֹׁמֵ֜ר בְּרָמֹ֣ת גִּלְעָ֗ד ה֚וּא וְכָל־יִשְׂרָאֵ֔ל מִפְּנֵ֥י חֲזָאֵ֖ל מֶֽלֶךְ־אֲרָֽם׃ 15 וַיָּשָׁב֩ יְהוֹרָ֨ם הַמֶּ֜לֶךְ לְהִתְרַפֵּ֣א בִיְזְרְעֶ֗אל מִן־הַמַּכִּים֙ אֲשֶׁ֣ר יַכֻּ֣הוּ אֲרַמִּ֔ים בְּהִלָּ֣חֲמ֔וֹ אֶת־חֲזָאֵ֖ל מֶ֣לֶךְ אֲרָ֑ם וַיֹּ֤אמֶר יֵהוּא֙ אִם־יֵ֣שׁ נַפְשְׁכֶ֔ם אַל־יֵצֵ֤א פָלִיט֙ מִן־הָעִ֔יר לָלֶ֖כֶת לגיד בְּיִזְרְעֶֽאל׃ 16 וַיִּרְכַּ֤ב יֵהוּא֙ וַיֵּ֣לֶךְ יִזְרְעֶ֔אלָה כִּ֥י יוֹרָ֖ם שֹׁכֵ֣ב שָׁ֑מָּה וֽ͏ַאֲחַזְיָה֙ מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֔ה יָרַ֖ד לִרְא֥וֹת אֶת־יוֹרָֽם׃ 17 וְהַצֹּפֶה֩ עֹמֵ֨ד עַֽל־הַמִּגְדָּ֜ל בְּיִזְרְעֶ֗אל וַיַּ֞רְא אֶת־שִׁפְעַ֤ת יֵהוּא֙ בְּבֹא֔וֹ וַיֹּ֕אמֶר שִׁפְעַ֖ת אֲנִ֣י רֹאֶ֑ה וַיֹּ֣אמֶר יְהוֹרָ֗ם קַ֥ח רַכָּ֛ב וּֽשְׁלַ֥ח לִקְרָאתָ֖ם וְיֹאמַ֥ר הֲשָׁלֽוֹם׃ 18 וַיֵּלֶךְ֩ רֹכֵ֨ב הַסּ֜וּס לִקְרָאת֗וֹ וַיֹּ֙אמֶר֙ כֹּֽה־אָמַ֤ר הַמֶּ֙לֶךְ֙ הֲשָׁל֔וֹם וַיֹּ֧אמֶר יֵה֛וּא מַה־לְּךָ֥ וּלְשָׁל֖וֹם סֹ֣ב אֶֽל־אַחֲרָ֑י וַיַּגֵּ֤ד הַצֹּפֶה֙ לֵאמֹ֔ר בָּֽא־הַמַּלְאָ֥ךְ עַד־הֵ֖ם וְלֹֽא־שָֽׁב׃ 19 וַיִּשְׁלַ֗ח רֹכֵ֣ב סוּס֮ שֵׁנִי֒ וַיָּבֹ֣א אֲלֵהֶ֔ם וַיֹּ֛אמֶר כֹּֽה־אָמַ֥ר הַמֶּ֖לֶךְ שָׁל֑וֹם וַיֹּ֧אמֶר יֵה֛וּא מַה־לְּךָ֥ וּלְשָׁל֖וֹם סֹ֥ב אֶֽל־אַחֲרָֽי׃ 20 וַיַּגֵּ֤ד הַצֹּפֶה֙ לֵאמֹ֔ר בָּ֥א עַד־אֲלֵיהֶ֖ם וְלֹֽא־שָׁ֑ב וְהַמִּנְהָ֗ג כְּמִנְהַג֙ יֵה֣וּא בֶן־נִמְשִׁ֔י כִּ֥י בְשִׁגָּע֖וֹן יִנְהָֽג׃ 21 וַיֹּ֤אמֶר יְהוֹרָם֙ אֱסֹ֔ר וַיֶּאְסֹ֖ר רִכְבּ֑וֹ וַיֵּצֵ֣א יְהוֹרָ֣ם מֶֽלֶךְ־יִ֠שְׂרָאֵל וַאֲחַזְיָ֨הוּ מֶֽלֶךְ־יְהוּדָ֜ה אִ֣ישׁ בְּרִכְבּ֗וֹ וַיֵּֽצְאוּ֙ לִקְרַ֣את יֵה֔וּא וַיִּמְצָאֻ֔הוּ בְּחֶלְקַ֖ת נָב֥וֹת הַיִּזְרְעֵאלִֽי׃ 22 וַיְהִ֗י כִּרְא֤וֹת יְהוֹרָם֙ אֶת־יֵה֔וּא וַיֹּ֖אמֶר הֲשָׁל֣וֹם יֵה֑וּא וַיֹּ֙אמֶר֙ מָ֣ה הַשָּׁל֔וֹם עַד־זְנוּנֵ֞י אִיזֶ֧בֶל אִמְּךָ֛ וּכְשָׁפֶ֖יהָ הָרַבִּֽים׃ 23 וַיַּהֲפֹ֧ךְ יְהוֹרָ֛ם יָדָ֖יו וַיָּנֹ֑ס וַיֹּ֥אמֶר אֶל־אֲחַזְיָ֖הוּ מִרְמָ֥ה אֲחַזְיָֽה׃ 24 וְיֵה֞וּא מִלֵּ֧א יָד֣וֹ בַקֶּ֗שֶׁת וַיַּ֤ךְ אֶת־יְהוֹרָם֙ בֵּ֣ין זְרֹעָ֔יו וַיֵּצֵ֥א הַחֵ֖צִי מִלִּבּ֑וֹ וַיִּכְרַ֖ע בְּרִכְבּֽוֹ׃ 25 וַיֹּ֗אמֶר אֶל־בִּדְקַר֙ שלשה שָׂ֚א הַשְׁלִכֵ֔הוּ בְּחֶלְקַ֕ת שְׂדֵ֖ה נָב֣וֹת הַיִּזְרְעֵאלִ֑י כִּֽי־זְכֹ֞ר אֲנִ֣י וָאַ֗תָּה אֵ֣ת רֹכְבִ֤ים צְמָדִים֙ אַֽחֲרֵי֙ אַחְאָ֣ב אָבִ֔יו וַֽיהוָה֙ נָשָׂ֣א עָלָ֔יו אֶת־הַמַּשָּׂ֖א הַזֶּֽה׃ 26 אִם־לֹ֡א אֶת־דְּמֵ֣י נָבוֹת֩ וְאֶת־דְּמֵ֨י בָנָ֜יו רָאִ֤יתִי אֶ֙מֶשׁ֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה וְשִׁלַּמְתִּ֥י לְךָ֛ בַּחֶלְקָ֥ה הַזֹּ֖את נְאֻם־יְהוָ֑ה וְעַתָּ֗ה שָׂ֧א הַשְׁלִכֵ֛הוּ בַּחֶלְקָ֖ה כִּדְבַ֥ר יְהוָֽה׃ 27 וַאֲחַזְיָ֤ה מֶֽלֶךְ־יְהוּדָה֙ רָאָ֔ה וַיָּ֕נָס דֶּ֖רֶךְ בֵּ֣ית הַגָּ֑ן וַיִּרְדֹּ֨ף אַחֲרָ֜יו יֵה֗וּא וַ֠יֹּאמֶר גַּם־אֹת֞וֹ הַכֻּ֣הוּ אֶל־הַמֶּרְכָּבָ֗ה בְּמַֽעֲלֵה־גוּר֙ אֲשֶׁ֣ר אֶֽת־יִבְלְעָ֔ם וַיָּ֥נָס מְגִדּ֖וֹ וַיָּ֥מָת שָֽׁם׃ 28 וַיַּרְכִּ֧בוּ אֹת֛וֹ עֲבָדָ֖יו יְרוּשָׁלָ֑͏ְמָה וַיִּקְבְּר֨וּ אֹת֧וֹ בִקְבֻרָת֛וֹ עִם־אֲבֹתָ֖יו בְּעִ֥יר דָּוִֽד׃   פ
29 וּבִשְׁנַת֙ אַחַ֣ת עֶשְׂרֵ֣ה שָׁנָ֔ה לְיוֹרָ֖ם בֶּן־אַחְאָ֑ב מָלַ֥ךְ אֲחַזְיָ֖ה עַל־יְהוּדָֽה׃ 30 וַיָּב֥וֹא יֵה֖וּא יִזְרְעֶ֑אלָה וְאִיזֶ֣בֶל שָׁמְעָ֗ה וַתָּ֨שֶׂם בַּפּ֤וּךְ עֵינֶ֙יהָ֙ וַתֵּ֣יטֶב אֶת־רֹאשָׁ֔הּ וַתַּשְׁקֵ֖ף בְּעַ֥ד הַחַלּֽוֹן׃ 31 וְיֵה֖וּא בָּ֣א בַשָּׁ֑עַר וַתֹּ֣אמֶר הֲשָׁל֔וֹם זִמְרִ֖י הֹרֵ֥ג אֲדֹנָֽיו׃ 32 וַיִּשָּׂ֤א פָנָיו֙ אֶל־הַ֣חַלּ֔וֹן וַיֹּ֕אמֶר מִ֥י אִתִּ֖י מִ֑י וַיַּשְׁקִ֣יפוּ אֵלָ֔יו שְׁנַ֥יִם שְׁלֹשָׁ֖ה סָרִיסִֽים׃ 33 וַיֹּ֥אמֶר שמטהו וַֽיִּשְׁמְט֑וּהָ וַיִּ֨ז מִדָּמָ֧הּ אֶל־הַקִּ֛יר וְאֶל־הַסּוּסִ֖ים וַֽיִּרְמְסֶֽנָּה׃ 34 וַיָּבֹ֖א וַיֹּ֣אכַל וַיֵּ֑שְׁתְּ וַיֹּ֗אמֶר פִּקְדוּ־נָ֞א אֶת־הָאֲרוּרָ֤ה הַזֹּאת֙ וְקִבְר֔וּהָ כִּ֥י בַת־מֶ֖לֶךְ הִֽיא׃ 35 וַיֵּלְכ֖וּ לְקָבְרָ֑הּ וְלֹא־מָ֣צְאוּ בָ֗הּ כִּ֧י אִם־הַגֻּלְגֹּ֛לֶת וְהָרַגְלַ֖יִם וְכַפּ֥וֹת הַיָּדָֽיִם׃ 36 וַיָּשֻׁבוּ֮ וַיַּגִּ֣ידוּ לוֹ֒ וַיֹּ֙אמֶר֙ דְּבַר־יְהוָ֣ה ה֔וּא אֲשֶׁ֣ר דִּבֶּ֗ר בְּיַד־עַבְדּ֛וֹ אֵלִיָּ֥הוּ הַתִּשְׁבִּ֖י לֵאמֹ֑ר בְּחֵ֣לֶק יִזְרְעֶ֔אל יֹאכְל֥וּ הַכְּלָבִ֖ים אֶת־בְּשַׂ֥ר אִיזָֽבֶל׃ 37 והית נִבְלַ֣ת אִיזֶ֗בֶל כְּדֹ֛מֶן עַל־פְּנֵ֥י הַשָּׂדֶ֖ה בְּחֵ֣לֶק יִזְרְעֶ֑אל אֲשֶׁ֥ר לֹֽא־יֹאמְר֖וּ זֹ֥את אִיזָֽבֶל׃   פ