Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און נַעֲמָן דער חיל-פֿירער פֿון דעם מלך פֿון ארם איז געװען אַ גרױסער מאַן בײַ זײַן האַר, און אָנגעזען, װאָרום דורך אים האָט גאָט געגעבן אַ גרױסע ישועה צו ארם. און דער מאַן איז געװען אַ העלדישער גִבור, אָבער אַ מצוֹרע. 2 און די אַרַמים זײַנען אַרױסגעגאַנגען אין באַנדעס, און האָבן געפֿאַנגען פֿון לאַנד ישׂראל אַ קלײן מײדל; און זי האָט באַדינט נַעֲמָנס װײַב. 3 האָט זי געזאָגט צו איר האַרינטע: הלװאי איז מײַן האַר בײַ דעם נבֿיא װאָס אין שומרון; ער װאָלט אים דענצמאָל אױסגעהײלט פֿון זײַן צרעת. 4 איז ער געקומען און האָט דערצײלט זײַן האַר, אַזױ צו זאָגן: אַזױ און אַזױ האָט גערעדט די מײדל װאָס פֿון לאַנד ישׂראל. 5 האָט דער מלך פֿון ארם געזאָגט: קום גײ, און איך װעל שיקן אַ בריװ צו דעם מלך פֿון ישׂראל. איז ער געגאַנגען און ער האָט גענומען מיט זיך צען צענטנער זילבער, און זעקסטױזנט גאָלדשטיק, און צען גאַנג קלײדער. 6 און ער האָט געבראַכט דעם בריװ צו דעם מלך פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: און אַצונד, װי דער דאָזיקער בריװ קומט צו דיר, אָט האָב איך דיר געשיקט מײַן קנעכט נַעֲמָנען, זאָלסטו אים אױסהײלן פֿון זײַן צרעת. 7 און עס איז געװען, װי דער מלך פֿון ישׂראל האָט איבערגעלײענט דעם בריװ, אַזױ האָט ער צעריסן זײַנע קלײדער, און האָט געזאָגט: בין איך דען אַ גאָט צו טײטן און צו מאַכן לעבעדיק, אַז דער דאָזיקער שיקט צו מיר, צו הײלן אַ מענטש פֿון זײַן צרעת? יאָ, מערקט נאָר, איך בעט אײַך, און זעט, אַז אַן אױסרײד ער זוכט אַקעגן מיר. 8 און עס איז געװען, װי אֶלישע דער געטלעכער מאַן האָט געהערט אַז דער מלך פֿון ישׂראל האָט צעריסן זײַנע קלײדער, האָט ער געשיקט צום מלך, אַזױ צו זאָגן: פֿאַר װאָס האָסטו צעריסן דײַנע קלײדער? זאָל ער אַקאָרשט קומען צו מיר, און ער װעט װיסן אַז עס איז דאָ אַ נבֿיא אין ישׂראל. 9 איז נַעֲמָן געקומען מיט זײַנע פֿערד און מיט זײַנע רײַטװעגן, און האָט זיך געשטעלט פֿאַר דעם אײַנגאַנג פֿון אֶלישעס הױז.   10 האָט אֶלישע געשיקט צו אים אַ שָלִיח, אַזױ צו זאָגן: גײ, און זאָלסט זיך באָדן זיבן מאָל אין ירדן, און דײַן לײַב װעט זיך אומקערן צו דיר, און װעסט װערן רײן. 11 האָט נַעֲמָן געצערנט, און ער איז אַװעקגעגאַנגען, און האָט געזאָגט: זע, איך האָב געמײנט, אַרױסגײן װעט ער אַרױסגײן צו מיר, און װעט זיך אַװעקשטעלן און װעט רופֿן דעם נאָמען פֿון יהוה זײַן גאָט, און פֿאָכן מיט זײַן האַנט אױף דעם אָרט, און אַװעקנעמען די צרעת. 12 זײַנען ניט אַַמָנָה און פַּרפַּר, די טײַכן פֿון דמשׂק בעסער פֿון אַלע װאַסערן פֿון ישׂראל? קען איך זיך ניט באָדן אין זײ, און װערן רײן? און ער האָט זיך אומגעקערט און איז אַװעקגעגאַנגען מיט גרימצאָרן. 13 האָבן זײַנע קנעכט גענענט, און האָבן גערעדט און צו אים געזאָגט: מײַן פֿאָטער, אַז דער נבֿיא װאָלט דיר געהײסן אַ גרױסע זאַך, װאָלסטו דען ניט געטאָן? הײַנט װי אַז ער זאָגט דיר נאָר: באָד זיך, און װער רײן? 14 האָט ער אַראָפּגענידערט און זיך געטוֹבֿלט אין ירדן זיבן מאָל, אַזױ װי דאָס װאָרט פֿון דעם געטלעכן מאַן, און זײַן לײַב האָט זיך אומגעקערט אַזױ װי דער לײַב פֿון אַ קלײן ייִנגל, און ער איז געװאָרן רײן. 15 האָט ער זיך אומגעקערט צום געטלעכן מאַן, ער מיט זײַן גאַנצער מחנה, און ער איז געקומען און האָט זיך געשטעלט פֿאַר אים, און האָט געזאָגט: אָט אַצונד װײס איך אַז ניטאָ קײן גאָט אױף דער גאַנצער ערד נאָר בלױז אין ישׂראל. און אַצונד, נעם אָן, איך בעט דיך, אַ מתּנה פֿון דײַן קנעכט.  16 האָט ער געזאָגט: אַזױ װי עס לעבט יהוה װאָס איך שטײ פֿאַר אים, אױב איך װעל נעמען! און ער איז צוגעשטאַנען צו אים צו נעמען, אָבער ער האָט ניט געװאָלט. 17 האָט נַעֲמָן געזאָגט: אױב דאָס ניט, זאָל, איך בעט דיך, געגעבן װערן דײַן קנעכט ערד, די משׂא פֿון צװײ מױלאײזלען; װאָרום דײַן קנעכט װעט מער ניט מאַכן בראַנדאָפּפֿער אָדער שלאַכטאָפּפֿער צו אַנדערע געטער נאָר בלױז צו יהוה. 18 פֿאַר דער דאָזיקער זאַך זאָל יהוה פֿאַרגעבן דײַן קנעכט: װען מײַן האַר קומט אין הױז פֿון רִמוֹן זיך דאָרטן צו בוקן, און ער איז אָנגעלענט אױף מײַן האַנט, און איך װעל זיך בוקן אין הױז פֿון רִמוֹן, װען איך מוז זיך בוקן אין הױז פֿון רִמוֹן, זאָל יהוה פֿאַרגעבן דײַן קנעכט אין דער דאָזיקער זאַך. 19 האָט ער צו אים געזאָגט: גײ בשלום. און ער איז אַװעקגעגאַנגען פֿון אים אַ שטרעק לאַנד. 20 און גֵיחזי, דער יונג פֿון אֶלישע דעם געטלעכן מאַן, האָט געזאָגט: אָט האָט מײַן האַר אָפּגעזאָגט דעם דאָזיקן נַעֲמָן דעם אַרַמי, אָנצונעמען פֿון זײַן האַנט דאָס װאָס ער האָט געבראַכט. אַזױ װי גאָט לעבט, אַז איך מוז אים נאָכלױפֿן, און נעמען פֿון אים עפּעס! 21 און גֵיחזי האָט נאָכגעיאָגט נַעֲמָנען; און װי נַעֲמָן האָט געזען עמיצן לױפֿן נאָך אים, אַזױ איז ער אַראָפּגעשפּרונגען פֿון רײַטװאָגן אים אַנטקעגן, און האָט געזאָגט: איז פֿריד? 22 האָט ער געזאָגט: פֿריד. מײַן האַר האָט מיך געשיקט אַזױ צו זאָגן: אָט אַקאָרשט אַצונד זײַנען געקומען צו מיר צװײ יונגעלײַט פֿון דעם געבערג פֿון אפֿרים, פֿון די יונגע נבֿיאים. גיב פֿאַר זײ, איך בעט דיך, אַ צענטנער זילבער און צװײ גאַנג קלײדער. 23 האָט נַעֲמָן געזאָגט: באַװיליק, נעם צװײ צענטער. און ער איז צוגעשטאַנען צו אים, און האָט אײַנגעבונדן צװײ צענטנער זילבער אין צװײ זעקלעך, און צװײ גאַנג קלײדער, און געגעבן צו צװײ פֿון זײַנע יונגען, און זײ האָבן עס געטראָגן אים פֿאַרױס. 24 און װי ער איז געקומען צום בערגל, אַזױ האָט ער עס צוגענומען פֿון זײער האַנט, און באַהאַלטן אין הױז; און ער האָט אַװעקגעשיקט די מענטשן, און זײ זײַנען אַװעקגעגאַנגען. 25 און ער איז געקומען און האָט זיך געשטעלט פֿאַר זײַן האַר. האָט אֶלישע צו אים געזאָגט: פֿון װאַנען, גֵיחזי? האָט ער געזאָגט: דײַן קנעכט איז אין ערגעץ ניט געגאַנגען. 26 האָט ער צו אים געזאָגט: איז ניט מײַן האַרץ מיטגעגאַנגען װען אַ מאַן האָט זיך אומגעדרײט פֿון זײַן רײַטװאָגן דיר אַנטקעגן? איז דאָס אַ צײַט צו נעמען זילבער, און נעמען קלײדער, אָדער אײלבערטגערטנער און װײַנגערטנער, אָדער שאָף און רינדער, אָדער קנעכט און דינסטן? 27 דרום זאָל נַעֲמָנס צרעת זיך באַהעפֿטן אָן דיר און אָן דײַן זאָמען אױף אײביק. און ער איז אַרױסגעגאַנגען פֿון פֿאַר אים מצוֹרע [װײַס] װי שנײ. 
עברית
1 וְ֠נַעֲמָן שַׂר־צְבָ֨א מֶֽלֶךְ־אֲרָ֜ם הָיָ֣ה אִישׁ֩ גָּד֨וֹל לִפְנֵ֤י אֲדֹנָיו֙ וּנְשֻׂ֣א פָנִ֔ים כִּֽי־ב֛וֹ נָֽתַן־יְהוָ֥ה תְּשׁוּעָ֖ה לַאֲרָ֑ם וְהָאִ֗ישׁ הָיָ֛ה גִּבּ֥וֹר חַ֖יִל מְצֹרָֽע׃ 2 וַאֲרָם֙ יָצְא֣וּ גְדוּדִ֔ים וַיִּשְׁבּ֛וּ מֵאֶ֥רֶץ יִשְׂרָאֵ֖ל נַעֲרָ֣ה קְטַנָּ֑ה וַתְּהִ֕י לִפְנֵ֖י אֵ֥שֶׁת נַעֲמָֽן׃ 3 וַתֹּ֙אמֶר֙ אֶל־גְּבִרְתָּ֔הּ אַחֲלֵ֣י אֲדֹנִ֔י לִפְנֵ֥י הַנָּבִ֖יא אֲשֶׁ֣ר בְּשֹׁמְר֑וֹן אָ֛ז יֶאֱסֹ֥ף אֹת֖וֹ מִצָּרַעְתּֽוֹ׃ 4 וַיָּבֹ֕א וַיַּגֵּ֥ד לַאדֹנָ֖יו לֵאמֹ֑ר כָּזֹ֤את וְכָזֹאת֙ דִּבְּרָ֣ה הַֽנַּעֲרָ֔ה אֲשֶׁ֖ר מֵאֶ֥רֶץ יִשְׂרָאֵֽל׃ 5 וַיֹּ֤אמֶר מֶֽלֶךְ־אֲרָם֙ לֶךְ־בֹּ֔א וְאֶשְׁלְחָ֥ה סֵ֖פֶר אֶל־מֶ֣לֶךְ יִשְׂרָאֵ֑ל וַיֵּלֶךְ֩ וַיִּקַּ֨ח בְּיָד֜וֹ עֶ֣שֶׂר כִּכְּרֵי־כֶ֗סֶף וְשֵׁ֤שֶׁת אֲלָפִים֙ זָהָ֔ב וְעֶ֖שֶׂר חֲלִיפ֥וֹת בְּגָדִֽים׃ 6 וַיָּבֵ֣א הַסֵּ֔פֶר אֶל־מֶ֥לֶךְ יִשְׂרָאֵ֖ל לֵאמֹ֑ר וְעַתָּ֗ה כְּב֨וֹא הַסֵּ֤פֶר הַזֶּה֙ אֵלֶ֔יךָ הִנֵּ֨ה שָׁלַ֤חְתִּי אֵלֶ֙יךָ֙ אֶת־נַעֲמָ֣ן עַבְדִּ֔י וַאֲסַפְתּ֖וֹ מִצָּרַעְתּֽוֹ׃ 7 וַיְהִ֡י כִּקְרֹא֩ מֶֽלֶךְ־יִשְׂרָאֵ֨ל אֶת־הַסֵּ֜פֶר וַיִּקְרַ֣ע בְּגָדָ֗יו וַיֹּ֙אמֶר֙ הַאֱלֹהִ֥ים אָ֙נִי֙ לְהָמִ֣ית וּֽלְהַחֲי֔וֹת כִּֽי־זֶה֙ שֹׁלֵ֣חַ אֵלַ֔י לֶאֱסֹ֥ף אִ֖ישׁ מִצָּֽרַעְתּ֑וֹ כִּ֤י אַךְ־דְּעֽוּ־נָא֙ וּרְא֔וּ כִּֽי־מִתְאַנֶּ֥ה ה֖וּא לִֽי׃ 8 וַיְהִ֞י כִּשְׁמֹ֣עַ אֱלִישָׁ֣ע אִישׁ־הָאֱלֹהִ֗ים כִּֽי־קָרַ֤ע מֶֽלֶךְ־יִשְׂרָאֵל֙ אֶת־בְּגָדָ֔יו וַיִּשְׁלַח֙ אֶל־הַמֶּ֣לֶךְ לֵאמֹ֔ר לָ֥מָּה קָרַ֖עְתָּ בְּגָדֶ֑יךָ יָבֹֽא־נָ֣א אֵלַ֔י וְיֵדַ֕ע כִּ֛י יֵ֥שׁ נָבִ֖יא בְּיִשְׂרָאֵֽל׃ 9 וַיָּבֹ֥א נַעֲמָ֖ן בסוסו וּבְרִכְבּ֑וֹ וַיַּעֲמֹ֥ד פֶּֽתַח־הַבַּ֖יִת לֶאֱלִישָֽׁע׃ 10 וַיִּשְׁלַ֥ח אֵלָ֛יו אֱלִישָׁ֖ע מַלְאָ֣ךְ לֵאמֹ֑ר הָל֗וֹךְ וְרָחַצְתָּ֤ שֶֽׁבַע־פְּעָמִים֙ בַּיַּרְדֵּ֔ן וְיָשֹׁ֧ב בְּשָׂרְךָ֛ לְךָ֖ וּטְהָֽר׃ 11 וַיִּקְצֹ֥ף נַעֲמָ֖ן וַיֵּלַ֑ךְ וַיֹּאמֶר֩ הִנֵּ֨ה אָמַ֜רְתִּי אֵלַ֣י יֵצֵ֣א יָצ֗וֹא וְעָמַד֙ וְקָרָא֙ בְּשֵׁם־יְהוָ֣ה אֱלֹהָ֔יו וְהֵנִ֥יף יָד֛וֹ אֶל־הַמָּק֖וֹם וְאָסַ֥ף הַמְּצֹרָֽע׃ 12 הֲלֹ֡א טוֹב֩ אבנה וּפַרְפַּ֜ר נַהֲר֣וֹת דַּמֶּ֗שֶׂק מִכֹּל֙ מֵימֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל הֲלֹֽא־אֶרְחַ֥ץ בָּהֶ֖ם וְטָהָ֑רְתִּי וַיִּ֖פֶן וַיֵּ֥לֶךְ בְּחֵמָֽה׃ 13 וַיִּגְּשׁ֣וּ עֲבָדָיו֮ וַיְדַבְּר֣וּ אֵלָיו֒ וַיֹּאמְר֗וּ אָבִי֙ דָּבָ֣ר גָּד֗וֹל הַנָּבִ֛יא דִּבֶּ֥ר אֵלֶ֖יךָ הֲל֣וֹא תַעֲשֶׂ֑ה וְאַ֛ף כִּֽי־אָמַ֥ר אֵלֶ֖יךָ רְחַ֥ץ וּטְהָֽר׃ 14 וַיֵּ֗רֶד וַיִּטְבֹּ֤ל בַּיַּרְדֵּן֙ שֶׁ֣בַע פְּעָמִ֔ים כִּדְבַ֖ר אִ֣ישׁ הָאֱלֹהִ֑ים וַיָּ֣שָׁב בְּשָׂר֗וֹ כִּבְשַׂ֛ר נַ֥עַר קָטֹ֖ן וַיִּטְהָֽר׃ 15 וַיָּשָׁב֩ אֶל־אִ֨ישׁ הָאֱלֹהִ֜ים ה֣וּא וְכָֽל־מַחֲנֵ֗הוּ וַיָּבֹא֮ וַיַּעֲמֹ֣ד לְפָנָיו֒ וַיֹּ֗אמֶר הִנֵּה־נָ֤א יָדַ֙עְתִּי֙ כִּ֣י אֵ֤ין אֱלֹהִים֙ בְּכָל־הָאָ֔רֶץ כִּ֖י אִם־בְּיִשְׂרָאֵ֑ל וְעַתָּ֛ה קַח־נָ֥א בְרָכָ֖ה מֵאֵ֥ת עַבְדֶּֽךָ׃ 16 וַיֹּ֕אמֶר חַי־יְהוָ֛ה אֲשֶׁר־עָמַ֥דְתִּי לְפָנָ֖יו אִם־אֶקָּ֑ח וַיִּפְצַר־בּ֥וֹ לָקַ֖חַת וַיְמָאֵֽן׃ 17 וַיֹּאמֶר֮ נַעֲמָן֒ וָלֹ֕א יֻתַּן־נָ֣א לְעַבְדְּךָ֔ מַשָּׂ֥א צֶֽמֶד־פְּרָדִ֖ים אֲדָמָ֑ה כִּ֡י לֽוֹא־יַעֲשֶׂה֩ ע֨וֹד עַבְדְּךָ֜ עֹלָ֤ה וָזֶ֙בַח֙ לֵאלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים כִּ֖י אִם־לַיהוָֽה׃ 18 לַדָּבָ֣ר הַזֶּ֔ה יִסְלַ֥ח יְהוָ֖ה לְעַבְדֶּ֑ךָ בְּב֣וֹא אֲדֹנִ֣י בֵית־רִמּוֹן֩ לְהִשְׁתַּחֲוֺ֨ת שָׁ֜מָּה וְה֣וּא נִשְׁעָ֣ן עַל־יָדִ֗י וְהִֽשְׁתַּחֲוֵ֙יתִי֙ בֵּ֣ית רִמֹּ֔ן בְּהִשְׁתַּחֲוָיָ֙תִי֙ בֵּ֣ית רִמֹּ֔ן יִסְלַח־נא יְהוָ֥ה לְעַבְדְּךָ֖ בַּדָּבָ֥ר הַזֶּֽה׃ 19 וַיֹּ֥אמֶר ל֖וֹ לֵ֣ךְ לְשָׁל֑וֹם וַיֵּ֥לֶךְ מֵאִתּ֖וֹ כִּבְרַת־אָֽרֶץ׃   ס 20 וַיֹּ֣אמֶר גֵּיחֲזִ֗י נַעַר֮ אֱלִישָׁ֣ע אִישׁ־הָאֱלֹהִים֒ הִנֵּ֣ה חָשַׂ֣ךְ אֲדֹנִ֗י אֶֽת־נַעֲמָ֤ן הָֽאֲרַמִּי֙ הַזֶּ֔ה מִקַּ֥חַת מִיָּד֖וֹ אֵ֣ת אֲשֶׁר־הֵבִ֑יא חַי־יְהוָה֙ כִּֽי־אִם־רַ֣צְתִּי אַחֲרָ֔יו וְלָקַחְתִּ֥י מֵאִתּ֖וֹ מְאֽוּמָה׃ 21 וַיִּרְדֹּ֥ף גֵּיחֲזִ֖י אַחֲרֵ֣י נַֽעֲמָ֑ן וַיִּרְאֶ֤ה נַֽעֲמָן֙ רָ֣ץ אַחֲרָ֔יו וַיִּפֹּ֞ל מֵעַ֧ל הַמֶּרְכָּבָ֛ה לִקְרָאת֖וֹ וַיֹּ֥אמֶר הֲשָׁלֽוֹם׃ 22 וַיֹּ֣אמֶר שָׁל֗וֹם אֲדֹנִי֮ שְׁלָחַ֣נִי לֵאמֹר֒ הִנֵּ֣ה עַתָּ֡ה זֶ֠ה בָּ֣אוּ אֵלַ֧י שְׁנֵֽי־נְעָרִ֛ים מֵהַ֥ר אֶפְרַ֖יִם מִבְּנֵ֣י הַנְּבִיאִ֑ים תְּנָה־נָּ֤א לָהֶם֙ כִּכַּר־כֶּ֔סֶף וּשְׁתֵּ֖י חֲלִפ֥וֹת בְּגָדִֽים׃ 23 וַיֹּ֣אמֶר נַעֲמָ֔ן הוֹאֵ֖ל קַ֣ח כִּכָּרָ֑יִם וַיִּפְרָץ־בּ֗וֹ וַיָּצַר֩ כִּכְּרַ֨יִם כֶּ֜סֶף בִּשְׁנֵ֣י חֲרִטִ֗ים וּשְׁתֵּי֙ חֲלִפ֣וֹת בְּגָדִ֔ים וַיִּתֵּן֙ אֶל־שְׁנֵ֣י נְעָרָ֔יו וַיִּשְׂא֖וּ לְפָנָֽיו׃ 24 וַיָּבֹא֙ אֶל־הָעֹ֔פֶל וַיִּקַּ֥ח מִיָּדָ֖ם וַיִּפְקֹ֣ד בַּבָּ֑יִת וַיְשַׁלַּ֥ח אֶת־הָאֲנָשִׁ֖ים וַיֵּלֵֽכוּ׃ 25 וְהוּא־בָא֙ וַיַּעֲמֹ֣ד אֶל־אֲדֹנָ֔יו וַיֹּ֤אמֶר אֵלָיו֙ אֱלִישָׁ֔ע מאן גֵּחֲזִ֑י וַיֹּ֕אמֶר לֹֽא־הָלַ֥ךְ עַבְדְּךָ֖ אָ֥נֶה וָאָֽנָה׃ 26 וַיֹּ֤אמֶר אֵלָיו֙ לֹא־לִבִּ֣י הָלַ֔ךְ כַּאֲשֶׁ֧ר הָֽפַךְ־אִ֛ישׁ מֵעַ֥ל מֶרְכַּבְתּ֖וֹ לִקְרָאתֶ֑ךָ הַעֵ֞ת לָקַ֤חַת אֶת־הַכֶּ֙סֶף֙ וְלָקַ֣חַת בְּגָדִ֔ים וְזֵיתִ֤ים וּכְרָמִים֙ וְצֹ֣אן וּבָקָ֔ר וַעֲבָדִ֖ים וּשְׁפָחֽוֹת׃ 27 וְצָרַ֤עַת נַֽעֲמָן֙ תִּֽדְבַּק־בְּךָ֔ וּֽבְזַרְעֲךָ לְעוֹלָ֑ם וַיֵּצֵ֥א מִלְּפָנָ֖יו מְצֹרָ֥ע כַּשָּֽׁלֶג׃   ס